Ik pakte de landkaart er nog eens goed bij. We zouden 6 weken hebben om samen een eind te reizen, in de hoop ons leven weer op een rijtje te krijgen. Althans, zo keek ik er tegen aan. Ik had een camper gehuurd en de meiden zouden in een tentje daarnaast slapen. Dat vonden ze prima. Min of meer dan. En dus was er vrijheid. En een hoop keuzemogelijkheden. Zelf hield ik van de plaatsjes die misschien niet zo voor de hand lagen. Ik was nog nooit in Tsjechië geweest bijvoorbeeld, laat staan verder dan dat. Leek me erg mooi daar. De eerste keer dat ik dat voordroeg, kreeg ik wat lauwe reacties terug en zei ik maar dat ik goed Duits sprak, als reden. Alsof heel Tsjechië Duits sprak… Het maakte niet uit. Ze werden er niet warmer van. En ‘’ze’’ waren mijn twee dochters. We hadden een moeilijke tijd achter de rug. Ik; Paul, en mijn twee dochters Amanda en Julianne. Maar daar later meer over. Ze hadden beide zomervakantie nadat ze beiden geslaagd waren, en dus lang vakantie ook. We zouden al in het voor seizoen vertrekken en dan in te midden van de reguliere zomervakantie terug komen, zodat hun zich konden voorbereiden op het leven na hun diploma. Ik werkte zelf als ambtenaar voor Rijkswaterstaat. Had veel boekhoudkundige werktaken, en in geen tijden meer vakantie opgenomen. Werken was voor mij de beste manier om verdriet te verwerken. En nu leek me een lange vakantie met de meiden de beste manier om dat nog niet verwerkte verdriet alsnog proberen te verwerken. Al wist ik vrijwel zeker dat het nog niet verwerkt zou zijn, eer dat we weer thuis zijn. Maar goed, het zou hoe dan ook voor wat afleiding gaan zorgen. Toen ik voor het eerst voorstelde, was Julianne meteen enthousiast. Zij was de jongste. Net 18 geworden. Ze was de liefste van de twee. Misschien niet aardig om te zeggen, maar met haar had ik gewoon een betere click. Amanda was 2 jaartjes ouder. Die was wat meer op zichzelf. Zij heeft mij eigenlijk nooit echt gemogen. En zij ging ook liever met vriendinnen op vakantie dan met mij en haar jongere zusje. Begrijpelijk. Maar dat ging niet gebeuren. We hadden namelijk wat meegemaakt en dat moest verwerkt worden. Ik weet niet of ik hier goed aan deed maar ik forceerde de twee toch min of meer om samen met mij op reis te gaan, zodat we onze horizon wat konden verbreden en misschien dat konden vergeten waar ik nu nog iedere dag aan dacht. Iedere dag en iedere nacht. Hun moeder, en mijn vrienden, was opeens weg. Ook zonder een teken van te voren te geven. Ze had wel een briefje achtergelaten, maar daarin stond niets wat had verklaart waarom ze ons verlaten had. Afgelopen januari was het gebeurd. Op 1 januari om precies te zijn. Ze wilde een nieuwe start maken. Amanda en Julianne kwamen die nacht thuis van een feestje en troffen mij thuis aan met een brief in m’n handen en tranen op m’n wangen. Net na middernacht had ze me gekust en zei ze me dat ze zo ontzettend veel van me hield. Het was een leugen. Ze liep de deur uit op ons eigen feestje en kwam nooit meer terug. ,,Ik zie je thuis.’’ Had ze me gestuurd op de sms. ,,We moeten even praten.’’ Was het devies. Maar thuis viel er niets te bespreken. Ze was er al niet meer. Onbereikbaar ook. Alleen die brief waarin vlug stond geschreven dat ze ongelukkig was en dat ze ergens ver weg van hier opnieuw wilde beginnen. Zo ontzettend pijnlijk. We hadden ruim 7 jaar een relatie en ik was gek op haar, en zo dacht ik, zij ook op mij. Amanda las de brief en liep snikkend naar boven naar haar kamer, terwijl Julianne naast me kwam zitten en mij begon te troosten. Alsof ze het al wist. Maar dat was niet zo. Julianne zette zichzelf nooit voorop. Erg bewonderingswaardig. Ik heb haar later wel horen huilen. En vaak ook. Collega’s verklaarden me voor gek dat ik nu op zo’n lange reis ging met ze met niet meer dan een camper en een tentje. Ergens hoopte ik dat we misschien op onze reis haar zouden tegenkomen. De gene die we allemaal zo misten. Maar ik werd eerder om een andere reden voor gek verklaart. Want wie een beetje kan rekenen, heeft al door dat Julianne en Amanda niet mijn echte dochters zijn. Ik zag ze als dochters. En ik hield van ze als dochters. Maar ze waren niet mijn dochters. Julianne was 11 en Amanda 13 toen ik ze leerden kennen. Nog kinderen. Maar dat was lang geleden. De meesten van mijn kennissen, vrienden en familieleden zeiden mij gewoon ijskoud dat ik hetzelfde moest doen. Dat ik geen reden had om te blijven. Dat zij mijn dochters niet waren, en dat ze ondertussen al wel volwassen waren. De meesten begrepen dan ook niet dat in 7 jaar tijd een hoop kon gebeuren. Dat het best mogelijk was om de kinderen van een ander als je eigen te gaan zien. Geloof me, dat kon. Een enkeling echter, die wel begreep dat ik bleef bij hun en voor hun bleef zorgen, zei dat ik die reis nooit moest beginnen en dat ik moest beginnen met hun los te laten. Onbegrijpelijk eerst. Ze waren net hun moeder zomaar verloren, en dat zou ik hun ook nog in de steek laten. Dat ging niet gebeuren. Maar tussen die enkelingen die mij iets beter kenden, was er 1 iemand die misschien wel de spijker op de kop sloeg en zei me niet op reis met ze te gaan juist omdat ze volwassen waren geworden. En ze waren niet zomaar volwassen geworden. Zowel Amanda als Julianne waren misschien wel de mooiste meisjes die ooit gezien had. En die enkeling wist dat ik dat stiekem als pseudoreden zou gebruiken om de reis door te zetten. Niet dat ik een viezerik was, maar puur op uiterlijk waren beiden fijn gezelschap, zal ik maar zeggen. En misschien was ik daar na een paar maanden wel aan toe, maar geen haar op m’n hoofd die durfde te beweren dat ik ook maar een vinger op hun zou leggen. Want zoals ik al zei: In 7 jaar gebeurde er een hoop en wat andere ook zeggen, ik zie ze als mijn dochters.

