Die tweede ochtend ging net als de eerste. Ankie werd bij zonsopgang wakker en trok haar armen van mij af. Ze deed haar jas aan en haar joggingbroek. En ik voelde me schuldig tegenover Eddie, en besloot dat ik vanavond in elk geval weer in mijn eigen tent zou gaan slapen.

Ik kleedde me vlug aan en stookte het smeulende vuurtje op, maar het was nog te vroeg voor het ontbijt. Het zon was nog maar net opgegaan en een koele mist wervelde door de bomen. Ankie vroeg me om water te koken en ik vulde de pot en zet het in het vuur. We zaten samen thee te drinken aan de picknicktafel. Ik voelde me erg onzeker, ik bloosde diep en ik wilde de spanning verbreken. Ik moest iets gaan zeggen.

"Ik vind het leuk." Dat klonk behoorlijk stom.

"Wat vind je dan leuk?" vroeg ze gespannen. Ik voelde mij alsof ik op een landmijn had getrapt. Ik wist niet waar zij aan dacht, maar ik had alleen maar "het" gezegd. Misschien was dat niet het juiste woord. Ik probeerde de juiste woorden te vinden, "Ik vind het leuk, met jullie." Ik haalde mijn schouders een beetje onverschillig op.

Ankie haalde opgelucht adem en zei. "Ik vind het ook leuk met jullie."

Nu was het Ankie's beurt om te blozen en ze liet haar hoofd zakken. Ze kon het niet ontkennen, het was waar was wat ze zei.

Nog steeds niet naar me kijkend, zei ze: "Tommie, je bent echt een lieve jongen."

Ik begreep haar niet en wilde "Prima!" zeggen, maar in plaats daarvan stond ik op, liep rondom de tafel, en omhelsde haar. Die knuffel duurde iets te lang. Zij liet mij niet los en ik haar ook niet.

Ten slotte zei ze: "Het is tijd voor ons ontbijt."

Ik kookte de havermout die ik had meegebracht, met de melk die Ankie bij zich had. Ankie ging Eddie wakker maken. We aten havermout met bruine suiker en kaneel. Ankie en ik keken elkaar vaak aan, en geen van ons beiden keek de andere kant op. Ik had me nog nooit zo innig gelukkig gevoeld.

Het was nog vroeg en ik kreeg een idee, waarvan ik dacht dat Eddie het ook wel zou willen.

"Laten we gaan vissen."

Ankie wilde met ons mee gaan. We gingen naar het meer en er waren al diverse andere hengelaars. Ze hadden allemaal hele dure werphengels, maar ik wist al dat dit niets uitmaakte. Mijn vader hield erg van vissen, en hoewel ik zelf vond dat vissen heel saai was, hij heeft me wel veel geleerd. Ik had een grote spoel met vislijn en een klein plastic doosje van haakjes en kunstaas. Ik leerde Eddie hoe je een haak moest vastbinden aan, en hoe je de rubberen worm bedekt met kleverig spul uit een tube. Vervolgens bond ik een kleine steen onderaan de lijn. We vierden wat van de lijn uit en toen slingerde ik de lijn boven mijn hoofd als een lasso. Ik liet de lijn los en hij viel in het meertje met een plons. We bonden de lijn aan een lange stok we inklemden tussen de rotsen. De andere vissers keken naar ons, en ze lachten ons uit. We deden hetzelfde opnieuw, nu met een tweede lijn en Eddie probeerde het zelf. Hij moest wel een paar keer werpen, maar uiteindelijk kwam de haak vrij ver in het water.

Wat ik haat van de sportvisserij is het lange wachten. Eddie en ik begonnen op de rotsen spelen. Mevrouw Stevens, ik bedoel Ankie, hield een oogje op onze vislijnen.

Na een uurtje of wat, begon de ochtendzon te branden en iedereen begon in te pakken. Ankie ging naar het kamp om wat te eten te halen, maar wij waren te druk om te eten. Ankie zat in haar vrouwen tijdschriften te lezen. Niemand had iets gevangen en ze gaven het op voor die ochtend. Maar mijn vader had mij wel meer dingen geleerd. Eddie en ik wikkelden onze lijnen om een stokje. Ik bracht Eddie naar een plek waar zich drijfhout had verzameld bij een hoek van de dam, het was een rommeltje omdat het water daarheen stroomde. Ik gooide de kunstworm vlak in de buurt een groot stuk drijfhout en liet de haak naar de bodem zinken. En voordat ik Eddie kon vragen om hetzelfde te doen, schokte de lijn al in mijn handen. Ik gaf een snelle ruk en trok een prachtige zilveren forel uit het water.

