Hoewel mijn buurvrouw ouder is dan ik, is ze een aantrekkelijke vrouw. Ze is niet al te klein, heeft blond haar en vooral haar vrouwelijke vormen springen in het oog. Ik heb geen relatie met haar, maar omdat we allebei alleenstaand zijn, zoeken we elkaar regelmatig op. Om zomaar wat te kletsen of te eten. En ja, een paar keer is het uitgedraaid op seks. Zij vindt het blijkbaar leuk om met een jongere kerel om te gaan en ik mag haar graag. So far, so good.

Nu wil het feit dat mijn buurvrouw nog twee oudere broers heeft die ieder twee dochters hebben. Die twee broers wilden samen met hun echtgenotes en kinderen op vakantie, maar hun puberende dochters hadden geen zin om mee te gaan, waarna mijn buurvrouw haar nichtjes uitnodigde om een week lang bij haar te logeren.

Normaliter zou ik hier niets mee van doen hebben, want de relatie met mijn buurvrouw ging niet zover dat we elkaars familie zagen. Totdat de telefoon ging. “Hans, ik heb een probleem! Ik ben net uit een attractie gevallen. Mijn sleutelbeen is waarschijnlijk gebroken. Autorijden gaat nooit lukken. Mijn nichtjes hebben geen rijbewijs en mijn broers zijn op vakantie. Zou jij ons kunnen komen halen en mij naar het ziekenhuis brengen?” Ik stemde toe, omdat ik geen reden had om nee te zeggen en mijn buurvrouw niet zomaar in de steek wilde laten.

Toen ik bij het attractiepark aankwam hing de rechterarm van mijn buurvrouw naar beneden en ze had een van pijn vertrokken gezicht. In een oogopslag bekeek ik de nichtjes. Ze waren allemaal blond. Twee meisjes waren wat ouder; ik schatte ze een jaar of 18. De een zag er bleek uit en had steil blond haar en de ander had meer kleur en krulletjes. De andere twee waren iets jonger. Een van hen was wat mollig en de jongste had nog maar kleine borstjes. Ik betrapte me erop dat ik de meisjes aan het keuren was en verlegde snel de aandacht naar mijn buurvrouw. “Kom maar mee,” zei ik en hielp haar met het instappen in de auto. Daarna bracht ik haar naar de dokter.

’s Avonds kreeg ik weer een telefoontje van de buurvrouw waarin ze me vroeg of ik de volgende dag met haar nichtjes naar het strand zou willen gaan. Door haar blessure wilde ze liever thuis blijven, maar ze had haar nichtjes een dagje strand beloofd en ze vond dat dit door moest gaan. Opnieuw besloot ik ja te zeggen. Toen we na een klamme autorit op het strand aankwamen, maakte ik me zorgen om de reacties van de mensen. Ik was eind twintig en daarom te jong om de vader te zijn van de meisjes. Maar wie was ik dan wel in de ogen van de mensen? Een iets te oude broer?

We legden onze handdoeken neer op een mooie plek. Het was al diep in de zomer; dus de zeewatertemperatuur was aangenaam genoeg om te zwemmen. Toen de oudste meisjes plots hun bikinitopje uittrokken, schrok ik me wezenloos.
“Doe aan!” zei ik kwaad tegen hen.
“Dat doet toch iedereen,” zei het bleke meisje Heleen. “Waarom zouden wij dat niet mogen?”
“Jullie zijn nog te jong. De meeste vrouwen die dit doen, zijn ouder. Minimaal vijfentwintig, of zo.”
Suzanne, het meisje met de krulletjes, verweet me dat ik preuts was en ostentatief begon ze haar borstjes in te smeren met zonnebrand. “Anders verbranden ze,” zei ze er nog bij.
Ik was in paniek. Wat kon ik doen? Haar vastpakken en haar bikinitopje met geweld weer aantrekken? Dat klonk als een heel onaanlokkelijk idee. Ik moest hen met argumenten overtuigen. Maar hoe overtuigend ik ook herhaalde dat ze hun bikinitopjes weer aan moesten doen, hoe demonstratiever ze werden. Dus liet ik het er maar bij.

“Mag ik ook mijn bikinitopje uit?” vroeg de jongste nu. Geen zin in verdere discussie liet ik haar haar gang maar gaan en besloot uit woede een stukje te gaan zwemmen. Wel hield ik daarbij de meisjes in het oog, want als hen iets zou overkomen, zou ik het me nooit vergeven. Ik zag dat de oudste meisjes aan het beachtennissen waren en dat daarbij hun borstjes vrolijk in het rond zwaaiden. Ik zag op het strand een paar oudere mannen met zonnebrillen op zitten die vast en zeker naar de meisjes keken en ik besloot maar terug te gaan in een laatste poging om de meisjes te proberen op andere gedachten te brengen.

