Fynn O’Connor maakt met zijn vriend Eaze en hun wereldberoemde hardrock band ‘Shout’n Crows’ een tour door Europa. In Stockholm is hij, na hun concert, tijdens het Midsommar-feest terecht gekomen in het bed van Livia. Morgen gaat de band door naar Londen. Van daaruit wil Fynn op zoek gaan naar zijn biologische vader, in Dublin.


NU

Het is al ochtend als ik wakker word, er staat een meisje aan me te plukken. Ze staat naast mijn bed, met alleen een schortje om haar middel en verder niks aan, met een dienblad heerlijk ruikende broodjes, fruit, eitjes, sapjes en weet ik wat al niet meer in haar hand.

Ontbijt op bed

Het daast me even maar dan komt alles weer binnen. Het huge optreden gisteravond, het midzomerfeest na afloop op dit eilandje en de heftige fuck die ik had met Livia. Die dus nu voor mijn neus staat…

‘Hey-hey Connor, zin in een ontbijtje?’ Ze is superlief zoals ze hier voor me staat, supersexy ook, maar toch word ik op een of andere manier behoorlijk chagrijnig. Weer zo’n ‘fuckin gretig grietje’ dat me in haar klauwen heeft gekregen en ook heeft weten te hóuden. ‘Waar zijn mijn bandmaatjes’, grom ik nijdig. Ik zie hoe ze schrikt en ik weet dat ik fout bezig ben, maar fuck-fuck-fuck, ik kan niet anders, ik wil dat ze allemaal ophouden met me steeds weer in te pakken. ‘Ohw, ja, hi-hi..’ giechelt ze zenuwachtig,’ tuurlijk, ehm, sorry, die zijn al weg. Ik heb ze verteld dat ik je straks met mijn boot wel terug naar Stockholm breng.’ Ik reageer niet, kijk alleen nóg maar chagrijniger en dan slaat ze zo echt girly aan het rebbelen: ‘Hey Fynn, ehm…,sorry…, maar ze vonden het best hoor, je hebt toch alle tijd? En was het niet lekker dan, vannacht? Ehm, … jullie gaan morgen toch pas door naar Londen? Gezellig toch nog even hier…..?’

Nou, zij maakt fuckerdefuck niet uit wat ik gezellig vind! Maar ik spreek me zelf toch even stevig toe: ‘Fynn O’Connor, gedraag je. Dit meisje wilde met je neuken, je wou het zelf ook, ze gedraagt zich ook nog eens heel lief, dus gast, doe effe normaal!’ En echt, ik doe m’n best, maar het enige wat me lukt is om geen klote-opmerkingen te maken terwijl dat grietje haar dienblad tussen ons inzet en naast me kruipt. Ik zie dat ik haar schrik heb aangejaagd, als een angstig konijntje zit ze nu naast me, net als ik een beetje voor zich uitstarend. Ik weet even niks anders te doen dan maar een broodje te pakken, het ruikt onwijs lekker en alleen al van die eerste hap knap ik op. In no time heb ik het hele ding naar binnen gewerkt, ondertussen af en toe een slok van het sapje nemend. Daarna volgen ‘n eitje en wat fruit en als ik dat alles in mijn maag heb zitten snap ik al niet meer waarom ik zo weird deed.

Ik kijk Livia aan, voorzichtig leg ik een hand op haar blote bovenbeen en zeg: ‘sorry dat ik zo’n klootzak ben.’ Het lijkt alsof de zon doorbreekt in dat meisje, ze straalt meteen weer en buigt zich naar me toe om een kusje te geven. Ik zie hoe haar mooie setje tietjes op me af komt, ik trek dan haar koppie naar me toe en we komen in een heftige tongzoen terecht. Maar ja, dat wordt meteen wel een heel gedoe met dat blad tussen ons in, alles flikkert om en ineens is het één vette smurrie in bed. Mijn pik wás al een soort van odol maar nu staat hij helemáál stijf en kloppend op mijn lijf, klaar voor weer een nieuwe dag. Oké, denk ik, vooruit maar weer, we gaan d’r voor. Ik pak het blad, zet de omgevallen schaaltjes en glazen er op, schuif de hele boel het bed uit en dan, voor ze het beseft, trek ik Livia naar me toe, zo de smurrie in. Ik ruk dat maffe schortje van haar af en trek haar all naked op me, op de een of andere manier word ik ineens helemaal geil van alles, van de smurrie, van het grietje, van mijn eigen chagrijn en van weet ik wat allemaal nog meer.