Eddie deed hetzelfde en een paar minuten later ving hij er ook een. We vinger er nog een, maar elke keer duurde het langer om er nog een te vangen. De spanning was eraf, het was al ver in de middag. Uiteindelijk stopten we, en gingen bij Ankie zitten om te eten, en Eddie vertelde haar opgewonden hoe leuk hij het gehad had. Eddie bleef maar zeggen dat dit de leukste vakantie was die hij ooit had meegemaakt. Ik was het met hem eens. Ik keek naar Ankie en besefte dat ik de hele ochtend vergeten was wat ik voelde voor haar. Ik bedacht dat ze zich misschien verveeld had, maar ze was blij voor Eddie, en ze gaf ons een heerlijke glimlach en mij een knipoog.

We namen de forellen mee naar de camping. Eddie en ik gingen meer brandhout halen en daarna werkten we aan onze hut. Om de een of andere reden miste ik Ankie en ik wilde haar glimlach weer zien. Al snel verveelden we ons en gingen terug naar de camping.

Het was erg stoffig op de camping en tussen de bomen was er nooit een koel briesje. Het was er veel te warm. Unaniem besloten we om een duik te gaan nemen. Waar we eerder hadden gezwommen leek ons de beste keus. We gingen weer naar het meer, het was niet ver. Deze keer hadden we wel onze zwempakken en handdoeken mee.

We zagen nooit andere kampeerders onderweg. Het was een camping waar geen echte trekkersmensen verbleven, iedereen bleef de hele dag op zijn klapstoeltjes zitten. Bij de rots gekomen, verdween Ankie in de bosjes, en Eddie en ik kleedden ons om bij de waterkant. We waadden het water in. Ik zag Ankie naar ons toe lopen en ik hield mijn adem in.

Eerst voelde ik teleurstelling dat ik niet door haar badpak heen kon kijken, maar toen stokte mijn adem. Ankie droeg een zwart badpak uit één stuk, dat haar fantastische figuur strak omspande. Snel liet ik mij in het water vallen, om mijn opkomende erectie te verbergen. Ik keek nog steeds naar haar. Om de spanning te verbreken, begon ik Eddie nat te spatten en zwom toen snel naar dieper water, voordat hij wraak kon nemen. Hij kwam meteen achter me aan. Hij was een betere zwemmer dan ik en we begonnen een wedstrijdje kopje-onder duwen. Uiteindelijk kreeg ik teveel water binnen en gaf me over. We gingen watertrappelen, terwijl ik doelbewust Eddie's moeder negeerde. We probeerden naar de bodem te duiken, die leek dichtbij, maar het was net te diep voor ons. Toen waren we echt moe en we zwommen terug naar de kust.

Ankie zwom naar dieper water op haar eigen. Ze ging op haar rug drijven met haar tenen boven water. Haar borsten staken boven het water uit, als twee kleine eilandjes. Eddie en ik gingen in het ondiepe warme water zitten, zodat alleen ons bovenlichaam erbovenuit stak. Eddie moest zijn erectie ook verbergen, net als ik. Ik kon me best voorstellen dat hij dat vaker bij de hand had.

Er was een eilandje in het midden van het meer. Ik dacht dat we niet zo ver konden zwemmen. Maar toch moesten we er heen. Het eiland moest worden ontdekt. Eddie en ik overlegden over hoe we een vlot konden maken. Daarna overlegden we, hoe we zijn moeder zover konden krijgen om ons te laten gaan.

