Woensdagochtend. Ik werd wakker van Joline die zich dicht tegen me aan nestelde. “Goedemorgen ridder van me… Hoe heeft u geslapen?” “Hmmmm…. Wel lekker, geloof ik. En het wakker worden bevalt me ook wel, geloof ik.”

Ik draaide me naar haar om en werd beloond met twee armen om me heen en een zachte mond op de mijne. “En hoe heeft mijn freule geslapen?” “Prima. Heerlijk ontspannen. En ik heb geen spierpijn, da’s ook wel lekker de dag na een training.” Ik keek haar aan. “Oh? Dan wordt het tijd voor een volgende training, denk ik.” Ik trok haar op me, schoof haar haar opzij en zoog op een oorlelletje. Joline kreunde. “Da’s gemeen. Je weet dat ik daar héél gevoelig ben.” Ik fluisterde: “Klopt. En ik ken ook een heleboel andere gevoelige plekjes bij jou…” Ik streelde zachtjes over haar borst en ze bromde. “Lekker…” Zo lagen we elkaar zachtjes te strelen, tot vijf minuten later de wekker ging.

“Kom, jonkvrouw. De plicht roept. We moeten het volk dienen.” Joline rekte zich uit. “Kan het volk niet gewoon een dagje verrekken? We hebben het volk eergisteren al voldoende gediend, dacht ik…” Ik keek haar aan. “Oké, laat ik het anders stellen: jij hebt een backoffice in toom te houden en ik een stel piraten. Hoppetee, eruit, lekker douchen, dan maak ik ondertussen een lekker ontbijtje.” Ik trapte het dekbed naar onderen.

“Je blijft een bruut,” mopperde Joline met een pruillipje. Ik boog me over haar heen. “Klopt. Een bruut met een lekker kontje. Daar mag je morgenavond van genieten.” Ze schudde haar hoofd. “Niks hoor. Daar geniet ik elke dag van, als ik je zie lopen.” Ik gaf een zoen op haar neus. “Dat is lief van je. Daarom mag je nu warm douchen.” Ze glimlachte. “Dat is dan iets minder bruut…”

“Wat trek je aan vandaag? Want vandaag moeten we wél naar de KMar.” Ze keek nadenkend. “Dezelfde broek als gisteren, andere blouse, vest. Zakelijk.” Ik grinnikte. “Jaja, zakelijk… Zelfs met die broek aan ben je in staat om een verkeersopstopping te veroorzaken, dame.” We kwamen overeind. Joline liep de badkamer in en ik ging richting keuken.

Toen Joline uit de slaapkamer kwam gniffelde ik. Ik hoorde haar hakjes over de vloer tikken en wist dat de combinatie ‘hakjes-en-broek’ op z’n minst net zo indrukwekkend was als wanneer ze in een rokje zou lopen. En dat klopte. “Zakelijk zei je toch? Schat, als je achter me zou lopen zou ik m’n nek verrekt hebben door steeds om te kijken.”

Ze glimlachte. “Dan is het maar goed dat je naast me loopt of achter me.” Haar ogen waren op dezelfde hoogte als de mijne en ik trok haar naar me toe en kuste haar vurig. Toen ik haar losliet keek ze me aan.

“Sla jij niet een stukje van de dag over? We moeten nog werken… Als je me zó kust, voel ik dat in bepaalde plaatsen van mijn lichaam…” “Dan gaat je lichaam je alvast voorbereiden op een portie stomende sex. Hou dat gevoel vooral vast vandaag…” Ze giechelde. “Jaja… En ik met een druipend slipje verhoord worden… ‘Waarom ben u zo opgewonden mevrouw? Ik ruik dat u dat bent…’ “Omdat mijn vriend me vanmorgen passioneel kuste en nee, niet omdat u zo’n knappe vent bent, luitenant.’ Dank je wel, Kees.”

Ik grinnikte. “Je krijgt nog zo’n zoen van me vlak voor Soesterberg, schatje. Om de stemming erin te houden, zeg maar.” Ze keek me afkeurend aan. “Je bent een smerig mannetje, Kees Jonkman. Het is dat je zo goed kan koken, maar anders…”

Gniffelend gingen we ontbijten en maakten we het brood voor de middagpauze klaar. “Ik ben benieuwd hoe Marion op het werk komt,” zei Joline, “en of ze op tijd komt. Het zal vannacht wel laat geworden zijn.” Ik knikte en lachte. “Ben ik ook wel benieuwd naar. Normaal stel ik het wel op prijs als een vrouw zich ‘vrouwelijk’ kleedt; bij haar juist niet. Dat zou een teken van terugval zijn.” Ik kreeg een por en een veelbetekenende blik van Joline. “Nee schat, ik val niet voor haar charmes. Zij gaat niet op de leuning van de bank zitten, denk ik…” “Als ze dat wél doet, pak ik je buks”, zei Joline lachend.

“Hé dame, dat is een hele andere manier van praten over Marion dan een paar dagen terug…” Joline knikte. “Nu kan ik er een geintje van maken; twee dagen geleden had ik het gemeend.” Ik gaf haar een zoen. “Mooi. Kom, optutten, daarna kunnen we gaan.” Ik zette de ontbijtboel in de afwasmachine en de kast en pakte onze jassen. Even later zaten we in de auto en reden we richting Gorinchem.