Livia in de herhaling

Als Livia op me ligt trek ik mijn benen omhoog tussen de hare, waardoor ze haar lange Zweedse meisjesbenen ver moet spreiden. Ik doe flink wat spuug op mijn hand, maak haar kaal geschoren Zweedse gleufje wetty en zet dan mijn paal er tegenaan. Genietend schuif ik een klein stukje in haar, tot mijn eikel net zo’n beetje in haar warmte is ondergedompeld. ‘Auwauw, ’t is nog een beetje schraal van vannacht’ miauwt ze zachtjes. Nou dat weer, naja, ’t zal wel weer wennen. Ik doe nog wat extra spuug waar mijn pik in haar verdwijnt en houd me even stil, genietend dat ik mijn boosheid weer kwijt ben en het aller-tofste deel van mijn pik in een meisje heb zitten. ‘Hey chicky, verwen mijn eikel eens even’ fluister ik in haar oor en whow, dát kan ze! Een centimetertje omhoog en een centimetertje omlaag, zo schuift ze zich zachtjes op en neer over me heen terwijl ze met haar kutlipjes precies al die fijne plekjes rond de rand van mijn eikel verwent.

Stilletjes lig ik te genieten hoe dit grietje mijn pik verwent en ondertussen ook nog eens die lekkere tietjes van d’r over mijn borstkas wrijf, met d’r koppie in mijn lange haren weggedoken. Haar tepels staan ultrastijf op d’r bolletjes, ik voel hoe ze bijna als spijkertjes over mijn vel schuren. Na een tijdje, als ik net voel aankomen dat ik me dieper in haar wil stoten, zijn we blijkbaar twee zielen en één gedachte want Livia komt omhoog en laat zich dan helemaal over mijn pik zakken, wrikt nog wat na, tot ik echt niet meer dieper in haar kan komen. Ze is lekker warm en strak daarbinnen en recht op me zittend is het een supergeil meisje om te zien, zo met haar ogen dicht, ondertussen genietend d’r eigen tieten strelend en masserend.

Dat klusje neem ik graag van d’r over, ik pak een paar aardbeien die nog op het bed liggen, plet ze tussen mijn handen, en leg die dan onder de handen van Livia over haar borsten. Ik wrijf de vruchtjes helemaal over haar ronde bolletjes uit en daarna omlaag, over haar buik, richting de plek waar mijn pik in haar buik is verdwenen. Ze giechelt ervan, het voelt geil hoe ze die trillinkjes van haar buik via haar kutje aan me doorgeeft. Dan trek ik haar weer tegen me aan, draai me met haar om, er niet om malend dat ze nu vol in de broodjes en de eitjes terecht komt. Steunend op mijn armen kijk ik haar aan, trek me bijna helemaal uit haar terug en rag me dan weer diep in haar naar binnen.

We houden oogcontact terwijl ik dit keer op keer herhaal. Ik zie hoe ze alweer snel onrustig met haar ogen begint te draaien en als ik dan aan alles merk hoe ze begint klaar te komen ga ik er ook voor. Ik begin ijverig in haar op en neer te pompen, ze voelt alweer lekker gladjes aan daarbinnen en ik geniet er ontzettend van om mijn staaf steeds weer door haar goed geoliede neukcilindertje te jagen. Op een gegeven moment komt ze gillend klaar en omdat ik maar door pomp duurt het lekker lang, ik zie hoe het zweet haar overal uitbreekt en ze over haar hele lijf lekker gladdig wordt, samen met de smurrie van de vruchtjes en de eitjes en de broodkruimels ziet ze er onaards sexy uit.

Ik kan maar niet snappen dat het altijd maar weer geil is om een meisje zo te zien en haar ondertussen helemaal suf te neuken. Ik druk me tegen haar haan en voel hoe we tegen elkaar plakken terwijl ik maar in haar doorga. Uiteindelijk kom ik ook en ik spuit zoveel zaad in haar dat het langs haar kutje weer naar buiten wordt geperst.
Na afloop rennen we vanuit dat botenhuisje zo het water in en spetteren een tijdlang lekker in het rond. Op een of andere manier ben ik voor zolang het duurt weer even helemaal blij met mezelf, ik trek Livia tegen me aan en geef haar er een dikke kus voor.

