Annelies zit stierlijk verveeld naar haar plafond te staren op haar kamer, ze hebben studiedag vandaag, maar studeren daar denkt ze helemaal niet aan. Haar gedachten dwalen af naar die leuke jongenman die nog altijd niks van zijn eigen heeft laten horen. De jongenman die Anke drie maanden geleden naar het ziekenhuis vervoerde toen haar kinderen aankondigden dat het tijd was om op eigen beentjes te staan. Drie maanden alweer, waar gaat de tijd toch naartoe.

Met tegenzin slaat ze haar benen over de rand van haar bed en staat op, haar mobiele telefoon gaat en ze haast zich er naar toe. Shit…weer geen onbekend nummer. Het is Anke, hé Anke zegt ze de telefoon opnemend. Lies hoort ze haar terug zeggen, ik wilde je wat vragen. Kom maar op Ank, wat wil je me vragen. Zou jij misschien vanavond een paar uurtjes op Sam en Ben willen passen? Tuurlijk geen probleem, ik ben dol op mijn kleine neefjes, gaan jullie iets bijzonders doen? Hahaha….we gaan naar de film, maar opa en Els zijn een lang weekend weg, vandaar dat ik me tot andere familie leden went. Geen enkel probleem, hoe laat wil je dat ik bij jullie ben? Rond een uur of 20:00 als dat kan? Goed ik zal er zijn, tot straks. Tot straks Lies en bedankt vast. Is goed hoor Ank. De telefoon neerleggend loopt ze haar kamer uit en komt haar moeder tegen op de overloop. Lies heeft die knappe ridder al gebeld? Nee mam, ik zal het me wel verkeerd hebben ingebeeld allemaal, maar ik ben vanavond weg, ik kom ook niet thuis slapen. Zo toe maar, ga je soms uit? Ja, ik ga oppassen op Sam en Ben, dan kunnen Joris en Anke naar de film. En dat noem jij uitgaan, hoort ze haar moeder lachend vragen. Mam…., ik weet het lieverd, je bent dol op je neefjes en voor jou is dat ook iets anders ik weet het wel, maar ik mag je toch wel een beetje plagen. Tuurlijk mam, maar ik ga zo wel weg, want anders mis ik de bus aansluiting. Lies ik breng je wel even, kan ik gelijk nog even langs tante Mien om haar wat jampotjes te brengen.

Oh…geweldig mam, gaan jullie weer kruisbessenjam maken? Geloof het wel, maar ik weet het niet zeker. Over een half uurtje vertrekken dan? Prima ik zal zorgen dat ik dan klaar ben. Vervolgens loopt ze langs haar moeder de trap af naar beneden. Beneden uit de kast pakt ze haar boek en loopt vervolgens weer terug naar boven. Bij het passeren van haar ouders hun slaapkamer hoort ze haar moeder op gedempte telefoon telefoneren met iemand, verrast hierdoor blijft ze nieuwsgierig luisteren. Ja ik ben er over een kleine driekwartier, zet eerst even Lies af bij Joris en Anke en dan ben ik helemaal de jouwe. Helemaal de jouwe waar gaat dit nu weer over, vraagt ze zich af. Dan hoort ze haar moeder zuchten en steunen….ohhh…Jaap, je maakt me nu al geil. Zo, zo dus mama gaat helemaal geen kruisbessenjam maken, die gaat gewoon even flink tekeer met ome Jaap. Terug naar haar kamer lopend pakt ze een klein tasje in met wat spulletjes en loopt dan weer naar beneden.

