De jagers wisten ook wel wat de inzet was, nog geen minuut later kom ik de volgende tegen en die rotzak mikt uiteraard op mijn tieten. Een volle straal water raakt mijn witte T-shirt en verandert de jacht in een soort wet T-shirt contest. Gelukkig weet ik op dit moment niet dat duizenden kijkers vol lust toekijken hoe mijn mooie C-cup tieten zichtbaar worden. Het water voelt koud aan op mijn huid, en tot overmaat van de ramp voel ik hoe mijn tepeltjes stijf worden onder het shirt. Als ik naar beneden kijk zie ik ze tegen het shirt aan prikken.

Op hetzelfde moment besluit Jack om wat nieuwe elementen in het spel te brengen. Enkele toetsaanslagen en ik voel de GPS navigatie trillen. Ik kijk op het schermpje en zie dat er bij mij in de buurt een knipperend icoontje staat met als tekst: ‘Kledingkast’. Even twijfel ik, maar ik besluit het er op te wagen, ik kan immers moeilijk zo blijven rondlopen. Ik volg het icoontje en weet ondertussen nog een aanvaller nat te spuiten en zo uit het spel te verwijderen. Een paar honderd meter verderop kom ik bij een klein schuurtje. Op de deur zie ik weer het woord Kledingkast. Aan het schuurtje hangt een beeldscherm waarop een geblurde persoon te zien is. ‘Mooie tieten, Emma!’ klinkt het spottend. Ik kijk om mij heen en zie dat ook aan het gebouwtje een camera hangt. Geschrokken sla ik mijn handen voor mijn borsten en ren naar de deur van het gebouwtje. Ik sprint naar binnen en zie direct tegenover mij twee kledingkluizen staan zoals ik ze ken uit het zwembad. Op de linker staat ‘shirt’ en de rechter toont het woord ‘broek’.

Argwanend kijk ik om mij heen. Helaas, ook hier zie ik twee camera’s, het wordt dus geen rustige kledingwissel. Ik loop naar de lockers en met 1 arm voor mijn borsten geslagen trek ik aan de deurtjes van de beide kluisjes. Alleen de rechter gaat open. In het kluisje zie ik een vreemd, strak broekje van een soort plasticachtig materiaal liggen. Het broekje is te strak om met 1 hand aan te trekken. Ik ga met mijn gezicht in een hoek staan zodat mijn tieten niet zichtbaar worden voor de camera’s en sjor met een hoop moeite met twee handen het broekje omhoog onder mijn rok. Het ding knelt overal, maar in ieder geval zijn mijn billen niet meer zichtbaar.

“Wil je ook het shirt?”, klinkt het opeens vanuit het niets. Ik schrik, maar voel tegelijkertijd wat opluchting dat ik niet meer zo naar buiten hoef.

“Kleed dan maar eens fijn om”

Ik begrijp het niet helemaal en rammel nog een keer aan de kluis.

“De kluis gaat pas open na de tegenprestatie, trek je natte shirt maar uit”.

Met enig kunst en vliegwerk verwijder ik het natte shirtje zonder daarbij mijn borsten te laten zien.

“Ik ben erg benieuwd naar die tieten van je. 2 seconden laten zien aan de camera en de kluis klikt open!”

“Echt niet!”, reageer ik, en ik maak aanstalten het witte shirt weer aan te trekken. Dan besef ik mij dat als ik zo naar buiten moet mijn c-cup borsten toch al half zichtbaar zijn.

Ik richt mij naar de camera en trek mijn arm weg. Zoals belooft klikt na 2 seconden de kluisdeur open. Ik bedek mijn borsten en graai in de kluis. In het kluisje vind ik opnieuw een dun T-shirt van hetzelfde dunne materiaal als het T-shirt wat ik heb uitgetrokken. Deze keer gelukkig echter gemaakt van zwarte stof, dus dat zal een stuk minder gaan doorschijnen. Daarnaast is dit shirt veel ruimer dan het eerste, het is eigenlijk veel te groot voor me. Ik besluit het echter toch maar aan te doen, er is niet echt een alternatief.

“Vergeet je nieuwe wapen niet uit de kluis te pakken”, klinkt het.

Helemaal achterin de kledingkluis ligt een korter pistool. Ik pak het op en inspecteer het wapen. Voordat ik mij kan bedenken waar ik het pistool eerder heb gezien komt het antwoord al uit de speakers.

“Veel plezier met lasergamen!”

