Toen Wim ‘s ochtends ontwaakte lag hij ruggelings tegen Hilke aan. Terwijl hij de zachte, behaaglijke warmte van haar lichaam doorheen haar nachthemd op zijn blote rug kon voelen, dacht hij terug aan hoe hij enkele uren vroeger zijn zusje in haar slaap stiekem had bepoteld. Wim verroerde zich niet en zocht naar een verklaring waarom hij zich zo had laten gaan. Hilke was verdomme zijn zuster. Wat hij gedaan had was op zijn zachtst gezegd moreel verwerpelijk. Toch zorgde de herinnering aan die ongeoorloofde handtastelijkheden ervoor dat hij alweer een behoorlijke erectie kreeg. Wim probeerde zijn gedachten te verzetten maar dat lukte niet echt en onrustig draaide hij zich op zijn rug. Doordat hij bewoog ontwaakte Hilke. Zij draaide zich ook op haar rug en rekte zich uit. Haar nachtjapon viel bovenaan een beetje verder open en van opzij zag Wim doorheen de opening de fraaie contour van haar rechterborst. Hij kon haar tietje bijna helemaal zien. De tepel die vannacht zo fors gegroeid was tussen zijn strelende vingers lag nu bijna helemaal verscholen in haar bruine tepelhofje.

De spanning in zijn lid nam alweer toe. Toen ze zich naar hem toedraaide viel de stof toch weer op zijn plaats. Glimlachend keek Hilke haar broer aan.

“Heb je goed geslapen?” vroeg ze.

“Ja hoor,” antwoordde hij snel.

Hilke leek alvast niets gemerkt te hebben van zijn losse handjes en daar was Wim blij om. Hij mocht er niet aan denken dat zij hem daarover aan zou spreken. Hij had immers geen idee hoe hij zich daar uit zou moeten kletsen.

“En jij, Hilke, heb jij goed geslapen?” Het was een overbodige vraag.

“Ja, heel lekker.” Zij rekte zich nogmaals uit “Als jij al snurkt, dan heb ik daar niets van gemerkt.”

Wim moest eventjes lachen om haar opmerking. Daarop had hij gevraagd wie er het eerst in de douche ging, hij of zij.

“Ga jij maar eerst.” was haar antwoord. “Jij ligt toch het dichtst bij de deur en anders moet ik toch maar over je heen klauteren.”

Vijf minuten later was Wim alweer onder de douche vandaan. Met een handdoek om zijn middel stond hij zich bij de lavabo te scheren toen Hilke de badkamer binnenkwam. Zodra zij de deur achter zich had gesloten, gooide zij haar propere spullen op een krukje naast de lavabo. In de spiegel zag Wim dat zijn zusje haar nachtjaponnetje over haar hoofd uittrok. Wim prees zich gelukkig dat hij die handdoek om zijn lenden had, want nu hij haar helemaal naakt zag, had dat zo zijn effect.

“Hil, wat doe je nu?” Wim was behoorlijk geschrokken van het feit dat zijn thuis zo preutse zus nu open en bloot achter hem stond. Ooit was hij thuis per ongeluk de badkamer binnen gegaan toen Hilke zich stond af te drogen. Ze had toen gegild dat horen en zien verging.

“Ja zeg, mag ik even broertje? We slapen samen, dan kunnen we toch zeker ook wel samen in de badkamer.”

In plaats dat zij naar de douche liep, kwam zij achter hem staan. Ze drukte zich tegen hem aan en Wim voelde de puntjes van haar borstjes in zijn rugvel prikken. Voor hij besefte wat er gebeurde zat Hilke’s hand onder de handdoek en had zij haar vingers rond zijn lid gekruld.

“Niet doen zus, er zijn grenzen,” zei Wim geschrokken.

“Oh ja? En vannacht dan?”

“Heu?”

“Hou jij je maar niet van den domme, Wim. Jij was vannacht zelf echt wel grensverleggend bezig.”

Intussen gleden Hilke’s vingers plagerig heen en weer over zijn gespannen lid. Wim kon niet voorkomen dat hij rood kleurde.

Hilke zag het in de spiegel en moest erom lachen. “Dacht jij echt dat ik de hele tijd sliep?”

“Dus jij… jij deed alsof?”

“Ja, ik deed alsof. Anders had jij wellicht meteen opgehouden en ik wilde eigenlijk wel eens weten hoe ver jij durfde gaan.”

“Dan…dan weet jij alles,” stamelde hij en kleurde nog roder.

“Alles,” fluisterde ze in zijn oor, terwijl zij haar hand nu stevig om zijn pik klemde en ritmisch op en neer begon te bewegen. “Mijn beurt, jochie,” gniffelde ze bij zijn oor. “Je kunt jezelf dus maar beter wat ontspannen, denk je ook niet?”

Hilke had makkelijk praten. De doelgerichte bewegingen van haar vingers op zijn pik verhinderden hem zelfs om helder te denken. Aan enigszins ontspannen kwam Wim dan ook pas toe toen zin zus weer begon te praten. “Weet je,” zei ze, “toen ik vannacht deze harde knaap voelde kloppen tussen mijn billen, heb ik mijzelf er toe moeten dwingen om niet naar jou om te draaien. Ik werd er zowaar opgewonden van, zeker toen je dan ook nog eens aan mijn tepel begon te friemelen. Eigenlijk had ik wel een beetje medelijden met je. Jij moet vast zowat op springen hebben gestaan.”

