Eva gaf geen antwoord, althans, niet hardop! Dat vertikte ze gewoon.

Pets…weer een tik in haar gezicht. Nog meer tranen welden op in haar ogen. Haar tepels stonden mega stijf op haar borsten en dat werd natuurlijk gezien.
“Eva!! Slet die je er bent!! Je tepels staan compleet stijf, ik vermoed dat je kut ook nat is??!” klonk de barse stem van haar meneer Heemskerk. Ze voelde zijn hand tegen haar kutje..ze keek op en zag het gezicht van haar baas recht voor het hare, hij zat geknield voor haar, keek haar met een sadistische grijns aan en zei; “Eva..je bent nat!! Ik ga je vanaf nu benamingen geven zoals ik wil en zoals mij dat past! En “Slet” is een benaming die je nog veel zult horen, Eva!
Dat gezegd te hebben, trok hij Eva heel hard aan haar tepels. Vervolgens ging zijn hand weer naar haar kutje, hij plaatste zijn vingers om haar klitje, kneep keihard in dat kleine puntje, en zei;
“Je bent namelijk van mij, Eva..van MIJ!! Hoor je me??” Eva sprak nog steeds niet, maar knikte slechts met haar hoofd ten teken dat ze hem had gehoord.
Meneer Heemskerk stond op, liep om haar heen om vervolgens achter haar rug stil te blijven staan. Eva zat nog steeds met haar handen op haar rug gebonden op haar knieën op de grond, ze verroerde zich niet. Meneer Heemskerk knielde achter haar en ontdeed haar van haar boeien, wat niet bepaald zachtzinnig ging.
Eva werd bang voor hem, maar voelde ook een bepaalde vorm van respect voor hem die haar echter opgedrongen werd, want ze was nog steeds niet van plan om toe te geven. Dacht ze.
Meneer Heemskerk was alweer opgestaan en bleef een paar minuten zonder iets te zeggen achter haar staan. Eva hoorde zijn ademhaling, een heel zware ademhaling. “Zou hij opgewonden zijn? Door dit? Door deze belachelijke situatie? Wie wordt er in godsnaam opgewonden van zoiets?” dacht Eva angstig, maar werd tegelijkertijd nog bozer door die gedachte.
Opeens voelde Eva een schoen op haar rug die haar met een zachte, doch dwingende duw voorover dwong.
Ze viel vanuit haar knielende positie voorover op de grond. Haar handen deed ze instinctief voor zich uit en viel in een perfecte houding. Perfect voor alle omstanders.
Eva lag op haar knieën met haar kontje omhoog, haar hoofd hangend tussen haar schouders. Ze kon zich slechts met moeite op haar handen overeind houden, waarna ze alle kracht verloor en neerzeeg. De houding waarin ze werd “gedwongen”, liet geen fantasie meer over.
Over haar lippen kwam eindelijk een fluisterend, nauwelijks te verstaan antwoord.
“Ja…Meneer…ik..begrijp het helemaal.” zuchtte ze.

