Voor veel mensen gaat het behalen van het eindexamen gepaard met de examenreis naar één of ander Zuid-Europees land waar je drinkt tot je niet meer je ogen kan openen en heel veel seks hebt met nieuw gedoopte studenten uit andere steden van het land. Althans dat is wat ik dacht dat mijn klasgenoten deden toen we in 2010 slaagden voor ons VWO eindexamen. Ik was zelf nooit bepaald populair op de middelbare school. Met de meisjes al helemaal niet. Er was dan ook niemand die mij vroeg of ik mee kwam naar Albufeira. Pas toen ik de foto’s op facebook zag kwam ik er achter wat zij uitspookten. Zelf was ik in die periode met wat heel anders bezig. Mijn ouders hadden mij een paar maanden eerder aangekondigd dat mijn vader een baan had aangeboden gekregen en hij deze ook had geaccepteerd. We zouden dus naar Amsterdam verhuizen en ik moest me dus ook op een universitaire studie in Amsterdam inschrijven. Ik kwam ten slotte uit een Turkse familie. Pas wanneer ik getrouwd was zou ik het huis kunnen verlaten.

Ik had Amsterdam daarvoor slechts twee keer eerder bezocht. De drukte had beide keren een sterke indruk op mij gemaakt. Ik was in Utrecht geboren, maar we verhuisden toen ik twee lentes oud was naar een klein dorp 10 kilometer ten oosten van Amersfoort. Deze tien kilometer fietste ik zes jaar lang elke dag naar het Stedelijk Gymnasium in Amersfoort en weer terug. Daar stond mij een huis te wachten wat eigenlijk te groot was voor drie mensen. Mijn ouders waarschuwden mij al dat het huis in Amsterdam een stuk kleiner zou zijn door de hoge prijzen.

Twee dagen nadat ik mijn diploma kreeg ging ik voor het eerst naar wat mijn nieuwe woning zou zijn. Het leek veelbelovend in eerste instantie. Een moderne wijk met luxe hoge gebouwen. Het gebouw waar wij in stapten leek het hoogste van allemaal voor mij. Een gigantische lift heette ons welkom toen we binnenstapten. “20 PERSONEN OF 1600KG” stond er in grote letters. Daaronder kon ik van de knopjes lezen dat het gebouw 31 verdiepingen hoog was. Mijn vader drukte op nummer 30 en zei tegen mijn moeder dat hij mij iets wou laten zien. Nadat we verrassend snel op de dertigste verdieping kwamen liet mijn vader mij een deur zien. “Dit is de ene deur” zei hij trots. Voor ik hem kon vragen waarom hij het “de ene” noemt rende hij naar boven met een enthousiasme wat ik niet gewend was van hem. Ik en mijn moeder volgde hem op een mindere snelheid. De deur waar hij de sleutel in stak was dus de andere deur dacht ik.

Het gebouw maakte veel indruk op mij, maar ons eigen appartement alles behalve. De woonkamer was kleiner dan in het oude huis en de keuken had modernere apparatuur, maar zag er een stuk lelijker uit. Mijn moeder was het blijkbaar met mij eens toen ze het “weer” aan mijn vader herinnerde dat ze er wat aan moeten doen. Terwijl mijn moeder over keukenstenen en het dergelijke praatte liep ik een beetje door het huis rond. Ineens zag ik een trap die naar binnen ging. Onderaan de trap was een deurloze kamer, een badkamer en een harde rode deur. Terwijl ik deze deur bestudeerde kwamen mijn ouders naar beneden en vertelde mij dat de deurloze kamer de mijne was. Een stuk kleiner dan mijn ouder alweer. Ik had ten minste wel een balkon met een prachtig uitzicht over de stad. Toen ik naar het uitzicht keek kwam ik er pas achter hoe ver we van het centrum verwijderd waren. Meer dan negen kilometer vertelde mijn vader. “Gelukkig heb ik mijn eigen badkamer” zei ik tegen ze, hopend dat mijn observatie correct was. “Je zal hem met de huurder moeten delen” zei mijn vader. Ik vroeg hem over welke huurder hij het had. Als antwoord hier op klopte hij op de rode deur en zei: “de huurder die hier komt wonen”. Mijn antwoord hierop was alles behalve positief. Ondanks dat ik hier alles behalve positief over was kon er hierin geen verandering komen. Er werd ten slotte heel veel betaald voor een kamer in Amsterdam. Helemaal voor één met een eigen keuken en een badkamer die met maar één ander iemand gedeeld hoeft te worden.

