21: Te Mooi
-
Ze wist het. Ze had het altijd al geweten. En ik ook. Ook ik wist het al die tijd al. En zelfs zij wist het, ergens. We wisten het allemaal. En toch konden we er zo weinig mee. Het was ook eerder een last. Tessa wist het dus al die tijd al, althans, dat hield ze me voor. Ze vond het goed dat ik haar beste vriendin leuk vond en dat zij mij net zo leuk vond. En het ging ondertussen al wel een stuk verder dan alleen leuk vinden. Manon hield van me, had ze gezegd. En ik had toch ook van die sterke gevoelens die daar op leken. Het was lastig. Het leek niet te kloppen. Het was ook niet normaal. Ik hield van Tessa en zij van mij. En ik was gek op Manon. Ik kon niet zeggen dat ik van Manon hield. Ik verlangde eerder naar haar. Naar de mythe die ik van haar gemaakt had. Ik kon best van haar gaan houden. Maar houden van gaat verder dan alleen de adoratie op het lichamelijk gebied. Wie weet komt het nog zo ver, maar misschien ook niet. Ik had mijn verlangens amper in toom kunnen houden toen Tessa ons samen had achtergelaten. Verlangens die ik wel uitte de nacht erna met Tessa zelf. Mijn lichaam vulde zich elke dag weer met de verlangens voor deze twee meiden, en dat al voor zo lang. Ik dacht er genoeg te hebben voor beiden. Maar soms leek ik toch meer naar de een te verlangen dan naar de ander. En dat wisselde. Met alle kaarten nu op tafel leek de oplossing simpel. Beiden wilden ze me, op hun eigen manier. En ik hun. We hoefden het niet zo moeilijk te maken.
-
Tessa moest er vroeg uit. Wat voor haar vroeg was, was het niet voor de meeste mensen. Ik was dan ook uitgeslapen toen ze eruit ging. Niet dat ik veel geslapen had. Afgelopen nacht was goed, maar nog niet fantastisch. Ik had nog genoeg om over na te denken en deed dat ook terwijl Tessa tegen me aan in slaap gevallen was. De nacht was goed en de avond ervoor ook. Toch lag ik hier maar met één en niet met twee. Hierdoor kon ik de nacht dan ook niet als ‘fantastisch’ omschrijven. Want ik miste nog iemand. We misten nog iemand.
-
Tessa stond in de keuken. Ik hoorde haar heel zachtjes neuriën en bleef even staan luisteren voordat ik haar vergezelde. Ze smeerde haar brood. Lief.
,,Goedemorgen.’’ zei ik vrolijk en ging snel achter haar staan voordat ze zich wist om te draaien. Ik hoorde haar zachtjes lachen met dat ze m’n handen op haar billen voelden, nog gehuld in haar korte pyjamabroekje. Ik kuste haar in haar nek en toen mocht ze zich wel omdraaien en ontving ze een zoen op haar mond.
,,Hey, goedemorgen.’’ zei ze me dan verliefd en heugelijk lachte ze me toe. ,,Lekker geslapen?’’ wilde ze weten. Ik knikte maar. Maar ze humde. ,,Je lag wakker.’’ zei ze me daarna namelijk.
,,Even maar.’’ gaf ik toe. ,,Dacht dat jij sliep.’’ merkte ik vervolgens op.
,,Even maar. Voelde dat je wakker was, denk ik.’’ glimlachte ze kort en zei ze me lief. Maar het lachen verging haar snel. ,,Was het niet goed?’’ Ze drukte wat nerveus haar lippen op elkaar en haar blik dwaalde wat af. Daar was de alom bekende onzekerheid weer.
,,Nee…’’ antwoordde ik wat traag waardoor ik de indruk wekte dat het ook echt niet goed was. ,,Nee, het was heel goed. Je was goed bezig. Had het niet verwacht.’’ zei ik daarna wat vlotter en wilde haar ook juist een compliment geven op het korte maar welkome hand en mondwerk, al had ze me natuurlijk wel even zeer gedaan met dat. Maar dat kon me echt niets schelen. Dat kwam nog wel goed, dacht ik.
,,Waarom lag je dan wakker? Omdat je ‘het’ niet kwijt kon?’’ ging ze door, zachtjes in haar stem maar gedreven.
,,Nee, ook niet.’’ lachte ik dan maar snel. ,,Ik zat gewoon wat te verzinnen. Over ons en zo.’’ Ze hoorde het aan en geloofde het wel.
,,Over haar?’’ vroeg ze daarna wel. En ja, ook over haar.
-
,,Ik dacht dat we aan ons zouden werken…’’
,,Doen we toch ook. Gisteren was toch juist…’’ viel ze me in de reden en ik onderbrak haar op mijn beurt.
