Ik plaats dit verhaal in hetero, maar misschien moet het wel bij romantisch staan. Dus lezer heb geduld. Er wordt geneukt, maar ik bouw al mijn verhalen op. Dus verwacht in dit deel geen heftige vrijpartij. Als je die zoekt, kies dan een ander verhaal! Of wacht de vervolgdelen af en lees ze achter elkaar!

Toen ik nog samenwoonde met mijn toenmalige vrouw vond ze me een deugniet. Ze zei ook vaak:

“Je bent net een jonge hond”

En dan ging ik op mijn rug liggen, pootjes omhoog, tong uit de bek, en met mijn heupen draaien van opwinding.
Daar kon ze wel om lachen, toen nog wel. Meestal zei ze het als ik weer bij haar aan het ruiken was.

“Snifff, sniff hmmmm “

En dan besnuffelde ik haar, tot ik bij haar kruis was.

“Snifff, Sniff, hmmmm, ik ruik een loops teefje”

Of ik ging met mijn hand onder haar rok, voelde aan haar billen, en als we dan lekker aan het zoenen waren, stak ik mijn vingertje in haar kutje.
Demonstratief rook ik aan mijn vinger, voor ik hem in mijn mond stopte.

“Hmmm, lekker geil”

We neukten in die tijd wat af. Een echt hondje blijft proberen en ik was niet te stoppen. In het begin kon ze mijn tempo aan. Na de eerste zwangerschap, ging ze een versnelling lager.
Was ze toch meer bezig met haar kindje dan met haar vrindje.
Niet dat ik jaloers was, maar de balans was snel zoek. Van iedere dag werd iedere week: zondagochtend seks.
En na de tweede, werd het er niet beter op.

Vond ze het daarvoor nog wel lekker op de zondagochtend, nu zat ze tijdens het vrijen te luisteren of de kindjes niet onze kant op kwamen.

En als ik ’s avonds naast haar zat en weer 'snif snif' deed, kon ze er niet om lachen.
Een onverwachts vingertje in haar kutje, en dan ruiken en schoonlikken vond ze maar vies.
Daarna was het ook snel bekeken. Uiteindelijk had ze dus genoeg van mij en van seks. Voor haar hoefde het niet meer zo nodig.

Sinds die tijd ben ik alleen, en volg ik de geursporen van andere loopse of niet loopse teefjes.
Mijn ex is gelukkig hertrouwd met een hele saaie man. Een slome, niet de jonge hond zoals ik die was en in mijn hart zeker, nog steeds ben.

Ik ben nu al weer twintig jaar alleenstaand.
Ook op een ander gebied gedraag ik me nog steeds als een puppy: In het verkeer.
Als ik met de fiets naar de stad ga, dan weet ik via stoep op stoep af, alle binnenweggetjes.
Meestal te laat, hoor ik, dat een auto toch wel erg hard moet remmen voor mijn escapades. Dan neem ik me weer voor om voorzichtig te zijn.
Maar ja: een jonge hond ben en blijf ik. Het houdt me ook jong.

Zonder risico is het niet, want toen ik een half jaar geleden, nog even snel een boodschap moest doen ging het wel mis.
Tussen twee bedrijfsbusjes door, die voor een verkeerslicht stonden te wachten, dacht ik snel even de straat over te kunnen steken.
Dat lukte, maar ik reed wel een scooter van de weg.

Mijn fiets leek niks te mankeren maar het meisje was zonder helm behoorlijk gevallen. Ik maakte me wel even zorgen.
Gelukkig was er niets aan de hand. Ze was wat geschrokken. Ik hielp haar en de scooter overeind.
Het eerste dat ik dacht, meisje ga toch fietsen, veiliger en beter voor je lijn.
Ze had een knap snoetje, met een dikke ronde kont en ook best grote borsten. Ik schatte haar een jaar of twintig.

“Gaat het weer?”

Ja. Het ging weer. Ik stelde me netjes voor en vernam dat ze Kim heette.
We bekeken samen de schade en meteen kwam er een automobilist aanzetten met een schadeformulier. Die me best wel dreigend begon toe te spreken.