De rest van de dag hielp ik met dozen in de lift te sjouwen. Aangezien ik niet bepaald de sterkste ben moest ik van mijn vader op de dozen letten in de lift. Eigenlijk hield dit in dat ik met de dozen elke verdieping bezocht aangezien andere bewoners ook gebruik maakten van deze lift. De vaak net geklede mannen en vrouwen negeerden de dozen compleet en mij ook. Alsof het de normaalste zaak in de wereld was. Toen ik de lift openhield op de bovenste verdieping voor mijn ouders werd er een stuk minder positief gereageerd echter. Uiteindelijk waren we tegen de avonduren klaar en kon ik na het avondeten op mijn fiets springen om de stad een beetje te verkennen. Iets wat ik de rest van de week vaker deed.

Één van de meest opvallende dingen van Amsterdam waren toch wel de mooie vrouwen. Elke dag dat ik fietste zag ik weer nieuwe mooie gezichten en kontjes. Al snel kwam ik er achter dat er in sommige wijken donkere vrouwen waren met prachtige lichamen, in andere weer Marokkaanse meiden met prachtige lichamen en weer andere Turkse meiden. Ik vroeg mij af waarom wij niet in één van de Turkse wijken woonden. Toen ik mijn vader dit bij het avondeten vroeg zei hij dat wij daar “te goed voor geïntegreerd waren”. Hoe verder weg ik van mijn huis kwam hoe vaker ik vreemde talen hoorde die ik nooit had gehoord, niet Berbers of Turks, maar Italiaans en Russisch. Het was op de tiende dag dat ik voor het eerst in het centrum kwam. Fietsen was soms bijna onmogelijk in deze nauwe straten.

Toen ik weer eens in het centrum fietste besloot ik maar van de fiets af te springen en een beetje rond te lopen. Half dromend liep ik door de drukke straten toen ik ineens een rare en niet bepaald aangename smook rook. Voordat ik door had wat de geur was hoorde ik getik tegen glas links van me. Toen ik een oudere, schaars geklede dame achter het rood en blauw verlichte raam zag wist ik waar ik beland was, de wallen. Toen ik om me heen keek zag ik nog heel wat andere dames achter ramen met blauwe lichtjes. Ik was de enige persoon op de straat en allemaal nodigden ze me uit om naar binnen te komen. Toen ik weer naar de dame keek die ik als eerst zag kwam ik er achter dat niet de vrouwe waren die ik in mijn porno video’s zag. Een lul twee keer zo groot en dik als de mijne swingde tussen haar benen. Ze deed haar deurtje open en nodigde mij naar binnen uit. Ik liep snel de andere kant uit, maar zag bij de andere vrouwen ook wat extra’s in hun slipjes. Steeds meer deurtjes gingen open en steeds meer nodigden mij uit naar binnen. Uit schrik rende ik weg. Het gegier gelach van de dames hoorde ik tot aan het einde van de straat.

De volgende twee dagen ging ik uit schrik niet fietsen. In plaats van daarvan besloot ik om maar mijn computer uit de doos te halen en hem in mijn nieuwe kamer weer in elkaar te zetten. Daarna gamede ik vooral om de herinneringen aan die avond te vergeten. Mijn interesse overwon echter uiteindelijk wel en aangezien ik een met het internet verbonden computer had zocht ik al vrij snel informatie op over de wallen. Uit mijn onderzoek bleek dat de straten met de transseksuelen slechts een klein deel vormen. In de andere straten was er van alles; dikke vrouwen, dunne vrouwen, jonge vrouwen en oude vrouwen, Poolse of Braziliaanse, Afrikaanse of Bulgaarse. De middag erop sprong ik weer op mijn fiets om het zelfde gebied weer te bezoeken. Ik besloot het dit keer vanuit een andere kant te bewandelen en het bleek dat deze vrouwen inderdaad ‘vrouwelijker’ waren. Dertig minuten lang wandelde ik over de wallen tot ik elk raampje had gezien. Ik zag ontelbare borsten en kontjes, helaas geen naakte. Vrouwen die ik enkel in de geilste porno video’s zag. Vrouwen zo lekker dat ze mij midden in de hoofdstad een stijve gaven tussen alle toeristen. Toen ik bijna de straat van de transseksuelen bezocht en door één van hen herkend werd besloot ik maar weer naar huis gegaan. Die dag trok ik mij voor het eerst in mijn nieuwe huis af. Stotend kwam ik klaar denkend aan al die mooie vrouwen. De volgende ochtend werd ik met een stijve wakker en besloot er maar weer eens heen te gaan. Het was wat rustiger dan in de middag of vroege avond, maar ik genoot weer van de mooie dames. Dit werd een gewoonte voor mij. Ik bezocht elke dag de ‘Red Light District’. Soms in de middag en soms in de avond. In de nacht zou ik waarschijnlijk niet zover van huis mogen van mijn ouders. Na een paar dagen kende ik het hele gebied uit mijn hoofd. Ook de vrouwen herkende mij na een week van mijn gezicht. Sommigen negeerde mij hierdoor aangezien ik nooit binnenstapte en anderen zwaaide naar me. Ik werd steeds moediger. Op mijn zesde dag vroeg ik hoeveel het zou kosten. Ik wist dat het antwoord 50 euro was, maar ik wou eens een paar worden uitwisselen met wat één van mijn favorieten was. Een mooie jonge blondine met heerlijke borsten en een schattig kontje. Ik durfde na nog een paar dagen ook weer door de straat van de transseksuelen te lopen. Sommigen herkenden mij nog van die ene avond en zwaaiden naar me. Ik zwaaide stiekem van anderen op de straat terug naar ze. Het waren echter vooral de dames op de Oudekennissteeg waar ik het meest over fantaseerde. Elke avond trok ik me voor het slapen af denkend aan ze. Ik zou de hele zomervakantie zo door kunnen brengen dacht ik.