Maar ik zat daar nog met de kaart op de grote eikenhouten tafel in de keuken toen de 2 in kwestie binnen kwamen gelopen. Ze kwamen net terug van de sportschool. Iets wat ze beiden van mij en hun moeder hadden overgenomen, maar sindsdien veel fanatieker uitoefenden. Het stond ze goed. ,,En pap, waar gaan we naar toe?’’ Vroeg Julianne dan enthousiast en ze legde haar hand op m’n schouder en keek mee, terwijl Amanda eerst naar de keuken liep om onder de kraan wat water te drinken. Ik stoorde me soms best aan Amanda. Ik had haar nooit wat aangedaan, en ze behandelde me altijd als een tweederangs mens. Ik mocht er van haar moeder nooit wat van zeggen, en nu ze weg was, durfde ik dat ook niet meer. ,,Weet het nog niet. Teveel tijd misschien wel maar niet genoeg om alles te bezoeken. Waar willen jullie naar toe?’’ Vroeg ik ze dan maar. Ik was altijd overmatig vriendelijk tegen de 2 omdat ik vond dat ze dat nodig hadden sindsdien. ,,Zweden!’’ Zei Julianne dan meteen enthousiast. ,,Dat kan…’’ Reageerde ik dan zelf wat lauwtjes. ,,Ben ik ook nog nooit geweest.’’ Zei ik haar daarna wel met een vriendelijke glimlach, waarna ze wegliep en haar oudere zus nadeed bij de kraan, die zelf mijn kant op was komen lopen en wat verveeld tegenover me ging zitten. ,,Al mijn vrienden gaan naar Spanje… Waarom mag ik niet?’’ Begon ze dan weer te zeuren, wat ze de laatste weken dagelijks deed. ,,We gaan gewoon met z’n drieën.’’ Zei ik dan streng. ,,Kunnen toch ook eerst naar Spanje. Als we toch zo lang hebben. En dan stoppen we onderweg overal gewoon even. En dan terug naar Zweden.’’ Stelde Julianne dan opgetogen voor. Maar het idee alleen al om eerst naar Spanje te rijden om dan terug te rijden naar Zweden of andersom, zag ik niet bepaald zitten. Dan maakte ik liever een rondje. Voelt gewoon raar om heen en weer te rijden. ,,Nee, joh.’’ Zei ik dan ook alleen. ,,Zet mij dan af in Chersos en dan mogen jullie naar Zweden.’’ Probeerde Amanda dan nog een keer. ,,Gaan ze naar Chersonissos? Mijn god, Amanda…’’ Merkte Julianne dan gemeen op en lik lachte er ook al een beetje om. ,,Wat?!’’ Vroeg ze dan verontwaardigd toen ze ons zag lachen. ,,Ja, dat is Griekenland… dombo.’’ Het bleven toch zusjes... ,,Hou je mond, kutje.’’ Reageerde Amanda dan boos en zichtbaar schamend voor het domme momentje. Toevallig was Amanda blond, maar zeker niet dom. Dit kon iedereen overkomen. ,,Dan gaan we naar Griekenland.’’ Zei ze daarna bijdehand… ,,Nee.’’ Zei ik dan weer. ,,Jezus, waarom vraag je het dan?!’’ En ze stond op, sloeg op de tafel en stampte naar boven naar haar kamer. Ik zuchtte er maar om. ,,Waar wil jij naar toe dan?’’ En ik voelde haar hand weer zorgzaam op m’n schouder en keek in het lief lachende gezichtje van Julianne die alweer leek vergeten dat Amanda zojuist boos op haar was geworden. Het gebeurde dan ook wel vaker. ,,Het maakt me niet uit. Leuk om alle landen een keertje te pakken. Of om het lot het te laten bepalen. Niet?’’ lachte ik dan terug, en wist echt niet waar we naartoe moesten, en of ik er überhaupt wel goed aan deed nog. ,,Komt wel goed.’’ Zei ze dan en tikte me nog een keer op m’n andere schouder. ,,Ik ga het goed maken met Amanda…’’ zuchtte ze dan, en ook zij liep naar boven. Ik had 6 weken vrij genomen en we woonden hier best wel mooi. We hadden nog een weekje voordat we zouden gaan. Misschien moest ik hun gewoon op hun eigen vakantie laten gaan en hier m’n tijd rustig uitzitten, en de verleiding voorbij te laten gaan. Elke keer als 1 van hun de kamer binnenstapte, sloeg mijn hart toch een paar slagen over. Ik kon dat niet meer ontkennen. Zeker als ze waren wezen sporten…

Ik had een vriendin. Niet echt mijn vriendin, maar gewoon een vriendin. Een gemeenschappelijke vriendin van mij en de moeder van m’n dochters. Ze kwam regelmatig bij ons langs. Zeker sinds januari. Victoria. Ook haar kende ik van de sportschool. Je moet niet denken dat ik het typische sportschoolmannetje-mannetje ben. Helemaal niet zelfs. Ik ging er wel graag naartoe. Zeker toen ik hun moeder leerde kennen. De reden voor mijn lidmaatschap. Maar ben er toen wel een beetje blijven hangen en maakte tot mijn eigen verrassing hier en daar wat vrienden, die wel wat meer wat typisch waren. Ik was niet van de gewichten maar meer van het klimmen, het hardlopen en het fietsen. Ik weet niet precies hoe ze elkaar hadden leren kennen, maar Victoria bleek via-via al een bekende te zijn. Ze was een stukje jonger. Zelf ben ik 42 overigens. Hun moeder was een aantal jaartjes jongen. Een vroege moeder. Een verhaal apart. Maar Victoria was nog veel jonger. 27 of zo. Nu. En voor haar kwam het vertrek net zo plotseling als voor ons. Ik was altijd geneigd eerst aan mezelf te denken, zoals ieder ander, en natuurlijk ook aan Julianne en Amanda, maar haar vertrek had natuurlijk ook op veel andere mensen effect. Zoals Victoria, die zich als een van haar beste vriendinnen zag. Waar ik wel voor in kon komen. Het duurde even maar we kwamen elkaar dan tijdens het sporten tegen, wat na januari alleen maar pijnlijk was eigenlijk, en raakten langzaam aan de praat. Ik had altijd het idee dat ze mij als schuldige zag. Dat ze dacht dat ik iets gedaan had waardoor zij hier nu niet meer was. Maar als zij zoiets meer wist, dan had ik het graag van haar gehoord. Maar dat bleek helemaal niet zo te zijn. Zo dacht ze helemaal niet over mij. Maar je gaat dan toch twijfelen. We spraken op een gegeven steeds meer af om samen te gaan sporten en dan hadden we het over haar. We hadden beiden zoveel vragen nog. Maar op den duur veranderde het onderwerp toch voorzichtig aan in iets meer persoonlijks tussen haar en mij. Niet dat we haar vergaten, maar ik begreep waarom zij een vriend van de familie was. Want net als hun moeder konden Julianne en Amanda ook goed met Victoria overweg. Het was overigens Victoria die de bekende kennis was die mij waarschuwde niet die reis te ondernemen met hun, om de reden waar ik liever niet aan dacht, om dat ik juist wel zo graag daar aan dacht. Ze zei het me al vrij snel, toen het haar begon op te vallen. Dat als we samen op de loopband stonden en Amanda of Julianne langs kwamen voor hun eigen sessies. Ze zag me kijken. Net als iedere andere man in de sportschool. Dat kon ze me niet kwalijk nemen. En dat deed ze ook niet. Maar ze gebruikte het wel om mij er op te duiden dat zij niet mijn dochters waren. En dat ook nooit zouden worden. ,,Dat doen vaders niet, he.’’ Zei ze me dan die eerste keer dat ze erover durfde te beginnen. ,,Wat niet?’’ Vroeg ik dan nog onwetende. ,,Zo staren naar je dochter.’’ En Victoria keek me toch aanvankelijk wat bezorgd aan, wat mij toen eerst deed doen schrikken. ,,Nee, maak je geen zorgen. Ik bedoel alleen maar…’’ En zo bedoelde ze het alleen maar. Dat was nog ver voordat de camper ook maar in beeld was. Maar ik voelde me erg vrij om te spreken in het bijzijn van Victoria. Ook omdat ze het helemaal niet erg vond. ,,Vond het altijd al knap van je, om je überhaupt over vreemde kinderen te ontfermen.’’ Zei ze me dan, en liet me eerder met een goed gevoel achter dan een schuldig gevoel. Een goed gevoel, wat in combinatie met het gezelschap al snel leidde tot gevoelens. Victoria was wonderschoon. Nog steeds! Lang donker haar, donkere wenkbrauwen, een licht tintje. Donkere ogen. Misschien ergens ver weg wel een Noord-Afrikaanse afkomst, of zo. Geen idee hoor, en boeit ook niet verder. Misschien goed om een duidelijk beeld te krijgen van haar. En ze was slim. Ze had mensenkennis vooral. En op den duur hadden we hetzelfde gesprek weer, maar dan in een net andere context. ,,Dat doen vriendjes niet, he?’’ Begon ze toen een keer. Ik weer verbaasd, omdat nu geen van mijn dochters in zicht was, maar enkel zij. En weer bedoelde ze het helemaal niet kwaad. ,,Ik weet dat je me leuk vind.’’ Zei ze daarna dan ook zomaar. ,,De beste vriendin van je vriendin…’’ Merkte ze dan wel op. ,,M’n ex-vriendin?’’ Durfde ik toen al te stellen. Victoria lachte daar wat ongemakkelijk en verlegen om, alsof ze wilde zeggen dat ze dit ook helemaal niet erg vond. We zaten ondertussen soms ook wel op dezelfde lijn en begonnen zo nu en dan wat met elkaar te flirten. Dat was mij ook wel opgevallen al. Maar vroeg of laat ging het dan weer over Januari, en dan was het vergeten. Maar die keer dus niet. Ik zei haar al wel meteen dat het niet kon, nu niet en nooit niet. Dat kon gewoon niet omdat ik zo bang was wat anderen, en met name mijn dochters, er wel niet van zouden denken. Het zou te toevallig zijn. Maar ik bleef met Victoria afspreken. Meer dan daarvoor zelfs. Ook buiten het sporten om. En ze kwam zo nu en dan zelfs bij ons thuis. Een idee van haar om te zien hoe de 2 prinsessen zouden reageren. Tot mij verbazing waren die meer opgelucht dan bezorgd om dit bekende gezicht bij hun thuis te zien. En dat was prima. Maar er was geen romantiek verder. Soms wat geflirt. Ze zag er altijd mooi uit. En ik kleedde me ook wel netjes, en hing stiekem toch wat meer aan de gewichten om eventuele onbespreekbare kansen toch te vergroten. Ik zag er geen problemen in. Ook niet in de vakantie. Ik begreep wel wat Victoria bedoelde, en ze had ook gelijk. Amanda en Julianne waren te mooi om niet soms stiekem over te fantaseren. Victoria was zelfs zo aardig daar gewoon begrip voor te tonen toen ik het een keer toegaf. Maar zij zag niet zo zeer problemen. Ze dacht eerder in oplossingen.

,,Het valt me op dat je haar naam nooit noemt.’’ Zei ze me voorzichtig. Ze was bij ons thuis. De meiden zaten elk op hun kamer en wij in de tuin en hoorde van boven uit het raampje zachtjes wat vrolijke muziek komen van Amanda’s kamer, en zo nu en dan zelfs gelach. Van beiden. Ze waren samen soms ook goed voor elkaar. Maar Victoria had haar punt. Ik heb haar naam nog niet genoemd. En dat deed ik eigenlijk bij niemand meer. Ik hoorde haar naam nog wel vaak. ,,Al eens iets gehoord van Olga?’’ Werd me nog regelmatig op m’n werk gevraagd die er op den duur ook wel volledig van op de hoogte waren. Olga… Toen ze zich voorstelde was haar naam nog bijna een reden om niet met haar in zee te gaan. Maar de manier waarop ze naar me keek, haar lieve zachte stem, haar strak afgetrainde lichaam… en echt grote en mooie ronde borsten ook… pfff… dat won het met gemak op dat moment van het idee dat ik haar naam onaangenaam vond. Dat veranderde al vrij snel toen ik haar begon te daten. Ze was toen 29. Ze zei me al snel dat ze een verleden had, al ging ze daar nooit helemaal op in. Toen ik haar oudste dochter van 13 leerde kennen, had ik wel een idee, al heb ik nooit gevraagd of er een verband was tussen haar vervelende verleden en de leeftijd waarop ze zwanger was geraakt. Voor hetzelfde geld had het er niets mee te maken en ook zij was er nooit over begonnen. Dus dat liet ik snel rusten, en kreeg alleen maar met haar te doen en bleek al snel in de rol te passen van een wat oudere zorgzame man, die niet schrok van dit alles. Ik was toen 35, en had überhaupt nooit zelf veel geluk gehad in de liefde, en toen een vrouw zo mooi als zij oprecht interesse in mij begon te tonen, was ik al snel verloren en volgden er 7 lange jaren vol met geluk. Echt waar, ik was zo gelukkig met haar. Olga dus. Ik mocht haar zelfs Ollie noemen, maar dat was niet bepaald een verbetering. Zeker niet toen ik de naam Olga duidelijk begon te associëren met het geluk wat ze me gaf. Daarvoor dacht ik bij Olga aan Oost-Duitse atleten uit de jaren 80 die er meer uitzagen als mannen dan als vrouwen… Nee, dan was mijn Olga het compleet tegenovergestelde. Wat klein van stuk zelfs. Wel een sportvrouw. Echt een fitness typje. Zij wel. En haar dochters nu ook. En dat was allemaal prima uiteindelijk. Maar nee, ik had het liever niet meer over haar. Ik hield van haar. En nog steeds wel. Maar dat moest ook een keertje stoppen natuurlijk. En dus noemde ik haar liever niet bij naam. Toen ik dit tegen Victoria zei toen ze me er naar vroeg, toonde ze weer begrip, maar wel met wat voorzicht. Het was makkelijk te vergeten. Het was nog altijd haar beste vriendin. En dan zat ik hier te vertellen dat ik die wilde vergeten. Haar eigen relatie was zelf op de klippen gelopen een aantal weken terug. Ja, toen het geflirt begon tussen haar en mij had Victoria nog een relatie… En ergens was ik blij dat die relatie nu voorbij was, omdat ik zelf gevoelens voor haar had, maar sinds hun breuk, leek het eerder allemaal wat bekoeld geraakt.