Ankie stapte uit het water en ging op haar buik op de warme rots liggen om te drogen. Dit leek ons een goed idee. We liepen naar haar toe en gingen naast haar liggen. Haar badpak liet niet haar hele kont zien, maar het was toch meer dan ik eerder van haar had gezien. Haar grote borsten lagen platgedrukt onder haar en ze puilden een beetje uit de armsgaten. Ik probeerde op mijn buik te liggen, maar erectie duwde pijnlijk tegen het harde graniet. Ik durfde niet rechtop te gaan zitten want dan zou de bobbel in mijn zwembroek zich vertonen. Ik keek naar Eddie. Hij ging zitten en hield zijn handen op zijn schoot om zijn probleem te verbergen. Ik rolde mij om en deed hetzelfde.

Het was moeilijk om niet naar Ankie te staren. Eddie zat ook naar haar te staren. Toen trok hij zijn ogen van haar af en keek vragend naar mij. Ik haalde mijn schouders op, ik wist niet wat ik moest doen. Hij glimlachte een beetje verlegen. Waarschijnlijk had niemand tot nu toe ooit zijn geheim begrepen. Ik dacht niet dat er iets mis was met hem, maar ik had wel medelijden met hem.

We draaiden ons weer om en keken naar dat goddelijke lichaam dat voor ons uitgestrekt lag. Zonder waarschuwing hief Ankie haar hoofd op en keek naar ons. Eddie draaide zijn hoofd meteen om en keek weg. Ik keek haar in haar ogen. Ik was niet bang. Ze had mij al vaker betrapt op staren. Ze was er waarschijnlijk wel aan gewend dat mannen naar haar staarden. Ik kan me niet herinneren dat ik haar ooit afkeurend heb zien fronsen of zo. Ik wist echt niet wat zij ervan dacht.

"Zullen we maar teruggaan om eten gaan maken?" vroeg ze heel onschuldig.

Ik was die forellen alweer helemaal vergeten. "Oh ja, ik heb best honger." Het was een unaniem besluit. Op de terugweg nam ik een kleine omweg langs een weiland om wat wilde uien te verzamelen. Het duurde niet lang om er een paar te vinden. Als je een blad fijn wrijft, kun je de uiengeur ruiken. Ankie en Eddie waren heel verbaasd. We liepen verder naar de camping.

Ik zorgde altijd dat er genoeg brandhout was. Ik legde altijd een dikke stam op het vuur, als we weggingen. Wanneer het nodig was, hoefde ik alleen maar de as weg te schuiven en de gloeiende kooltjes aan te blazen om weer vuur te hebben. De bakplaat was snel warm.

Ik keek naar Eddie en zei, "We moeten eerst naar de beek om de vissen schoon te maken."

Hij slikte en knikte.

Ik pakte mijn mes en de vissen en we gingen we naar de beek.

"We moeten eerst de kop eraf snijden" zei ik en daarna sneed ik de buik open van kop tot staart, en met twee vingers trok ik alles eruit wat er binnen in zat. Het was kleverig en koud en er waren klonten in. Mijn maag begon zich om te draaien. Ik keek naar Eddie, ik was in verlegenheid gebracht. Eddie ging door met het schoonmaken van de volgende vis. Hij was echt geconcentreerd en hij maakte ze allemaal schoon op dezelfde manier als ik had gedaan. Ik begreep dat hij soms taaier was dan ik. Hij kon er beter tegen.

Tegen de tijd dat we teruggingen naar het kamp was mijn maag weer rustig. Ik liet de vissen op de sissende plaat glijden, met de uien die Ankie had gehakt. We hadden geen bloem en ik moest wat slaolie gebruiken om de vis niet te laten aanbranden. Al snel waren ze gaar. Toen ik de geur rook, was ik meteen weer uitgehongerd. Er is geen eetlust zo groot, als in de frisse berglucht.

We konden haast niet wachten tot ze afgekoeld waren en we brandden onze vingers en onze tongen. De huid was zwart, maar het vlees viel van de botten. Het was heerlijk. Alle drie moesten we lachen, toen we Ankie vertelden hoe eng het was om ze schoon te maken. Toch was het de moeite meer dan waard geweest.

Eddie wilde iets anders gaan doen vanavond, maar hij wist niet wat. Ik stelde voor om naar de stuwdam te gaan en daar te wachten op het donker. Ankie nam een deken mee. We waren een beetje te vroeg en het was nog te warm om al te gaan liggen. Eddie en ik gingen weer steentjes ketsen en liepen weg van zijn moeder. Hij ketste een steen over het water en zonder zich om te draaien zei hij: "Jij zit steeds naar mijn moeder te kijken."

