De laatste dagen van de vakantie in Spanje leken voor Hilke en Wim slechts uren, zo snel vloog de tijd voorbij. Haast vierentwintig uur op vierentwintig waren ze in elkaars gezelschap. Hoe dichterbij het moment kwam waarop ze hun liefde voor elkaar zouden moeten verloochenen, hoe groter hun wederzijdse verliefdheid leek te worden. Allebei genoten ze daar met volle teugen van. Zo vaak als ze konden gaven ze ook toe aan het verlangen naar elkaar. Dat laatste hoefde zelfs niet meer stiekem te gebeuren, want sinds hun ouders terug waren van hun driedaagse uitstap, hadden ze geen bezwaren meer geuit. Blijkbaar hadden ze zich erbij neergelegd en bovendien waren vader en moeder de laatste dagen minstens zo verkikkerd op elkaar, als hun kinderen dat waren.

Ja, Liefde en romantiek gingen volop hand in hand en nooit was het gezin van Jan en Bets zo eensgezind geweest als de laatste dagen van deze vakantie. De lange siësta’s die ’s middags werden gehouden, waren daarvan alleen maar de bevestiging. Niet dat er tijdens die lange middagpauzes in het vakantie appartement veel werd geslapen, helemaal niet. Als vader of moeder, zoon of dochter toch eens indommelden, dan was dat pas na een heerlijk ‘moe maar voldaan’ gevoel.

Zowel de jongelui als hun ouders namen niet eens meer de moeite – of misschien deden ze het juist met opzet – om de kamerdeur te sluiten. Hilke en Wim hadden, terwijl ze zelf heerlijk lagen te seksen in het kleine kamertje, al meer dan eens hun eigen gestoei onderbroken om stilletjes mee te genieten van moeders hoogtepunt. Dat was niet moeilijk, want ma was een echte ‘schreeuwer’ als ze klaarkwam. Ze kenden haar opeenvolging aan geluidjes intussen en lacherig telden ze telkens mee af tot moeders langgerekte ‘Aaaaaaiiiaah!’ weerklonk.

Pas dan hernamen ze hun eigen liefdesspel en al schreeuwde Hilke lang niet zo luid als haar moeder, toch waren ze ervan overtuigd dat hun ouders hen ook wel zouden horen wanneer ze hun moment van klaarkomen beleefden. Ach, ouders en kinderen gunden elkaar hun genot wel en meer dan eens leek het er zelfs op dat ze mekaar inspireerden.

In die context kregen Hilke en Wim een heuse teleurstelling te verwerken, toen ze de laatste ochtend samen met hun ouders zaten te ontbijten. Zelf hadden ze zich al helemaal ingesteld op een laatste intense dag samen, maar hun ouders hadden heel andere plannen.

“Vandaag is het mannen én vrouwendag,” zei pa.

Broer en zus keken elkaar verwonderd aan, ze begrepen er niets van. Moeder en vader haasten zich om wat toelichting te geven. Het kwam erop neer dat vader en zoon zouden gaan vissen, gewoon om eens een dag samen te zijn en de band wat aan te halen. Moeder en dochter zouden om dezelfde reden naar de markt gaan en aansluitend wat gaan shoppen.

Wat Jan en Bets er bewust niet bij vertelden was de werkelijke bedoeling die achter het ouderlijke plannetje schuilging. Tijdens de nacht hadden de ouders het gehad over hoe ze hun kinderen konden helpen, want allebei zouden ze thuis een moeilijke tijd tegemoet gaan. Toch moesten ze Wim en Hilke zien te overtuigen dat verdergaan met hun relatie echt niet kon. In hun eigen leefgemeenschap zou incest absoluut niet gedoogd worden. De hele familie zou met de vinger worden gewezen als het ooit uitkwam dat hun kinderen seks hadden met elkaar. Wellicht zouden ze dan uit de kerkgemeenschap worden gestoten en in een klein dorp als het hunne was dat het ergste wat een mens kon overkomen. Dat mocht absoluut niet gebeuren. Wim en Hilke moesten overtuigd worden om een andere weg in te slaan en zich te houden aan de afspraak. Jan en Bets waren tot het besluit gekomen dat een gesprek daarover meer kans op slagen had bij een babbel van man tot man en van vrouw tot vrouw.

Wat de kinderen ook als bezwaren opwierpen, hun ouders waren niet te verwurmen. Hilke en Wim konden zich enkel troosten bij het idee dat ze toch nog één avond samen zouden hebben, want ze gingen pas een eind na middernacht vertrekken. Pa wilde ’s nachts vertrekken om de files aan de Spaans/Franse grens te vermijden.

