Er stond 63 kilometer op de teller en ik stond aan de rand van het dorp en was op de weg terug. Ik was langs de grens gefietst. Een stukje dan. Zo ver was Duitsland niet. En zo ver was Ali dus ook niet. Toch wel. Reed ook niet om die reden die kant op. De zon scheen fel en warm, en brandde in m’n nek. Een zacht briesje verkoelde m’n bezwete lichaam. Gisteren was echt een topdag. Was lang geleden dat ik zoveel seks op 1 dag heb gehad. Was nog in het tijdperk dat Manon bij ons woonde. Klonk een beetje dramatisch. En was ook niet zo heel lang geleden eigenlijk. Al was het al ruim anderhalve maand. Als het niet langer was zelfs. De tijd vloog voorbij. Miste haar nog altijd. Was niet zo gek natuurlijk. Ik had me er onderweg bij neer gelegd dat ik haar toch echt zou blijven missen. Voor nu en voor altijd. Zo ging dat nu eenmaal. Iedereen heeft wel zo’n iemand. En niets ten afgunst van Ali. Maar zij zou me niet verlaten. Dat durfde ik nog wel te geloven. Op de heen weg toen ik door het dorp fietste, zag ik Allison bij de bakker staan. Ze was aan het werk. Ze herkende me denk ik niet. Was toch min of meer vermomd. Al had ze me wel die keer samen met Sharon en Johanna gezien in deze outfit. Nee, ze zag me niet. Ik had niet bepaald behoefte aan haar. Waren toch ook twee eigenaardige dames uiteindelijk. Maar Sharon kwam dan wel weer in me naar boven. De laatste tijd wat vaker. Kon haar wel weer een keertje opzoeken misschien. Niet dat ik hier al klaar was in het land. Ik zag het altijd maar alsof ik m’n taken had bij een aantal dames op de lijst. Had ik nog wat lopen, dan zou ik dat beter eerst kunnen afhandelen. Maar soms was het gezeik. En wilde ik liever iets nieuws opzoeken. Totdat je op dat punt komt dat je afvraagt hoe het ook had kunnen lopen. Zoals gisteren met Maddy. Niet dat ik gezeik met haar heb gehad, maar ik had veel meer uit onze relatie kunnen halen in een eerder stadium. En dat gevoel had ik nu ook erg bij Sharon. En bij veel meer meiden die op de lijst stonden. Het was soms meer een last dan een lust. Die lijst met al die prachtige dames. Dames die allemaal zo in de reclame konden. Het waren ook echt alleen maar dat soort dames. Geen bimbos, maar echte mooie dames. Bij tv programma’s zouden ze altijd voor de camera in het publiek gezet worden. Dat soort dames. Op uiterlijk dan. Ondertussen wist ik maar al te goed hoe erg de 1 van de ander kon verschillen. Maar een last dus. M’n hoofd maakte overuren met het verzinnen van fantasieën. En met sommige dames kon ik die dus waarmaken. Wie moest ik dan achtervolgen voor het 1 en ander waar te maken. Die fout had ik al gemaakt door niet voor Maddy te gaan, in mijn mening. Al was ik met haar daar nu wel gekomen waar ik het graag wilde hebben. En niet dat het alleen maar om seks draait. Maar de lijst bestond ondertussen al uit meer dan 100 vrouwen. Ja, echt zoveel. Zeker geen 100 godinnen. Zeker niet. Maar al mocht ik maar op date met al die vrouwen. Dan kon ik het kaf van het koren scheiden en echt die speciale dames eruit pikken zoals Ali en Manon en Maddy. Maar geen tijd! Katinka was lekker en lief en verlegen. Maar dat was allemaal oppervlakkig. Zoals gisteren zou ik haar elke dag willen hebben. Maar mocht het zover komen dat ik ontdek dat ze echt speciaal zou zijn, dan wil ik niet alleen seks. Nee, dan moet ze bij ons komen wonen. We hebben binnenkort toch de ruimte. Zo lekker en zo geil. Ik en Ali wisten daar wel raad mee. Zou voor mij überhaupt schelen als de echte Godinnen allemaal bij mij onder 1 dak zouden wonen. Dan kon ik m’n tijd veel makkelijker verdelen. Het klonk misschien arrogant, maar het waren maar fantasieën. Al wilde en hoopte ik wel dat het snel waarheid zou worden. En ik werkte daar ook wel stiekem een beetje naar toe. Elke ervaring gaf me weer meer informatie. Maddy kon na haar studie zo bij ons intrekken. Aanpassen hoeft ze al niet meer. Alleen even kijken wat ik dan met Anne zou aan moeten. Die zou gek worden van het idee alleen al.
Voor de afleiding, had ik afgesproken met Thomas. Voordat ik naar Thomas ging stuurde ik wel bericht naar Maddy. ,,Hoe denk je er eigenlijk over om met mij en Ali samen te wonen?’’ ik wachtte het antwoord niet af. Het was een heerlijke gedachte, en had voorgenomen pas te kijken of ze gereageerd had nadat ik weer thuis zou zijn. Elke keer als ik Thomas zag, vroeg die altijd hoe het met Ali ging. Altijd met een grijns waarna die toch altijd moest toegeven hoe lekker hij haar wel niet vond. Vond dat op geen enkele manier vervelend of kwetsend. Was een soort compliment, en daarnaast kon ik nooit boos op hem worden. Hij had altijd zoiets knulligs over zich, en tegelijkertijd was hij overal goed in. Ik zat bij hem thuis op z’n kamer met z’n jongere broertje Maurice, en elk hadden we een beeldscherm voor ons neus. In een team liepen we de 1 na de ander af te knallen. Heel kinderachtig aan de ene kant, maar dit was wel even ouderwets genieten. Vroeger deed ik dit zo vaak. En wat een contrast met de vrienden van Ali. Moet er niet aan denken, dat ik alleen nog maar met dat soort mensen om zou moeten gaan. Grappig was dat z’n vader vaak kwam kijken. Vooral bij Maurice, die een beetje achterliep qua ‘skills’ en ging hij hem dan tips geven. ,,Daar! Rechts.’’ Klonk het dan opeens. Altijd onverwachts. Maurice werd er gek van, maar ik kwam niet meer bij van het lachen. Het mooie van dat was dat zijn vader erg veel op Thomas leek. Of andersom dan. Thomas was een soort kopie van z’n vader. Een beetje slungelig, maar niet heel lang. Krullentjes op de kop met een gezicht wat bijna altijd op vrolijk stond en om alles kon lachen. Vooral om hun zelf. Maurice had dat iets minder, maar die had ik maar een enkele keer eerder gezien. Jong aardig ventje. Tiener nog. Vliegtuigen, tanks en kanonnen vlogen ons om de oren, en dat was echt de perfecte afleiding. Ik ervaarde een beetje stress namelijk. ‘Lijststress’. Erg eigenlijk, als je er over na denkt. Maar het is algemeen bekend dat de allerrijkste op de wereld stijf staan van de stress. En seks was mijn rijkdom. Mijn economie. Als je in zoiets gelooft als een economie. Of zoiets als mijn uitbundige seksleven. Ik kon tegelijkertijd denken dat ik elke dame om m’n vinger kon winden en dat elke vrouw mij zag als een knullig losertje. Moet je ook maar kunnen natuurlijk. Bij het weggaan, werd me gevraagd of ik bleef eten. Ik weet niet goed waarom, maar ik verzon een smoes terwijl ik graag had blijven eten. Vond het op de 1 of andere manier een beetje gek om een vriend te hebben. Was lang geleden namelijk. Ja, een beetje sneu misschien. Maar gaf ook niets. Ik kon goed liegen en de consequenties vallen dan gelijk mee. Zolang je niet betrapt word op je leugen. M’n telefoon stond nog altijd op stil en ik was razend benieuwd of Maddy in een net zo ondeugende bui was als gisteren, en gelijk al met een uitdagend antwoord zou komen. ,,Als we maar in 1 bed slapen dan. Dan doe ik het wel.’’ Of zoiets. Dat stuurde ze niet. Maar had gekund. Ik had ook nog niet gekeken. Nee, dat deed ik pas echt thuis. Thuis had ik bericht van haar. En… van iemand anders. Maddy’s antwoord deed er eigenlijk niet meer toe. ,,Ik hoorde dat je alleen bent dit weekend. Kom je langs vanavond?’’ was het andere bericht. Ja, dat kon maar van 1 iemand zijn, waardoor ik kon denken dat Maddy er niet toe deed. Haar profielfoto bekeek ik elke dag. En niet alleen van haar WhatsApp, maar ook op Facebook leek ik haar soms wel te stalken. Ik voelde me verslagen. M’n hart ging tekeer. Manon… Hoe kon ze me dit nou zo sturen?
Eigenlijk was ik zonder na te denken achter het stuur gestapt en reed ik in Ali’s auto naar Manon toe. Had ik even geluk dat ze opgehaald was en dat de Mercedes dus nog hier stond. Of was het juist pech. Op de fiets was Zeeland wel erg ver. Had ik misschien niet gegaan. Het was al donker toen ik aankwam. Had hard gereden. Bezeten bijna. Geen idee wat ik ging doen. Had niets teruggestuurd naar haar. Of naar Maddy. Naar niemand wat. Ik was alleen. Zo voelde het. Ik kon dan ook niet met iemand praten. Het was maar een telefoon ten slotte. Nee, ik wist niet eens of ik zou aanbellen. Ik stopte voor de deur aan de overkant langs de weg. Het was donker in huis. Alleen op zolder scheen een klein beetje licht. Van haar kamer. Ik had vaker zo voor haar huis gestaan. Vaker op de fiets dan in de auto. Toen ik hier nog woonde. Toen ze me mee uitgevraagd had en ik haar voor het eerst ging ophalen. Slechts die ene keer stond ik met enthousiasme hier. Daarna stond ik hier vaak met wrok. Ze had me toen al gedumpt en was me nog aan het gebruiken. Zo dacht ik er dan over. En dan stond ik hier maar. Denkende aan haar. Wellicht had ik toen gewoon een keer moeten aanbellen. Vertellen wat ik voor haar voelde en hoe ik over haar dacht. Doordat ik altijd m’n bek maar hield, werd het steeds erger. Maar dat was toen. En dit was nu. Maar ja. Het voelde godverdomme het zelfde. Ik zag de roze Fiat staan. Nooit gedacht dat zij in een roze Fiat zou rijden. Ik herkende haar meer als het meisje wat opgehaald werd in bijvoorbeeld een zwarte Astra. Die zou van haar vriend zijn, die een paar jaar ouder was. hij behandelde haar dan ongetwijfeld slecht, maar hij was alles voor haar. Zoals zij altijd alles voor mij was. en dan zat ze naast hem in haar lange jas met een bontkraagje. Want zo was ze vroeger. Zo’n meisje. Stil altijd. Niet iemand voor een roze Fiat. En hoe slecht de avond dan ook verliep, en hoe erg ze dan ook gehuild had, want dat hoorde ik dan de volgende dag op school omdat ze dat zo in de groep gooide… altijd eindigde het met dat ze hem gepassioneerd nog gepijpt had voordat hij haar thuis zou brengen. Dat had ze nooit verteld, maar dat was ongetwijfeld gebeurd. Zo was ze gewoon. Ze deed alles voor haar vent. Dat had ze ook tegen mij gezegd. Mij heeft ze ook in de auto gepijpt ondertussen, en ik was ook niet de perfecte man voor haar. Maar Toen verwenste ik die vriend van haar te zijn. Ondertussen ben ik dat dus geweest. Het lijkt net of ik nu achteraf daar amper erg in heb gehad. Zo gek. En dan om de paar maanden had ze een ander. Maar het was altijd hetzelfde verhaal. Ik heb haar zelfs moeten troosten. Lekker was dat. Was zo vertiefd verliefd op haar, dat ik dat graag deed. Ook al ging ik er zelf echt kapot aan. Maar zij was dan ook voor mij, wat haar slechte vriendjes voor haar waren. Zij was slecht voor mij. Ik werd langzaam boos, hoe meer ik aan vroeger begon te denken. De tegenwoordige tijd deed er ook gewoon niet meer toe. Als ik aan haar denk, denk k 9/10 keer aan vroeger. Omdat, gek genoeg, ik die tijd ook miste. Zoals ik de laatste tijd aan haar gedacht heb. Dag in dag uit, ongelofelijk eigenlijk. Maar wat was het ook fijn. Als je zo verliefd op iemand bent, is het lekker om aan die gene te denken. Vaak voel je pijn, maar die momenten waarin je je herinnert dat het ook leuk was, en vanuit daaruit dan denkt aan hoe het ook had kunnen zijn. Zij en in ik samen. Al een aantal jaar. Dan werd ik gewoon weer opnieuw verliefd. Verliefder. En tegelijkertijd ook kwader. Ik draaide de sleutel om en startte de auto. Ik had hier niets te zoeken meer. Ik moest door gaan. Jezus, wat had ik dat al vaak gezegd zeg.