Zittend op de bank hoort ze de kamerdeur opengaan en ziet ze haar vader binnenkomen, Lies ga je uit logeren? Ja pap, ik ga naar mijn neefjes toe. Aha, babies zo schattig en zo leuk. Weet je toevallig ook waar je moeder is? Boven papa, dank je. Leon loopt richting de trap, een tijd lang is het stil dan komt haar moeder naar beneden gelopen. Half uurtje hé mama, we zijn inmiddels een uur verder. Sorry Lies, papa vroeg of ik hem even wilde masseren. Haar spullen pakkend lopen ze naar de voordeur. Als ze in de auto zitten op weg naar Anke en Joris vraagt ze nieuwsgierig aan haar moeder; ga je straks je lekker laten verwennen door ome Jaap? Geschokt door haar vraag trapt Sheila op de rem, dit levert getoeter op van diegene die achter haar rijd. Lies, hoe kom je daar nu bij, ik ga jam maken met je tante, tuurlijk mama. Dan herhaalt ze de zin die ze eerder haar moeder heeft horen zeggen, ik zet Lies af bij Joris en Anke en dan ben ik daarna helemaal de jouwe. Sheila is geschokt, dit heeft ze inderdaad tegen Jaap gezegd, maar zij dacht vrij zachtjes. Lachend kijkt haar dochter haar aan, mama wat is er nou zo erg aan? Papa heeft toch ook iedere woensdagavond plezier met tante Mien als jij bij je vriendinnen zit. Is dat zo antwoord haar moeder, Sheila hoort dit voor het eerst en is met stomheid geslagen, dus tante Mien is iedere woensdagavond bij ons thuis te vinden, ja mam dat klopt helemaal. Mmm…. dan is het een tijd lang stil. Jullie weten dit niet van elkaar hoort ze haar dochter weer vragen. Sheila besluit nu ook maar open kaart te spelen en zegt; nee Lies, dit is verrassend voor mij, maar aan de andere kant ook wel aangenaam. Iedereen heeft toch sex met iedereen ma, doe nou niet of je verbaasd bent. Nee dat weet ik ook wel, maar ik had er geen idee van dat je vader dat op zo’n geheimzinnige manier deed, ik heb hem tot nu toe iedere keer wel medegedeeld als ik het bed gedeeld had met zijn broer. Ohhh…ja dat is dan wel een beetje raar.

In de verte doemt het huis op van Anke en Joris, zet me maar af bij de oprit, loop ik het laatste stukje wel dan kan jij lekker nog eerder zijn bij ome Jaap, kan je nog langer van hem genieten! Lachend geeft ze haar moeder een kus vervolgens stapt ze uit en loopt richting het gesloten hek. Voor bekenden die een sleutel hebben, zo ook Lies gaat via het magneetje de deur automatisch open, ze ziet haar moeder wegrijden en snel glipt ze door de opening. Op haar dooie akkertje loopt ze richting het woonhuis, het is pas 18:00 uur, maar Anke weet dat Lies altijd op tijd komt. Het huis omlopend ziet ze hen zitten op het terras. Joris bungelt in het water en Anke zit onder de parasol. Luitjes roept ze; beiden draaien zich om en roepen in koor. Lies…zoals gewoonlijk lekker op tijd. Bij Anke aangekomen geeft ze haar drie zoenen op haar wangen en ik, roept Joris vanuit het water, word ik niet meer begroet? Kom eraan momentje….haar kleren uittrekkend duikt ze met een sierlijke duik het water in, als ze weer boven komt zwemt ze op Joris af en geeft hem een hartstochtelijke kus vol op zijn mond. Hem even later loslatend zegt ze; zo neef bedoelde je dat zo? Anke schiet in de lach, deze begroeting is vrijwel normaal, maar aan Joris zijn gezicht te zien had hij dit totaal niet zien aankomen.

Zich uit het water hijsend zegt ze; waar zijn mijn kleine neefjes? In de box binnen, ze zijn ingedommeld. Aha…een handdoek wordt haar aangereikt en ze begint zich af te drogen. Hoe zit het met die jongen hoort ze Joris vragen vanuit het zwembad, heeft hij inmiddels al wat van zich laten horen? Nee, niks en ik ga er ook niet meer opwachten antwoord ze. Hij heeft drie maanden gehad ik vind het wel best. Goede insteek, antwoord Anke, maar toch jammer ik dacht dat er echt iets voelbaars was tussen jullie twee. Dat dacht ik ook, antwoord ze, maar heb het blijkbaar verkeerd gehad.

Joris hijst zich ook uit het water en juist op dat moment komt er een luid gekrijs van binnen, er is iemand wakker horen ze hem zeggen. Anke loopt naar binnen en komt even later terug met kleine Ben op haar armen. Kijk eens wie er is kerel, je tante. Ben steekt zijn armpjes uit en Lies neemt hem van haar over. Joris is naar binnen gelopen om Sam te halen. Lies heeft haar blonde haren bruin laten verven en de kleine Ben knijpt zijn kleine handjes om een natte sliert. Jeetje wat ben jij al gegroeid roept ze uit. Wiegend met hem in haar armen bekijkt ze het kereltje, hij is inderdaad gegroeid, ondeugend is hij ook, je hebt je handen vol aan hem, zijn broer is daarentegen een stuk makkelijker. Anke gaat in de brede stoel op het terras zitten en één voor één worden de kereltjes bij haar aangelegd. Ja, zegt ze lachend naar Lies, ben een wandelende melkmachine, maar voor vanavond heb ik al gekolfd, dus jij hebt dan ook melk.

