Het studentenleven is best wel duur, vooral je eerste jaar, als je net op kamers gaat en van alles moet kopen. Dus toen mijn broer mij vertelde dat meedoen aan medicijnenonderzoek om snel wat geld te verdienen, was ik wel geïnteresseerd.

“Maar is dat niet eng dan?” vroeg ik hem via Whatsapp. “En zijn die medicijnen wel veilig?”

“Hahaha ja hoor! Die zijn al lang op dieren getest enzo. En je kan die artsen er alles over vragen waar het medicijn voor is enzo.” las ik zijn bericht. Mijn broer had zes dagen in zo’n onderzoekscentrum doorgebracht en daarmee 1000 euro verdiend. Dat was niet slecht.

Ik besloot op het internet te zoeken naar medicijnonderzoeken waar ik aan mee kon doen. Maar veel waren in andere steden, of zochten alleen maar mannen. Maar na een paar weken vond ik er één. Een onderzoek naar een nieuwe soort anticonceptiepil met minder bijwerkingen. Ze zochten vrouwen tussen de 18 en 30, die niet aan de anticonceptiepillen waren en met een lijst van andere gezondheidseisen. Je moest 7 dagen in het onderzoekscentrum verblijven en daarna nog een paar keer terugkomen voor bloedonderzoek. Eén van die periodes was toevallig in de week dat wij vrij hadden om te studeren dus dat kwam goed uit. Als ik mee zou doen aan het hele onderzoek, zou ik 1500 euro krijgen.

Ik belde meteen het bureau en werd uitgenodigd om een vragenlijst in te vullen en voor een medisch onderzoek. Ze wilden natuurlijk wel dat ik kerngezond was.

Het vooronderzoek was in een huisartsenpraktijk in de stad, terwijl het echte onderzoek in een centrum in een dorp vlakbij was.

De receptioniste had mij al verwacht en gaf mij een clipboard met een lange vragenlijst die ik moest invullen. “Ga maar in de wachtkamer zitten, dan komt dokter Jansen zo bij je.”

Ik ging zitten en bekeek de vragen. Ze waren erg gedetailleerd, over ziektes die ik had gehad en in mijn familie voorkwamen. Die waren wel lastig. Makkelijker waren de vragen over seks. Daar kon ik makkelijk ‘nee’ overal invullen, want ik was dan wel 19 jaar en een eerstejaars studente, ik was nog steeds maagd.

Ik was op de middelbare school altijd een nerd geweest en de jongens zagen mij niet zo staan. Dat vond ik niet zo erg, want ik ben erg verlegen. Ik had wel mooi, lang, blond haar, wat ik vaak in een vlecht droeg, maar dat was eigenlijk het enige wat ik mooi vond aan mezelf. Ik ben 1.75, en veel jongens hadden liever een vriendinnetje die kleiner was dan zij. Mijn borsten waren klein, net een b-cup, maar ze pasten wel bij mijn lichaam, want ik was wel aan de dunne kant met smalle heupen. Ik was soms wel jaloers op modellen en andere meisjes die wel bredere heupen hadden. Dat waren tenminste echte vrouwen, niet zo’n bonenstaak als ik.

Uiteindelijk had ik de hele lijst ingevuld en werd ik binnen geroepen door dokter Jansen. Hij was een man van in de veertig in een witte jas, met een blond haar en een bril. “Zo, Cindy, vertel eens, waarom wil je meedoen aan dit onderzoek? Voor het geld?”

“Ja eigenlijk wel. Studeren is erg duur en ik studeer Natuurkunde dus ik heb weinig tijd voor een bijbaantje,” legde ik uit terwijl ik ging zitten.

Hij knikte. “Zo zo, Natuurkunde. Dan ben je dus een slimme meid.”

Ik haalde mijn schouders op. “Nou ja ik vind leren leuk en natuurkunde is erg interessant.”

Hij bekeek mijn vragenlijst en knikte af en toe. “Dit ziet er goed uit, Cindy. En mag ik concluderen dat je nog maagd bent?”

Ik bloosde een beetje. “Ja, dokter. Ik ben nog maagd.”

“Oké, dat is verder prima. We moeten nu nog wel een medisch onderzoek doen. Ik zal bloed afnemen, en we hebben wat urine nodig. En uiteraard een gynaecologisch onderzoek om te kijken of je baarmoeder en eierstokken ook gezond zijn. Dat is voor ons onderzoek erg belangrijk,” legde de dokter uit.

Een gynaecologisch onderzoek? Ik wist wel wat dat inhield, dat je moest liggen met gespreide benen en een dokter die een metalen eendenbek binnenbracht. Ik huiverde bij de gedachte. “Moet dat echt?” vroeg ik. “Ik heb nog nooit seks gehad en mijn menstruatie is normaal.”

“Het is noodzakelijk,” zei de dokter streng. “Ik snap dat het eng is, maar ik heb een vrouwelijke collega die daar erg goed in is, vooral bij jonge vrouwen.”

Ik knikte en liet hem bloed afnemen. Daarna ging ik naar de WC voor de urine en moest ik in zijn kantoor mijn kleren uittrekken, behalve mijn witte slipje en simpele BH.

Ik moest liggen en zitten op de onderzoekstafel terwijl dokter Jansen naar mijn ademhaling luisterde en mijn reflexen testte. Toen moest ik ook mijn BH afdoen, en betastte hij mijn borsten. “Dit is puur een controle,” vertelde hij toen hij mij zag blozen. “Als we iets vinden, dan melden we dat uiteraard. Ook in je bloed.”