Dit zou echter niet mogelijk zijn aangezien mijn ouders aankondigden bij het avondeten dat we de laatste weken van de zomervakantie naar Spanje zouden gaan. De nacht voor het vertrek besloot ik stiekem naar de wallen te gaan. Toen mijn wekker 03:00 liet zien verliet ik stilletjes het huis. Het was een vrijdagavond en het centrum was even druk als in de middagen. Het was echter toen ik op de wallen kwam dat ik een drukte zag die ik zelfs van Amsterdam niet gewend was. Ik liep met de langzaam lopende menigte door de straten die verlicht werden door de rode lampjes van de dames. Ik kende deze dames niet. Het waren andere dames dan die ik gewend was. Niet alleen achter de in de middagen gesloten ramen waren er anderen, maar ook de andere ramen waren twee keer zo druk. Zelfs in de bovenste ramen waren er mooie rondborstige vrouwen. Ik zou er eigenlijk maar 20 minuten doorbrengen, maar uiteindelijk deed ik er meer dan een uur over. Ik liep twee hele rondjes en bezocht bijna elk raampje. Als laatst kwam ik in de Bloedstraat, hier zitten normaal de transseksuelen. Dit keer zat er echter van alles en drie keer zo veel als normaal gezien. Tien minuten lang keek ik om me heen op de straat. Niemand die me door de drukte zag. Ik kon rustig naar de mooie dames kijken zonder dat ze me doorhadden. In mijn dromen neukte ik ze al honderd keer. Ik stapte zelfs bijna bij eentje naar binnen. Ik had ten slotte genoeg spaargeld. Ik besloot uiteindelijk maar terug naar huis te gaan. Her was al licht toen ik thuis was en na slechts een paar uur slapen werd ik al weer wakker gemaakt om naar het vliegveld te gaan. Mijn vader zeurde de hele rit lang over dat er nog steeds niemand op de advertentie voor de kamer had gereageerd.

De vakantie verliep vrij rustig. We reisden veel. We bezochten mooie steden en mooie stranden. Ik was echter vooral gefocust op de mooie vrouwen. Ze aanspreken durfde ik niet, maar stiekem staren wel. Ik onthield het uiterlijk van een paar per dag en trok er dan in mijn hotelkamer op af. Op 15 augustus werd ik om 00:00 uur met mijn lul in mijn hand 18 jaar, officieel volwassen. Voorheen trok ik me misschien 1x per week af als de nood echt hoog was. Nu deed ik dat meerdere keren per dag. Ik was er ontzettend laat mee, maar dat boeide me bij het klaarkomen niet. Na een tijdje was alleen aftrekken niet genoeg. Ik wou meer. Ik wou tieten kussen, zoenen, gepijpt worden en uiteindelijk neuken. Ik kon natuurlijk naar de hoeren gaan. Ik was er toch bijna elke dag, maar wie verliest er nou zijn maagdelijkheid aan de hoeren dacht ik. Nee, binnenkort ben ik officieel een student en als er één ding is wat studenten veel doen is het neuken. Ook ik zal vast wel kunnen neuken!