Haha…lacht Annelies, dan ben ik de tijdelijke melkbar voor hen twee. Ja, inderdaad een tijdelijke melkbar. Ik doe het met alle liefde en veel plezier, zegt Lies. Wie zou dat niet kunnen antwoord Joris, moet je nou toch kijken twee heerlijke kereltjes zijn het toch! Nu Anke bezig is met het voeden loopt Lies naar binnen, even mijn spulletjes wegbrengen, Joris blijft bij Anke achter op het terras, ze zit er volgens mij wel mee, dat hij nog niet heeft gebeld. Ja, dat denk ik ook Ank, ze houdt zich wel zo groot, maar volgens mij is ze er flink stuk van. Ga maar even horen, Joris, ik ben toch nog wel even bezig. Haar een kus op haar mond te hebben gegeven loopt hij Lies achterna, die altijd standaard dezelfde kamer gebruikt. De deur staat wagenwijd open en hij ziet haar uit het raam staren. Zachtjes loopt hij op haar toe en sluit zijn armen om haar middel. Door de warmte van zijn armen laat ze zich tegen hem aanleunen, hij ziet dat er tranen over haar wangen lopen. Lies, zegt hij zacht ik wilde je niet verdrietig maken. Weet ik Joris, maar als ik jullie dan zo zie, zo gelukkig zoveel liefde dan ben ik toch wel een klein beetje jaloers. Hoeft niet Lies, dat weet je, je kan alles met ons delen. Waarom heeft hij gewoon niet gebeld, waarom? Dat weet ik niet Lies, maar als hij zo doet dan is hij je toch helemaal niet waard. Nee, snikt ze zacht, maar ik dacht echt even dat ik hem had gevonden.

Ik begrijp het wel, fluistert Joris tegen haar haren aan, ik wou dat ik je verdriet weg kon nemen, maar dat kan ik helaas niet. Ga je mee fluistert hij zacht, gaan we terug naar Anke, nemen we wat te drinken mee en een groot stuk chocolade cake, chocola helpt altijd. Ja, dat is waar. Samen lopen ze terug naar de keuken pakken wat te drinken en een groot stuk mee van de cake en lopen dan naar buiten. Aha verdriet cake roept Anke, die met de twee zuigers aan haar borsten verlangend naar de cake kijkt. Lies moet gelijk lachen door de blik van Anke. Joris kan je Ben even overnemen, hij had al vrij vlot genoeg, vind dat we dat toch even in de gaten moeten houden, dat hij niet zoveel drinkt, maak ik me wel een klein beetje zorgen over. Als het na het weekend nog niet verbeterd is wil ik met hem naar de dokter. Is goed lieverd, doen we. Drinkt hij slecht, vraagt Lies. Ja, hij drinkt niet zo lekker eigenlijk sinds vannacht. Oké dan hou ik dat even extra in de gaten.

Lies je bent geweldig, maar dat wist je natuurlijk al, ja dat weet ik ze staat op van haar stoel en doet een buiging. Joris en Anke beginnen te lachen. Ik ga even wat te eten in elkaar flansen, nu kan het nog, omdat jullie er nog zijn, ligt er genoeg? Ja, er ligt genoeg, antwoord Joris, wij laten ons geheel verrassen. Half uurtje en dan eten we, dan moeten jullie omkleden en wieberen. Haha…hoor je dat Ank, we moeten opkrassen uit ons eigen huis. Ja, ik hoor het, maar ze heeft wel gelijk Joris, de tijd tikt door.

