Als ik de volgende ochtend om 7 uur opsta, is mijn moeder ook al wakker. Ze maakt zelfs ontbijt voor me. Normaal moet ik het zelf uitzoeken. Niet dat ik ook zou willen dat ze het voor me doet. Maar nu accepteer ik het. Ik bedank haar zelfs.

Half acht spring ik op de fiets en race ik naar Sonja. Vroeger dan ik had beloofd ben ik er, maar ze is alweer druk bezig. De kleine slaapkamer is helemaal klaar, inclusief de plinten. Ze is nu bezig met de plinten in de hal.

“Ik heb gisteravond ook nog een paar uurtjes doorgewerkt”, zegt ze. “En vanochtend was ik alweer om 6 uur wakker.”

“Wat gaan we vandaag doen?”, vraag ik. “En in welke volgorde?”

“Ik stel voor dat we de hal even zo laten”, zegt ze.

Ze kijkt even om zich heen. Haar handen op haar heupen. Ze ziet er stoer uit. En ongelooflijk sexy. Ze heeft vandaag een hardloopbroek aan. Zo’n elastische. Als een tweede huid sluitend om haar billen en benen. Het zit ongetwijfeld lekker en geeft haar meer bewegingsvrijheid dan de strakke spijkerbroek die ze gisteren droeg. Maar zo kan ik haar helemaal nog maar moeilijk bekijken zonder aan seks te denken. Al haar vormen kloppen, alles is proportioneel. Ze heeft me min of meer beloofd dat ze een keer met me zal neuken. Nou ja, misschien dan. Het is een droom die ik koester.

“We gaan dus eerst even de woonkamer leeg maken. Het bed en het kleine spul kan even in de berging. Ze komen vanmiddag pas met de meubels, maar het kan maar klaar zijn. Daarna moeten we aan de slag in de grote slaapkamer. Die moet vandaag echt helemaal klaar komen, want morgenochtend komen ze de slaapkamermeubels brengen. Als we hetzelfde tempo aanhouden als gisteren, moet dat wel lukken.”

Het logeerbed wordt opgevouwen en we sjouwen het naar de berging. Het kleine spul gaat dezelfde kant op en de woonkamer is weer leeg. Ik stofzuig nog een keer en zij gaat er met een vochtige doek achteraan. Alles blinkt.

“Nu al die dozen naar de kleine slaapkamer”, zegt Sonja. “Als we het netjes opstapelen, moet alles er in kunnen. Dozen met servies, potten en pannen en zo, zetten we gelijk in de keuken”.

We sjouwen de dozen één voor één naar de kleine slaapkamer, of lopen ermee door naar de keuken. Sommige dozen zijn zwaar omdat er veel boeken in zitten. Anderen wegen bijna niks, daar zitten meestal alleen kleren in. Het zijn ruim 100 dozen. Hoe kun je zoveel troep verzamelen! De meeste tijd gaat zitten in het al zoveel mogelijk uitsorteren en bij elkaar zetten van dozen met vergelijkbare inhoud. Nu even wat werk, maar later scheelt dat bij het opruimen. We zijn nog voor 11 uur klaar met die klus. We komen er nu achter dat we nergens kunnen zitten. We sjouwen het bed naar de grote slaapkamer en zetten weer een provisorisch tafeltje in elkaar van een verhuisdoos en twee laminaatplanken. Sonja pakt twee biertjes uit de koelkast. Alcoholvrij.

“Ik ben erachter gekomen dat het spookt hier”, zegt Sonja, als we op het bed zitten en proosten met het biertje.

“Hoezo?”, vraag ik. “Hoor je geluiden?”

“Nee, juist niet”, zegt ze. “Als je zo hoog woont, is het eigenlijk best stil. Maar ik zou zweren dat ik vanochtend een slipje miste toen ik de was even sorteerde.”

Ik verslik me bijna in mijn biertje. Ik had natuurlijk kunnen weten dat ze het zou merken. Ik besluit om weer eerlijk te zijn.

“Het spijt me”, zeg ik. “Ik heb het gisteren in een opwelling meegenomen.”

Ze lacht. “En wat heb je ermee gedaan?”

Ik aarzel, maar ze lijkt niet boos te zijn, of het raar te vinden, of zo. Ik ben benieuwd hoe ze reageert als ik de waarheid vertel.

“Ik heb het mee naar bed genomen, ik heb het bekeken, en er aan geroken.”

“En toen?”, vraag ze, alsof ze zeker weet dat er meer moet zijn.