Zoals gewoonlijk was het op dit tijdstip nog vrij rustig, dus we waren mooi op tijd: kwart voor zeven. Chantal zat achter de desk. “Goedemorgen, vroege vogels!” “Goeiemorgen, Chantal. Ook jij bent lekker op tijd!” Ze grinnikte. “Dat moet wel hé, anders gaan er heel veel dingen in dit gebouw fout… Ehh…. Kees: is die ruzie van gisteren weer bijgelegd, anders laat ik de deuren bij DT wat verstevigen…”

Ik grinnikte. “Welke ruzie?” Chantal keek me aan. “Kom op Kees… er vlogen gisteren twee of drie deuren bijna uit hun sponningen en ik hoorde Theo en jullie nieuwe, grote collega, tegen elkaar brullen… En jij was erbij.” Ik keek onschuldig.

“Welke ruzie heb je het over? We hadden gisteren een korte discussie, that’s all…” “Nou, als dat jullie manier van discussiëren is… Dan wil ik er niet bij zijn als jullie écht ruzie hebben!” Ik boog me over de desk.

“Niet verder vertellen, maar… Theo, Fred en ik voerden een toneelstukje op om te kijken of we mensen op tilt konden krijgen. Nou, dat is gelukt! Bij DT, en ik hoorde zojuist van een van de receptionistes: ook buiten DT!”

Chantal keek me ongelovig aan. “Dus… Die hele woordenwisseling was nep?” Ik knikte. “Wat zijn jullie een stelletje minkukels! Theo incluis! Een schop voor je achterwerk kun je krijgen! En die grote collega van je, hoe heet hij? Fred? Die ook!” Joline giechelde. “Ik zal het hem doorgeven, dan komt hij zich straks bij je melden. Theo ook?” Chantal schudde haar hoofd. “Doe maar niet… Stelletje pubers!”

Ze lachte alweer. Ik nam haar bij de arm. “Heb je al koffie gehad?” Ze schudde haar hoofd. “Nee, nog niet.” “Zal ik voor jou dan een bakje koffie inschenken? Als een soort ‘wiedergutmachung’, zeg maar?” “Graag. Espresso met suiker. Even wakker worden.” Toen ik terugliep van de koffie-automaat kwam Fred nét de deur door.

“Goeiemorgen, meneer van Laar… Hoe heeft u geslapen?” Fred keek meteen wantrouwend. “Als mijn voormalig leidinggevende zó begint… Wat heb je van me nodig?” “Je moet je bij Chantal melden. Die wil je een trap voor je kont geven, vanwege gisteren.”

Hij keek me aan. “Sorry, ik ken nog niet alle namen… Wie is Chantal?” Ik wees. “De receptioniste van vandaag.” Hij grijnsde. “Oké, gaan we regelen…” Hij tapte ook een bak koffie en samen liepen we naar Chantal, die, met gebogen hoofd, aantekeningen zat te maken. “U wilt mij een trap onder mijn achterwerk geven mevrouw? Laddertje nodig?” Ze schudde haar hoofd. “Nee hoor, dat kan ik heel goed zonder laddertje!” klonk het vinnig.

“Mij een beetje op stang jagen door een nep-ruzie te ensceneren…” Ze liep achter de desk vandaan en plotseling, zonder enige waarschuwing, sprong ze hoog op en gaf Fred inderdaad een harde trap onder zijn kont. Hij was te beduust om te reageren. Chantal keek vergenoegd. “Waar drie jaar kickboksen al niet goed voor is…”

Joline begon te klappen. “Ik zal nooit meer receptionistes plagen, ik zal nooit meer receptionistes plagen, ik zal nooit meer receptionistes plagen…,” zei Fred, terwijl hij me aankeek, “levensgevaarlijk!” Ik knikte. “Je reputatie ligt nu natuurlijk aan scherven, dat begrijp je wel… Oh, Chantal, voordat je weer uithaalt: hier is je koffie. Zijn we nu weer vriendjes?” “Dank je wel, Kees…Over dat vriendjes zijn denk ik nog even na.”

Fred keek naar Joline. “In al die jaren bij Defensie heeft niemand, behalve ene Jonkman, het in z’n hersens gehaald om mij een trap onder m’n kont te geven… En dan werk je een paar dagen in civiele sector en krijg je er eentje van een heel lief uitziende receptioniste van nog geen vijf en zestig kilo, als ik het zo eens bekijk…” “Drie en zestig kilo graag. Ik ben de laatste maand wat afgevallen”, bitste Chantal, “en wees blij dat ik m’n schoenen uit had gedaan.”

Ik grinnikte. “Ga je nu ook een week niets tegen Chantal zeggen, dan je excuses maken en je samen met haar een avond compleet lam zuipen?” Fred keek twijfelend. “Lijkt me geen goeie actie. Dan krijg ik thuis óók klappen. Chantal, heb jij het nummer van mijn bureau?” Ze knikte.

“Mooi. Als je trek hebt in koffie, thee, een watertje… bel me maar.” Ze glimlachte liefjes. “Jij gaat vandaag beweging krijgen, meneer van Laar… Reken maar!” “Fred je hebt nog mazzel… Om tien uur zijn we naar Soesterberg…” Fred keek me aan. “Hoezo mazzel? Ik ben ICT-specialist… Ik wissel gewoon mijn nummer met dat van Theo… Dan moet hij lopen!”