"Gossie." flapte ik eruit. "Wie niet?"

Maar ik begreep wel wat hij bedoelde en ik ging door:

"Zij is ook zo mooi, er zou echt iets mis met me zijn als ik niet naar haar keek."

Zonder meer te zeggen, gingen we terug naar zijn moeder. De wolken achter ons werden paars. De zon zakte achter hoge heuvels en zou niet zo spectaculair ondergaan deze keer. We naderden Ankie en op de een of andere manier voelde ik me gelukkig dicht bij haar. Ze zag Eddie's boze gezicht en ze fronste bezorgd. "Is alles goed, lieverd?"

"Ja," zei hij schaapachtig, maar glimlachte naar haar, "Ik was even wat aan het piekeren."

De lucht was nu genoeg afgekoeld, zodat we naast haar gingen zitten, één aan elke kant. De schaduwen van de bomen groeiden en gleden over het meer. De laatste stralen van de zon verdwenen en we kropen tegen elkaar aan op dezelfde manier als de vorige nacht. Ik sloeg een mug dood en Eddie sloeg er ook een dood. Ankie begon met haar hand te zwaaien ven ik sloeg er nog een paar dood. Ik was vergeten dat de muggen gaan vliegen bij zonsondergang. Ze leven daar waar water is en waterplanten. Overdag is het te warm voor ze, en in het donker kunnen ze niet goed vliegen, dus vliegen ze alleen in de avond.

"Pas op" riep ik. "Ze vallen ons aan!"

"Zullen we vluchten?", stelde Eddie voor.

Ankie loste het probleem op door de deken over ons heen te gooien zoals een tent. Het was een goed idee. De randen kwamen nog niet helemaal tot aan de rots, dus we moesten dicht bij elkaar gaan zitten. Ik pakte Ankie's benen en sloeg ze over de mijne heen. Ik dook met mijn hoofd onder haar kin en sloeg mijn armen om haar middel. Ik hield Ankie gedeeltelijk op mijn schoot en het paste wonderwel. Eddie kroop bovenop haar schoot en leunde met zijn gezicht in de holte van haar nek.

Ik kon mijn hoofd niet langer overeind houden en liet het zakken. Mijn gezicht rustte op een van Ankie's tieten. Ze zei er niets over. Mijn benen deden pijn onder haar gewicht, maar verder voelde ik me zo heerlijk dat ik niet wilde bewegen. Er was meer dan genoeg deken om ons te beschermen, maar ik was niet van plan om afstand te doen van mijn plekje. Ik wreef met mijn gezicht tegen haar borsten, het voelde erg lekker. En Ankie hield Eddie in haar armen alsof hij een kleine jongen was. Hij hield haar vast als een moeder die hij liefhad. We bleven rustig zitten praten. Af en toe verschoven we een beetje om onze spieren te ontspannen of om meer comfortabel te zitten.

Ik, natuurlijk had een stijve. Hij lag tegen Ankie's dijbeen geklemd. Ik probeerde om hem te verplaatsen, maar hij had een eigen wil. Ankie bukte zich en pakte mijn erectie vast. Ik bevroor, denkend dat ik haar had beledigd. Ze duwde mijn erectie aan de kant, maar ze liet hem niet meer los, ze bleef hem stevig vasthouden. Hierdoor opgewonden, wreef ik mijn gezicht nog dieper in haar tiet. Met mijn kin voelde ik een harde tepel in haar bloesje. Ik wilde zo graag die tepel eens zien.

Al met al werd het behoorlijk benauwd onder die deken. Ankie was de eerste om te vragen: "Hoe lang moeten we hier nog wachten?"

"Totdat het helemaal donker is." zei ik.

"En hoe lang gaat dat nog duren?"

Ik tilde de rand van de deken op. "Niet zo lang, een paar minuten, misschien. De nacht valt snel in de bergen."

We praatten nog wat en toen tilde ik de deken op en kon nauwelijks de boomstammen zien. We trokken de van ons af en Eddie en Ankie begonnen op te staan.

"Wacht!" fluisterde ik. "Er zitten nog muggen!"