“Ik heb me afgetrokken en mijn sperma in het slipje opgevangen”, zeg ik.

“Goed van je!”, zegt ze. “Maar krijg ik het ook nog terug?”

“Wil je het dan nog terug?”, vraag ik.

“Ik ben er niet aan gehecht, maar ik zou niet graag hebben dat je moeder het vindt en dat je iets uit te leggen hebt. Hoe minder je tegen haar hoeft te liegen, des te beter.”

Ik knik. “Ik zal het wassen en mee terug brengen.”

“Laat dat wassen maar zitten”, zegt ze. “Als je niet uitkijkt ziet je moeder dat nog. Ik neem aan dat je het nu niet bij hebt, maar gooi het morgen hier maar bij de was, oké.”

Ik knik. Ik heb het er warm van gekregen.

“Kom, we ruimen de boel hier op en gaan aan de slag. Er is nog veel te doen.”

We volgen dezelfde riedel als de eerdere kamers: schoonmaken, stofzuigen, plastic, ondervloer en dan weer rij voor rij de laminaatplanken. Rond één uur krijgt ze een appje van de meubelleverancier dat ze hen tussen 14:30 en 15:30 kan verwachten. We laten de boel even liggen en lopen dit keer samen naar de snackbar om daar iets te eten. Ze neemt weer een broodje gezond en een groot slaatje, met een beker melk. Ik neem ook een groot slaatje en een beker melk, maar laat me dit keer verleiden tot een broodje kroket.

“Het is prima om je zelf af en toe te verwennen, of te laten verwennen”, zegt ze. “Doe ik ook wel eens.”

Ze doelt op mijn broodje kroket, maar de dubbele betekenis ontgaat me niet. Ik zou het prima vinden om haar te verwennen. Graag zelfs.

Terwijl we zitten te eten krijgt ze een telefoontje. Ik heb al snel door dat het mijn moeder is.

“Vanavond moeten we uiterlijk zes uur klaar zijn”, zegt ze, als het gesprek voorbij is. “Je moeder wil om zeven uur langskomen. Ze wil dat we een keer echt met elkaar praten, over alles wat er gebeurd is, en hoe we verder moeten. Als ik geen bezwaar had, kon ze eigenlijk niet meer langer wachten. De eerste keer dat we tijd maken voor een echt gesprek.”

“Maar jullie hebben toch al een jaar contact met elkaar?”, vraag ik. “Wat is er dan nu nog te bespreken?”

Ze kijkt me lang aan, een glimlach om haar mond.

“Zeker hebben we alweer zo lang contact”, zegt ze. “Maar dat is allemaal vrij oppervlakkig geweest. Het gesprek, of meer waarschijnlijk, de gesprekken die wij nog moeten voeren doe je niet even over de telefoon of Whatsapp. Die voer je samen in één kamer. Ik heb haar, en mijn ouders, veel pijn gedaan. Maar zij mij ook!”

“Ben je zenuwachtig?”, vraag ik. Ik weet het antwoord al. Ze praat met trillende stem.

“Ja”, geeft ze toe. “Het zijn geen makkelijke gesprekken. Tot nu toe was het vooral opnieuw kennismaken, uitwisseling van feitelijkheden, en dat we elkaar graag weer in ons leven willen. En praten over hoe ze me kon helpen om weer naar Nederland te komen. Maar nu zullen we de diepte in moeten. Onze ziel blootleggen. Uitpraten wat er is gebeurd. Elkaar begrijpen. En zorgen dat onze liefde als zusters weer opbloeit. We hebben alleen elkaar, weet je.”

Bijna dezelfde woorden heeft mijn moeder gisteren gebruikt. Alleen betrok zij mij er ook nog bij.

“Je hebt ook mij nog”, zeg ik.

Ze glimlacht.

“Natuurlijk”, zegt ze. “En daar ben ik dankbaar voor. Maar het is toch anders, dat begrijp je hopelijk.”

Ik knik. Natuurlijk begrijp ik dat. Wij hebben geen verleden, mijn moeder en zij wel.

Als we gegeten hebben, lopen we weer naar haar appartement. In de gang draait ze zich om.

“Wil je me zoenen?”, vraagt ze, een beetje aarzelend.

