Eva was een 22-jarige blondine. Slank en gezegend met een kleine C-cup, een paar stevige billen en lange benen. Ze had een paar maanden geleden haar opleiding tot secretaresse afgerond. Vol goede hoop was ze begonnen met solliciteren. Maar door de economische crisis was er weinig werk en ze werd steeds afgewezen. Te weinig ervaring was meestal de reden die werd gegeven. Ze had dan ook niet veel verwachtingen toen ze solliciteerde bij een groot internationaal bedrijf, maar tot haar verwondering was ze uitgenodigd voor een gesprek.

Stiknerveus was ze naar de afspraak gegaan. Het gesprek was met een vriendelijke vrouw van P&O geweest die haar op haar gemak had gesteld en haar alle ruimte had gegeven. Ze was steeds zekerder geworden en had zelf hoop gekregen dat het allicht tot een baan zou komen. Maar toen was haar mogelijk toekomstige baas binnengekomen. Carl de Bruin was een lange, goedgebouwde, 40-jarige man met donker haar en intelligente donkere ogen. Hij was een echte man en totaal het tegenovergestelde van de vriendjes die ze in het verleden had gehad. Hij had haar indringend aangekeken en een overweldigende indruk op haar gemaakt. Ze had prompt een rood hoofd gekregen en was als een onzeker schoolmeisje gaan stotteren. Er was haast geen fatsoenlijk woord meer uitgekomen.

De Bruin had dan ook al snel een einde aan gesprek gemaakt. Diep teleurgesteld was ze naar huis gegaan, ervan overtuigd dat ze het helemaal verprutst had. Ze was er van overtuigd dat het weer niets zou worden.

Het liep echter anders. De brief die ze kreeg was geen afwijzingsbrief. Ze vonden weliswaar dat ze te weinig ervaring had voor de functie van secretaresse, maar ze wilden haar graag een kans geven als assistente. Zo kon ze ervaring op doen en later allicht doorgroeien. Dolblij was naar het tweede gesprek gegaan. Weer met de vriendelijke mevrouw dit keer over de arbeidsvoorwaarden en dergelijke. Na het tekenen van het ingewikkelde contract en een korte medische keuring kon ze een paar weken later beginnen.

Vol enthousiasme was ze begonnen. Tot haar grote verwondering was ze in een klein kantoortje voor Carl de Bruins kamer beland en was ze zijn persoonlijke assistente. De Bruins aanwezigheid had haar nog steeds overweldigd. Zodra hij in de buurt was werd ze onzeker en maakte ze steeds blunders. En nadat ze een paar keer scherp terecht was gewezen door De Bruin nam haar zelfvertrouwen steeds verder af.

“Eva, kun je even binnen komen?” klonk het door de intercom. Vlug stond Eva op, streek haar rok recht en liep snel naar de Bruins kamer. Aarzelend bleef ze in de deuropening staan.

“Doe de deur dicht en kom hier” klonk het kortaf.

De Bruin zat voor zich met het rapport dat ze uit had moeten typen.

“Wat staat hier”.

Ongeduldig tikte hij op het papier. Eva zag meteen de grote fout in de koptekst. Ze was vergeten de titel aan te passen en nu stond het op iedere pagina verkeerd.

“Het spijt me” zei ze meteen. “Ik zal het aanpassen”.

“Hoelang ben je nu al met dit rapport bezig?”

Zijn stem klonk streng. Eva kreeg prompt een rood hoofd. Ze was al de hele week met het rapport bezig geweest. En elke keer had de Bruin er weer fouten uitgehaald.

“Het spijt me” mompelde ze.

“Ik heb je een kans gegeven, maar je blijft fouten maken… Je bent nu al de hele week met een eenvoudig rapport bezig. Ik denk dat er maar één oplossing is.”

Verslagen liet Eva haar hoofd hangen. Ze werd ontslagen voordat haar eerste werkweek erop zat.

“Ik moet je duidelijk anders aanpakken”.

Voordat Eva kon reageren, pakte hij haar beet en gooide haar over zijn knie. Hevig geschrokken gaf ze een gilletje en wilde ze overeind komen, maar zijn sterke hand had razendsnel haar polsen beet gegrepen en duwde haar bovenlijf naar beneden.

“Stil liggen” beval hij “Je hebt dit aan jezelf te danken.”

“Wat…” begon Eva en sperde geschrokken haar ogen open toen hij met zijn hand over haar billen streek die door haar houding uitnodigend naar boven staken.

“Nee… dit” stamelde ze.

Opnieuw probeerde ze haar handen los te trekken en overeind te komen. De Bruin maakte een afkeurend geluid. Ze hoorde een la open gaan en even later werden haar polsen vast geklikt met een paar handboeien. Ze trok er aan, maar ze gaven natuurlijk niet mee. Wanhopig schopte ze wild met haar benen. Ook daar maakte hij korte metten mee door zijn been er overheen te slaan.

“Wat doet u” piepte ze benauwd.

De Bruin reageerde niet en trok nu haar rokje omhoog. Hij gromde tevreden toen twee fraaie billen kwamen te voorschijn. Blank en stevig. Haar kleine rode string bood weinig bescherming voor zijn priemende blik. Eva huiverde terwijl hij met zijn hand even goedkeurend over haar blanke billen streek.