“Ja. En jij krijgt al zijn zakenpartners aan de lijn…” Hij fronste. “Oh ja… shit… Iets anders verzinnen.” Chantal keek hem na, toen hij richting backoffice liep. “Had ik hem toch mooi te pakken…” Joline knipoogde naar haar. “Fijn om te weten dat er een uitsmijter achter de desk zit… Werk ze vandaag, Chantal!” We liepen samen op en voor de deur van mijn bureau gaf ze me een zoentje. “Kom je ons straks ophalen?” Ik knikte. “Kwart voor tien wil ik rijden.”

De ochtend bracht weinig spannends. Het grote project, inclusief de wijzigingen van Miranda was nu vrijwel gereed… op papier en digitaal. Dat moest ook wel, want anders kon het materieel niet op tijd besteld worden. Ik kreeg de bevestiging van de helikopter-survival-training voor de Piraten binnen en belde het instituut meteen op of ze nog drie plekken meer hadden in dezelfde cursus: Joline, Fred en Marion. Gelukkig kon dat; de dinsdag na de vakantie van Joline en mij moesten we ons in Dordrecht melden. Met dat certificaat in de zak konden we ons ten minste per heli naar de diverse platforms verplaatsen.

Om half tien sloot ik het bureau af, zei tegen Henk dat ik vandaag waarschijnlijk niet terugkwam en haalde Joline en Fred op. Ik hoorde Fred nog nét tegen Marion brommen: “Hé dame, heeft iemand vandaag al tegen je gezegd dat je goed bezig bent? Nee? Je bent goed bezig.” “Da’s altijd goed om te horen, nietwaar Marion?” Ze keek me aan. “Goedemorgen, meneer Jonkman… Zeker goed om te horen, vooral uit zijn mond.” Ze wees naar Fred.

“Laat geworden gisteravond?” Ze glimlachte. “Ehh…vanmorgen. Half drie. Maar elke minuut waard.” Ik grinnikte. “Mooi. Ik zal je verlossen van je brombeer. Fred, omhangen. Nu!” Joline had me al gehoord, die stond in de gang. Ze stak haar hoofd nog even om de deur. “Jullie redden het wel zonder me… Waarschijnlijk tot morgen! En als we er morgen niet zijn, hebben we een hotel op kosten van de staat!”

Fred reed in z’n eigen auto, hij wist waar hij moest zijn. Even later zaten Joline en ik op de snelweg.

“Vertel eens… Hoe was de entree van Marion?” Ze lachte. “Ze kwam om half acht binnen. Ik had Fred ingelicht, dus die begroette haar normaal. Ze begon excuses te maken dat ze zo laat was, en Fred onderbrak haar. “Heb je al koffie gehad? Nee? Dan ga ik dat even halen…” Ze keek alsof ze water zag branden. Lang verhaal kort: ze heeft tot half drie met haar vader zitten praten en grienen. Ze heeft niet alles in detail verteld, maar het kwam erop neer dat ze samen een streep onder bepaalde zaken hebben gezet en samen verder gaan.”

“Da’s mooi. Want alleen bij DT een ander leven gaan leiden werkt niet. Thuis moet ze ook anders in de wedstrijd gaan staan, ook met betrekking tot haar voormalige feestvriendjes.” Joline keek me aan. “Klopt. Dáár heeft ze wel iets over verteld: ze heeft haar telefoon ingeleverd bij Pa. Dat was haar feesten-en partijen-agenda. Facebook, Twitter, Insta en allerlei andere accounts in de ban gedaan. Ze heeft nu een ouwe Nokia als telefoon waar ze alleen mee kan bellen en gebeld worden. Da’s stap één.

Stap twee is: thuisblijven als er iemand aan de deur staat. Maar goed, daar is haar pa dan weer bij. Moeten ze samen uitkomen. Verder is ze serieus over trainen; vandaag stond ze op het bureau met een weekendtas met trainingspak en schoenen; vanmiddag zou ze voor het eerst gaan lopen. Ik heb haar aangeboden samen te trainen, en toen bromde Fred dat hij ook wel mee wilde; hij zat toch al teveel en miste z’n militaire sportuurtjes.” Ze keek me schuin aan en ik grinnikte. “Ik voel wat je wilt vragen, mevrouw Boogers…”

Ze lachte liefjes. “Je kunt Fred toch niet alleen met twee dames laten lopen, Kees… Dat geeft praatjes.” Ik schudde m’n hoofd. “Dat wil ik eerst met Theo overleggen. Het lopen is het probleem niet, maar daarbij komt omkleden en douchen… Kost wel tijd.” Joline keek geïrriteerd. “Kees, wij komen rond half zeven bij DT aan en gaan meestal pas na half vijf weg. De formele werktijd is van half acht tot half vijf. En jij werkte regelmatig over zonder daarover te piepen. Dan moet hij dat ook niet doen. Marion is hier om zeven uur, Fred ook, dus… Een beetje compassie kan Theo wel tonen. Bovendien: we doen het voor háár.”

