Jeroen ging al vroeg van huis. Zin om er een paar weken lekker tussenuit te gaan na een drukke periode op zijn werk, stapte hij die zaterdag om zes uur in zijn auto. Waar hij heenging wist hij eigenlijk niet precies. Zuid-Frankrijk, of misschien Italië. Hoewel het eind augustus was, en waarschijnlijk nog druk van toeristen, nam hij het risico graag om voor volgeboekte hotels te staan, en dan maar verder te moeten naar een volgend. Alles liever dan een vooraf precies uitgestippelde reis.

Jeroen was 38, maar nog steeds single. Hij was een knappe vent, en had wel een paar relaties achter de rug maar stapte steeds weer uit. Hoewel hij een nuchtere kijk op het leven had, was hij daarin heel kritisch. Als hij niet het gevoel had dat dit 'het' was, die ene relatie waarin hij zijn echte zielsverwante had, maakte hij er een einde aan.

Zijn vrienden plaagden hem ermee. Zij waren zonder uitzondering getrouwd of langdurig samenwonend, en niet allemaal zielsgelukkig. Toen ze laatst een weekend Antwerpen deden, en daar uitvoerig de café's hadden afgeschuimd, was er in de waas van alcohol een gesprek op gang gekomen waaruit bleek dat sommigen 'het er maar mee deden'. Nee, niet de liefde van hun leven, maar dat was toch iets uit films? Als je een partner had waar je het enigszins mee kon vinden, dan deed je het best goed.

Hij kon het zich niet voorstellen, je leven te delen met iemand die niet dat ultieme gevoel zou geven. "Liever naakt dan namaak", zei hij tegen zichzelf toen hij daaraan dacht.

Ongelukkig was hij zeker niet. Een leuke vriendenclub om zich heen, waarvan twee echte boezemvrienden, een goede baan en een mooi huis, geen geldzorgen. Er waren heel wat mensen in mindere posities, en dat realiseerde hij zich maar al te goed. Maar toch...

Het was lekker weer, helder en nu al, zo vroeg, was het best warm. Het zou een bloedhete dag worden. Hoe zou het in het zuiden zijn, ook zo warm? Hij had het niet gecheckt, ook dat wilde hij niet van tevoren weten.

Er was nog geen kip op de weg toen hij zijn straat uitreed. Hij stuurde de auto automatisch via de kortste route naar de snelweg en verliet Utrecht. Hij keek op zijn brandstofmeter en zag dat die op een kwart stond. Eerst dadelijk maar even tanken, dan kon hij daarna lekker ongestoord een flink stuk asfalt wegwerken. Voor zijn werk zat Jeroen regelmatig 'langs de weg' en daardoor kreeg hij doorgaans pas een vakantiegevoel als hij de grens over was.

Toch wel jammer dat hij nou in zijn eentje moest. Maar vorige jaren was hij wel eens met zijn vrienden meegegaan op vakantie, met echtgenotes en kinderen, en hij had zich ondanks hun gastvrijheid soms het vijfde wiel aan de wagen gevoeld. Dan nog liever alleen.

Hij nam de A27, niet de meest logische route maar dan zat hij volgens hem wel zo gauw mogelijk in België. En dan nog, wat maakte het uit als hij uit de richting ging? Hij bepaalde zijn eigen pad. Net voorbij Houten was er een groot benzinestation, en hij nam de afrit. Ook daar was het op dit uur nog rustig, hij had de pompen voor het uitkiezen. Hij vulde de tank zo ver mogelijk, en ging naar binnen om af te rekenen.

Toen hij zich omdraaide rook hij de geur van verse koffie. Hmm, ook wel even lekker, en hij gooide geld in de automaat voor een dubbele espresso. Met het dampende bekertje, zo heet dat hij het nauwelijks goed kon vasthouden, liep hij terug naar zijn auto.

Rijdend naar de parkeerplaats passeerde hij een liftster die een kartonnen bordje 'Parijs' omhoog hield. Ze keek hem met haar hoofd een beetje schuin aan. Hij knikte als groet maar reed verder naar een vrije parkeerplaats, stapte uit en stak een sigaret op. Genietend van zijn koffie en zijn sigaret keek hij richting de snelweg. Nog even en hij zou het land uit zijn, lekker weg van alles en iedereen. En wie wist waar hij vannacht zou slapen.

Hij was zo in gedachten dat hij haar niet had horen aankomen.

"Hallo?"

