Peter wordt langzaam wakker van het aroma van Petra’s warme borsten, die aan weerszij van zijn wangen zachtjes op en neer deinen met haar adem. In zijn ooghoeken ziet hij haar tepels, zijn handen volgen de ronding van haar heupen, dijen, billen… hij verdwaalt in haar kruis, ze is vochtig, beweegt even… en kreunt zacht als hij uit haar omhelzing glijdt en opstaat.

Een nevelige bundel zomerochtendlicht streelt haar lichaam onder het bijna doorschijnend satijnen laken. Terwijl de gouden warboel van haar haar over zijn kussen spoelt, gaat zijn onderbuik open en geniet hij van een heerlijke erectie. Smoorverliefd moet hij zich inhouden, zijn lichaam smeekt hem haar te nemen, helemaal, keer op keer… maar zijn werk wacht! In tweestrijd kijkt hij om zich heen, zijn wippende genotknop stevig in zijn hand alsof hij een champagnefles ontkurkt… en als hij de badkamer binnenstormt en bijna over de drempel struikelt, kan hij nog net de W.C.-bril omhoog zetten voordat hij hevig klaarkomt. Op zijn knieën laat hij handenwringend de ene golf na de andere de vrije loop, terwijl hij kreunend haar naam fluistert.

Snel scheren, een haastige douche, zijn broek zit achterstevoren, hoe laat is het? De voordeur valt net iets te hard dicht.

Petra’s ogen gaan meteen wijd open, vragen of ze de bus hoort. Als de pneumatische handrem sist weet ze genoeg. In een vloeiende beweging staat ze op en stapt naar het raam waar de zon op haar wacht. Maar niet alleen de zon: in het volgende huizenblok beweegt ook een slaapkamergordijn.

De douche is heerlijk, maar ze haast zich. Toch kan ze het niet laten om haar onderbuik te strelen, hij was daarnet zo dicht bij haar genotknopje gekomen met zijn vinger… toen hij zo vlakbij het bed met zichzelf stond te worstelen en bijna op haar was aangevallen had ze zich nauwelijks bedwongen, van binnen schreeuwde haar lichaam het uit: neem me! Oh, neem me!! Maar hij had niets gemerkt, en nu de kust veilig is, is het haar beurt om heerlijk klaar te komen. Zijn naam hijgt diep in haar keel, ze valt kronkelend op haar knieën, haar natte haar zwiept om haar heen, en haar vingers soppen ongegeneerd tussen haar glimmende dijen.

De deurbel. Nu al? denkt ze, en ja hoor: als ze roept “Ik kom eraan!” klinkt een vertrouwde stem: “Doe maar kalm aan.”

Nog na hijgend geniet ze van de naschokken in haar kruis. Ze droogt zich af, en met de handdoek als een sierlijke tulband om haar hoofd loopt ze naakt de kamer in. Ze doet de deur open: “Kom binnen, ik heb er zin in!”

“Ik ook!”

Tijdens de vergadering valt Peter bijna in slaap. Gortdroge statistieken en doodsaaie jaarcijfers neuzelen door de kille vergaderzaal. Ook de spreker zelf lijkt zich nauwelijks bewust van wat hij verkondigt. Maar vanmiddag is hij vrij, daar verheugt hij zich op.

Eindelijk, de rondvraag. Als het meezit kan hij nog net de bus halen. Nee, hij heeft geen vragen. Mag ik er even langs? Waar is mijn ov-chipkaart? O, niet vergeten bloemen mee te nemen!

De dildo maakt zachte sopgeluidjes in Petra’s onderbuik. Met een kusmondje lonkt ze over haar schouder naar wie er niet is. De staaf is bijna helemaal verdwenen, alleen het hart aan het uiteinde is nog te zien. Met halfgesloten ogen likt ze langs haar volle lippen, ze reikt in haar deinende kruis… en terwijl het schakelaartje klikt knielt ze zuchtend neer. Haar heupbewegingen worden steeds onbeheerster.

Toni, die tot nu toe op het bed tegenover haar zat, knielt in dezelfde houding bij haar neer. “Goed zo…” fluistert ze, “heel goed… ontspan je… laat je gaan… neem me in je armen…”

“Oh… oh…” kreunen ze samen. Hun naaktheid glanst zijdezacht in de schemering van het gesloten gordijn, buiten zingen lentevogels. Ze strelen elkaars heupen, kneden hun eigen borsten. Langzaam vallen ze op hun zij, en ten slotte geven ze zich allebei schaamteloos over aan de genadestootjes van de trillende dildo’s.

