Op zondag blijf ik wat langer in bed liggen. Lars heeft een uitwedstrijd. Hoewel ze tegen een lager geplaats team spelen, zitten de zenuwen er zo vlak voor het einde van de competitie wel in. Tegen deze tegenstander hebben ze de vorige keer gelijk gespeeld. Vreemd genoeg heb ik daar goede herinneringen aan. Bij het telefonisch wedstrijdverslag van Lars heeft Marck mij namelijk naar een spetterend orgasme gebeft. Ook weer zo’n momentje dat ik niet met mijn man kan delen. Deze keer winnen ze wel ruim van deze gasten. Zes tegen nul nog wel. Het team van Lars had duidelijk nog een appeltje te schillen met dit defensieve team.

Zoals altijd begint er weer een nieuwe werkweek. Langzaam begin ik mijn draai en routine terug te vinden. April gaat over in mei. Het weer blijft echter onveranderd goed. Het is echt een mooi voorjaar geworden. Ik vertel Milou dat ik donderdag voor de laatste keer naar het kringgesprek komt. Ze vindt het goed, maar zegt ook dat als ik er weer behoefte aan heb ik altijd welkom ben. Dat is fijn om te weten. Het rennen op woensdagavond gaat alweer beter. Op donderdag blijkt de airco in mijn kantoor het begeven te hebben. Met een ergens achteraf in een berging gevonden oud model ventilator probeer ik letterlijk het hoofd koel te houden. In praktijk werkt het van geen meter. De hele dag zit ik te zweten. Op het eind van de dag is het euvel verholpen. Nou, lekker op tijd dan. Een douche is nodig om mij weer helemaal fris te voelen. We eten later en deze keer moet ik mij haasten om op tijd bij het kringgesprek te zijn.

Ik arriveer wel nog voor Ronald en Geert. Op zich is het wel een nuttige bijeenkomst, maar ik weet nu wel zeker dat ik ook goed zonder kan. Voordat we afsluiten vertel ik de anderen dan ook dat dit mijn laatste keer is. De anderen zijn blij voor mij dat ik al zonder kan. Bibi spreekt mij na de sessie nog even aan. We hebben een leuk gesprek dat niet over seksverslaving gaat. We wisselen telefoonnummers uit en spreken af dat we in contact blijven. Gelukkig kan ik de volgende dag wel weer ‘gewoon’ werken. Na het avondeten gaan we naar een herdenkingsdienst. Het is indrukwekkend en om acht uur zijn we natuurlijk twee minuten stil. Voordat ik naar bed ga, probeer ik mijn witte plekken nog wat bij te kleuren onder de zonnebank.

De mooiste dag van de week is weer aangebroken. Dat het Bevrijdingsdag is, gaat helemaal langs ons heen. Ontbijten, het huishouden, douchen, lunchen, make up en ongedurig ijsberen. Te vroeg vertrekken we naar het neuk hol. Het is nog steeds erg warm, dus draag ik net als vorige week een open topje en een rok. Mijn rokje is wel iets korter deze keer. In het appartement is het aangenaam koel. dat is dan weer een meevaller. Lars installeert zich weer met thee en zijn boek in de fauteuil. Ik trek mijn bh en slipje alvast uit. Lars schudt eens met zijn hoofd als ik mijn lingerie uittrek, maar hij glimlacht er wel bij. Nu is het wachten op Marck. Hij is weer punctueel als altijd. Ik neem mijn minnaar aan de hand mee naar de woonkamer. Heerlijk zoals mijn arm alweer tintelt. Het is een voorbode voor opnieuw iets geweldigs. Ik kruip ook deze keer weer op de schoot van Lars. Hem weer even laten weten dat het goed is. Dat ik hem dankbaar ben. Ik knuffel mijn man stevig.