Ik keek nog om of er verkeer aankwam en wilde echt net gaan rijden, toen het licht beneden opeens aansprong. Ik keek aandachtig en zag haar toen lopen. Het enigste wat ik nog hoorde, was m’n hart dat bonsde. Zelfs m’n hoofd klopte mee. ,,godver…’’ zuchtte ik alleen nog. Was ik maar een minuut eerder weggereden. Ik rustte met m’n hoofd op het stuur en vloekte nog een keertje zacht. Ik keek weer naar binnen. Ze was de gordijnen aan het dicht doen, en ik kon haar dus goed zien, zo in het licht. Ze leek wat moeite te hebben met de gordijnen. Maar dat gaf niet, want dan kon ik langer kijken. Was echt verloren in haar. Ze droeg zo te zien een lange open gebreid vest, met daaronder een kraakhelder wit T-shirt. Ze oogde niet helemaal hetzelfde meer. Ze was ook niet meer dat meisje waar ik altijd maar aan terug dacht. Zij was ondertussen ook alweer 21. Een jongvolwassene. Maar toch blijft ze altijd een beetje dat meisje van vroeger. Omdat ze zich nou eenmaal altijd zo gedroeg waar ik bij was. toen de gordijnen dan toch dicht waren, stapte ik zowaar uit. Ik zuchtte nog een keer diep en stak over naar de oprit. Langs de roze Fiat. En stond ik voor de deur van de garage met opzij de voordeur van het grote huis zelf. M’n harte bonsde nog altijd hard, maar daarnaast hoorde ik ook gerommel in de gang. Ze was nog beneden. Ze was zo dichtbij. Ze wist het niet eens. In die gang… daar begon het weer een tijdje terug. Kan toch haast niet meer voorstellen dat wat we daar deden met z’n drieën ook echt gebeurd was. nee, kon het me echt niet meer voorstellen. ,,Manon.’’ Riep ik zacht. Het geluid binnen verdween meteen. Ik zag door het onheldere glas haar schim naderen. Ze deed zo te zien haar vest nog even dicht, en toen deed ze open. Even werd het zwart. Maar ze stond daar toch echt. Natuurlijk was zij het. Het was nu opeens doodstil. Het was fris buiten en ik zag mijn adem. Ze stond daar maar. Met haar armen over elkaar heen geslagen en ze hield haar vest dicht en vast. Ze keek me heel kort weemoedig aan, en toen ik haar blik beantwoordde met m’n eigen verwarrende blik, keek ze weg. Ik wilde zoveel dingen zeggen. ik wilde schelden. En ik wilde haar grijpen. Haar tegen me aan drukken en zeggen dat ik haar zo gemist had. Maar hoe kon ik dat überhaupt nog denken. Hoe kon het toch dat zij na alles waaruit mijn nieuwe leven bestond, nog zo bepalend was. het draaide nog altijd om haar. Zelfs een Godin als Ali kon er gewoon niet tegen op. ,,Hey.’’ Zei ze toen zacht. Ik keek zelf al een tijdje doods naar de grond. Naar haar blote voeten. Ze zei het zo zacht en lief. Ik keek haar dan ook aan. Ze keek meteen weer weg, en een traan rolde over haar ronde wang heen. Nu was ik helemaal kansloos…
Ik bracht m’n hand naar m’n mond en wreef even alle frustratie van m’n gezicht af. En daarna nog eens, maar dan met twee handen. Ik kon nog altijd niets zeggen. ik stond hier maar. Een meter van de deur ongeveer. Ik kon nog weg dus. Maar wat dan. ,,Ik… uhh…’’ M’n stem trilde helemaal. En ik werd zowaar zelf ook week. Ik dacht door m’n knieën te zullen zakken hier zo voor haar. Zo machteloos voelde ik me. ,,Ik…’’ Zei ik nog eens, gevolgd door een zucht die zo vol zat met allerlei emoties, dat ik nu echt brak. Ik huilde niet. Gelukkig niet, zeg. Maar ik was helemaal niets daar. Toch niet normaal. Als ze toch doorhad, wat ze met me deed. Als ze wist hoe bepalend ze altijd al is geweest in m’n leven. Sinds die ene date… ik keek naar de tegels voor me en zag daar tot mijn schrik twee blote voeten die wellicht die koude grijze tegels even verwarmde. Ik voelde haar aanwezigheid op m’n borst drukken. De warmte van haar gelaat. En we raakten elkaar nog niet eens aan. Ze legde toen haar hand in m’n nek, en trok me langzaam naar haar toe. Als een octopus, die haar prooi binnenhaalde. Of misschien toch niet zo kwaad van aard. Ze drukte m’n hoofd tegen haar schouder aan en ik begon te huilen. Ik stortte nu wel echt in. Door m’n knieën zelfs. En huilen dat ik deed. Zoveel ontlading. Al die negatieve emoties die zich in me opgebouwd hadden jegens haar. En nu kwam het er zo uit. Ik klemde m’n armen om haar benen en duwde m’n voorhoofd tegen haar dij aan. Haar handen drukte op m’n hoofd en ze hield me ook tegen haar aan. Jezus, wat schaamteloos. Als iemand me zo zou zien. En niemand die het zou begrijpen. Ik kon nog steeds niets zeggen, toen ik uiteindelijk met rode ogen naar haar opkeek. Ik snotterde gewoon als een klein kind. En zij lachte naar me, terwijl ze bijna lieflijk op me neer keek. Haar beide wangen waren getekend door elk een dikke traanstreep. Hoe kon dit nou zo gebeuren? Dat we hier maar stonden te janken. Ze zuchtte zelf even diep en snotterde ook, waardoor ze moest lachen. En ik ook. ,,Kom je even binnen?’’ Vroeg ze met een trillende stem. Ik was niet de enige die het moeilijk had. En dat voelde als een troost. Ik trok me aan haar omhoog. ,,Au, zachtjes.’’ Zei ze rap. ,,Sorry, ben niet lekker.’’ Legde ze gelijk uit. Het zal wel, dacht ik nog, en volgde haar naar binnen. Ze deed het licht in de kamer en de gang uit, en ze pakte m’n hand. Ze nam me mee naar boven. Dat was lang geleden dat ik hier was. en even later op haar kamer. We hadden nog niets gezegd. Ze ging zitten, en hield m’n hand vast. Ze leek moeilijk trap te lopen. Zitten ging haar beter af. Ze trok me zachtjes naast haar, en legde haar hoofd meteen op m’n schouder. ,,Ik heb je heel veel uit te leggen.’’ Zei ze alleen, en ze keek met haar betraande ogen doods voor zich uit. Ik legde m’n hand op haar hoofd en haalde daarna haar tranen van haar wang af die nog vrij was. m’n schouder had de andere wang al gedroogd. Ik wilde wel wat zeggen, maar soms was zwijgen alles wat nodig was. ik wist toch niet waar ik moest beginnen. Ik wist niet eens wat er in me omging. Zo heb je een dag enkel oppervlakkige seks, en denk je dat daar de toekomst in ligt, en dan zit je de volgende dag een potje te janken met de liefde van je leven. ,,Ik vergeef het mezelf nooit.’’ Zei ze zacht en triest. Ik reageerde niet. ,,Waarom ben je gekomen? Ik ben zo slecht voor je. Alweer.’’ Zei ze troosteloos, en ze begon weer te snikken. Ik hield haar hoofd nog steviger tegen me aan en sloot m’n ogen. Als ze het zelf weet… waarom doet ze het dan? Waarom vroeg ze het dan überhaupt nog of ik wilde komen?
We zaten daar een kleine twintig minuten in die houding. Zwijgend vanaf haar vraag. Stil was het op haar kamer. Alleen de gloeilamp aan het plafond hoorde je zachtjes zoemen. ,,Ik heb wel wat vragen.’’ Zei ik uiteindelijk. Het kwam zowaar duidelijk en vlot m’n mond uit. En de manier waarop ik het zei, liet haar een beetje doen gniffelen zoals ze dat altijd deed als ik droog iets zei of vroeg. Ik gniffelde gelijk met haar mee, en voelde me al een stuk beter. Dat huilen maakte niemand vrolijk. ,,Je zal me haten.’’ Zei ze daarna wel. Met ook een lach. Wel een andere. Alsof ze al wist wat ging komen. Iets wat niet meer tegen te houden was. ik dacht aan het allerergste… ze had een ander. Ik was toch niet goed genoeg voor haar. Nog steeds niet… ik slikte dan ook hoorbaar. ,,Ik snap het. Het had nooit mogen zijn zo tussen ons.’’ Zei ik haar, en ze keek me direct fel aan. ,,Nee, dat is het niet.’’ Sprak ze zacht, en haar stem klonk eerder moedeloos dan fel. Helemaal niet fel zelfs. Haar blik wendde ze dan ook snel af naar de grond. Ze stond op. En ging voor me staan. Ik keek naar haar op en zag haar heel gespannen terug kijken. ,,Word alsjeblieft niet boos.’’ Zei ze trillend en ze begon al bijna te huilen. ,,Nee, wat is er dan?’’ vroeg ik haar alleen. Wat een raar gedoe toch nog. Maar ze liet nu voor het eerst haar vest los en die viel open. En dat witte T-shirtje bleek helemaal geen shirt te zijn. ,,Wat is er gebeurd?’’ vroeg ik dringend en duidelijk geschrokken. Ze keek even naar zichzelf. Ze droeg geen shirt, maar verband. Haar borst was ingepakt. ,,Ik heb het toch gedaan.’’ Zei ze me toen, alsof ze er al spijt van heeft. ,,Je hebt… wat bedoel je?’’ ik vatte het niet. Verwachtte het ook niet. ,,De operatie.’’ Zei ze. En toen wist ik het natuurlijk al. ,,Was je daarom…? Was alles daarom?’’ vroeg ik haar alleen alsof ik er bedrogen bijzat. En zo voelde het ook wel een beetje. Maar ik was niet boos. Helemaal niet zelfs. Ik had erger verwacht ten slotte. Maar het sloeg wel in. ,,Maar waarom?’’ vroeg ik haar daarna. Ze sloot haar lange vest weer tot over haar benen en kwam weer naast me zitten. Het maakte helemaal niets uit. Met dat ze zat, stond ik plots op. ,,Ik… maar…’’ Ik begreep er niets van. Natuurlijk ten eerste vanwege die operatie. Ze was perfect. Hoe verzin je het?! Maar vooral het verzwijgen. Ik begreep Ali nu wel van de laatste tijd. ‘’Het kwam goed’’ zei ze altijd maar. En de nadruk die ze een aantal keer op haar grotere borsten had gelegd. Dat groot beter was. ik snapte het al niet. Maar had ze het al die tijd dan hierover? Wist ze het al die tijd dan al? Wat raar! Ik wreef weer met een hand over m’n voorhoofd. ,,Ik kan nog niet alles. Het duurt nog wel een paar weken.’’ Zei Manon zachtjes. En dat verklaarde dat ze moeite had met de gordijnen onder andere. Haar kat kwam toen net de kamer ingelopen. Kon niet beter. Alsof die aanvoelde dat het hier nu uit de hand dreigde te lopen. Ik was gek op dieren. En dieren gaven me rust. Echt waar. En ik was gek op Manon, maar what the fuck. De kat zorgde er in ieder geval voor dat ik niet ging schreeuwen.