“Kijk, Eva!!..Je kan het dus toch!! Dit is nou het gepaste antwoord wat ik verwachtte. En dan ook nog eens in een zeer gepaste houding die ik wel kan tolereren! Een houding die bij je past..Eva. Opeens is er niets meer over van je arrogantie, is het niet, ongehoorzame slet die je bent?”
Eva lag met haar hoofd tussen haar schouders op de marmeren vloer, haar armen lagen gestrekt voor haar en haar gebogen benen hielden de rest van haar lichaam met moeite omhoog, nou ja de rest..ze lag in een vreselijk onderdanige houding. Haar billen staken namelijk als enige omhoog, van de rest van haar lijf was vrij weinig te zien voor de mensen die blijkbaar allemaal achter haar stonden.
Ze voelde haar tepels de grond raken en er ging een siddering door haar heen. Ze kreeg kippenvel over haar hele lijf. Haar tepels lieten zelfs vocht achter op de marmeren vloer!!?? “Nee!! Hoe kan dat nou weer? Er komt nooit vocht uit mijn tepels!”. Of … Ja, soms wel, maar alleen als ik in opperste staat van geiligheid ben en dat ben ik niet!!”
Eva kreeg een enorm gevoel van schaamte en bedacht dat ze maar beter kon luisteren, antwoorden geven als dat van haar verwacht werd en doen wat van haar gevraagd zou worden. Alles beter dan ….dit?
Suzanne begon onbedaarlijk te lachen en zei; “Jeetje, Cees, dit had ik niet achter je gezocht!! Wat een fantastische ontwikkeling! Mag ik hier nog even bij blijven?”
“Maar natuurlijk, Suzanne! Je weet toch wat we hebben afgesproken? En buiten dat, jij hebt dit allemaal mogelijk gemaakt hoor! Mijn complimenten! Hoewel het wat mij betreft wel ontzettend lang geduurd heeft voordat ik Eva eens kon zien, zoals ze bedoeld is om gezien te worden.” sprak hij met een grote glimlach om zijn mond.
“Waarom wil je eigenlijk blijven, Suzanne?” vroeg hij. “Is dat omdat je je eigen sadistische trekjes op haar wilt botvieren?”dacht even na en zei; “Ja, natuurlijk!! Jij geilt al zolang je bij mij in dienst bent enorm op haar borsten! Is het niet? Jij..juist jij, wilt haar straffen omdat ze elke dag zo arrogant loopt te pronken met haar uiers...Ahh wat een heerlijk woord vind ik dat toch!!”. sprak hij.
“Ach, geilen…ik vind het gewoon niet eerlijk dat zij zulke heerlijke grote borsten heeft en ik maar van die bescheiden tietjes.” zei Suzanne.

“My God!!, waar ben ik in beland!!??” dacht Eva. Nog steeds in die ontzettend vernederende houding waarin ze lag. “dit is toch niet meer normaal te noemen? Mijn borsten..zijn uiers??..zijn tieten?? Waarom spreken ze zo over mij??, terwijl ik er gewoon bij ben!!”


Inmiddels begon Eva het koud te krijgen, de rillingen trokken over haar lijf en ze slaakte een diepe zucht. Ze voelde een duw tegen haar lijf. Was het weer een voet? Ze was zo koud geworden en ook haar geest was niet meer in een dusdanige optimale staat, dat ze nog normaal kon nadenken, laat staan te registreren wat ze voelde.
Nee, het was een hand, een warme zachte hand die haar lichaam een fikse duw gaf, zodat ze op haar zij rolde.
Inmiddels was Eva zo ontzettend moe en voelde zich door de drugs die ze had toegediend gekregen, enorm murw. Ze wilde slapen, maar dat kon ze niet, niet nu! Ze wilde alles ervaren, althans, ze wilde “bij” zijn in wat er nog ging gebeuren. WAT wilde ze eigenlijk??
Eva voelde dat ze werd opgepakt door iemand, ze voelde twee sterke armen die haar droegen. Ja..ze werd verplaatst, maar ze had het gevoel dat ze zachtjes door de lucht zweefde. Ze hoorde haar werkgever af en toe lachen en hoorde Suzanne op een zachte toon tegen hem praten.

Eva viel in de armen die haar droegen, in een diepe slaap.

Ze droomde dat ze in een zacht bed lag, droomde dat ze werd geslagen?, droomde dat ze werd verkracht, althans, ze voelde in haar droom dat er iets in haar stak wat niet in haar thuis hoorde.

