Het was zo’n vier maanden na de vakantie op Ibiza. Alles bij elkaar waren ze nu iets meer dan een jaar een gezin en het leven ging intussen z’n gangetje. Nadat ze getrouwd waren hadden ze het beter gevonden om een andere secretaresse voor Dennis te vinden. Vanzelfsprekend was Yvonne vrij geweest in de keuze om thuis blijven of ergens anders een baan te zoeken. Natuurlijk koos ze voor het laatste. Hoewel niet puisant rijk, zat Dennis ook weer niet slecht in de slappe was. Plus draaide zijn bureau zo goed dat hij er een uitstekend inkomen kon uithalen. Geld was dus niet de drijfveer. Yvonne hield van kunst en daarom was ze fulltime gaan werken in een piepklein kunstwinkeltje annex galerie. Het loon was weliswaar laag, de werkomgeving echter geweldig. Ook waren ze een paar maanden geleden uit Dennis’ appartement verhuisd, Ze woonden nu in een prachtig, vrijstaand, heel knus dijkhuisje aan de Zaan. Hun stulpje bood bijzonder veel privacy, het eerstvolgende huis stond ver weg, en het uitzicht over de rivier was fabuleus. Yvonne wist het zeker, hier wilde ze nooit meer weg. Met Daphne ging het ook goed. De overgang naar een nieuwe school was probleemloos verlopen en ze vond steeds meer haar weg in de nieuwe omgeving. Contact met haar biologische vader had ze niet en daar zat ze ook niet op te wachten. Hij was niet alleen een bruut geweest voor haar moeder, maar ook voor haar. Ze had hem dan ook nog geen minuut gemist. Het leven met haar stiefvader was zo goed, ze was zo blij met hem, dat ze hem steeds meer als haar echte vader was gaan beschouwen. Toen Dennis pas geleden voorstelde om een naamswijziging te ondergaan, zodat ze zijn achternaam zou krijgen, had ze daar gelijk mee ingestemd. Daar had ze zelfs geen seconde over hoeven na te denken. Het bleek ook nog eens heel makkelijk te zijn. Toen zij geboren werd was haar moeder namelijk nog niet met ‘hem’ getrouwd. Om redenen die Daphne niet kende was ze daarna nooit op de naam van haar vader gezet. Na alle ellende was dat dus een leuke bonus geweest. Want nu kon het in een week geregeld worden, zonder veel ingewikkelde procedures. Het fijne daarbij was, dat alles achter de rug was voordat ze voor het eerst naar haar nieuwe school ging. Niemand daar wist dus dat ze ooit een andere achternaam had gehad. Dat scheelde een hoop vragen.

Het was de eerste dag van de zomervakantie en toch verveelde Daphne zich al. Dat kwam vooral omdat haar ouders nog geen vakantie hadden en ze dus gewoon moesten werken. Als altijd, waren ze vanochtend allemaal op de gebruikelijke tijd opgestaan en hadden ze gedrieën een ontbijt genomen. Daarna waren haar ouders vertrokken. Eerst Dennis, in zijn machtige Volvo V70, een uurtje later haar moeder in haar sportieve, spiksplinternieuwe Mini Cooper. Die had ze een paar weken geleden van Dennis gekregen, voor haar verjaardag. Daphne bracht eerste een tijdje hangend voor de TV door, kijkend naar TMF, en besloot toen om een uurtje te gaan zonnen. Wat was het jammer dat Wendy er niet was, het buurmeisje van een paar honderd meter verder waarmee ze bezig was om vriendinnen te worden.

Hoewel haar bijna-vriendin ruim twee jaar ouder was dan Daphne verschilden de twee qua ontwikkeling en gedrag niet zoveel. Net als Yvonne, voor Dennis gold het niet, waren de ouders van Wendy heel streng. Pas nadat ze zich ervan overtuigd hadden dat Daphne niet een of ander losgeslagen tiener was, hadden ze hun dochter toegestaan om met haar om te gaan. Ondanks het leeftijdsverschil was Daphne dan ook net zo naïef en onwetend als het op seksualiteit aankwam, als Daphne. Helaas was Wendy gisteren echter met haar ouders mee op vakantie gegaan. Het beloofde dan ook een saaie dag te worden, zo niet een paar saaie weken.

Niets was minder waar, het liep heel anders. Het begon ermee dat Dennis om elf uur alweer thuiskwam. Het was een snoeihete dag en op kantoor was het niet om uit houden geweest. Hij had toch alleen maar bureauwerk in zijn agenda staan, geen klanten, en daarom had hij zijn secretaresse, en zichzelf, de rest van de dag vrijaf gegeven. Het was zijn voornemen om thuis nog wat dingen te doen en voor de rest lekker te gaan luieren. Bij thuiskomst stond de TV keihard aan maar was Daphne nergens te bekennen. Even later, toen hij het volume lager had gezet, kwam ze echter woest binnenstormen. Daarbij gebeurden er meerdere dingen tegelijk. Toen ze via de tuindeuren de hoek omstoof was de verrassing dat Dennis al thuis was, haar aan te zien. Echter, precies op het moment dat ze hem zag stootte ze een teen lelijk tegen de drempel. Dat deed pijn. Waardoor ze opsprong, om weer te landen op de mat voor de deur. Die vervolgens weggleed. Daphne maakte een ongelukkige smak waardoor ze een paar tellen beduusd op de grond bleef liggen.

