Disclaimer: in dit deel komt nog geen seks voor. Dat volgt in latere delen, vanwege de geleidelijke opbouw. Het verhaal is losjes gebaseerd op waar gebeurde belevenissen tussen mij en een vrouw, waarmee ik een poosje een affaire heb gehad.

Zoals veel mensen ben ik een gewoontedier. Één van mijn vaste gewoontes is, dat ik altijd op vrijdagavond boodschappen ga doen voor het weekend, en voor de eerste helft van de volgende week. Ik ga ook altijd bij dezelfde supermarkt. Dat vind ik makkelijk, want ik weet daar makkelijk alles te vinden, tenzij de manager natuurlijk op het idee komt om de inrichting te veranderen, wat helaas af en toe gebeurd.

Maar goed, het was weer vrijdagavond, en ik ging dus boodschappen halen. Ik nam een winkelwagentje en ging aan de slag. Eerst langs de verse groenten, waar ik courgettes, een bloemkool, tomaten en een tros bananen scoorde. Daarna vervolgde ik mijn weg, totdat mijn aandacht werd getrokken door een vrouw voor mij in het gangpad. Ze stond bij de koeling te kijken, met haar rug naar me toe, en het eerste wat mij opviel, was haar grote ronde kont, gestoken in een zwarte loeistrakke skinny jeans. Ze droeg zwarte pumps onder haar lange benen, met redelijk hoge hakken, en een zwart leren jasje, en had heel lang steil zwart haar.

Zo, die ziet er spannend uit, dacht ik, en nieuwsgierig als ik was, wilde ik even van voren kijken of ze daar ook om aan te zien was, want dat kan natuurlijk wel eens tegen vallen. Ik haalde haar in, en ging vlak naast haar staan, zogenaamd ook geïnteresseerd in de producten in de koeling. Ik keek opzij, in haar gezicht. Nee hoor, ze viel helemaal niet tegen. Ze leek me een Hindoestaanse, want dat dacht ik al toen ik haar van achteren zag, en dat zijn over het algemeen best knappe vrouwen. Ze had een mooi donkere huidskleur, grote koolzwarte ogen in een leuk gezicht, en volle, rood gestifte lippen. Ze merkte meteen dat ik haar aankeek, en toonde een mooie glimlach. ‘’Oh, hallo!’’ zei ze vriendelijk.

‘’Hallo’’ zei ik terug. Mijn nieuwsgierigheid was op dat moment bevredigd, leuke vrouw hoor, maar ik kwam hier voor de boodschappen, dus ik vervolgde mijn weg in de supermarkt. Even later kwam ik haar weer tegen in het volgende gangpad, bij de chips en de nootjes. We kwamen uit tegenovergestelde richting, en bij het passeren glimlachte ze weer naar me, en sloeg haar ogen neer. En toen we elkaar voor de derde keer tegen kwamen, stonde ze ik in de rij bij de kassa. Zij stond in de rij naast me, en weer hadden we even oogcontact.

Heel bijzonder was het allemaal niet, tot dusver, want dit zal iedereen wel eens overkomen. Maar de week daarop ging ik weer op hetzelfde tijdstip boodschappen doen, en ik was amper de supermarkt in, of daar was ze weer. Ze liep vlak voor me met haar winkelwagentje. Dit keer had ze een zo mogelijk nog strakkere witte broek aan, die om haar grote kont spande, en eronder droeg ze witte pumps. Ik gaf gas met mijn winkelwagen, passeerde haar en keek haar aan.

‘’Hé, hallo’’ zei ik vrolijk. Ze keek verrast op, dat ze aangesproken werd . ‘’O, hoi!’ zei ze. Ik zag dat ze me herkende. ‘’Ook boodschappen aan het doen?’’ vroeg ik. Wat een stomme vraag eigenlijk, maar ach, wat moet je anders zeggen in zo’n situatie. ‘’Ja, moet gebeuren hè’’ lachte ze.

‘’Tsja, de kaboutertjes doen het niet, hè’’ was mijn volgende cliché-antwoord. ‘’Nee, helaas’’. antwoordde ze. Daarmee was de conversatie afgelopen, ik ging door met boodschappen doen. Even later kwam ik haar weer tegen bij het nemen van een bocht naar een volgend gangpad. Ze was een beetje onhandig aan het doen met haar winkelkarretje, waardoor ik even voor haar opzij moest.

‘’Ga je gang, dame’’ zei ik, en ik maakte plaats, zodat ze er makkelijk door kon. ‘’Oh, dank je´´ zei ze, en ze trippelde koket door. Ik kreeg hier voor het eerst een klein beetje het gevoel, dat ik contact met haar kreeg.

De week daarop was het al voor de derde keer dat we elkaar tegenkwamen. Ze was weer haar spullen bij elkaar aan het zoeken, dit keer gekleed in een kniehoge zwarte rok, en zwarte suède laarzen met een hak. Dat stond haar ook niet verkeerd.