Plots voel ik een hand op mijn rug. De tinteling die erbij hoort, verraadt dat het geen hand van Lars is. Een vinger gaat over mijn ruggengraat naar beneden. Fuck dit is lekker. Om niet te kreunen kus ik Lars. Twee handen gaan nu onder mijn topje door, via mij heupen en mijn buik naar mijn onbeschermde borsten. Dit kan niet waar zijn. Is dit niet waar ik zo vaak van gefantaseerd heb? Het ultieme genot delen met mijn echtgenoot. Lars heeft nu ook door wat er gebeurt. Hij beweegt zijn armen, maar ik ben hem voor. Stevig pak zijn polsen.
“Rustig, maar. Het is goed. Echt waar.” Meteen kus ik mijn man nog een keer. Marck heeft mijn tepels gevonden. Mijn lichaam is meteen in opperste staat. Alleen Marck kan met een subtiele aanraking mij zo week maken. Nu kan ik een kreun niet meer onderdrukken. Lars kijkt met een mengelmoes van verbazing, ongeloof en schrik. Ik moet hem geruststellen.
‘O, schat. Ik wil dit heerlijke gevoel met jou delen. Omdat ik van je hou. Vertrouw me, het is goed zo.” Marck rolt mijn harde tepels tussen duim en wijsvinger. Zijn andere vingers masseren mijn borsten. Ik blijf Lars maar kussen, ook al krijg ik geen respons. Wel blijf ik zijn polsen stevig vasthouden. Marck verplaats één hand naar mijn kont. Hij aait even over mijn bil. Dan schuift de hand onder mijn rok door. Met een vinger draait hij kringetje op mijn anus. Ik word helemaal gek. Dit is zo fantastisch.

Ik licht mijn kontje iets omhoog. Net al vorige week slaat Marck mijn rok omhoog over mijn rug. Het duurt niet lang voordat ik zijn besneden eikel weer door mijn spleetje voel schuren. Ik laat de polsen van Lars nu los. Ik sla mij armen om zijn nek en pak mijn man stevig vast.
“Kijk hoe ik geniet,” fluister ik. “Beleef hoe ik seks heb. Voor jou. Omdat ik van je hou. Omdat het onze relatie perfect maakt. En jij maakt het mogelijk. Ons geluk. Ons… Aaaaaaaah.” Marck stoot door. Fuck, wat weer onaards lekker. Dat ongekend fantastische gevoel van mijn maximaal opgevulde vagina. Marck begint wederom rustig te stoten. Dat is wel zo prettig in deze positie. Het is ook precies hoe ik het in gedachten heb. Geen verbazing deze keer dat Marck mij weer perfect aan voelt.
“O, Lars… Dit is… Zo… Lekker,” hijg ik in zijn oor. Marck zijn machtige pik klieft nog steeds op en neer door mijn drijfnatte kut. Twee handen heeft hij nu op mij heupen. Gestaag neukt hij mij steeds verder in hogere sferen.
“O, Lars… Ik wou… Dat je… Dit… kon… Voelen… Zo goed… Zo fucking… Goed… Houd me… Vast… Alsjeblieft… Pak me… Vast…”

Ietwat schuchter voel ik de armen van mijn man op mijn rug. Hij doe het. Lars neemt mij in zijn armen. Op dit geweldige moment. Ik wil mijn intense genot met hem delen. Hem deel uit laten maken van mijn seksleven. Dit is al een tijdje mijn ultieme fantasie. Heerlijk geneukt worden door Marck, terwijl ik Lars vast houd. Ik had nooit gedacht dat het uit zo komen. Maar nu gebeurt het. Echt. Ik kreun het uit van ultiem genot. Marck beweegt iets sneller. Langzaam wordt ook de druk van armen op mijn rug steeds steviger. Lars pakt mij steeds steviger vast. Mijn lichaam raakt weer in overdrive. Mijn opwindbaarheidsmeter staat al ver in het rood. Aan de subtiele geluiden en bewegingen van Marck weet ik dat ook mijn minnaar zijn hoogte punt nadert. Ik kijk Lars diep in zijn ogen.
“Ik ga… Klaar… Komen… Voor… Jou… Dit… Lichaam… Is van… Jou… Alleen… Van… Jou… Ik hou… Van…” Marck komt klaar. Het brengt mij ook over het randje. Met een laag gebrul spuit hij zijn rijkelijke sperma in mijn krampende vagina. Ik sla mijn armen weer om de nek van Lars en knijp hem stevig tegen mij aan. Mijn hele lichaam trilt en schokt. Het voelt zo verdomde goed. Het ultieme gevoel van een orgasme neemt mijn lichaam en brein in zijn bezit. Tranen van geluk komen uit mijn ogen. Dit is het. Zo wil ik het.