,,Ik denk echt dat je niet op vakantie moet gaan met ze.’’ We zaten beide aan een glaasje rosé, en ze begon er weer over. Ik zuchtte dan ook. ,,Ik kan me best wel beheersen, hoor.’’ Zei ik dan rustig. Zo ver waren we al dat we er in principe vrij over konden spreken. Mits we samen waren dan. ,,Ik en Olga hebben het hier ook wel eens over gehad, namelijk.’’ Zei ze me toen, wat voor het eerst was. ,,Hoe bedoel je?’’ vroeg ik haar toen ook wat dringend. Ze trok haar schouders op. ,,Je kijkt al een paar jaar naar ze. Dat wist zij ook.’’ Legde ze toen voorzichtig uit. En ik schrok. Ik slikte er zelfs van. ,,Zou ze daarom…?’’ En ik wilde het eigenlijk niet eens weten meer, maar toch vroeg ik het. ,,Is ze daarom weg? Maar dat slaat nergens op. Dan had ze mij juist weg moeten sturen en niet zelf moeten gaan…’’ Redeneerde ik al volop. ,,Nee, nee! Relax.’’ Zei ze dan eerst. ,,Dat heeft er niets mee te maken. Dat weet ik zeker. En ik weet echt niet veel, maar dit weet ik echt zeker.’’ Zei ze me toen om me wat te bedaren. ,,Wat bedoel je dan?’’ Vroeg ik haar dan nog maar een keer en keek haar toch wat ernstig aan. ,,Ze zei me altijd dat het hardwerken was. om jou ‘tevreden’ te houden.’’ Werd me toen licht cynisch verteld, wat echter alleen maar voor nog meer vraagtekens zorgde. Maar ze ging gelijk door. Ze ging zachter praten. Ze kroop zelfs wat in een. En ze werd zelf een beetje rood. ,,In bed, bedoel ik.’’ Zei ze dan, waarna ik begon te lachen. ,,Oh, dat?’’ lachte ik door. ,,Is ze daarom weg gegaan?!’’ Vroeg ik dan gelijk weer geschrokken. Ik zag opeens in alles in mij problemen. ,,Nee!’’ Zei Victoria dan alweer snel. ,,Nee, dat niet. Ook dat niet.’’ En ze leek opeens weer iets zeker te weten, al benadrukte ze dat nu niet zo. ,,Ze deed het graag.’’ Lachte ze toen wat verlegen. Een beetje raar, maar niet onaardig om aan te horen van 1 van de beste vriendinnen van mijn wegelopen grote liefde... ,,Maar ze zag het ook als een taak. Je ‘drive’ was nogal groot, of zo.’’ Ging ze door, nog altijd met schaamrood op de kaken. ,,En ze was bang dat je misschien meer wilde dan dat ze kon geven, en zeker toen hun *en ze keek even wenkend naar boven* wat groter werden.’’ En het was dan uiteindelijk duidelijk wat ze me wilde vertellen. Of bijna duidelijk dan. ,,En daar ben jij nu ook bang voor? Dat ik me dus toch niet kan beheersen en me aan hun vergrijp?’’ Vroeg ik haar dan toch wat verontwaardigd. ,,Ja, hallo. Je hebt al toegeven dat je naar ze kijkt en aan ze denkt.’’ Viel ze toen gelijk stevig in. ,,Oh ja…’’ Zei ik dan nog sukkelig. ,,En na een paar maanden zal de druk wel gestegen zijn niet?’’ Waar ik wat lauwtjes op reageerde. Soms werd het misschien wel te persoonlijk voor 2 vrienden met een verschillend geslacht. ,,En dan haal je het in je hoofd om op reis te gaan met ze. Voor 6 weken. Helemaal alleen. Vraag je dan niet om problemen? En ik probeer jullie alleen maar te beschermen hoor.’’ Ik snapte haar punt echt wel. maar de verleiding bleef groot. Het idee alleen al. Ik was een slechte vader geworden. Nog voordat ik kon reageren hoorde ik boven de muziek uitgaan en niet veel later een duo wat de trap af kwam gelopen en door naar buiten. Daar stonden ze dan. Helemaal opgemaakt. Ze gingen nog uit. Het was vrijdagavond en dat mocht best dan. Maar deze maandag zouden we al vertrekken. ,,We gaan zo.’’ Zei Amanda dan vlug en Julianne bleef er even stil bij staan. En ik maar kijken natuurlijk. Onopvallend voor de 2, maar niet voor de ander. ,,Zin in maandag meiden?’’ Vroeg Victoria dan nog. Julianne knikte enthousiast. ,,Ja, echt super veel zin in.’’ Zei ze dan, terwijl Amanda zich wat meer op de vlakte hield. ,,Let je op haar vanavond?’’ Dat advies gaf ik Amanda altijd nog even mee, als Julianne het niet kon horen. En Amanda knikte dan altijd geruststellend naar me. Voor 2 meiden zo mooi, lagen de mogelijkheden op bepaalde gebieden ongetwijfeld voor het oprapen. Maar nog nooit hadden ze een jongen mee naar huis genomen. Dat mocht ook niet. Maar ze waren zelfs altijd op tijd thuis. En meestal niet dronken. Soms wel. ik hoefde ook niet alles van ze te weten, maar het hielp dat ze zich gedroegen. Was weleens jaloers geworden toen Amanda


een feestje gaf en 1 van haar mannelijke vrienden Julianne begon te versieren… maar goed. ,,En ik hoef niet naar Spanje hoor.’’ Zei Amanda toen nog wat meer in het algemeen. ,,Griekenland bedoelt ze.’’ Zei Julianne dan tegen Victoria, wat neerbuigend. Maar nu lachte Amanda er zelfs om met ons. ,,Dat bedoel ik. Het maakt niet uit. Wat jij wilt.’’ Werd me toen zelfs gezegd door mijn normaal gesproken toch wat tegendraadse dochter. Ik knikte en de 2 pakten de auto niet veel later. ,,Oh, ze hebben er zelf ook echt zin in?’’ Zei Victoria als eerst wat verrast. ,,Ja, natuurlijk. Je dacht toch niet dat ik dit alleen voor mezelf deed?’’ Verweet ik haar dan nog een beetje voorzichtig, waar ze alleen om kon lachen, en daarna werd het even stil, en in de wat zwoele zomeravond, keek ze me daarna indringend aan met haar donkere intrigerende ogen. ,,Die zijn wel een paar uur zoet zeker.’’ Zei ze toen maar, en ik knikte. ,,Dus wij zijn een paar uur alleen?’’ Durfde ze daarop te vragen met een verleidelijk ondertoontje, wat mijn adem ontnam, en mij verscherpt haar kant op deed doen kijken. De knipoog die ik toen van haar ontving, in combinatie met de stralende iets wat uitdagend lach, was veelbelovend.

