« Handen omhoog ! »
Céline herkende de stem van haar jongste neefje Ben achter zich en draaide zich om. De jongen hield met beide handjes het waterpistooltje vast en probeerde vruchteloos zijn gezicht in een stoere plooi te houden. In zijn ogen glommen pretlichtjes.
“Geef je over, stoute indiaan !” zei hij.
“Ik geef me over,” zei Céline, en ze stak haar handen omhoog.
“Ik zie je onderbroek,” zei Ben onverschillig.
“Oeps,” zei Céline. Dat indianenkleedje had ze al van toen ze tien was. En in de vijf sindsdien was haar lichaam toch wat veranderd. Ze was een stuk gegroeid, om te beginnen. Bijna 1m70, meneer. Lange, slanke benen. Het indianenkleedje dat toen tot net boven haar knieën kwam, kwam nu tot net onder haar kontje. Het kontje zelf was nauwelijks veranderd in die vijf jaar. Twee volmaakte billetjes, zacht en stevig tegelijk. Ter hoogte van haar platte buik had het kleedje nog evenveel speling als vroeger, maar hogerop knelde het om de ontluikende borstjes. Ze liet haar armen wat zakken, tot het kleedje haar slipje weer verborg. Ben protesteerde niet.
Céline bedacht hoe die cowboy-en-indianen- of politie-en-bandiet-spelletjes met haar neefjes vroeger leuker leken. Hoewel ze maar een jaar ouder was dan de oudste van haar drie neefjes, voelde ze zich deze zomer voor het eerst een stuk volwassener. Ze gingen iedere zomer samen op reis, voor zover ze het zich kon herinneren : Céline en haar ouders, en de drie broertjes en hun ouders, nonkel Piet en tante Nicole. Ieder jaar huurden ze hetzelfde vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. En tot vorig jaar leek het haar vanzelfsprekend dat ze gingen voetballen met haar neefjes, of een kamp maken in het bos, of, zoals vandaag, cowboy en indiaantje spelen. Zelfs als klein meisje had ze nooit de behoefte gehad om met poppen te spelen, of winkeltje te spelen of zo. Misschien had ze dat te danken – of te wijten, zo je wil - aan het feit dat ze altijd met haar neefjes optrok.

Maar deze zomer was het precies anders. Hoewel ze pas vijftien geworden was, leken de spelletjes met de neefjes haar opeens kinderachtig. Ze had zin in andere spelletjes, maar ze wist niet goed in welke. Meer volwassen spelletjes in elk geval.
Sinds een paar maand had ze ontdekt dat het strelen van haar spleetje het liefste was wat ze deed. Iedere avond in bed, maar ook overdag, zodra ze even alleen was, zochten haar vingers haar spleetje op. Onder de douche, op het toilet, een paar keer zelfs in de studiezaal. Spannend, dat laatste. Maar dat spelletje kon ze spijtig genoeg niet spelen met haar kleine neefjes…

Nu ja, de trots in de oogjes van de kleine Ben maakte veel goed en dus speelde ze het spel maar mee.
« Ik heb haar ! » riep de jongen triomfantelijk, « Ik heb haar ! »
Een paar vogels vlogen verschrikt op, maar verder bleef het stil in het bosje. De zon stond hoog en het was warm.
“Nick ! Wim ! Ik geef me over !” riep Céline nu ook, een stuk luider dan de kleine Ben.
Even later doken de twee anderen op uit het kreupelhout. Allebei richtten ze ook hun plastic pistooltjes op het meisje.
“Goed gedaan, Ben,” zei Wim, de oudste van de drie. Hij was veertien geworden vorige winter.
Ben glunderde zo mogelijk nog meer.
“Kom maar mee naar ons kamp,” zei Nick.

