De meisjes waren al weg toen ik wakker werd. Ik had ze uiteraard wel horen vertrekken, maar de zon was nog niet op geweest en ik had net gedaan of ik nog sliep. Het zou alleen maar moeilijk geweest zijn om van ze af te blijven. Nu scheen de zon door de ramen, het moest een uur of negen zijn. Uitslapen was niet mijn gewoonte, maar ik had een vermoeid lichaam met spierpijn in spieren waarvan ik niet wist dat ik ze had en bovendien had ik vandaag eigenlijk geen verplichtingen. Een beetje slap was het wel: de dames, die dezelfde arbeid hadden verricht als ik, Diane was zelfs mee op jacht geweest, waren wél voor dag en dauw op geweest en voegden zich inmiddels weer voor een normale lesdag bij de andere studentes. Ik daarentegen hees me laat op de ochtend halfslachtig en nonchalant in mijn kleren en sjokte op blote voeten, mijn laarzen in de hand, terug naar mijn slaapvertrek.

Daar wachtte mij een verrassing. De deur stond wijd open en in de kamer, in mijn kamer, aan mijn bureau, zat Agatha Kimmel te lezen in mijn persoonlijke verslagen. Ze was in zakelijke dagkledij, een broek en een hoge blouse en had zo te zien het grootste deel van mijn papieren al doorgewerkt. Ik nam plaats in de deuropening, leunde met mijn schouder tegen de deurpost en klopte op het hout.

‘Agatha. Goedemorgen.’

‘Oh. Goedemorgen.’ Ze keek niet op.

‘ Had ik mijn deur niet op slot gedaan?’ vroeg ik.

‘Oh jawel. Maar je was niet hier, dus Elizabeth heeft me binnengelaten.’ Blijkbaar spraken zij en Van Patten elkaar met de voornaam aan.

‘Heeft zij een sleutel dan?’

‘Natuurlijk heeft ze een moedersleutel. Dit is haar school.’ Antwoordde Kimmel kortaf. Ze keek nu pas mijn kant op, monsterde mijn slordige voorkomen en schudde afkeurend het hoofd. ‘Nou, waar jij geweest bent hoeven we niet te vragen. Elizabeth vertelde me al dat vannacht niet één, maar zelfs twéé studentes uit de slaapzaal ontbraken.’

‘Ik weet natuurlijk van niks.’ Ik zei het laconiek, maar eigenlijk was Kimmels opmerking bijzonder pijnlijk. Wat ze mij gisteravond in een iets te zachtmoedige bui had toevertrouwd, was meer dan een eenvoudig verzoek geweest, eerder een gebrekkig aanzoek eigenlijk. En in plaats van dat ik achter haar aan was gegaan, had ik haar alleen laten slapen en, zo wist ze nu zelfs, had ik de nacht gedeeld met twee vrouwen, waarvan één al verloofd was en die zelfs bij elkaar opgeteld nog niet haar leeftijd hadden. Dat móest haar wel een klap in het gezicht zijn, al kon ze nog zo pragmatisch wezen.

‘Wat Elizabeth me óók vertelde,’ en ze draaide zich nu volledig naar mij toe, is dat je Leo, niet lang na mijn vertrek, door een glazen wand heen hebt geslagen.’

‘Ja. Volgens mij was het een spiegel... Vind je erg als ik niet…’

‘Nee, ik hoef geen excuses van je,’ onderbrak ze me, met een geheven hand, ‘ze heeft me uitgelegd waarom je het deed en ze was je eigenlijk vooral dankbaar… Maar ik moet je wel waarschuwen, dat Leo niet het soort man is dat het hier zomaar bij laat zitten.’

Ik kwam los van de deurpost en stapte langs Kimmel naar binnen, zette mijn laarzen naast het bed en ging op de rand zitten. ‘Als hij een kerel was, zou hij dat wel doen: dan zou hij zijn excuses aanbieden en er nooit meer een woord over spreken.’

‘Ja. Tja. Nou, ik waarschuw je maar.’ Ze draaide zich verder naar me om, schoof de stoel mee. ‘Ik denk dat we allemaal maar niet te veel woorden meer aan gisteravond vuil moeten maken. We waren moe en hadden denk ik allemaal wat teveel op... Je stinkt trouwens naar vagina. Ik ruik het hier.’

Ik knikte alleen, een beetje dromerig. Wees toen met mijn voorhoofd naar het bureau. ‘Kan het je tot nu toe een beetje bekoren, het leesvoer?’