Eva schrok wakker, verward keek ze op de wekker en constateerde dat het elf uur in de ochtend was. “Pfffff”, dacht Eva, “wat een ontzettende klote droom zeg!! Maar wat heerlijk DAT het maar een droom is!” Eva bleef nog even lekker lui in bed liggen om wakker te worden, ze glimlachte en bedacht zich dat ze wel een heel heftige fantasiewereld moest hebben om zulke idiote dromen te krijgen en zo echt ook!!
Ze stapte het bed uit en toen haar voeten de koele parketvloer raakten, besefte ze zich dat ze moest plassen.. “Al een hele tijd blijkbaar” grinnikte ze in zichzelf. Ze liep naar de badkamer en ze had weer het gevoel alsof ze zweefde. “Hmmmm..lekker gevoel is dit zeg, heb ik zoveel Chardonnay gedronken? Nee toch?” dacht ze terwijl ze inmiddels de badkamer bereikt had.
Eva deed de bril van haar toilet naar beneden en ging zitten.
Ze schoot weer omhoog en bedacht zich dat ze NOOIT de bril van haar toilet omhoog heeft staan!!
Van schrik en uit pure frustratie door die ontdekking, plaste ze op de vloer. “Oh nee!!, niet dat ook nog!! Wat is hier aan de hand?” dacht ze in paniek.
“Heb ik dan zelf de toiletbril omhoog gedaan? Maar waarom zou ik dat gedaan hebben dan?” vroeg ze zich af.
“Omdat ik misschien met mijn warme billen op een koud stenen closet wil zitten??” sprak ze hardop en barste in een keihard lachen uit.
Ze pakte een doek uit de wasmand, knielde op de tegels en wilde de vloer drogen. Op het moment dat ze knielde, op haar hurken ging zitten eigenlijk, voelde ze iets in haar kutje.
Eva kreeg opeens een “flashback” en verstijfde. Ze liet de doek uit haar handen vallen en als vanzelf ging haar hand naar haar kutje.
Ze zat nog steeds gehurkt. Haar geest maakte enorme panieksprongen in haar gedachtewereld.
Om hier toch enigszins een verklaring voor te vinden, moest Eva zichzelf hervatten in haar emotie en ontdekken wat er allemaal gebeurde.
Ze voelde met haar vingers in haar kutje en voelde een klein staafje. Dat staafje met zijn smalle vorm, was piepklein! Ze perste zo hard als ze kon totdat haar vingers op dat minuscule gladde staafje grip kregen. Ze perste nog veel harder, tot het tussen haar vingers gleed. Ze kneep haar vingers samen en probeerde het uit haar te trekken, ze trok en perste met al haar kracht.
Opeens voelde ze beweging en ze trok haar vingers, met staafje, uit haar kutje. Vlak erna hoorde ze een dof geluidje. Ze keek naar de vloer en zag daar een piepklein metalen kokertje liggen.
“Nee! Niet weer die nachtmerrie!!” dacht ze.
Met trillende handen pakte ze het kokertje en een paar seconden keek ze er naar alsof het een tijdbom was. Huilend smeet ze het kokertje met een enorme zwaai van zich weg en verborg haar gezicht in haar handen. Ze hoorde de echo van het kokertje nog galmen op de vloer.
Ze keek tussen haar vingers door en zag dat het er nog steeds lag, zachtjes heen en weer rollend, totdat het stil lag. Ze bleef kijken en hoopte dat het allemaal nog bij haar “droom” hoorde.