De jongens namen hun gevangen nichtje mee naar hun ‘kamp’ een stuk dieper in het bos. Ze hadden een aantal takken aan elkaar gesjord en zo een soort onderkomen gemaakt, dat aan één kant open was. Er stond ook een houten kampeertafel, het soort met aan weerszijden een bank die vastgemaakt was aan de tafel.
“Jij bent onze gevangene,” zei Ben stoer.
“Ja, wij zullen je hier houden,” vulde Nick aan.
Hij nam een stuk touw en bond Célines enkels samen.
“Voorzichtig,” zei ze, “straks val ik om.”
“Sorry,” zei Nick schaapachtig, “maar we moeten je toch vastbinden hé, anders kun je ontsnappen.”
“Tuurlijk,” zei het meisje sussend, “doe gewoon voorzichtig.”
“Oké,” zei Nick.
Hij nam een tweede stuk touw en maakte een lus om haar linkerpols. Toen hij aanstalten maakte om het andere uiteinde van het touw aan een tak vast te maken, viel Céline bijna om.
« Hé, » riep ze, « Nick, zo ga je me echt doen vallen. Misschien had je beter eerst mijn handen vastgemaakt en dan pas mijn voeten. »
Nick keek haar beteuterd aan. Wim kwam voor haar staan en sloeg zijn armen om haar heen.
“Zo beter, nichtje ?” vroeg hij zachtjes.
Ze knikte. Haar neefje hield haar stevig vast, wat ze wel een lekker gevoel vond. Het gevoel van machteloosheid, samen met het jongenslichaam tegen het hare gedrukt… In haar hoofd begonnen allerlei gekke ideeën op te komen. En voelde ze daar een verdikking ter hoogte van zijn short ? Was dat zijn pikje dat zich oprichtte en ook wou kennismaken met zijn nichtje ? Nee, rustig, bedacht ze zich. Maar het hek was van de dam. Ze voelde hoe haar tepeltjes zich begonnen op te richten en durfde niet meer te kijken naar haar neefje. Hopelijk merkte hij niets. Hij zei in elk geval niets. Ze onderdrukte de neiging om haar bekken tegen het zijne te drukken.
“Maak haar maar vast,” zei Wim tot Nick.
Nick knoopte haar linkerhand vast aan een boom, en dan ook haar rechter aan een andere. Céline voelde de kriebel in haar kutje opkomen naarmate ze steviger werd vastgesnoerd. Ze beeldde zich in hoe Wim onder haar kleedje zou voelen en zijn hand in haar slipje zou laten glijden. Hoe hij de lipjes zou opensperren, en met een vinger haar klitje zou opzoeken, precies zoals ze het zelf altijd deed… Ze sloot haar ogen.
Dan liet Wim haar los. Ze schrok op uit haar mijmeringen.
Twee strak gespannen touwen hielden haar armen wijd open, één touw hield haar voeten bijeen.
‘Ik beeld hier domweg een T uit,’ bedacht ze.
De jongens stonden een paar meter voor haar en bestudeerden goedkeurend hun werk. Met hun cowboyhoeden op leken ze op drie vierden van de Daltons.
« En nu gaan wij weg, en moet jij proberen te ontsnappen, » zei Wim.
« Dat zal niet lang duren, » zei ze gespeeld dreigend.
De jongens lachten, draaiden zich om en verdwenen in het bos.

Ze zuchtte.
‘Goed, daar gaan we weer,’ dacht ze. Eerst de handen. Ze bekeek de knopen om haar linkerpols. Ze kon er weliswaar bij met haar vingers, maar de knopen waren te stevig om los te peuteren. Verdorie. Rechts dan maar. Zelfde verhaal. Proberen met brute kracht. De tak waar het touw links aan vastgemaakt was, was veel te stevig. Maar rechts had ze een kans. Ze rukte aan het touw, en de tak gaf inderdaad mee. Maar hij kraakte niet. Ze probeerde nog een tiental keer, maar gaf dan op. Er zat niets anders op dan straks haar nederlaag toe te geven. En dus bleef ze daar staan. De seconden verstreken. Werden minuten.
Na een poosje werd ze ongeduldig. Waar bleven ze toch ? Maar haar trots verbood haar om hulp te roepen. Hoe kinderachtig het spelletje ook was, dat plezier zou ze de jongens niet gunnen. Bovendien zaten ze waarschijnlijk een paar meter verder achter een boom te wachten, bedacht ze. En dus bleef ze staan.