Lies verdwijnt naar de keuken en niet veel later komen hun heerlijke geuren tegemoet. Mmm…da ruikt verrukkelijk heb er nu al zin in. Niet veel later komt Annelies met twee geurende borden naar buiten gestommeld. Joris, dat valt me van je tegen, je bent nog niet eens bestek komen halen, mannen als je ze niet aanstuurt komt er helemaal niks van terecht, dat is maar weer te zien. Joris haast zich naar binnen en komt terug met bestek, ook heeft hij haar bord meegenomen en de zelfgemaakte limonade. Sam en Ben worden in hun buiten wiegjes gelegd en smakelijk vallen ze aan. Ohh….lekker dit…kan ik je niet inhuren roept Anke tussen twee happen door, als kok? Over alles valt te praten roept Lies nu, zou het wel leuk vinden. Misschien met een etentje ofzo? Erover uitwijdend spreken ze dit af. Als de borden leeg zijn, eten ze nog wat vers fruit met zelf opgeklopte slagroom en dan haasten Anke en Joris zich naar binnen om, om te kleden.

Als ze even later weer terug op het terras komen wensen ze Lies veel plezier met hun kleintjes en verlaten ze hun huis. In de wiegjes kijkend ziet ze dat beide jongens vredig om hun heen liggen te kijken. Als ze hun tante opmerken verschijnen er lachjes op hun gezichtjes. Jongens, ik ben er nu om voor jullie te zorgen. Papa en mama zijn een avond de hort op. Ze voelt eerst aan Sam zijn wangetjes en vervolgens aan die van Ben. Strakjes gaan we lekker naar binnen, nu blijven we hier nog een beetje genieten van het zomerse weer.

Als de zon begint te zakken pakt Lies Sam en Ben voorzichtig uit de wiegjes en legt ze in de kinderwagen, hen naar binnenrijdend legt ze, ze vervolgens weer in de wiegjes binnen. Beide mannen zijn lekker aan het slapen. Toch is het dadelijk tijd voor de fles en zachtjes loopt ze richting de keuken om de melk van Anke op te warmen in de magnetron. Als ze terug de kamer in komt gelopen ziet ze dat Ben lichte rode wangetjes heeft en met zijn armpjes loopt te graaien. Hem uit zijn wiegje tillend loopt ze met hem richting de bank. Jeetje Ben, je voelt wel een beetje warm aan. Hopelijk word dit niet erger, anders moet ik nog een ambulance gaan bellen. De fles in zijn mond stoppend spuugt de jongen gelijk de fles weer uit, Lies niet voor één gat te vangen, probeert het een tweede en een derde keer, maar de jongen wil echt niet drinken. In de tussentijd is zijn broertje ook wakker geworden. Ben terug leggend in zijn wiegje pakt ze nu Sam, zo grote jongen heb jij wel zin in de melk van mama? Hem de speen voorhoudend begint hij aan het flesje te zuigen, geen enkel probleem zo te zien. Doe ik jou zo nog een keertje Ben. Terwijl ze Sam voedt, houdt ze met een schuin oog Ben in de gaten, de wangen van de jongen worden roder en roder. Lies begint zich nu toch wel zorgen te maken, Sam op zijn rug zachtjes kloppend laat een enorme boer. Hem terug in zijn wiegje leggend buigt ze zich bezorgt over de wieg van Ben, het mannetje voelt enorm warm aan. De telefoon pakkend toets ze het nummer van Joris in, zijn telefoon staat uit, dan die van Anke, ook die staat uit. Er zit niks anders op ventje, ze belt naar het alarmnummer. Degene aan de andere kant, beloofd een ambulance te sturen en snel begint Lies spulletjes in te pakken. Ook Sam zal mee moeten. Nogmaals belt ze naar de telefoon van Joris en Anke, dit keer gaat hij wel over, maar word er niet opgenomen snel spreekt ze de voicemail in dat ze het niet vertrouwd en het alarmnummer heeft gebeld, ze komen ons zo halen.

Niet veel later gaat de bel en op het schermpje te zien staat de ambulance voor het hek, door op de knop te drukken opent het hek zich. Snel opent ze de voordeur, zodat het ambulance personeel gelijk naar binnen kan lopen. In de tussentijd sluit Lies snel de deuren naar het terras. Hallo, hoort ze een stem roepen, hier zo, roept Lies in de woonkamer. Tot haar grote verrassing ziet ze twee bekende gezichten, het zijn Monique en Marjolein, die drie maanden eerder Tricia naar het ziekenhuis hadden vervoerd. Ook zij herkennen haar, ben je aan het oppassen? Ja, zal je altijd zien, dat er dan iets vervelends gebeurt, zoals nu het geval is. Jasmijn pakt Sam voorzichtig uit zijn wiegje, hem nakijkend komt ze tot de conclusie dat ze de verkeerde baby in haar armen heeft. Hem overhandigend aan Lies pakt ze nu Ben beet, jeetje vent, jij bent wel heel erg warm. Na een snel onderzoek, zegt ze tegen Lies, het lijkt op middenoorontsteking, maar voor de zekerheid gaan we dat wel even laten nakijken. Neem aan dat je mee gaat met ook die andere knappe vent? Jazeker, dat is wel de bedoeling. Monique neemt Ben over van Jasmijn, die helpt Lies weer met de kinderwagen. Niet veel later zijn ze op weg naar het ziekenhuis.