Hij draaide zich om en zag de liftster staan. Een knappe meid wel, ergens begin twintig, met een leuk koppie, groene ogen en kastanjebruin haar, zijn favoriete combinatie. En de rest mocht er ook zijn, constateerde hij terwijl hij haar uitgebreid opnam. Mooi lijfje, stevige, niet al te grote borsten en lange benen, gestoken in stevige wandelschoenen. Ze zou er met hoge hakken en een sexy jurk uitzien als een vamp...

"Dus? Neemt u me mee of niet?"

Hij was echt even in dromenland geweest.

"Sorry, wat zei je?"

Ze leek een beetje geïrriteerd.

"Nah... Dat vroeg ik u toch net, of u me meeneemt. Ik wil naar het zuiden."

"Je bordje zegt dat je naar Parijs wilt, dat is niet ver naar het zuiden."

"Ik ben van gedachten veranderd, maar voorlopig is Parijs wel de goede richting. Kan ik later wel een nieuw bordje maken, dat zien we dan wel weer."

Hij glimlachte. Die houding stond hem wel aan.

"Ik neem eigenlijk nooit lifters mee", zei hij toen.

"Maar nu wel dus? U zei 'eigenlijk', dat doet vermoeden dat u nu een uitzondering gaat maken", antwoordde ze uitdagend, en glimlachte hem nu breed toe.

Nu moest hij echt lachen. Deze meid was superscherp op dit vroege uur, want ze had nog gelijk ook. Hoewel hij echt nooit lifters mee had genomen zat hij nu te bedenken dat het voor een paar uurtjes best gezellig zou zijn om iemand bij hem in de auto te hebben. Ze had hem al overtuigd.

"Waar wil je echt heen dan?", vroeg hij, "En vertrouw je mij wel? Je stapt wel bij een vreemde vent in, toch?"

"Tjemig wat een vragen. U lijkt mijn vader wel. Maar ok dan. Ik wil naar het zuiden, waar precies maakt me eigenlijk niets uit, en of ik u kan vertrouwen... Weet ik niet. Ik sms uw kenteken naar mijn moeder, dat moest ik haar beloven. En trouwens, ik kan me prima verdedigen."

"Ok", zei hij nu, "Ik neem je wel mee. Maar ik ga niet naar Parijs, en ik weet ook nog niet waarheen dan wel. En ik neem je alleen mee als je 'jij' tegen me zegt want ik voel me verdomd oud als je meneer tegen mij zegt. En ik heet Jeroen."

Ze maakte een klein dansje, wat haar nog niet meeviel met een enorme rugzak, ze tuimelde bijna om. Net op tijd ving Jeroen het gewicht van de rugzak op, anders was ze opzij gevallen.

"Yes! Oh sorry meneer, ik bedoel Jeroen", zei ze, "Super dat je me een stuk meeneemt."

Ze deed haar rugzak af, stak haar hand naar hem uit en stelde zich voor.

"Laura."

'Wat een mazzel', dacht Laura toen ze eenmaal op weg waren, 'De eerste die ik vraag neemt me mee, en het lijkt me een aardige vent. En leuk om te zien ook.' Meteen bedacht ze dat dat laatste maar weinig belangrijk was, uiteindelijk was dit gewoon een stukje van haar reis, de eerste paar honderd kilometers, als ze geluk had. Ze was klaar met haar studie, had ongewoon laat haar scriptie kunnen afmaken, en had daardoor alle kansen om met vriendinnen op vakantie te kunnen, verkeken. De meesten waren al terug. En dan nog, veel vriendinnen waren met hun vriendje op vakantie gegaan, en ze zou er weinig voor gevoeld hebben om daar een beetje bij te hangen.

Ook Laura, hoewel een bijzonder aantrekkelijke jonge vrouw, was vrijgezel. Er waren wel twee, drie vriendjes geweest, maar nooit voor lang. Meestal kwam ze er al gauw achter dat haar partners voor haar te oppervlakkig waren, en dat het gevoel van euforie maar van heel korte duur was. Voordat de zaken te pijnlijk zouden worden, koos zij voor de uitgang.

Ze keek uit haar ooghoeken opzij naar haar chauffeur. In profiel was hij ook beslist niet slecht om te zien. Donkerblond, blauwe ogen, mooi figuur... Haar blik volgde zijn gespierde armen naar zijn handen.

'Geen ring', zei ze tegen zichzelf en vroeg zich tegelijk af waarom haar dat in vredesnaam opviel. Ze was nooit zo fysiek ingesteld, waarom dan nu wel? Het zou de stress van het afstuderen wel geweest zijn, ze was echt toe aan een paar weken helemaal niets.