De tijd tikte traag weg. Haar armen begonnen nu toch pijn te doen.
‘Zou ik dan toch roepen ?’ dacht ze.
Net op het moment dat ze besloten had de jongens te roepen, hoorde ze het gekraak van takken achter haar. Daar waren ze !
Ze maakte zich al op om de jongens in te wrijven dat ze toch niet bang was geweest, toen ze een vrouwenstem hoorde die ze niet kende.
“Maar meisje toch, wat is hier gebeurd ?!” vroeg de vrouw, die voor haar kwam staan.
Céline keek haar aan. Ze was blond, ongeveer even groot als zijzelf, tegen de veertig. Ze keek het meisje verschrikt aan.
“Het is niks ergs, mevrouw,” zei Céline, “we spelen cowboy en indiaan en mijn neefjes hebben me gevangengenomen.”
Het gezicht van de vrouw klaarde op.
“Het is dus maar een spelletje ?” zei ze.
“Ja hoor.”
“Zal ik je losmaken ?” vroeg ze.
“Alstublieft. Mijn armen beginnen pijn te doen.”
De vrouw maakte de touwen om de polsen van het meisje los. Met een zucht liet Céline haar armen zakken en masseerde haar pijnlijke polsen. Ze ging op de grond zitten en maakte aanstalten om het touw om haar enkels los te maken.
« Wacht even, misschien kunnen we je neefjes bij de neus nemen, » zei de vrouw.
« Hoe bedoelt u ? »
« Wel, als ik je nu opnieuw vastbind, maar anders dan daarstraks, zullen ze er niets van begrijpen, » zei de vrouw.
Céline zag er de grap wel van in.
“Oké,” zei ze, en stond op. Ze stak haar handen uitnodigend vooruit.
De vrouw knoopte behendig Célines polsen aan elkaar, en gooide het andere uiteinde van het touw over een dikke tak een tweetal meter boven Célines hoofd. Céline bedacht dat de vrouw wel goed overweg kon met een touw, maar zocht er verder niets achter. Van een ‘T’ was ze veranderd in een ‘I’. De vrouw spande het uiteinde van het touw goed aan, zodat de handen van het tienertje hoog boven haar hoofd getrokken werden, en maakte het vervolgens vast aan de stam. Ze deed een stapje achteruit en bestudeerde het hulpeloze meisje als een schilder zijn doek.
“Hoe schattig,” zei de vrouw, “zo’n witte Sloggy.”
Céline bedacht hoe haar jongste neefje Ben haar slipje had gezien toen ze haar armen moest omhoog houden, en ze voelde hoe het rood naar haar wangen steeg.
« Dat kleedje is te kort… » probeerde ze.
De vrouw zette een stap vooruit en nam het kleedje bij de zoom. Céline verwachtte dat ze het iets naar beneden zou trekken, maar integendeel schoof ze het een paar centimeter naar boven, zodat een streepje huid boven het slipje nu zichtbaar werd. Ze hield haar gezicht vlak voor dat van het hulpeloze tienertje en glimlachte.
« Dat kleedje is net lang genoeg, » fluisterde ze.
Haar stevige tieten waren duidelijk zichtbaar onder de dunne zijden blouse. Céline voelde ze nu prikken tegen het indianenkleedje dat haar eigen tietjes in bedwang hield. De vrouw legde haar handen op de heupen van het meisje, en trok het onderlichaam van het tienertje zachtjes tegen dat van haar. Céline sloeg haar ogen verward op en keek in de stralende blauwe ogen van de vrouw.
“Maar mevrouw,…” begon ze.
« Zeg maar Julie, » zei deze rustig.