Ze bleven zitten en ik spreidde de deken over onze blote benen. Ik hoopte dat ik niet voor gek zou staan. Iets zwart flitste een tiental meters boven onze hoofden langs. Ik had al gehoopt dat ze zou komen. Nog zo'n ding zigzagde over ons heen.

"Wat zijn dat?" vroeg Eddie met verbazing in zijn stem.

"Vleermuizen!"

"Vleermuizen?" vroeg Ankie. Haar stem klonk angstig.

"Ja. Elke vleermuis eet wel duizend muggen per uur. Dat is ongeveer één mug elke drie seconden." Ik hield van vleermuizen.

"Oh" zei ze zacht. Ze was kennelijk aan het heroverwegen wat zij van vleermuizen dacht.

We lagen op onze rug, terwijl de hemel langzaam donker werd. Soms scheerden ze op een meter van onze hoofden langs, maar ze waren zo snel dat je niet eens kon reageren. Toen het te donker werd om ze te zien, stonden we op en gingen naar het kamp. Ik had de zaklamp wel meegenomen, maar we hadden hem niet meer nodig.

Terug in het kamp besloten we dat het een lange dag was geweest en we gingen allemaal slapen. Zodra Eddie zijn slaaptent gesloten had, wilde ik naar mijn eigen tent gaan, zoals ik mij had voorgenomen. Ik kleedde mij uit in hun voortent, want Ankie was ook al naar haar bed. Haar tentflap was niet dicht geritst. Net toen ik naar mijn tent wilde gaan, hoorde ik haar fluisteren: "Help, Tommie, er zit een mug in mijn tent!"

Ik pakte de zaklamp en kroop in haar tent. Ankie trok mijn lichaam tegen zich aan, en kuste me. Ze kuste mijn lippen. Dat had ik niet verwacht! Het was warm, het was zacht, het was vochtig, en het was heerlijk. Ik had mijn moeder wel eens gekust en de mijn nichtjes, maar dit was anders. Ik kuste haar terug, voorzichtig. Ze kuste terug, deed haar lippen uit elkaar en haar tong likte over mijn lippen die tegen elkaar gedrukt zaten. Ik hapte naar adem, maar ik protesteerde niet, en onze tongen ontmoetten elkaar in het midden. Ze liet haar tong langs de mijne glijden en stak hem in mijn mond.

Ik had wel eens gehoord van tongzoenen, en het klonk altijd een beetje vies in mijn oren. Maar dit was fantastisch. Ik zoog aan haar tong en speelde ermee in mijn mond. We ademden allebei door onze neus en ik kreeg bijna geen lucht maar het kon me niet schelen. Zij verbrak onze kus als eerste en wij haalden diep adem.

Vervolgens onderzocht ik haar mond zachtjes. Onze tongen dansten heen en weer en de tijd verloren elke betekenis. Ze leerde me om zachtjes te zuigen op een van haar lippen. Ze leerde me om te knabbelen op haar lippen. Al die tijd vocht ik tegen de aandrang om mijn stijve erectie tegen haar aan te duwen.

Ankie begon de hoeken van mijn mond en mijn wangen te kussen. Toen ze mijn kaak bereikt had, gleed haar tong in mijn nek, zuigend en sabbelend.

Ik wilde nog meer, veel meer. Ik bewoog mijn hoofd naar haar gezicht en begon haar nek te kussen en te zuigen net zoals ze had gedaan voor mij. Ik duwde mijn buik tegen haar aan. Ze hijgde en kreunde: "Oh!" Maar ze liet me niet los. Ik bleef haar kussen in de holte tussen haar nek en haar schouder. Ze begon harder te kreunen.

Ik wilde heel graag aan haar borsten voelen, maar ik durfde niet. Ik durfde met haar alleen maar precies te doen wat zij bij mij had gedaan. Ik streek met mijn hand over haar hoofd en trok haar hoofd naar mij toe. Ik zoende haar nek, zuigend en sabbelend. Toen ik haar oor bereikte, zoog ik op haar oorlelletje en begon er zachtjes aan te knabbelen. Haar lichaam verstijfde en ze greep me stevig beet. Misschien vind zij dit niet lekker, dacht ik, maar ik wel. Toen blies ik mijn hete adem over haar nek, en likte met mijn tong achter haar oor. Ze begon te trillen en te beven en haar lichaam begon te schokken. Ze hield niet op met beven en ik ging door met likken en blazen. Ik werd steeds gulziger en begon zachtjes te bijten op de huid van haar nek en op haar oorlel. Ze hield haar kaken op elkaar, maar maakte geluiden die ik nooit eerder had gehoord.