"Ook lekker op vakantie?", onderbrak Jeroen haar gedachten.

"Ja... Oh wat ben ik dáár aan toe!", antwoordde ze.

"Ik ook", knikte hij begrijpend.

"Van wat voor muziek houd jij?", vroeg hij even later, en startte de zoeklijst in zijn audiosysteem. Zijn telefoon stond helemaal vol met zijn favoriete muziek, van pop tot klassiek en alles ertussen. Alleen niet dat hele moderne spul, daar zou ze wel mee komen nu. 'Dance' of 'trance' of hoe hette het allemaal tegenwoordig, daar had hij niet zoveel mee.

"Oh doe geen moeite", zei ze, "Zet maar op wat je mooi vindt hoor. Waar ik nu zin in zou hebben, staat toch niet op je telefoon."

"Armin van Buuren of zo zeker?", zei hij.

"Nee joh. Ik ben een aparte hoor, dat soort muziek doet mij niets."

"Nou kom op dan, wat dan wel?"

Hij was nu wel nieuwsgierig aan het worden.

"Krankzinnig, ik zou nu een lekkere zomerhit moeten noemen. Maar wat ik echt zou willen horen is Gershwin. Porgy and Bess."

Hij glimlachte nu extra breed en zocht in de lijst van muziek. En even later klonk 'My Man's Gone Now' door de luidsprekers, in een vrij onbekende uitvoering maar gezongen door een vertolkster van Bess die Jeroen nog altijd het kippenvel op zijn armen bracht. Met open mond keek Laura beurtelings naar Jeroen en naar het display van de audio.

"Onwaarschijnlijk! Dát had ik niet gedacht."

En vervolgens zwegen ze allebei en luisterden naar het gezongen verdriet van een vrouw die zojuist haar man had verloren. Bij het laatste stukje gingen Jeroens haren op zijn armen rechtop staan. Laura zag het, zelf met vochtige ogen.

"Wat een waanzinnige uitvoering", zuchtte ze toen de laatste tonen geklonken hadden, "Zó mooi, dan kun je je toch niet voorstellen dat de première helemaal niet zo'n groot succes was?"

"Op 10 oktober 1935, Alvin Theatre in New York", zei Jeroen, "Maar met alleen zwarte zangers in die tijd is dat niet zo verwonderlijk. Volgens mij kan het nooit aan de muziek gelegen hebben."

Weer zat ze hem met grote ogen en een ongelovig gezicht aan te kijken.

"Mag ik je wat anders laten horen? Het is jazz, ik weet niet of je dat wat vindt?", zei hij even later.

"Graag", zei ze, "Zolang het geen avant-garde jazz is. Dat trek ik niet."

"Maak je geen zorgen", lachte hij, "Ik ook niet. Dit is volgens mij uit 1960 of zo. Luister maar, en zeg maar eerlijk of je het wat vindt of niet."

Hij zocht even naar de juiste track, en even later klonk het melancholieke, hese geluid van een trompet in een langzaam tempo. Laura zat ademloos te luisteren, een rilling ging over haar rug. Toen het nummer voorbij was zei ze: "Dit kende ik niet, maar nu zal ik het nooit meer vergeten. Wie is het?"

"Miles Davis, het nummer heet Générique."

Wie was deze man en waar had ze het aan verdiend dat ze hem juist voor een lift had aangesproken?

Jeroen dacht iets soortgelijks. Wat was dit voor meisje, dat zeker voor haar leeftijd zo'n bijzondere smaak had? Hij had het uitstekend naar zijn zin.

Ze raakten aan de praat, over haar studie, zijn werk, en vanzelf kwamen ze op meer privézaken. Jeroen wist niet waarom, normaal hield hij zich op de vlakte als vrouwen belangstelling hadden voor zijn persoonlijke omstandigheden, maar nu leek het alsof Laura een oude bekende, en vertrouwde persoon was.

"Dus je bent single", zei ze.

"Ja", antwoordde hij zonder spijt in zijn stem. Het was meer een nuchtere conclusie.

"Bewuste keus?", vroeg ze en dacht gelijk met enige spijt 'Hij zal me wel een bemoeial vinden'.

Hij lachte hardop.

"Nee hoor. Ik heb al wel wat relaties achter de rug." Hij dacht: 'Waarom vertel ik haar dat in vredesnaam?'

Ze durfde niet door te vragen. Hij maakte van de stilte gebruik.