,,Ik zat te denken, he?’’ Begon ze toen en ze stond langzaam op, en zette haar lege glas neer op de tafel. Victoria had een zeer smal postuur. Een beetje gemiddeld van lengte, geen hele grote borsten, en dat hele lange donkere haar. Een mooi kontje ook wel. Zeker in de donkerblauwe spijkerbroek en het simpele zwarte en ook strakke shirtje kwam dat allemaal mooi naar voren. Ze liep naar haar hoek van de tafel, ik zat aanvankelijk tegenover haar, en de tafel stond tegen het huis aan. Ik durfde nog niets te zeggen. Ik vond het spannend en zeer onverwachts, maar zeker niet ongewenst. ,,Zeker nu ik je die reis niet meer kan ontnemen…’’ En ze begon wat zachter en zwoeler te praten en wandelde langzaam en gracieus door naar de volgende hoek van de tafel en stond nu al meer voor me. ,,Misschien is het slim om gewoon wat druk van de ketel te halen, voordat jullie gaan?’’ En ze stond nu recht voor me, en keek me met gemoedelijke ogen rustig aan in een vrij open houding waarbij ze 1 hand op de tafel liet liggen. ,,Dat ik de taak even overneem voor een keer, zodat jullie gewoon rustig op vakantie kunnen gaan...’’ En ze deed nog een stapje dichterbij. Ik slikte en ging wat meer overeind zitten. ,,Je bedoelt…?’’ En ze knikte. ,,Dat is misschien wel het minste wat ik kan doen. En denk er eerlijk gezegd ook al een tijdje over.’’ En ze stond toen opeens tussen m’n benen al en ik keek op naar haar. Ik voelde tegelijkertijd enorm veel ongemak. Ze had het immers over de ‘taak’ die Olga had in onze relatie. Onder anderen natuurlijk. ,,Nee, dat kan niet.’’ Zei ik haar dan ook. ,,Je bent…’’ Maar ze lachte onophoudelijk naar me met die glimlach en liet zich naar de grond zakken met beide handen op m’n knieën. ,,Nee, Victoria…’’ Hijgde ik toen ik naar haar handen keek, die langzaam over m’n dijen naar binnen gleden en ze niet veel later mijn eigen harde lul zat te masseren door m’n broek heen. Ze gniffelde dan. Gewoon zomaar. Dit kwam uit het niets voor me. Al had ik er al vele malen over gefantaseerd. Al een jaar zelfs… Maar niet meer dan dat. Zeker niet. Ik wilde haar weer uitleggen dat dit eigenlijk heel fout was. Dat ze een drogreden gegeven had om intiem te zijn. Wist niet zeker of dat erg was, maar toch… ,,Niemand hoeft het te weten. Ik help jou, ik help hun. En ik vind het niet eens erg nog ook.’’ Zei ze dan fluisterend en ze begon m’n riem los te trekken. Ik kon nog wel doen alsof ik dit niet wilde, maar dit wilde ik al heel erg lang. Ik had geen seks meer gehad sinds de breuk, en al ging het wat ver van haar om te denken dat ik me daardoor niet helemaal meer kon beheersen, had ze zover gelijk, dat ik me op dit moment zelf niet kon beheersen meer, en het maar liet gebeuren. Ze was ook zo mooi en sexy. En ik kende haar ook goed. Dat vond ik belangrijk. En daarnaast was er zeker op dit moment zelf ook wel een aardige hoeveelheid druk aan het ontstaan, die zij best mocht verlichten. Zij dus wel, als ik haar moest geloven. Ook vreemd misschien, maar ik keek rustig toe, hoe ze wat gespannen, maar toch ook met wat uitdaging zo maar het initiatief had genomen en nu mijn riem loskreeg waarna ze aan de rits begon. ,,Olga zei ook altijd dat je best wel… groot was.’’ Zei ze me toen. En toen stopte ik haar wel. Maar met uitdaging op m’n gezicht. Ik vond het kut dat ze haar naam nu zomaar noemde. Alsof het haar niets deed. Maar tegelijkertijd realiseerde ik me ook dat het mij weinig deed. Ze had mij immers verlaten. Wat de reden ook mocht zijn. Ik liet me dan ook een beetje gaan, misschien. ,,En ik maar denken dat wij vrienden waren en dat je dit echt deed om ons te helpen… Maar je geilt gewoon op een grote pik dus?’’ lachte ik haar dan tegemoet, waarna ze haar handen gelijk van me af haalde. Ze schrok zelfs even, niet helemaal door hebbende dat ik een geintje maakte natuurlijk. ,,Nee, zo bedoel ik het niet. Wilde spannend overkomen…’’ Zuchtte ze dan snel, maar als ze me had aangekeken kon ze zien dat ik alleen maar breder aan het grijnzen was. Maar ze bloosde beschamend naar haar lege glas aan de andere kant van de tafel. Alsof ze die snel de schuld wilde geven. ,,Wel geil hoor.’’ Zei ik dan maar snel. ,,Dat ze het daar over had met jou.’’ En toen keek ze wel op, en lachte ze voorzichtig. ,,Al ben je niet groot, dan loop ik niet weg hoor.’’ zei ze me daarna. ,,Altijd fijn om te weten.’’ Knipoogde ik dan maar naar haar. Op de 1 of andere manier zag ik haar niet graag zo voor me zitten. Ze was beter dan dit, dacht ik dan. En ze keek ook gek op toen ik m’n broek weer dichtmaakte, zonder dat ze had gezien of Olga had opgeschept of niet.