Met dit zelfvertrouwen betrad ik op de eerste maandag van het studiejaar de Roeterseiland campus van de Universiteit van Amsterdam. Hier ging ik rechten studeren. Ik liep het auditorium in waar we eerst een presentatie van twee uur zouden krijgen, daarna gingen we naar onze klassen en zouden we met onze klasgenoten kennismaken. Het zou natuurlijk makkelijker zijn om een klasgenoot in bed te krijgen aangezien je die makkelijker goed kan leren kennen dacht ik. Dus ik zou er bij binnentreden eentje kiezen en daarop focussen. Ik was zoals gebruikelijk te vroeg en besloot dus maar ergens in de aula te zitten. Ik hoopte dat er een mooie meid naast me zou zitten, maar tevergeefs. Ik praatte maar wat met de jongen die links van me zat. Een aardige gozer, maar ik had belangrijkere zaken.

Na twee uur moesten we naar onze eigen klassen. Ik besloot niet al teveel haast te maken en kwam net op tijd het lokaal binnen om zo wat beter mijn klasgenoten te scannen. Tot mijn teleurstelling zag ik geen enkele meid die echt super lekker was. Wel een paar redelijk mooie. In de hoek zat de jongen waar ik net naast zat en hij zwaaide naar me en wees naar de vrije plek naast me. Ik zat naast hem en keek om me heen. Ik zal er over een uur wel één kiezen om op te focussen dacht ik toen de deur weer open ging.

Ik lette er niet echt op, maar toen ik een vrouwenstem hoorde keek ik naar wie het was. “Sorry dat ik te laat ben” zei ze. Ik geloofde nooit echt in liefde op het eerste gezicht. Niemand kan zo mooi zijn dat je gelijk verliefd wordt op diegene. Ik was er zeker van. Dit allemaal verdween toen ik haar zag. Prachtige stijle bruine haren, even mooie donkere bruine ogen, een schattige lach met de witste tanden die ik ook ooit heb gezien. Haar lichaam was zelfs nog beter. Ze droeg een zwarte sweater die haar grote borsten niet konden verbergen. Haar bh was zelfs een beetje zichtbaar onder de sweater. Om haar linkerpols droeg ze een horloge wat alles behalve goedkoop leek en verder een zwart-rode plaid rok die net tot haar knieën kwam en eronder sneakers. Als het kon had ik de jongen die naast mij zag van zijn stoel weggeduwd om haar naast mij te krijgen, helemaal toen ze 2 rijen voor mij ging zitten en het bleek dat ze ook een geweldige kont had. Ik was niet de enige die naar haar keek. Ik zag meerdere mannelijke ogen in de buurt van haar richting. Ze zou de mijne zijn. Terwijl onze mentor ons praktische informatie gaf staarde ik naar haar mooie haren en kreeg af en toe een glimp van haar gezicht. Iedereen stond ineens op. We zouden blijkbaar een soort speeddating doen om elkaar te leren kennen. Eindelijk kan ik met haar spreken dacht ik. Ze was twee rijen van mij verwijderd dus ik zou haar vrij snel aan kunnen spreken. Toen het bleek dat we echter de andere kant op moesten draaien schold ik bijna hardop. Het zou acht of negen rondes duren voor we elkaar zouden spreken. Ze ging langzaam steeds verder weg en kwam dan via de andere kant steeds dichterbij. Ik moest meerdere saaie verhalen horen over waarom mijn speeddate partners voor rechten kozen of waarom Amsterdam zo een toffe stad. Zelfs de redelijk mooie meiden waren op dat moment niet interessant voor me. Net toen het mijn beurt zou zijn om met haar te praten was het afgelopen. We moesten weer op onze plek zitten. Het voelde alsof het universum tegen mij was.

Na nog meer praktische informatie en een paar vraagstukken was de dag afgelopen en konden we weer weg. Ze was even snel weg als dat ze was gekomen. Ik besloot er maar het beste van te maken en ging met mijn andere klasgenoten naar her cafétje naast de universiteit. Zei bestelden bier ik cola. Toen één van de meiden die Saskia heette vroeg of het was omdat ik Moslim ben liet ik haar maar weten dat het inderdaad het geval is ondanks dat mijn vader ook drinkt al zei ik dat laatste niet hardop. “Ben je ook Turks net als Pınar” vroeg ze me. Toen ik vroeg wie dat was zei ze “het meisje met de rood-zwarte rok”. Pınar. Pınar. Pınar is Turks net als ik. We zijn voor elkaar gemaakt dacht ik dagdromend over haar totdat een zwaaiende hand voor mijn ogen mij uit dromenland haalde. “Hallo! Ik vroeg je wat” zei Saskia. “Ja, ik ben Turks net als Pınar” zei ik trots. Mijn afkomst was normaal iets waar ik nauwelijks aan dacht, maar het was nu ineens één van de belangrijkste dingen in de wereld voor me. Ik vroeg maar een beetje verder naar haar, maar kwam niet veel meer te weten dan dat ze moest werken en bij een vriendin woonde.