,,Denzel?’’ Klonk het even later voorzichtig in de stille kamer. ,,Zeg wat, alsjeblieft.’’ Ik stond daar maar. Van haar afgekeerd. Die kat had een keer tegen m’n been geschurkt en was nu naast Manon gaan zitten. Ik geloof niet in dieren die op de 1 of andere manier alles beter aanvoelden, maar het leek er nu wel op zo. Waarschijnlijk had die gewoon honger. Maakt ook niet uit! Ik werd kwaad op mezelf omdat ik over die kat dacht, om niet aan Manon te denken. Ik had haar zo vaak gezegd, hoe mooi ze wel niet was. zo perfect. M’n droomvrouw. Een Godin… maar dat betekende dus niets voor haar. Hoe vaak ik had gezegd dat ze perfect was in elk opzicht voor mij. Het deerde haar niet. ,,Ik ben gelukkig.’’ Hoorde ik haar toen zeggen. ik draaide m’n hoofd scherp naar haar om en keek haar veroordelend aan. Maar haar treurige blik brak m’n woede meteen. ,,Ik snap het niet.’’ Zei ik haar alleen verstomd. Ze stak haar hand uit. Ik schudde m’n hoofd, en stak daarop mijn hand uit naar haar, en trok haar overeind. ,,Zachtjes.’’ Zei ze weer, en ik gniffelde er zowaar om. ,,Wil je alsjeblieft met me mee naar buiten?’’ vroeg ik haar enkel. Ze keek me wat argwanend aan, en ongerust vooral, maar knikte vervolgens. Nu niet op haar blote voeten. Even later liepen we door de koude nacht over de donkere wegen hier in Zeeland in het rustige dorpje aan de duinen. Geen hond op straat. Het was al bijna middernacht. Ik had niets gegeten nog. Kon ook niets eten. We liepen naast elkaar. Maar contactloos. Ik wist niet wat ik er mee aan moest, maar hoopte dat de koele lucht me helderder zou laten denken. Het duurde niet lang voordat we bij een bekend paadje kwamen. Ik vroeg haar of ze het nog wist en wees naar een bankje onder een eenzame boom boven op een heuvel overkijkende op het dorp aan de ene kant en de duinen aan de andere kant. Tot mijn verbazing knikte ze. En daar zaten we dan. ,,5 jaar?’’ vroeg ik haar daar. ,,Ja, zoiets denk ik.’’ Zei ze wat bekoeld. Ik gniffelde. ,,Toen zei je me voor het eerst dat je dacht aan een operatie. Dat je huilde als je voor de spiegel stond. En dat je vriend het zelfs een goed idee vond.’’ Begon ik toen. Ik sprak helder. Alsof het de dag van gisteren was. maar dat was het ook. Ik herleefde met haar wel een duizend momenten opnieuw. Dagelijks. Ik spoorde misschien wel echt niet. Als ik aan haar dacht, ontspoorde ik altijd. Ze bleef stil. ,,Ik dacht… Hoe kan iemand zichzelf zoiets aan doen? Hoe kan je zo ongelukkig zijn dat je jezelf moet laten opereren om je dan maar beter te voelen.’’ Het klonk verwijtend, maar zo bedoelde ik het helemaal niet. ,,Ik wilde toen al zeggen hoe mooi ik je vond. Hoe perfect je toen al was… dat die klootzak dood moest.’’ Voegde ik er zelfs aan toen. ,,Omdat hij je niet zo kon laten voelen als dat je je moest voelen. Gelukkig. Met jezelf en met iedereen. En ik was er zo van overtuigd dat ik je wel zo kon laten voelen. Je helemaal in je waarde laten voelen.’’ Ik bleef door gaan. Dit kwam er na al die jaren dan uiteindelijk goed uit. Niet schreeuwend zoals toen thuis. Nee, ik was harstikke rustig.
Ik was ook helemaal niet boos. Niet meer. Zeker niet om haar operatie. Was al lang blij dat ze naast me zat hier op het nostalgische bankje. Haar aanwezigheid alleen al was zo ontzettend fijn. Al zat ze de daar maar zo stil naar me te luisteren. Ze luisterde ook echt naar me. Ze had met me te doen. Ze zag dat het mij nog altijd een beetje dwars zat. Behoorlijk zelfs. Van al die jaren. Zij begreep mij. Ik haar niet. Ik was niet boos. Ik begreep het gewoon niet. Dat je jezelf zoiets aandoet. Al is het maar het narcoserisico. Onbegrijpelijk, toch? Niet dus. Ik begon haar langzaam te begrijpen. Als ze vertelde dat ze nog regelmatig om haar eigen uiterlijk huilde voor de operatie, ook bij ons thuis, dan brak ik en voelde ik me eerder schuldig. Het was egoïstisch om te denken dat ik haar wel goed kon laten voelen. Wie was ik dan wel niet? Ik heb zelf op jonge leeftijd anorexia gehad. Iets waar zij mij op het bankje aan herinnerde. Was ook iets wat toen al op kwam. Ik wilde op mijn beurt perfect voor haar zijn. Ik vond mezelf te dik voor een mooi meisje als zij. Had dan ook een vetje hier en daar. Maar daarna niet meer. M’n ribben kon je tellen. Brood en water, zo min mogelijk brood. En echt elke dag minimaal 70km fietsen. Ik ging er aan kapot. Ook de reden waarom ik nu nog zo veel met sporten bezig ben, maar dat wisten jullie al. Ik was ook gek. Ik had mezelf toen ook van alles aan gedaan. De littekens stonden nog op m’n schouders. Mezelf verwond met een oud mes. Zodat ik haar aandacht maar kreeg. Zij had dezelfde littekens. Door de jaren nauwelijks zichtbaar meer. Ja, we waren eigenlijk een stel gekken. Zeker als je het zo opsomt en op een rijtje zet. Geen wonder dat ik nu zo leefde als dat ik deed. Ik was volkomen kansloos op een normaal leven. En dat had ik eigenlijk alleen maar aan mezelf te wijten. Niet aan Manon. Ik was zelf zo zwak. Dat zei ik maar niet tegen Manon hier. Ik sloeg m’n arm om haar heen en zuchtte diep. Ik had voor nu even gezegd wat ik kwijt wilde, en begon meer begrip te tonen. ,,Hoelang moet dat verband er nog om zitten?’’ vroeg ik haar met geduld. ,,Je wilt ze zien zeker.’’ Zei ze lichtelijk sip, maar ook met uitdaging in haar stem. Ik lachte erom. Het was niet zo dat het verband zo strak zat dat haar borst plat gedrukt was. maar het was zeker ook niet zo dat je twee grote rondingen zag, toen ze het me liet zien op haar kamer. ,,Het is maar 1 maatje groter hoor. gewoon iets.’’ Weer egoïstisch van me, maar ook dat luchtte wel op. Ik had een hekel aan bimbos. Ali kon een lekkere bimbo zijn in bed, maar dat was dan ook alles. Dat was prima. Super zelfs. Maar ik was wel een beetje bang dat ze voor dubbel D zou gaan. Zou haar totaal niet staan ook. Maar ja, ze was voor mij ook al perfect. ,,En waarom zit het er nog dan?’’ Vroeg ik haar ook. ,,Nog twee kleine wondjes.’’ Zei ze me. ,,Litteken weefsel viel gelukkig mee de vorige keer. Maandag moet ik nog een keer op controle komen, en als het er dan rustig uitziet, mag het er helemaal af.’’ Zei ze met een wonderlijke glimlach. Dan was ze eindelijk wie ze wilde zijn. Dat had toch ook wel iets. Haar zo te zien lachen. Ik hoopte maar dat het niet tegen zou vallen. ,,Heb je ze al wel gezien?’’ ,,Ja, natuurlijk. De dokter heeft het goed gedaan hoor.’’ gniffelde ze lief in dubbelzinnigheid. Ik lachte er weer om en schudde even met m’n hoofd. De lucht boven ons was zo helder. Duizenden sterren. Misschien een beetje nachtvorst zelfs, maar dat deerde helemaal niet. Kreeg het nog altijd warm van haar. ,,Ga je mee anders?’’ vroeg ze me toen. ,,Naar de dokter?’’ en ze knikte. ,,Uhm, ik weet niet.’’ ,,Hoeft niet hoor.’’ zei ze gelijk teleurgesteld. Ik had geen plannen. Dus het kon op zich wel…
,,Weet Ali het wel eigenlijk?’’ Vroeg ik haar toen we naar huis liepen. Ze knikte. ,,Ze heeft het toch niet betaald he?’’ ,,Nee… dat zou er nog eens bijkomen.’’ Lachte ze. ,,Inderdaad.’’ Deed ik maar mee. ,,Nee, m’n ouders.’’ Ja, ze kreeg alles van haar ouders. Onvoorstelbaar toch. Waar lag de grens dan? ,,Dat is ook een duveltje hoor.’’ zuchtte ik. Ik was ontzettend blij dat ik gegaan was. ik voelde me enorm opgelucht. Ze was niet uit m’n leven. En die borsten… dat zijn maar borsten. Misschien vraag je je af waarom ik daar überhaupt zo moeilijk over deed? Ik vind immers grote borsten ook erg mooi. Maar kleine ook. Ik vond haar al zo mooi. Maar goed, dat was nu wel duidelijk. Er zullen er vast zat zijn die het leuk zouden vinden als elke vrouw met grote borsten zou rond lopen. Maar mij trok dat totaal niet. Zeker niet als het nep was. natuurlijk, ieder z’n ding. Maar was dus niet mijn ding. ,,Ze had gezegd dat je alleen was vandaag. Daarom heb ik je gevraagd.’’ Zei ze me zacht. En dat was lief. Van haar en van Ali. Die Ali. Altijd wist ze wat goed voor me was. het kon haar niets schelen wat ik allemaal voor Manon voelde. Het was geen geheim voor haar. Twijfelachtig aan de ene kant. Want hoe zag ze onze relatie. Maar als ik kijk naar hoe het altijd al gegaan is, kon ik misschien beter concluderen dat Ali gewoon bezig was ons 3en bijeen te houden. Dat deed ze al een tijdje dus. En goed ook. Dus liet ik haar dat ook gewoon doen. Op de weg terug, pakte Manon m’n hand. Ik schrok even en keek om, en zag haar lieve glimlach in het weinige licht op mij gericht staan. ,,Het is goed.’’ Zei ze zacht. ,,Ik was nooit van plan je achter te laten.’’ Voegde ze er zelfs aan toe en een verliefd gniffeltje volgde ook nog eens. Kreeg het nog warmer nu. Soort onbehagen ook. Heel moeilijk uit te leggen. Schaamde me dat ik schrok toen ze m’n hand pakte. Haar zachte lieve hand die zachtjes in de mijne kneep. ,,Doet het nog veel zeer?’’ vroeg ik haar nieuwsgierig. ,,Nee, niet echt meer. Ik het begin kon ik m’n armen niet eens omhoog doen, nu doet het alleen zeer als ik plotseling een beweging maak.’’ Zei ze snel. ,,Heb 3 weken op bed gelegen.’’ Daarna wat rustiger. En het bleef heel even stil. Ik wilde haar niet schuldig laten voelen, maar zei toch iets, wat misschien een beetje dubbel was. ,,Ik had er voor je kunnen zijn dan.’’ Zei ik haar. Wat in mijn ogen makkelijk was. maar afgaande op mijn eerdere gedrag, was dat voor haar te moeilijk gebleken. Logisch dus. En dan kon ik dat nu wel zeggen. ze kneep enkel wat herder in m’n hand en legde haar hoofd tijdens het lopen op m’n schouder. Dat zei genoeg. Wat gebeurt is, is gebeurt. Zo simpel is het ten alle tijden. Ik liet haar hand los, en sloeg m’n arm om haar heen, en zo liepen we als een stelletje terug naar haar ouders huid. Als een deel van een stelletje, dan wel. 2/3 deel. ,,Waar zijn je ouders nu eigenlijk. Neem aan dat die wel voor je gezorgd hebben al die tijd?’’ vroeg ik haar nog voordat we de warmte van binnen konden opzoeken. Maar daar deed ze een beetje twijfelachtig over. ,,Die zijn twee weekjes op vakantie.’’ De teleurstelling was duidelijk aanwezig in haar stem. Ze kreeg wel alles. Maar niet alles, zeg maar. ,,Wie zorgt er dan al die tijd voor je?’’ vroeg ik gelijk bezorgd en een beetje overhaast. ,,Gaat goed laatste tijd al. Zei ik toch. In het begin waren ze er gewoon hoor.’’ bracht ze een beetje verwijtend uit. Maar die toon in haar stem bleef. ,,En heb Brenda. En belde elke dag met Ali.’’ Dat laatste veraste me natuurlijk. Was me geen 1 keer opgevallen. ,,En nu ben jij er.’’ Zei ze dan weer vrolijk. ,,Ja… dat dan weer wel, he.’’ En drukte haar nog een keer stevig tegen me aan, maar niet te stevig, voordat we de straat inliepen.