Uit een soort van schuurtje, dat tegen het botenhuis aan over het water is gebouwd, haalt Livia een soort van sloep tevoorschijn, waar ze me mee terug naar de stad brengt. Het is een stil ding, de motor is elektrisch en het is opnieuw onwijs genieten op het water, die stilte en de rust en dan overal dat mooie uitzicht, onaards mooi is het hier! Bij het Koninklijk paleis op Gamla Stan zet ze me af, ons hotel First Reisen staat er pal naast. Ik trek Livia tegen me aan, geef haar een stevige hug en bedank haar voor de fijne nacht.

Dan loop ik weg, zonder me nog een keer om te draaien. De rest van de dag brengen we lekker chilled met zijn vijven door, beetje kletsen, tukje doen, de stad bekijken, Italiaans eten, het voelt als vakantie. Die avond google ik wat met de gegevens die ik kreeg van opa en oma op mijn vader Patrick O’Connor. Na wat zoekwerk in Insta en Facebook kom ik er achter dat hij vlak bij Tralee woont, een stadje aan de zuidwestkust van Ierland. En het blijkt dat hij daar een gezin heeft, met twee dochters van vijftien en zeventien jaar…

Londen

Londen is weer zo’n hele andere stad. We treden op in de O2 Millennium-dome, die iets van het centrum af op een soort van schiereiland in de Thames is gebouwd. Maf om te zien wie hier allemaal al ooit hebben opgetreden, ik zie als we naar de kleedkamers lopen één lange rij posters hangen van grote namen als Genesis, Guns N’Roses, de Ghallager-broertjes, Beyoncé, Queen, Lady Gaga, CCR, Snoop dog, Black Sabbat, Aerosmith, the Wanted, zo zeg, misschien hangen wij daar straks dus tussen! We treden hier twee keer op, vanavond en omdat dat al snel uitverkocht was, over twee dagen nog een keer, ook weer uitverkocht. Dat geeft mij dus de kans om in de tussenliggende dagen naar mijn pa op zoek te gaan…

We hebben de hele tent alweer bloedsnel op stoom. ‘Je kan wel merken dat die Engelsen veel gewend zijn in de rock, ze herkennen klasse’ bromt Eaze een beetje chauvinistisch als ik even contact met hem zoek. Ik grijns en knipoog, ‘tuurlijk gast, klopt helemaal’. Zoals steeds zetten we eerst een stevig raggende set nummers neer om de tent op te warmen en ook hier slaat na een paar nummers de damp er alweer af. Halverwege dat eerste deel van stampnummers zie ik op een gegeven moment dat ergens op een bovenste rij, precies tegenover ons, een spandoek is uitgerold: ‘Maria x Fynn’. Ik kan m’n ogen niet geloven, Maria? Dé Maria, waar ik al een paar dagen steeds aan terugdenk en waarvan ik niet weet hoe ik haar kan bereiken?

Tussen twee nummers in vraag ik Eaze om ook eens te kijken, staat het er nou echt? ‘Dat is d’r, gast, wat ik je brom’ grijnst hij, ‘vraag ’t maar eens.’ Hij heeft gelijk, dit laat ik niet schieten, dat meisje spookt me much-to-much mijn hoofd. Een paar nummers later zetten we ‘Gone sweet girl’ in en tijdens de intro, als al die gastjes daar voor me maar niet tot bezinning komen, zeg ik zachtjes in de mike ‘hey guys, please’ en dan wacht ik even. ‘Please, can you hold on a minute?’ vraag ik nogmaals en ineens is het muisstil. Ik richt mijn blik strak op de overkant: ‘Maria?’ vraag ik dan. Het is zo ver weg dat ik niet kan zien wie het omhoog houden, maar als reactie wordt het doek op en neer bewogen. ‘Maria from Holland?’ En weer beweegt het doek. Whow, mijn buik is meteen één grote puinhoop en mijn hart fladdert er achter aan. ‘Maria, whow…, ehm… well, tonight this song’s all for you.’ Bijna iedereen draait zich om en als al die gasten het spandoek met ‘Maria x Fynn’ in beeld krijgen breekt er een hels gejoel uit, mensen vinden dit duidelijk heel romantisch.