Zo kon het gebeuren dat een half uur later vader en zoon vertrokken naar een forelvijver, twee dorpen landinwaarts. Moeder en dochter waren bezig met de afwas. Bets wilde die aan kant hebben voor ze naar de markt vertrokken. Hilke was weinig spraakzaam en Bets voelde aan dat het moment nog niet rijp was om de hete aardappel nu al te gaan schillen. Toch wilde ze op een of andere manier het pad alvast een beetje effenen, zodat het niet te shockerend zou zijn als ze straks over het beëindigen van haar relatie met haar broer zou beginnen. Ach, wellicht was het beter om die relatie eerst maar eens positief te benaderen en niet gelijk met een ‘stopbord’ te gaan zwaaien.

“Hilke?”

“Heu?” antwoordde haar dochter afwezig.

“Is hij goed?”

“Wie?”

“Kom nou… Je broer natuurlijk. Is hij een goeie minnaar?”

“Pff…”

Moeders vraag verraste haar nogal. “Wat denk jij?” antwoordde Hilke met een wedervraag, omdat ze niet goed wist wat ze er anders mee aan moest.

“Mag ik eerlijk tegen je zijn?”

“Natuurlijk, ma.”

“Wel, afgaande op de geluiden die jij maakt als jullie vrijen, denk ik dat Wim nog zo slecht niet is in bed.”

“Pa vast ook niet!” gaf Hilke terug. “Jij kermt nog veel harder dan ik.”

Dat was geen antwoord op haar vraag. Bets wilde dat eerst ook zeggen, maar ze bedacht zich. Ze begreep Hilke wel. Dat soort dingen besprak een meisje nu eenmaal niet zo snel met haar moeder. Het was misschien beter om eerst zelf wat opener te zijn over haar relatie met Jan. Ze kon proberen om op die manier Hilke’s vertrouwen te winnen. Ze liet de vaatdoek uit haar handen glijden en met beide handen op de spoeltafel leunend, keek ze enkele ogenblikken mijmerend voor zich uit.

“Ach kind,” zei ze, “breek me de bek niet open. Weet je… jij en je broer hebben voor een heuse boost gezorgd in ons seksleven. Het is begonnen op de avond dat wij jullie betrapten. Hoe verkeerd wij het ook vonden, het wond ons allebei verschrikkelijk op. Onze intieme relatie was zo ongeveer routine geworden. We vrijden nog hooguit één keer in de twee weken. Op onze leeftijd is dat misschien niet zo heel abnormaal, maar toch... Jullie bezig te zien heeft echter voor een ommekeer gezorgd. Hilke, deze vakantie leek het bij momenten net alsof je vader en ik weer op huwelijksreis waren.”

“Op huwelijksreis nog wel?” Ongewild moet Hilke erom lachen. “Ma, overdrijf je nu niet een beetje?”

“Nee meisje.” Bets zuchtte en ging toen op samenzweerderige toon verder. “Zal ik jou eens een geheimpje vertellen?”

“Ik ben altijd in voor geheimpjes, ma.”

“Mondje dicht tegen papa. Daar reken ik wel op.”

“Beloofd!”

“Wel, die driedaagse excursie van vorig weekend, weet je nog?”

“Ja?”

“Elke dag was er een uitstap voorzien.” Bets wachtte met opzet even, omdat ze er zeker van wilde zijn dat ze Hilke’s volle aandacht had.

“Ja en?” klonk het meisje ongeduldig.

“De tweede dag hebben wij ons ziek gemeld en zijn we niet meegegaan. We hebben broodjes laten brengen en zijn de hele dag op de kamer gebleven. Sterker nog, we zijn nauwelijks uit bed geweest, behalve om te eten en te douchen.”

“Ma?” vroeg Hilke ongelovig, “hebben jullie dan de hele dag…?”

Bets knikte bevestigend. “De hele dag en bijna de hele nacht. Hilke, we hebben ‘het’ wel acht keer gedaan.”

“Acht keer?!”

“Ja.”

Bets voelde hoe ze rood kleurde onder de ongelovige blik van haar dochter, maar terugkrabbelen was uiteraard geen optie meer. “Acht keer in nog geen 24 uren.”