Als Marck zijn half stijve uit mijn kutje laat glijden, kom ik weer bij mijn positieven. Ik lig nog steeds in de armen van mijn lieve schat. Ik blijf hem knuffelen en laat mijn kontje weer zakken, zodat ik stevig op zijn schoot zit. Even later hoor ik Marck de voordeur achter zich dicht doen. Jammer. Ik had hem ook graag langer hierbij betrokken gehad. Het is niet anders. Ik ben toch ultiem gelukkig. Ik kijk weer in de ogen van Lars. Zijn ogen zijn vochtig, net als de mijne. Ik hoop dat het is omdat hij mijn geluk deelt.
“Dank je, lieverd. Dat je mij met Marck seks laat hebben. Het is wat ik nodig heb, en jij gunt mij dit. Daarom ben zo blij dat ik het vandaag met jou kon delen. Dat betekent heel veel voor mij. Zo kan ik jou mijn dankbaarheid tonen. Ik ben nu echt gelukkig. Mijn leven met jou is nu helemaal perfect. Ik hou zoveel van jou.” Lars zegt niets, maar hij aait mij zachtjes over mijn rug. Dat gebaar doet mij veel. Het is goed zo.

Ik knuffel nog even met Lars en sta dan op. Ik trek mijn lingerie weer aan. Ik was snel het kopje van Lars af. De lieve schat is er niet eens aan toe gekomen om het leeg te drinken. We rijden terug naar huis. Lars praat met mij, maar is wel weer wat stiller. Het geeft niet. Het was voor hem ook onverwachts. Voor mij ook, overigens. Dit soort dingen gebeuren nu eenmaal als je deze het minst verwacht. Dat maakt ze niet minder bijzonder. Deze dag zal ik mij altijd blijven heugen, dat weet ik zeker. Ik maak mijn vulva goed schoon terwijl Lars weer een heerlijke maaltijd fabriceert. Na het eten hang ik weer lang met Naomi aan de telefoon. Het lijkt wel een wedstrijdje wie het gelukkigst is. Na vandaag gaat mijn vriendin dat never nooit niet winnen. Ik kruip bij Lars op de bank. Hij kijkt tv. Ik ga liggen en leg mijn hoofd op zijn schoot. Hij aait zachtjes door mijn zwarte haren. Het is zonder seksuele lading, maar toch lekker intiem.

Het zit mij dwars dat ik niet weet waarom Lars wat stiller is. Als ik één ding geleerd heb van mij zware borderline periode, is het dat ik niet zomaar in mag vullen wat mijn man denkt. Als ik toen geweten had dat hij zoveel moeite had met mijn zoektocht naar meer seks, was menigeen wellicht heel anders verlopen. Milou zegt dat we meer met elkaar moeten praten. Dit lijkt mij ineens een heel geschikt moment daar voor.
“Lars?” Mijn man bromt wat. Hij kijkt waarschijnlijk stug naar de tv.
“Zou je volgende week opnieuw mijn samenzijn met Marck met mij willen delen. Ik vond het echt geweldig en het zou mij heel gelukkig maken.” Milou zou trots op mij zijn. Ik bespreek mijn gevoelen met mijn man. De hand van Lars stopt met aaien. Mooi. Ik heb zijn aandacht.
“Lieverd, daar ben ik al de hele tijd over aan het denken,” zegt Lars. “Ik zie dat het jou gelukkig maakt. Meer wil ik niet. Het deed mij echter pijn om jou zo te zien genieten met een andere man. Ik gun jou dat jij je seksuele bevrediging krijgt. Ik realiseer mij dat dit ook goed is voor onze relatie. Maar wat vandaag gebeurd is, dat trek ik geen tweede keer meer. Ik kan en wil niet jouw cuckold zijn. Sorry, maar de volgende keer wil ik er niet meer bij zijn als jullie seks hebben.”

Kuk wat? Wat is dat nou weer? Ach, het is ook niet belangrijk. Lars is nu ook eerlijk tegen mij. Voor hem geldt dat hij dat in mijn moeilijke periode ook beter had kunnen zijn. Zijn subtiele hints en houding heb ik gewoon niet goed kunnen interpreteren. Blijkbaar heeft Lars ook geleerd van de therapie bij Milou. Het is niet het antwoord waar ik op heb gehoopt. Dat is Jammer, maar ik zal het accepteren. In een goede relatie moet je nu eenmaal leren om te geven en te nemen.
“Het geeft niet, schat, zeg ik terwijl ik zachtjes over zijn been aai. Ik ben blij dat jij je gevoelens met mij deelt. Hoewel ik het jammer vind, respecteer ik jouw mening.” Het zal dus bij deze ene keer blijven. Misschien wordt de herinnering eraan daardoor des te beter.