Het was ondertussen al 3 uur geweest. Bijna 4 uur. Ik was ook wel moe dan. Ik had er niet over nagedacht nog, maar toen ze me vroeg of ik bleef slapen, leek me dat eigenlijk wel logisch. Ik had thuis nu niemand die op me wachtte. Ja, misschien Maddy, die nog een antwoord wilde. Maar had niet meer op m’n telefoon gekeken, en had dat ding zelfs uitgezet sinds ik hier was. wilde ook niet gestoord worden. ,,Uhm, ja.’’ Zei ik wel wat gespannen op haar aanbod. En ik liep haar achterna, naar boven, waar ze me gelijk stopte. ,,Je moet wel op de bank.’’ Zei ze toen verontschuldigend. Ik keek haar even vreemd aan natuurlijk. We waren helemaal alleen. Ik heb met haar gevreeën hier toen we niet alleen thuis waren… dus waarom dit zo opeens, ik wist het niet. Ik keek haar dan ook een beetje teleurgesteld aan. ,,We kunnen denk ik niet dingen doen, en zo. Ik weet niet of dat zeer doet, als ik dan, nou je weet wel.’’ Ik vatte haar niet meteen. ,,Je bedoelt seksen?’’ vroeg ik wat kinds en op fluistertoon. Ze giechelde om me en knikte met een verliefde lach. ,,Maar ik kan me wel inhouden hoor. gewoon naast je slapen voor een nachtje.’’ Zei ik haar meteen lief en overtuigend. ,,Ja, jij misschien wel. Maar ik denk ik niet.’’ Zei ze daarna zelf met volle overtuiging, en ze keek me indringend aan. Ze ontnam m’n adem. Wow, dat voelde lekker. Om haar dat te horen zeggen. ik slikte en knikte. ,,Okay.’’ En lachte naar haar ingetogen. ,,Sorry.’’ Zei ze zacht. Ze mocht geen sorry zeggen meer, maar ik reageerde er niet op. ,,Je mag in m’n ouders bed, maar ik weet of je dat fijn vind. Is misschien een beetje raar.’’ Zei ze me, wat ik met haar eens was. ,,Ik neem de bank wel als je een laken voor me hebt.’’ En dat had ze. En dus lag ik daar niet veel later. Kort maar. De kat krabde aan de deur. Die liet ik binnen en die vloog gelijk naar boven. Maar toen lag ik daar. Buiten werd het al heel langzaam wat lichter. Ik kon geen oog dicht doen. Er ging zoveel door me heen. De woonkamer was een soort aparte hoek. Je liep er voorbij voordat je bij de voordeur was. van buiten dan. Er stond een houten salontafel in het midden met een bank er om heen. In een u-vorm. Aan de kant van de gang wat korter dan de kant waar ik op lag. Als ik de gordijnen opzij zou doen, zag ik zo de Mercedes staan. Ik had een fijne herinnering aan deze bank. In de tijd voor alles wat fout ging, zaten zij en ik hier, na die eerste en enige date die ik toen met haar heb gehad. We waren naar een optreden geweest in Vlissingen en op de fiets had ik haar thuis gebracht. Daar ontmoette ik haar ouders en dacht ik dat het allemaal superlekker ging. Zeker omdat ze me daarna mee naar boven had genomen. Waar we overigens alleen gepraat hadden. En toen haar ouders zelf naar bed waren, gingen wij naar beneden en zaten we op deze bank tv te kijken. In het middenstuk dan. We zaten daar maar, en we deden vooral veel praten. Ze had zoveel vragen. Alsof ik een alien was voor haar, zo voelde het een beetje. En ik gaf haar graag antwoorden. Vond het heerlijk dat ze naar me wilde luisteren. Ik was toen 20, zij 17. Echt nog een meisje. En ik nog een knulletje. Ik vroeg haar zelfs of ik m’n arm om haar heen mocht slaan, in plaats van het gewoon te doen. Het was allemaal nieuw voor me. De eerste echte date van m’n leven. Ik mocht m’n arm om haar heen slaan, en zij zelf wreef met haar andere hand over mijn andere arm heen. Achteraf waren de signalen zoveel duidelijker. Ik had haar kunnen zoenen. En misschien wel meer. Ik had zo vaak gefantaseerd over wat er wel niet allemaal had kunnen gebeuren als ik niet zo’n onervaren doetje was. het was net als nu, toen ook zo verschrikkelijk laat geworden. Deze date was overigens dus voor dat ik en Manon ons diepzinnige meelijwekkende gesprekje hadden op dat bankje, waar ik het eerder over had. Op de dag van die date kende we elkaar pas echt net. Maar Jezus, wat was ik al verliefd op haar. Nog voor de date. En nog erger na die date. Ik had een roosje voor haar gekocht, en daar de stengel van kort geknipt. Wilde ik haar geven. Maar had het niet gedaan. Durfde dat gewoon niet. En toen we daar bijna 2uur lang gezeten hadden, en ik maar niets durfde te ondernemen, werd het langzaam tijd om naar huis te gaan. En toen maakte ik er maar van dat ik nog iets voor haar had, maar dat ik het helemaal vergeten was, knullig als ik was. zo knullig als ik toen al kon acteren. En uit m’n binnenzak haalde ik dat roosje en gaf dat aan haar terwijl we bij de keukentafel stonden. Ze nam het aan, en haar lip pruilde even. En toen stapte ze dichterbij en kuste ze me. M’n eerste kus. Zonder dat ik aan de alcohol zat. M’n eerste echte kus dus. En wat deed ik toen… ik schoot een beetje in paniek. Ik kuste wel terug, denk ik. Weet het niet eens meer. Ik had snel m’n jas aan en zei dat ik maar snel naar huis moest. Lekker dom. Maar ook toen gniffelde ze zoals ze dat nu ook nog doet, als ik lekker dom ben. Bij de garage, waar m’n fiets toen stond, gaf ik haar nog heel gehaast een kus. Zo eentje, waarbij zij haar hoofd stootte tegen de deur waar ze tegen aan stond. Ik was zo’n ongelofelijke klungel. En weg was ik. Zo dom. En 2 dagen later zei ze me dat ze niet door kon gaan met mij zo. En 2 weken later zag ik haar op school met haar nieuwe vriendje. Die voor- en achter elk woord zo makkelijk de term ‘’kanker’’ kon plaatsen. Het was het begin van een donkere periode. Ik was aan de kant gezet voor dat, had ik altijd gedacht. Maar misschien was het wel m’n eigen onzekerheid en sulligheid die er in eerste instantie voor gezorgd had dat ze dacht dat ik niet in haar zag wat ik wel voor haar voelde. Heb me er kapot op gepiekerd. Al jaren denk ik terug aan die nacht. En toen was ze weer in m’n leven. En dat is ze nu nog steeds. Ik zuchtte heel diep. Keek achter me naar de plek op de bank, waar we toen zaten, en daarna naar de keukentafel. Er was weinig veranderd in huis in al die tijd. Misschien een andere tafel, maar dezelfde opzet. En toen keek ik naar de klok. 5 uur alweer.
Ik ging niet slapen. Ik lag onder een dikke deken in alleen m’n boxer. Het was kil in de kamer. En heel stil. Op straat nooit een auto die voorbij reed. En het was al zondag. En hier in dit Zeeland was het dan ook altijd rustig. En toch had ik het zo warm. Bijna koortsachtig zoals ik hier lag. Ik dacht aan haar. Hoe ze boven zou liggen slapen. Als ze sliep, kon ik er toch bij kruipen. Nu lag ik hier maar. En zij daar. Ik hunkerde naar haar. Naar haar lichaam, en naar haar aandacht. Wilde gewoon naast haar liggen. Tegen haar aan. Hoefde dan echt niets te doen in de zin van seks. Ik kwam toch niets te kort. Helemaal niets meer. Blij dat ze gevraagd had of ik wilde komen en blij dat ze me daarna vroeg of ik ook bleef slapen. En vanavond nog een nacht. En morgen dan naar de dokter. Dat vond ik wel een spannend vooruitzicht. Wilde die dokter wel slaan eigenlijk. En tegelijkertijd bedanken. Ze maakte een gelukkige indruk. Moeilijk man, zoiets. Maar ze maakte het me makkelijk. De deur ging open. Ik hoorde haar niet eens de trap afkomen zojuist. Maar daar stond ze. Ze had de deur nog vast. Een grijze yogalegging en een T-shirtje. Zo zag ik haar graag. Haar haar had ze in een staartje. Alsof ze klaar was om te gaan sporten. Maar ze oogde tegelijkertijd moe. Ik kwam overeind en leunde op m’n ellebogen en keek ik haar lieflijk aan. ,,Kan je niet slapen?’’ vroeg ik haar. Ze schudde haar hoofd. ,,Ik ook niet.’’ En ze kwam gelijk dichterbij. Ze pakte m’n dekens en trok die op, en nam plaats tussen m’n benen. Ik kwam verder overeind en daar zaten we dan. De deken als een iglo zonder dak om ons heen. Onze blikken die elkaar verwonderd aan bleven staren. Ze had warme handen. Voelde nu pas hoe koud mijn lichaam eigenlijk was. iets wat ze meteen tegen me zei. En ze legde haar handen op m’n knieën en begon me daar warm te wrijven. Ze keek een beetje moeilijk en bedenkelijk. Maar ik liet haar. Natuurlijk zat haar wat dwars. Dan kon ook niet anders. Het ging tenslotte niet om mij. Nog altijd niet. De beweging in haar armen gaf haar geen last. Ik was erg bezorgd, en dacht continue aan of ze wel of geen pijn had met wat ze deed. Ik pakte haar heupen en schoof mezelf iets dichterbij. Mijn benen over de hare. De dekens sloot zich zo nog wat nauwer en we waren nog dichter. Nog kleffer. Ze keek me enkel gemoedelijk aan met een voorzichtige glimlach, en als ze mij op mijn beurt zag denken gniffelde ze en wilde ze weten waar ik aan dacht. Een beetje gelijk aan die avond 5 jaar geleden. Zoals we hier zaten. Een beetje verliefd op elkaar. Veel meer zelfs dan dat. Haar handen gleden steeds langzamer over m’n benen. Het was tussen ons in dan ook goed warm. En haar handen gleden steeds wat verder, dat wel. En ook wat meer naar binnen. En ze hield m’n gezicht nauwlettend in de gaten. Ze had het denk ik al wel gezien. Maar al voordat ze bij de deur stond, was ik hard. Leek me logisch na zo’n avond. En bij het optrekken van het laken, had ze dat vast gezien. Maar ze wilde het niet. Net niet dan. Zojuist, bedoel ik. Maar misschien nu wel. Nu


in ieder geval iets meer, dan zojuist. ,,Wil je ze anders zien?’’ vroeg ze me toen plots voorzichtig. En voordat ik het doorhad knikte ik al. ,,Moet je verband niet blijven zitten dan?’’ vroeg ik haar wel. Ze lachte enkel stil, liet de dekens ons wat minder omklemmen, en trok zo haar shirt over haar borst heen. Geen verband te zien. ,,Douche altijd voordat ik op controle moet komen en mag dan als het goed voelt het verband al even er af laten.’’ Legde ze snel bij uit. Maar dat boeide me al niet meer. ,,Wow.’’ Zei ik alleen zacht. Haar shirtje zat strakker dan normaal. Maar was ook logisch. En nee, ze had geen enorme jetsers nu natuurlijk. Maar wat ik zag, beviel me wel. ,,Zo mooi rond.’’ Zei ik zacht. ,,Ja, dat krijg je met neppe.’’ Lachte ze een beetje schamend. Ik begon echt te staren. Zo kinderachtig. Ik slikte ook even. Alsof ik voor het eerst naar borsten keek. ,,Hoe voelen ze?’’ vroeg ik haar. ,,Voel maar.’’ ,,Nee, ik bedoel voor jou.’’ Zei ik haar snel. En zij gniffelde. ,,Ja, erg fijn. Niet zwaar of zo. Het gevoel komt ook meer terug met de tijd.’’ Want dat wist ik dus niet. Maar haar borst was gevoelloos geweest in het begin. ze zei me niet zeker te weten of dat hoorde, en dat vond ik eerder eng dan geruststellend. Maar even later had ik ze dan toch vast. Ja, voelde wel heel anders. Maar zij reageerde toch verlekkerd. Ik had beide handen laten vullen met haar borsten. Dat kon nu. Ik tilde ze even op en drukte er zachtjes op. En ze keek me enkel geil aan. Deed ik haar dan geen pijn?