“Wauw ma, ik sta perplex! Zijn jullie allebei dan ook echt …?” Hilke aarzelde even. Welke dochter stelt nu dat soort vragen aan haar moeder? Anderzijds was ze wel nieuwsgierig. Ma was trouwens in een heel openhartige bui en dus maakte ze haar vraag toch maar af. “Zijn jullie allebei dan ook acht keer klaargekomen?”

“Jouw vader acht keer. Zelf ben ik onderweg ergens de tel kwijtgeraakt.”

“Wat? Bedoel je…?”

“Ja Hilke, ik bedoel dat ik erg makkelijk een meervoudig orgasme krijg. Als ik het mezelf goed herinner, dan kwam ik alleen de eerste keer maar één keer klaar. Nadien was het telkens twee of drie keer prijs.”

“Wauw ma!” Hilke was diep onder de indruk. “En dat op jouw leeftijd! Wat ben jij een hete bliksem, zeg!”

Plots besefte ze wat ze zojuist tegen haar eigen moeder had gezegd. Ze kleurde diep rood en sloeg een hand voor haar mond. “Sorry ma, het was eruit zonder nadenken.”

“Hihi, dat geeft niet meisje. Je hebt trouwens gelijk, ben ik bang. Ik raak nu eenmaal erg snel opgewonden.”

Terwijl ze dit zei, vond Bets het moment gekomen om het gesprek met haar dochter een andere wending te geven.

“En hoe zit dat bij jou, Hilke? Ben jij wat dat betreft een kind van je moeder?”

“Nou en of, ma. Ik kwam ook al verschillende keren meer dan één keer klaar en wat dat snel opgewonden zijn betreft, stel je mij helemaal gerust. Ik was al bang dat ik abnormaal ben, omdat ik zo snel in brand sta als ik bij Wim ben.”

“Zo moeder, zo dochter,” lachte Bets, in het besef dat ze haar kind nu zover had gekregen, dat ze haar eigen moeder in vertrouwen zou nemen en dus stelde ze haar eerdere vraag opnieuw.

“Is Wim een goeie minnaar, Hilke? Weet hij jouw binnenbrandjes naar behoren te blussen?”

“Absoluut!”

Hilke schrok zelf van haar openheid, maar na een korte aarzeling sprak ze toch verder. “Wim is een fantastische minnaar. Ma, hij is de beste die ik ken.”

“Beter dan Ben?”

“Veel beter!” Ben is zeker een lieve jongen, maar beslist geen kampioen in bed. Aan hem ga ik nog heel veel werk hebben. Wim vindt elk lekker plekje spontaan, terwijl ik Ben in alles moet leiden. Alles uitleggen zeg maar, dat begint al bij het kussen.”

“Haha, al bij het kussen zeg je?”

“Ja, ma. Wat valt daar om te lachen?”

“Nou Hilke,… weet je nog die keer tijdens de wandeling?”

“Ja.”

“Wel kind, ik heb jullie toen zien tongzoenen. Volgens mij is Wim een zoener van de heftige soort, veel te onstuimig. Dat kan volgens mij veel beter, hoor.”

“Veel beter? Je hoort mij anders niet klagen!”

“Toch is het zo, Hilke. Een beetje rustiger en minder driftig is zoveel lekkerder, jullie gaan veel te wild tekeer.”

“Mama, je moest jezelf bezig horen. Dadelijk ga je nog zeggen dat jij beter kust dan Wim.”

“Oh, daar ben ik wel zeker van. Ik win het met gemak van je broer.”

“Dat bestaat niet.”

“Toch wel, mijn kind. Wedden?”

“Hoezo wedden,” lachte Hilke. “Hoe dacht jij dat te bewijzen dan?”

“Oeps!”

Bets kleurde alweer rood tot achter haar oren. Ze had het eruit geflapt zonder nadenken. Toch was zij er de vrouw niet naar om snel terug te krabbelen en na enkele seconden had ze haar antwoord al klaar.

“Nou ja, we zouden het dan wel moeten proberen natuurlijk, zodat jij kunt vergelijken.”

“Dat kan toch niet,” bracht Hilke geschrokken uit. “Ik kan toch niet met mijn eigen moeder gaan tongzoenen!”

“Oh nee?” plaagde Bets, “Met je broer naar bed, dat kan wel, maar een kusje wisselen met je moeder vindt je vies.”

“Ik zei niets over vies, ma. Het hoort gewoon niet.”