,,Ja, gisteren wel. Maar daarvoor… Had je me niet gevraagd waar ik was… Ik weet het niet. Ik weet echt niet wat er dan nog had kunnen gebeuren. En daar zit ik mee. We spraken wat af, en zij is even in beeld, en weg is onze afspraak. Daar baal ik van.’’ Met dat in gedachten had ik wakker gelegen.
,,Snap ik. Maar ik zei je toch dat ik het niet erg vond.’’ kwam ze me meteen tegemoet. Maar dat was het punt niet. Ik had meer gevonden in die gedachten. Als het aan Tessa lag, kon ik alles bij Manon halen en krijgen. En ik begon steeds vaker het gevoel te krijgen dat Manon er net zo overdacht. Wat als Manon echt van me hield en ik met haar wel dat perfecte seksleven zou kunnen krijgen, naast alles? Maakt dat Tessa dan niet overbodig? Ik zou niet minder van Tessa gaan houden maar het idee bevreesde me toch enigszins. Dat had Tessa nog niet helemaal door. Ik wilde helemaal niet kiezen. Als het kon dan gewoon alle twee, en tot die tijd Tessa. Dat verdiende ze. Maar wat als ik toch moet kiezen, als het toch zover komt? Dan moet ik kiezen tussen twee beeldschone meisjes die beiden om me geven. En dan heb ik misschien wel meer meegemaakt met Tessa, maar zou ik met Manon niet veel meer mee kunnen maken? Dat is dan de keuze die ik zou moeten maken. Als het zover komt…
-
,,Ik weet dat we het er al zo vaak over gehad hebben. En eigenlijk wil ik het helemaal niet meer opbrengen, maar ik blijf er mee worstelen.’’ zei ik haar weer eens. Tijd had ze niet echt. En wellicht ook geen zin in weer z’n gesprek. Ik was ook z’n zeikerd. Juist dat wat ik niet moest zijn, als ik die anders moest geloven. ,,Ik wil gewoon weten…’’ en een afwachtende stilte volgde. ,,Gun je me het zomaar? Of… Ik weet het niet, maar… Het lijkt soms wel alsof je het makkelijk vind als ik het maar met haar doe in plaats van met jou, snap je? Ik weet het gewoon niet.’’ Ze hield wijselijk haar mond. Maar ze kwam me ook tegemoet met een lieve glimlach en een warme knuffel.
,,We hebben het er vanmiddag wel over. Ik heb straks die presentatie.’’ Daar waar ze ons gisteren voor alleen had gelaten. Ik was niet het enige belangrijke in Tessa’s leven. Iets wat ik niet moest vergeten, maar wat me op een moment als dit ook liet twijfelen. Ik was maar een eikeltje. Misschien maar een passant. Toch sloot ik haar even kort in m’n armen. Wat dit betreft pasten we wel goed bij elkaar. Het was ook nooit goed.
-
,,Ik heb opgeschreven wat ik wil, wat ik verwacht.’’ kwam ze die avond mee aan. Ze had met Manon gepraat, had ze hiervoor gezegd. Ik niet. Manon had niets van zich laten horen, maar ik ook niet verder. Ik vond het opmerkelijk dat Tessa deze stap gezet had. Op school was alles goed gegaan en daarnaast had ze dus de tijd gevonden om nog even aan mij te denken. Ik zat wat achterover op de bank, en was de hele dag lekker lui geweest met hier en daar even een korte bedenkelijke dwaling naar de nacht ervoor. Ik had geprobeerd zo veel mogelijk aan andere dingen te denken. Maar nu was ik er meteen weer bij. Ze kwam naast me zitten en ik kwam wat overeind en keek met haar mee op een gehaast geschreven briefje uit haar schrift, verfrommeld. Ze gaf het aan me en ik las het kort door.
,,Okay…’’ reageerde ik alleen voordat ze het met me ging doornemen.
,,Wat er ook gebeurt tussen jou en haar, het maakt me niet uit. Niet omdat ik je kwijt wil, maar juist niet. En ik wil niet dat zij met een ander gaat. Jij bent goed voor haar, en niemand anders.’’ legde ze me nerveus maar stellig uit. Het klonk nobel maar ook een beetje naïef. Te goed om waar te zijn. Ik zuchtte dan ook diep.
,,Uhm, ja okay…’’ en met mijn vinger wees ik naar de regel eronder. Tessa ging dan ook door, wel door hebbende dat ik het straks nog wel even moest laten bezinken.
,,Ik wil het zien.’’ zei ze heel zacht en ze kwam meteen weer kinds over. ,,Of er bij zijn, ik weet het niet. Ik wil niet dat je het geheim houdt.’’ maakte ze er snel van. ,,Dat laatste vooral. Ik vind het goed, maar niet achter m’n rug om. Achteraf is prima.’’ klonk ze weer stellig. Ik krabbelde aan m’n hoofd.