“Kom erin, knul! Alles kits achter de rits?”

“Zeker weten! Oh, vannacht, vannacht…”

“Vertel!”

…

“… en toen ik opstond, kon ik me bijna niet meer inhouden!”

“Wauw! En toen?”

“Wat dacht je? Gauw de badkamer in natuurlijk! Zodra ze wakker is, is ze bloedgeil!”

“Jij niet, zeker. Weet ze dat je vanmiddag vrij bent?”

“Nee hoor, ik heb gezegd dat ik voor mijn werk naar Utrecht moest.”

“Dus ze vermoedt helemaal niks?”

“Echt niet. Zet je de bloemen even in een vaas?”

“O ja. Ze zijn echt prachtig! Ga jij vast naar boven? Kleed je maar helemaal uit, dat is het lekkerste.”

“Oh meid, wat záálig!”

“Lekker he? Als er straks muziek bij komt, wordt ‘t nog veel fijner!”

“Wat voor muziek had je in gedachten?”

“Nou, ik dacht aan iets klassieks, daar hou je toch zo van?”

“Ja nou! Vooral die Franse baroksuites vind ik prachtig, zo lichtvoetig, letterlijk en figuurlijk.”

“Nou, dan gaan we daar toch iets mee doen, schat? Ik denk dat ik wel een mooie opname heb.”

“Verrassing!”

“Wat heb je daar nou?”

“Dit is nou die tanga met ingebouwde kunstvagina uit de advertentie. Kun je heerlijk mee oefenen. Eigen ontwerp, onzichtbaar onder je kleren. Hier, trek maar lekker aan, ik heb ‘m nog niet gebruikt hoor!”

…

“Nou, kijk toch eens, hij zit je werkelijk als ge-go-ten! Hoe voelt dat nou?”

“Eh… ja, het past, dat valt niet tegen… maar het is wel wennen hoor, als je haar gewend bent…”

“Ooit zul je me dankbaar zijn, let op mijn woorden!”

“Zal mij benieuwen. Goed, en nu?”

“Ga maar op bed zitten, schat. Toe maar, benen wijd, lekker ontspannen…” Peter sluit zijn ogen, laat zich achterover zakken op het zachte bed.

“Goed zo…”

De schakelaar klikt. Meteen voelt hij zijn erectie tintelen. Zijn onderbuik ontspant, wordt warm… en zonder dat hij er iets aan kan doen, beginnen zijn heupen mee te bewegen op een soepel golvende deining.

Hij droomt van haar.

“Neem me…” is alles wat Petra zegt als hij met de bos bloemen de slaapkamer binnenkomt. Hij laat ze meteen uit zijn machteloze handen vallen. Ze ligt naakt op het bed, gestreeld door de schemering, in een pose die niets te raden overlaat. Een kusmondje volstaat als voorspel tot een vrijpartij, zo hevig dat het bed het bijna begeeft. Het huis davert van hun geile kreten, haar kut is gulziger dan ooit, zijn lul was nog nooit zo gul, en hun orgasme duurt eindeloos.

Buiten zingt de merel.

Nog altijd mond aan mond en innig verenigd worden Peter en Petra de volgende ochtend gewekt door dezelfde merel. Het slaapkamerraam is dichtbeslagen. Hun bed is een puinhoop, Peters kleren liggen overal verspreid. Er zitten bloemen in Petra’s haar, tussen haar billen en op haar borsten. Er valt er een uit haar navel als ze bovenop rolt.

“Liefste…” fluistert ze, “ik hou van je…”

“Ik ook van jou, bloemenmeisje van me,” antwoordt hij, “Wat ruik je trouwens lekker! Nieuw luchtje?”

Ze schrikt: Toni had gisteren iets nieuws op. Geen idee wat het was. “Ehm, ja, inderdaad! Ik had een monstertje gekregen bij de drogist. Vind je het wat?”

“Ik word er geil van...” Peter streelt zijn verloofde langs haar zijdezachte benen, zuchtend omhelst ze hem opnieuw en hun tongzoen ontaardt al gauw in een liefdevolle worsteling die in een onstuitbaar paringsritme leidt tot de explosie van hun zoveelste orgasme.

“Moet je horen!” stuitert Toni van puur enthousiasme, “Dit is echt gaaf!” Ze zet de soundblaster aan, en een opzwepend dansritme van gouden strijkers vult de kamer. “Jean-Baptiste Lully, hofcomponist van Lodewijk XIV!”