Flitsen van wat er gebeurd was de vorige dag schoten door haar hoofd.
Ja, ze was op het personeelsfeestje geweest, ze had champagne gedronken, gesprekken gevoerd met de aanwezige collega’s over het bedrijf, het werk en met name over het leven. Privéleven.
Ineens drong het tot haar door dat ze op een gegeven moment niet goed meer wist waar ze en met wie ze, over sprak. Ze heeft zich dronken voelen worden, dronken in haar geest. “Jezus, ik was mezelf niet meer toen!!” riep ze en de echo klonk door de badkamer toen ze die gedachte zo keihard uitsprak. Ze wist nog dat ze op een gegeven moment met haar baas had gedanst en dat hij wel heel vrijpostig was.
Hij had haar iets in haar oor gefluisterd, maar dat kon ze zich niet herinneren. Ze pijnigde haar gedachten en ontdekte in het schemer van haar herinneringen die diep in haar ziel lagen verscholen, dat er op dat moment eigenlijk niemand meer aanwezig was. “Niemand van mijn collega’s was er nog!!” schreeuwde ze in paniek. “Suzanne..ja..Suzanne, die was er nog wel en enkele zakenrelaties van haar baas, maar die zaten erg ver weg..toch?” dacht ze.
Eva kreeg hoofdpijn van de stress om zich alles te willen herinneren.
Vage delen werden opeens steeds een stukje duidelijker, haar geest wilde zelf ook alles op een rij krijgen. Eva herinnerde zich opeens dat ze een beetje onwel was geworden. “Door de champagne?” fluisterde ze.
Ze herinnerde zich dat ze opeens nog al wankel op haar voeten stond en dat Suzanne haar ondersteunde toen ze naar het toilet wilde om zichzelf een beetje op te frissen. De koele lucht buiten was ook een optie. “Verdomme, dit kan niet waar zijn!! Suzanne…wat heeft Suzanne gedaan met me?? Zijn we wel naar het toilet geweest? Zijn we naar buiten geweest misschien?”

Opeens schoot het haar te binnen.
Suzanne had haar eerst op het balkon een beetje laten bijkomen. Ze was zo lief om voor haar een aspirientje te halen. Eva lag onderuit gezakt op een ligstoel toen Suzanne met dat aspirientje arriveerde. Ze wist nog dat ze dat aspirientje nam en dat de smaak ervan hetzelfde was als ze eerder op die avond had geproefd.
Ze stond toen bij een koud buffet en had een lekker zalmrolletje genomen, een soort amuse. Toen ze daar een hapje van had genomen, proefde ze iets vreemds, maar ze had er toen geen aandacht aan geschonken. Met een flinke slok champagne en de gedachte dat de rolletjes er misschien al wat te lang lagen waardoor de smaak anders zou kunnen zijn EN het feit dat ze nog nooit een amuse had gegeten, vergat ze het hapje en de smaak ervan.
“Was dat drugs?, was dat een pilletje om mij helemaal mijzelf te laten vergeten, mijn bestaan op dat moment?, mijn eigen verantwoordelijke ik te vergeten??!! Ik die altijd zo stoer overal heen kan gaan, zonder dat ook maar iemand mij kan laten doen waar ik niet achter sta? Ben ik gebruikt?” al deze gedachten schoten door haar hoofd. Maar ze kwam niet tot een werkelijk antwoord.
Ze barstte weer in tranen uit en schaamde zich diep.
“Oke!! Ophouden met huilen, NU!! Kom tot jezelf” fluisterde ze.
Eva vermande zichzelf en kroop over de vloer naar het kokertje. Het kokertje kwam tegel voor tegel dichterbij. Ze begon steeds langzamer te kruipen en tegelijkertijd kreeg ze stukje bij beetje de verdwaalde gebeurtenissen in haar geest weer op een rij.
Nog steeds in gedachten verzonken en met tranen in haar ogen, raakten haar vingers opeens het kokertje, het voelde ijskoud aan en daardoor was ze meteen weer bij de realiteit.

Met trillende vingers pakte ze het kokertje op, twijfelde even of ze het open zou maken en liet in haar hand liggen. “Nu!! Nu open maken, anders doe ik het nooit!” zei ze kordaat tegen zichzelf.
Ze maakte het kokertje open wat niet makkelijk ging. Het ding was een beetje gedeukt doordat ze het had weggesmeten. Uiteindelijk lukte het en ze zag meteen een briefje in het kokertje. “Natuurlijk!! Daar gaan we weer” dacht ze met een dapper doch ironisch gevoel. Door dat gevoel stopten haar handen met trillen en ze rolde het briefje open met een vaste hand alsof niets en niemand haar wat kon deren.

Fout.
De tekst die in dat briefje stond loog er niet om.