,,En dit staat er tegenover?’’ Mijn vinger gleed al argeloos naar de derde en laatste regel. Daar stond dat ik haar moest steunen als zij iets wilde op dit gebied. Niet in die woorden. Ik kwam er amper uit, maar het kwam neer op een soort tegenprestatie. Ik voelde de bui al een beetje hangen. Straks wilde ze toch nog met een andere jongen het een en ander proberen… Nee, dankje. ,,Ik weet het niet, Tes.’’ zei ik haar dan ook. Die eerste twee dingen deden er al niet meer toe, hoe geil het misschien ook wel klonk. Maar het was te mooi, het kon niet waar zijn. Dat bleek maar weer.
-
Wel was ik nieuwsgierig naar wat ze wilde. Ik had geen idee dat ze überhaupt wat wilde. Ze deelde nauwelijks wat op dit gebied. Maar ze haalde haar schouders op. Ze had nog niets specifieks verzonnen, zei ze me ongeloofwaardig. Ze had vast wat in gedachten. Ik zag het, maar ze durfde het niet te zeggen. Deze Tessa kende ik helemaal niet. Ze schrok me echter niet af. Ze intrigeerde me enigszins.
,,Fantaseer je weleens?’’ vroeg ik haar voorzichtig. Dat kon ze nog wel toegeven. ,,Ik ook.’’ zei ik met een grijns. ,,Maar dat weet je. Over jou en over haar. En het lijkt te kunnen gebeuren. Dat heb ik dan aan jou te danken. Want dankbaar zal ik zijn. Al lijkt het me nog altijd niet vanzelfsprekend.’’ begon ik open te vertellen. ,,Maar daar mag best wat tegenover staan. Jou fantasieën bijvoorbeeld. En daar wil ik je zeker mee helpen.’’ kwam ik haar toch vrij snel tegemoet. Ik ben ook niet achterlijk. ,,Maar dan moet je wel zeggen wat. Waar fantaseer jij eigenlijk over?’’ vroeg ik haar dan nu ook direct. Maar ze was nog steeds niet het type daar zomaar over te praten. In plaats daarvan leunde ze tegen me aan en liet ze even haar hoofd op m’n schouder rusten. Het hoefde ook niet nu en dat maakte ik haar duidelijk.
,,Ik vind dit moeilijk. Dankje voor je geduld.’’ fluisterde ze nog lief. Ik moest haar bedanken voor haar geduld. Maar ik bedankte nu even niemand nog. ,,Als ik wat weet dan laat ik het je weten. Maar je moet niets, hoor.’’ leek ze alweer wat terug te krabbelen. Ik gniffelde er kort om.
,,Zeg je het me als het uit de hand loopt?’’ vroeg ik haar doelende op deze hele situatie. Met haar hoofd nog op m’n schouder, knikte ze en lachte ze er ook om. En ik moest nog maar even gissen wat haar hoofd op hol zou kunnen brengen. Het voelde alsof ik in de val liep. Dat ze straks iets vraagt wat ik echt niet wil zien gebeuren, maar dat ik niet meer terug kan omdat ik dan waarschijnlijk al wat met Manon gedaan had. Al zou ze dat nu ook al van me kunnen vragen, na alles…
-
Het was vast niet haar bedoeling. Maar ze had juist wat spanning weggenomen. In eerste instantie dan. Door dat het nu weer opeens mocht, en ik ook het idee had dat ze dit allemaal met Manon had besproken was het leuke er wel een beetje af. Ik kwam er nu pas achter dat het stiekeme en het foute misschien ook wel het geen was wat het leuk en spannend had gemaakt. Fout was het misschien nog steeds wel, maar stiekem niet meer. Al gebeurde er niets. Een paar dagen laten kwam Manon weer een keer langs. Het was een uitgelezen kans. We waren met z’n drieën thuis en hadden een filmpje opgezet. Ik was hard en gewillig. Manon had me nog wel een blik toegespeeld en Tessa had me van te voren zelfs gevraagd of ik dacht dat er wat zou gebeuren vanavond. Het had dan ook kunnen gebeuren. Maar dat deed het niet. Gek. We namen die avond gewoon afscheid en laat hadden we haar op de trein gezet. Het was niet eens ter spraken gekomen. Niemand durfde. Of misschien vond niemand het nog leuk. Misschien was het spannende ook wel hetgeen wat Manon er leuk aan had gevonden. Ja, wie zal het zeggen?