Na driekwartier had iedereen het wel gezien en vertrokken we. Sommigen gingen het centrum in. Ik besloot zelf om naar huis te gaan. Ik had niks anders in gedachte dan Pınar. Bij thuiskomst trok ik me gelik in de wc af denkend aan haar. De volgende zou ik haar aanspreken. Tot mijn grote teleurstelling was ze echter nergens te bekennen. Ook tijdens het hoorcollege in het auditorium was ze nergens te bekennen. Ik gaf maar op voor die dag en focuste me op wat de professor te vertellen had en nadat dat was afgelopen op mijn klasgenoten. Die dag ging ik met ze mee naar het centrum met ze. Allemaal waren ze nieuw in Amsterdam en kenden ze de stad nog niet zo goed. Ik zelf was alles behalve een expert van ‘Mokum’, maar ik wist er een stuk meer over dan de rest en leidde ze zo rond door de stad. Ik nam ze natuurlijk niet mee naar de wallen. Na twee uur namen we afscheid van elkaar. Mijn rondleiding had me populair gemaakt onder mijn klasgenoten. De jongens gaven me een boks en de meiden een knuffel. Ik deed alsof ik wel vaker bokses en knuffels gaf wat alles behalve het geval was. Met een goed gevoel ging ik die dag weer naar huis. Ik dacht die avond nauwelijks aan Pınar. Het was dan ook gekkenwerk om enkel op één meisje te focussen. Ze vond de studie vast niks en was ermee gestopt. Bovendien was Saskia ook best mooi en had Naomi een geil lichaam. Ik trok me die nacht niet af. Vrienden hebben gemaakt voelde beter dan masturberen.

Op woensdag hadden we één hoorcollege van 11 tot 1 uur en verder een vrije dag. Ik liep het auditorium binnen en zag mijn klasgenoten die me weer enthousiast groetten. Na ongeveer een half uur zag ik haar weer, Pınar. Dit keer zat ze nog verder van me weg. Ze zag er weer geweldig uit. Dit keer een wit shirt van Levi’s en eronder skinny jeans. Van een afstand begluurde ik haar. Vandaag zou ik haar dan ook echt aanspreken. Ruim een uur staarde ik vanuit de veilige afstand naar haar. De afstand was echter niet veilig genoeg. Richting het einde zag ze me naar haar kijken. Onze ogen kruisden elkaars voor minder dan een seconde. Ik kleurde zo rood als een tomaat. Ze keek vrij snel weg van me zonder veel emotie te tonen. Misschien moest ik haar niet aanspreken? Of toch wel? Ik kreeg niet de kans om deze vraag te beantwoorden aangezien twee van mijn mannelijke klasgenoten me mee naar buiten namen aan het einde van de les en ze me vertelden dat we weer de stad in gingen. “De rest mag hier niet van weten” zei Berend, de jongen die ik de eerste dag leerde kennen. Ik had geen idee waar ze het over hadden. Ze zeiden dat het een geheim was. Pas toen we in de buurt van de wallen kwamen begreep ik het. Ik had deze buurt nog de week ervoor bezocht en was bang dat ik herkend zou worden door de dames. Ik liet mijn nieuwe kameraden dan ook weten niet erheen te willen. Zij wouden hier echter niks van horen en sleurden me mee. Half mijn gezicht verbergend liep ik met ze mee. Na een tijdje liep ik een meter voor ze en nam ze zonder dat ze het doorhadden mee naar de straat met de vrouwen met wat extra’s. Toen Max, de andere jongen, door had dat deze dames speciaal waren maakte hij dit op een ietwat aangename manier bekend. Aan het eind van de straat vond ik een advertentie bij een feestwinkel. Hier scoorde ik een sollicitatiegesprek voor vrijdag. Bij het avondeten liet ik dit aan mijn vader weten. Hij had het echter weer over de kamer die hij maar niet verhuurd kreeg en zou de prijs weer wat verlagen. In bed dacht ik weer aan Pınar. Ik zou haar morgen weer in de les zien. Hoe zou ik mijn gestaar tegen haar rechtvaardigen vroeg ik me af. Mijn gedachten gingen echter weer naar haar lichaam en mijn hand weer in m’n broekje.

