[Lara en Robert hebben in deel 3 ervaring met anale seks gehad (niet echt haar ding…). Ze is geschrokken van Roberts opvoeding, maar evenzogoed weet ze zeker dat ze deel wil uitmaken van Roberts swingerscene. Ze gaat een dag-en-nacht terug naar het thuisfront…]

(4)

Na het ochtendcollege liepen Robert en Lara naar de mensa voor een lunch. Daar waren ook twee vrienden van Robert.
’Zullen we bij hen gaan zitten?’ vroeg hij aan Lara. Dat vond ze oké, maar inwendig ook spannend.
‘Hallo guys, mogen we bij jullie aanschuiven? Ik denk niet dat jullie Lara kennen. Pas even op, ze is blind...’ Er werden handen geschud en namen uitgewisseld. Een van de jongens keek Robert aan en maakte gebaren van ‘hebben jullie iets met elkaar?’.
‘Lara, jij kunt dat niet zien, maar Victor vraagt me met gebaren of wij iets met elkaar hebben. Zal ik hem maar inlichten?’ Victor kreeg een rood hoofd, maar Lara antwoordde vriendelijk:
‘Licht hem maar in, Robert. Als ik hem was, zou ik ook nieuwsgierig zijn…’
‘Wel heren, ik heb het Lara nog niet gevraagd, maar wij hebben momenteel een bloeiende relatie en ik ga ervan uit dat ze in de toekomst mijn bruid wordt…’ Bulderend gelach, ook al om de ernst waarmee Robert een en ander zei.
‘Nou, jullie lachen wel, maar ik vrees dat Robert het meent,’ zei Lara. ‘Maar goed, ik neem dit terloopse huwelijksaanzoek in ernstige overweging…’
Het werd een gezellig half uurtje, en Lara verbaasde zich er weer eens over wat voor vanzelfsprekende plaats ze kreeg in Roberts sociale omgeving. Een warm bad. Wat was ze gelukkig! Maar aanstaande bruid?!

In de bus op weg naar haar tante belde ze deze op om te zeggen dat ze in aantocht was.
‘Hé Lara, het is toevallig, maar je ouders zijn hier onverwacht aangekomen, en ze slapen hier vannacht ook. Wat leuk, hè?!’
‘Ja, hartstikke leuk… maar tantetje, je zegt nog niks over mijn nieuwe situatie, hè? Als dat er van komt, wil ik het graag zelf doen.’
‘Tuurlijk meid! Ik zwijg als het graf…’
Lara overdacht de situatie. Ze woonde nu bijna een half jaar bij oom Henk en tante Hennie, ze had een fijne ruime kamer. Oom Henk was een beetje een wat sullige man, maar heel aardig. Tante Hennie was de zus van haar vader Peter. Ze was, net als papa, open minded en niet bang voor de moderne tijd. Ze kon met haar veel beter praten dan met haar moeder. Haar moeder, Vera, was een schat van een mens, Lara hield veel van haar, maar ze was wel wat stijfjes en ze liet haar ideeën altijd vreselijk afhangen van wat ‘ze’ ervan zouden zeggen… Lara nam zich voor het thuisfront in te lichten over Robert, inclusief haar seksuele relatie. Nou ja, niet de details natuurlijk.

Er werd omarmd en gezoend, en het was echt gezellig.
‘Meid, wat zie je er goed uit!’ zei haar vader. Mama viel hem bij. ’s Avonds aan tafel vroeg Lara de aandacht.
‘Ik heb groot nieuws, tante Hennie weet er al van, maar ik wil het heel graag vertellen: ik heb een vriend. Hij heet Robert. Het is allemaal heel heftig, ik maak dag in dag uit nieuwe dingen mee, en mijn sociale kring groeit met de dag. Ik ben supergelukkig.’
In de eerste ronde waren de felicitaties natuurlijk niet van de lucht, maar vervolgens kwamen de vragen. Wat-ie deed, waar hij woonde, hoe oud hij was, nou ja, de gewone vragen. Maar toen vroeg mama: ‘Hebben jullie… eh.., hebben jullie…’
‘ook seks?!’ vulde Lara aan. ‘Nou en of… we vrijen de sterren van de hemel.’
‘Wauw, daar moesten wij dan maar een voorbeeld aan nemen, Vera…’ zei papa. Maar mama reageerde zuinigjes…
‘Denk je wel aan voorbehoedmiddelen?’
‘Ja mam, ik gebruik al enkele maanden de pil. Ik had Robert al een tijdje op het oog, nou ja… voor zo ver een blinde iemand op het oog kan hebben dan.’
‘Nou ja, ik begrijp dat het allemaal vers is. Straks heeft zo’n jongen er weer genoeg van, en dan ben jij je maagdelijkheid kwijt… Sorry dat ik het zo bot zeg… maar …’
‘Mam, a. ik denk echt niet dat Robert er zomaar weer genoeg van heeft, hij is heel serieus, en b. al zou dat zo zijn, dan heb ik in ieder geval die ervaring. Je zal godverdorie je maagdelijkheid nooit eens kwijtraken! Heb je er wel eens bij stil gestaan, dat ik helemaal niet wist hoe jongens, mannen eruit zien?’
‘Lieve Lara, ik ben echt heel blij voor je, maar ja, ik denk dan toch altijd…’
‘wat zullen 'ze' er van zeggen?! Haha, mam! Nou, mij kan dat niks schelen. Ik ben gewoon gelukkig.’
‘Oké meid, ik geef me gewonnen… Ziet die Robert er trouwens móói uit?’
‘Yep! Maar als je het niet erg vindt, hou ik de details dáárvan voor mezelf…’
Het was nog een hele toer om alle vragen van iedereen te beantwoorden en het toch vaag genoeg te houden.