Zo kletsten we verder over Marion-nieuwe-stijl, tot we de snelweg afdraaiden. Bij de poort van de vliegbasis werden we keurig opgewacht door een man in burger die zich voorstelde als luitenant Geert Marsman. Ton was er al en we konden naar binnen. Eenmaal in een bureau, met een kop koffie voor ons, vertelde Geert dat Holtinge momenteel nog verhoord werd, maar dat hij waarschijnlijk binnen twee dagen aan Frankrijk zou worden uitgeleverd. Joline slaakte een zucht toen ze het hoorde en Geert reageerde met: “Ja, dat zal wel een opluchting zijn…”

Joline knikte. “Zeker nadat hij al een keer ontsnapt is.” “Inderdaad. Degene die daarvoor verantwoordelijk is, zit nu ook vast. Maar nu over jullie. Jullie hebben Holtinge aangehouden en gezorgd dat die ex-inspecteur nu ook ingerekend is. Plus een paar andere lieden. Allereerst daarvoor hartelijk dank. Maar we moeten natuurlijk wel exact weten hoe en wat.

De advocaat van meneer Holtinge heeft furieus gereageerd op de wijze hoe Holtinge is gearresteerd, en wil dat zijn cliënt onmiddellijk op vrije voeten wordt gesteld. Dat gaan we uiteraard niet doen, maar we willen wel weten hoé jullie hem overmeesterd hebben. Hij zou bedreigd zijn met een vuurwapen, er zou zelfs op hem geschoten zijn, hij roept dat hij gebroken ribben heeft…”

Ik grinnikte. “Gelul. Een ander woord heb ik er niet voor..” Marsman keek me aan. “Het lijkt me handig als jullie het verhaal vanaf het begin vertellen… Bezwaar als ik het opneem?” We hadden geen bezwaar. Joline begon met haar verhaal over haar kortstondige affaire met Holtinge, daarna nam ik het over m.b.t. de verhuizing in Ter Aar en de overval in Veldhoven Fred vertelde zijn aandeel m.b.t. de elektronica en Ton zijn rol en de rol van zijn mannen. Geert luisterde aandachtig.

Na een half uur besloot Ton met: “ … en nu zitten we hier en zou ik nog best een bak koffie lusten.” Geert vatte het verhaal kort samen en besloot met: “Duidelijk. Ja, jullie hebben een aantal keren op het scherpst van de snede gehandeld: jij met je elektronische apparatuur Fred en jij met je buks, Kees, en jij met de inzet van je mannen, Ton... Aan de andere kant: jullie hebben hem overmeesterd en netjes aan Jusitie overgedragen. Plus nog een bonus: een politiemol plus twee andere collega’s die corrupt waren en vijf of zes andere criminelen. Ik denk dat niemand bij het OM jullie één strobreed in de weg gaat leggen. Maar: da’s mijn mening. Geen garantie. Dan was dit het, wat mij aangaat. Jullie krijgen morgen mail van me met het uitgewerkte proces-verbaal. Die mag je, als je het ermee eens bent, digitaal ondertekenen. Als jullie nog vragen hebben, weet je me te vinden.”

We liepen naar de auto’s en daar gaf hij ons een hand. “Bedankt allemaal. Scheelt een boel recherchewerk…” Joline zei tegen Fred: “Jij gaat lekker naar huis, dat doen wij ook. Ton: jou zien we vrijdag.” Hij grinnikte.

“Ik zal de motorkettingzaag van nieuwe brandstof voorzien, zusje…” “Je doet maar wat je niet laten kunt. Wij slapen toch buiten…” Ze stak haar tong uit en stapte in.

Eenmaal op de snelweg vroeg ik: “En… viel het mee?” Ze knikte. “Geen strikvragen, dat viel inderdaad mee. Gewoon alleen je verhaal vertellen, punt.” “En dat deed je prima, schat. En nu lekker naar huis, even relaxen. Heb ik wel nodig.” Joline keek me aan. “Hoezo?” “Nou… ik heb deze twee dagen ook wel een beetje in de piepzak gezeten hoor.” Ze stompte tegen mijn schouder. “He meneer Jonkman, dat was niet de afspraak! We zouden alles tegen elkaar kunnen zeggen! Als jij in de piepzak zit, dan ik ook!” Ik schudde mijn hoofd. “Nee. Dan heb ik namelijk niemand om me eruit te halen.”

“Hmmm….”, klonk het naast me, “daar zit wel wat in. Zit je nu nog in de piepzak?” “Ehh…Nee, hoezo?” Joline giechelde. “Jammer. Anders had ik wat middeltjes toegepast om je eruit te krijgen…” Ze keek me ondeugend aan, haar ogen glommen. Zachtjes zei ze: “Kees, het is nog geen half twee… We hebben de hele middag de tijd voor onszelf. Wat dacht je ervan om in de baas z’n tijd eens lekker het bed in te duiken? Of moet je dat óók aan Theo vragen?”

Ik keek haar aan. “Wat ben jij slecht… Jij bent zó vreselijk slecht dat je niet eens kan dienen als slecht voorbeeld. Maar je idee spreekt me wel aan. Lekker slapen…” Ze gromde. “Als jij wilt gaan slapen Kees Jonkman: prima. Dan pak ik m’n elektrische vriendje wel uit de kast. Ik wil nu gewoon lekker geil een aantal keren klaarkomen. Heb ik zin in. En je hebt de keuze: of je doet mee, of je slaapt in een logeerkamer.”

Ik grinnikte. “Oh, bedoel je dát… Ja, dan doe ik wel mee. Lekker duurzaam. Spaart batterijen en zo.” “Etter…” was de reactie. Even later legde ik mijn hand op een lang been. “En hoe had mevrouw zich de rest van de middag voorgesteld?”