Céline wist niet of ze nu dankbaar, bang of boos moest zijn. Ze voelde wel opnieuw de tintelingen opkomen, net zoals toen haar oudste neefje Wim haar had vastgehouden. Maar dit was anders. Dit was een vrouw ! Een vreemde vrouw ! Julie, of wat haar naam ook was…
Maar dit voelde ook lekker. Ze rook het lichte parfum van de vrouw, ze voelde de stevige borsten die tegen haar eigen springerige tietjes drukten, en ze voelde vooral de handen die haar billen nu stevig vasthielden en haar tegen de blonde vrouw aantrokken. Haar hart klopte in haar keel.
“Mevrouw…” fluisterde Céline opnieuw.
“Julie,” antwoordde de vrouw. Ze liet haar handen over de rug van het meisje omhoogglijden, tot bij de grote knoppen van het indianenkleedje op haar schouders. Zachtjes maakte ze die los, en het kleedje viel op de grond. Ze deed weer een stapje achteruit en bekeek het meisje.
“Liefje, je ziet eruit als een heerlijk snoepje in een prachtige geschenkverpakking,” zei Julie.
Voor liefhebbers zag het tienertje er inderdaad lekker uit. Voetjes in platte blauwe schoentjes, keurig samengebonden ; lange slanke benen mooi gestrekt en uitlopend in een een plat buikje en een smalle taille ; de beginnende tietjes recht vooruit gestoken ; een mooi gezichtje met volle lippen en grote bruine ogen, omkaderd door lichtbruine haren ; de armen uitnodigend strak omhoog gespannen.
“… maar je hebt gelijk,” ging Julie verder, “het is veel te warm om zoveel kleren te dragen.”
Traagjes trok ze haar blouse uit, en vervolgens haar bh. Tevreden zag ze hoe het tienertje haar ogen niet kon afhouden van de prachtige ronde tieten die nu voor haar bengelden.
“Ze zijn natuurlijk groter dan die van jou,” zei ze, “maar de jouwe zijn ook best wel lekker.”
Met beide handen kneep ze in Célines fier vooruit priemende tepeltjes. Het meisje kon met moeite een kreuntje onderdrukken.
“Dat vind je lekker, hé ?” vroeg Julie. “Ik ook, toen ik jouw leeftijd had. Nog altijd trouwens. Hou oud ben je eigenlijk ? Vijftien, zestien ?”
“Vijftien,” fluisterde Céline.
Julies handen bleven de tietjes vrolijk kneden.
“Hmmm, vijftien,” zei ze dromerig, “Op mijn vijftiende zat ik iedere dag met mijn kutje te spelen. Heerlijke tijden… Jij ook ?”
Het vastgebonden brunetje bedacht hoe ze ook iedere dag met haar spleetje in de weer was, maar antwoordde niet. Julie leek ook niet op een antwoord te wachten.
“Weet je wat, ik denk dat ik nu ook maar Julietta de vrijheid geef,” zei ze, “Julietta is de naam van mijn kutje. Vind je niet erg hé ? »
Ze liet het tienertje los om haar rokje en haar slipje uit te trekken. Céline keek gebiologeerd naar de perfect geschoren venusheuvel van de blondine.
“Mevrouw, ik denk dat U me beter losmaakt,” probeerde ze nogmaals, zwakjes. Ze was behoorlijk opgewonden door het zien van het lekkere lichaam van de blonde vrouw, maar nog meer door het feit dat ze daar hulpeloos vastgebonden stond, en dat die vrouw duidelijk andere spelletjes in haar hoofd had dan cowboy en indiaantje. Maar dat kon ze toch niet zeggen ?
“Ik zou toch liever hebben dat je me aanspreekt met Julie,” zei de blonde vrouw, die nu helemaal naakt was, op haar witte tennisschoenen en een gouden halsband na.