‘Ja. Nou, er staan wat interessante dingen in… Wat me aan het begin vooral verbaast, is je bovenmatige interesse in die Lizzy, die met die donkere haren. Ik zag haar gisteravond spelen: een uitzonderlijke schoonheid dunkt ze me toch niet te zijn. En dan sodomiseer je haar ook nog.’

‘mja.’ Ik merkte dat ik een verontschuldigend gezicht trok. ‘Dat is misschien geen informatie waar je al te veel mee kunt.’

‘Dat zal je nog verbazen… Je moest eens weten hoeveel van de gegoede heren in de streek er eigenlijk een verborgen voorkeur voor jongetjes en hun achterwerken op nahouden. En hoeveel die over zouden hebben voor een dergelijk stoer meisje met van die 'krachtige billen', zoals jij het schrijft, waar ze zo hun obscene behoeftes mee bevredigen kunnen.’

Obsceen, zei ze. Dat was zeker weten een sneer. Ik maakte ongewild een voorstelling van zo’n zakenman, een corpulente vijftiger met snor, die zich aan het einde van een duffe werkdag, op het huwelijksbed, afwezig in de arme Lizzy boorde. Ik had het al met haar te doen. ‘Daar zal ze dan nogal wat blij met me zijn.. om die passage.’ Zei ik.

Kimmel haalde alleen haar schouders op. ‘Ik denk dat van alle weesmeisjes die een huwelijk sluiten, degenen met zo’n gegoede nicht nog het minst kwaad af zijn. Die zijn in ieder geval nog gegarandeerd van een zekere mate van vrijheid en weten waar ze aan toe zijn. Trouwen met een man die echt van ze houdt is toch maar heel weinigen gegund.’

Ik moest aan O’Reilly denken en aan Anna, maar ik liet het na om Kimmel naar de Ier te vragen. De kans dat ze mij iets over hem kon vertellen, was toch klein en ik had geen behoefte haar iets van mijn jaloezie te laten merken. Wel wilde ik graag weten wat Kimmels intenties hier precies waren. Waarom zou zij, de vrouw die ik gisteravond gepasseerd was, zich willen pijnigen met de wetenschap van andere vrouwen waar ik seks mee had gehad? Waarom noemde ze zo specifiek de ‘liefdeloze huwelijken’; wat bedoelde ze ermee? Wilde ze iets van me horen?

‘Zeg Agatha,’ begon ik, ‘over gisteravond nog…’

Maar ze weerde het af en kwam kalm overeind. ‘Houd het voor je, het doet er niet meer toe.’ Ze klonk zakelijk, niet rancuneus. ‘Nog wel één ding: dat ontslag, dat je Leo zou hebben aangeboden: het spreekt voor zich dat ik dat niet accepteer.’

‘Tja… Het was toch meer een kwestie van retoriek.’

‘Goed dan. Is het in orde als ik deze meeneem naar mijn kamer? Je zult je wel even willen opfrissen, denk ik zo.’ Het was duidelijk meer een opdracht dan een uitgesproken vermoeden. ‘Het is, zag ik, nog wel wat onvolledig. Ik zou het waarderen als je voor morgenochtend, morgen als ik doorreis dus, dat lange meisje met die felle blik aan de papieren toe kon voegen.’

‘Iphis, bedoel je? Van die smalle, zwart satijnen jurk?’

‘Precies, die met die diepe rug. Heel graag. Nou, een fijne dag nog.’ En met mijn schrijfblok onder haar arm verliet ze mijn kamer.

Iphis dus, dacht ik, terwijl ik me op Kimmels advies toch maar grondig besloot te wassen bij de lampet. Was dit wat Anna al voorspeld had: Kimmels jaloezie die opspeelde? Ze moest Diane hebben zien kijken toen ik gisteravond met Iphis danste en nu moest ze gedacht hebben een wig te kunnen drijven tussen Diane en mij. Ik had mezelf wel in een lastig parket gedreven: een ongetwijfeld op wraak beluste Leo Stutton in het gebouw en een jaloerse, veel te sluwe schoolleidster. Een driehoeksrelatie met een wilde roodhaar en een breekbare blondine en nu de opdracht, ook een voornemen geworden, om seks te hebben met de lange Iphis. Dat laatste besloot ik puur op fysiek te gaan doen, als uitlaatklep. Mijn gedachten tolden veel te hard van de afgelopen dagen.

