Het is een mooie namiddag in de zomer. Arie en ik zijn net thuis van ons werk en zitten in de tuin wat bij te komen. Een biertje hebben we binnen ons bereik.
Ik ben Doortje, meestal Door genoemd, en werk in een winkel in ons stadje. Beide zijn we achter in de twintig en hebben geen kinderen. Arie werkt in de bouw.
Het is geen vetpot, maar als we geen gekke dingen doen, komen we normaal rond. Arie klust nog wel eens bij en dat geeft soms wat extra ruimte. We wonen in een rijtjeshuis met een diepe achtertuin.

De mannen hebben een vriendengroepje waarmee ze elke twee weken een klaverjasavond hebben. Om de twee weken komen ze elke vrijdagavond bij elkaar. De mannen ten minste, maar als iemand niet kan dan neemt zijn vrouw meestal de honneurs waar, zodat ze altijd met z'n vieren zijn. Het is echter geen fanatieke kaartclub, soms wordt er alleen maar gezellig gedronken en gekletst.
Het is bij toerbeurt bij iemand thuis en vanavond komen ze hier.

“Ze” dat zijn Rob en Annette, Jan en Els en als laatste Karel en Josien. Allemaal al getrouwd en nog geen kinderen en voor zover mij bekend is, ook niet onderweg.
Rob heeft een functie in de financiële wereld en Annette werkt in de thuiszorg. Jan is timmerman en doet soms klusjes samen met Arie. Els is interieurverzorgster en is wat een stil figuur, een grijs muisje. Karel ten slotte is manager van een grote winkel en Josien is secretaresse. Zij geeft vaak de indruk dat ze zich iets meer voelt dan een ander.

Drinkend aan ons biertje, verzuchten we beide dat het eigenlijk jammer is om vanavond binnen te zijn. Het wordt weer een van die zeldzame avonden dat je de hele tijd buiten kunt zitten. We komen tot de conclusie dat we beter de aanhang ook kunnen vragen mee te komen en in de tuin een klein feestje te houden.
Zo gezegd, zo gedaan. De buren nodigen we ook uit en zij nemen hun eigen makkelijke stoelen mee. We vragen iedereen om eigen drank mee te nemen. Eigenlijk is alles in korte tijd geregeld en in de loop van de avond komen ze allemaal binnendruppelen. De meesten nemen bier mee. Dit wordt direct koel gezet. Maar ook de voorraad wijn, zowel rood als wit, wordt steeds groter. Alles wordt in de keuken uitgestald en door de openstaande tuindeuren loopt iedereen gemakkelijk in en uit. Met bijna 15 personen is het al gauw een gezellige boel. Iedereen helpt zich zelf of neemt wat voor een ander mee.

Allen zitten gezellig met elkaar te praten en de drank vloeit rijkelijk. Josien vraagt mij of ik nog een klein tafeltje heb om de glazen op te zetten. Ik verwijs haar naar het tuinschuurtje, dat wat verscholen achter een coniferenhaag staat, waar ongetwijfeld iets zal staan.
Even later begint het te schemeren en ik besluit een paar fakkels aan te steken. Ik loop naar het tuinhuisje en sta plotseling doodstil. Ik meen iets te horen. Voorzichtig loop ik naar de achterkant en kijk ik door het raampje naar binnen er voor zorgend dat ik in het duister blijf. Ik moet even goed kijken, voordat het tot mij doordringt wat ik zie. Buurman Hendrik staat met zijn broek op zijn enkels en Josien zit op de werkbank en heeft haar benen om hem heen geslagen. Het is duidelijk dat hij haar aan het neuken is. Ik wil mij voorzichtig terugtrekken, als ik in een opwelling besluit om foto's te maken. Ik kan Herman zijn gezicht zien en Josien iets van achteren. Voorzichtig pak ik mijn mobieltje en druk af. Daarna loop ik heel voorzichtig achteruit en verdwijn weer naar de tuin. De fakkels moeten maar even wachten.
Ik ben nieuwsgierig en ga even naar het toilet om te kijken wat er te zien is op de foto's. Ietsje donker, maar de afbeeldingen laten niets aan de verbeelding over. Het is goed te zien wie wie is. Ik berg de foto's goed op.
Ik ben er nog onrustig over wat ik heb gezien, maar ik besluit het niemand te vertellen, het is niet aan mij om dit publiek te maken.
Ik pak nog een wijntje en ga weer zitten. Karel is in gesprek met Jan en Els en heeft niets in de gaten wat Josien uitspookt.
Even later zie ik Josien tevoorschijn komen en ze gaat weer zitten. Vijf minuten later komt Herman er ook aan en zoekt een plaatsje alsof er niks gebeurd is.
Ik besluit om de fakkels maar niet meer te halen en het wordt nu aardig donker in de tuin. Sommigen zijn wat aangeschoten, maar het wordt niet onplezierig.
Langzamerhand beginnen de mensen te vertrekken. Rob en Annette, die vlak bij ons wonen en waar we het meeste mee omgaan, zullen nog even helpen met het opruimen, wat overigens gauw gebeurd is.
We besluiten om binnen nog even een afzakkertje te nemen. Ik ga in de keuken nog enkele toastjes smeren en Rob zegt dat hij mij wel even gaat helpen. Als Rob achter mij gaat staan, slaat hij zijn armen om mijn middel, geeft een kusje in mijn nek en zegt: “Bedankt voor de mooie avond.” “Graag gedaan” antwoord ik, maar hij blijft mij vast houden. Ik draai mij om en zo komen onze gezichten tegenover elkaar. Voordat ik er op voorbereid ben, kust hij mij vol op mijn mond. “Niet doen” breng ik geschrokken uit, maar hij houdt mij vast en zijn handen gaan onder mijn T-shirt omhoog naar mijn borsten. Ik probeer hem zachtjes tegen te houden. “Ik wil je” fluistert hij. Ik probeer tijd te winnen en zeg: “Nu niet, bel mij morgen, dan maken we een afspraak.” “Hou ik je aan” zegt hij, hij stopt inderdaad en smeert nu ook wat toastjes.
Alsof er niks gebeurd is, komen we binnen. Arie en Annette zitten op de bank met een biertje en een glas wijn.
Als Rob en Annette naar huis zijn, lig ik in bed nog lang na te denken over wat er allemaal gebeurd is in het tuinhuisje en over Rob zijn avances.