De houding waarin ze lag, in combinatie met de kleding die ze aanhad, of juist niet aan had, was niet bepaald flatteus. Daphne stond daar niet zo bij stil, Dennis echter wel. Toen ze opkeek, met tranen n haar ogen van de schrik, was hij al naar haar onderweg. Twee tellen later had hij haar van de grond getild. “Rustig aan, meisje, we zullen eerst maar eens kijken of je niet iets gekneusd hebt, of gebroken.” Dennis legde haar in de huiskamer op de bank. Vervolgens knielde op de grond en begon rustig onderzoekend zijn handen knijpend, drukkend en wrijvend over haar benen te verplaatsen. “Doet het hier pijn? En dit? En daar?” Al die tijd dat ze op de bank lag, in haar onderbroekje en T-shirt, meer had ze niet aangehad tijdens het zonnen, en Dennis haar onderzocht, vroeg ze zich af wat er met hem aan de hand was. Het deed hier en daar wel pijn, vooral de schaafwond bij een van haar knieën voelde ze goed, maar zo erg was het nu allemaal ook weer niet. Toen zijn hand boven haar knie terechtkwam verstijfde ze een beetje, niet wetende wat zijn bedoelingen waren. Dennis merkte het en daarom haalde hij snel zijn hand weer weg. “Gaat het weer?” Daphne knikte. Maar ondertussen verwonderde ze zich over de blik in zijn ogen. Hoewel hij altijd nogal priemend kon kijken, dat hoorde bij hem en daar was ze intussen wel aan gewend, zag ze dit keer ook nog iets anders. Een soort glinstering, waardoor het leek alsof hij naar haar aan het kijken was op dezelfde manier als hij altijd naar haar… moeder keek. “Zullen we eens gek doen en gaan shoppen?” Dit vragende legde hij zijn hand weer op haar been, een centimeter of tien boven haar knie. “Shoppen? Wat hebben we dan nodig?” Meer op het gemak dan zojuist, keek ze hem verwonderd aan. Zelfs toen zijn hand over haar bovenbeen wreef, en een stukje hoger weer tot stilstand kwam, bleef ze ontspannen. “Niets. Ik dacht meer aan jou. Wat dacht je ervan om eens op zoek te gaan naar nieuwe kleren?” Daphne maakte een soort van spinnend geluid. Het ontging haar overigens niet dat hij zijn hand niet weghaalde. “Hé ja, leuk, laten we dat doen.”

Hoe naïef ze ook nog was, die middag zette Daphne een bepalende stap in haar ontwikkeling. Meer intuïtief dan bewust leerde ze namelijk dat ze een zekere macht over haar stiefvader had. Want haar vrouwelijke brein registreerde feilloos dat toen Dennis het plan opperde hij zijn ogen niet van haar broekje af had kunnen houden. Aan zijn hand, die lichtjes beefde, op haar been merkte ze dat hij nerveus was. Maar hij was niet de enige, ze was het zelf ook. Daphne was zich namelijk zéér bewust van die hand daar. De aanraking was helemaal niet onprettig. Eigenlijk was die zelfs best fijn. Vertrouwd ook. Dat was verwarrend en ze voelde er zich een beetje raar door. Het was dat ze hem niet durfde te laten zien dat de aanraking iets deed met haar, anders zou ze als een poes zijn gaan spinnen. Toen haar stiefvader zijn hand nog een fractie verder omhoog schoof, werd ze daar nog zenuwachtiger van. Hij zat nu zo dichtbij dat ze zelfs zijn lekkere aftershave kon ruiken. “Zal ik de pijn eens weg zoenen voordat we gaan,” vroeg Dennis zachtjes. Maakte hij soms een grapje? Dacht hij nou echt dat ze geloofde dat een zoen zou helpen? Haar bovenbeen deed trouwens helemaal geen pijn. Ach, als hij haar daar zo graag wilde kussen, waarom ook niet. Wie weet kreeg ze dan straks wel iets leuks. Een iPod of zo. Na een korte aarzeling gaf Daphne antwoord door haar benen een heel klein stukje van elkaar te halen. Toen Dennis voorover leunde, en zijn mond inderdaad op die denkbeeldige zere plek drukte, dwong ze zichzelf om te ontspannen. De kus was zacht, warm en nat. Het bleef overigens niet bij een kus, haar stiefvader likte ook nog eens een paar keer over het plekje. Jeetje, dacht Daphne, het is nog lekker ook. Toen Dennis weer overeind ging zitten, met zichtbare tegenzin, vroeg hij of het geholpen had. “Uh… ja… de pijn is bijna weg,” loog ze. “Mooi zo. Dan gaan we nu eerst lunchen en dan op naar de stad.” Daphne zag de bobbel in zijn broek en vroeg zich af wat de oorzaak van die zwelling was. Toen ging ze zich gauw aankleden. Opgewonden, want een iPod kopen, dat deed je niet elke dag...