Natuurlijk wil ik dat. Ze komt een stapje dichterbij en ik sla mijn armen om haar middel. Dat is even te gehaast, merk ik aan haar reactie. Dan drukt ze haar warme lichaam tegen me aan en onze lippen vinden elkaar. Het is een langzame, tedere kus. Ik glijd met één hand onder haar T-shirt en streel haar rug. Ik voel naar haar BH-bandjes en de sluiting. Met één hand probeer ik de sluiting te openen. Het leidt tot wat onhandig gefriemel, maar er opent zich niks. Ze laat me mijn gang gaan. Als het te lang duurt, haal ik mijn tweede hand er maar bij. Gelukkig lukt het nu wel. Haar BH schiet los en ze creëert wat ruimte tussen onze lichamen. Ik krijg zo toegang tot haar heerlijke borsten. Ik streel ze zachtjes. De gladde huid van haar mooie ronde borsten, de kleine rimpeltje in haar tepelhoven. Haar harde tepels met een wat onregelmatig oppervlak.

“Dat doe je perfect”, fluistert ze. “Zo krijg je een vrouw wel lekker nat, mij in ieder geval wel.”

Ze drukt mijn handen naar beneden en met beide handen achter haar rug sluit ze haar BH weer.

“Maar nu moeten we aan het werk”, zegt ze. “Als we een beetje op tijd klaar zijn, kunnen we weer samen douchen.”

Haar belofte geeft me vleugels. We werken hard door. Als er om half vier gebeld wordt voor de meubels, hoeven er nog maar twee planken. En de plinten uiteraard. Er klinkt een krakende stem door de intercom.

“Verstegen, bankstel, salontafel en eettafel met 6 stoelen.”

“Nou, dan ben je goed hier”, zegt Sonja. “Er is een goederenlift aan de andere kant, via de achteringang. Je komt dan helemaal aan de andere kant van de galerij uit, maar dat zal voor jullie geen bezwaar zijn?”

“We zijn al blij dat we niet de trap op hoeven. Kunnen we daar zo naar binnen?”, vraagt de krakende stem

“Nee”, zegt Sonja. “Maar ook daar kun je me bellen. Dan kan ik de deur van hieruit openen.”

De intercom wordt weer stil en we wachten in de gang. Hij zal binnen een minuut wel opnieuw bellen. Als de bel weer gaat, opent Sonja de achterdeur en nu kunnen we wachten op de meubels. Het duurt even, maar dan zien we helemaal aan de andere kant van de galerij beweging. Twee mannen rijden een driezitsbank op een platte kar over de galerij. Een derde man draagt twee stoelen. Ze doen voorzichtig, om niks te beschadigen. De bank blijkt nog niet zo makkelijk naar binnen te kunnen. Even is er paniek als het erop lijkt dat het niet gaat lukken via de voordeur. In het ergste geval zal het hele raam eruit moeten, maar dat is een forse operatie. Dan moet er nog een glazenzetter bijkomen. Uiteindelijk lukt het door zowel de voordeur als de kamerdeur uit de scharnieren te nemen. Zo kunnen ze net de draai maken zonder de bank, de kozijnen, of de net gestucte muren te beschadigen.

De rest van de meubels gaat nu soepel. Ze heeft niet op een paar centen gekeken. De tafel heeft een massief houten blad van zeker acht centimeter dik en zware stalen poten. Een dikke laag vilt eronder voorkomt dat ze het pas gelegde laminaat beschadigen. De stoelen zijn bekleed met echt buffelleer, eveneens met een stalen frame. Ze veren een beetje door als je erin gaat zitten. Ze zitten heerlijk! De tafel komt voor in de woonkamer, bij het raam. Het bankstel, bestaande uit een driezitter en een tweezitter, is eveneens van echt leer. Ze komen achterin, bij de deur naar de slaapkamer. De driezitter blijkt met één beweging snel om te bouwen naar een logeerbed. Het ziet er plotseling heel anders uit in de woonkamer. Nog steeds niet bewoond, maar het begin is er.

Ze biedt de mannen koffie aan, maar ze hebben geen tijd. Dat komt eigenlijk ook wel goed uit. Als ze vertrekken aarzelt één van de mannen nog even bij de deur. Het is een knappe, jonge kerel, met korte blonde haren. Vrouwen vinden hem vast knap. Hij zegt wat tegen Sonja. Ik zie dat Sonja haar hoofd schud en wat tegen hem zegt. Hij kijkt een beetje teleurgesteld, draait zich om en volgt de andere mannen.

“Wat wilde hij nog?”, vraag ik, als ze weg zijn.

“Hij vroeg me of hij me later nog een keer mocht bellen. Hij wilde een keer iets met me drinken, of lunchen”, zegt ze. “Maar mijn hoofd staat daar nog even niet naar.”

