Harry had nog wel een slim idee voor die vishaakjes in de schaamlippen van de boerin. Die hingen er nu maar een beetje bij, slechts aan één vastzittend in de schaamlippen. En hij wilde het effect ervan vergroten. Lees: het ongemak en de pijn voor de boerin. Hij wilde haar benen om een paal van de stal leggen, en dan zo dat de haakjes van beide kanten in elkaar konden haken. 

Je kreeg dan als fraai resultaat dat de boerin met haar kut strak om de paal vastzat, omdat zes vishaakjes in iedere schaamlip om die paal met elkaar verbonden waren en met iedere combi van twee tegenoverliggende haakjes druk zetten op die uitgerekte schaamlippen. Optimale ellende voor de boerin, die zich even later door de boer en Harry met tegenzin om de meest geschikte paal liet leggen. En merkte dat tegenstribbelen weinig uithaalde.

Eén voor een haakte Harry de zes haakjes aan beide kanten in elkaar. De paal was duidelijk groter dan de reikwijdte van de vishaakjes, zodat de rek in de schaamlippen het verschil moest overbruggen. De boerin kwam met haar geboeide handen en haar gevishaakte schaamlippen in een heel oncomfortabele houding aan twee palen vast te liggen. Boven – aan de polsen – had ze nog enige bewegingsruimte. Al deden haar polsen inmiddels pijn als ze probeerde te draaien. Beneden was de ruimte nauwelijks enkele millimeters voordat haar schaamlippen begonnen uit te scheuren door de strakstaande vishaakjes. Harry was trots op zijn werk!

Er ontbrak echter nog iets. Harry had bij het plaatsen van de haakjes de pisbuis van de boerin zien zitten. Dat had hij nog nooit gezien bij een vrouw. Daar moest ook wat mee gebeuren, vond hij. Hij stuurde de boer naar de keuken om een potlood te halen. Die deed dat braaf, zich niet meteen realiserend wat Harry daarmee van plan was. 

Harry pakte stak het topje van zijn pink en schoof dat in de pisbuis van de boerin. Ze kreunde zoals ze eigenlijk bij alles kreunde. Daarop pakte Harry het potlood en schoof dat millimeter voor millimeter naar binnen. Het gekreun nam toe en nam ondergrondse vormen aan, alsof het uit haar onderbuik kwam. Of rechtstreeks uit haar blaas. 

Toen het potlood ongeveer 10 centimeter had overbrugd, stopte Harry. Maar de boerin perste op een of andere manier het potlood weer vrolijk naar buiten. Vals naar Harry grijnzend. Zo van: 'Dat lukt nu eens even niet, mannetje!'. Ieder heeft recht op zijn kleine overwinning, hoe nietig ook, dacht Harry.

Ach, daar verzon hij nog wel wat op. Voorlopig liep de boerin nog niet weg. Hij had alle tijd. Hij liep samen met de boer naar de keuken en ging bij Nel aan tafel zitten. 'Ik heb de boerin nu in mijn macht. Maar ze heeft hier zelf om gevraagd, dat snap je natuurlijk wel', stelde hij rustig. Nu weer zijn normale zelf aannemend. 

Nel knikte en zei: 'Maar hoe lang wil je hiermee doorgaan?' Harry kende geen twijfel: 'Een hele tijd. Eerst ga ik haar uithongeren en laten afvallen. Tot ze van die heerlijke kwabben krijgt in haar buik. Daar kick ik op, met je best weten. Doet me aan mijn moeder denken. En ze heeft mij ook wekenlang amper voedsel gegeven, weet je nog? Jij kon al die tijd gewoon met de pot meeëten!' 

Nel keek even op en zei: 'Wist je dat ze de boer vaak liet spuiten in jouw bord, voordat ik het naar jou mocht brengen? Dan moest hij zich verplicht na het eten eerst aftrekken. Ze mengde zijn sperma dan met jouw prakkie. Heb je dat nooit gemerkt dan?' Nee, bedacht hij zich, tegen de tijd dat Nel mij met de lepel moest voeren, was het eten vaak zover afgekoeld dat hij een flinke kwak mayonaise n de vorm van sperma, door de boerin erdoorheen gemengd, niet merkte. 

Maar nu hij dat hoorde van Nel, maakte hij zich weer extra boos. Die zeug had hem werkelijk nergens met rust gelaten. En in ruil daarvoor zou hij haar ook nergens meer met rust laten en zoveel mogelijk fysiek en mentaal breken. 'Nel, ik wil dat je voortaan al jouw urine opvangt in een grote maatbeker. Dan gaat we die dagelijks aan de boerin voeren, met mijn urine erbij. Zodat ze snel van koude stinkende pis gaat leren houden.'