Ze keek me aan. “Ik wil een andere fantasie beleven met jou. Ik wil me helemaal aan jou onderwerpen. Je mag me vastbinden en met me doen wat jij wil. Ik heb je al een paar keer gezegd dat ik helemaal van jou wil zijn, maar telkens laat je me vreselijk genieten. Zodra we straks de deur ingaan, mag je alles met me doen wat jij wil.” Ze keek me kort aan en bloosde. “Alles, Kees…” Onze ogen raakten elkaar en op dat moment voelde ik onze liefde bijna fysiek.

“Joline… Dank je wel.” Ze glimlachte. “Mijn cadeautje, Kees. Een cadeautje voor mijn ridder op het witte paard.” De rest van de rit verliep in stilzwijgen. Joline met een glimlach haar gezicht; ik zat te denken wat de middag zou brengen. Toen ik de auto in de garagebox had gezet, draaide ik me naar haar toe. “Weet je het zeker, schat?” Ze knikte, haar ogen hielden de mijne vast. “Ja. Ik weet dat jij me nooit écht pijn zal doen als ik het niet wil…”

Haar stem werd zachter. “Ik wil het, Kees… Me helemaal aan jou onderwerpen. Mijn lichaam is helemaal voor jou…” Ze kuste me, haar tong gleed in mijn mond. Toen ze me losliet zei ze zachtjes: “Zodra je de deur achter ons dicht doet, Kees… Ben ik van jou. Helemaal. Tot morgenochtend half zes, als de wekker afloopt. Gebruik me!”

We stapten uit en ze liep voor me uit naar de lift. En boven weer voor me uit naar de deur. Ze opende hem zelf, stapte naar binnen en keek me aan. “Doe de deur dicht, Kees. En op slot.” Ik gehoorzaamde haar. Ze kuste me. “Hier ben ik. Helemaal van jou. Neem me. Gebruik me voor jouw genot. Zeg maar wat ik doen moet en ik doe het.” Ik keek haar aan. “Kleed je om in iets moois, maak je mooi op en doe parfum op. En drink minimaal drie grote glazen water.” Ze keek me aan. “Mogen het er ook vier zijn, Kees?” Ik knikte. Ze liep naar de slaapkamer. “En wat wil je dat ik aantrek, Joline?” Ze keek om. “Ik ben van jou, Kees. Niet andersom.”

Ze méénde het! Joline was serieus, ze wilde dit écht. Ik ging op de bank zitten en wist niet wat ik ermee aan moest. Wilde ik haar… ‘gebruiken’? Nee! Ik wilde sámen met haar genieten. Verdomme! Ik kon hier niet tegen. En plotseling besefte ik waarom: Omdat ik geen Holtinge wilde zijn. Joline was geen sexpop die je gebruikte voor je eigen plezier; Joline was mijn soulmate. We zaten op dezelfde golflengte. Fysiek, maar ook geestelijk. Op basis van gelijkwaardigheid. Een beetje met elkaar spelen alsof de een de baas is… Oké. Maar haar compleet onderwerpen? Nee, verdomme! Ik stond op en liep de slaapkamer in. Joline was zich nog aan het omkleden en keek me verwonderd aan.

“Kees?” Ik ging naast haar op bed zitten. “Sorry schat, ik kán dit niet. Ik wil niet dat jij je compleet aan mij onderwerpt. Als we met elkaar vrijen doen we dat op basis van gelijkwaardigheid, van vraag en antwoord. Niet op basis van opdrachten geven en eisen stellen. Jij bent niet van mij, ik ben niet van jou. Sorry. Ik ga een stuk lopen; m’n kop leegmaken en nadenken. Ik hou van je.” Ze zat stil naar me te kijken; ik gaf een zoen op haar voorhoofd en liep de slaapkamer en de flat uit.

Beneden gekomen liep ik automatisch richting bos. Ik had niet bepaald hardloopkleren aan, maar dat boeide me niet. Met een sukkeldrafje liep ik het bos in, een sukkeldrafje wat langzaam overging in een gestaag tempo voor een lang stuk rennen. Dat tempo kon ik lang volhouden en matte me niet zodanig uit dat ik niet meer kon denken. En ik had genoeg om te overdenken…

Na een kwartier ging m’n telefoon. Joline. “Hoi schat…” Ze klonk alsof ze zat te huilen. “Kees… Wil je alsjeblieft terugkomen?” “Waarom huil je, meisje?” Ze snikte. “Ik heb je nodig! Nu, hier, tegen me aan! Ik hou van je, dat weet je toch? Jouw reactie van net… Maakte me bang… dat we uit elkaar gingen groeien!”

Ik stopte met lopen. “Schat, dát was niet mijn bedoeling! Ik zat met mezelf in de knoop! Ik kan en wil jou niet ‘overheersen’. Jij bent niet mijn eigendom, ook niet tot morgenochtend. Ik hou van je, wil dolgraag met je vrijen, maar niet zó.” Het was even stil. “Wil je dan terugkomen om ‘gewoon’ met me te vrijen? Nu?” Ik moest even lachen. “Joline, met jou vrijen is nooit gewoon… Ik ben nu drie kilometer van huis. Ik draai me om en kom naar huis. Een kwartier, dan ben ik er.” “Gelukkig… Ik wacht op je!” “Fijn. Ik kom er aan.”