Donderdagen hadden we enkel een les met de klas en verder niks. Dit was geen goed nieuws voor mij aangezien ik me niet voor haar zou kunnen verstoppen. Ik ging weer in de hoek van de klas zitten en Berend zat weer naast me. Hij zei iets over dat het hem spijt dat hij me meenam en vergeten was over mijn geloof en dergelijke. Ik luisterde niet aandachtig naar hem aangezien ik de deur in de gaten hield voor Pınar. Toen ze binnenliep keek ik gelijk de andere kant uit en keek zoveel mogelijk uit het raam. Onze mentor had er gelukkig niks over te zeggen. Toen we na de helft van de les in groepjes van vier een juridisch vraagstuk moesten oplossen kwamen we dichtbij elkaar te zitten aangezien onze groepjes naast elkaar waren . Gelukkig waren het onze ruggen die naar elkaar keken en niet onze gezichten. Ik kon niet eeuwig op deze manier van haar weglopen. Ik zal haar straks maar aanspreken en mijn excuses aanbieden voor het staren van gisteren dacht ik. Toen de les afgelopen was wou ik naar haar toe lopen, maar Max en Berend namen me weer mee, dit keer de kantine in. Zij haalden beiden een broodje. Ik enkel een blikje chocomel. Ik stelde voor om het buiten te eten aangezien het warm weer is. Zij stemden hiermee in en we liepen het gebouw uit waar we een deel van onze klasgenoten om een tafel zagen. In het midden van iedereen zat Pınar. Ze leek een soort magnetisch effect te hebben op mensen aangezien iedereen om haar heen zat en luisterden naar wat ze te vertellen had. Toen we dichterbij kwamen hoorde ik een glimp van wat ze te vertellen had. “... en ik heb nog steeds geen kamer kunnen fixen”.

Op dat moment leek alles op een rijtje te vallen. Dat we elkaar niet konden spreken, dat we steeds net niet bij mij viel in de klas en dat mijn vader niemand voor de kamer had kunnen vinden. Zij was bestemd om bij mij te wonen. “Ik heb nog een kamer” zei ik. Alle hoofden draaiden mijn kant op. “Sorry, wat zei je?” vroeg Pınar verward. Ik herhaalde wat ik zei en vertelde over dat we een huurder zochten en gaf details over de kamer. Hoe meer ik praatte, hoe meer haar ogen begonnen te glinsteren. Ze kwam snel van haar zitplek vandaan. Zo snel dat ze zonder het doorhebben Naomi pijn deed bij het opstaan. Toen ze naar me toe liep zag ik haar borsten een beetje op en neergaan in haar topje. Ze had een decolleté, die wel wat opviel. Ik zag mijn vrienden ook een beetje staren. Ze was zo dichtbij me dat ik haar heerlijke geur kon ruiken. Pınar vroeg me naar mijn vaders nummer. Ik stelde haar voor om hem eerst te bellen en daarna de telefoon aan haar te geven. Ze zei dat ze alles goed vond. Toen ik mijn vader het goede nieuws vertelde vroeg hij vrij snel of ik haar de telefoon kon geven. Het gesprek tussen de twee duurde minder dan twee minuten en was voornamelijk in het Turks. Mijn Turks is redelijk, maar Pınar sprak het vloeiend zonder enige accent. Toen ze de telefoon sloot gaf ze me dolenthousiast een dikke knuffel. Ik voelde haar borsten tegen mijn romp en mijn wijsvinger raakte een beetje de achterkant van haar bh aan. Ze vertelde me hoe moeilijk het was om een kamer in Amsterdam te vinden waar je niet een keuken met tien man moet delen en dat ze bijna wou opgeven en maar het eerste beste wou accepteren. Ik was haar superheld in mijn gedachte. Net wanneer ze wou opgeven kwam ik met geweldig nieuws. Ze hield mijn beide handen vast en bedankte me weer heel erg. Ik deed alsof het niks bijzonders was ook al was dat het zeker wel voor mij. Ze bedankte me nog een keer en zei dat ze snel vast een beetje ging inpakken aangezien ze om 4 uur bij ons zou zijn. Ik vroeg haar naar haar nummer voor als er iets is. Ze deed haar nummer in mijn telefoon en vertrok. Ik sms’te haar zodat zij ook de mijne had. Vijf minuten nadat zij vertrok ging ook ik naar huis. Ik sprong de douche in en deed wat moois aan en ook een lekker luchtje op. Kijkend naar haar telefoonnummer wachtte ik tot het vier uur was. Om 10 voor 4 belde ze me dat ze er was. Ik nam de lift naar beneden en zag haar buiten staan. Ik liet haar naar binnen en we stapten de lift binnen. Beiden waren we stil hopend op het zelfde, maar om andere redenen. Boven wachtte mijn vader ons op. Voor het eerst deed hij de onderste deur en zag ik de kamer die dus van haar zou zijn.