Ze ging vlak voor het tienertje op haar knieën zitten, en trok tergend langzaam diens witte Sloggi naar beneden. Céline probeerde tegen te stribbbelen, maar verder dan wat gekronkel geraakte ze niet. Hoe meer ze aan de touwen rukte, hoe meer ze opgewonden geraakte. De tepeltjes op haar tienertietjes priemden hard naar voor. Haar hart klopte in haar keel van angst en spanning, maar evenveel in haar kutje van verlangen. Julie keek haar spottend aan.
“Lieverdje, ver zul je niet geraken. En je neefjes zullen je in de eerste paar uur niet komen zoeken,” zei ze.
Céline verstijfde. Wat bedoelde ze nu ?
“… Maar je hebt gelijk,” vervolgde Julie, “ik denk dat ik je beter losmaak.”

Ze maakte het touw om de enkels van het meisje los. Céline was even spijtig als opgelucht.
“Alhoewel, bij nader inzien…” zei Julie plots.
Ze maakte opnieuw een lus, ditmaal om de linkerenkel van het meisje, en stond op. Ze nam het uiteinde van het touw, sloeg het om een uitstekende boomwortel die iets verder stond, en trok het aan alvorens het vast te knopen.
“Niet doen, niet doen,…” protesteerde Céline zwakjes. Ze bood nauwelijks weerstand toen ze doorhad wat de bedoeling was.
“Lieverdje, je dacht toch niet dat het spelletje gedaan was ?” zei Julie spottend, terwijl ze ook de rechterenkel van het meisje in de andere richting aantrok en vastmaakte aan een boomwortel.
Doordat haar voeten nu zo’n meter uit elkaar stonden, moest het meisje nu op haar tenen staan om nog op de grond te steunen. Een omgekeerde ‘Y’, midden in het zomerse bos. Haar gebruinde huid glom in het felle zonlicht. Was het de warmte, de inspanning, de spanning of de opwinding ? Haar jonge pruimpje glom in ieder geval meer dan de rest van haar lekkere lijfje.

Ik stond een paar meter achter Céline in het struikgewas, half achter een boom. Ik wist hoe Julie het meisje zou verwennen. Jonge meisjes waren als was in haar handen. Mijn pik had ik al een tijdje de vrijheid gegeven, hij klemde toch maar in mijn broek. Maar nu ik het tienertje daar zo vastgebonden zag, de lange benen wijd gespreid en het opengesperde kutje dat mij vanonder het perfecte kontje leek uit te nodigen…
Ik had het moeilijk om niet een paar stappen naar voor te zetten en mijn hele kloppende paal in één keer tot aan de wortel in dat lekkere neukholletje te rammen. Maar afspraken zijn afspraken. En dus bleef ik het schouwspel volgen vanuit mijn schuilplaats.