Bij de handdoeken zat de jongste een boek te lezen. Haar kleine tietjes priemden naar voren. Ze heette Lisa en had juist in de auto verteld dat ze 16 was. Zij was het zusje van het meisje met de krulletjes. Naast haar zat Nicole van 16 die als enige haar topje nog aan had. Ik vermoedde dat dat kwam omdat ze zich schaamde voor haar lichaam, omdat ze een stuk molliger was dan de rest. “Je hebt je rug niet ingesmeerd,” zei ze tegen me. “Zal ik dat even voor je doen? Anders ziet dat er straks heel gek uit.” Ik ging op mijn buik liggen en Nicole spoot wat zonnebrandcrème op mijn rug, waarna ze de vloeistof heel voorzichtig en zachtjes verspreidde. Het voelde intiem, maar het was, helaas moet ik bekennen, snel voorbij.

Nu vroeg de jongste weer mijn aandacht. “Ik moet naar het toilet.”
“Doe maar in de zee!”
“Dan kan ik nooit plassen!” zei ze iets te hard. Ik keek verontrust om me heen of niemand het gehoord had.
“Dan hou het maar op!”
“Maar ik moet zo erg!”

Wat een vervelende leeftijd hebben die meisjes, dacht ik. Ik keek om me heen, maar het was een klein strandje zonder toilet. Wel waren er duinen met wat bomen en struiken. Ik durfde echter het meisje daar niet naartoe te sturen, omdat ik haar dan niet meer binnen het gezichtsveld zou hebben, en ik het me nooit zou vergeven als haar iets zou overkomen. Dus besloot ik mee te gaan. “Wacht hier even Nicole, ik ga met Lisa plassen.”
“Samen met Lisa?” giechelde Nicole. Ik kreeg een rode kop, pakte Lisa bij de hand en we liepen naar de beschutte duinpan. Ik draaide me om en ik hoorde haar klaterend plassen. Ze moest nu naakt staan, gehurkt met haar broekje omlaag, bedacht ik me. Zou ze al haartjes op haar kutje hebben? Hoe zou het voelen om mijn piemel in zo’n jong kutje te steken? Ik wilde als in trance met mijn handen mijn zwembroek ingaan, toen ik een meisjesstem hoorde. “Ik ben klaar.”

Ik liep met haar terug naar de zee met mijn ziel onder mijn arm. De fantasieën die ik daar net had gehad konden echt niet door de beugel. Maar het hielp niet toen ik daar de meisjes met alleen hun bikinibroekje aan zag liggen te zonnen.
De oudste vroeg: “Ik moet ook plassen. Loop je ook even met mij mee?”
Ik had wel in de gaten dat ik het niet was die vandaag de regels bepaalde, waarna ik deemoedig knikte. Enthousiast sprong ze op en ze liep al naar de duinen. Met gemengde gevoelens liep ik achter haar aan. Haar haren waren steil en blond en haar huid was roomwit. Ze liep kaarsrecht, alleen haar kontje wiebelde een beetje.
Achter de duinhelling in de beschutting vroeg ze: “Wil je kijken als ik plas? “
Nee, dat wilde ik niet.
“Als je niet kijkt, dan loop ik naakt terug naar het strand.”
“We gaan niet chanteren, meid! Anders laat ik je hier alleen achter!”
Ze trok haar bikinibroekje uit. Het lukte om nog net op tijd weg te kijken, zodat ik haar niet helemaal naakt had gezien. Maar ik hoorde haar bewegen en ze zei: “Ik ben onderweg naar het strand.”
Ik moest toch even kijken ter controle en ze liep inderdaad terug naar het strand. Ik zag haar naakte figuurtje en haar maagdelijk witte huidskleur. Ze stond op het punt langs de duin af te lopen en dan zou iedereen haar kunnen zien. Maar in plaats daarvan ging ze aan de rand van de duin door haar knieën en ze rustte met haar borsten op de duinhelling. Haar kontje stak achteruit en ik zag haar schaamlipjes. “Pak me, Hans! Pak me!”
Op dat moment vergat ik alles. Ik pakte mijn razendsnel hard geworden piemel uit mijn broek, ging achter haar zitten en manoeuvreerde mijn piemel in haar jonge, roze kutje. “Mmm…lekker,” zei ze. “Pak me! Pak me hard!”