Lies wordt alsmaar stiller en stiller in de auto, joh het zal vast wel meevallen, ik wou dat ik zo’n goede oplettende oppas had. Lies kijkt haar aan met tranen in haar ogen, vergeef het mezelf nooit, als het iets veel erger blijkt te zijn, hij wilde al niet eten ook. Ik vertrouwde het gewoon niet en heb daarom het alarmnummer gebeld. Dat heb je goed gedaan, je bent oplettend geweest. Bij het ziekenhuis aangekomen, word baby Ben richting de onderzoekskamers gereden terwijl Lies hulp krijgt van Monique om de kinderwagen uit te vouwen en dat ze dan Sam erin kan leggen.

Lies moet met Sam wachten, in de wachtkamer tot ze klaar met hem zijn, inmiddels zijn Anke en Joris ook aangekomen in het ziekenhuis. Gehaast lopen ze door tot ze Lies zien zitten. Anke en Lies kijken elkaar enkele ogenblikken aan. Het spijt me zo, snikt Lies, joh zegt Anke, daar kan jij toch niks aan doen. Toch voelt Lies zich meer dan ellendig. Joris loopt naar één van de doktoren en trekt hem aan de mouw. Dokter ik zou graag willen weten hoe het met mijn zoon is? Ze zijn hem aan het onderzoeken, u moet daar plaatsnemen, als ze iets weten komen ze vanzelf wel bij u. Joris komt ongeduldig terug bij Anke en Lies, we moeten wachten; zegt hij. Dan ziet hij zijn vader in de gangen op hem af komen lopen, Lies voelt zich teveel en glipt stilletjes weg. Ze kunnen het nu wel alleen af zonder mij, richting de uitgang lopend wordt ze staande gehouden door Jasmijn. Annelies is het toch? Ja, dat klopt, antwoord ze, maar afgekort is het Lies. Ik denk dat het wel goed met Ben komt, de reden dat ik je staande hou is niet daarom. Verrast heft ze haar hoofd op, kan je, je Tom nog herinneren? Ja, hij die beloofde te bellen, maar dit tot nu toe nog niet heeft gedaan. Lies, zegt Jasmijn zacht, Tom heeft een ongeluk gehad hij ligt al bijna drie maanden in coma. Volgens de artsen zou hij al lang wakker moeten zijn, maar om de één of andere reden is dat nog steeds niet gebeurd. Geschrokken staart ze Jasmijn aan, wat is er gebeurd dan? Nadat zijn dienst erop zat, wilde hij je bellen als hij thuis was aangekomen, maar onderweg is hij geschept door een vrachtwagen. Die reed door rood licht. Was hij lopend dan, vraagt ze opnieuw. Nee, hij was met de fiets, volgens ooggetuigen had hij te laat in de gaten wat er aan de hand was, hij is met zijn hoofd op het asfalt geknald. Hij heeft een enorme klapper gemaakt. Jeetje, maar Jasmijn, waarom vertel je me dit. Ik heb iets gezien die dag, een enorme vonk die over en weer vloog. Ik moest het je vertellen. Wil je naar hem toe? Graag is haar antwoord. Jasmijn volgend door de lange gangen stappen ze uiteindelijk in de lift en gaan naar de vierde etage. De vierde deur aan de rechterkant ligt in het achterste bed de jongen, waarvan ze had gedacht dat hij haar had laten zitten. Opnieuw vloeien haar tranen, de man die aan het bed zat komt op hen afgelopen. Is dat…ja antwoord Jasmijn, dat is Annelies. De man kijkt haar aan, misschien zegt hij, kan jij ervoor zorgen dat Tom weer wakker word. Ik kan het altijd proberen, zegt Annelies met onvaste stem.