De tekst luidde; “Eva, je hebt het kokertje ontdekt, waarschijnlijk heb je al meer ontdekt, je herinnert je op dit moment denk ik wel het een en ander is het niet? Ik weet zeker dat dat zo is en daarom zal ik je meteen vertellen, dat alles wat je jezelf zult herinneren de komende dagen, werkelijk is gebeurd! Maar laat ik je niet in het ongewisse vertoeven en je gewoon vertellen wat er vanaf NU gaat gebeuren.
Het is nu zondag, jij dacht dat het zaterdag zou zijn als ik me niet vergis. Je dacht dat dit alles slechts een boze droom is. Maar..lieve Eva, het is geen droom. Suzanne heeft dit alles bedacht. Zij kwam naar mij om haar grootse plannen te vertellen. Ik heb er nog even stuurs tegenover gestaan, maar ik ben tot de conclusie gekomen dat jij verdient wat je vanaf nu zult zijn.
Mijn slavin.
}Maandag, morgenochtend dus, zal je een nieuw kantoor hebben, een kantoor tussen dat van mijzelf en dat van Suzanne in, je weet wel, de kopieerruimte. Voor verdere informatie moet je even in je brievenbus gaan kijken, daar ligt een DVD. Dit briefje is namelijk niet groot genoeg om in een kokertje te passen als ik alles daarop had moeten vermelden wat voor jou van belang is om te weten.”