Petra straalt. “Oh Toni, dit wordt super!” Ze nemen elkaar in hun armen en zwieren door een denkbeeldige spiegelzaal van Versailles. Maar als de allemande is afgelopen wordt Toni serieus: “Luister. De truc is dat je doseert, dus niet meteen alle kruit verschieten. Nu komt de courante, daarin moet je sexy zijn, in de sarabande zwoel, en pas in de gigue gooi je echt alle remmen los.”

“En,” vraagt Ton als Peter zijn jas heeft uitgedaan, “was ze lekker vannacht?”

“Lekker? On-ver-za-dig-baar! Du moment dat ik thuiskwam totdat we vanmorgen wakker werden was het één groot sexfeest – wat zeg ik, een eindeloos orgasme!”

“God wat heerlijk…” zucht Ton, “maar laat je nog wel een beetje passie voor mij over, knul?” en met een knipoog geeft hij Peter een tik op zijn billen. “Hmm, wat ruik je lekker! Nieuw?”

“Ik niet, Petra,” antwoordt hij, “misschien dat ze daar zo geil van was…”

“O, ik dacht al, een damesluchtje, je gaat ’t leren!”

“Zeg! Hou je ’n béétje in, ja?” gooit Peter quasi beledigd zijn neus in de lucht. Ton geeft hem een zoen en vlucht zogenaamd voor zijn belager naar boven.

Even later klinken zoete tonen door het huis, begeleid door goedkeurend: “Juist! O, wat doe je dat zálig! Zie je nou wel dat je het in je hebt?”

Dan is het een tijdje stil, totdat de stem van Peter steeds luider kreunt: “Ja… ja, ja, ja! Oh, ik kom, ik kom… ik… kom…”

Daarna stilte.

Deze keer krijgt Peter niet eens de kans om ‘dag schat’ te zeggen. Petra dampt nog van de douche, zwevend in een wolk van haar nieuwe parfum verzwelgt ze Peter in haar vochtige naaktheid, en nog voordat ze op het bed neervallen laat ze zich neuken. Hoe heviger ze spartelt, hoe heftiger hij klaarkomt, en als haar kut overstroomt smeren ze elkaar helemaal in. Glibberend rollen ze ineengestrengeld van het verwoeste bed, waarna Peter Petra tegen het ledikant duwt en haar met al zijn kracht de genadestoot geeft. Ze schreeuwen het allebei uit; uitgeput vallen ze om… maar de schapenvacht is warm en zacht.

“Ik heb vandaag de bruidssuite geregeld,” zegt Peter.

“Oh schat…” fluistert Petra als ze is uitgehijgd, “ik kijk er zo naar uit!”

“Club Amour+, lijkt je dat wat?”

“Die… die sexclub?!”

“Helemaal afgehuurd. In the middle of nowhere, niemand die ons ziet of hoort, kunnen we echt eens he-le-maal losgaan!”

“Oww… “ kreunt ze, om hem bijna snikkend van gelukzaligheid opnieuw te omhelzen. Peter staat op, en draagt haar kruis aan kruis met soppende passen naar de badkamer. Geurige wolken stoom vullen het schaars verlichte huis dat galmt van de orgasmenkreten, die onder gespetter en geklater tot in de kleine uurtjes duren…

Als Peter de volgende morgen gapend en nauwelijks geschoren een uur te laat op kantoor verschijnt, oogst hij bewonderende blikken en knipoogjes van vooral vrouwelijke collega’s. Zelfs de koffiejuffrouw komt opvallend vaak langs, en zijn secretaresse is maar al te gewillig in het opnemen en laten tekenen van brieven. Gaandeweg begint hij te vermoeden wat hem zo ‘aantrekkelijk’ maakt: het rijkelijk vergoten doucheschuim van afgelopen nacht. Inderdaad: zijn kleding is doortrokken van de sensuele geur van zowel zijn eigen gel als Petra’s parfumzeepjes. Blozend kijkt hij om zich heen, ziet sommige personeelsleden schichtig wegkijken, en buigt zich over het dossier van vandaag. Maar hij kan zich niet goed concentreren.

Eindelijk is het dan zover: de laatste avond dat Peter en Petra single zijn.