“U was fout meneer. Hier meisje mijn kaartje en een schadeformulier. Nu invullen. En ik kan getuigen”

Zoiets. Volstrekt overbodig, al was dat formulier wel prettig.
Samen vulden we het in, wisselden telefoonnummers uit.
Vervolgens reed zij weg, en ik dacht weg te kunnen fietsen, toen pardoes een spaak knapte.
Och, dacht ik toen, toch schade: een spaak die los zit. Weldra knapte de tweede en voor ik 50 meter gefietst had, stortte mijn voorwiel in.

Dat werd lopen. Enfin, lopend kwam ik thuis. Ik belde de verzekering en dacht na over het hele voorval.
Zielig voor dat grietje. Zeker niet onaardig. Weet je wat, dacht ik, ik breng haar een bloemetje. Voor de schrik.

Het adres stond op het schadeformulier en bij de bloemist kocht ik een mooi boeket van twintig euro en reed met mijn auto naar haar huis.
De straat herkende ik al, maar toen ik bij het huis aankwam en de naam op de deur zag staan wist ik het zeker:

Jacqueline Janssen
Kim en Jolien


Jacqueline! Hoe zou het toch met haar zijn?

Ik bel aan en het meisje dat ik aanreed Kim, doet open.

“Ik kom je even wat brengen voor de schrik”

Ze keek me blij verrast aan en nodigde me uit om binnen te komen.
Of ik iets te drinken wilde? Ik vroeg een glas water, ik wilde liever niet tot last zijn, ik had al genoeg last veroorzaakt.
Kim vertelde dat het goed met haar ging en de verzekering geïnformeerd had. Alleen het windscherm en het voorspatbord was beschadigd.

Ik keek rond en herkende de woonkamer, sterker nog ik herkende zelfs wat foto’s aan de wand.
Ik twijfelde of ik het ter berde moet brengen, maar kon toch het niet laten.

“Ik ben hier vroeger wel eens binnen geweest” zei ik terloops.

Ik zag haar kijken, met grote ogen en meteen ging de hand voor haar mond.

“Ooo mijn god, bij mama?”

Ik kon het moeilijk ontkennen.

Eigenlijk had ik meteen spijt van mijn opmerking, maar aan de reactie van Kim wist ik dat ze op de hoogte was van de activiteiten van haar moeder in het verleden.

“Het lijkt er op of je je schaamt voor je moeder. Ik had het niet mogen noemen, maar ik heb hele prettige herinneringen aan haar en ik heb ook zeer veel respect voor haar.”

Ze schaamt zich niet voor haar moeder, zegt ze, maar ze vindt het wel erg pijnlijk.
Nog steeds komen er mannen aan de deur die vragen of Monique hier nog woont.
Monique was zogezegd de artiestennaam van Jacqueline. “Geile Monique” op kinky.nl

Een jaar of 5 geleden heeft haar moeder Kim en Jolien alles verteld.
Als gescheiden vrouwtje, met twee kleine kinderen en een ex die zijn verplichtingen niet nakwam, koos ze er voor om als dame van plezier bij te klussen.
Ondertussen deed ze een HBO studie. Toen ze daarmee een goede baan vond, stopte ze acuut met het sekswerk, maar tot die tijd was ik haar grootste klant.

“Heeft jouw moeder nog ooit een relatie gehad?”

Aan het gezicht zie ik dat het antwoord nee is. Ze was mannen zat, ze nam haar eigen verantwoordelijkheid, en voor de seks waren ze prima, maar verder had ze er vooral last van. Het antwoord van Kim verbaasde mij dan ook niet.
Ik keek nog even rond in de kamer en ik zag een foto hangen van Jacqueline op ski’s, lange kastanje bruine haren, zonnebril op, besneeuwde bergtoppen op de achtergrond. Ik wist precies waar deze foto genomen is.

“Mooie foto”

“Ja” zegt Kim, “mama is zo trots dat ze een keer geskied heeft, wij hebben toen bij opa en oma gelogeerd”

Ik keek Kim aan.