"En jij?"

Die had ze natuurlijk verwacht.

"Hetzelfde eigenlijk."

Ze zeiden beiden even niets meer, ieder verzonken in eigen gedachten.

"Ik ben daar misschien wel te kritisch in", doorbrak ze de stilte, "En hoewel ik niet van mezelf kan zeggen dat ik hopeloos romantisch ben, wil ik in een relatie voelen... Hoe zal ik het zeggen..."

"Dat je de parel in handen hebt", vulde hij aan.

"Hè?"

"Kijk, je bent aan het duiken naar oesters. En je weet dat elke oester die je vindt, op zich best lekker is. Er zijn er zelfs bij die heerlijk zullen zijn. Maar ergens in die enorme hoeveelheid zit maar één oester waar een parel in zit. En die wil je hebben, en anders liever helemaal niets."

Een warm, zelfs emotioneel gevoel ging door haar heen. Dat was exact wat ze voelde. Ze had altijd gedacht dat ze de enige was die voor die ene perfecte ging, maar nu zat er iemand naast haar die precies hetzelfde deed. Wat gebéurde hier?

Met zijn navigatie ingesteld op een plaats die ergens in de richting lag, lette Jeroen helemaal niet meer op de route, hij volgde gewoon de instructies. Dat ging zo ongemerkt dat ze, al pratend en over muziek discussiërend, al een heel stuk in Frankrijk waren toen ze beiden trek kregen. Jeroen keek op de klok. Bijna half twaalf, ze waren al dik vier uur samen onderweg, en al voorbij Metz!

"Parijs wordt nu wel lastig, qua route", merkte hij op.

Ze zag waar ze ongeveer zaten op het navigatiedisplay en haalde haar schouders op.

"Misschien zit ik nog eens romantisch met mijn vriend in Parijs", zei ze nonchalant, en bedacht meteen dat dat misschien wanhopiger klonk dan ze het bedoelde.

"Ik krijg wel trek nu, jij?"

Ze bedacht dat ze inderdaad wel toe was aan een maaltijd, en knikte.

"Ik vind het leuker om een tentje te zoeken dat niet direct aan de snelweg ligt, is dat ok voor jou?"

"Tuurlijk, leuk", zei ze iets sneller dan ze wilde. Ze kon zich niet voorstellen om nu 'nee' te zeggen, en dan bij de volgende parkeerplaats afscheid te moeten nemen.

Hij nam een afrit, ze reden een tijdje over provinciale wegen en kwamen toen in Pont-a-Mousson, een plaatsje dat zijn naam inderdaad te danken had aan de brug die over het lokale riviertje lag. Een kerk met twee torens stond vlak aan de rivier, alsof hij de argeloze voorbijganger ervan wilde overtuigen dat het plaatsje meer bood dan industrie en nieuwbouw. Door smalle straatjes kwamen ze uit op de Place Duroc, met een oude fontein in het midden en allerlei restaurantjes, bars en winkeltjes rondom.

Jeroen parkeerde de auto en stapte uit. Het was een stralende dag, een strakblauwe lucht, en hij zag verschillende terrasjes om zich heen. Zijn vakantie was nu echt wel begonnen.

Laura kwam naast hem staan.

"Mijn vakantiegevoel is in ieder geval begonnen", zei ze. Jeroen begon te lachen.

"Wat is er? Heb ik wat geks gezegd?", vroeg ze. Maar hij gaf geen antwoord, was nog steeds aan het lachen.

Ze hadden een heerlijke lunch en genoten van de zon. Ze praatten over allerlei dingen maar ontweken het vervolg van de dag. Ze wisten dat er een moment van afscheid zou komen, en wilden daar nog niet over nadenken, laat staan het uitspreken.

"Dit is wel genieten hoor", zei Laura, en legde onbewust haar hand op Jeroens onderarm. Jeroen verstijfde. 'Niet weghalen die hand', dacht hij, 'Laat dit moment gewoon heel lang duren.'

Laura merkte waar haar hand lag, wilde hem daar laten liggen maar voelde Jeroen verstrakken en trok haar hand gauw terug. Ze bloosde een beetje, en voelde haar hart sneller kloppen. Ze voelde het gevoel in haar buik en herkende het. Maar dat kon helemaal niet, ze kón het zichzelf niet toestaan om in een paar uur tijd verliefd te worden.