Altijd al schiet ik bij dit nummer vol maar dit maakt het er echt niet beter op. Ik concentreer me, pik de intro op en zing dan over dat meisje waar Eaze zo ontzettend naar verlangde, waar nu in mijn hoofd ineens het koppie van Maria tussen schuift. Ik heb geen idee of Maria dat spandoek nou wel of niet vasthoudt maar ik blijf toch het hele nummer die kant op kijken, de helft van de tijd met tranen in mijn ogen. En dan, als ik de laatste woorden heb gezongen en iedereen uit zijn dak gaat, zie ik vlak voor me iemand zwaaien en hoor ik ‘Fynn!’ roepen. Whow, en daar staat ze, achter het hek dat een paar meter van het podium staat. Ik loop naar de rand van het podium, geef een roadie een seintje dat hij Maria over het hek moet helpen, ga languit liggen zodat mijn gezicht op haar hoogte komt en dan, als ze bij het podium is gekomen en naar me omhoog kijkt, buig ik me verder over de rand en kus ik haar.

Wat ik niet zie is dat we meteen groot op een van de stageschermen te zien zijn en er breekt een hels kabaal los, mensen worden helemaal gek. ‘You’re here’ zeg ik zo dicht mogelijk bij haar oor en ze knikt, me met die grote blauwe ogen stralend aankijkend. ‘Ik wou je nog een keer zien’ antwoordt ze. ‘Hmmm, meisje, ik jou ook…’ en kus haar nog eens. ‘Kom je straks naar achter?’ Ze knikt…
De rest van het concert gaat in een soort van roes voorbij. Het alsof ik ineens alle sombere gedachten kwijt ben, dit meisje, dat ik eigenlijk totaal niet ken, maakt iets in me los wat goed is, ik wil bíj haar zijn.

Het is na afloop een chaotisch gedoe en ik ben blij als ik na een hoop gedoe met Maria mijn hotelkamer kan binnengaan. Ik schenk voor haar en mijzelf een drankje in en als we eindelijk close naast elkaar op de bank zitten vertelt Maria dat ze steeds maar aan me moest denken, dat ze daarom enkele dagen geleden ook al naar mijn hotelkamer kwam. Met haar vriendinnen bedacht ze het spandoek om mijn aandacht te trekken, en samen reisden ze deze kant op. Ik trek haar stevig tegen me aan en vertel haar hoe blij ik ben, dat ik het eerst niet zo in de gaten had maar dat ze echt in me is gekropen.

We praten en we praten, er is een soort van dwang om elkaar van alles over onze levens te vertellen en ineens kom ik tot besef dat het al diep in de nacht is: ‘kan je hier blijven?’ Maria knikt, ze wijst op haar rugzak, ze heeft alles wat ze nodig heeft bij zich. Bijna verlegen stel ik haar voor naar bed te gaan, om beurten douchen we ons en uiteindelijk liggen we naast elkaar, nog steeds verlegen, weird, dit heb ik de laatste paar jaar echt nooit meer meegemaakt. Maar als dan Maria zich naar me toedraait en me kust valt alles weg, zijn alleen wij twee er maar en trek ik haar tegen me aan, dit wonderschone meisje dat helemaal voor mij vanuit Holland hier naartoe kwam

Het is nog maar een dag of drie geleden dat ik haar in mijn kleedkamer zowat verkrachtte en ik schaam me nog steeds als ik daar aan terug denk. Ik kan nu voor dit meisje alleen maar zachtheid voelen, het liefst zou ik haar verkleinen en in een doosje doen om haar voor altijd bij me te houden. Dicht tegen elkaar liggend geven we elkaar kleine kusjes en strelen we elkaar. Het voelt alsof ik nu pas eigenlijk voor het eerst met een méisje ben, tot nu toe leken ze vooral nuttige voorwerpjes om op los te gaan. Wat ik voel is zachtheid en toch ook een echt sportief meisjeslijf, wat ik voel is aandacht en toch ook pure aantrekkingskracht, wat ik voel is dat ik dit meisje lief vind…

Familie!