-
Ik en Tessa hadden ook niets meer gepresteerd, niet eens geprobeerd. En ik wilde elke dag wel een paar keer. Maar het kwam er niet van. Ik dacht ook alles fout te doen. Alles wat ik wilde, wilde zij blijkbaar niet. En wat ze wel wilde, wilde ze dan weer niet vertellen. Ik ging er naar gissen. Nu ook in woorden. Ik begon te denken aan de dingen die ze wel gezegd had, al was het niet veel. En ik dacht aan wat ik vroeg, maar probeerde me in haar te verplaatsen.
,,Wil je met een ander naar bed?’’ vroeg ik haar die avond nog. Ze zag dit niet helemaal meer aankomen. Maar daar bleef ik maar aan denken. Dat zij iemand anders kende die ze ook wel leuk vond. Misschien wel een van die knapen waar ze mee studeerde. Iemand heel anders dan haar eenvoudige bakkersjongen. Maar ze verklaarde me meteen voor gek.
,,Waarom zou ik dat willen?’’ vroeg ze me daarna ook.
,,Omdat ik dat wel wil.’’ zei ik haar. Dat moest ik haar even uitleggen. Ik bedoelde dat ik zelf wel met een ander naar bed wilde, iets waar ik nu weer opnieuw voor uitkwam. Zij dacht even dat ik haar met een ander wilde zien. En alhoewel dat idee me iets minder is tegen gaan staan de laatste dagen, dacht ik er toch liever niet aan.
,,Ik ben niet zoals jij.’’ lachte ze er vervolgens stil om. Dat klopte als een bus. Niet op dit gebied. Maar daarmee was het ook wel gedaan. Ze hield er over op. Ik kon blijven gissen. Wat gaf ik haar niet wat ik haar ook niet kon geven? Die vraag moest ik beantwoorden. Het antwoord lag behoorlijk voor de hand…
-
Hadden we het er niet ooit eens over gehad dat zij terug verlangde naar die tijd met Manon in haar puberjaren? Meerdere malen zelfs. De ontdekking wekte vooral argwaan op. Het was al te mooi om waar te zijn tot nu toe. Zo mooi, dat het ook niet gebeurde. Maar opeens trof het me.
,,Jij wilde ook met haar…?’’ vroeg ik haar fluisterend, net toen ze het licht uit wilde doen. Van schrik draaide ze zich om en keek ze me kort fel aan. Betrapt! Maar niet echt. Dit had ze al eens laten blijken, alleen wist ik niet precies meer in welke context. Ze zweeg en bleef me even strak en schuldig aankijken. ,,Dat is het, niet? Is dat het?’’ vroeg ik haar wat harder en ook enthousiaster. Maar ze bleef nog zwijgen. ,,Serieus Tes, als dat het is, moet je het nu gewoon zeggen. Want dan bel ik haar nu nog op.’’ kwam ik lollig over, maar met een kern van waarheid. Ze slikte. Ze leek het even af te wegen.
,,Ik weet het gewoon niet zo goed. Maar soms denk ik van wel.’’ liet ze het een beetje in het midden liggen. Ik moest er om lachen.
,,Tering, heb je enig idee hoe vaak ik jullie samen voorstel? Al kijk ik maar toe.’’ Ik kwam overeind en stond op uit bed en pakte snel haar hand beet. Ze moest er om lachen, opgelucht. ,,Het is zo, he?’’ vroeg ik haar dan weer.
,,Ja, misschien.’’ bracht ze nog voorzichtig uit.
,,Tering…’’ zei ik dan weer. Ze werd er een beetje verlegen van. ,,Weet zij dit ook? Wil zij?’’ vroeg ik meteen door. Maar toen schudde ze snel haar hoofd. Nee, dat was ook zo. Tessa wilde dit liever dan Manon. Het kwam weer boven. ,,Is dit waar je m’n hulp voor nodig hebt?’’ vroeg ik haar toen maar. Ze zweeg en keek me kort bedenkelijk aan. Maar vervolgens leek ze toch te knikken, al was het nog zo minimaal. Dit veranderde wel het een en ander. Haar intenties lagen toch ergens anders. ,,Met mij of alleen met haar?’’ Maar dat leek haar niet zo uit te maken.
,,Het liefst met jou.’’ zei ze nog wel, maar dat kon ze ook zeggen om aardig te doen. Het verbijsterde me. Ik was net zo verbijsterd als toen ik voor het eerst hoorde dat die twee al wat gedaan hadden toen. En toch was ik het min of meer vergeten. Manon had ook aangegeven dat niet meer te willen. Dat maakte het wel wat lastig. Maar op zich zag ik wel een opening. Ik voelde me ook echt geroepen nu weer het voortouw te pakken. Dit was echt de ultieme droom. En nu had ik wel het gevoel alsof het waar was. Het was niet zozeer ‘te mooi' meer.
-