Eva las het briefje keer op keer, om het vervolgens met een verslagen gevoel met haar hand tot een prop te frummelen. Ze kneep er zo hard in, dat haar nagels langs het papier in haar handpalm sneden. “Godver, dit is ernstig, dit is fucking ernstig!!” zei ze hardop en vloog overeind om vervolgens keihard op de badrand te belanden. Ze was duizelig. Wrijvend over haar billen vermande ze zichzelf terwijl ze opstond.
Ze keek in de spiegel en zag een betraand gezicht. Zo kon ze niet naar de brievenbus lopen, dus fatsoeneerde ze zichzelf.
Toen ze er weer acceptabel uitzag, liep ze naar de centrale hal van het appartementen complex.
“He?...de voordeur was op enkel slot? Geen grendels? Heeft iemand verdomme mijn sleutel??!!” zei ze tegen zichzelf. Eva deed haar voordeur altijd op slot met grendels en dubbel slot.
“Ach natuurlijk, die verdomde idioten hebben alles met voorbedachte raden gepland, natuurlijk hebben ze mijn sleutel!!”. Zich zorgen makend om dit feit, liep ze door de hal naar haar brievenbus en opende deze. Jawel, daar lag inderdaad de “beloofde” DVD. Ze keek zenuwachtig om zich heen, griste de DVD uit haar brievenbus, vergat de post van de dag ervoor mee te nemen en verliet de hal.
Toen ze weer veilig in haar appartement was, rende ze naar haar computer, zette die meteen aan en moest wachten tot deze was opgestart. Ondertussen pakte ze een glas cola. Teruggekomen deed ze de DVD in het laatje en startte deze. Ze zag kort daarna het gezicht van haar baas verschijnen. “Meneer Heemskerk!! Natuurlijk, ik had het kunnen raden!” sprak ze verslagen. De cola hield ze voor gezien en dat werd vervangen door een ontzettend groot glas Chardonnay. En dat op de vroege ochtend!! Nou ja, vroeg, het was inmiddels al niet meer zo vroeg, zag ze met een blik op de klok. “En ach, het helpt tegen die immense Kater die ik heb”.
“Eva, je hebt nu inmiddels de DVD in je pc gedaan en je bent geschrokken is het niet?” luidde de stem uit haar speakers. “Je zal nog veel meer gaan schrikken en je zal geschokt zijn als je deze tekst in het geheel hebt aangehoord.
Je zal een nieuw bestaan krijgen Eva. Je wordt namelijk mijn persoonlijk assistent en ook die van Suzanne. Jouw taken zullen niet meer die van de boekhouding zijn, daar heb ik iemand anders voor gevonden, die WEL bereid is om een grijze boekhouding te gaan toepassen. Wat verwacht ik van je als mijn persoonlijk assistent, of te wel, die van mij en Suzanne?
Heel simpel Eva. Jij krijgt dus als gezegd een eigen kantoor en er zal geen kopieer apparaat meer staan. Zoals je weet is er ook geen deur naar de gang, behalve de twee verbindingsdeuren die alleen vanuit mijn kantoor en dat van Suzanne de toegang verschaffen tot jouw “kantoor”.
Ik heb je verteld, nee voorspeld is het betere woord, dat je alles wat ik aan winst had kunnen maken, terug zult verdienen. Nu, Eva, dat zal je dus doen met je lichaam. En voor ik het vergeet te vermelden, deze DVD wordt op dit moment opgenomen door Suzanne, wat een verrassing is het niet?
Je weet dat ik vaak zaken doe met het buitenland en ook minstens net zo vaak, maar met een enorme inzet, daar contracten aan overhoudt. Het zal een stuk makkelijker voor me zijn als ik die relaties bij mij op kantoor laat komen om hen ervan te kunnen overtuigen dat ze dit soort deals met mij moeten gaan sluiten en niet met een ander.
Die moeite wil ik me besparen door jou in te zetten, Eva. Jouw uiers, jouw kut en jouw kont zullen daartoe dienen. Je zult een leven krijgen als mijn persoonlijke slavin, je zult me dienen, je zult Suzanne moeten dienen en een ieder die van jouw diensten gebruik wenst te maken.”
Eva stopte de DVD, slaakte een zucht van ellende, nam een heel grote slok uit haar glas, dat ze al die tijd krampachtig had vastgehouden en vloekte keihard. “Denkt die man nu echt dat ik me hiervoor ga lenen?? Wat is dit??! Een grap of zo? Ik doe dit echt niet, ik ga hiermee naar de politie. Die klootzak pleegt nog belastingfraude ook!! Ja, ik ga hiermee naar de politie!!! Dat is de enige manier om hier vanaf te komen en dan zoek ik wel een andere baan.” Eva voelde zich opgelucht na deze beslissing en zette uit nieuwsgierigheid en met een triomfantelijk gevoel de DVD weer aan.
“Denk nu niet dat je naar de politie kunt gaan Eva!” klonk de stem van haar baas hard en bars uit de speakers. “Dat is namelijk wel het eerst wat in je opkomt hè? Je hoeft geen antwoord te bedenken hoor, ik weet dat het zo is!”
“Godver, kan die man gedachten lezen of zo?” dacht ze, terwijl ze meteen daarna wist dat dit een normale gedachte zou zijn. “Iedereen zou dat bedenken!!” schreeuwde ze, inmiddels compleet gefrustreerd. Ze moest na deze uitbarsting de DVD een stukje terugspelen, want ze had het vervolg gemist.
Eva hoorde de stem van meneer Heemskerk weer door de speakers en wilde eigenlijk niet meer luisteren. Toch deed ze het en wat ze hoorde deed haar beven van angst.
“Eva…Suzanne en ik hebben overal opnames van gemaakt en je weet dat ik je niet hoef te vertellen wat wij met deze confronterende opnames kunnen doen als jij weigert mee te werken!”
Weer stopte Eva de DVD.