Lars is de volgende ochtend nog steeds wat stiller. Nu denk ik dat het van de gezonde spanning is. Vorige week heeft de concurrent van zijn voetbalteam verloren. Met nog twee wedstrijden te gaan is het verschil zes punten geworden. Volgens Lars kan het kampioenschap ze nu sowieso niet meer ontglippen, omdat zijn team ook een veel beter doelsaldo heeft. Maar in theorie kunnen ze nog ingehaald worden. Vandaag hebben Lars en zijn teamgenoten met een gelijk spel genoeg om al kampioen te worden. Ik begrijp de spanning dus wel bij mijn echtgenoot.

Het is vandaag dan ook weer drukker om het veld. De wedstrijd is nauwelijks begonnen, of Lars knalt van zo’n dertig meter op het doel. Of de keeper nog niet wakker is, of dat hij dit totaal niet zag aankomen, dat weet ik niet. Wel blijft hij stokstijf staan als de bal naast hem het doel in vliegt. De bal was niet eens goed in een hoek geplaatst. Boeien. Het is één tegen nul. Je voelt meteen aan het team van Lars dat het nu niet meer fout kan gaan. Alle spanning valt van de spelers af en ze beginnen allemaal goed te voetballen. Het andere team heeft geen schijn van kans. Dubbele cijfers worden niet gehaald, maar met negen tegen nul druipt de tegenstander na het laatste fluitsignaal af. Een orkaan van vreugde barst los. Ze zijn kampioen. Dat moet natuurlijk gevierd worden. Dat feestje wordt in de kantine al in gang gezet. Via de shoarma tent belanden we in de stad. Ik weet dat ik het beter niet kan doen, maar ik drink weer gezellig mee. Het ene na het andere biertje wordt in mijn handen geduwd. Gelukkig kan ik er een paar kwijt bij Lars als ik te ver achter raak. Om twee uur worden we het laatste café uit gewerkt. Een aantal gaan nog door, thuis bij één van de teamgenoten van Lars. Wij houden het echter voor gezien. Eenmaal thuis val ik als een blok in slaap.

Natuurlijk heb ik de volgende ochtend weer een kater. Een hele heftige. Lars heeft natuurlijk weer nergens last van. Normaal verbijt ik mij, omdat ik geen voorstander ben van het gebruik van pijnstillers. Deze keer maak ik een uitzondering. Mijn hoofd knalt bijna uit elkaar en ik moet toch echt naar mijn werk. Eigen schuld. Om goed te functioneren, neem ik daar zelfs nog een tweede pijnstiller. Gelukkig heb ik geen derde meer nodig. Lars is weer uitbundiger als hij thuis komt. Het kampioenschap heeft hem duidelijk in een beter humeur gekregen. Tijdens het avondeten krijg ik een hele beschrijving over een zeldzame foutmelding van een of ander apparaat. Ja, heel interessant. Ik luister geduldig. Het is fijn dat Lars weer zo ontspannen is.

Natuurlijk bespreken we bij Milou wat afgelopen zaterdag heeft plaatsgevonden. Ze geeft aan dat dit wat haar betreft een ondoordachte actie van mij is geweest. Een die ik zonder borderline waarschijnlijk niet gemaakt zou hebben en die helemaal verkeerd zou hebben kunnen uitpakken. Ik ben niet de enige die er van langs krijgt. Lars had het namelijk niet moeten accepteren. Hij had resoluut er een einde aan moeten maken en in dit geval minder met mijn specifieke gevoelens rekening moeten houden. Milou sluit het wel positief af. Ze prijst ons dat we er over hebben gesproken en dat we het naar tevredenheid hebben opgelost. Dat is belangrijk. Eigenlijk had ze natuurlijk liever gehad dat we er van tevoren over hadden gesproken. Dat vind ik een beetje oneerlijk, omdat het een soort van spontaan gebeurde. Toch houd ik een goed gevoel over van ons gezamenlijk gesprek. Trouwens ook van het gesprek wat ik daarna nog alleen heb met Milou.