De volgende dag ga ik een beetje suf naar mijn werk. Ik verwacht dat Rob zal bellen en ben daar een beetje zenuwachtig over. Inderdaad geen belletje, maar een berichtje.
“Sorry voor gisteren, was beetje dronken. Spijt me. Wil je graag spreken. Vanmiddag lunchen?”
Dit klinkt al wat beter. We spreken af op een terrasje vlak bij mijn winkel om de hoek.
We verwelkomen elkaar met een zoen.
“Nogmaals sorry” begint hij. “Laat maar, is al goed” is mijn antwoord. “We hadden allemaal wat teveel op.” “Nou, het lag niet helemaal aan de drank” vervolgt Rob, “maar ik wil eerlijk zijn. Ik mag je heel graag en wil graag iets meer met je doen.”
“Zoals wat?” vraag ik onnozel. Rob lacht wat schaapachtig. “Ik zou heel graag met je willen vrijen, dat wil ik al een hele tijd.” Het hoge woord is er kennelijk uit, want hij trekt zijn schouders iets verontschuldigend omhoog.
Ik ben even stil en weet niet wat te zeggen. Ik voel me zelfs gevleid, maar hier heb ik nooit aan gedacht. Niet dat Rob niet aantrekkelijk is, maar het is nooit bij mij opgekomen om een keertje met hem vreemd te gaan. Ik heb na mijn trouwen met Arie nooit een avontuurtje gehad.
Na een tijdje verbreek ik het stilzwijgen. “Dat lijkt mij geen goed idee.” Ik zie de teleurstelling op Robs gezicht en krijg een beetje medelijden. Hij doet zo zijn best om met mij te willen neuken.
Plotseling krijg ik een ingeving.
“Ik wil het niet stiekem doen, maar alleen als iedereen het weet.” Verbaasd ziet Rob mij aan. “Hoe...eh...” stamelt hij wat.
“Als jij het klaar speelt dat ieder lid van de kaartclub het met de vrouw van een ander doet, dan ben jij de eerste die mijn vruchtje mag proeven” zeg ik heel poëtisch. “Je bedoelt zoiets als partnerruil?” “Ja en dan lopen we geen risico.”
Rob kijkt mij nadenkend aan. “Daar zit wat in” zegt hij, “maar het zal niet gemakkelijk zijn.” “Iets mag je ook wel doen voor de moeite” antwoord ik. “Doe je best en je krijgt er geen spijt van” beloof ik hem. We staan op en ik geef hem een zoen op zijn wang.
Rob is zo vriendelijk om te betalen en ik ga gauw weer naar mijn werk.