Julie stond inmiddels achter het hulpeloze tienertje en kuste haar in de nek terwijl ze haar borstjes streelde.
“Wat een heerlijk lijfje heb je toch, liefje,” fluisterde ze.
Het meisje had intussen alle tegenstand opgegeven. Ze genoot van het warme lichaam van de vrouw tegen haar rug en billen, de ervaren handen op haar tietjes, en ze voelde de spanning in haar kutje opkomen. Haar ademhaling werd dieper naarmate de handen afdaalden over haar gespannen buikje en de binnenkant van haar bovenbenen begonnen te strelen.
Ze wist uit ervaring hoe haar spleetje al nat was, maar schaamde zich in het geheel niet meer.
Eén hand gleed nu zachtjes over haar kutlipjes.
“Mmmmm…,” kreunde het geile tienertje.
“Lekker, hé, liefje,” hoorde ze Julie achter zich zeggen.
“Mmm – hmmm,” beaamde het tienertje.
“Je bent drijfnat,” zei Julie.
Céline wist niet hoe te reageren.
“Geeft niet, hoor. Integendeel, dat is een compliment voor mij. Vind je het lekker wat ik met mijn vingers doe ?” vroeg Julie zachtjes.
Het meisje durfde niet te antwoorden.
Julie trok haar hand weg.
“Nee…,” fluisterde Céline, half in paniek, “Ja…”
“Nee ? Ja ?” zei Julie plagend.
“Niet wegtrekken,” fluisterde het tienertje, “nog…”
“Nog wat ?”
“Vinger mij, alsjeblief.”
“Alsjeblief wie ?” Julie genoot zichtbaar van de situatie. Traagjes liet ze haar hand weer zakken in de richting van de natte tienerspleet.
“Alsjeblief, mevrouw…”
De hand hield stil.
“Julie…” het meisje herpakte zich, “Julie, alsjeblief, nog…”
Julie ging rechts van het meisje staan, zodat ze zelf met haar kut tegen het been van het tienertje kon oprijden. Met één hand vingerde ze nu het geile tienertje dat hijgend aan het touw hing, met het andere trok ze het hoofd van het meisje bij haar haar zachtjes achterover. Haar mond zoog zich vast op een staalharde tepel en haar kut reed nu onbeschaamd tegen het slanke meisjesbeen op.
“Jaa… Jaaa… noooog…. Oooohhh,” kreunde het jonge brunetje. Haar gehijg overstemde nauwelijks het soppen van haar lekkende neukgrotje om de ervaren vingers van de blonde vrouw.
“God, wat ben jij een geil sletje,” fluisterde Julie in haar oor, “als ik een pik had gehad, neukte ik je hier en nu. Dat zou je wel willen, hé, een dikke, harde paal in je kletsnatte, nauwe kutje. Ongewild, vastgebonden, hard genomen worden in je neukholletje, de beentjes wijd opengesperd, zaad dat diep in je hete lijfje geschoten wordt.”
De woorden hadden het gewenste effect, want het meisje begon diep te kreunen.
“Ga je klaarkomen, liefje ?” vroeg Julie.
“Jaa.. Jaaaaa…,” kreunde het meisje.
Toen ze voelde dat het geile tienertje op de rand stond van het orgasme, liet Julie haar los en ging voor haar staan. Het meisje hing trillend in de touwen en keek de blonde vrouw smekend aan.
“Ik wil je proeven,” zei deze laatste glimlachend, “ik wil je proeven als je klaarkomt.”
Ze stak twee vingers in haar eigen natte kut, haalde ze er weer uit en hield ze voor Célines gezicht. Het meisje aarzelde een halve seconde, likte er dan even aan, en hapte ten slotte de twee glanzende vingers in haar mond.
“Lekker, hé, vrouwengeil ?” vroeg Julie.
Céline knikte, terwijl ze de laatste restjes van de vingers schoonlikte.
“Meisjesgeil is minstens even lekker,” zei Julie. Ze haalde een vinger door de soppende spleet van het vastgebonden meisje en likte die af. “Maar je moet het mooi vragen.”
Het duurde een paar seconden voor Céline over de schaamte was.
“Wil je me likken ?” vroeg ze uiteindelijk, stilletjes.
“Natuurlijk. Waar ?” antwoordde Julie spottend, terwijl ze met een vinger langs het klitje van het meisje streelde.
“Daar, jaaaa…,” kreunde het geile brunetje, “mijn spleetje.”
“Hmmm… meisje toch, wil je dat ik je kutje uitlik ?” vroeg Julie spottend, terwijl haar vinger het tempo op het tienerklitje alweer verhoogde. “Wil je mijn tong tegen je klitje voelen ? Wil je klaarkomen op mijn mond ?”
“Jaaa….,” kreunde het meisje, nu luider, “Jaaa, Julie, lik me de kut uit. Bef me, bef me klaar, alsjeblief !”
Julie liet zich op haar knieën zakken, zodat ze lekker bij het druipende neukholletje van het geile tienertje kon. Eén hand had ze tussen Célines benen door gestopt, zodat ze de stevige ronde billetjes van het meisje kon vastklemmen. Haar andere hand ging als vanzelf naar haar eigen doorweekte pruim. Zodra ze haar mond op het tienerneukertje zette, ging er een kortsluiting van genot door het hele vastgebonden lichaam van het geile kind.
“Ik ga komen… Ik ga komennnnn… “ kermde ze nu luidop.
Ze rukte met alle macht aan de touwen en ramde haar kutje naar voor, over de mond die haar zoveel genot gaf, en toen Julies tong haar klitje beroerde, overspoelde het orgasme haar hele hitsige lijf.
“Ik koooommmmm. Aaaaahhhh…..” weerklonk het door het hele bos.

Julie smaakte en voelde het tienergeil over haar mond en gezicht stromen.
Ze liet Célines kontje los, stak haar duim op naar mij, en deed teken dat ik mocht komen.
“Eindelijk tijd om op te treden,” zei ik geruststellend tot mijn kloppende pik. Ik stond op en verliet mijn schuilplaats achter de boom.

Als je vindt dat het vervolg mag gepubliceerd worden, mail naar [email protected]