We hingen op en ik rende dezelfde weg terug naar huis. Drie kilometer hadden nog nooit zo lang geleken. Toen ik hijgend in de lift stond, bekeek ik mezelf in de spiegel. Bezwete kleren, schoenen onder de modder, zweetdruppels op m’n hele lijf… en waarschijnlijk zwaar stinkend naar zweet. zo meteen eerst maar even douchen. “Pinggg…” De lift was boven en ik liep het balkon op.

De deur ging voor me open en daar stond Joline. In broek en shirt. Ze deed de deur achter me dicht en voor ik iets kon zeggen trok ze zich tegen me aan. “Ik ben zó blij dat je er weer bent, Kees…” Ze omarmde me en keek me aan, haar ogen nog vochtig.

“Schat, zat je zó in de rats?” Ze knikte. “Jouw reactie… Jouw ogen! Je keek alsof je een spook had gezien…” Ik knikte langzaam. “Misschien had ik dat ook wel. Mezelf als jouw ‘overheerser’. Ik vond het geen fijne gedachte, ik schrok van mezelf. Daarom had ik tijd nodig om dingen op een rijtje te zetten.”

Ik duwde haar iets van me af en keek haar aan. “Schat, ik wil niet jouw overheerser zijn. Daarvoor ben je veel te uniek en hou ik teveel van je. Ik wil met je vrijen omdat ik van je hou en ik hoop dat jij met mij wilt vrijen omdat jij van mij houdt. Het spelletje van boze directeur spelen: prima. Kan overigens ook de boze directrice zijn voor mijn part…”

Verder kwam ik niet. Joline legde een vinger op mijn lippen. “Kees… hou voor even je mond dicht en luister naar mij. Als eerste: ik hou van jou. Méér dan ik zelf ooit voor mogelijk hield. Toen Fred, Ton en jij naar boven gingen om die klootzak te pakken te nemen was ik doodsbang dat jou iets zou overkomen. Nog nooit zó bang geweest.

En er viel duizend kilo van me af toen ik Ton z’n berichtje over de portofoon hoorde. En toen ik boven kwam was ik zo verschikkelijk kwaad op die hufter dat ik ‘m zonder medelijden van het balkon zou hebben gekieperd, alleen maar omdat hij een dreiging was voor jou.

Mijn eerste toespraakje was geen toneelspel, dat méénde ik. En tegelijk was ik vreselijk trots op je, dat je hem te pakken had.” Ik keek haar aan. “Schat, dat hebben we met z’n vieren gedaan. Jij ook. Jij kwam op het idee om Ton en z’n mannen erbij te halen. En Fred, Ton en ik hebben hem samen gevloerd. Niet ik alleen.”

Ze haalde haar schouders op. “Maakt me niet uit. Ik was en ben gewoon apetrots op je. En dáárom wilde ik je bedanken… Met mezelf.”

Ze kuste me langdurig en keek me toen aan. “Mág ik jou bedanken, Kees? Met mezelf?” Ik kuste haar. “Alleen als ik jou mag bedanken… Voor het feit dat je van me houdt en ondanks mijn grote gebruiksaanwijzing tóch bij me blijft.” We keken elkaar aan. “We zijn een raar stel, ridder van me.” Ik knikte. “En jij moet wel vréselijk veel van me houden, want volgens mij stink ik twee uur tegen de wind in naar zweet.” Ze giechelde. “Had ik daar vorige week niets iets over gezegd tegen Fred?” Ik gromde. “Valse heks.” Joline keek me aan. “We gaan gewoon opnieuw beginnen. Jij gaat lekker douchen, ik ga me omkleden en leg wat voor jou klaar, goed?” Ik knikte. “Daar voel ik me een stuk beter bij…”

Toen ik de deur van de badkamer opendeed zei ze nog: “Oh ja… Die vier glazen water had ik al gedronken. Zo meteen komen er nog twee bij, denk ik…” Ik keek in twee hele ondeugende ogen. “Joline Boogers, je bent een boefje…” Een knipoogje was haar antwoord.

Toen ik uit de douche kwam lag er een T-shirt en een korte broek op bed. Mijn aftershave stond er naast. De slaapkamer rook naar Joline’s parfum. Ik kleedde me aan en liep de kamer in. Daar was het schemerig. De zonwering was dicht. In het schaarse licht zag ik Joline op de bank liggen: haar haren los, opgemaakt, een lange jurk met een split waar één prachtig been doorheen stak en open schoentjes met hoge hakken aan. “Kom bij me, Kees. Ik wil met je vrijen.” Haar stem was zacht en laag. Ze wees naast zich op de bank.

“Kom, liggen jij. Dicht tegen me aan. Ik wil je zoenen en voelen.” Ik ging naast haar liggen.

Ze had plastic over de bank gelegd en een plaid. Ze zoende me langzaam. Haar tong gleed over mijn lippen en drong even later in mijn mond. Onze tongen speelden een nat spelletje met elkaar: dan weer mijn tong in haar mond, dan de hare bij mij naar binnen… Joline kroelde tegen me aan en ik streelde haar rug. “Lager, Kees… M’n billen, m’n benen… Streel me, betast me… Ik doe het ook bij jou!” Haar hand gleed tussen ons in en ze pakte mijn paal vast.