“Het is heel simpel Eefje” zei hij zacht. “Aangezien je niet naar mijn aanwijzingen luistert, moet ik je anders aanpakken. En ik geloof in het principe wie niet horen wil moet maar voelen… Ik heb geen andere optie dan je te straffen”.

Hard kwam zijn hand op haar linker bil terecht. Ze gaf een gil en worstelde om terug te komen. Ze was nog nooit in haar hele leven geslagen.

“En... Lig… Stil...”

Hij benadrukte ieder woord kracht bij door haar een harde klap op haar kont te geven.

“Je hebt hier om gevraagd en ik laat je pas los als ik klaar met je ben”.

Een nieuwe reeks klappen landden op haar kont. Eva bleef worstelen terwijl ze de ene naar de andere klap ontving. Haar billen stonden in brand. Ze begon te huilen terwijl De Bruin onverminderd doorging met zijn afstraffing. Afwisselend sloeg zijn hand dan weer op haar linker, dan weer op haar rechterbil.

“Houd alstublieft op” smeekte Eva “Het doet pijn… Alstublieft.”

De Bruin luisterde echter niet en ging ongenadig door met slaan. Hij leek er zelfs een schepje bovenop te doen door nog harder te slaan.

“Houd... Je... Mond…” beval hij.

Met de grootste moeite hield ze haar mond. In de ruimte was nu alleen het gekletst van zijn hand op haar kont te horen en het zachte gesnik van Eva. Ze had het idee dat De Bruin wilde dat ze stil haar straf onderging en ze probeerde wanhopig stil te liggen. Toch kon ze niet voorkomen dat ze bokte als De Bruin haar extra hard raken en ook kon ze haar gekerm niet onderdrukken.

Maar heel langzaam begon er ook een ander gevoel op te komen, naast de pijn. Het begon met een lichte kriebel in haar buik wat zich uitbreidde naar haar kruis. Het pak slaag, haar vernederende houding, het wond haar op. Uit alle macht probeerde ze haar opwinding niet te laten merken, maar ze kon niet voorkomen dat ze steeds meer ging hijgen en ze af en toe kreunde van genot. Zeker als de klappen dicht bij haar dijen kwamen, dan kon ze een kreun van genot niet onderdrukken. Ze besefte dat ze niet langer kronkelde om de klappen te ontwijken. Integendeel, ze probeerde de klappen juist tegemoet te komen.

Even onverwacht als hij was begonnen hield De Bruin op met slaan. Hij streelde zacht over haar nu vuurrode billen. Eva was in de veronderstelling dat hij haar nu wel los zou laten en slaakte een zucht van opluchting. Of was het van teleurstelling?

Maar het was nog niet voorbij. Tergend langzaam liet De Bruin zijn hand tussen haar benen glijden. Geschokt sperde ze haar ogen open en deed een zwakke poging om overeind te komen. De Bruin hield haar echter nog steeds stevig vast dus ze kon niet anders doen dan zijn zoekende vingers te ondergaan. Ze deed nog een vergeefse poging om haar dijen tegen elkaar aan te klemmen, maar zijn zoekende vingers waren te verleidelijk.

Ze streelden haar gevoelige dijen en schoven haar string opzij. Ze voelde zijn vingers tussen haar schaamlippen door glijden. Onbewust spreidde ze haar benen zodat hij er beter bij kon.

Dit ontging De Bruin niet. Tevreden glimlachte hij, zeker toen hij voelde hoe nat haar kutje was. Rustig liet hij een vinger in haar kutje glijden. Eva kreunde verlangend, terwijl hij zijn vinger langzaam op en neer bewoog.

Toen hij er een tweede vinger bij stak, wist ze helemaal niet meer hoe ze het had. Dit kon niet dacht ze verward. Het kon toch niet dat haar baas haar een pak slaag had gegeven en nu met zijn vingers in haar kutje zat? Waarom liet ze dat toe? Ze moest iets zeggen, ze moest protesteren, ze moest iets doen. Maar wat als hij weer zou gaan slaan? Bovendien was wat hij met zijn vingers deed bepaald niet onaangenaam. En als ze heel eerlijk was… het pak slaag ook niet.

De Bruin versnelde ondertussen het tempo en draaide zijn hand zodat hij met zijn duim haar klitje kon bewerken. Eva kreunde en begon mee te bewegen met de hand. Haar orgasme kwam steeds dichtbij. De Bruin duwde een derde vinger in haar kutje en stootte zijn vingers nog dieper in haar. Dit was te veel. Luid kreunend kwam ze klaar. Klaar op de hand van haar baas. Terwijl zij nahijgde van haar orgasme, trok hij zijn vingers uit haar kutje en likte ze af. Vervolgens maakte hij haar handen los, schoof haar rokje weer op zijn plaats en zette haar weer terug op haar benen. Verward en beschaamd keek Eva hem aan.

“Pas dat rapport nog even aan wil je” zei hij, terwijl hij opstond. “Ik zie je maandag weer”.