Hij was groter dan de mijne en had ook een kleine keuken in de hoek. Pınar keek haar ogen uit en ook mijn vader leek blij aangezien hij eindelijk iemand had gevonden voor de kamer. Mijn vader vertelde over de kamer en zij vroeg er af en toe wat over. Ik luisterde maar wat naar hun gesprek. Ineens riep mijn moeder me van boven. Ik werd naar de supermarkt gestuurd. Ik wou hiertegen protesteren maar mijn ouders wouden er niks van weten. Met tegenzin trok ik naar de Albert Heijn en kwam ondanks dat ik het zo snel mogelijk probeerde te doen pas een half uur later thuis. Pınar‘s fiets stond niet meer voor de deur. Ze was dus al weg. Ik schrok van de snelheid van het proces en dacht eerst dat het niet goed ging en ze niet zou komen. Mijn ouders’ glimlach stelde me echter gerust. Ze had het contract getekend en zou de volgende dag met haar koffers komen. Ze vroegen nog wat over haar aan mij, maar ik wist zelf ook niet veel over haar te vertellen. Toen mijn moeder zei dat ze al 22 was reageerde ik verbaast. Niemand in onze klas is ouder dan twintig voor de rest. Hoe is zij 22 en pas met de studie begonnen? Mijn ouders praatten nog wat over dat het niet vaak voorkomt dat Turkse meiden op kamers gaan, maar ik had het te druk in gedachte met het feit dat ze al 22 is. Maak ik nog wel kans? Dacht ik. Ik probeerde het van de positieve kant te bekijken en trok me weer denkend aan haar op de wc af. Vanaf morgen zou ze elke dag in deze badkamer zijn.

Vrijdagen waren we vrij en ik had dus de hele dag om te wachten tot ze zou komen. Ik probeerde de tijd te doden door te gamen, maar dat lukte niet echt. Het studiewerk was ook nog niet al te veel dus ik zat al vrij snel de hele tijd op de klok te kijken. Gelukkig was ik in mijn kamer en viel dus niet op. Ineens kreeg ik een telefoontje. Ik dacht eerst dat het Pınar was, maar het was een niet opgeslagen nummer. Het bleek de man van de feestwinkel te zijn waar ik twee dagen eerder had gevraagd naar de sollicitatie. Ik was het helemaal vergeten en racete er op mijn fiets heen. Ik had daar een vrij lang gesprek met de eigenaar waaruit vrij snel wel bleek dat het hem niet zou worden. Ietwat teleurgesteld verliet ik het pand. “Ik ben er toch in de buurt” dacht ik en liep weer door de wallen heen. Zwaaiend naar paar van de vrouwen doodde ik er wat tijd. Toen ik weer terug naar huis fietste werd ik weer gebeld. Dit keer door mijn moeder met de vraag of ik even langs de Albert Heijn kon. Ik was uiteindelijk rond een uur of vier thuis. Mijn moeder liet me weten dat Pınar was gekomen en ze in haar kamer was. Ik ging stilletjes naar mijn kamer en luisterde of er uit die van haar geluid kwam. Het was uren stil en ook na het avondeten hoorde ik niks uit haar kamer. Het was alsof ze was verdwenen. Ik startte mijn pc maar op en klooide er wat op toen ik geluid uit de badkamer hoorde. Het was inmiddels 9 uur in de avond en er kwam geluid uit de badkamer van een apparaat wat ik niet herkende. Ik bleef stil en probeerde het geluid vast te stellen. Het was waarschijnlijk Pınar, maar wat was ze aan het doen? Ik hoefde niet heel lang te wachten op antwoord aangezien ze op mijn deur klopte. Ik deed de deur open en zag haar daar met gekrulde haren. Ze had dit keer een sweater met flink wat inkijk en skinny jeans aan. Het viel me op dat de riem van haar jeans alles behalve goedkoop waren. “Jij komt ook mee toch?” vroeg ze mij. Ik begreep niet wat ze bedoelde. “We gaan met wat mensen uit de klas iets drinken in de binnenstad en daarna zien we het wel”. Ik was verbaasd en ook wat verdrietig dat ik niet uitgenodigd was. Berend en Max zouden me wel uitnodigen normaal gezien, toch? Het maakte ook niet zo uit. Ze wouden mij er niet. Ik liet Pınar ook weten dat ik niet uitgenodigd ben. “Fuck dat” zei ze. “Ik nodig je uit. Je komt mee” zei ze assertief. Hierop moest ik een beetje van geluk lachen. Ik zei dat ik het mijn ouders moest vragen... ik bedoel vertellen dat ik uit zou gaan. Aangezien ze normaal niet bepaald een voorstaander zijn van dat ik laat naar buiten ga was het niet makkelijk om hun toestemming te krijgen zonder dat Pınar door had dat ik toestemming vroeg. Het lukte me maar net. Mijn vader drukte me ook vijftig euro in de hand en zei dat het alleen voor deze ene keer zo uit het niets mag. Ik liep weer naar beneden waar Pınar op mij wachtte en we liepen samen naar onze fietsen.