Ik hoor een klik en voel het broekje nog strakker aantrekken om mijn heupen. Ik probeer het snel uit te trekken, maar het zit nu te strak om nog los te kunnen krijgen.

Ik ga het schuurtje uit en loop de jungle in. Opeens voel ik een trilling. Verschrikt grijp ik naar mijn kruis. Het broekje trilt tegen mijn kutje aan. Ik kan er echter niets aan doen omdat het broekje zo strak zit. Het trillen houd een kleine 10 seconden aan. Ik kan niet ontkennen dat het prettig aanvoelt, maar dit is niet echt de tijd en plaats voor een vibrator.

Opnieuw begint het broekje te trillen. Verward kijk ik om mij heen en zie een man in bivakmuts staan met een zelfde soort lasergamepistool als ik zelf heb. Net voordat hij een derde keer de trekker wil overhalen raak ik hem waarmee ik hem de game uit schiet.

Ik ren naar hem toe. “Wie ben je, en wat doen jullie allemaal met mij?”, schreeuw ik hem toe. Het broekje begint heel hard te trillen en ik voel mijn benen week worden door de geile gevoelens die door mijn kutje schieten.

“Niet spreken met de jagers”, klinkt er een strenge stem vanuit de boomtoppen.

Ik besluit er maar het beste van te maken en zo snel mogelijk naar de eindbestemming te rennen. Enkele keren voel ik het broekje nog tegen mijn poesje trillen, maar ik besluit dit zoveel mogelijk te negeren.

Al na enkele minuten kom ik aan aan op een grote open plek. Aan het eind van de open plek staat een muur met daarin een grote deur waar ‘finish’ boven staat. Ik ren naar de deur, maar deze zit helaas op slot.

“Dacht je dat het zo makkelijk zou zijn? Je bent de checkpoints vergeten!”, klinkt het spottend vanuit een speaker bij de deur.

Naast de deur hangt een bordje met daarop de tekst: “4 sleutels, en de deur gaat open. Je GPS toont de locatie van de sleutels”.

Ik kijk op de GPS en zie 4 knipperende locaties. Opeens begint het broekje weer te trillen. Ik kijk om mij heen, maar zie niemand. De rotzak zal wel ergens tussen de bomen aan de zijkant van de open plaats verborgen zitten. Het broekje blijft mijn kutje verwennen en ik voel mijzelf steeds natter worden. Ik besluit dan ook maar zo snel mogelijk naar de checkpoints te gaan.

Nummer 1 zit dicht bij de open plek. Ik houd een hoog tempo aan, en onderweg weet ik nog een van die plaaggeesten af te schieten. Hoeveel zouden er zijn, bedenk ik me, terwijl ik bij checkpoint 1 aankom. Ik zie een bekend type kastje staan. Er zal wel weer een opdracht bij horen. Ik vrees het ergste.

De instructiekaart op de kluis zegt: “houd het broekje tegen de NFC reader onder de kluis en de kluis klikt open”. Ik duw mijn heupen naar voren tegen de reader en een metalige stem zegt: ‘modus 2 geactiveerd’, en de kluis klikt open. In de kluis hangt een rode sleutel. Ik grijp de sleutel en besluit door te gaan naar het volgende dichtstbijzijnde checkpoint.

Terwijl ik mij zit te bedenken wat ‘modus 2’ precies is, begint het broekje weer te trillen. Opnieuw grijp ik verschrikt naar mijn kruis, waardoor ik de rode sleutel laat vallen. De trilling is nu veel sterker dan eerst. En ik voel mijzelf nu snel geiler worden. De 10 seconden dat het broekje trilt lijken een eeuwigheid. Het getril stopt enkele seconden, en begint dan opnieuw. Kreunend kijk ik om mij heen en zie een schim achter een boom wegschieten. Ik vuur enkele keren op hem maar dat is tevergeefs. Pas als hij deels van achter de boom vandaan komt en mijn broekje voor de derde keer laat trillen weet ik hem te raken.

Kreunend onderga ik de martelende trillingen tegen mijn kutje.

Vol genoegen kijkt Jack in de controlekamer toe. Het blondje is een heerlijke aanwinst voor het programma. Het aantal kijkers is ondertussen opgelopen tot 9000 en het aantal weddenschappen neemt snel toe. Vooral de weddenschap of en wanneer Emma klaar gaat komen is zeer populair, en de meesten geven haar niet meer dan 5 minuten. Niet dat dit wat uitmaakt voor hem, hij krijgt 5% van het uitgekeerde geld aan de winnaar, en wint dus altijd.