Ze zat nog altijd voor me. Mijn benen over die van haar. Haar borst iets naar voren gedrukt heel uitnodigend. Dit moest ook voor haar spannend zijn. Ze had haar ogen gesloten, terwijl ik mijn vingertoppen over haar nieuwe rondingen liet gaan, en ook over haar tepels. Dat vond ze zo te zien erg fijn. Ze pufte heel zachtjes. Het was ook heel intiem zo. Meer dan je je misschien kunt voorstellen. Het was ook nogal een beladen lichaamsdeel geworden. Ik boog voorover, en kuste haar op de mond. Ze schrok en opende haar ogen om toe te lachen, en kuste daarna snel terug. Haar handen lagen even stil, maar wreven weer over m’n dijen heen. Zo m’n boxer in. Dat voelde erg goed. Ook haar borsten voelde erg goed. Duidelijk niet echt. Net iets steviger, iets ronder. Maar het voelde wel erg goed. Ook om haar zo te zien. Los van het lekkere van 2 ronde borsten. Gewoon zoals ze meer leek te genieten nu ik er zo aan zat. Ik zou nooit geloven dat ze dit voor mij had gedaan, dus bij deze; dat was ook echt niet zo. Maar ik hielp haar er wel mee zo. En dat voelde nog het best. Ze trok onder de lakens aan m’n boxer, vanuit de boxer zelf, en kreeg hem af nadat ik even m’n kont gelicht had. Daarna trok ze vrij lenig haar benen onder die van mij vandaan en legde ze die juist over de mijne heen. Wat volgde was nog een klein duwtje en ik liet me achterover drukken. Ik keek over m’n eigen naakte lichaam heen naar de harde pik, die nu door beide handen werd beroerd. Daarachter de blote buik, en de blote borst waar het shirtje nog boven lag, en daar werd gehouden door haar rondingen. Zag overal een voordeel in nu. Ze keek lief op me neer, en beet heel even kort op haar lip, en drukte met haar bovenarmen zachtjes haar borsten nog wat tegen haar aan. Ze was zo mooi. Niet mooier nu. En niet lelijker. Manon was gewoon mooi. Altijd. Haar ene hand zakte af naar m’n ballen en vormde daar een masserend mandje. Ze kon zich toch niet inhouden. ,,Seks doet misschien zeer, maar dit kan wel, toch?’’ vroeg ze me nog. En of dit kon! Ik knikte enkel voorzichtig, en liet me met een zucht achterover vallen. Haar andere hand begon, eerder wrijvend dan trekkend, de voorhuid op en af te halen en dan in combinatie met haar liefde die ze in de ballen masseerde, zorgde ervoor dat ik binnen een minuut al begon te schokken. En zij maar lachen als een zwoel duiveltje. En maar door masseren. ,,Niet op de bank komen hoor.’’ zei ze enkel. ,,O…Kay…’’ bracht ik dan uit. En wilde haar dan maar even stoppen. Maar ze hield vast. Maar ik ging toch echt komen. Hier op die bank. Na al die jaren. Had wel ergere dingen gefantaseerd. Erger in de zin van veel verder op het gebied van seks. Maar dit was ook meer dan prima. Geweldig zelfs. Eindelijk. Het voelde als een eerste keer. Zeker toen ze snel haar hoofd naar de pik bracht, nog altijd lenig, en ze de eikel diep in haar mond stopte, en me daar vervolgens liet komen. Dat was ook een oplossing. Ik schokte hevig. Ik greep haar hoofd en duwde die nog wat verder m’n lul op. Iets wat ze allemaal kon hebben. Wist ik. Iets wat ik dus ook graag deed. En ik liet haar los daarna. Maar zij mij niet. Ik voelde haar tong krullen en haar lippen zuigen. En beide handen trokken nu over de paal heen, die glibberig was geworden omdat ze niet had geslikt. Maar ik bleef wel spuiten. En dus gleed het langs de paal. Maar een kans om de bank te bereiken, kreeg mijn sperma niet. En uiteindelijk liet ze los, en schoot ze vrij wild overeind. Ze leek geen pijn te hebben, overigens. Ze hijgde hard, en keek me dromerig aan. Zij mij. En ik haar natuurlijk ook. Haar mond nog iets open, en daaruit, droop vervolgens nog meer sperma. En dat viel op haar shirt. En toen ze dat zag, trok ze shirtje tussen haar kin en hals, en droop het vanaf haar kin op haar borsten. En sijpelde het ertussen naar haar buik. Alsof ze zich liet markeren. Het zat denk ik niet alleen bij mij erg diep, deze laatste periode in absentie van elkaar. Misschien was het een goedmakertje, en misschien was dit gewoon weer de Manon die ik kende tijdens de seks, en was er eigenlijk weinig veranderd. Ik hoopte het maar.
Het was waarlijk een wonderlijk gezicht. Ik zag het zelf wel als een goedmakertje. Niet zozeer van haar. Maar van het onverklaarbare. Of ik dit verdiende, laat ik nog even in het midden, maar ik kon niet anders denken dan dat het ‘lijden’ van de afgelopen jaren hiermee werd goedgemaakt. Zo voelde het wel voor me. Het voelde in ieder geval goed. Op meerdere manieren natuurlijk. Maar daarnaast ook op een manier, die ik maar moeilijk kon uitleggen. Niet dat ik hier recht op had. Zo dacht ik er niet over. Maar ze zeggen wel eens van; wie mooi wil zijn, moet lijden. Nu wilde ik niet mooi zijn. Maar het wonderlijke wat ze me net weer had gegeven; dat was waar ik voor moest lijden, of zo. Maar het kon ook gewoon zijn dat ik een beetje zat te ijlen. M’n maag knorde erg hard, en dat verstoorde het hemelse nagenietmoment. ,,Oh, wat erg. Heb je wel gegeten?’’ vroeg ze me gelijk bezorgd, terwijl ze snel haar shirt goed deed en haar kin afveegde met haar pols. Ik had niet meer gegeten sinds gisterenochtend. Bij Thomas niet, en na haar berichtje van dat ik mocht komen al helemaal niet meer. Maar nu waren alle emoties weer een beetje gezakt naar normale waarden, en kwam er weer ruimte om honger te lijden. Ze keek achter zich op de klok. Buiten was het al bijna licht. De zon was er nog lang niet, en dat maakte het licht zo mooi buiten. Zo stil nog op straat. Op de auto’s lag ijs op de ruiten. Ja, het was echt koud geweest vannacht. Ze deed de gordijnen al helemaal open. Nu met minder moeite dan dat ze die gisteren dicht deed. Ik kon me voorstellen, dat zij zich ook goed voelde. Ook na de intimiteit waarbij er nog een hoop hormonen door het lichaam blijven gaan die je lekker doen voelen. Als ze nog pijn had, werd dat vast verzacht met die reden. ,,Of wil je nog slapen?’’ vroeg ze me daarna pas. Op haar shirt waren donkere vochtige plekken te zien. Het deed haar niets. Het deed mij heel veel. Ik pakte haar hand en trok haar tussen m’n benen. Ik zat recht voor haar met de voeten op de grond. Helemaal naakt op die bank. Ze gniffelde gelijk alweer verliefd en ik sloot m’n armen om haar heen en kuste haar buik. Haar handen gingen over m’n hoofd heen en ze drukte me tegen haar aan. ,,Pak jij dan wat te eten, dan ga ik even douchen.’’ Zei ze fluisterend. Haar warmte voelde zo goed. En het gebeurde dan ook. Zij ging naar boven en ik zat later aan tafel vroeg te ontbijten met een hongerige kat tegenover me, die het brood van m’n bord zat te loeren. Grappig beest. Maar niet de stoeipoes waarvoor ik hier was. Manon schoof later aan, al had ze zelf geen honger nog. Ze had het dikke vestje van gisteren aan, en keek enkel naar me met een glimlach. ,,Ben zo blij dat je gekomen bent.’’ Zei ze lief. Ik maakte met m’n wenkbrauwen eerst nog een dubbelzinnige beweging, en nadat zij daar om moest lachen, beaamde ik wel haar boodschap. Zo mooi als dat ze daar al zat. Helemaal opgemaakt en aangekleed. En zo wild als ik hier dan zat. M’n haar helemaal door de war en gewoon nog naakt. Ik voelde me best thuis hier. Zij was hier. En thuis was ik haar ook gewend. Zeker na ons intieme momentje. Had het gevoel dat het wel goed zou komen tussen haar en mij. Onder andere doordat Ali hier ook zo geweldig mee om blijft gaan. Want Manon had natuurlijk van Ali zelf gehoord dat zij weg zou zijn, en ik dus alleen.