´´Hoi, hoi´´ zei ik tegen haar. Verrast keek ze op. ´´Nou zeg, ben je er nou alweer?’’ lachte ze.

‘’Ja’’, antwoordde ik. ‘’Nou, het lijkt wel of je de klok erop gelijk kunt zetten’’.

‘’Nou , inderdaad!’’ antwoordde ze. We stonden even onwennig tegenover elkaar, in afwachting van wie er het eerst iets zou zeggen. ‘’Alles goed?’’ Vroeg ze, terwijl ze me een beetje schuin aankeek, met haar grote, bijna zwarte ogen. ‘’Ja hoor’’ antwoordde ik. ‘’Leuk om je weer te zien hoor’’. Ik geloof dat ik een beetje moest blozen toen ik dat zei. ‘’Met jou ook?’’

‘’Zeker’’ antwoordde ze. ‘’’Nou, de volgende keer trakteren he? Eigenlijk is dat bij drie keer toch?’’

‘’Ja’’ Zei ik. ‘Nou tot de volgende keer, zelfde tijd, zelfde plaats?’’

‘’Yes’’ antwoordde ze, en we vervolgden onze weg door de supermarkt. Ik had geen idee of ze meende wat ze zei, maar ik kreeg het er wel een beetje warm van. Bij de kassa kwamen we mekaar nog een keertje tegen. Ze stond in een andere rij, die veel sneller was dan de mijne, waardoor ze eerder klaar was. Bij het verlaten van de supermarkt kwam ze nog met haar karretje langs mijn rij. Ze keek opzij en zwaaide even naar me. ‘’Doei doei!’’ riep ze vrolijk. Een beetje verlegen zwaaide ik terug.

Inmiddels was ik me zeer gaan verheugen op de volgende keer dat ik boodschappen gaan doen. Ik had weliswaar geen idee wat ze van me vond. Misschien zei ze maar wat. Ik wist ook niet of ik haar reacties kon uitleggen als geflirt. Maar ze had wel een plekje in mijn gedachtewereld weten te veroveren. Meerdere keren per dag zag ik in gedachten die deinende grote kont voor me, die volle rode lippen…

De week duurde voor mijn gevoel best lang, maar eindelijk was het weer vrijdagavond. Ik ging weer naar de supermarkt, nam een winkelkarretje en ging met mijn boodschappenlijstje aan de slag. Ondertussen keek ik om haar heen, of ik haar ergens zag, maar tot mijn teleurstelling was ze nergens te bekennen. Was ze toch niet op komen dagen? Maar op een bepaald moment was ik bij de kaasproducten. Ik pakte een stuk brie, een stuk oude kaas en een zakje geraspte kaas voor over de spaghetti, en wou net verder gaan, toen ik met een klap een hard voorwerp tegen mijn onderbenen aankreeg. Verstoord keek ik op, wie deed er zo lomp met zijn winkelkarretje?

Tot mijn verbazing was zij het. “Hoi, ik ben het!’’. Ze schaterde het uit om mijn geïrriteerde reactie. ‘’Niet boos worden hoor!’’ zei ze lachend. Ik zag dat ze dit keer haar kont dit keer verpakt had in zo’n glanzende zwarte latex legging, die niets van haar vormen te raden overliet. Erop had ze een wit shirtje met opdruk aan, en uiteraard weer zwarte pumps, met hoge hakken. Ze had trouwens niet alleen van mij bekijks. In mijn ooghoek zag ik een andere man, die bijna met zijn winkelkarretje iets omver reed, toen hij omkeek om haar achterwerk te bewonderen.

‘’Oh hoi’’’ lachte ik nu terug. ‘’Ik denk al, waar ben je!’’

‘’Nou, hier ben ik dus. Dat is al de vierde keer nu, hè?’’

‘‘Ja’’, zei ik, ‘’Vierde keer. Dat wordt trakteren, toch?’’

We bleven weer even stil staan, en keken elkaar aan, zonder even te weten wat te zeggen. Kon ik het initiatief nemen? Ja, dat werd over het algemeen wel van een man verwacht.

‘’Heb je zin om zo even een kopje koffie met me te drinken?’’ durfde ik uiteindelijk te vragen. ‘’Ik trakteer natuurlijk’’.

Ze deed haar wijsvinger even tegen haar wang, hield haar hoofd schuin en keek omhoog, alsof ze diep nadacht.

‘’Eh, ja, eigenlijk wel’’ Zei ze. Mijn hart maakte een sprongetje. Ik had beet! ‘’Zolang ik niks verplicht ben natuurlijk’’.

‘’Nee joh’’ zei ik. ‘’Gewoon een kopje koffie, even kletsen en weer naar huis.’’

‘’Gezellig’’ antwoordde ze ‘’Spreken we af bij de uitgang?’’