Woensdag op het werk voel ik mijn telefoon trillen. Ik vind het nooit prettig als ik op het werk gebeld word, maar toch kijk ik wie het is. Bibi. Wat wil die nou? Gelukkig kan ik opnemen. Bibi vraagt of ik morgenavond wat te doen heb en of ik het leuk vind om met haar af te spreken. Ik heb niets te doen, omdat ik niet meer naar het kringgesprek ga. Dat is natuurlijk de reden dat Bibi specifiek op donderdagavond wil afspreken. Ik vraag haar of zij dan niet naar het kringgesprek hoeft. Ze ontkent en zegt dat ze mij dat morgen wel uit zal leggen. Als ik met haar af wil spreken, wil dat zeggen. We spreken af bij een café in het centrum. Het lijkt mij leuk om eens echt privé met Bibi te praten. Ik verheug mij dan ook op onze afspraak. Ik vertel ’s avonds tegen Lars dat ik voor morgen avond een afspraak heb gemaakt met iemand die ik bij het kringgesprek heb ontmoet. Hij schrikt meteen. Oké, dat had ik beter wat subtieler kunnen brengen. In het kringgesprek zitten alleen maar seksverslaafden. Ik snap dat hij het niet zo’n goed idee vindt dat ik met zo iemand afspreek. Ik vertel hem over Bibi, dat het dus een vrouw betreft en dat hij zich geen zorgen hoeft te maken dat ik een terugval heb. Alsof het uitmaakt dat Bibi een vrouw is. Alsof ik mijn seksuele behoeftes bij haar niet zou kunnen laven. Maar goed, Lars lijkt wat gerustgesteld. Het zou toch ook te gek zijn dat ik niet meer met andere mensen af kan spreken, omdat Lars meteen denkt dat ik ermee het bed in zal duiken. Kom op zeg. Het moet niet gekker worden. Ik ga dan maar een stukje rennen. Redelijk gemakkelijk maak ik de drie kilometer vol. Misschien de volgende keer nog eens het rondje van vijf kilometer proberen.

Helaas is hemelvaart geen verplichte feestdag. Ik moet dus gewoon naar het werk. Na het avondeten maak ik mij deze keer niet klaar voor het kringgesprek, maar voor de afspraak met Bibi. Ik geef Lars nog een kusje. Ik kan mij niet aan de indruk onttrekken dat Lars het nog steeds niet helemaal vertrouwd. Het is mij duidelijk niet gelukt om hem helemaal gerust te stellen. Heb ik komende dinsdag in ieder geval iets om met Milou te bespreken. Ik loop bij het afgesproken café naar binnen. Ik zie Bibi niet. Ik bestel een cola en zoek een rustig plekje. Geen alcohol voor mij deze keer. Afgelopen maandag zit nog vers in mijn geheugen. Natuurlijk kan één pilsje of wijntje geen kwaad, maar toch. Bibi is er ook nog niet op de afgesproken tijd. Na tien minuten wil ik teleurgesteld vertrekken, als Bibi komt binnen gesneld. Ze zwaait naar mij en ploft naast mij aan het tafeltje.

“Sorry,” zegt ze. “Ik was proefwerken aan het corrigeren. Dat schoot sneller op dan ik had gedacht en ik vond het zonde om de laatste twee tot morgen te laten liggen. Ik had je eigenlijk even een WhatsApp moeten sturen. Fijn dat je er nog bent.” Het is al goed. Bibi besteld een wijntje en we raken in gesprek over van alles en nog wat. Het is heel gezellig. Tegen tienen komt een bekende van Bibi bij ons zitten. Ze stelt zich voor als Sally. Ik kan de vriendin van Bibi niet goed plaatsen. Ik schat haar net aan dertig. Niet veel ouder in ieder geval. Ze heeft een licht getinte huid en volle bos halflang krullend haar. Net zo zwart als dat van mij. Ik meen een vaag Engels accent te horen in haar overigens correcte Nederlandse uitspraak. Verder tijdens ons gesprek meen ik op te maken dat Sally single is en dat Bibi de nacht bij haar door zal brengen. Dat zal niet alleen zijn om te slapen, Bibi kennende. Het wordt mij te laat en ik neem afscheid van de beide dames.
“We bellen,” roept Bibi mij nog na. Graag denk ik en zwaai nog een keer. Het was echt heel gezellig.