De volgende dag gaat vroeg de wekker op mijn phone af. Ehm…, oh ja, shit, ik heb een vlucht naar Kerry Airport laten boeken, van daar ga ik naar Tralee. Maria wordt ook wakker en vraagt, slaperig, wat ik ga doen. Als ik haar vertel dat ik voor het eerst in mijn leven misschien mijn vader ga zien vraagt ze of ze mee mag: ‘ik vind jou lief Fynn, ik ben graag bij je’ zegt ze eenvoudig. Echt, niks aan dit meisje is onecht, ze kan geloof ik alleen maar eerlijk en open zijn en doet nergens moeilijk over. Ik druk haar tegen me aan en zeg ‘graag liefje, maar eigenlijk zou Eaze meegaan. Effe checken bij hem wat hij wil.’ Ik bel hem en als ik dan uitleg dat Maria mee wil gaan bromt hij ‘dóen gast, lief meisje, hou d’r vast! En ‘t komt mij wel uit, dagje met de andere jongens Londen in.’ Hij is zó tof, die gast.

Het is een uur of vier als we uiteindelijk voor de deur staan van het huis waar mijn vader dan moet wonen. Ik ben onwijs zenuwachtig en knijp zowat Maria’s hand tot moes, geruststellend geeft ze me een kneepje terug. Ik bel aan en als de deur openzwaait staat er een meisje voor me, met dezelfde kleur haar als ik, roodbruin. Ik zie hoe haar ogen langzaam groot worden en dan ineens gilt ze ‘Fynn, van de Crows!’ Whow, dit had ik dus even niet verwacht, dat ik zelfs in zo’n uithoek van Ierland meteen herkend zou worden. Ik kan niks anders doen dan breed grijnzen en vraag dan: ‘Ja, ehm…, is je vader thuis?’ Het meisje blijft eerst nog even stokstijf staan, draait zich dan om, rent naar binnen en we moeten allebei lachen als ze opgewonden gilt ‘papa, er staat een beroemde jongen op de stoep, kom eens gauw!’

Echt, ik doe het zowat in mijn broek. Hij is dus thuis en zo meteen ga ik waarschijnlijk voor het eerst in mijn leven mijn vader zien! Er komt een lange man naar de voordeur toegelopen met in zijn kielzog weer dat meisje. En ja hoor, ook weer dat roodbruine haar, een beetje wild halflang, een stoppelbaard, net als ik diepbruine ogen, slank. ‘Hello guys, wat is er?’ Ik weet niks anders te bedenken dan mijn hand uit te steken en me voor te stellen: ‘Fynn, meneer. En dit is Maria, mijn vriendin’ Ik voel hoe Maria me in mijn hand knijpt als ik haar ‘mijn vriendin’ noem. Ik kijk haar aan en zie dat ze het nu ook wel spannend vindt worden. De man stelt zich ook voor: ‘nice to meet you, Patrick O’Connor’ en dan ineens lijkt er iets tot hem door te dringen. Zijn ogen worden groter: ‘Fynn? From America?’ Ik kan alleen maar knikken, voel m’n tranen alweer opkomen, ze zitten los deze dagen. De man is er even stil van, en dan, heel zachtjes: ‘zoon van Emma? Van mijn meisje uit Rotterdam?’ Ik kan weer alleen maar knikken. En dan trekt de man, mijn vader dus, me tegen zich aan en staan we allebei te janken. En dat meisje, mijn zusje dus, staat het met grote ogen aan te kijken…

Als we een beetje tot bedaren komen zegt mijn vader ‘ehm, sorry jongens, kom toch binnen!’ Ik kijk Maria aan, ze staat ook met tranen in haar ogen, glimlacht zó lief tegen me en dan leg ik mijn hand op haar rug, laat haar voorgaan, achter mijn vader en mijn zusje aan lopen we naar binnen. Als we in een grote keuken komen zit daar nog een ander meisje, met oortjes in luistert ze naar iets en als ze onze kleine optocht binnen ziet komen zet ze grote ogen op: ‘Fynn O’Connor!’ gilt ze en kijkt ons allemaal stomverbaasd aan. Ik stel me aan mijn zusjes voor, het jongste heet Roslyn en het oudste Kiera.