Ze voelde meer dan verliefdheid, ze liet zichzelf even wegdromen en fantaseerde over hem. Hoe zou zijn lichaam er verder uitzien? Het deel dat ze inmiddels had gezien,


en de vormen die ze onder zijn kleding meende te zien, waren al geweldig... De gedachte aan zijn naakte lichaam maakte haar heet en ze merkte hoe haar tepels harder werden, hoe haar kruis steeds warmer leek te worden.

Jeroen voelde met spijt hoe zij abrupt haar hand wegtrok. Hij worstelde inmiddels met zijn emoties. Zijn pragmatische inslag botste hevig met de gevoelens die hij in een halve dag was gaan ontwikkelen voor deze jonge vrouw. Nog maar te zwijgen over de fysieke aantrekkingskracht die zij op hem had. Toen hij haar in het zonlicht met gesloten ogen had zien zitten, had hij zijn ogen eens goed de kost gegeven. Ze was mooi, nee, ze was prachtig. Haar haren, die in dit licht een koperachtige gloed vertoonden, dat prachtige gezicht, haar lichaam waarvan de contouren in het strak zittende shirtje goed zichtbaar waren, haar lange benen... Hij voelde dat hij sexueel opgewonden raakte van haar en moest gaan verzitten om zijn beginnende stijfheid te verbergen.

"Zullen we maar weer gaan?"

Ze kwam met een schok terug uit haar dagdromen.

"Eh ja, ik zal even betalen", zei ze. Hij protesteerde, wilde betalen, maar ze was vastbesloten. Hij was ten slotte al degene die haar de lift gaf, dit was wel het minste.

Beiden zwegen toen ze op de route terug naar de snelweg zaten. De lunch en vooral de sfeer tussen hen tijdens de lunch hadden hen een tipje van de sluier opgelicht van hoe het zou kunnen zijn. Maar ze voelden hoe de middag vorderde, en hoe onvermijdelijk het punt zou komen waarop ze afscheid van elkaar moesten nemen... Of kleur bekennen.

Het was bijna vijf uur. Ze hadden er, met verschillende stops, inmiddels bijna 11 uur opzitten. Jeroen had helemaal niet gepland om zover te rijden, zeker niet op de eerste dag van zijn vakantie, maar had het zo lang mogelijk gerekt. Hij was bekaf.

"Waar ga jij overnachten?", vroeg Laura met een dun stemmetje.

"Ik weet het nog niet, het wordt wel tijd om een plekje te vinden", zei hij met tegenzin, "En jij? Wat is jouw plan?"

"Ik weet het niet. Misschien eh... kan ik wel een kamer nemen in het hotel waar jij overnacht. Het wordt straks donker, en dan wil ik niet meer liften."

Hij fleurde op. Als zij in hetzelfde hotel zou zitten, dan zou ze morgen wel weer met hem willen meerijden.

"Top", zei hij stoer en probeerde niet te enthousiast te klinken. Hij nam de eerste afrit van de snelweg. Ze zaten al bij Valence, zag hij nu.

Hij reed weg van het stadje. Hij was er wel eens eerder geweest, en wist dat de snelweg dwars door het stadje sneed, dicht langs de Rhone. Veel te druk, liever een hotelletje in een kleinere plaats.

Een half uurtje later kwamen ze een dorp binnen dat een gezellig centrumpje bleek te hebben. Het was er rustig, het was klein, maar een café en een hotel had hij al gezien. Goed genoeg, dacht hij, en keek vragend opzij.

"Wat denk je?"

"Lijkt me heerlijk rustig hier", zei ze met een glimlach.

Hij parkeerde vlak voor het kleine hotel en ze stapten naar binnen. De receptie zag eruit alsof er sinds de tweede wereldoorlog niets was veranderd. En dat was waarschijnlijk ook het geval. Een oudere man stond aan de balie.

"Wij willen graag twee kamers", zei Jeroen in vrijwel vlekkeloos Frans.

"Ik zou u graag helpen", zei de man, "Maar ik heb nog slechts één kamer vrij. Met twee eenpersoons bedden."

Jeroen draaide zich om naar Laura. Hij had tijdens de lunch al gehoord dat ze goed Frans sprak dus ze had al verstaan wat er gezegd was.

"Is er nog een ander hotel hier?", vroeg Laura aan de receptionist.

"Nee mevrouw", antwoordde de man, "Dan moet u verder reizen naar het volgende dorp."

Een Duits echtpaar kwam de lobby in en ging achter hen staan.