*

Ik vond Iphis die middag in de bibliotheek. Ze zat in een van de grote fauteuils, in een onmogelijke houding, met haar benen over de zijleuning en het boek in haar slanke vingers op de zitting naast haar. Hoe ze lezen kon zo, was me een raadsel. Haar wenkbrauwen had ze weer opgetrokken, in die gemene, afstandelijke blik. Of nee, hooghartig, zo had ik het eerder genoemd en dat was een beter woord geweest. Die verleidelijke scherpe hoektanden liet ze niet zien, dat deed ze alleen als ze breed lachte en tegenover mij weigerde ze dat. Ik had me eerder wel afgevraagd of ze, áls ze lachte, niet een toneelstukje opvoerde en eigenlijk alleen haar gezicht even opsierde voor de buitenwereld. Het maakte ook niet veel uit: het werkte en deden niet alle vrouwen het tot op zekere hoogte? Nee, dacht ik. Anna niet.

Iphis moest me verwacht hebben na haar verschijning van gisteren. Waarschijnlijk was ze zelfs expres apart van de andere meisjes gaan zitten. Over Stutton en hoe ik haar van hem gered had sprak ze op weg naar mijn kamer geen woord, wel dacht ik iets van eer in haar lichaamshouding te ontwaren dat ik juist haar voor vandaag uitgekozen had. Zenuwachtig was ze in de verste verte niet, of ze wist het goed te verbergen. Ze ging in mijn kamer aan de korte zijde van het bed vlak tegenover me staan, waar ik een hand om haar middel legde en trok ontspannen haar wijde blouse over haar hoofd uit. Dikke, lange zwarte haren, touwachtig dik bijna, vielen in verwarde plukken over haar schouders, hals en rug weer naar beneden. Ze daagde me uit te kijken naar haar bovenlichaam. Ze was bijna even lang als ik en toonde borsten die noch klein, noch uitgesproken groot waren, maar die hoog op haar gespierde borstkas stonden, driehoekig haast, met kleine, donkere tepels. Geen gram vet had ze op haar lijf, spieren wel, onder haar armen en langs haar middel. Ik knoopte haar smalle, hoge broek los en liet hem langs haar benen naar beneden glijden: kaarsrechte, boomlange benen toonden zich. Ze stonden over de gehele lengte dezelfde paar centimeter


uit elkaar en ik wist alleen maar: ik wil er tussen. Ik wil die benen uiteen duwen. En dus zei ik haar achterover te gaan liggen, de knieën iets omhoog, en uit elkaar.

Heel even liet ik haar daar liggen en keek ik alleen – ze had haar gezicht opzij gericht, haar mond iets open: afwachtend. Daarna klom ik bovenop haar. Ze was diep van binnen, zoals je van haar lichaamslengte zou verwachten, smal bij de ingang en daarna ruimer. Ik werd een beetje naar boven toe krom getrokken door haar, wat me opwond. Ik kon niet hard stoten; moest het beheerst doen. En ook hier, tijdens het neuken, onder mij, speelde Iphis haar toneelstuk. Ze wist exact welke geluiden er van haar verwacht werden, welke bewegingen en welke kreunen, en onder al die genotgeluiden bleef ze onaangeraakt, afwezig,alsof ze niet een net achttienjarige scholier was, maar een volleerd prostituee. In mijn gedachte maakte ik al de aantekeningen voor Kimmels papierwerk, schreef ik op hoe Iphis kunstig het duwen van mijn heupen met zuchten beantwoordde. Ik nam me al haast voor om het spel tot het eind met haar mee te spelen en beleefd in te gaan op haar nu hardop uitgesproken verzoek om ‘diep, diep in haar klaar te komen’, toen ik plots moest denken aan Lizzy, Kimmel en de hoge heren die naar hun jongensbillen hongerden. Wat als ik Iphis eens wakker schudde en haar in haar mooi gevormde, hoge achterwerk nam en ook dit aan Kimmel meegaf? De gedachte maakte direct weer dat verlangen in me los dat ik de afgelopen weken voortdurend had gevoeld en waarvan ik dacht dat ik door Anna en Diane genezen was: het verlangen om te overheersen, een meisje de baas te zijn. Ik trok me uit Iphis terug.

‘Ga op je buik liggen,’ zei ik. ‘Of nee, wacht,’ en ik pakte een deken en legde die op de harde vloer. ‘Ga hierop plat op je buik liggen.’

Ze keek me verstoord aan. ‘Wát?’ vroeg ze en ik herhaalde mijn bevel, wees op de deken. Ze talmde, kort, waarna ik zeker wist dat ik heel even iets van een fonkeling in haar gelaat kon zien. Geen verzet was het, geen woede, nee, eerder lust; een flits van nieuwsgierigheid, verwachting. Ze kwam overeind van het bed in een vloeiende beweging, raakte kort haar borst aan, veegde tussen haar benen en ging plat op haar buik de grond liggen, haar benen bij elkaar, haar tepels tegen de deken en haar palmen op de vloer, op ooghoogte. Ze draaide haar hoofd, keek achterom, door haar haren heen. In tegenstelling tot zojuist, toen ze alles zo gelaten over zich heen had laten komen, was ze gespannen. Ik zag het aan de subtiele rillingen in het kuiltje van haar ruggengraat en aan haar strak gespannen billen.