Als we allemaal aan de keukentafel zitten zegt mijn vader: ‘ik wil jullie zo meteen iets aanbieden jongens, maar ik moet even mijn meisjes uitleggen wat hier aan de hand is.’ En dan vertelt hij dat hij voor hun moeder nog een andere vrouw had en dat daar ook een kindje werd geboren, ik dus. Dat hij ons verliet, dat ik daarna met mijn moeder naar Amerika vertrok en hij me toen dus kwijt was. De meisjes zijn helemaal flabbergasted, het dringt langzaam tot ze door dat we familie zijn. Kiera is de eerste die opspringt en me omhelst, ‘whow, ik heb een grote broer! En nog een beroemde ook!’ gilt ze. En meteen komt Roslyn er achteraan, plakt zich tegen me aan alsof ze me nooit meer gaat loslaten.’

Ik kan het niet geloven, ik heb nu ineens veel familie! Drie zusjes, Roslyn, vijftien, Laury, zestien en Kiera, zeventien. Mijn vader. Opa en oma. En dan nog mijn soort van stiefbroertje Eaze met zijn ouders, die mijn voogd waren. Ik vind het best veel om te bevatten.
En dan komen er drankjes op tafel en hapjes en nog weer later een paar grote pizza’s terwijl we praten en nog eens praten. Al snel word me duidelijk dat de moeder van mijn zusjes al tien jaar dood is en ze sindsdien met hun drieën zijn. Ik zie dat de meisjes knettergek zijn op hun vader en ik kan er niks aan doen, ik voel echt wel een soort van jaloezie, dat ik hem al die jaren heb moeten missen en in de plaats daarvan een stiefvader kreeg die me jarenlang misbruikte. Na een tijdje roep ik mezelf tot de orde, hij is nu in mijn leven en ik moet daar van genieten!

Maar wat ik nog wel even wil weten is waarom hij ons verliet, want dan zou alles wel heel anders zijn gelopen. Als ik dat mijn vader vraag zie ik hem verstrakken en hij reageert dan: ‘dat is echt een fout in mijn leven geweest, Fynn. Ik was te jong en het was ook niet gemakkelijk met Emma, jouw moeder. Ze wilde als een soort prinsesje verwend worden, terwijl ikzelf amper wist wie ik was, nog zo bezig was te ontdekken wat ik wilde en kon. Really truly sorry, sun.’ Whow, ja, ik ben zijn zóón, echt! Terwijl dat opnieuw tot me doordringt staat mijn vader op om me opnieuw te huggen. En ik sta ook op…

Maria Maria!

We hebben hier in Blennerville, niet veel verderop van waar mijn pa woont een hotelletje aan de kust geboekt en als ik met Maria terug wandel voelt het alsof ik niet helemaal van deze aarde ben. Alsof pas nu alles in mijn leven een beetje bij elkaar begint te passen, iets wat me compleet overdondert. Ik ben stil en als Maria me alleen maar even aankijkt met die mooie blauwe kijkertjes van d’r schiet ik alweer vol. Ik kan het echt allemaal nog niet bevatten, Maria knijpt me begrijpend zachtjes in mijn hand en neemt me mee naar een bankje aan het water, waar we een mooi zicht hebben op de ondergaande zon boven de Atlantische Oceaan.

En daar kom ik langzaam tot rust, het lijkt alsof met de ondergaande zon ook mijn emoties wat tot bedaren komen. En als er na een tijdje een snackwagen langs komt geklingeld trekt Maria een sprintje en koopt ze voor ieder van ons een huge zak friet met mayo en een paar biertjes. En even later zitten we als een van die vele koppeltjes die je hier ziet scharrelen samen te smikkelen, alsof we nooit anders doen, kletsend over mijn pa en giechelend over die opgewonden zusjes met hun ‘er staat een beroemde jongen op de stoep!’ Als het helemaal donker is en het fris wordt lopen we door naar het hotel en in de kamer, alsof het afgesproken is, kleden we ons uit en stappen we samen onder de douche.

Terwijl ik geniet van de aanblik van dat mooie blote meisje neemt Maria het initiatief. Langzaam zeept ze me helemaal in, daarbij verdacht veel aandacht bestedend aan mijn pik. Als ik één wenkbrauw optrek en haar quasi-kritisch aankijk gniffelt ze: ‘ehm Fynn, je weet toch dat hygiëne alles is?’ Ik verdrink zoals steeds in die wonderschone blauwe poeltjes van haar, trek haar dan tegen me aan, til haar op en in een reflex slaat Maria haar benen om mijn heupen. Langzaam laat ik haar zakken tot ik voel hoe mijn paal tussen haar kutlipjes arriveert en dring dan langzaam maar zeker in haar neukbuisje.