De hele dag liepen ze al als kippen zonder kop, Peter op zijn werk en Petra thuis. Er kwam niets fatsoenlijks uit hun handen, en de tijd leek stil te staan. Ze maakten zich geen van beiden zorgen om wat er morgen allemaal gebeuren gaat; de ceremoniemeester heeft al vaker met het bijltje gehakt, daar hebben ze alle vertrouwen in. Nee, wat hen vanavond te wachten staat, daarover zijn ze zo onzeker dat zelfs de welkomstvrijpartij bij Peters thuiskomst erbij inschiet. Allebei zijn ze zo ongeveer gesommeerd zich stipt om acht uur te melden op de stoep voor hun huis, en vooral om ‘gemakkelijk zittende kleding’ aan te trekken. Giechelig als tieners drentelen ze in joggingpak om elkaar heen, terwijl er geregeld buren voorbij komen die maar al te goed weten hoe verliefd ze zijn…

Toeterend komen twee glimmende, met ballonnen behangen oldtimers de hoek om. Ton bestuurt de voorste, waarin Peter moet instappen, Toni de achterste die voor Petra is. Ze kunnen zich nauwelijks van elkaar losrukken maar uiteindelijk scheuren de beide wagens plankgas de straat uit. De ene slaat linksaf, de andere rechtsaf.

De feestzaal van Club Amour+ is al sfeervol verlicht maar bezoek laat nog op zich wachten. De discrete parkeerplaats is verlaten op twee oldtimers na die uit elkaars zicht zijn gebleven toen ze vijf minuten na elkaar het grindpad op draaiden.

Petra moet om de haverklap naar de W.C. Ze draagt niets onder haar joggingpak, dat is nu wel zo comfortabel; het is bloedheet in de kleedkamer waar ze is geparkeerd met het consigne: niet naar buiten komen voor Toni je komt halen, al staat het gebouw in lichterlaaie. Spelend met de dildo die haar al in de auto in handen is gedrukt, visualiseert ze haar dans. Lully’s muziek zingt al de hele dag onophoudelijk in haar hoofd. Ze had zich erop betrapt af en toe een deuntje mee te neuriën maar als Peter dan binnenkwam improviseerde ze gauw een variatie.

Peter is niet minder gespannen. De tanga met kunstvagina is inmiddels zo goed gaan aanvoelen dat hij bijna vergeet dat hij hem draagt. Maar iedere keer als Ton zijn kleedkamer binnenkomt, schrikt hij zich toch nog een hoedje. “Ik voel me steeds zo betrapt,” legt hij uit, “net of ik in een etalage zit met Petra op schoot!”

“Komt wel goed, knul,” antwoordt Ton, “als je eenmaal op dat podium staat, ben je zo in je element, let op mijn woorden!” en met een knipoog geeft hij hem een tik op zijn billen.

Negen uur. Een discodreun heeft de tijd iets meer vaart gegeven, maar wordt nu weggedraaid om plaats te maken voor een sprankelende barokouverture die er totaal niet bij past. Toch is de sfeer opeens veel minder duister, alsof de strijkers een bundel gouden licht uit de luidsprekers toveren.

“Kom je?” straalt Toni.

“Het is zover, knul!” glundert Ton.

Het slotakkoord galmt nog na in de bijna volkomen duisternis van de feestzaal. Het podium lijkt een zwart gat, een valkuil die je wel ziet maar onmogelijk kunt ontwijken. Geroezemoes van gesprekken maakt plaats voor doodse stilte.

Onder licht applaus komen twee gedaanten van weerszij uit de coulissen geschreden. Ze schijnen elkaar niet te zien en lopen op elkaar af. De muziek begint weer. Draaiend en wentelend op het hupse dansritme zetten de figuren langzaam hun capuchons af waardoor ze elkaars aanwezigheid merken. Ze laten allebei een joggingjack van hun schouders glijden; met hun nu ontblote bovenlichamen zijn ze herkenbaar als een jongeman en een jonge vrouw. Zwierig als toreadors werpen ze hun jacks het publiek in, er klinkt aarzelend gejoel.

De broeken van het instant danspaar dalen af bij het eind van het tweede deel van de muziek. Ze knielen neer bij de aldus ontstane kussentjes. Inmiddels gaat het licht aan de achterzij van het podium heel langzaam aan zodat de twee figuren duidelijker herkenbaar worden - en opeens gaat er een schok door hun atletische lijven, begeleid door een gelijktijdige schreeuw die de zaal laat sidderen:

“Peter!”

“Petra!”

“Wat doe jij hier?”

“Jij hoort in de zaal te zitten!”