“Ja, zeg dat wel,” antwoordde Wim zuchtend. Door het geen de zachte vrouwenhand van zijn zus met zijn lid deed stond hij nu alweer bijna op springen. Sneller en sneller gleed haar hand op en neer. Mede daardoor gleed de handdoek van zijn middel en viel op de grond.

“Zal ik deze jongen dan alsnog uit zijn lijden verlossen,” vroeg Hilke, waarbij ze in de spiegel naar hem knipoogde, “of heb je liever dat ik stop?”

“Nee, alsjeblief niet stoppen, Hil! Ga door,” kreunde Wim wellustig. Wat zijn zus nu bij hem deed had zelfs die wulpse Evy in die anderhalf jaar dat hij met haar verkering had nooit gedaan. Wim genoot en onwillekeurig spreidde hij zijn benen een beetje. Hij leunde nu zwaar achterover tegen Hilke aan. Zijn handen legde hij achter haar rug op haar billen en kneep ze stevig. Zodra zij de kans zag schoof Hilke haar vrije hand tussen de billen van haar broer en legde ze onder zijn testikels. Toen ze zijn ballen tussen haar vingers rolde, was dat voor Wim teveel van het goede en grommend loosde hij kwakje na kwakje in de lavabo. Wim had zijn zus willen vastgrijpen en haar met een zoen bedanken voor haar hulp, maar handig wist zij hem te ontwijken en lachend sprong ze de douche in.

“Denk erom, Wim! Geen woord hierover tegen Ben.” Terwijl ze douchekraan opende, vervolgde ze, “en onze ouders hoeven hier uiteraard ook niets van te weten.”

“Natuurlijk niet, ik ben niet gek, zus.” Intussen had hij de lavabo weer schoon gespoeld. “Dit blijft ons geheimpje, daar kun je van op aan.”

Vooraleer Wim de badkamer verliet wierp hij haar eerst nog een kushandje toe en Hilke stuurde er hem van onder de douchestraal spontaan eentje retour. Ja, die zus van hem was zeker de kwaadste niet nu hij haar wat beter leerde kennen. Misschien werd het toch nog een leuke vakantie, dacht hij. Terwijl hij naar zijn zus omkeek, opende Wim de deur van de badkamer. Daar botste hij als het ware op zijn moeder die verwonderd van Wim naar Hilke keek. Ze zag hoe haar zoon naakt voor haar stond en rood kleurde, terwijl haar dochter snel het douchegordijn dicht trok.

“Wat heeft dit te betekenen, Wim?” vroeg ze streng en keek naar de handdoek die hij in een reflex rond zijn middel had geslagen. “Wat is jullie geheimpje?”

“Mama, dat wil je niet weten,” zei hij snel om tijd te winnen.

“Jongen, jullie verbergen iets voor ons en dat kan niet. Vertel op, of ik haal je vader erbij!”

Koortsachtig dacht Wim na over een acceptabel antwoord. In deze situatie was een confrontatie met zijn vader echt het laatste waar hij naar uitkeek. Plots had hij dé oplossing.

“Kun jij zwijgen tegen papa?” Hij stelde zijn moeder de vraag alsof hij haar in een complot wilde betrekken.

“Ja, natuurlijk wel,” was moeders besliste antwoord.

“Papa is volgende maand toch jarig?”

“Ja, en dan?”

“Mama, weet je nog dat koppel prijsduiven dat hij vorige week wilde kopen maar van jou niet mocht?”

Natuurlijk herinnerde zijn moeder zich dat nog. Zij had geoordeeld dat ze zo vlak voor de zomervakantie hun zuurverdiende centen wel nuttiger konden besteden. Het had een hoogoplopende echtelijke twist opgeleverd, die met de nakende vakantie in aantocht weer snel was bijgelegd. Zij knikte bevestigend.

“Niks tegen papa zeggen hé, maar Hilke en ik hebben net beslist dat wij hem die duiven voor zijn verjaardag cadeau zullen doen,” loog Wim.

Het gebeurde zelden dat hun moeder niet meteen een antwoord klaar had, maar dit was zo een zeldzaam moment. Wim maakte er handig gebruik van om zich uit de voeten te maken voor zij nog meer zou willen weten. Haastig duwde hij de deur van de kleine slaapkamer achter hem dicht en opgelucht leunde hij er met zijn rug tegenaan. Wim was wat blij dat hij met behulp van een leugentje zich er aardig uit gered had en dat hij vooral hun ware geheim niet had hoeven te vertellen. Tegelijk dacht hij terug aan wat Hilke een paar minuten vroeger bij hem had gedaan en spontaan kwam er alweer leven onder de handdoek. Het leek zelfs alsof hij opnieuw de zachte kleine hand van zijn zus op zijn lid voelde. Wim had moeite om niet de hand aan zichzelf te slaan en zich in plaats daarvan toch maar aan te kleden.