Ik pakte haar handen en trok haar overeind. Ze bleef tussen m’n benen staan en ik keek omhoog naar haar. ,,Ik vind het moeilijk.’’ En lachte voorzichtig naar haar. Ze lachte op dezelfde manier terug en legde haarhanden op m’n hoofd en liet die afzakken naar m’n schouders. ,,Het is ook niet makkelijk.’’ Zei ze dan alleen rustig. ,,Niet alleen…’’ ,,Nee, weet ik. Alles.’’ Zei ze dan gelijk al. ,,Je bent ook niet alleen.’’ Zei ze daarna gelijk. ,,Ik wil je helpen. En niet alleen op deze manier hoor.’’ Lachte ze toen toch wat beschamend. Ik gniffelde er even om. ,,Ik wil je.’’ Zei ik toen fluisterend. ,,Al heel lang al. Maar dat wist je denk ik al.’’ En ze knikte meteen al toen ze mij toch heel voorzichtig dit hoorde toegeven. ,,Ik schaam me niet voor m’n gevoelens.’’ Zei ze me daarna, en ze begon zelf nu ook te fluisteren. Ik moest er van glimlachen. Kon het niet binnen houden. Maar nu stond ze daar nog. En ik wist niet hoe verder. Kon haar moeilijk weer terug naar de grond duwen. Of op schoot nemen? Geen idee wat ze van me wilde. Het was natuurlijk een lulverhaal om bij mij wat druk te willen verlichten zodat wij vredig op reis konden gaan. Letterlijk een lulverhaal. De schemering begon al wat meer in te zetten en er vloog een koel briesje voorbij, die haar schouders even deed doen optrekken. ,,Naar binnen?’’ Vroeg ik haar toen. En ze knikte en trok dan even speels haar neus op. Ze liep me voor naar binnen, waarbij ik haar toch snel even moest toegeven erg onder de indruk te zijn, dat ze me wel wilde pijpen daar buiten. Ze stopte en lachte toen meteen. ,,Wilde ik je pijpen dan?’’ Vroeg ze me toen sluw waarna ze zich omdraaide. ,,Toch?’’ vroeg ik dan ook wat stil. ,,Volgens mij wil jij dat? Ik maakte alleen maar je broek losser. Meer niet. Toch?’’ vroeg ze me dan op dezelfde manier waarop ik het vroeg, en ze deed een stapje dichterbij. Ik slikte er weer van, en voelde haar handen op m’n kruis. Door het lopen was die wat losser langs m’n been komen te liggen en nu tastte ze de complete vorm af, waarbij ze zelf dus al wat verwachtingen had gesteld. Ze kwam tegen me aanstaan. Ze keek me niet aan. Ze liet haar hoofd op m’n borst liggen. En ik raakte een klein beetje in de war hierdoor. ,,Sorry.’’ Zei ze daarna zachtjes. En toen was ik compleet in de war. ,,Ik ben een slechte vriendin.’’ En haar handen lieten los en ze deed een stapje terug. Ze keek me toen aan met wat waterige ogen, en wilde weglopen. Ik pakte snel haar hand daarop en trok haar terug. ,,Hey, wat is er?’’ vroeg ik haar zachtjes, en ze schudde met haar hoofd die ze daarna liet zakken. ,,Niets, ik moet gewoon gaan. Sorry voor alles.’’ Snikte ze en ze trok toen echt hard haar hand los, en liep weg. Ik was natuurlijk compleet ondersteboven en liet haar maar. Het conflicteerde ook wat binnen in mij, maar had daar misschien wat minder moeite mee. En nu ze opeens weg was, leek ik opeens te zien dat het misschien wel gek was. Lekker, maar ook gek. Niet zoals het hoort misschien. Ik stuurde haar snel een berichtje waarin ik vroeg of het goed ging en haar ook mij snel zij dat ik het ook moeilijk vond, en dat ze er niet te veel van moest denken. Wilde niet dat onze vriendschap door zoiets stuk zou lopen. Ik kreeg geen bericht terug, en dat was misschien het beste ook. Kon ik het gelijk laten berusten. Ik had nog wat kunnen zeggen zo, en dat was prima. En het leven ging dan ook door. Rustig door. Met een vol glaasje zat ik de rest van de avond alleen in de tuin.

En toen werd ik wakker. Het licht scheen fel onder het afdakje door en opende nu mijn ogen. M’n hoofd deed zeer. Ik keek naast me en zag 2 lege flessen staan. Ik kon het me niet meer herinneren. Dat ik die leeg gedronken heb dan. Wat daarvoor gebeurd was, wist ik nog maar al te goed. M’n mond was droog en ik smakte even met m’n lippen. ,,Zo, goedemorgen.’’ Hoorde ik toen cynisch, en wist niet precies waar het vandaan kwam. Het was warm. Erg warm. Ik had dan ook een dekentje over me heen liggen. Toen kwam ze overeind. Ze lag achter de tafel in het gras. ,,Hey Amanda.’’ Zei ik toen zachtjes en kneep met m’n ogen en wreef weer aan m’n hoofd. ,,Wilde nacht gehad?’’ Vroeg ze mij dan. Ik hield m’n ogen open zover ik kon. Ze had in 1 oor muziek opstaan. Ik lachte naar haar, met wat wrangheid op mijn gezicht. Ik wilde opstaan en het dekentje afdoen. ,,Nee, stop!’’ Riep ze toen snel en ze keek me wat ongemakkelijk aan. ,,Je had geen broek aan…’’ Zei ze me daarna en ze keek even pijnlijk weg. Ik keek onder het dekentje, nog zittende, en was naakt daar. Wat had ik in hemelsnaam nog uitgespookt dan?? ,,Oh, maar waar is m’n broek dan?’’ Vroeg ik haar dan maar. Ze hield enkel haar schouders op. Het hielp overigens niet dat ze daar met de zon in haar rug stond, wat haar perfecte zandloperfiguur omlijnde als goud warende het zien van een engel. En dat die engel dan gewoon in een gele bikini stond, maakte dan al verder niet zo veel meer uit. Op het feit na dat ik daar beneden half actief werd al. ,,Wat is er gebeurd dan?’’ Vroeg ik haar dan maar. ,,Dat kan ik beter aan jou vragen…’’ Merkte ze dan snel op. Ik zuchtte even. ,,Ik herinner me niet zo veel. Ik en Victoria hadden wat onenigheid en ze ging weg. En toen ging ik hier maar zitten met…’’ En ik keek opzij naar de flessen. Ik schaamde me kapot. Ik hield niet eens van drinken. ,,Ik kan wel voor jullie beiden zorgen hoor.’’ Zei ze dan wat bijdehand, maar tegelijkertijd ook wel lief bedoeld en kwam mijn schaamte daarbij tegemoet. Maar ik wist nog niet wat er gebeurd was. ,,We waren denk ik rond 2 uur thuis. Julianne had ook veel gedronken. Dus maak je geen zorgen. Ze heeft je niet zo gezien.’’ Begon ze eerst uit te leggen. Gek genoeg luchtte dat wel heel veel op. ,,Het licht brandde nog, en toen ik ging kijken lag je te slapen. Met het glas nog in je hand. Maar helemaal naakt…’’ En ze keek me nogal ongemakkelijk aan. Wat ik nogal goed kon begrijpen. ,,Ach, Jezus…’’ Zuchtte ik dan ook diep uit schaamte. ,,Amanda…’’ Maar ze onderbrak me. ,,Ik heb je shirt gevonden en aangetrokken maar je broek was weg, dus vandaar het dekentje…’’ En ze krabbelde even achter haar hoofd. ,,Kon je geen andere broek pakken?’’ vroeg ik haar dan nog dom. ,,Ik wilde niet… uh… daar in de buurt komen.’’ Zei ze dan ook nog eerlijk. Wat ik goed begreep. Ik keek even onder het dekentje. Ja, ik had niet eens een onderbroek aan… Opgewonden was ik al lang niet meer. Ik schaamde me echt enorm. Als Olga me zo zou zien… Maar wacht; Olga. Als zij hier nog was, was ik nooit zo gevonden. ,,Het spijt me echt zo erg…’’ En ik hoorde nu pas hoe krakerig mijn stem was. M’n ogen voelden zwaar aan en voelde me even een typische alcoholist. Maar ze lachte naar me. ,,Wil je een broek voor me pakken? Doe maar een zwembroek, dan duik ik mezelf gelijk even wakker.’’ En ze knikte en ik zag dat ze me een beetje aan het uitlachen was ook. Ze had me nog nooit zo gezien. En als het aan mij lag ook nooit meer hierna. Ze wachtte vervolgens binnen even toen ik me aan het omkleden was, en kwam toen niet veel later ook even bij me het water in. ,,Ik heb dingen gezien die ik niet gezien had moeten hebben, gisteren.’’ Zei ze toen zachtjes. Ze had zich alweer op de kant getrokken en met een grote zonnebril keek ze toen hoe ik achter in de tuin wat baantjes trok. We hadden het goed hier. ,,Wat dan?’’ Vroeg ik terwijl ik door zwom. ,,Ja, alles.’’ Lachte ze toen wat ongemakkelijk. ,,Alles?’’ ,,Ja, je was toch naakt.’’ Zei ze daarna wat zachter. De kamer van Julianne bevond zich aan de achterkant van het huis. Maar ik stopte met zwemmen nu. ,,Oh, ja natuurlijk… Dat bedoel je.’’ En ik krabbelde me nu even achter m’n hoofd, al zwom ik nu al een tijdje met een roer. ,,Ja, zoiets mag je nooit zien natuurlijk. En daar moeten we het ook niet over hebben. Okay?’’ En ik zwom naar haar toe en knikte haar gemoedelijk toe. ,,Toch?’’ vroeg ik nog, en zij knikte nu snel. ,,Nee, natuurlijk niet.’’ En ik zwom met haar woorden in m’n hoofd en het idee dat ik het opgelost was de andere kant op en klom daar het water uit om alles te verbergen en nam maar snel een koude douche. Een hele koude douche waarin ik even tot bezinning kwam. Ik had me nooit zomaar laten gaan. Niet in drank of iets anders. Hoe was ik op het idee gekomen me uit te kleden? Had ik gezwommen misschien? Had ik het nog wel op een rijtje staan? De laatste dagen en commentaren deden me doen twijfelen over alles wat juist moest zijn en wat fout was.

Victoria had nog niets van zich laten horen, en eerlijk gezegd vond ik dat wel best zo. Ik had er geen zin in. Ik begon m’n koffers te pakken. het was weer zaterdag en weer heerlijk weer. M’n 2 dochters vertoefden de hele dag in de tuin, wat betekende dat ik me daar beter niet kon vertonen. Ze waren best wel close, en om de haverklap maakten ze een foto van hunzelf of elkaar. Ze deelden een Instagramaccount. De enige reden waarom ik zelf Instagram heb, was om hun een extra volger te geven. In het begin dan… Ik betrapte mezelf er toch regelmatig op dat ik via het internet ook naar ze begon te gluren. Ik vond dat minder erg, want ze hadden het immer zelfs openbaar gemaakt. Kreeg zelf een notificatie als ze wat nieuws hadden geplaatst. Zoals nu. Een selfie gemaakt door Julianne terwijl Amanda haar op de wang kust. Beiden in bikini… Ze hadden echt duizenden volgers. Van over heel de wereld. Niet zo gek ook. De wereld was oppervlakkig. En ze hadden beiden de boezem van hun moeder geërfd. En dan die strakke lichamen. Daar liggende in de zon, licht glimmende van de olie… Ik keek niet op m’n telefoon meer, maar hing even uit het zolderraam. Ik was kansloos. Een wonder dat ik het zo lang had volgehouden. 2 lekkere tutjes om te zien, maar als je ze dan leert kennen, leer je pas hoe bijzonder ze zijn. En als ik nu zeg dat ik van ze hou als mijn dochters, weet ik eigenlijk al dat dat niet waar is. Ik hou van ze. Dat wel. Maar ik zie ze steeds minder als mijn dochters. Het kan snel gaan. De 1 blond, de ander… ook soort van. Amanda was dus 20 en net afgestudeerd. Een popje zo mooi had het voor elkaar gekregen te kiezen voor een beroep wat je dan niet bij haar verwacht. MBO4 paraveterinair. Ik moest het opzoeken om te begrijpen. Zij wilde de dierenartsassistente worden. Vond ik perfect voor haar met haar zorgzaamheid en haar rustige karakter. We hadden zelf geen huisdieren, maar een paar straten verderop aan de rand van ons stadje leefde een eenzame boerin van mijn leeftijd, waar ze vaak te vinden was bij de dieren. Ik heb haar vanaf begin af aan gesteund hierin, waar haar moeder wilde dat ze haar het HBO zou gaan met haar HAVO. Toch leek het nooit binnen te dringen bij Amanda dat ik aan haar kant stond. Ik kon het ook niet winnen van haar moeder. Al waren de kansen wel wat gekeerd nu. Zoals ze vannacht toch ook even kort voor me gezorgd had, was niet alleen licht opwindend, maar ook gewoon lief ergens. Er zullen er maar weinig zijn die hun onwettige stiefvader naakt aantreffen in de tuin met een paar lege flessen drank en dan dit doen. Haar blonde haar was zo helder van kleur, en haar blauwe ogen zo stralend. Een scheel contrast met haar zusje. Amanda blonk van het zelfvertrouwen, en duidelijk was waarom. Dat zij nog niet ontdekt was door een modellen bureau was misschien wel het grootste mysterie van deze aarde. Niet dat Julianne niet knap was. Misschien wel knapper. Het is maar net waar je van houdt