“Dit was bedoeld als… verrassing…”

“Dat is dan prima… gelukt…”

Er volgt een ijzige stilte, zowel op het podium als in de zaal… maar dan begint het hart in Petra’s kruis zwak op te lichten; ze krijgt een waas voor haar ogen en spreidt met een zucht haar dijen. Peter hoort zacht soppende geluidjes in haar onderbuik, maar sluit nu zelf ook zijn ogen. Op de eerste rij zitten Ton en Toni naast elkaar, ieder met een afstandsbediening in hun hand. Het publiek van vrienden, buren en collega’s kijkt ademloos toe hoe de beide geliefden, nu gestreeld door strijklicht in de mooiste pasteltinten, weer opstaan en sensueel om elkaar heen beginnen te flaneren op de sarabande van Lully die inmiddels is gaan klinken.

Heupwiegend beweegt Petra de dildo langzaam heen en weer, likkend langs haar blinkende lippen en lonkend naar Peter die zich als een volleerd stripper van zijn tanga ontdoet. Hij neemt haar op schoot, streelt zachtjes haar borsten die ze vlak voor zijn gezicht houdt terwijl ze met een gracieus gebaar de lichtgevende dildo slurpend uit haar lichaam trekt… om kreunend plaats te maken voor de maar al te echte genotknop van Peter. Tijdens de slotmaten van de sarabande smelten hun monden samen en strengelen hun lichamen onontwarbaar ineen. Ze rollen als een abstract, levend kunstwerk over het podium waarvan ze de hardheid niet lijken te voelen, alsof ze zweven in een andere wereld, een hemel die voor iedereen hoorbaar is in de stralende strijkers maar waar alleen zij zelf deel aan hebben. Volkomen ongevoelig voor de tientallen ogen die hun intiemste vereniging gadeslaan blijven ze roerloos liggen… om dan, als de gigue losbarst, met schaamteloze kreten toe te geven aan hun gelijktijdig oplaaiend orgasme. Het podium is bijna te klein, met soppende wipstoten duwen ze elkaar van de ene hoek in de andere. Vanaf hun eersterangs zitplaats bedienen Toni en Ton de toneelverlichting die het schouwspel transformeert tot een subliem ballet. De toeschouwers leven hartstochtelijk mee, er wordt goedkeurend geapplaudisseerd, gefloten, gejoeld en geschreeuwd: “Toe dan! Neuk haar!” “Pijp hem helemaal suf!” “Bef haar tot ze erbij neervalt!” ”Laat je neuken tot in je keel!”

“Lieve… mensen,” hijgt Petra glimmend van het zweet als haar eindeloze orgasme tot rust is gekomen, “Lieve Toni, lieve Ton… jullie zijn engelen! Deze vrijgezellenavond is een bezoek aan de hemel!”

“En,” vult Peter aan terwijl hij met haar op schoot op zijn knieën gaat zitten, “hier zien jullie de mooiste engel van allemaal! De komende eeuwen zal ons leven zich in hoger sferen afspelen!”

Ze kijken elkaar verliefd aan, verdrinken in een tongzoen. Er klinkt een oorverdovend gejuich, dat onder leiding van Ton en Toni uiteindelijk overgaat in ritmisch applaus onder luid gescandeerd “Sixty-nine! Sixty-nine! Sixty-nine!”

De tongzoen wordt onderbroken voor kort overleg. “Champagne!” roept Petra dan, waarna Peter op zijn rug gaat liggen en Petra wijdbeens heupwiegend op zijn gezicht neerstrijkt. Kreunend buigt ze voorover, omsluit zijn genotknop met een sierlijk handgebaar… en hapt gulzig in de bruisende schuimfontein. Het podium wordt langzaam donker, het zaallicht gaat aan en barokmuziek begeleidt het liefdesduet dat rollend achter de coulissen verdwijnt. Ton en Toni dirigeren de opgewonden gasten met zachte dwang naar de lounge, waar ze via een groot beeldscherm onder het genot van hapjes en drankjes tot het ochtendgloren getuige zijn van het ballet van Peter en Petra in een speciaal voor hen gereserveerde kamer. Hun bruidskleding hangt al klaar.

Een erehaag van feestelijk uitgedoste gasten verwelkomt het bruidspaar die ochtend bij de uitgang van Club Amour+. Begeleid door Lully’s feestelijke barokmuziek en beschenen door een stralende zon stappen ze onder luid applaus opvallend fris en fruitig in de gereedstaande oldtimers...