Aan het einde van de ochtend, nadat we wat op de bank voor de tv geluierd hadden in elkaars armen, had ik haar gevraagd of ze zin had om naar een strandtent te gaan en een kop koffie te gaan drinken, of iets in die zin. Daar had ze zin in, en ze wist nog wel een tent. Niet de dichtstbijzijnde, maar eentje een paar strandgangen verderop. Maakte mij niet uit. De zon was niet helemaal doorgekomen, en het waaide ook vrij hard en fris. Heerlijk strandweer dus. Als je er van houdt. Nu was Manon, net als ik, geen echte Zeeuw, maar we waren gewend geraakt aan dit weer, en ik zelf hield er zelfs van. Uitwaaien aan het strand. Lekker cliché, met nadruk op lekker. Ze had een dikke trui aangetrokken, echt heel dik, en ik had een jas van haar vader geleend, die veel te groot was. en zij hield de trui ook aan toen we binnen aan een tafeltje zaten. Het was niet heel druk. Hier en daar een kakker. Ik kon er maar beter aan wennen. En Manon ook. Al lijkt het me nog ver weg de tijd die komt wanneer Ali naast mij ook Manon aan haar kakkerige vrienden zou voorstellen. Maakt ook niet uit. Zij en ik hadden het gezellig. Al zat zij niet aan de koffie, maar bestelde ze een soort slushpuppy, maar dan in een sorbetglas. Maar net waar je zin in hebt. Maar wat een plaatje weer. Haar trui was veel te groot, maar dan op de modieuze manier. Haar handen grotendeels bedekt door de donkere stof, net als de rest van haar lichaam. Net een jurkje, als ze liep. En dan zat ze tegenover me. Met een glimlach op haar gezicht. Het glas in haar ene hand, en het rietje in de ander. Lichtelijke uitdagend keek ze dan als ze voorzichtig haar lippen tuitte en aan het rietje zoog. ,,Ja, dat is wel wat kleiner.’’ Zei ik haar dan toch nog zacht en ondeugend. Waarop ze pas echt zwoel keek. ,,Met glas en al komt het in de buurt.’’ Lachte ze zelf daarop duivels slinks. Maar ze kon ook overdrijven natuurlijk. Het was niet zo, dat alles nu weer om de seks draaide hoor. onderweg hadden we het over haar ouders. Ik zei haar eerlijk, dat ik het jammer vond dat ze er niet voor haar waren, ook al was ik er zelf ook niet voor haar geweest, wat ik haar ook eerlijk zei. ,,Ja, ach. Druk he.’’ Zei ze dan een beetje snerend. Maar het was niet aan mij om echt haar ouders af te kraken. Blijft familie. En daar moet je je mond over houden als buitenstaander. Dat wist ik echt wel. En ik ging dan ook niet te ver daarin. ,,Kijk daar is ze.’’ Zei ze rond een uur of 1, toen de dienst van de servering wisselde. De knul die ons hielp, maakte plaats voor een meid. Ze zei het met een bepaald enthousiasme, maar ik had het niet door. ,,Dat is Brenda.’’ Zei ze dan ook opgetogen en ze wuifde meteen naar de meid die in het zwart gekleed was, met schort en al. En zij zwaaide meteen terug, en kwam naar ons toe gelopen. Manon stond op en omhelsde haar even. ,,Dit is Denzel.’’ Zei ze toen gelijk. Ik had deze Brenda op foto’s gezien. En zij had een foto van mij gezien. Blijkbaar ook niet meer dan die ene foto, waar zo weinig op te zien was en tegelijkertijd veel te veel. Ze schrok dan ook een beetje. Maar ik stak gewoon m’n hand uit, en deed alsof er niets aan de hand was. en dat deed Manon ook. En zij ging daarna gewoon aan het werk. ,,Hoorde dat je Ali’s vrienden aan het ontmoeten bent.’’ Zei ze me even later op de weg terug. Ze was op de hoogte. En ik kon uit haar toon halen, dat ze dat ook goed vond. Wellicht had ze niet door, dat haar dat niet gegund zou worden. Hoe hard dat ook klinkt. Of misschien wist ze dat zelfs wel gewoon. Ik vroeg er niet naar. ,,Dus ik dacht, dan mag je mijn beste vriendin ook wel ontmoeten.’’ En dat was gebeurt. ,,Die Melissa, he?’’ begon ik gelijk, met lichte schuld in m’n stem, en ik zweeg daarna even. Manon was altijd een beetje twijfelachtig wat betreft ik ook met anderen naar bed ga. Wat ik haar niet kwalijk nam. Maar wilde dus gelijk maar eerlijk zijn, omdat dat ook een vriendin van haar was. ,,Ja, Ali zei het.’’ Lachte ze gelijk. ,,Echt goud. Had ik het maar geweten toen ze nog kwam. Ze gedroeg zich al zo raar.’’ Ging ze door en ze kneep me tegen haar aan. Alsof ze er nog verliefder van werd. Was wel goed, denk ik. Zo’n reactie. Ja, toch. Even wennen misschien. Al was ze de laatste tijd dat ze bij ons was al wel wat meer open. Maar dat vergeet je dan snel, in de periode die daarop gevolgd werd.
Was verrot. Maar wel opgelucht. Er erg gelukkig ook. Ik zat weer op die bank. Ook op die plek nu. En met haar. Ik had nu niets gevraagd, maar ze zat onder m’n arm. Ik was niet meer zoals toen. En zij ook niet. Al zat zij nu ook weer met haar nagels over mijn andere arm te kriebelen. En voelde ik me intens gelukkig zoals ik me enkel 1 keer eerder heb gevoeld. Wil het niet al te dramatisch maken meer. Maar nadat zij mij gedumpt had, durfde ik nooit meer voor een vrouw te vallen zoals ik dat voor haar had gedaan. Daarom zat ik hier nu ook weer. Die liefde was nooit verloren gegaan. Niet voor haar. Weer oneerlijk tegenover Ali, misschien. Maar ik dacht, dat ik met Manon in m’n leven wellicht kon genezen. En als m’n hart dan weer geheeld was, kon ik dat zo openstellen voor Ali, zoals ik dat nu voor Manon deed. Het was een knotsgekke dag geweest. Nu zaten we hier rustig. Gewoon. We hadden gehuild, gelachen, en gesekst. M’n hoofd was al die tijd steeds rustiger geworden. Geleegd met het herleven van meerdere trauma’s, zal ik maar zeggen. en dus zuchtte ik gerust en trok ik Manon nog net wat dichter tegen me aan. ,,We worden zo ontzettend gelukkig met z’n allen.’’ Zei ze daarop gelijk. Ja, met z’n allen. Manon had nooit de intentie gewekt dat ze mij af wilde pakken van Ali. Zoals ze altijd zelf gezegd had; ik verdiende een vrouw als Ali. En Manon vond het prima om ondergeschikt te zijn in die relatie. Ze vond dat ze dat verdiende. En ondanks dat er veel gebeurt is de laatste tijd, leek die gedachtegang nog altijd rond te wanen in haar hoofd. Prettig, op zich. Maar ook voor haar niet helemaal eerlijk. Je kon wel stellen dat ik er toch het beste vanaf kwam in ons triootje. Was dan ook dankbaar. En probeerde me zo min mogelijk schuldig te voelen naar beiden. Daar hielpen zij overigens meer door samen net zo veel lekkers met elkaar te doen, als dat ze met mij deden. Zo ging het dan. Maar ik kon me voorstellen, dat als we straks thuis zijn, die twee elkaar gewoon in de armen vliegen. En wat dan volgt, zou ongetwijfeld fantastisch zijn. Ik dacht lekker over de toekomst na, en zag het allemaal goed komen. ,,Je weet dat ik echt alles voor je doe, he?’’ klonk er dan toch nog een beetje sip. Het mooie meisje naast me was misschien wel het toppunt van onzekerheid. Alsnog. Ik keek naar haar en lachte even kort voordat ik haar voorzichtig een kus op de mond gaf. Haar lippen waren zo zacht. ,,En ik doe alles wat jij maar wenst. Echt.’’ Zei ik haar nu eens een keer terug. Ze keek even verliefd naar haar hand, die nog over m’n arm wreef, en kuste me daarna uit het niets terug. Maar net zo zacht en lief. ,,Thuis ga ik werk zoeken.’’ Zei ze toen. Ze noemde ‘thuis’ thuis... of thuis ‘thuis’. ,,En ook sporten, als ik me weer goed voel.’’ Ging ze door. Alsof ze door had gekregen wat ze hier allemaal miste. Namelijk ‘thuis’. Was fijn om te horen. ,,Ik ook.’’ Zei ik haar. ,,Ali kan wel wat hulp gebruiken. En wat zouden wij zijn, als we haar dan niet even te hulp schieten.’’ ,,Precies.’’ Ik en Manon zaten in ieder geval op dezelfde lijn. En het was weer eventjes stil en rustig. Maar ik hoorde haar ook denken. En zij mij waarschijnlijk ook. ,,Ook in bed doe ik alles voor je, he. Dat weet je ook, he?’’ kwam er toen weer op dezelfde manier uit als haar eerdere onzekere vraagstelling. Ik schoot in de lach natuurlijk. ,,dat had ik al door.’’ Gniffelde ik dan ook met een knipoog naar haar. Ze hoefde helemaal niet zo te doen meer. Niet naar mij toe. Werd er zelf bijna onzeker van. ,,Ik wil net als Ali zijn op dat gebied. Gewoon vrij. En alles voor jou.’’ Nogmaals erg vleiend, maar totaal niet nodig. ,,Ik heb liever dat je gewoon jezelf bent. Een Ali heb ik immers al.’’ Sprak ik haar toe. Ze draaide met haar ogen. ,,Ja, maar… lijkt je dat niet spannend dan? Niet geil?’’ En ik schudde m’n hoofd. ,,Ik weet toch dat je niet kickt op de gedachte van mij met een ander, naast Ali.’’ Wees ik haar op haar eerdere woorden van een tijd terug. ,,Ja, dat was toen.’’ Zei ze dan ook gelijk. ,,Toen met Maddy vond ik leuk. En dat momentje met Sharon en Ali. Heel ongemakkelijk toen, maar nu wel leuk, of zo.’’ Ging ze bijna schattig verder. Maar ondertussen was er iets anders bij m’n schoot komen liggen, waar ik graag haar wrijvende hand op had willen hebben. ,,Ja, dat is ook goed. Maar ik bedoel… Zou je nog eens anale seks met me willen hebben?’’ Vroeg ik haar wat raar geformuleerd. Ze giechelde. ,,Ja, als je dat ook wilt.’’ En ik draaide al met m’n ogen. ,,Ik wel. Maar Ali niet. Dus als jij als Ali wordt…’’ En ze duwde me een beetje pestend. ,,Ja, haha. Leuk Denzel. Je begrijpt me toch wel.’’ En ik knikte wel. ,,Maar jij mij toch ook wel?’’ en toen knikte zij ook. ,,Ali de cuckqueen.’’ Zij ze toen nog. Dat was dus de benaming voor die fetisj van haar. Als je het perse een fetisj wilt noemen dan. ,,Dacht eerst Brenda te vragen voor vanavond. En dan wie weet, en zo… maar leek me toch een beetje raar inderdaad.’’ Zei ze toen nog verassend. Ik trok m’n wenkbrauw wel op en dat zag ze. ,,Kan haar nog wel vragen hoor!’’ zei ze snel. En ik schudde met m’n hoofd. ,,Nee, ben blij dat ik je nu even voor mezelf heb.’’ Zei ik haar zacht en duwde haar voorzichtig omver en kroop over haar heen, om haar innig en voortdurend te zoenen. Als we toch niets aan het doen waren…
,,Heb je misschien zien om te gaan baden?’’ vroeg ze met een giechel. Vanwege het woord ‘’baden’’ dus. ,,Ze wist ook wel dat ik liever douchte, maar dat maakte dus echt niets uit, op het moment dat je gevraagd werd door een mokkel als Manon, De godin die onder me lag. ,,Tuurlijk.’’ Zei ik dan ook. Ik weet nog goed, dat ik en Manon eenmaal in bad bij Ali thuis, niet veel later anaal zaten te experimenteren. Dus ja, dat is altijd een geile gedachte. En dat wist zij denk ik ook nog wel. De manier waarop ze me dan ook aan de hand mee naar boven nam, was al ongekend intiem. Stiekem en stil. ,,Wauw, mooi.’’ Zei ik eerst toen we de badkamer instapte. Helemaal wit. Donkere groeven op de voer wel. En een gestreept zakgordijn voor het kleine raampje. En daar voor het raam stond, los van de muur, een badkuip. Moest er even naar kijken, maar was ‘fancy’ om te zien, zal ik maar zeggen. hoog ook. Tot m’n middel denk ik. Zat ook een douchekop bij, dus dat kon ook nog eens, Mocht ik de drang krijgen en me niet kunnen weerhouden. Nee, dat is gekkigheid natuurlijk. Manon liep gelijk naar de badkuip, en draaide de kraan aan en voelde net zolang totdat de tempratuur haar schikte. En daarna trok ze haar trui uit. Voor het eerst vandaag. Leek wel alsof ze het verstopte. Of misschien was het voor haar gewoon praktischer. Ik keek stil en ademloos toe, hoe ze zich verder uitkleedde. Alsof ik er niet was. prachtig om te zien. En ze leek niet door te hebben dat ik haar stond aan te gapen, vanaf de wasdroger. Ze trok haar shirt ook nog zo uit. Een bh droeg ze niet. Kon daar wel een reden voor bedenken nog. Toen keek ze me pas aan. Lichtelijk verrast. ,,Wat is er?’’ Vroeg ze opgewekt. Ik stond daar maar te dromen. Alleen was het echt. Ze kleedde zich zo voor me uit. Even hield ze haar armen voor haar borst. ,,Vind je ze niet mooi?’’ vroeg ze toen natuurlijk onzeker. Ik zuchtte en draaide nog maar eens duidelijk met m’n ogen. Elke keer als ze zo onzeker deed. ,,Juist wel.’’ Zei ik haar rustig. Hoefde dat niet uit te leggen. M’n rust zei genoeg. Ik meende het ook. ,,Oh. Okay. Kijk dan niet zo eng.’’ Lachte ze vervolgens, en ze maakte haar broek los. ,,Kom je er wel bij dan of blijf je zo kijken?’’ ,,Vind beide leuk.’’ Maar stapte toen toch naar haar toe, en begon me ook uit te kleden. ,,Mag ik je broek doen?’’ vroeg ze me, nadat ik m’n shirt over m’n hoofd had getrokken, en daar zelf aan wilde beginnen. ,,Natuurlijk.’’ Zei ik haar altijd nog kalm, maar werd langzaam wel wild van haar. Zelf was ze poedelnaakt. Nee, helemaal naakt. Wat een lichaam. Haar lange donkerblonde haren die met haar rug haar uiterlijk zo elegant maakte. Manon was elegant als ze naakt was. in tegenstelling tot bijvoorbeeld Ali. Die was altijd elegant. Een verschil wat ik noemenswaardig vond. Het bad was al bijna volgelopen, en voordat ze aan m’n broek begon, voelde ze nog een keer. ,,Oh, best wel warm nog.’’ Maar toen stapte ze er toch voorzichtig in, en liet ze haar heerlijke lichaam onder het water zakken. Haar blik werd ondeugend en ze kwam over de rand leunen aan mijn kant. Ze zat recht op haar knieën. Dit bad was echt hoog. Maar haar handen vonden de knoop en de rits, en ik stapte even later uit m’n broek. Toen lachte ze even hardop. Duivels bijna. Maar dan wel op een zwoele manier. M’n pik stond bijna recht naar boven. Alleen m’n boxer nog. Met twee handen pakte ze het elastiek en trok ze dat naar beneden, waardoor het gevaarte horizontaal kwam te liggen. Het wees haar zo aan. Ze naderde dan ook met haar gezicht en gaf de nog verpakte eikel een lieve kus. ,,Als je toch wist hoe veel ik van je hou.’’ Zei ze daarbij zacht. Even leek ze het tegen de pik te hebben. Maar ze liet alles los en keek mij toen strak en doordringend aan. Ze trok zichzelf op en kwam recht op staan. Ze trok me naar haar toe en met haar klemmende armen in m’n nek voelde ik haar tong m’n mond binnen glijden, nog voordat ik ook maar enige respons had kunnen geven. Dat deed ze goed. Haar hand voelde ik even later wel weer op m’n lul, en met stof en al, werd ik gemasseerd tot komen toe. Gaf niets. Ik ging toch in bad tenslotte. Al schrok ze er wel een beetje van. Soms kwam ik gewoon snel klaar. Door het hijgen en trillen, had ze het aan kunnen voelen komen wellicht, maar het maakte haar niet uit. En mij ook niet. Ik kwam graag klaar. En liever zo vaak als mogelijk. Met zo’n geil wijf als Manon, bleef ik toch hard. Het sperma werd door de stof gedrukt en Manon likte vervolgens een dikke druppel van haar hand af, die haar op deze manier had getroffen. Altijd maar geil. Ik dan. En zij dan ook. Logisch…
Ik stapte vervolgens dan ook maar uit m’n natte boxer en zo bij haar het bad in. We stonden nog. Haar kruis net boven water. Als je erin stond, was het iets minder diep. We hielden elkaar goed vast, en zoende door. Langzaam trok ze me naar beneden en liet ik het hete water m’n lichaam tintelen. Of was zij het, die me zo deed voelen. Er was verassend veel ruimte. We hoefden ons ook niet onderuit te laten zakken om helemaal onderwater te komen met onze naakte lichamen. Ik zat al snel op m’n kont en legde m’n hoofd tegen de rand. Net boven het water. Ik trok haar naar me toe en legde mijn handen op haar borsten. Als ze er maar geen last van heeft. Maar ze begon zachtjes te steunen en daardoor zette ik de massage door en begon ik teder haar nieuwe borsten te strelen. Ze wist niet hoe snel ze haar tong weer in m’n mond moest stoppen. En daar zaten we dan. Heerlijk, dat hete water. Haar hete lichaam. Haar hete tong… haar hand op m’n pik, die ze alweer aftrok. Ik begon harder haar borsten te grijpen, en ze liet het allemaal toe. Niet te hard natuurlijk. Maar ik zocht de grens op. Vooral als ik in haar tepels kneep met m’n vingers, reageerde ze verlekkerd. Dat was gelukkig niet veranderd. Gek idee. Ze had zichzelf veranderd, maar uiteindelijk zat hier nog altijd dezelfde Manon. Zelfs met 5 jaar terug, was ze maar weinig veranderd. Niet voor mij dan. Ze oogde volwassener. Maar was het eigenlijk nog niet. Een meisje. Verwend en onzeker. Een tegenpool van Ali. Daarom werkte het misschien ook wel. En de seks natuurlijk. Dat was altijd vlammen met haar. Ze kwam namelijk al iets overeind, en richtte m’n pik omhoog. Waarom ze hier bang voor was gisterennacht wist ik niet zo goed. Haar lichaam leek het wel prima vinden om door deze bekende pik opgevuld te worden. Bevend en trillend ging ze langzaam op en neer. En ik kon haar borsten niet meer met rust laten. Juist omdat ze dat ook zo lekker leek te vinden. Misschien wel een bevestiging voor haar dat ik het best vond, dat ze dit had laten doen. Dat ik niet meer alleen aan mezelf dacht, maar ook aan haar. Maar toch wel vooral aan mezelf nog. Nep voelde goed, namelijk… Ik denk dat Manon nu alleen nog maar blijer is, aangezien ik net al gekomen was. haar schokkende lichaam kwam met harde krachten klaar, en klotsend liet ze het water alle kanten op golven. Al mijn kleren waren nu nat. Maar dat gaf niet. Ze hield zich vast aan m’n hals en haar mond kon ze niet meer sluiten. Een hoop gehijg en gekreun ontvloog haar, en ik keek haar enkel aan. M’n handen hadden haar kont gevonden, en ik duwde volop mee. En diep dat ik in haar zat, zeg. Ongekend. Bijna tot aan m’n zak. En zij trok het allemaal. Als ze zelf de puf leek kwijt te raken, duwde ik vanuit haar billen haar lichaam door op en af m’n lul. En als ze dan weer even haar puf had gevonden, vergreep ze zich stevig aan m’n schouders of gezicht en begon ze de volgende ronde. Het bad werd steeds minder diep. Totdat het water de rand gewoon niet meer over kon golven. En zij maar kreunen en neuken. En ze stopte pas, toen ik ook zelf hard begon te kreunen en te trillen. M’n lul was bijna gevoelloos geneukt door haar. Bijna. Want toch kwam ik klaar van het genot wat ik ermee ervaarde. Het was net na haar 2e orgasme. Net op tijd misschien ook wel.
Er scheen een sereen licht door het zakgordijn heen. Buiten was het somber. En in de badkamer verder geen licht. Het werd langzaam donker en Manon had de kraan maar weer aangezet, om het bad aan te vullen met nieuw warm water. We waren blijkbaar nog niet klaar. Ze had haar armen liefelijk om m’n nek heen geslagen en de pik was haar gladde poes al uitgefloept. Het maakte niet uit. We hadden elkaar, en we waren samen. En ze deed alles wat ik van haar wilde. Dat was ook niet moeilijk misschien. ,,Seks is zo lekker.’’ Zei ze zacht. ,,met jou dan…’’ zei ze er snel achterna. ,,Alleen met mij?’’ vroeg ik haar dan. En ze knikte enkel. ,,Met Ali niet?’’ En ze schoot in de lach. ,,Ja, ook. Maar dat is andere seks. Maar inderdaad. Want dat is ook zoooo lekker.’’ Ging ze dromend door. Overigens reed ze vanuit haar heupen nog heel langzaam door over m’n schacht heen. Weet niet of ze het doorhad, eerlijk gezegd. Maar ze leek het niet te kunnen helpen, nog leek ze het erg te vinden. En ik ook niet. Gewoon een geil idee, hoe haar lichaam nog naar meer hunkerde. Maar ze liet me los. Ze kroop naar de overkant, en stond op. Leunde op de rand en pakte een flesje. ,,Bubbelen…’’ zei ze er zacht bij. Maar ik was haar al genaderd, voordat ze zich kon omdraaien en voor bubbels zou zorgen. Zonder enige waarschuwing had ik haar benen gepakt, en nog voordat ze kon schrikken, duwde ik m’n tong al tegen haar poes aan en haalde die omhoog naar haar sterretje. Ze schrok dan ook niet wezenlijk. ,,Oh…’’ Klonk er alleen wat zwoel en wat verrast. M’n handen gleden naar haar billen en ik trok me wat op en vergreep me aan haar vlees. Met m’n tong likte ik over haar aarsje heen en probeerde ik zelfs binnen te geraken. Ik weet niet wat ik had, maar had er ontzettend behoefte aan. Het was echter m’n vinger die haar achterdeur opende, en met behulp van wat spuug, begon ik haar daar nu te penetreren. En zij leunde nog trillende op de rand, en stond daar maar half voorover gebogen. Ze liet zich graag anaal bevredigen. Dat wist ik ondertussen wel. Ik moest er soms nog aan wennen. Maar nu leek het allemaal vanzelf te gaan. Zachtjes kreunde ze. Iets harder toen ik m’n andere hand naar haar poes liet gaan. Maar al snel stopte ze me. ,,Kom uit het water. Anders val je.’’ Zei ze me en ze stak haar hand uit. Maar ik zat. Ik zou niet gaan vallen zo. Ze stapte zo voor me uit bad en wenkte me toch echt te komen. ,,Ik wil je daar voelen, Denzel…’’ zei ze heel zacht en zwoel. Jezus, wat een seksbeest. En ik stond toen ook opeens heel snel naast het bad. De vloer was nog nat, en niet veel ongevaarlijker. Maar ze leunde voorover op de rand van het bad, en wachtte geduldig totdat ik positie had genomen achter haar. Verleidelijk keek ze over haar schouder heen hoe ik mezelf aan het aftrekken was. ik was nerveus. En dat voelde ze. ,,Ik weet dat het kan.’’ Zei ze zacht en ze beet op haar onderlip. Ze keek vooruit en haar handen vergrepen zich aanzienbaar stevig aan de rand. Het kon wel. Maar ze wist ook, dat het even pijn zal doen. Had haar ook niet uitgebreid voorbereid met voorspel. Al waren we al een tijdje geil natuurlijk. En los van wat water, was er voor de rest niets dat het soepeler zou maken. Al had ik Anne nog droger in haar kont genomen… dus wat deed ik nou moeilijk. Ik legde m’n handen op haar heupen en duwde vanuit m’n heupen m’n pik tussen haar billen en die gleed zo over haar natte sterretje heen. Zachtjes kermde ze al. ,,Hmm, jah…’’ klonk het dan zacht door de zwoele badkamer. ,,Fuck it…’’ Fluisterde ik zacht hijgend, en pakte m’n pik, en drukte die tegen haar aars aan. Met een gilletje nam ze het voor lief, en ik drukte misschien iets te hard, maar zat er wel vlot in. Oh, haar lichaam protesteerde echter wel fel, al kwam er uit haar mond niets anders dan het ene na het andere zwoele gekerm en bevestiging van uitbundig genot. Echt zo’n moment waarop ik het dan al haast niet meer hou. ,,Ja, Denzel…’’ Moedigde ze me aan. Ik zat gewoon in haar kontje. Van Manon. Die meid van al die jaren terug. Toen durfde ik nog niet eens te fantaseren over anale seks…
M’n eikel werd strak geknepen door haar kringspier. En dat voelde gewoon ontzettend goed. Ik duwde ijverig door en Manon kermde toepasselijk mee met elke stoot. En hard ook. Was een losstaand huis, dat kon best. Maar echt wel hard dus. Regelmatig keek ze over haar schouder heen, en beet ze op haar lip om weer geil een dreun te ontvangen in haar strakke kontje. Ik zag aan haar dat ze het gewoon lekker vond om op deze manier genomen te worden. Het paste bij haar onderdanige gedrag, wat ze altijd had. Het zette me dan ook aan om een stapje verder te gaan. Ik hield haar kont goed vast en trok 1 bil ook continue van haar aarsje weg om m’n pik de ruimte te geven. Met m’n andere hand pakte ik fel haar haren, en trok ik haar hoofd achterover. Ze schrok overduidelijk. ,,God, Ja!’’ was echter het eerste wat ze uitbracht en ze begon nog harder en dieper te kreunen. En ze kwam niet veel later ook klaar. Dit was de Manon waar ik echter wel eens over gefantaseerd had. Over hoe ze gebruikt werd voor de seks. Zoals ik haar nu even ruw aanpakte. Al deed ik het nog op m’n eigen lieve manier. Ik bleef aan haar haren trekken, terwijl haar lichaam begon te sputteren van genot, en trok haar hoofd zo ver naar achteren, dat ik haar kon aankijken. En zag haar eens lachen ook. Ik deed haar geen pijn. Ik trok wel aan haar haren, maar stond er niet aan te rukken. Gewoon even laten zien dat zij dit wel wilde, maar dat ik de regie in handen had. En dat leek te werken. Bij haar wel. Ik liet haar los, en ze zakte vrijwel meteen naar de grond, en m’n pik kreeg weer adem. ,,Nog 1 ding.’’ Zei ik haar stoer. Ze draaide zich om en ging tegen het bad aan zitten op de koude natte vloer. Ze keek hijgend in ongeloof naar me op, en met een hand voor haar hoofd kwam ze langzaam bij. Ondertussen had ze ook wel gezien dat ik me hard aan het aftrekken was. ik boog wat voorover en kwam spuitende klaar over deze bimbo. Niet qua lichaam, maar wel qua seksualiteit. Ik waarschuwde haar van te voren, en braaf zoals ze onderdanig was, richtte ze haar gezicht naar me toe, en sloot ze haar ogen. Dit was denk ik niet de eerste keer. Wel voor mij. Dat ik Manon dan zo ordinair in haar gezicht spoot. En wat een plezier had ik er in. Alsof m’n ballen nog niet leeg waren na vrijdag, werden ze vandaag ook al voor de 4e keer aan het werk gezet. Klotsend vloog het m’n pik uit. De eerste spatte uiteen, waarna de rest wat rustiger door de lucht vloog en het laatste eruit sijpelde. Maar de laatste scheuten waren net zo groot als de eerste. En dus kon ze zo weer terug in bad. Wat een zooitje. Wat een geil wijf. Wat je er nog van kon zien. Ongekend hard was ik klaargekomen. Schrok er zelfs een beetje van. Ja raar, weet ik, maar echt. Ze deed dit allemaal met me. Godzijdank.