Naast het bed plaatsnemend pakt ze zijn hand vast, Tom, Tom….hoor je mij…? Haar hand leggend in de zijne voelt ze opnieuw de elektrische schok door haar lijf heen gaan, ook bij Tom is een reactie te zien, onder zijn gesloten oogleden, schieten de pupillen van links naar rechts. Jeetje, roept de man. Jasmijn, pakt de man bij zijn arm, kom zegt ze zacht, laat haar maar eventjes.

Lies buigt zich over het bed, kust Tom zachtjes op zijn hoofd, ik dacht dat je mij had laten zitten, dat je me niet leuk genoeg vond, zegt ze hardop. Tom hoort de stem, waarvan hij zijn hart op hol hoort slaan, zijn lippen willen antwoorden, maar het lukt hem nog niet. Hij wilde haar bellen, Annelies, Annelies…tot zijn eigen verbazing, hoort hij haar verder praten. Gelukkig sprak Jasmijn mij beneden aan, anders haf ik nooit geweten wat er met je was gebeurt. Ik ben verliefd op je Tom, sinds de eerste keer dat ik je zag drie maanden geleden. Drie maanden schiet het door hem heen, drie maanden geleden wat is er in de tussentijd in hemelsnaam gebeurd. Ben ook verliefd op jou, wil hij zeggen, maar nog steeds weigert zijn stem. Kom je morgen weer bezoeken, ik beloof het, hij voelt hoe ze opstaat, nee niet gaan, blijf, blijf alsjeblieft. Hij voelt hoe ze haar hoofd buigt naar het zijne, dit keer voelt hij hoe ze haar lippen op de zijne drukt, de zachte aanraking, het verlangen, dit keer krijgt hij het wel voor elkaar, zijn arm optillend trekt hij haar tegen zich aan, hij kust haar vol verlangen terug. Genietend van zijn tong verkennend in haar mond, laat ze zich even gaan. Dan geschokt door de werkelijkheid maakt ze zich van hem los. Ik ben ook verliefd op jou, antwoord hij zacht. Ik kreeg het net nog niet voor mekaar, maar net toen je me kuste wel. Geschokt door zijn onthulling staat ze op en rent de kamer uit, een verbijsterende Jasmijn en Rob achterlatend op de gang. Annelies, wacht…..horen ze iemand roepen.

Rob rent de kamer in en ziet zijn zoon vermoeiende pogingen wagen om uit bed te komen, wat is er gebeurd roept Jasmijn. Trillend van inspanning laat Tom zich weer achterover zakken, hij verteld dat hij haar wel hoorde maar nog niet kon antwoorden, toen ze haar lippen op de zijne had gedrukt was het hem eindelijk gelukt. Jeetje heftig dit, zeker na wat ze al eerder heeft meegemaakt. Logisch dat ze helemaal van slag is. Nu doet Jasmijn uit de doeken wat er met baby Ben is voorgevallen. Jasmijn, ga haar zoeken alsjeblieft. Ik beloof het Tom en voor hij nog iets kan zeggen is ze de kamer al uit.

Jasmijn rent door de gangen van het ziekenhuis richting de lift, ongeduldig op het knopje drukkend neemt ze uiteindelijk de trap, misschien kan ik de lift voor zijn. Ze laat zich op de leuning zakken en suist naar beneden. Juist op dat moment dat de liftdeuren open gaan. Gelukt schiet het door haar hoofd, wachtend op Lies die zal uitstappen, de lift wordt leger en leger, maar geen Lies, shit denkt Jasmijn, het zal toch niet waar zijn. Als de lift helemaal leeg is, kijkt ze verbaasd om zich heen, kan wel even naar spoedeisende hulp lopen, misschien is ze terug gekeerd naar haar familie. In de gang van spoedeisende hulp ziet ze Anke zitten. Haastig op haar aflopend vraagt ze als ze vlak voor haar staat; heb jij Lies gezien? Nee, is Anke haar antwoord, sinds wij zijn toegekomen is ze er denk ik stilletjes vandoor gegaan. Jasmijn, waarom wil je dat weten. Tom, zegt ze zacht, ik moet verder ik moet haar zoeken, ze was helemaal overstuur. Joris die net terug komt van de wc heeft het laatste opgevangen, wie is er overstuur weg? Lies antwoord Anke nu, Tom schijnt hier te zijn. Die lul die haar heeft laten barsten, ik zal hem eens even de waarheid gaan vertellen. Jasmijn duwt haar armen richting de opgefokte Joris, lijkt me niet zo slim jongeman, omdat te gaan doen bij iemand die net drie maanden in coma heeft gelegen. Wat? Ja, hij heeft een ongeluk gehad op de dag dat jullie ouders werden. Dat meen je niet, roept Anke, jeetje Joris je moet mee gaan helpen zoeken naar Lies! Ehh…ehh…maar Ben dan…? Ik ben hier toch ook nog, ga haar helpen, help haar zoeken naar Lies, ze moet hier vast nog wel ergens zijn.

