Alain:

Ik ga naar de dierenwinkel aan de Rue des Archives en koop een goudvis. Met het dichtgeknoopte plastic zakje loop ik naar de kassa. Voor me staat een meisje in een korte, beige wollen jas. Op haar donkerzwarte steile haar draagt ze een rode alpinopet. Ze rekent af, pakt een plastic zakje met water en een goudvis van de balie en draait zich om. Ze heeft prachtige groene ogen in een vrolijk gezicht. Ze is iets kleiner dan ik en heeft grote borsten, waar ik veel te lang naar kijk. Betrapt!

Ze fronst haar wenkbrauwen, maar begint te lachen als ze mijn goudvis ziet. Daar sta ik, beschaamd naar mijn schoenen starend, een volwassen man met een kleine goudvis in een plastic zakje met water. Ik kan wel raden hoe het eruit ziet.

Een eenmalige ontmoeting denk ik, een vlekje in het grote, niet zo verheffende boek van mijn leven. Totdat ik buiten kom en zie dat ze aan de overkant van de straat in de etalage van een souvenirshop staat te kijken. Ze heeft op me gewacht! Als ik de deur van de dierenwinkel achter me dichttrek begint ze te lopen. Ze slaat linksaf, de Rue du Plâtre in. Ik versnel mijn pas en volg haar. Ze blijft staan voor café Les Burgondes. Ze kijkt even om en gaat naar binnen. Eenmaal binnen zie ik haar aan een tafeltje zitten. Haar jas hangt over de stoel naast haar. Ik twijfel. Ik kies voor de laatste lege barkruk. Ik leg mijn telefoon en mijn goudvis op de bar en bestel een biertje.

En zo voorkom ik een nieuw dieptepunt in mijn leven. Nog geen minuut na mij komt er een jonge man in een lange bruine jas binnen. Hij loopt recht op het meisje met de groene ogen af. Ze staat op en kust hem op zijn wang. Hij gaat tegenover haar zitten. Ik draai me om en concentreer me op de belletjes in mijn bier.

Nina:

Dat heb ik weer ... precies als ik een keer een leuke jongen tegenkom, ben ik een goudvis aan het kopen. En hij trouwens ook. Ik zag hem in de winkel en later weer toen ik bij de kassa stond. Ik ga de opties af in mijn hoofd: of het is zo’n vreemde gast met een groot aquarium – alhoewel mannen met vissen al iets minder erg zijn dan mannen met een liefde voor reptielen – of hij koopt de goudvis, net als ik, voor iemand anders. Ik treuzel nog wat bij een etalage. Ik wil hem graag nog even zien. Ik kan het mis hebben, maar volgens mij vond hij mij ook leuk, al bleven zijn ogen wel erg lang op mijn tieten gericht. Kijk, daar komt hij de dierenwinkel uit. Nee, definitely geen vissen-man, daar is hij te leuk voor, ik weet het nu zeker. Hij heeft een lekker lijf en een guitig hoofd. Sexy blik ook, trouwens. En hij heeft mij ook gezien.

Ik heb zo in het café om de hoek afgesproken met mijn broer Marcel. Ik heb een nieuwe goudvis gekocht voor mijn neefje. Hopelijk ziet hij niet dat het een andere vis is, in zijn kom, als hij vanmiddag terugkomt van schoolkamp. Het was natuurlijk ook geen goed idee van mij om er warm water bij te doen in plaats van koud. Ook al was het maar een klein beetje. Lionel, want zo heette de vis, ging gelijk de pijp uit.

Hij loopt dezelfde kant uit als ik en we wisselen nog een blik. ‘Als hij ook het café ingaat, spreek ik hem aan’, neem ik me voor. Hopelijk ben ik de eerste en is Marcel er nog niet. Wat ga ik zeggen? ‘Zo, nieuwe aanwinst voor je aquarium?’. Nee, beter van niet. Ja! Hij gaat het café in. Ai en daar komt Marcel ook al aan.

De ‘goudvis-jongen’ gaat aan de bar zitten en bestelt een biertje. Ik ga met Marcel aan een tafeltje zitten. ‘Hier is je nieuwe Lionel’, zeg ik als we elkaar hallo gezoend hebben en een glas wijn hebben besteld en schuif het zakje met de vis naar hem toe. ‘Mis ik iets?’ vraagt Marcel, ‘Want het lijkt alsof die jongen aan de bar steeds naar je kijkt’.

Alain:

‘Lukt het niet, vandaag?’ vraagt de vrouw die op de barkruk naast me zit. Daarbij knikt ze veelbetekenend in de richting van het tafeltje van het meisje met de groene ogen. ‘Gelukkig heb je je oranje vriendje nog. En met mij kun je ook wat beleven.’ Geïntrigeerd bekijk ik haar nog eens goed. Een kort rokje met panterprint, te veel armbanden en te veel lippenstift, het lijkt me het soort vrouw, waarmee je alleen iets kunt beleven als je ervoor wilt betalen.

