"NEE WAT?!". Ow shit. "Nee meester, sorry meester. Ik doe alles als u mij maar laat komen". "Is dat zo sletje?". "Ja meester, ik doe alles nu". Het idee van niet komen en dat het steeds maar weer wordt uitgesteld versus dat wat me nu te wachten staat nu ik dit uitgesproken heb, zorgt ervoor dat ik bijna spijt heb van mijn uitspraak. Ik kan alleen maar hopen dat dit de beste optie was van twee kwaden. Of is dit waar ik al die tijd onbewust naar toe aan het werken was, juist wel die straf krijgen en tot het randje gedreven worden. Het besef dat dit was waar ik naar verlangde en mij naar dit punt heeft geleid zorgt ervoor dat mijn geilheid alleen maar meer wordt, ook al weet ik niet wat voor lot ik nu over mezelf afgeroepen heb..

Doordat ik zo in gedachten verzonken zat heb ik niet gemerkt dat je niet meer bij me staat. Shit! Ik zit op mijn knieen op de grond, nog steeds met mijn kerststring met belletjes aan en mijn haren in een staart. Mijn rug, billen en bovenbenen voel ik branden van de tikken die ik net heb gekregen maar het is een pijn die ik accepteer en inmiddels fijn begin te vinden. Mijn lichaam reageert op dat van jou, ik voel je dichterbij komen en wordt meteen een beetje natter. Het effect wat je op mij hebt wordt steeds erger, misschien ook omdat ik weet dat je mijn diepste verlangens kent en ze wilt waarmaken.

Je staat weer bij me en pakt ruw mijn haren vast. "Dus jij doet alles nu he. Know what you wish for". Mijn haren laat je los en pakt mijn handen vast, deze bind je vast op mijn rug met een touw. Iets te strak als je het mij vraagt maar klagen is nu niet verstandig. Dan draai je mij naar je toe, zodat ik precies met mijn mond ter hoogte van je inmiddels harde lid zit. "Open je mond" commandeer je en ik doe wat je vraagt. Je duwt 'm bijna meteen volledig naar binnen. Even geef je mij de tijd om te wennen, maar na een paar seconden begin je mijn mond te neuken. Normaal gesproken zou ik mijn handen kunnen gebruiken om te steunen of om je lid extra te stimuleren, maar doordat ze vastgebonden zitten heb ik geen van deze voordelen. Ik vind het heerlijk als je zo dominant bent, mij gebruikend voor je eigen genot. Maar het lukt me nog steeds niet om me volledig aan je over te geven.. Mijn eigen koppigheid, dominantie of hoe je het ook wil noemen staat het gedomineerd worden door jou op dit moment nog in de weg. Ik wil dat je mij over het randje duwt, maar ook weer niet. Mijn gedachten worden ruw verstoord doordat je hard in mijn tepels knijpt. Ik kreun met jou in mij, wat bij jou ook weer tot een vocale reactie leid. Weer knijp je in mijn tepels, dit keer harder en gemener. Om niet volledig mijn eigen controle te verliezen, klem ik mijn lippen strakker om je heen. Jou harder naar binnen zuigend. Elke keer wat dieper. Ik hoor je grommen en merk aan je ongecontroleerde bewegingen dat je er niet ver meer vanaf zit. Vanaf dat moment begin je tergend langzaam in en uit mijn mond te bewegen, steeds al ik je harder en dieper naar binnen wil zuigen neem je meer afstand. Ik adem gefrustreerd uit en krijg meteen een tik tegen mijn borsten en ik kreun. "Jij hebt hier niks te vertellen of willen. Je doet wat ik zeg, wanneer ik het zeg en hoe ik het zeg. Begrepen?". Met jou nog in mijn mond, kreun ik bevestigend maar dit is onvoldoende voor jou en weer volgt er een tik tegen mijn borsten. "Heb je het begrepen vroeg ik" en wanneer ik je uit me wil laten geven om antwoord te geven begin je weer hard mijn mond te neuken. Steeds harder. Steeds dieper. Steeds meer mij over het randje duwend. Dan trek je je ineens terug en een paar seconden lang weet ik niet of je zo weer toeslaat. Maar dit gebeurd niet want je trekt mij aan mijn haren overeind, zodat ik weer rechtop sta. Mijn hoofd naar achteren trekkend fluister je in mijn oor "Je hebt het nog steeds niet begrepen he. Het gaat niet om wat ik wil. Ik wil dat jij je overgeeft, maar dan ook volledig overgeeft zonder schaamte of terughoudenheid. Vandaag is je laatste kans, pak je deze niet dan zul je daarmee moeten leven wetende dat je het zelf in handen had". Mijn gedachtes op dat moment worden stil gelegd en ik realiseer me wat hij zegt. Fuck, fuck, fuck! Ik weet nog steeds niet of ik het kan, volledig overgeven. Maar hier kan ik niet meer zonder en dit punt komt hoe dan ook een keer. En waarom houd ik het tegen, waarom geef ik me niet over. Kan ik het niet, wil ik het niet, mag ik het niet of durf ik het niet.. De laatste tijd heb ik me al vaker aan hem overgegeven, nog niet volledig misschien omdat er toch een stukje schaamte en daarmee terughoudendheid speelde maar mijn vertrouwen heeft hij niet gebroken. Sterker nog, mijn vertrouwen in hem en zijn kunnen is alleen gegroeid en ik weet dat hij mij of mijn vertrouwen nooit zou beschamen. Ik realiseer me dat ik alleen mezelf in de weg sta. Grote kans dat hij dat allang wist en mij daarom over het punt heen wilde krijgen. Mij zo ver krijgen dat al mijn remmingen en schaamte weg zijn en mijn ware aard, mijn onderdanige kant die ernaar verlangt of beter gezegd het nodig heeft om gedomineerd te worden naar buiten komt. Met dat besef zeg ik "Oke" en er valt een onbewuste last van mijn schouders af. Dit keer geen tik of andere correctie omdat hij weet wat die 'oke' allemaal omvat en vertegenwoordigd.

"Goed zo" klinkt het bijna eerbiedig. "Blijf hier zo staan. Ik ben zo terug". Hij loopt bij me vandaan, maakt de deur van de kamer open en stapt naar buiten. Daar sta ik dan met nog steeds de kerststring met belletjes aan, mijn handen op mijn rug vastgebonden in een donkere ruimte die ik niet ken. Het lijkt een eeuwigheid te duren voordat hij weer de kamer binnenkomt.