Inmiddels loopt Lies door het park, wat grenst aan het ziekenhuis, haar gedachten lopen kriskras door elkaar, eerst Ben die onder haar toeziende oog steeds zieker en zieker begon te worden, vervolgens dat Tom op de dag dat Sam en Ben zijn geboren een ongeluk heeft gehad, vervolgens dat hij wakker word uit zijn coma en haar mededeelt dat hij ook verliefd is op haar. Teveel emotie, teveel om te verwerken. Door het park te zijn heengelopen, ziet ze dat de bus die haar naar de woning van Anke en Joris brengt juist is weggereden. Dan maar even bellen naar een klasgenoot van haar die hier vlakbij woont. Ze grijpt naar haar mobiele telefoon en draait het nummer. Met Christel hoort ze aan de andere kant, Chris met Lies, kan ik bij je langskomen? Chris hoort aan de stem van Lies, dat ze niet zomaar belt, tuurlijk meid, kom maar af gezellig. De bus die naar Christel haar huis rijd komt juist aangereden, Lies laat haar buskaart zien en stapt dan in, het is een kleine tien minuten rijden. Verdoofd stapt ze uit bij de juiste halte, niet veel later belt ze aan bij het huis van Christel. Zij woont al op zichzelf, omdat ze vaak in de clinch lag met haar moeder. Het bevalt haar prima, dankzij haar vader heeft ze een prachtige drie kamer appartement in de stad.

Chris ziet gelijk aan Lies hoe overstuur haar vriendin is, zonder iets te vragen opent ze haar deur, langs haar heen lopend laat ze zich op de bank vallen en begint te huilen. Met horten en stoten hoort Chris het verhaal aan. Nu die Tom waar ze al eerder over gehoord had, blijkt dus wel degelijk gek te zijn van haar, wat betreft haar kleine neefje was het gewoon puur toeval dat dit bij haar gebeurde toen zij oppaste. Mag ik vannacht hier blijven Chris? Zeker Lies, dat weet je toch, je bent altijd welkom dag en nacht. Lies haar telefoon gaat, maar ze neemt hem niet op, ze geeft hem aan Chris, ik wil niemand spreken, niemand. Chris pakt de telefoon van haar aan en loopt richting de keuken. Met het toestel van Lies u spreekt met Christel. Christel hoort ze Joris aan de andere kant opgelucht ademhalen, is Lies bij jou? Ja, maar ze wil niemand spreken, alles goed met Ben? Ja hoor, hij heeft een middenoorontsteking, ze heeft goed gehandeld. We nemen haar niks kwalijk, dat weet ik wel Joris, maar ik ben bang dat Lies daar persoonlijk anders over denkt. Ik heb haar nog nooit zo overstuur gezien, ze blijft trouwens vannacht hier slapen. Goed, hoort hij aan de andere kant zeggen, we weten nu immers bij wie ze is. Na nog wat over en weer te hebben gesproken, hangen ze dan uiteindelijk op.

Als Chris de kamer terug binnenkomt, heeft ze in haar handen een verse kop gezette kamille thee die ze aan Lies overhandigd, wordt je rustig van, volgens mij kan je dat wel gebruiken nu. Dankbaar kijkt ze haar beste vriendin aan. De kop thee van haar aan nemend drinkt ze kleine beetjes van het warme vocht. Als ze de kop thee heeft opgedronken laat ze zich achterover vallen in de zachte kussens van de bank. Dank je wel Chris, hier was ik echt aan toe. Nu je rustig bent duiken we onder de wol en kijk je er morgen weer helemaal fris tegen aan.

De dames lopen richting de slaapkamers poetsen hun tanden en duiken dan ieder in een bed, trusten Chris, trusten Lies. Al gauw is Lies vertrokken naar dromenland ook Chris valt snel in slaap.