Ze raadt mijn gedachten. ‘Ik weet wat je denkt, maar ik ben niet altijd aan het werk.’

‘Sorry’, antwoord ik schuldig.

‘Ik ga even naar het toilet’, zegt ze. Ze staat op en loopt om de bar heen. Daar is een trap naar beneden, naar het toilet. Voordat ze uit het zicht verdwijnt, kijkt ze om en knipoogt naar me.

Ik wacht een minuut en dan volg ik haar. Ze heeft de deur van het damestoilet open laten staan. Als ik binnen ben doet ze snel de deur op slot. Ze knielt voor me en maakt mijn gulp open.

Als we 10 minuten later boven komen, zijn het meisje met de groene ogen en haar vriend verdwenen. En ook mijn goudvis. Verbaasd kijk ik om me heen. Een goudvis in een plastic zakje, die er zelfstandig vandoor gaat, dat gebeurt alleen in Finding Nemo.

De man achter de bar vraagt lachend: ‘Zoekt u uw goudvis? Nina heeft hem meegenomen. Ze komt hier vaak. Ik weet niet waar ze woont, maar ze heeft gevraagd om je dit briefje te geven.’ Ik vouw het open. Er staat:

Ik heb je huisdier ontvoerd.

Als je hem terug wilt, kom dan naar Rue du Temple 36, 5e verdieping.

Nina

Nina:

Ik ben benieuwd; een kwartier, zo lang ben ik nu thuis. Tringgg, daar is het geluid van de bel. Ik loop rustig naar de deur en zie door het spiekgaatje dat hij het is. Hij staat een beetje schuchter bovenaan de trap te draaien voor mijn deur. Ik doe open, zeg niets, kijk hem alleen geamuseerd aan.

Dan pak ik hem aan zijn blouse beet en trek hem ferm naar binnen en naar me toe. Ik kus hem en hij kust mij terug. Ik schop de deur achter hem dicht en duw hem kussend richting de bank. Ondertussen trek ik z’n kleren los en ga met mijn handen onder zijn shirt. Hij voelt precies zo lekker als hij eruitziet. Met ontbloot bovenlijf zit hij nu op de bank en ik ga schrijlings op hem zitten. Hij trekt mijn shirtje over mijn hoofd. Ik voel z’n stijve door zijn broek heen. Lekker voelt dat. Zeker weten dat hij niet alleen voor z’n goudvis komt.

Hij maakt ook mijn bh los en kreunt als hij mijn tieten ziet. Hij pakt ze vast en geeft er kusjes op. Hij houdt met zijn sterke handen mijn billen vast. Ik maak zijn gulp open en haal zijn grote, stijve pik tevoorschijn. Met één zwaai zet hij mij op de grond en trekt mijn broek uit, zijn eigen broek schopt hij ook uit. Dan pakt hij mij weer stevig vast. Naakt ga ik nu op hem zitten. Ik kijk hem strak aan als ik me tergend langzaam op zijn grote pik laat zakken. Ik voel zijn eikel kloppen tegen mijn schaamlippen. Hij houdt zijn adem in. Heel langzaam laat ik hem diep in me komen en ga dan weer omhoog, ondertussen geef ik hem een diepe tongzoen. Hij kreunt zacht en van dat geluid en zijn kloppende pik in me, word ik nog geiler dan ik al ben. Ik versnel en ga me aan zijn pik te buiten, ik ga omhoog en laat me dan weer diep zakken. Ik voel de spanning in zijn lijf als hij harder kreunt. Dit is echt lekker, ik hou het bijna niet meer. ‘Aahhh!’ roep ik nu ook hard. Hij neemt een tepel in zijn mond en klemt zijn handen achter mijn rug. Dan kom ik, ik voel het diep van binnen aankomen, seconden lang krampen mijn kutspieren om zijn pik. Hij komt ook, met een diepe kreet. Ik voel het warme zaad in me spuiten.



‘Zo, goudvis-jongen, hoe heet je eigenlijk?’ zeg ik als we een tijdje nahijgen in elkaars armen. ‘Alain’, zegt hij. ‘Nina’ zeg ik en geef hem plagend een hand.

‘Vergeet je niet iets?’ vraag ik als hij – inmiddels weer aangekleed, alleen zijn haar zit nog in de war – naar de deur loopt. Hij voelt in z’n zakken en haalt er een papiertje uit waar hij snel z’n nummer op schrijft. Dan loopt hij opnieuw richting de deur. ‘Nee gek, dit bedoel ik en geef hem het zakje met de vis.