Het is een paar weken later en ik heb nog vaak aan Rob liggen denken. Hoe pakt hij het aan en krijgt hij ze allemaal mee? Ik begin zelfs te hopen dat het zal lukken. Het is ook een beetje mijn project geworden. Ik kan er natuurlijk nog niet met Arie over praten, hij mag niet weten wat de uiteindelijke oorzaak is en dat het van mij is uitgegaan.
Ik zit te wachten op Arie. Hij is naar zijn kaartavond. Als hij uiteindelijk thuis komt, merk ik dat er iets is. Bij een biertje en een glas wijn komt hij aarzelend met het verhaal dat er jongens zijn die het wel eens met een andere vrouw van de kaartclub zouden willen doen.
“Dat is nou echt weer zo'n mannending” reageer ik. “Kunnen jullie het nergens anders over hebben? Met wie zou jij dan naar bed willen?” “Met niemand speciaal, maar het lijkt mij wel heel spannend” is zijn eerlijke antwoord. ”Begrijp mij goed, ik wil je niet bedriegen” mompelt hij onzeker.
“Maar ik moet het wel legaliseren” reageer ik wat bitser dan de bedoeling is. “Word je niet jaloers als ik met Karel of Rob naar bed ga?” vraag ik hem. “Nee, eerlijk gezegd windt het mij op, als je het met een ander zou doen” was zijn eerlijke antwoord. Ik geef hem een zoen. “Ik wil geen spelbreker zijn” zeg ik, “wie regelt dit?”
“We zouden Rob bellen. Het is zijn idee.”
We hebben de hele avond er nog over gepraat, en we beginnen het steeds spannender te vinden. Ons gesprek eindigt midden in de nacht met een flinke vrijpartij.

Twee weken later komt Arie thuis met de mededeling dat bijna iedereen wel wil, maar Josien ziet het niet zitten. “Misschien kan ik eens met Josien praten” opper ik. Ik denk aan wat er in het schuurtje gebeurd is. Ze is dus niet vies van onze buurman, maar wil het niet doen met een van de kaartclub? Ik heb niemand hierover verteld, maar kan het nu gebruiken om haar mee te laten doen.
De volgende dag bel ik haar op en vraag wanneer ze tijd heeft om iets met mij te bespreken. Niets ernstigs, maar het moet opgelost worden. Ik heb 's maandagmorgens vrij, zij kan dan wel even langs komen, ze woont vlakbij.
We beginnen met een kopje koffie en dan steek ik van wal. Ik begin over het plan van de kaartclub en dat zij niet mee wil doen. “Ik ben getrouwd met Karel, ik heb mijn normen en waarden” zegt ze wat hooghartig.
Ik moet even rustig nadenken en niet kwaad worden. “Ik heb iets toegestuurd gekregen” zeg ik. “Over wat er in het tuinschuurtje gebeurd is tijdens ons feestje.” Ik zie haar schrikken. “Wat dan?” is haar vraag.
Ik pak mijn telefoon en zoek de foto op. “Ik kreeg deze toegestuurd. Maak je maar niet ongerust, ik heb gezorgd dat de foto verwijderd is. Alleen ik heb hem nu nog, maar ik zal hem niet verspreiden.”
Ze krijgt een hoogrode kleur als ze de foto ziet. “Sorry, we hadden wat teveel op en hij kwam binnen toen ik een tafeltje aan het zoeken was. Hij begon mij te zoenen en te betasten. Ik liet het toe en werd er geil van.”
“Geeft niks, ik zal de foto verwijderen en niemand zal er ooit iets van horen. Zeker Karel niet” “O, dank je wel” zegt ze.
“Kun je nu wel meegaan in het plannetje van de kaartclub? Ze willen het zo graag en nu is het ten minste niet stiekem.” Josien knikte wat beschaamd en ik zie haar denken. “Ik bel Rob zelf wel” zegt ze dan.
Onder haar toeziend oog verwijder ik de foto.