“Je hebt gelijk,” zei Bets en om zich een houding terwijl begon ze maar weer aan de afwas. Door dit vreemde gesprek met haar dochter had ze zojuist een beeld uit een ver verleden voor ogen gekregen, en dat was iets wat ze persé terug wilde dringen. Nee, ze kon maar beter niet gaan zoenen met haar dochter.

Hilke zag van opzij, hoe nerveus haar moeder was. Plots voelde zij zich meester over de toch wel vreemde situatie en daar wilde ze gebruik van maken om haar moeder eens lekker te jennen.

“Ma, je durft niet.”

“Wablief?”

“Je durft niet. Je bent bang dat jij het toch niet haalt van mijn broer.”

Bets was niet gewoon om een uitdaging uit de weg te gaan en de woorden van haar dochter hielden een regelrechte uitdaging in. Ze liet de vaat voor wat die was, droogde haar handen aan de handdoek waarmee Hilke stond af te drogen en keek haar dochter aan met een strenge blik.

“Wedden dat ik beter kus dan jouw broer?”

“Dat wil ik nog wel eens zien, Wim kust echt wel lekker.”

“Meisje, ik weet zeker dat ik het van hem win. Waarvoor zullen we wedden?”

“Euh…”

‘Oh jee,’ dacht Hilke. Dit ging helemaal fout, maar nu kon ze natuurlijk niet meer terug zonder gezichtsverlies. “Zullen we wedden voor de grootste ijscrème die er straks op de markt te koop is?”

“Deal!” antwoordde haar moeder, waarop ze vlak voor Hilke kwam staan. Het meisje kreeg het plots benauwd. Het zou toch niet waar zijn, haar moeder kon dit toch niet menen?

Bets meende het wel. “Als Wim beter kust dan ik, dan is het aan mij om jou te trakteren. Als ik win, dan betaal jij. Goed?”

“Oké.” Hilke kon niet anders meer dan akkoord gaan.

“Mooi. Sluit je ogen, Hilke.”

Haar dochter gehoorzaamde en wachtte gespannen af.

Twee seconden later voelde het meisje voor het eerst in haar leven de lippen van een vrouw op de hare. Het besef dat die lippen aan haar moeder toebehoorden, deed haar aanvankelijk lichtjes huiveren en even kwam het in haar op om zich alsnog terug te trekken. De gedachte aan de weddenschap deed haar daar weer van afzien. Ze wilde niet verliezen maar anderzijds kon ze niet ontkennen dat het best lekker aanvoelde. Zo teder en zo zacht hadden lippen voor haar nog nooit aangevoeld en al snel werd ze nieuwsgierig hoever ma zou willen of durven gaan. Met gesloten ogen en haar lippen stijf op elkaar geklemd, stond ze gespannen tegenover haar moeder. Een beetje bang en vooral onzeker wachtte ze af.

Bets was ondanks haar rijpere leeftijd nauwelijks zekerder van zichzelf. Zoveel ervaring met een vrouwen had zij ook niet en dus ook voor haar was het een heel apart gevoel, om na zo’n lange tijd weer eens de lippen van een jong meisje op die van haar te proeven.

De enige keer dat ze intiem geweest was met een meisje dateerde al van haar tijd op de middelbare school. Destijds had ze als puber meegedaan uit nieuwsgierigheid, maar ze wist nog wel hoe ze toen helemaal overdonderd was geweest door de gevolgen van die intimiteit. Ze kon het niet helpen. Hoezeer ze ook haar best deed om zichzelf te overtuigen dat ze enkel om een weddenschap hier met haar eigen dochter stond te kussen, toch sprak haar lichaam een andere taal. Ze probeerde de opkomende opwinding te onderdrukken, maar dat wilde niet zo lukken. Haar lichaam gaf signalen die haar geest niet wilden. Was het immers niet moreel verwerpelijk om intiem te staan zoenen met je dochter? Zou het haar ouderlijk gezag niet ondermijnen als ze hiermee door zou gaan? Zou ze bovenal nog wel geloofwaardig overkomen, als ze straks haar dochter moest aanspreken over het beëindigen van de relatie met haar broer?

Zowel moeder als dochter zaten met nogal wat vragen en daardoor bleven ze een hele tijd lang in een onnatuurlijke houding tegenover elkaar staan. Ze stonden naar elkaar toegebogen, maar buiten hun lippen raakten ze elkaar niet aan.