“What the fuck!! Wat voor opnames! Waar zijn ze opgenomen??” sprak ze in zichzelf. “Ach ja, natuurlijk!! Dom. Dom. Dom!! Dat stelletje mafkezen, die idioten hebben overal waarvan ik niks meer weet opnames gemaakt!! Zijn er wel opnames gemaakt, of houden ze me voor de gek??” riep ze uit.
Eva zette de DVD weer aan en probeerde te luisteren naar wat er verder gezegd zou gaan worden.
“Na mijn kleine ‘speech’ voor jou zal je alle opnames zien Eva, mits je er naar durft te kijken natuurlijk, dus je hoeft niet te denken dat dit verzonnen is.
Ik verwacht je morgenochtend om 10 uur in mijn kantoor, gekleed in een prachtig mantelpakje waar je er zoveel van hebt en een tasje waar slechts kousen en een jarretelgordeltje in zitten. De rest heb IK voor je ..Eva. Als je eenmaal bent gekleed zoals Ik dat wil en IK dat van je eis, zal ik je de rest van mijn verwachtingen vertellen. Suzanne zal het hier en daar waarschijnlijk niet helemaal met mij eens zijn, maar ook zij heeft zich te schikken naar mijn wensen ondanks het feit dat het begin van deze overeenkomst door haar is verzonnen.”
Eva verslikte zich in het zoveelste slokje wijn en zag na de ‘speech’ tot haar verbijstering de opnames verschijnen. Geschokt keek ze naar de beelden. Ze zag dat Suzanne haar in een stoel liet liggen om vervolgens terug te komen met het aspirientje. Suzanne gaf haar het aspirientje met een slok champagne. Zag ze het goed? Ja!, Suzanne had een kokertje in haar hand. Vervolgens zag ze dat ze weer in de feestruimte was beland en op haar billen op een tafel werd gezet. Suzanne trok haar pumps en jurkje uit, ontdeed haar van haar lingerie en duwde haar achterover, zodat ze op haar rug kwam te liggen. Eva zag dat de overgebleven “collega’s” geen collega’s waren maar mannen die ze nog nooit had gezien!!

“Begon die klootzak toen al??!!” riep ze keihard, stopte de DVD, stond op en liep nog erger gefrustreerd dan ze al was naar de koelkast. Ze pakte voor het gemak maar de hele fles Chardonnay mee. Eigenlijk durfde Eva niet meer verder te kijken, maar omdat ze van nature ontzettend nieuwsgierig is, besloot ze toch het kijken naar deze walgelijke beelden te hervatten.
Ze zag zichzelf op de tafel tussen allemaal lege champagneglazen liggen en zag al die vreemde mannen om haar heen staan, toen Suzanne voor haar knielde. Suzanne hield het kokertje in haar hand en liet het zien aan alle aanwezigen. Ze hoorde haar roepen; “zal ik dit kokertje nu meteen in haar stoppen, of willen jullie nog even gebruik maken van deze slet?!”
Eva sloeg haar handen voor haar ogen. Dit wilde ze niet zien!! Of toch wel? Ze keek door de kiertjes tussen haar vingers wat er verder ging gebeuren. Ze zag dat alle aanwezige mannen naar haar keken met wellustige blikken. “Ooohh neeeee!!”schreeuwde ze, maar ze bleef kijken. En ja hoor, waar ze al bang voor was, gebeurde. Een van de mannen kwam naar haar toe, greep haar hardhandig tussen haar benen en stak gelijk drie vingers in haar kutje. Met een grote grijns zei hij; “Dacht ik het niet, de slet is kleddernat!!” Waarop hij een luid applaus kreeg. Eva zag dat alle mannen, “al die klootzakken”, dacht ze, naar hun kruis grepen en door hun broek heen over hun pik wreven. Kort daarop zag Eva dat bijna iedereen tegelijkertijd hun broek opende en hun stijve pikken tevoorschijn haalden. Suzanne pakte een fles Champagne en liet de kurk knallen, maar niet voordat ze de fles boven Eva’s naakte lijf hield. Het schuim droop over Eva heen, waarop een paar mannen het vocht over haar lijf uitwreven. Haar kutje werd niet overgeslagen. “Wat is dit geil!! Ik wil haar neuken, NU!!” zei een van die mannen, waarop Suzanne zei; “Wat let je kerel? Ga je gang, neuk haar aan flarden, daar is ze vanaf nu alleen maar goed voor. Woon haar lekker uit en geniet van die grote uiers. Dat geldt overigens voor jullie allemaal heren!!”Riep Suzanne, die door haar eigen geiligheid compleet al haar fatsoen en normen was verloren.
Eva lag compleet verdoofd op de tafel. Ze had geen aspirientje gekregen, maar blijkbaar weer een pilletje.