De volgende dag belt een enthousiaste Rob. “Iedereen doet mee” roept hij. “Nou kom vanavond om een uur of half acht maar even langs, dan kunnen we bespreken hoe we het gaan organiseren. Arie is vanavond met Jan op stap voor een klus.” “Doe ik” is zijn antwoord.
Prompt om half acht gaat de bel en staat Rob voor de deur. Ik begroet hem met een zoen. Op de bank, onder het genot van een biertje en een glas wijn, bespreken we hoe we het zullen aanpakken. De eerstvolgende kaartavond is bij ons en Rob zal zorgen dat alle vrouwen ook meekomen. We kunnen dan spijkers met koppen gaan slaan.
Ik zal voorbereidingen treffen met briefjes met de namen. Ik vertel Rob dat hij van tevoren een briefje met mijn naam krijgt en hij dan net moet doen of hij mijn naam uit de bus pakt. Hetzelfde geldt voor mij met Robs naam. “Of wil je liever iemand anders” plaag ik hem. “Nee, maar ik wil wel graag een voorproefje van wat mij te wachten staat” is zijn antwoord en hij begint mij te zoenen. Ik weer hem nu niet af en ik open mijn mond. Zijn tong gaat bij mij naar binnen en ineens zijn we verwikkeld in hartstochtelijk tongzoenen. Zijn handen pakken mijn truitje en hij trekt dit over mijn hoofd uit, daarna volgt mijn hemdje. Ik maak zelf mijn bh los en deze valt op de grond. Rob betast mijn borsten en begint er kusjes op te geven. Ik merk dat ik nat word. Ik voel dat zijn pik hard geworden is en trek zijn T-shirt ook uit. Ik trek hem over mij heen. Zijn halfnaakte lichaam raakt mijn borsten en ik voel zijn harde lul door de broeken heen. Zo liggen wij even.
“Arie komt zo thuis” merk ik op en met tegenzin maak ik er een einde aan. Het risico om betrapt te worden is te groot. “Nog even wachten, dan krijg je alles” beloof ik Rob. “Het kan mij niet snel genoeg gaan” is zijn antwoord.
We kleden ons vlug weer aan. Net op tijd, want enkele minuten later komt Arie binnen. We leggen hem uit dat iedereen mee gaat doen en dat we alvast de komende kaartavond besproken hebben.
Arie slikt dit direct voor zoete koek.

De kaartavond is aangebroken, alleen zal er niet gekaart worden. Ik heb briefjes gemaakt met alle namen er op. Ik heb twee beschuitbussen leeg gemaakt en de namen van de jongens in de ene bus gedaan, in de andere de namen van de vrouwen. Twee briefjes heb ik zorgvuldig opgevouwen en in mijn zak gestoken. Goed onthouden: rechts Rob, links van mijzelf.
De deelnemers komen binnen en Rob stop ik stiekem het briefje met mijn naam toe. In het begin is de stemming wat onwennig. Iedereen weet wat er gaat gebeuren, maar ze moeten nog erg wennen aan de situatie.
Ik besluit de leiding te nemen en zeg dat ik niet hoef uit te leggen waarom we hier zijn. Iedereen weet dit wel, ik zie allen instemmend knikken. Ik maak wel de opmerking dat er niets mag gebeuren tegen iemands wil. Dit wordt onder goedkeurend gemompel aanvaard. Ik stel voor om over te gaan tot de loting. Ik vraag of Josien als secretaresse de namen wil noteren. Ze lacht, maar pakt pen en papier. De jongens pakken uit de vrouwenbus, de vrouwen uit de andere. Als de eigen partner er bij getrokken wordt, moet het briefje terug en wordt een ander gepakt. We zijn allemaal wat zenuwachtig en ik vraag Arie om het spits af te bijten. Hij trekt Els. Dan hou ik de bus voor Annette en zij trekt Karel. Els en Karel zijn dus het eerste stel.
Dan hou ik de bus voor Rob. Hij steekt zijn hand in de bus en mijn naam komt tevoorschijn. Nu pak ik zelf en uiteraard komt Rob tevoorschijn.
Josien noteert alles correct. Uiteindelijk zijn de volgende combinaties gemaakt: Karel en Els, Rob en Doortje, Arie en Josien en als laatste Jan en Annette.

Ik stel voor dat de nieuwe stelletjes even naast elkaar gaan zitten, dan kunnen ze al vast wat wennen. Lacherig wordt aan dit verzoek voldaan en men zit wat onwennig met elkaar te praten, Dan komt de vraag van Josien waar en wanneer we dit doen. Jan stelt voor om het gewoon thuis te doen. De vrouw speelt dan een thuiswedstrijd en de mannen verkassen, maar zijn nieuwe partner Annette wil liever ergens huisjes gaan huren, ze denkt dat ze zich dan vrijer voelt. De anderen zijn het daar wel mee eens en Arie kruipt direct achter zijn laptop om enkele bungalowparken te bezoeken.
De 2-persoonshuisjes vinden we te krap en wordt in totaal ook te duur.
De 6-persoons zijn ruimer en hebben twee badkamers, dit vinden we wel belangrijk. Besloten wordt om twee 6-pers. huisjes, dicht bij elkaar, te huren. We zorgen er wel voor dat de eigen partners niet in hetzelfde huisje komen. Karel met Els en Rob en ik gaan in één huisje, de anderen in het tweede.
Daarna wordt er nog gepraat of we zelf willen koken of dat we naar het restaurant gaan. Voor een speciaal tarief kunnen we daar goedkoop eten. We besluiten voor het laatste, dan hebben we de hele dag de handen vrij.
Nadat we het hierover eens zijn, moeten we een weekend prikken.
Iedereen zal nagaan wanneer ze vrij zijn en dit aan Arie doorgeven. Die zal dan verder de reservering maken.