"Ik zou de kamer maar nemen Jeroen", zei Laura, "Anders ben je hem nog kwijt ook, er zijn meer gegadigden. Ik vind wel wat." Ze liep naar buiten om daar op hem te wachten, en om haar teleurstelling te verwerken. Ze had gehoopt misschien nog wel een dagje met hem te kunnen doorbrengen, en dat terwijl het duidelijk was dat hij niet dezelfde belangstelling voor haar had als zij voor hem. De manier waarop hij bevroor vanmiddag, toen ze hem aanraakte! Ze werd kwaad op zichzelf, dat ze als een soort bakvis viel voor de eerste de beste. Trut die ze was.

Ze voelde een hand op haar schouder en keek recht in de ogen van Jeroen.

"Nou jij was ook snel weg", zei hij glimlachend, "Laten we eerst even een drankje nemen." Hij wees naar het café aan de overkant van het pleintje. Ze had inderdaad dorst, en liep naast hem naar het terrasje.

"Ik wilde even met je overleggen", zei Jeroen, en leek te aarzelen, "Ik heb de receptionist gevraagd even te bellen naar het volgende dorp, en daar zouden ze nog een kamer vrij hebben. Als je wilt, breng ik je daarheen. Of jij neemt deze kamer en ik de volgende, dat is om het even."

Laura zei niets, en draaide haar wijnglas tussen haar vingers rond en rond op het tafelblad.

"Of...", ging Jeroen verder, "er is nog een andere optie, maar ik weet niet of je die aanstaat."

Ze keek hem afwachtend aan.

"We kunnen de kamer gewoon delen", zei Jeroen, "Er staan twee bedden in, en we kunnen elkaar voldoende ruimte geven om..."

"Ja dat is goed!"

Laura had haarzelf even niet in de hand gehad, dit kwam er kinderlijk enthousiast uit, té gretig. Maar wat maakte het uit, Jeroen leek er tevreden mee te zijn, en hief zijn glas op.

"Op de eerste vakantiedag", zei hij vrolijk.

"Op onze eerste dag", beantwoordde ze zijn toost.

Aan het pleintje zat ook een klein restaurant, en nadat ze hun bagage op de hotelkamer hadden gezet, en zich wat hadden opgefrist, gingen ze daarheen. Laura had haar rugzak-tenue verruild voor het leukste wat ze in haar bagage had zitten. Ze ging nu gekleed in een dunne, witte zomerjurk tot net boven haar knieën, en open sandaaltjes met een hakje. Jeroen zag haar de trap afkomen toen hij in de lobby van het hotel op haar wachtte, en hield zijn adem even in. Wat een verschijning!

Laura zag op haar beurt een lange, knappe man, in een elegante kakikleurige pantalon, een lichtblauw linnen overhemd en cognackleurige schoenen op haar wachten. Ze moest de aandrang om vanaf de derde tree van de trap in zijn armen te springen, onderdrukken.

Het diner was voor beiden een welkome verrassing na een lange dag. Heerlijk eten met prima wijn, die rijkelijk vloeide, maakte de tongen losser... En de handen ook. Herhaaldelijk legden ze een hand op elkaars arm of schouder. Maar geremd door teleurstellingen uit het verleden, en misschien wel enige gêne voor elkaar, bleven ze alleen maar hopen op een eerste stap van de ander.

"Krankzinnig eigenlijk, dat we allebei zonder bestemming op reis zijn", zei hij op een gegeven moment, en nam een slokje wijn.

"Eigenlijk heb ik wel stiekem een reisdoel", antwoordde ze, "Maar dat is me pas vanmiddag te binnen geschoten. Ik heb al lang de wens om naar Toscane te gaan. Om precies te zijn, naar Arezzo."

"Waarom Arezzo?"

"Vanwege die film, 'La Vita è Bella'...", zei ze, en leek even weg te dromen.

Hij knikte.

"Dan wil je naar de Piazza Grande", zei hij, "Waar Benini steeds naar zijn vrouw roept... 'Maria, la chiave!' En misschien ook naar il teatro."

Ze keek hem intens aan, niet eens meer verbaasd dat de film op hem net zo'n indruk had gemaakt als op haar, en knikte.

Het werd laat, en tegen middernacht liepen ze terug naar het hotel, dicht naast elkaar, maar zonder elkaar te raken. In de lobby zei Jeroen: "Ga jij maar eerst, dan wacht ik hier, en kom ik over een kwartiertje naar boven, is dat voldoende?"

Laura begon te giechelen, deels ook door de werking van de wijn.