Iedereen zei dat-ie naar bed ging. Ik ging eerst nog met Luuk uit .Toen ik terug was en naar mijn kamer liep, kwam ik mijn vader tegen op de overloop. Ik hoorde zijn kuchje.
‘Pap, kom je nog even met me praten? Ik heb nog wat vragen…’
‘Lieverd, ik loop alleen in mijn onderbroek…’
‘Nou, ik ben tegenwoordig wel wat gewend, hoor…’ antwoordde ik.
Toen we één keer op mijn kamer waren, wist ik eigenlijk niet eens wat ik wou vragen. Het ging me er meer om gewoon nog even met papa te zijn. We zaten naast elkaar op mijn bed.
‘Het gaat me natuurlijk niet aan, maar ik ben nu zo nieuwsgierig naar alles wat ermee te maken heeft… Wat hebben mama en jij eigenlijk voor seksuele relatie, en hoe ging het vroeger tussen jullie?’
‘Jeetje, Lara… daar vraag je me wel wat. Maar goed, ik zal er serieus op ingaan. Mama en ik hebben best wel goede seks gehad, maar ja, wel erg gewoontjes. Je moeder is beslist niet van het experiment. En – nou ja, dat krijg je op onze leeftijd – het vuur is er tegenwoordig wel uit.’
‘Maar vrijen jullie nog wel?’
Mijn vader zweeg, ik begreep het antwoord wel.
‘Hoe ging dat vroeger als mama ongesteld was? Deed jij het dan anaal?’
‘Tjezus, Lara!’
‘Nou ja, ik moet mijn weg vinden, en een beetje advies kan geen kwaad, paps.’
‘Ik voel me wel wat ongemakkelijk, Lara, maar goed… Mama en ik hebben nooit anale seks gehad, dat wilde mama beslist niet… ik heb mama wel een paar keer gebeft, maar dat vond ze onprettig… en pijpen is mij nooit te beurt gevallen. Jammer, maar het is niet anders. En geloof me, ik hou tóch heel veel van je moeder. Een mens kan niet alles hebben!’
‘Paps, ga eens vóór me staan… ik wil graag even voelen wat voor piemel je hebt. Gewoon, weten hoe mijn vader naakt is…’
Mijn vader zuchtte diep, maar waarachtig, hij ging vóór me staan!’
Ik voelde langs zijn heupen en bovenbenen, en ik trok zijn onderbroek naar beneden. Zijn piemel was warm en slap. Hij had schaamhaar maar niet heel veel. Hij had echt een buikje. Ik masseerde zijn piemel, die in sneltempo stijf werd. Hij was een stuk kleiner dan die van Robert en opvallend krom. De piemel kromde omhoog. Toen ik de voorhuid naar achteren trok, voelde ik dat de eikel veel uitgesprokener was dan die van Robert, niet zo in het verlengde van de schacht, platter met uitstekende randen.
Mijn vader zei niets, ik hoorde hem door zijn neus ademen, heel gespannen. Ik ging op mijn knieën voor hem zitten en nam de lul in mijn mond. Hij smaakte scherper dan die van Robert, misschien gewoon omdat mijn vader hem niet gewassen had? Waarom zou hij ook, als hij hem toch nooit gebruikte? bedacht ik. Maar de smaak was niet naar. Ik maakte speeksel aan in mijn mond en pijpte traag… mijn vader haalde nu diep adem door de mond… hij legde zijn handen op mijn hoofd, maar zonder de bedoeling mij te sturen, het was of hij me zijn zegen gaf: het is goed meisje... Zo pijpte ik een paar minuten door… ik merkte dat hij klaar ging komen… hij gaf dat niet aan… maar ik was erop bedacht en ik kon het makkelijk wegslikken… het was ook niet erg veel. Ik pijpte nog een hele tijd door, tot de piemel helemaal slap was. Ik kwam overeind en we omhelsden elkaar.
‘Mijn eerste pijpbeurt ever, meisje. Wat ongelofelijk lekker… maar ben ik niet te ver gegaan?’
‘Met zo’n kleine piemel kún je niet eens te ver gaan, paps,’ grapte ik.
‘Haha meisje, is Robert forser?’
‘Het was maar een grapje, paps, je bent fors genoeg. Dankjewel dat je mij mijn gang hebt laten gaan! Je voelt je niet schuldig, toch? Dat is nergens voor nodig. Reken er maar op, dat ik ook nog eens een keer met je wil vrijen. Beloof me dat je dat nog een keer zult doen!’
‘Maar liefje, ik ben je vader!’
‘Nou juist daarom. Als je mijn moeder was, zou je zeggen: wat zullen ‘ze’ ervan denken… Maar daar malen jij en ik niet om, paps. Beloofd?’
‘Beloofd!’

[Er volgt nog één deel, het slot. We keren dan terug naar het perspectief van Robert, en Timo is dan terug uit Duitsland…]