“Je hebt mij al!’, zeg ik. Dat is vooral als een grapje bedoeld, maar ik ben toch blij dat ze

niet ingegaan is op zijn verzoek.

Ze glimlacht, maar haar ogen zijn heel serieus.

“Je beseft toch dat wat er ook tussen ons gebeurt, dat niet heel lang kan duren?” zegt ze.

Uiteraard besef ik dat. En relatie tussen ons is natuurlijk uitgesloten.

“Wat gaat er precies tussen ons gebeuren?, vraag ik haar.

Ze kijkt me aarzelend aan.

“Dat weet ik ook nog niet”, zegt ze. “Ik probeer je ook wat te leren. Maar ik geef toe dat ik het zelf ook fijn vind. Je leert snel en weet me te verwennen. We kijken stapje voor stapje hoe ver we gaan. Misschien wel all the way, maar we kunnen dit niet heel lang laten duren. Ik hoop dat je dat begrijpt.”

Ik begrijp het wel. We zijn ten slotte familie van elkaar en dat maakt het eigenlijk sowieso not done dat we intiem zijn. Mij kan het niet schelen. Mijn gevoel zegt me dat ik met haar naar bed wil en ik hoop zo dat zij dat uiteindelijk ook wil.



“We moeten verder”, zegt ze. “Ik wil straks echt weer samen met je douchen.”

Ik kijk op mijn telefoon. Dat gaan we nooit redden om voor zes uur nog alles af te ronden. Maar we gaan aan de slag. Het is half zes, als we nog maar halverwege zijn met de plinten. Die gezamenlijke douche kan ik wel schudden. Mijn hart klopt in mijn keel en ik verlang naar haar, maar waarschijnlijk gaat het niet lukken. Dan legt Sonja haar gereedschappen aan de kant.

“Kom”, zegt ze. “We stoppen er mee voor nu. We gaan even naar de woonkamer.”

In de woonkamer tovert ze met één beweging de driezitter om in een logeerbed.

“Je hebt wel eens een meisje gevingerd, zei je toch?”, vraagt ze

Ik knik. “Wel drie keer.”

“Op één avond?”, lacht ze.

“Nee, natuurlijk niet”, zeg ik. “Maar ze is wel elke keer klaargekomen.”

Sonja vlijt zich neer op het logeerbed.

“Laat maar eens zien wat je kunt”, zegt ze.

Mijn hart slaat drie keer over. Fuck, dit is zoveel beter dan dat samen douchen van gisteren! Ik ga voor het eerst haar kutje aanraken. Sterker nog, ik ga haar een eerste orgasme bezorgen. Het eerste waar ik bij ben, ten minste. Ze ligt verleidelijk op haar zij te wachten, haar hoofd steunend op één arm. Haar T-shirt is wat omhoog geschoven en haar blote buik zichtbaar.

Ik ga tegenover haar op de bank liggen. Mijn hand glijdt over haar buik. Ik probeer onder het flexibele stof naar binnen te glijden, richting haar slipje.

“Doen we niet aan voorspel?”, vraagt ze. “Je gaat gelijk op je doel af?”

Nee, nee, natuurlijk niet. Een vrouw moet veroverd worden, herinner ik me nu weer. Ik schuif dichter naar haar toe en leg mijn hand op haar heup. Mijn lippen zoeken en vinden die van haar. Ik zoen haar, eerst zachtjes, dan meer hartstochtelijk. Ik wil haar en de opwinding neemt toe. Ze aarzelt even. Waarom toch steeds? Omdat ik familie ben? Als ik me daarover heen kan zetten, moet zij het ook kunnen. Dan beantwoordt ze mijn zoenen. Haar vrije hand gaat door mijn haar. Ik laat mijn hand weer onder haar T-shirt glijden. Ik streel haar rug, haar zij, haar buik. Dat ga ik opnieuw richting haar BH-bandjes en probeer ze weer met één hand los te maken. Ik krijg een enorme kick als het ditmaal lukt en de bandjes losschieten! Haar BH blijft aan haar schouders hangen, maar haar borsten krijgen de vrijheid. Ze hangen nu een beetje naar opzij. Dat is nou eenmaal de richting waarin de zwaartekracht werkt. Ik bemin haar borsten met mijn hand. Ik hoor haar zachtjes kreunen. Een signaal dat ze het lekker vindt. Ik voel met mijn hele lichaam hoe ze stukje bij beetje met één hand bezig is haar sportbroek naar beneden te stropen. Dat is weer een duidelijk signaal.