Teder begon ze me te strelen en ik streelde haar billen. “Lekker…” hoorde ik haar fluisteren. “Ik wil je harde pik in m’n mond voelen… Proeven hoe lekker je bent…” Ze kwam overeind. “Ga op je rug liggen, dan kom ik bovenop je. Even later lag ik met mijn hoofd tussen haar benen. Ze drapeerde haar jurk over me heen. “Kijk en betast me, Kees… En laat je gaan! Geen taboe’s. Ik laat me ook lekker gaan…”

Haar benen lagen open voor me en in de schemering onder haar jurk zag ik de boorden van haar mooie nylons, vlak bij haar poesje. Langzaam streelde ik haar lange benen en als reactie hoorde ik haar kreunen. Ze liep mijn paal even los. “Als je zo doorgaat, kan ik het niet ophouden, liefste…” Ik gromde: “Misschien vind ik dat helemaal niet erg.” Ik verplaatste mijn handen richting haar poesje, streelde haar steeds hoger tussen haar benen. Ze begon tegen me aan te rijden. “Lekker… Lekker geil strelen Kees! Ik ga je nu pijpen tot je klaarkomt… Lekker in m’n mond!”

Haar warme lippen gleden weer over mijn harde paal, haar tong streelde mijn eikel. Ik streelde tussen haar benen, op weg naar naar dat plekje wat verlangend op me wachtte. “Jolien! Wrijf met je lekkere kut over mijn gezicht! Ik wil je proeven!” Ze gleed iets naar onderen en ik voelde haar warme poesje tegen me aan. Ik trok haar benen tegen me aan en likte. Plotseling, vanuit het niets, werd ze nat.

Ze spreidde haar prachtige benen en met kleine golfjes droop haar geil uit haar poesje. Ik begon haar klitje snel te likken en als reactie begon ze mij heftig te zuigen en te likken. “Jolien… Dit gaat veel te snel… Als je zo doorgaat,..” Ze kneep even kort in mijn paal, liet me los en fluisterde: “Lik me! Vinger me! Ik wil lekker klaarkomen… Ben er bijna! Zuig op m’n clit! Doe het!” Ze spreidde haar benen nog verder en wreef haar gladde poesje tegen mijn mond.

Ik zocht haar klitje en zoog het knopje tussen mijn lippen. “Ahhhh….” Ze kreunde. “Bijna… Ga door! Harder zuigen, Kees! En met je tong…” Verder kwam ze niet: schokkend kreeg ze een orgasme en haar sappen kwamen nu hevig uit haar kut. “Jij ook, liefste… Samen klaarkomen…” Meteen zoog ze zich vast op mijn pik. Haar tong draaide natte rondjes over mijn eikel en ik voelde mijn sperma omhoog komen. “Jolien! Ik….Ik kom!!!”Terwijl ik in haar mond spoot, kwam zij ook nog een keer hevig klaar.

We genoten van elkaars vocht: Joline zoog het uit mijn paal en ik likte het op uit haar natte kut. Even later ontspanden we en draaiden opzij. “Even uitrusten hoor…”, hoorde ik naast me, “straks gaan we verder…” Langzaam streelde ik haar benen; de boorden van haar kousen waren vochtig. Ze rook heerlijk: een mengeling van geil en parfum… Met die geur in mijn neus doezelde ik langzaam weg. Ik werd wakker met een prachtig uitzicht: twee lange, in kousen gehulde benen naast me en een prachtig poesje er tussen. Maar wat me écht wakker maakte was een gevoel tussen mijn benen: Joline likte aan mijn paal en zoog er zachtjes op.

Dat bleef niet zonder gevolgen en dat merkte ze. Giechelend zei ze: “Ik merk dat je weer wakker bent…” Als antwoord streelde ik tussen haar benen, wat een langgerekte kreun tot gevolg had. “Ahhhh… Kees, als je dat nog keer doet, loop ik leeg! Ik sta op springen!” Ze kwam overeind en keek me aan. “Kom! De volgende ronde doen we in bad!” We stonden op en ze wreef zich tegen me aan. “Ik verlang nog steeds naar je…” Ze kuste me, haar tong diep in mijn mond. “Kom!”

Ze pakte mijn hand en nam me mee naar de badkamer. Daar trok ze haar schoentjes uit en wees op het bad. “Zitten jij!” Ik ging in het bad zitten en Joline kwam boven me staan, haar jurk over me heen. “Ik ga je douchen… Die glazen water willen er uit! Kijk naar mijn kut en geniet!” Ze zakte iets door haar knieën. “Kees: kijk je naar me?” “Lieverd, ik zie de mooiste benen van de wereld boven me met een vreselijk geil kutje… En jij vraagt of ik kijk? Laat het komen, ik verlang er naar om jou te over me heen te voelen spuiten! En als je gaat plassen, ga ik je vingeren…”

Op hem moment dat ik het zei, begon haar poesje te druipen en kreunde ze: “Het komt, Kees… Zó lekker… Lekker over jou heen plassen….” De druppels werden een straaltje en even later een harde straal. Ik drukte mijn hoofd op haar kut: haar urine had een licht zoute smaak. “Ohhh ja! Lik me! Vinger me! Kom met je vingers in m’n kut en laat het me voelen!” Ik drukte twee vingers tegelijk diep in haar poesje en ze schokte.