Na een tijdje was het Bets die als eerste initiatief nam. Ze had zich weer onder controle en haar besluit stond vast. Ze wilde de weddenschap winnen. Beter doen dan Wim, dat was de uitdaging die ze had aangenomen. Moeilijk kon dat niet zijn. Ze was er redelijk gerust in dat zij met al haar ervaring beter kuste dan haar zoon. Haar dochter kon wat zoenen betrof vast nog heel wat van haar leren en dat ging ze Hilke ook bewijzen.

Meteen maakte ze werk van haar voornemen.

Toen haar moeder beurtelings op haar boven en onderlip begon te sabbelen, zag Hilke dat direct als een uitnodiging om haar lippen te openen. Het bezorgde haar een tweeledig gevoel. Enerzijds leek het haar best spannend om op moeders onuitgesproken uitnodiging in te gaan, maar anderzijds wilde zij de weddenschap ook wel winnen. Spontaan klemde Hilke haar lippen nog strakker op elkaar.

Bets voelde de aarzeling bij haar dochter. Dat haar kind zich niet zo gemakkelijk liet inpalmen, maakte de uitdaging alleen maar groter. Tegelijk verdwenen ook de laatste twijfels uit Bets haar hoofd. Ja, ze wilde hiermee doorgaan. Hilke had blijkbaar de zachte aanpak nodig, wel, die kon ze krijgen.

De oudere vrouw opende haar eigen lippen en bracht haar tong er tussenin. Met het puntje volgde ze de lijn tussen Hilke’s samengeknepen lippen, van links naar rechts en weer terug. Daarna likte ze strelend de lippen van haar dochter, die daardoor alsmaar vochtiger werden en Bets voelde hoe het verzet van haar dochter langzaam afbrokkelde. Beetje bij beetje ontspande haar dochter zich en zodra Bets daar de tijd rijp voor achtte, probeerde zij met de punt van haar lippen Hilke’s lippen te openen.

Wat er door Hilke heen ging was moeilijk te beschrijven. Een andere vrouw nodigde haar uit tot tongzoenen en dat was helemaal nieuw voor haar. Hoezeer ze zich er ook tegen trachtte te verzetten, vooral omdat die andere vrouw haar eigen moeder was, hoe minder dat leek te lukken. Toen ze daarbij in een flits een oude fantasie opnieuw voor ogen kreeg, brokkelde haar verzet nog sneller af.

Een tijdje geleden was ze ‘s nachts wakker geschoten. Ze had gedroomd hoe ze met Ellen, haar vriendin uit het studentenhuis, op bed lag en hoe ze hadden liggen tongen. Die droom had toen zo echt geleken en het warme gevoel dat ze daar toen bij had, kwam nu opnieuw over haar. Haar nieuwsgierigheid won het van haar gezond verstand, nu ze op het punt stond om te ervaren hoe het voelde om te zoenen met een andere vrouw.

Ze probeerde zich in te beelden dat het de Ellen uit haar droom was die als het ware probeerde om met haar tongpunt een gaatje te boren tussen haar lippen. Het lukte en langzaam liet zij moeders opdringerige tong verder tussen haar lippen schuiven. Binnensmonds hield ze haar eigen tong alvast paraat.

Een schok ging door Hilke heen, toen beide tongpuntjes elkaar raakten en voorzichtige verkennende likjes gaven. Als vanzelf gingen haar lippen nu wel uit mekaar en geleidelijk schoof Bets haar tong over die van haar dochter.

Het sensuele zoenen dat volgde was niet bepaald het soort kus dat je met je moeder uitwisselde, maar heerlijk was het wel. Hilke voelde zich, ondanks de situatie, al gauw warm aanlopen. De tedere manier waarop haar moeder rond haar tong ‘danste’ had niets te maken met de wulpse, naar paring smachtende driftigheid, die Hilke kende van het tongzoenen met Ben of Wim. Als kussen met Ben een wals was, tongen met Wim een tango, dan was dit een heerlijke slow. Eentje in slow motion zelfs. Dit was zo anders, zo intiem, zo boordevol respect en vooral… zo vrouwelijk.

Aanvankelijk probeerde het meisje zich nog voor te stellen dat ze met Wim of Ben stond te tongzoenen, maar dat lukte haar steeds minder. Het lukte zelfs helemaal niet meer toen haar moeder beetje bij beetje haar tong plagerig terugtrok. Het was alsof ma haar uitnodigde om het tongen in haar mond verder te zetten. De beelden van vorige en huidige liefjes verdwenen helemaal. Hilke was bezig te tongzoenen met een vrouw. Een ervaren vrouw die haar leerde hoe een echt heerlijk tongkus ging. Dat die vrouw haar eigen moeder was, werd met de seconde steeds meer een niet ter zake doende bijkomstigheid.