En dan lig je uiteindelijk met haar in bed. Vrij vroeg nog. Net na het eten. We waren dan ook moe. Van de nacht hiervoor en van de dag die daarop volgde. Zowel het emotionele als fysieke deel van de dag had een hoop energie gekost. En desondanks kon ik niet slapen. Zij wel. Schattig bijna. Lagen we in bed, en hadden we niet eens seks. Nee, ik was al lang niet meer gebonden aan de slaapkamer voor seks. Die kamer is immers bedoeld om te slapen. Ik was nerveus voor morgen. Al vrij vroeg moest ik met haar naar die arts, helemaal in Goes. Had ik geen zin in. Wel om er voor haar te zijn, maar niet om dan ook echt zo’n kliniek in te stappen. Echtwaar, ik heb niets tegen mensen die zichzelf laten veranderen. Zeker na vandaag niet meer. Maar ik voelde me er nu al ongemakkelijk over. Ze lag in m’n armen. Zoals ze dat al zo vaak had gedaan. Alsof er niets aan haar veranderd was. en ik geloofde ook echt dat er tussen haar en mij niet eens zo veel veranderd was. naakt zag ze er anders uit. Ietsjes maar. Niets schokkends. Al ervaarde ik het natuurlijk wel zo. Maar om andere redenen. Het was gewoon Manon die tegen me aan lag. Die rustig sliep, en die me hier nog altijd een warm gevoel gaf. Even later stond ik naast het bed, en keek ze me slaperig aan in het weinige licht wat langs de gordijnen naar binnen kwam. Het was een uur of 3. Echt midden in de nacht. ,,Wat is er?’’ vroeg ze me zacht en lichtelijk bezorgd. ,,Ik wil heel even naar buiten. Niets aan de hand. Ben zo terug.’’ Zei ik haar zacht en liep al stilletjes weg. En zij bleef liggen. Gelukkig maar. Ik was niet uit op drama. Wilde gewoon even naar buiten. En ik zat niet veel later dan ook weer op dat bankje. Maar nu dus alleen. Ik kon niet slapen. En eigenlijk gewoon omdat het zo krankzinnig was. Ik zou morgen avond naar huis gaan. Ali zou morgenochtend thuis komen. En dan ging het leven weer door. Blijkbaar. Logisch ook natuurlijk. Maar waar stond ik dan precies. Welke kant moest ik op gaan. Wat had ik nog te doen. En wat wilde ik nog allemaal. Ik wilde alles nog, namelijk. Manon was in mijn ogen altijd kwetsbaar. Klaarblijkelijk nog altijd. Ik wilde haar niet kwetsen. Zij moest niet als Ali worden. Want dat was ze gewoon niet. En ik zat hier dan ook zodat ik rustig mezelf even kon haten. Kijk toch eens wat ik allemaal al had! … maar het wat niet genoeg. En dat gaf dus ook niet. En daar had ik het moeilijk mee. Ik en Manon waren een bijzonder stel. Enkel om ons verleden. Daar was ik heilig van overtuigd. En ik en Ali ook. Enkel om onze toekomst. Ook daar durfde ik geld op te zetten. Hier op het bankje botste oud met nieuw. Wat was, en wat zou komen. Beiden was het duidelijker dan ooit. Mijn verleden met Manon stond me nog zo dichtbij, al keek ik er na dit weekend wel anders tegen aan. En ook wist ik wat ik in de toekomst wilde met Ali. En met Manon. Maar Manon bleef altijd dat verleden. Maar ik leefde niet meer in het verleden. En als ik aan Ali dacht. Aan zij met mij. De lijst, en onze avonturen die nog gepland stonden op het gebied van seksualiteit. Maar ook op al het andere wat ons leven te bieden heeft… dat was zo anders. Een enorm gapend gat bestond tussen het verleden en de toekomst. Namelijk het heden. En dat leek ik nu even niet in te kunnen vullen. Dat probeerde ik nu hier in de kou en in de nacht duidelijk te krijgen. Als een soort autist die alles concreet moest hebben. Ik was er niet trots op. Maar zo was ik dus wel. Met Manon in m’n leven zou ik altijd het verleden bij me dragen, alsof ik er nog in leefde. Zo is het altijd geweest. Zoals ik al zei; ze zal altijd die Manon van vroeger blijven. Al is het maar een beetje. Al had ik dit weekend alleen maar dingen gedaan die ik vroeger niet met haar deed. Niet alleen de seks. Haar de waarheid vertellen bijvoorbeeld. En mezelf de waarheid vertellen. Ik kwam er wel. Maar het duurde zo lang. Ik beleefde nieuwe dingen met Manon, die ik niet in het verleden terug kon plaatsen. Dat was namelijk al gebeurd. Vooral als Ali erbij was. en ook met Ali niet alleen op seksueel gebied. Ik moest begrijpen dat we alle drie ons eigen leven hadden. Eigen verhoudingen. Er was wel meer in m’n verleden gebeurd. En in dat van Manon. En laten we het verleden van Ali toch ook niet vergeten, al wist ik daar nog niet veel van. We hadden alle drie ons rugzakje om. Maar ik leek er het minst van allemaal mee om te kunnen gaan. Ik was het zwakst. In mijn ogen dan. En doordat ik zo naar het verleden bleef kijken, vergat ik het heden. Niet de toekomst. Nee, alleen het heden. Maar daarmee stelde ik de toekomst dus wel keer op keer uit. En wellicht was het allemaal veel minder dramatisch als dat ik het met voorstelde. 2 dagen terug had ik nog dikke pret met twee meiden, waarmee ik nauwelijks een verleden heb. En dat zou over een aantal dagen zo weer kunnen gebeuren. Want wat meiden betreft, leefde ik vooral in het moment zelf. Die kutlijst ook. Een last… en veel meer. Godinnen… Wellicht slechts een mythe.
Ik reed haar naar de kliniek toe. Ze had heel de rit haar hand op m’n knie. Ik had haar gezegd dat ik het eng vond. Dat vond ze niet erg. Dat begreep ze zelfs. Ze was allang blij dat ik terug was gekomen vannacht. Dat had zij mij dan weer eerlijk verteld. En dat trof mij zwaar. Ik was altijd maar bang dat zij mij zou verlaten, en nu was zij bang dat ik haar zou achterlaten. Echt nooit dus! Behalve nu even. Ik wachtte in de auto. Het zou niet heel lang duren. Een verzamelalbum van The Kinks. Zo lang duurde het. Godverdomme, dat was nog best lang dus. En ik was nerveus. Ze was vrij enthousiast toen ze vertelde dat het eventueel haar laatste bezoek zou zijn. Ik wilde niet weten hoe haar arts eruit zag. Niet dat ik die zou aanvliegen of zo. Maar het idee gewoon, was me vreemd. Toen ze me uiteindelijk weer tegemoet liep, zag ik een stralende lach op haar gezicht. Ze stapte in en keek me spetterend aan. Ze was zo’n spetter. ,,En? Goed nieuws neem ik aan.’’ Ze knikte vlug en haar lip begon te trillen. Ze vloog me in de armen en ik hield haar stevig tegen me aan, terwijl ze zachtjes begon te huilen. Ik zal dus echt nooit begrijpen wat het allemaal voor haar betekende. Waarom ze dit gedaan heeft. Maar na deze reactie van haar, een reactie van vreugde overigens, wist ik dat ze zichzelf op geen enkele manier tekort heeft gedaan. Dus dit had ze nodig om gelukkig te zijn. Prima toch. Ik had zelf ook moeite om het droog te houden, maar dat liet ik haar niet merken. Ik hield haar stevig tegen me aan, totdat het meeste vocht in m’n ogen de weg van de traanbuizen had gevonden. Ik snotterde wel een enkele keer. Maar dat kwam niet boven haar eigen gesnotter uit. Haar stem piepte helemaal tijdens het huilen. ,,Ik ben zo ongelofelijk blij.’’ Zei ze enkel. Meer kon ze niet verzinnen. Kon ik me wat bij voorstellen. Ik zuchtte diep, en begon haar enthousiast te kussen. ,,Ik kom aan het einde van de week naar huis. Als m’n ouders weer thuis zijn. Dat beloof ik. Goed?’’ zei ze snikkend en piepend. Toen rolde er alsnog een traan over m’n wang heen. Ook op dit moment dacht ze nog een beetje aan mij. Moet wel de laatste keer zijn dat ik huil, hoor. wordt bijna misselijk van mezelf…. Sentimentele gedoe… maar wat was ik blij voor haar. Nooit kunnen indenken dat ik zo blij voor haar zou zijn met dit als reden daarvoor. Ik was vooral blij dat ze gezond was. en dat ze goed genezen was. dat ze hier in m’n armen lag. Weer even voor het laatst. En een tweetal uur later vulde ik die armen met het lichaam van Ali. Ook zij was intens gelukkig. Vooral omdat ik überhaupt was afgereisd naar Zeeland. ,,Was zo bang de laatste tijd. Dat het allemaal voorbij zou zijn.’’ Zei ze weemoedig en ik moest haar nog harder tegen me aan drukken. Ongelofelijk toch. Maar ook zo makkelijk gelijk. Hoe kon ik nog twijfelen over het heden.