Ik nam de lampolie, goot het in het kommetje van mijn hand en smeerde mijn penis ermee in. Ik gebruikte veel en goot een extra dosis in mijn hand, die ik nu op haar billen en rond haar anus smeerde. De olie voelde lekker aan; de verwachting nog lekkerder. Ik zette mijn knieën iets buiten die van Iphis neer, één hand plaatste ik bij haar oksel. De fles olie hield ik binnen handbereik en terwijl ik mijn neus in haar haren duwde, stak ik de voorkant van mijn penis tegen haar ingang aan. Ze verzette zich niet bewust, maar was wel gespannen en bij de eerste duw naar binnen, drukte ze mij weer terug. Ze slaakte er een kreun van pijn en concentratie bij. Bij de tweede kleine duw, verdween mijn topje iets bij haar naar binnen, nét voorbij de kringspier maar. Daar hield ik halt en wachtte ik tot haar slissende, afhoudende geluiden iets minder werden. Ze bleef zich om en om samentrekken en ontspannen, veel controle leek ze er nog niet over te hebben en met het samentrekken leek ze van pijn haar bekken harder tegen de grond te willen drukken, alsof ze aan me ontsnappen kon. Ik hield mijn hand nog om mijn schacht heen, hield me op mijn plek, en toen ze eindelijk iets tot rust kwam en haar spieren ontspande, duwde ik mij heel kalm, maar met veel kracht, in haar achterwerk naar binnen.

Ze hield zich nu niet meer in: slaakte een hoge, lange gil over de duur dat ik naar binnen gleed. Ze was diep, héél diep en warm. Een smal bochtje bevond zich op tweederde van mijn lengte, waar ik iets meer moeite moest doen om verder te stuwen en hoewel ze daar enerzijds pijn aangaf, kon ik ook door haar haren heen in haar blik zien dat ik door mocht duwen. Door moest duwen. Ze vermaakte zich. Dit meisje, dat overdag onvermurwbaar leek in alles, werd pas wakker nu ik haar op de vloer nam, diep, ruw en anaal. Ik pakte de fles lampolie, smeerde nog een overdadige hoeveelheid rond mijn penis, bewoog opdat het met mij mee in haar zou kruipen, zette de fles neer, en hield me niet meer in: begon meedogenloos te stoten. Iphis slaakte kreunen en gillen, sloeg met haar vlakke handen op de vloer en klauwde met haar nagels. Ik maakte kletsende geluiden met mijn bekken tegen haar achterwerk, geluiden die me nog geiler maakten. Omdat ze haar billen meebewoog met de mijne, meegevend met mijn stoten, verraste ik haar af en toe met ritmewisselingen. Dan pauzeerde ik weer kort, hijgde ik uit, en begon ik weer: woest en ruig. Ten slotte kwam ik met mijn bovenlichaam overeind en plaatste ik één arm om haar schouder; met de ander duwde ik op haar onderrug, om haar op de plek te houden. Ik begon lange halen te maken, in en uit en weer hard naar binnen en begon tot een orgasme te komen. Ik gromde er bij. Het klaarkomen gebeurde bijna volledig in de lengte en top van mijn penis en duurde lang, eindeloos lang. Ze kneep met haar anus hard in me en maakte de doorgang voor mijn zaad moeilijk, wat het brandende gevoel intensiveerde, verheerlijkte. Ik hóórde mezelf grommen en spuwen, maar kon me niet tegenhouden; Iphis beantwoordde de geluiden van mijn genot met goedkeurende klanken en ik wist dat ze het van me gewonnen had: ik had niet haar onderworpen, zij was míj de baas geweest over de gehele duur. Ik had me genadeloos in haar laten gaan en besloot me er ook niet meer tegen te verzetten: ik legde mij plat op haar rug neer, mijn penis nog in haar, en stootte zachtjes na, met kleine, jeukende schokken in de streek van mijn ballen en met geluiden die smekend klonken, als een gebed of ik nog even in haar blijven mocht. Ik wist zeker dat ik iets triomfantelijks rond haar mond kon zien, zelfs nu ze haar gelaat grotendeels van me had afgewend.