Ook Bets zag haar dochter niet langer als haar kind, maar wel als een volwassen vrouw die het even heerlijk vond als zij, om met elkaar te tongzoenen. Ja, ze voelde dat Hilke zich nu helemaal gaf. Bovendien bleek ze een uitstekende leerlinge, want hetgeen zij op haar beurt met haar tongetje wist klaar te krijgen, deed Bets rood aanlopen van opwinding.

De ongemakkelijke houding, waarbij zij elkaar nog altijd alleen maar met hun tong en lippen raakten, ervoeren beide vrouwen steeds meer als hinderlijk. Het was nog enkel afwachten wie van hun twee als eerste de ander in de armen zou durven sluiten.

Allebei verlangden ze ernaar om zich tegen dat andere lichaam aan te vleien. Allebei wilden ze gestreeld worden en de ander strelen. Moeder en dochter wisten echter geen van beiden hoe de ander zou reageren. Allebei wilden ze zo graag, maar uit schrik voor de reactie duurde het erg lang voor daar verandering in kwam.

Uiteindelijk was het Bets die het niet langer uithield. Ze legde haar handen in de smalle taille van haar dochter en wachtte een beetje onzeker Hilke’s reactie af. Na een korte aarzeling kwam die ook en het viel mee. Gewillig liet het meisje zich tegen haar moeders lichaam aan trekken. Als vanzelf kwamen haar handen op Bets schouders te liggen. Spontaan brachten ze hun hoofden een beetje schuin ten opzichte van elkaar.

In deze veel gemakkelijker houding tongden de beide vrouwen elkaar heel teder en intens, waarbij ze elkaar zacht streelden en hun lichamen sensueel tegen elkaar aan schuurden. Moeder en dochter gingen helemaal in elkaar en in het kussen op. De toenemende opwinding die hen allebei ten beurt viel, was voor beiden een even grote verrassing.

Met de ogen gesloten, deed Hilke nog een ultieme poging om zich voor te houden dat ze met Wim of Ben stond te zoenen, maar het lukte niet meer. De indruk van moeders harde tepels op haar borsten, net onder haar eigen gezwollen nippeltjes, was iets wat ze bij geen van beide mannen ooit zou voelen. Dat het uitgerekend de tepels waren die haar als baby hadden gezoogd, zorgde bij het jonge meisje voor extra opwinding en nieuwsgierigheid. Zou ze durven?

‘Ja,’ besliste ze terstond en ze schoof één hand tussen hun lichamen in. Zodra haar vingers op moeders volle borst kwamen te liggen, maakte Bets plots een einde aan de kus. Snel ontworstelde ze zich uit Hilke’s armen en met een rood hoofd zette zij een stap achteruit.

“Nee Hilke,” hijgde ze hees. “Verder gaan we niet, het mag niet!”

Haar dochter keek haar beteuterd aan. Ze voelde zich schuldig, omdat zij de betovering had verbroken. Bets zag hoe haar dochter moeilijk slikte. Het huilen stond Hilke nader dan het lachen.

“Kop op, meisje,” sprak Bets haar dochter bemoedigend toe. “Zit er maar niet mee. Eens moesten we er toch mee ophouden.”

Hilke haalde haar schouders op. “Vond jij het niet lekker dan?”

“Dat is het niet,” lachte haar moeder schuchter. “Het begon mij net iet ‘te’ spannend te worden. Zeg eens eerlijk, was het lekker?”

“Wauw ma,” glunderde Hilke alweer, “dat zou ik geloven. Ik denk dat ik nog heel wat van je zou kunnen leren. “

“Dus, ik heb gewonnen?”

“Absoluut!… Cho, wat kun jij kussen zeg.”

“Lief van je om zoiets te zeggen, lieverd. Maar dit was wel eenmalig hoor. Dit is ons geheimpje.”

“En toch ma…het was een ongelooflijke ervaring.”

“Voor mij ook, Hilke. Het had eigenlijk nooit mogen gebeuren, maar anderzijds weten we nu allebei hoe het is om met een andere vrouw te kussen.” Eigenlijk jokte ze een beetje. Haar jeugdervaring wilde ze echter nog niet met haar dochter delen.

“Het voelde heel goed ma, ik zou willen herbeginnen.”

“Geen sprake van!” lachte Bets. “Kom, laat ons maar snel verder gaan met de afwas.”