“Het is op de Mont Fort, in Zwitserland. Je moeder was een vlotte leerling”

Met open mond staarde Kim me aan. Ik moest hier weg, ik merkte dat ik nog steeds zin had in Jacqueline, ook al betaalde ik haar trouw, voor een paar uurtjes samenzijn. Ik zou ook nu geen relatie met haar of met wie dan ook willen hebben, maar met “Geile Monique” nog een keer afspreken, hmmmm.
Ik pakte een visitekaartje en gaf het aan haar.

“Geef maar aan je moeder. Als ze me wil zien, als ze mijn hulp nodig heeft, graag. Doe haar vooral ook de groeten”

Ze nam het kaartje aan en bekeek het. Ze zette grote ogen op toen ze zag bij welk bedrijf ik werkte en in welke functie.

“Dat bedrijf ken ik”

“Ik ben er toevallig ook de eigenaar van”, lachte ik.

Ze legde het kaartje in de boekenkast. Toen pakte ik een tweede kaartje en gaf die ook aan Kim.

“Deze is voor jou! Mocht je ooit in een situatie zitten, zoals jouw moeder toen zat en je overweegt hetzelfde te doen, bel me gerust.
Ik zal je met respect behandelen. En je graag ondersteunen.”

Ze keek me een beetje vreemd aan, maar toch verscheen er een glimlach op haar gezicht. Ik lachte eveneens en gaf haar een knipoog.

We namen afscheid en ik zag nog net hoe ze het kaartje in haar telefoon stopte.

Ik reed terug en het verleden kwam weer naar boven. Het was niet de seks die me het eerste te binnenschoot, maar ons laatste uitje.
Toen ze haar HBO diploma behaald had, nam ik haar mee uit naar Chalet Brakkenstein. In die tijd zeker een van de betere restaurants in onze stad.
Ik wist dat ze zou stoppen als “Geile Monique”, maar ik wilde haar vooral danken en eren, voor de geweldige tijd die ik met haar gehad had, al die jaren.
Al met al is ze hooguit een jaar of vijf actief geweest in het vak.

Met haar heb ik ook veel geëxperimenteerd.
Zij was het van de kletsnatte zoenen, het pijpen met veel spuug, mijn eerst anaal ervaring. Dat was voor haar trouwens ook de eerste keer.

En natuurlijk die week in mijn huis in Zwitserland. Toen ze me daar, als dank, zonder condoom liet neuken. Ik had inmiddels een flinke tent in mijn broek. God, wat zou ik haar graag hebben ontvangen nu. In mijn huis, in mijn bed. En heerlijk met haar vrijen zoals vroeger. Natuurlijk was het betaalde liefde, maar daarom nog niet verkeerd. Ik had nog wat beeldmateriaal van haar liggen. En besloot op zoek te gaan.

Thuis paste ik eerst de foto op mijn WhatsApp aan. In plaats van de foto van mij met mijn kleindochter, nam ik de foto waarin ik mezelf op de rekstok opgetrokken houd. Een erg mooie foto. Ik was net geharst, en door de krachtinspanning zie ik er heel fit uit. Ik zie er sowieso fit uit. Driemaal per week rennen,wekelijks krachttraining onder leiding van een personal trainer. Stiekem hoopte ik dat Kim of Jacqueline het nummer in de telefoon zou zetten, om mijn foto op WhatsApp te bewonderen.
Een ouwe lul of een jonge hond, ik ben het beide. En ook wel een beetje ijdel zo nu en dan.

Ik sloeg het telefoonnummer van Kim op bij mijn contacten en zag haar meteen verschijnen tussen mijn contacten op WhatsApp. Een leuk koppie. Terwijl ik haar zat te bewonderen zag ik dat ze online was en haar foto wijzigde. Nog een mooiere foto.
Stiekem hoopte ik dat ze contact met me op zou nemen.

De dagen erna keek ik vaak op mijn telefoon, maar had geen berichtjes gemist.
Ook de weken erna gingen voorbij. En noch van Jacqueline, noch van Kim kreeg ik een bericht.

Inmiddels zit mijn opa foto weer op de WhatsApp en tikt de tijd verder.
Ook kom ik weer bij de dames van plezier, maar de herinnering aan Jacqueline gaat niet meer uit mijn hoofd.

Na drie maanden krijg ik onverwachts in WhatsApp een berichtje.

“Hallo”