En het is anders, het is zó anders dan nog geen week geleden, toen ik haar ook zo op mijn pik zette, maar toen ze nog alleen maar een neukvoorwerpje voor me was. Helemaal niks voelde ik toen, behalve dat lekkere warme nauwe om mijn pik, dat korte moment van being satisfied dat ik steeds maar weer zocht. Hoe is het toch mogelijk dat alles nu zo anders is…
Nog steeds voelt mijn leven alsof het één groot gekkenhuis is waar ik amper controle over heb, maar het verschil is nu wel dat er meer mensen bij zijn gekomen die om me lijken te geven. Met dit meisje voorop, dat misschien in het begin nog wel maar nu toch echt niks meer geeft om mijn beroemd zijn. Ze wil míj, ze wil bij mij zijn om wie ík ben en ik geloof niet dat ik, behalve dan bij Eaze en Laury, ooit dat gevoel bij andere mensen had.

Als ik dieper dan diep in Maria ben aangeland kijk ik haar aan en kus ik haar, en al snel lijkt het of onze tongen een wedstrijdje aangaan met wat daar beneden in onze lijven gebeurt, ook dieper dan diep gaan we steeds weer elkaars mond binnen, alles verkennend wat er te verkennen en alles gevend wat er te geven en alles nemend wat er te nemen valt. Ik realiseer me dat ik niet langer meer vooral wil nemen maar dit meisje vooral wil geven, dat ik dit meisje wil verwennen tot ze niet nóg meer verwend kan worden. Nat als we zijn loop ik met Maria in mijn armen naar het bed en het lukt me om haar neer te leggen terwijl ik mijn pik in haar houd.

Ik zie dat ze kippenvel heeft, om haar te verwarmen ga ik zo close mogelijk op haar liggen en voel hoe haar stijve tepels zich in me willen boren. Langzaam begin ik me in haar te bewegen en omdat ik steeds zo diep mogelijk bij haar binnen wil gaan slaat Maria haar benen om mijn heupen zodat ik alle ruimte krijg. Ik hoor haar kreuntjes en hoe ze een beetje hortend ademt, alles in me is er op gericht om dit meisje te geven wat ze nodig heeft. Zo langzaam als mogelijk neuk ik door, werk ik mijn paal steeds weer zo diep mogelijk in haar bloedhete schachtje, voel ik hoe ze reageert, hoe ze steeds meer kreuntjes laat horen en hoe ze daarbinnen mijn pik in een soort houdgreepje lijkt te nemen.

En dan komt ze, zachtjes kreunend laat ze zich gaan, ik voel aan alles hoe ze haar moment pakt en beleeft en steeds maar weer schuif ik me zachtjes op en neer in haar diepe warme buik, om haar genot te verlengen…




Vóór ze vertrekken voor het tweede concert die avond in Londen gaan Fynn en Maria de volgende dag eerst opnieuw langs bij zijn vader en zijn zusjes. Het is nog steeds allemaal erg onwennig, toch heeft Fynn het gevoel dat hij er al een beetje ‘thuis’ is. Ze spreken af dat hij na zijn Europese tour een paar weken bij hen komt logeren.
Na hun concert in London brengt Fynn met pijn in zijn hart Maria terug naar Holland, naar huis. Daarna gaat hij naar Rotterdam, naar opa en oma en de volgende dag brengen ze met hun drieën Laury terug naar Schiphol. Ook met opa en oma spreekt hij bij het afscheid af dat hij na zijn tour gauw weer langs komt.
En dan is het tijd om zich bij Shout’N Crows aan te sluiten, in Berlijn. Het vervolg van hun tour is een enorm succes, misschien ook wel omdat het Fynn lukt verder van ‘de gretige grietjes’ af te blijven. En, als dan eindelijk de tour voorbij is heeft hij als eerste doel om ‘zijn’ Maria op te halen, die hem daarna voor zover ik weet is gevolgd naar Amerika en hem niet meer heeft verlaten…


Dit was het verhaal over wat roem met je kan doen, zeker als je zelf niet goed in je vel zit.
Bedankt dat je het wilde lezen! Ik zie graag je reactie wat je er van vond.
En nu op naar de volgende story!
Liefs, Zazie