Inmiddels had hij ook de grootste buttplug gevonden die de boerin in hem had gestopt, in de dagen voordat hij haar vuist in zijn kont kreeg. Hij liep meteen met het ding naar de stal en moest enige behendigheid tonen om de zwarte rubberen plug voor haar sterretje te positioneren. Maar toen dat gelukt was, duwde hij het ding met zijn handpalm naar binnen. Zo, die zat! Met enige moeite, want ook aan de rek in de openingen van de boerin kwam een eind. Maar de plug bleef zitten en plopte er niet uit.

Harry had het plan opgevat om haar steeds meer als een varken te doen 'evolueren'. Een zeug zou ze zijn, niet meer en niet minder. Die hij met wat aardappelschillen en bieten zou voeren en met resten die Nel, de boer en hij uit hun onderlijf persten. De stamppot zou via de mond van de boerin een tweede leven krijgen. 

Maar een varken hoorde geen haar op het hoofd te hebben. Dus had Harry een mooi klusje voor de boer. Die mocht zijn vrouw van boven, van onderen en onder haar oksels kaal gaan scheren. Hij gaf hem opdracht dat met zijn eigen tondeuse en met scheerschuim te doen. En Harry zou dan de ongetwijfeld tegenstribbelende boerin in bedwang houden. Dat was de werkverdeling. 

De boer was niet blij met dit klusje, want ook dat zou in zijn cv worden opgetekend door de boerin. Als die ooit haar vrijheid terugkreeg, kon hij maar beter maken dat hij wegkwam. Maar omdat hij vond dat hij moeilijk onder zijn opdracht uit kon, begon hij aan zijn klus en trapte af met het hoofd van zijn eega. Met lange stroken werd het vlassige haar weggemaaid. Eerst bovenop en later aan de zijkanten en achter. Dat haar werd door Harry deels van de vloer geplukt en in de mond van de boerin gepropt. Een raar gezicht, zo'n behaarde mond. 

Vervolgens kwamen de oksels aan de beurt en daarna ook de schaamstreek. De boer deed zijn werk redelijk deskundig, alsof hij vaker hoofden had kaalgeschoren, en hij verwondde zijn vrouw nauwelijks. Hoewel ze geen moment stil bleef zitten.

Harry maakte inmiddels een kommetje aan met scheerschuim. Met een scheermes haalde hij de stoppels op het hoofd van de boerin weg, waardoor een glimmend hoofd als een witte biljartbal ontstond. Ze begon al aardig op een zeug te lijken! Ook haar kut zag er anders uit, in kale toestand. Wel had de boer een beetje om haar harige schaamlippen heen moeten scheren. Vanwege de paal waar ze omheen zaten.

Wat natuurlijk nog ontbrak, bedacht Harry, was een mooie ring door haar neus. Waar ze ook aan vastgemaakt kon worden. Dat zou het plaatje pas compleet maken. Hij vroeg aan de boer of hij een gaatjestang had. 'Ja', antwoordde de boer. 'We hebben een tang om extra gaatjes in een riem te maken als ik die niet meer dichtkrijg.' 

Zo'n ding bedoelde Harry en hij gaf de boer opdracht het ding te gaan halen en meteen Nel mee te nemen op de terugweg. Die had hij nodig om assistentie te verlenen.

Want het perforeren van de boerin zou niet van een leien dakje gaan, besefte Harry. De neus had een hard gedeelte (bot) en aan de voorkant een dunner, zacht gedeelte. Harry wilde de ring door het zachte gedeelte hebben, omdat er dan nog wat rek in dat deel van de neus zat als je aan de ring trok. Dat idee wond hem nog meer op. Wie was nou de sadist?

Ontsmetten van de neus vond Harry niet nodig en bovendien wilde hij dat de boerin alles heel goed voelde. De boer kreeg opdracht om het hoofd van zijn vrouw goed naar achteren te houden en Nel moest zorgen dat de boerin hem niet schopte. Ook al lag ze aan haar schaamlippen vast aan een paal. Met 12 vishaakjes.

Harry pakte de tang, trok de huid iets naar voren en joeg vervolgens de tang door het zachte deel heen. De boerin schokte en kreunde en leek ineen te zakken. Ze had toch al veel van een zitzak, door haar omvang en houding, alleen werd dat nu nog versterkt. 

Er was nog wel een neusring van een koe over en die werd snel door het gat in de neus van de boerin geschoven. Het zeugenuiterlijk was nu aardig geïmiteerd, vond Harry. Misschien nog een paal labels door haar oorlellen, maar dat kwam later wel.

De teloorgang van de eens zo machtige boerin was een feit. Naakt in een stal, kaalgeschoren, haar schaamlippen met vishaakjes om een paal. En nog ook nog een vernederende neusring. Die nog nergens aan vastzat, maar heel grappig aan haar reukorgaan bungelde. De kansen van de boerin waren snel ten slechte gekeerd, om het zacht uit te drukken. Van heerseres in haar eigen stal tot zeug.

En zat er nog meer in het vat voor haar?