Op de rit erheen praatte zij wat over onze klasgenoten, maar ik begon weer twijfels te krijgen. Ze wouden mij duidelijk niet. Waarom ga ik dan? Toen we er waren twijfelde ik of ik wel naar binnen moest stappen. Pınar merkte dit en pakte mijn hand vast en nam me mee naar binnen. Haar hand was warm en zacht. De geschokte gezichten van onze klasgenoten toen ze mij het haar hand-in-hand zagen deed mij veel goed. Ze liet mijn hand echter vrij snel los om onze klasgenoten te knuffelen. Ik knuffelde de meiden weer en gaf de jongens een hand. Ik besloot express niet naast Berend en Max te zitten. Ze leken echter niet door te hebben dat ik boos op ze was aangezien ze enthousiast waren dat ik was gekomen. Toen één van ze zei dat ze dachten dat ik niet door mijn geloof of dergelijke niet zou willen komen stelde het me wat meer gerust. Al was ik wel liever gewoon uitgenodigd.

Na een tijdje gingen een paar mensen de dansvloer op waaronder Pınar. Het werd ook steeds drukker en onze tafel steeds leger. Uiteindelijk was ik als enige nog aan tafel. Aangezien ik nooit op feestjes was geweest leerde ik ook nooit dansen. Mijn vrienden haalde me over om mee te doen en uiteindelijk stemde ik toe. Mijn gebrek aan dansvaardigheid viel de rest gelukkig niet op. Na een tijdje trokken we richting de bar om shots te doen. Niet alleen met dansen had ik geen ervaring, maar ook met alcohol niet. Ik deed maar wat de rest deed en zoals ik het in films zag. Toen ik de wodka shot nam voelde ik een ongelofelijk brandend gevoel in mijn keel en probeerde niet te laten merken dat ik er moeite mee had. Na nog twee shots had het duidelijk effect op me. Ik werd een stuk losser en liet me ook meer op de dansvloer gaan. Ik dacht niet zozeer meer aan Pınar, maar meer aan gewoon lol maken. Toen Naomi steeds dichterbij me kwam dansen accepteerde ik haar uitnodiging en danste ik met haar. Toen mijn vrienden weer naar de bar om nieuwe drankjes te bestellen stopte Pınar mij en zei ze dat ik genoeg op had. Ik probeerde haar te overtuigen dat ik nog best wat kon hebben, maar ze had duidelijk door dat ik al best aangeschoten was en liet me niet gaan. We gingen ook niet veel later naar een andere, wat drukkere, nachtclub.

Door de drukte werd de groep steeds kleiner aangezien als iemand even wegging diegene de groep niet zo snel meer vond. Zo ontsnapte ik na een tijdje van Pınar om nog wat meer te drinken. Ik was nu duidelijk dronken. Verderop zag ik Berend met een meid aan het kussen en stak een duim op naar hem. Hij zag mij niet, maar zou er vast blij mee zijn. Ik ging op zoek naar de rest van de groep. Dit bleek lastiger dan ik dacht en ik besloot uiteindelijk maar om te dansen. Na een tijdje vonden zij mij. Pınar zat echter niet tussen dit groepje. Ongeveer een uur later ging ik opzoek naar haar aangezien het best laat werd en met mijn ouders mij al eerder thuis verwachten. Ik dacht dat ik haar zag en tikte haar aan, maar dit bleek een andere meid te zijn. Toen ik me omdraaide zag ik haar een paar meter verderop. Zoenend met iemand. Zijn handen waren op haar kont, maar ze vond het alles behalve erg. Ik wou wat doen, hem stoppen. “Ze is van mij” dacht ik. Wat kon ik echter doen? Hij was veel gespierder dan ik en ze wou duidelijk hem. Andes stond ze hier met mij te zoenen. Ik kreeg tranen in mijn ogen en besloot naar huis te fietsen. Ik huilde stilletjes om te luisteren of ze thuis kwam. Toen het bijna 7 uur in de ochtend was en er nog steeds geen geluid uit haar kamer kwam besloot ik te slapen. Al mijn dromen met haar waren uitéén gevallen. Ik haatte haar. Ze was een vieze slet in mijn ogen.

wordt vervolgd..