“JA!! Lekker geil! Harder, Kees, vinger me hard en snel!” Haar plas spetterde nu alle kanten op en ik werd doorweekt. Het boeide me niet, ik wilde maar één ding: die geile vrouw boven me zou hard mogelijk laten klaarkomen! En dat leek te lukken: ze spieste zichzelf op mijn vingers en bewoog hevig op en neer.

En nog steeds droop haar plas uit haar nu openstaande kut. Joline praatte niet meer, maar hijgde, kreunde en gromde, helemaal opgaand in haar genot. “Ik ga je klitje weer likken, geile vrouw…” Ze antwoordde niet, maar boog iets door haar knieën en bood me haar onderlichaam aan. Ik zoog me op het kleine knopje vast en flitste er met mijn tong overheen.

“Heerlijk…. Ik kom klaar, Kees! Doorgaan! Je moet hier eeuwig mee doorgaan! Zó geil…” Haar vocht veranderde van smaak: werd zoeter. Een teken dat ze klaarkwam en dat klopte. Opeens stopte ze met bewegen en kreunde: “Ik wil je harde pik in me! NU! Neuk me!!” Ze draaide zich om, ging op haar rug liggen en spreidde haar benen. “Neem me! Neuk me! Spuit in me, Kees! Alles wat je hebt!” Ik ging op haar liggen en streelde met mijn pik over haar poesje. Ze gromde en keek me aan. “Pest me niet! Neuk me! Zo diep als je kunt! Ik wil je zaad!” In één keer drukte ik mijn paal in haar kletsnatte kut en voelde toen haar benen om me heen. Joline trok mijn hoofd naar zich toe en begon me hevig te tongen. Tussen het tongen door zei ze geile woordjes tegen me, wat me nog meer opwond. “Spuit, Kees! Spuiten, lekker in je geile meisje klaarkomen… Ik ga je knijpen met mijn natte, geile kut… Voel je het?” Ze keek me aan. “Naai me! Ik wil al je sperma in me voelen!”

Dat was de druppel: weer voelde ik de tekenen van een orgasme opkomen en ik drong zo diep mogelijk in haar. “Je gaat het krijgen, geil meisje… Ik ga diep in je geile, natte kutje spuiten… Hier komt het! Lekker heet zaad in je geile, natte kut!” Ondanks dat ik een uur te voren was klaargekomen, spoot ik alsof ik een week had drooggestaan. Joline reageerde meteen; ook zij kwam klaar! Haar poesje werd nat en ik voelde een golf van haar geil tegen me aan spuiten.

“Kees! Zó lekker… Ik voel je diep in me klaarkomen…” Ze keek me aan, haar ogen stralend en geil. “En jij, lieve dame, bent de reden dat ik nu helemaal leeg ben…” Ze keek ondeugend. “Ik nog niet, Kees… Ga eens van me af…” Ze kwam overeind, draaide zich om en ging wijdbeens op me liggen. “Voel maar…” Een warme stroom verspreidde zich over me: ze lag op me te plassen! “Ik was de helft nog niet kwijt, denk ik…” hoorde ik in m’n oor. “zo lekker… Voel je het?” Als antwoord streelde ik haar poesje en speelde met de straal. “Geil… Zelfs nadat ik ben klaargekomen, Jolientje.” Ze kreunde toen ik de straal over haar poesje liet stromen en met twee vingers bij haar binnendrong. “Oh, Kees… Nog even lekker vingeren… Ja! Lekker diep…” Ze zuchtte en kwam plotseling wéér hard klaar toen ik in een van haar tepels kneep. Een minuut later lag ze, helemaal ontspannen, bovenop me. “Ik ga de kraan aanzetten, Jolientje. Even lekker ontspannen badderen, want dit begint wat oncomfortabel te worden…” Ze knikte. “Lekker…”

Langzaam steeg het warme water en langzaam konden we ons iets meer ontspannen, totdat we beiden heerlijk bijna dreven in het warme water. Ze keek me aan. “Ik ben nog nooit zo geil geweest, Kees…” Ik grinnikte. “Daar heb ik vaag iets van meegekregen, schat. Als ik zou zeggen dat ik het onaangenaam vond, zou ik liegen.” Ze kneep in mijn billen. “Je bent een rotzak, Kees Jonkman.”

Ik kuste haar. “En jij een hele lieve, begrijpende vrouw, Joline Boogers. En dat meen ik.” Ze keek me aan en zei: “Ik weet dat jij er voor mij bent, Kees. En ik ben er voor jou. Als jij me nodig hebt.” Weer was het even stil, tot Joline begon te giechelen. “Als Theo ons nu zag liggen…” “Dan zou hij weer een citaat uit een of ander duf managementsboek citeren. Iets over het welzijn van de medewerkers of zo, denk ik. Maar over welzijn gesproken: wat dacht je van een hapje eten?Het loopt tegen vijven en ik begin trek te krijgen!”

Joline knikte. “Ik ook. Liefde maakt hongerig.” “Nou dan… Kom op schoonheid, dan lopen we nog even onder de douche door, want dit water bevat nog allerlei andere stofjes. Daarna kleden we ons aan en dan ga ik koken.” Joline schudde haar hoofd. “Nee. Ik ga koken. Ik wil jou eens lekker verwennen en je op krachten laten komen.” Ze kuste me, haar ogen keken me liefdevol aan. “Want vanavond wil ik je wéér, Kees…”