*

Voor de tweede maal vandaag had ik de sappen van een vrouw – een meisje – van me af moeten wassen. Ik droomde na op mijn bed, met mijn penis in mijn hand, die de aflopen dagen eigenlijk onafgebroken beginnend gezwollen was geweest, of gewoon volledig stijf. Iphis bleek dus met haar afwijzende voorkomen een diepe grond te hebben, een beestachtigheid van een mate die ik niet veel eerder gezien had. Misschien wel nooit. Maar wat ze niet had gedaan, was me de ontspanning, de ontlading bieden waaraan ik zo’n behoefte had gehad: integendeel, mijn opgewondendheid was groter dan ervoor. Daarjuist, te midden van het neuken van Iphis, had ik aan Agatha Kimmel moeten denken. Aan het werk hier op Haywood dat ik voor haar deed, maar heel even was het ook aan haar zelf geweest. Aan haar gewilligheid. Ze had me nodig, zoals ik in het verleden haar en hoewel ik geen moment dacht aan het werkelijk inwilligen van haar aanbod om na Haywood naar haar terug te reizen en ‘aan haar zijde het bestuur van het bedrijf te leiden,’ zoals ze het had genoemd, voelde ik milde spijt bij de gedachte dat ze morgenochtend vroeg reeds naar New Orleans zou vertrekken en dat ik haar voor die tijd níet bezocht zou hebben. Gezien mijn liefde voor Anna, waarvan ik de hopeloosheid nog altijd niet wilde inzien, vermoedde ik niet dat ik haar ooit nog zien zou na vanavond. Een ‘egoistische minnaar’, had ze mij gisteren genoemd, wat me iets gestoken had: Agatha en ik konden namelijk wel degelijk ontzettend vrijen: haar toch al vierenveertigjarige lichaam was nog sterk en soepel en ze wist feilloos de balans te vinden tussen geven en nemen; de leiding pakken en haar uit handen geven. Mijn ruwere neigingen nam ze voor lief, waardeerde ze op haar eigen manier en ze wist hoe ze van mij genegenheid kon eisen. Zelfs wist ze bovendien hoe ze mij op vreemde, moederlijke wijze om die genegenheid kon laten vragen. Ik glimlachte inwendig bij die gedachte. Ons seksuele spel had, ik kon niets anders doen dan het mezelf toegeven, gevoelsmatig een bijna incestueus tintje. Het personeel van haar school had het ook hoofdschuddend afgewezen, wat haar goddank niet schelen kon.

Wat ik nodig had, was een reden om bij haar langs te gaan. Gewoon aankloppen zou idioot zijn: ze zou uit trots de deur dicht laten na de afwijzing van gisteren. Maar een heel klein zetje, een ingang, zou genoeg zijn en ik vond hem in Iphis. Ik Had Agatha een verslag beloofd en hoefde het alleen nog te schrijven. Aan de authenticiteit ervan zou ze niet twijfelen: vrouwen voelden blindelings aan waar ‘hun’ man zich op zo’n dag bevonden had en met wie. Ik pakte dus een vel papier uit mijn schrijflade en begon Iphis uit te werken: haar eigengereide voorkomen, haar mooie, slanke lichaam en haar fijne, diepe vagina, haar woestheid waar heel wat man voor nodig zou zijn om bevrediging te kunnen schenken. Hoewel, zo realiseerde ik me, de meesten zouden blindelings voor haar toneelspel vallen of er genoegen mee nemen.

Mijn avondmaaltijd nuttigde ik op mijn slaapvertrek, waar ik vandaag sowieso nauwelijks vanaf was geweest. Ik wachtte een uur, tot de zon onder was, verzegelde het papier, kleedde me degelijk en begaf me naar de gastenvleugel. Ik was licht nerveus, merkte ik, of misschien voelde ik me gewoon wat onbeholpen en onbeschaamd, op weg naar de weduwe Kimmel. De gangen van de school waren gelukkig verlaten en ik hoefde me tegenover niemand te verantwoorden.

Agatha ,in avondkledij reeds, opende de deur op mijn kloppen en keek mij kort vragend aan. Spottend, niet met het welkom waar ik stil op gehoopt had. Ik hield de papieren naar haar op. ‘Het verslag waar je om gevraagd had,’ zei ik. Ze wachtte even, nam ze toen zwijgend in ontvangst. Keek even achterom, naar het bureau, naar het bed, en toen weer naar mij. Ik stond daar alleen maar. ‘Nou, vooruit,’ zei ze ten slotte met een zucht en zette de deur als bij uitnodiging verder open. ‘kom er in.’