natuurlijk. Blond of iets anders. Julianne had ook lang haar. Donkerbruin tot aan haar schouders, en vanaf daar blond tot aan bijna haar kont. Haar prachtige ronde kont. Een klein wipneusje en hele lange wimpers maakte elke blik die ze me gaf onweerstaanbaar. Ze had een wat donkere huidskleur, waar die van Amanda echt net iets bleker was. Ik had altijd het idee dat als je van Amanda en Julianne 1 zou maken je hun moeder kreeg. De 2 leken totaal niet op elkaar qua uiterlijk. Behalve dan dat ze beiden een lichaam hadden wat waardig was voor een godin. Maar als je de rondingen wegdenkt waren het zowaar 2 echte personen. Ik voelde me enigszins steeds gelukkiger worden dat ik mijn leven mocht delen met hun op deze manier. Maar werd ook steeds enthousiaster naar de toekomst toe, omdat ik wist dat het niet zo zou blijven. En ondertussen keek ik uit het raam, en dan weer naar m’n telefoon toen ik weer een notificatie kreeg waarin de 2 zich weer op de foto hadden gezet met hun vader hangend uit het raam op de achtergrond. ‘’Love you daddyyyyy!’’ Stond er dan bij, en zuchtend begon ik me weer schuldig te voelen…

Dierenliefde zat in de familie. Julianne had ook een diploma gehaald. Haar VWO diploma. Mooi, maar niet dom. Beiden niet. En Julianne was ingeloot op de faculteit dierengeneeskunde. Ik was super trots, om later te ontdekken dat Julianne misschien wel helemaal geen zin had om verder te studeren. niet meteen al, al wilde ze wel dierenarts worden. Maar de kans dat je later weer ingeloot wordt, na nu af te zeggen was niet zo groot, dus vooralsnog ging ze naar de zomer naar Utrecht. Alhoewel Julianne gek was op dieren, was ze niet zo gek op leren. Ze kon het goed, maar altijd met tegenzin. Ik heb haar vaak moeten helpen met huiswerk. Met motiveren vooral dan. En nu had ik weleens het idee dat het vooral het plan was van Amanda. ,,Doe ik eerst ervaring op in de praktijk, en dan kunnen we samen voor onszelf beginnen.’’ Had ze al vaak gezegd tegen iedereen die verdere interesse toonde dan hun uiterlijkheden. Julianne knikte dan wel, maar ik zag dat het niet was wat ze perse wilde. Amanda was de oudere zus en van nature iets dominanter ten opzichte van Julianne. Dat vond ik nog normaal, al maakte ik me wel zorgen over hun toekomst. En dan misschien nog niet eens qua werk of inkomen. Maar meer dat ze de verkeerde zouden tegenkomen op een dag en ze een pronkstukje werden voor een rijke stinkerd of een domme kracht. Ik had ze misschien toch niet zo hoog zitten achteraf. Ze waren niet bepaald meiden die zich verslingerden aan jongens. Nog niet dan. ze hadden keuze genoeg, maar leken zover zich prima te redden en verstandig genoeg te handelen. Kon ik maar zo verstandig zijn. Of waren ze maar zo verstandig om mij te zien als iemand die de rest van hun leven voor ze kon zorgen. De dingen die ik soms over ze dacht… Zoals ze zich dan kleedden… Dan wilde je gewoon je slurf erbij pakken en 1 van die mondjes nemen. Nee, dit kan echt niet! De verleiding was al een keer bijna te groot geweest. Ik had gedronken toen een keer. Weer een keer. Ook de reden waarom ik niet van drinken hield… En de meiden zoals ik ze kenden met hun toekomst plannen lieten me dan helemaal koud. Ik heb het niet gedaan gelukkig, maar een aantal weken terug nog stond ik met m’n lul in m’n handen op de kamer van Julianne. Het was midden in de nacht. Ze lag daar zo vredig, en ik stond daar zo vredig aan m’n lul te trekken. Ik zat op den duur zelfs met m’n knieën op de rand van haar bed, toen ze zich op haar rug draaide en haar mond een klein beetje openviel. Het scheelde een paar centimeters op den duur nog maar. En dan hadden haar zachte lippen mij daar geraakt waar ik al zo lang naar verlang. Maar ze draaide zich nog een keer onrustig om. Precies op tijd. Ik realiseerde me wat ik aan het doen was, en haastte me snel weg. Victoria had gewoon gelijk. Ik kon me helemaal niet beheersen… Altijd als ik dacht aan hun en hun leven, dwaalde ik razend snel af naar andere momentjes waarop de seks opeens heel dicht bij was. Vader onwaardig. Ik wilde dan ook zoveel meer zijn dan alleen hun vader… Aan het einde van de middag gingen ze dan sporten, en was het tijd voor mij om met hun lichamen verpakt in een strakke sportoutfit op het netvlies me af te zonderen. Maar zelfs aftrekken ging niet meer. Al was ik nog zo hard en geil. Ik wilde slechts nog het echte werk. Victoria had alles behalve de druk verlicht. Die 2 korte momenten waarom zij mij door m’n broek heen betaste was genoeg om te realiseren hoe lekker seks wel niet kon zijn. En over 2 dagen ging ik dan op reis met de 2 mooiste meisjes uit mijn leven waar ik al een innige band mee had. En de druk werd maar opgevoerd. Voornamelijk door mezelf. Ik had het geluk dat de 2 plannen hadden gemaakt om zo’n beetje de hele vakantie op Instagram te zetten, zodat we altijd iemand hadden die meekeek met ons, en ik misschien niet zo snel in de verleiding gebracht zou worden. Maar uiteindelijk had ik er zelf een hard hoofd in. Alles werd hard van hun… Schaamte en lust. Het ging zo goed samen. Weerzinwekkend goed zelfs. Ik had beestachtige gevoelens voor ze. Wie weet leidde hun voorliefde voor beesten wel naar mij toe, vroeg of laat. Ik hoop het.

* Begonnen als een concept, waar ik erg veel plezier aan beleefde. Ik weet nog niet goed hoe ik verder wil hiermee, maar ben wel benieuwd of dit überhaupt 'lees-waardig' is. Ik hoor graag wat je er van vind!

* Ik had een beetje last van een schrijfdipje na mijn laatste verhaal. Dus het is weer even inkomen.

* Alles rondom taal en stijlfouten hoor ik ook graag. Je mag het ook mailen, en graag met uitleg. Ik ben geen kei in de Nederlandse taal en wil me graag verbeteren.