‘’Ja, dat is goed’’.

We vervolgden beide onze boodschappenronde, rekenden af. Ik bracht bij spullen naar mijn auto, waarna ik het karretje weer op zijn plaats zette. Ze stond daar al op me te wachten.

‘’Zo, klaar’’ zei ik. ‘’Gaan we daar even zitten?’’ Ik wees op het grand café aan de overkant, waar ook tafeltjes en stoeltjes stonden om wat te nuttigen. We kozen een tafeltje uit en gingen zitten.

‘’Nou, wat wil je drinken?’’ vroeg ik. ‘’Ik trakteer’’.

‘’Een cappucino’’ zei ze. ‘’En wil je er wat bij? Een appelpunt of zo’’ vroeg ik. ‘’Nee!’’ riep ze. ‘’Ik moet al zo uitkijken, ik ben al te dik!’’ Dat vond ik eerlijk gezegd wel meevallen. Ze had weliswaar een grote kont en volle dijen, maar haar bovenlichaam was behoorlijk slank. Ik bestelde dus twee cappuccino’s en ging tegenover haar zitten.

‘’Ik zal mij voorstellen’’ zei ik. ‘’Ik heet Richard’’.

‘’Amisha’’’ zei ze. ‘’Amisha?’’ antwoordde ik ‘’Mooie naam hoor. Is dat Hindoestaans?’’

‘’Ja, goed gezien zeg, ik ben Hindoestaanse. Maar gewoon in Nederland geboren hoor. Mijn ouders komen uit Suriname’’.

‘’En ben je nog traditioneel?’’ vroeg ik ‘’Ga je naar de tempel’’.

‘’Nee hoor, we zijn helemaal vernederlands hoor’’ lachte ze. ‘’Ja, we doen nog wel aan het lichtjesfeest, en zo nog een paar feesten. Maar we doen net zo goed aan Kerstmis mee’’.

Ik nam een slok van mijn cappucino. Ze keek me glimlachend aan, in afwachting van de volgde vraag die ik wilde stellen.

‘’En’’ zei ik. ‘’Ben je getrouwd, heb je kinderen?’’

‘Getrouwd, twee dochters, 12 en 15 jaar’’

‘’En wie is je man?’’

‘’Hij heet Kumar. Hij is wel een stuk ouder dan ik, hij is al bijna 60. Maar hij heeft een hele goede baan hoor’’ zei ze trots. ‘’Hij is een hoge manager bij ING’’. Ik wist dat status belangrijk was in de Hindoestaanse cultuur.

‘’Maar wat doe jij dan voor werk, Amisha’’ vroeg ik,

‘’Ik ben apothekersassistente. Maar vertel eens wat over jezelf, hoe zit het met jou. Ben jij ook getrouwd?’’

‘’Nee, helaas’’ zei ik. ’’Ik ben nog single. Ik werk bij een chemisch bedrijf, in het laboratorium’’.

We praatten nog een tijdje door, ook over de buurt waar we woonden, over vakanties en dergelijke, maar op een bepaald moment kwam het gesprek weer bij haar man.

‘’Hij heeft zo’n drukke baan joh’’ zuchtte ze. ‘’Hij werkt meestal wel 60 uur per week, en moet ook vaak naar het buitenland. En als hij vrij heeft, gaat hij vaak ook nog vergaderen voor een Hindoestaanse vereniging. Daardoor is hij best weinig thuis hoor’

‘’Jeetje’’ zei ik ‘’ Nou, als je zo iemand als jij thuis op de bank had zitten, zou ik er ik hem was er wel voor zorgen dat ik wat vaker thuis zou zijn’’.

Het was eruit voordat ik er erg in had. Oei, wat had ik nu weer gezegd? Maar ze moest lachen om mijn opmerking. ‘’Ja, da heeft hij ook vaker gehoord hoor, maar het helpt niet!’’.

‘Ze was even stil en keek me even doordringend aan met haar koolzwarte ogen. Ik werd er een beetje verlegen van.

‘’Zeg’’ zei ze ten slotte ’’wat wil je eigenlijk van me?’’

‘’Niets’’ zei ik. ‘Nou, één ding. Je telefoonnummer’’.

Ze glimlachte. ‘’Dat mag’’. Ze gaf me haar nummer, en ik sloeg het meteen op in mijn toestel. Ik belde haar even, om te kijken of het klopte, haar toestel ging over, dan had ze ook gelijk mijn nummer.

‘’Ik ga je appen hoor’’ zei ik.

‘’Ja leuk, doen we.’’ Zei ze ‘’Nou, ik moet er vandoor, tot de volgende keer, fijn weekend!’’

We verlieten de broodjeszaak, en gingen onze weg. Ik keek nog even om, en zag haar weglopen, wiegend met haar grote, in zwart latex gehulde kont.