"Je hoeft niet te wachten hoor, zo preuts ben ik nou ook niet. We kunnen elkaars privacy ook respecteren terwijl we in dezelfde kamer zijn, toch?"

Hij knikte, en liep samen met haar de trap op. Achter haar lopend zag hij in het gedimde licht haar elegante benen onder haar jurkje. Weer kreeg hij een prikkeling in zijn onderbuik en werd hij opgewonden, ook van het idee dat dit heerlijke schepsel zich dadelijk in zijn nabijheid zou uitkleden.

Op de eerste verdieping brandde er geen licht in de gang, en ze moesten bijna op de tast hun kamer vinden. Laura stopte voor de deur en hij botste van achteren tegen haar aan. In een reflex greep hij haar bij haar bovenarmen vast om te voorkomen dat ze zou vallen. Zonder iets te zeggen bleven ze zo staan, hij achter haar met zijn handen om haar bovenarmen. Zij kruiste haar armen en legde haar handen op de zijne. Jeroen ging nog iets dichter achter haar staan, met zijn borst nu tegen haar rug.

Laura streelde inmiddels zijn handen, en ging juist iets naar achteren. Jeroen voelde de bolling van haar billen tegen zijn kruis aandrukken, en voelde zijn erectie in hoog tempo groeien. Zij voelde dit ook, en voelde een rilling van genot door haar lichaam gaan. Een heerlijke kriebeling wervelde door haar onderbuik, en ze voelde haar tepels hard worden. Ze zuchtte diep.

Ze draaide zich nu in zijn omhelzing om, en hief haar gezicht naar hem op. In het duister vonden zijn lippen de hare, en ze kusten elkaar alsof ze er jaren op gewacht hadden. Hun lippen wilden elkaar niet meer loslaten, er klonk gesnoof door neusgaten om maar niet door de mond te hoeven ademen. Tongen verkenden elkaars monden, en hun handen gleden over elkaars lichaam.

Ze kreunde zacht toen zijn handen haar billen vonden, stevig vastpakten, en haar heupen strak tegen zich aantrok. Ze voelde zijn harde lul tegen haar kutje, dat warm en vochtig werd.

Hij maakte een hand vrij, en worstelde wanhopig om de sleutel in het donker in het sleutelgat van de kamerdeur te krijgen. Uiteindelijk ging de deur met een droge klik open, en zwaaide de kamer in. Jeroen bracht zijn handen terug naar haar billen, verstevigde zijn greep en tilde haar op. Ze kruiste haar benen om hem heen en hij droeg haar, al kussend, de kamer in, terwijl hij met zijn vrije been de deur dichtzwaaide.

Nog voor hij haar zacht op het dichtstbijzijnde bed had gelegd, was ze al bezig met de knoopjes van zijn shirt. Toen ze ze allemaal had losgemaakt liet ze haar handen van het midden uit over zijn borst gaan, over zijn tepels strijkend, en het shirt ging over zijn schouders naar beneden. Hij strekte zijn armen en liet het achter zich neervallen.

Zijn handen gingen nu om haar heen, naar de rits van het jurkje zoekend, en gewillig kromde zij haar rug zodat hij de rits in een vloeiende beweging open kon doen. De bandjes over haar uitgestrekte armen bewegend trok hij het naar beneden. In het maanlicht zag hij haar liggen, haar ogen strak gericht op zijn gezicht, en hij zag haar borsten, met harde tepels die hem uitnodigden. Met vlugge bewegingen deed hij nu zijn broek uit, schoof bovenop haar en zoog aan haar tepels. Ze deed wellustig haar benen wijd, pakte zijn hoofd met beide handen en woelde door zijn haar terwijl hij met zijn mond haar borsten verwende. Ze voelde haar kut gloeien en verlangde naar het moment dat hij er bezit van zou nemen.

Met haar handen stuurde ze zijn hoofd naar beneden. Hij voelde de zachte druk en begreep het, bewoog nu naar beneden en liet zijn tong over haar buik naar beneden gaan. Hij knielde op de grond en trok haar aan haar dijbenen dichter naar de rand van het bed, kromde zijn vingers en trok haar slip opzij. In het halfdonker zag hij de glinstering van haar natte kut, en begon met zijn vingers over haar spleet te wrijven, daarbij telkens over haar clit strijkend. Laura lag nu zwaar te hijgen, ze had het gevoel dat haar onderlijf in brand stond.

Hij bewoog zijn hoofd tussen haar benen en likte haar. Op en neer ging hij met zijn tong door haar natte kut, plagerig telkens haar clit net ontwijkend. Ze kromde haar rug en hijgde hees: "Oh ja... Doe het... Doen het nu..."