“Ehm oké,” zei ik. Mijn tepels werden stijf en hard terwijl dokter Jansen mijn borsten betastte. Het was een normale reactie omdat het een beetje koud was, maar ik voelde me er toch wat ongemakkelijk bij, alsof dokter Jansen misschien zou denken dat ik het stiekem fijn vond. Maar als dokter zag hij dit natuurlijk vaker, en met grotere, mooiere borsten dan die van mij.

“Nou je lijkt mij prima gezond. Trek je kleren maar aan en ga naar dokter de Vries voor het gynaecologische onderzoek. Daarna hebben we de resultaten van het bloedonderzoek en de urine,” zei hij.

Dat was erg snel, maar de zeven dagen van het onderzoek begonnen over een paar weken al.

Ik liep de gang door naar dokter de Vries. Zij was een vriendelijke vrouw van begin 30 en praatte over koetjes en kalfjes terwijl ik mij weer uitkleedde. Het was alsof ik bij de kapper zat. Ik hield mijn t-shirt en BH aan terwijl ik op de onderzoekstafel lag.

Ze spreidde mijn benen en zette ze in de beugels, en ging toen tussen mijn benen zitten. “Zo Cindy, laten we eens kijken. Volgens je vragenlijst ben je nog maagd?”

“Eh ja,” zei ik.

“Oké dan houd ik daar rekening mee.” Ze legde uit waar al haar spullen voor waren. De eendenbek om mijn vagina gespreid te houden, een borsteltje voor het uitstrijkje en een soort plastic staaf voor een echo onderzoek. De eendenbek was koud en deed een beetje pijn, het borsteltje voelde raar en toen pakte dokter de Vries de staaf. Ze had er al een condoom om gedaan. “Maak je geen zorgen, Cindy, het is bijna voorbij. Dit kan wat pijn doen aangezien je nog maagd bent.”

De staaf was niet heel erg dik, misschien twee centimeter, maar ik was erg nerveus toen dokter de Vries het bij me naar binnen bracht. Ik had mezelf nog nooit echt gevingerd, en masturberen deed ik alleen met de douchekop in de douche. Dus de staaf was het grootste wat ooit bij mij naar binnen was gegaan. De ingang van mijn vagina was nog nooit zo uitgerekt en het deed wel pijn. Ik probeerde normaal te ademen en hoopte maar dat het snel voorbij was. Als seks ook zo voelde, vond ik het niet erg om nog een paar jaar maagd te blijven!

Dokter de Vries bleef geruststellend praten tegen me terwijl ze de staaf heen en weer bewoog en naar het scherm keek voor de echo. “Tot nu toe ziet het er prima uit,” zei ze.

De pijn ebde wat weg. Mijn lichaam begon te wennen aan de staaf. “Mooi.”

Ze bracht de staaf dieper in en ik kermde weer, maar dit keer niet omdat het pijn deed, maar omdat het juist goed voelde! Mijn wangen werden rood. “Sorry, Cindy, dat was iets te ruw.”

Dokter de Vries deed daarna erg voorzichtig, waardoor het gelukkig geen pijn deed, maar ook niet meer goed voelde. Ik zuchtte van opluchting toen ze de staaf uit me trok.

“Nou, goed nieuws, voor zover ik kan zien ben je kerngezond en ik zal aan dokter Jansen doorgeven dat je mee kan doen aan zijn onderzoek,” zei dokter de Vries.

“Bent u ook een dokter bij dat onderzoek?” vroeg ik terwijl ik mijn kleren aan deed.

Ze schudde haar hoofd. “Nee, ik help alleen bij het vooronderzoek mee. De rest wordt gedaan door dokter Jansen en zijn medewerkers in het centrum.”

Ik ging weer terug naar het kantoor van dokter Jansen, en dokter de Vries had hem vast al de uitslag gemaild, want hij keek erg tevreden. “Nou, Cindy, alles is goed tot nu toe. Wat mij betreft mag je meedoen met mijn onderzoek naar een nieuwe anticonceptiepil. Hier is wat meer informatie die je kunt lezen en je mag altijd mailen voor vragen. Je hebt een week om te beslissen en als je meedoet verwachten we je over drie weken om 8:00 ’s ochtends bij het onderzoekscentrum.”

Ik kreeg een stapeltje papieren mee over het onderzoek. “Oké, hartelijk bedankt,” zei ik, en schudde hem de hand voordat ik wegging. Ik zou de papieren eens goed doorlezen. Ik studeerde dan wel geen Biologie, als ik iets niet snapte kon ik het altijd opzoeken of aan dokter Jansen vragen.

~

Dokter Jansen leunde tevreden achterover in zijn stoel toen Cindy wegging. Ze was een heel geschikt proefpersoon voor zijn onderzoek, en hij wist zeker dat zijn collega’s dat ook zouden vinden. De papieren die Cindy mee had gekregen gingen inderdaad over een onderzoek naar een anticonceptiepil, maar het onderzoek dat hij deed met zijn collega’s had met anticonceptie niks te maken. Hij deed al jaren onderzoek naar hoe hij vrouwen geiler en onderdaniger kon maken met een middeltje, en eindelijk had hij een veelbelovende pil.

Als Cindy, die een verlegen maagd was, kon veranderen in een onderdanige slet in zeven dagen, dan had dokter Jansen zeker weten een wondermiddel in handen. Haar borsten waren alleen wel wat klein, en haar billen en heupen konden ook wel wat groter. Dokter Jansen maakte een aantekening in Cindy’s dossier dat hij daar ook wat aan moest doen terwijl Cindy in het onderzoekscentrum verbleef. Gelukkig had hij daar ook wel wat middeltjes voor.

Hij stuurde Cindy’s dossier door naar zijn twee collega’s. Zo, de eerste proefpersoon was binnen, nu nog drie geschikte jonge vrouwen en dokter Jansen’s experiment kon beginnen.