Na twee of drie minuten trok ze me heel stevig tegen haar lichaam aan, zodat ik niets kon doen dan haar ook stevig vasthouden. Dat was ook precies wat ze wilde, denk ik. Ze hield haar adem in en hield me stevig vastgeklemd.

Ze fluisterde in mijn oor: "Oh Tommie, je hebt mij een orgasme gegeven!"

Toen duwde ze tegen mijn schouder en ik rolde op mijn rug. Ze rolde met mij mee en kwam half over me heen te liggen. Ik voelde haar vrije hand voorzichtig langs mijn borst naar beneden glijden, over mijn buik. Ze wreef haar zijdeachtige gezicht zachtjes tegen het mijne. Haar hand streelde over mijn buik en dan gleed toen in mijn onderbroek en pakte mijn harde piemel vast. Ik kon niet stil blijven liggen. Ik stak mijn arm uit, trok haar nachthemd omhoog, en mijn hand gleed over haar heupen. Ik begon haar billen te strelen, door haar slipje heen. Mijn mond vond de hare weer en ik trilde van genot. Ze liet mijn erectie los en gleed met haar hand zachtjes over mijn arm, elleboog en pols. Haar hand lag op de mijne terwijl ik haar bil masseerde.

Ankie trok mijn hand van haar bil af en schoof hem tussen ons in.

Ik was teleurgesteld dat ze me stopte. Maar ze legde mijn vingers tegen de voorkant van haar kanten slipje en wreef ze zachtjes op en neer. Ik begreep dat ze wilde dat ik haar daar zou strelen, dus ik schoof mijn hand in haar slipje. Ze trok mijn hand er snel weer uit. "Nee, daar niet." fluisterde ze, en ze legde mijn vingers opnieuw tegen de buitenkant van haar slipje.

Ik had wel eens foto's gezien van wat er tussen de benen van een vrouw zat. Maar alles wat ik nu voelde was een stukje kanten stof, tussen twee zachte dijen. Maar toen ik het er over wreef, was het effect op de Ankie verbazingwekkend. Ik voelde de gloeiende begeerte die van haar af straalde. Ik bleef maar wrijven, ik kreeg in de gaten hoe hard en hoe diep ze het wilde, door de manier waarop ze kreunde, en met haar lichaam schokte. Ik had moeite om me te blijven concentreren op wat ik bij haar deed. Ankie's lichaam begon hevig te sidderen en ze begon zachtjes te jammeren. Ze jammerde zo hard dat Eddie wakker zou worden. Vlug legde ik mijn mond op de hare en dempte haar af met mijn lippen.

Ze ging helemaal uit haar dak. Haar tanden beten zo hard op mijn onderlip dat het pijn deed. Ze begon te schudden op het ritme dat ik aangaf met mijn hand. Ondanks de pijn, de angst en het ongemak, was ik verrukt. Haar geuren vervulden mijn zintuigen. De geluiden die ze maakte, daar werd ik gek van. Als een muziekinstrument bespeelde ik het lichaam van de vrouw die ik het meest begeerde. Plotseling ontspande ze zich, liet zich uitgeput achterover vallen en trok de slaapzak strak over zich heen.

Ik stond voorzichtig op, en sloop naar mijn eigen tentje, want dat had ik mezelf voorgenomen vanwege Eddie, mijn beste vriend. Maar nog heel lang lag ik te woelen en te piekeren, verscheurd tussen mijn gevoelens voor Ankie en mijn vriendschap voor Eddie. Hoe moet het verder gaan? Mag ik toegeven aan mijn gevoelens tegenover Ankie? Of moet ik trouw blijven aan mijn beste vriend Eddie? Dit zal een moeilijke vakantie gaan worden! Stuur mij een reactie en geef mij goede raad, HELP!