Hij stopte even en greep haar slipje aan weerskanten, en trok het langs haar benen naar beneden en uit. Haar knieën uit elkaar duwend kwam hij terug met zijn mond, weer in trage bewegingen tussen haar schaamlippen door glijdend, en nu ging hij met zijn tong ook over haar clit. Rondjes eromheen draaiend proefde hij haar sappen en werd er zo mogelijk nog geiler van dan hij al was. Dan zoog hij op haar gezwollen clit, terwijl hij zachtjes twee vingers in haar nu kletsnatte kut liet glijden. Laura hield het niet meer van geilheid, ze voelde dat ze nu elk moment kon gaan klaarkomen. Jeroen kromde zijn vingers een beetje in haar kut, en liet ze van links naar rechts en weer terug draaien, de binnenkant van haar kut overal bewerkend. Dat was teveel voor haar, ze voelde de samentrekking van haar kutspieren terwijl ze riep: "Jaaaa... Oh jaaaaa!", en Jeroen voelde de druk van haar krampende kutspieren, en haar vocht dat nu rijkelijk vrijkwam, op zijn vingers.

Met haar onderlichaam nog trillend van het orgasme lag Laura zich te verwonderen over de lust die ze op dat moment voelde. Meer dan ooit wilde ze haar partner behagen, wilde ze het genot zo lang mogelijk laten duren, wilde ze hem in zich voelen.

Ze ging overeind zitten. Jeroen stond automatisch op, en zij zag zijn erectie in zijn slip vlak voor haar. In opperste wellust greep ze zijn slip en trok hem naar beneden. Zijn stijgerende lul stond nu fier voor haar overeind. Even was ze verbouwereerd over zijn grootte, dan pakte ze zijn lul kordaat vast en begon aan zijn eikel te likken. Jeroen keek van bovenaf naar haar, zag hoe haar mond zich over zijn lul ontfermde, zag hoe ze haar lippen over zijn lul schoof en hem zo diep mogelijk in haar mond nam. In heftige bewegingen schoof haar mond op en neer over zijn schacht, en telkens als ze aan het einde kwam, ging haar tong over zijn eikel, over zijn pisgaatje en langs de rand.

Hij kon niet langer wachten, en wilde nu één worden met haar. Hij legde zijn hand langs haar hoofd, en bewoog haar naar achteren, van zijn lul af. Ze schoof verder op het bed, haar benen wijd en haar armen uitnodigend naar hem opgeheven. Hij ging op haar liggen, en schoof zijn harde lul rustig maar in een vloeiende beweging zo diep als hij kon in haar kut. Ze kusten elkaar weer, en hun tongen vermengden hun liefdessappen, terwijl zij intens kreunde. Langzaam bewoog hij in en uit, daarbij oppassend dat hij niet te diep in haar zou gaan.

Maar ze omhelsde hem en fluisterde met haar mond bij zijn oor: "Toe maar... Dieper...", en hij schoof door totdat zijn ballen haar kut raakten.

Steeds sneller in en uit ging hij nu, en harder. Het kletsende geluid van vlees op vlees weerklonk in de kamer. Hij pakte haar enkels en hield haar benen wijd, kijkend naar zijn lul die nu in hoog tempo in en uit haar bewoog. Zij lag met gesloten ogen, armen gespreid en met handen klauwend in het dekbed. Haar bezwete lichaam glom.

Haar kreet was het signaal dat ze tot een tweede orgasme was gekomen, en meteen daarna voelde Jeroen zijn ballen samentrekken en kwam hij in vier, vijf golven grommend klaar. Zijn sperma schoot diep in haar kut en vermengde zich met haar kutsappen.

Nagenietend zat Jeroen nog op zijn knieën voor haar wijd gespreide kut, en trok langzaam zijn glimmende lul uit haar. Hij zag hoe het zaad langzaam uit haar kut droop. Uitgeput ging hij naast Laura liggen, die zich half oprichtte en met gekromde rug zijn lul nogmaals afzoog. Ze wilde hun sappen samen proeven. Uiteindelijk ging ook zij liggen, in zijn armen.

Geen van beiden zei iets. Er was ook niets te zeggen. Het nagenieten van een grandiose vrijpartij, die hen alles en iedereen even had doen vergeten, nam hen volledig in beslag. En na een lange, enerverende dag vielen ze in elkaars armen in slaap.