Mijn hand glijdt nu over haar buik naar beneden. Haar sportbroek zit ergens rond haar bovenbenen. Haar slipje heeft ze nog wel aan, een hipster weer, laag op de heupen. Mijn hand glijdt voorzichtig haar slipje in. Daar word ik even afgeremd door haar niet onaanzienlijke hoeveelheid schaamhaar. Ik ploeg me er voorzichtig doorheen. Haar schaamlippen zijn vochtig. Ik ben nu zo opgewonden dat ik ze meteen probeer te splijten met mijn vingers. Ik moet naar haar clitoris, haar pretknopje, om haar in de zevende hemel te voeren.

“Rustig”, zegt ze, terwijl ze haar onderlichaam iets terugtrekt. “Een vrouw beminnen doe je zoals je een piano bespeelt. Met je vingertoppen, met gevoel, en op de melodie. Luister, kijk, en voel de reacties van de vrouw en reageer daar op. En ga niet meteen op je doel af, weet je nog? Verken de omgeving, windt haar op, maak haar hongerig naar meer, breng haar in extase!”

Ik trek mijn hand iets terug en ga nu met een omweg verder naar beneden. Ik streel haar schaamlippen, de rechter en de linker apart. Tussen haar buitenste schaamlippen puilt er wat zacht weefsel uit. Ik heb genoeg close-ups van vagina’s gezien om te weten dat dit haar binnenste schaamlippen zijn. Ze zijn bij haar groot genoeg om iets uit te steken. Nog verder naar beneden wijken haar schaamlippen iets uit elkaar. Een klein straaltje geil loopt eruit en verdwijnt tussen haar benen.

Ze gaat op haar rug liggen en duwt met beide handen haar sportbroek en slip helemaal naar beneden, tot over haar opgetrokken knieën. Ze trappelt net zo lang tot één van haar benen vrij komt. Ze spreidt haar benen iets en geeft me nu volledig toegang tot haar heiligdom. Ze sluit haar ogen en blijft stil liggen in afwachting van mijn hand. Van onderaf duw ik mijn vinger tussen haar schaamlippen en splijt ze naar boven toe helemaal open. Ze kreunt en trekt haar T-shirt helemaal naar boven, zodat haar borsten vrij komen. Ik neem haar dichtstbijzijnde tepel tussen mijn lippen en zuig er voorzichtig op.

“Harder”, kreunt ze.

Het vacuüm in mijn mond trekt haar tepel verder naar binnen en met mijn tong bewerk ik de harde knop.

“Oh, fantastisch”, kreunt ze. “Mijn clit, nu.”

Mijn middelvinger vindt haar pretknopje en speelt ermee. Ik draai er cirkeltjes omheen, beweeg erover van boven naar beneden, en van links naar rechts. Ik laat mijn hele vinger langs haar clitoris glijden als ik hem diep in haar kut steek. Zal ik haar een orgasme kunnen bezorgen? Hoe lang duurt het om een vrouw een hoogtepunt te geven? Minstens twintig minuten, heb ik ooit gelezen. Hoe lang zijn twintig minuten? Hoeveel zijn er al verstreken? Ik weet het niet, maar ik geniet van haar lichaam, het genot dat ze uitstraalt. Het kost me geen moeite om door te gaan. Ik voel de pijn van een stijve in mijn broek die bekneld zit, maar negeer het. Ik bemin haar nu, zonder aan mezelf te denken. Ze zal trots op me zijn!

Ze begint steeds meer met haar onderlichaam te bewegen. De weg naar het orgasme heeft bijna haar eindpunt bereikt. Ze houdt haar adem in en trekt haar hele lichaam achterover. Haar billen komen bijna vrij van de bank. Haar benen trillen, haar onderlichaam schokt zachtjes. Het is heel anders dat ik tot nu toe heb meegemaakt. Veel intenser. Een diepe zucht ontsnapt aan haar longen als ze langzaam weer ontspant. Ze is klaargekomen in volledige stilte.

“Fuck, fuck, fuck”, roept ze nu. “Dat was lekker!”

Langzaam komt ze tot rust en stoppen de trillingen. Ik ben trots op mezelf. Ik ben er in geslaagd deze vrouw een lekker orgasme te bezorgen. Maar zelf zit ik zwaar bekneld.

“Kom”, zegt ze. “We nemen nog snel een douche samen.”

Het is al kwart over zes.

We kleden ons snel uit. Voor haar is dat alleen nog haar T-shirt. Ik ben weer een beetje slapper geworden en begin me in te zepen. Ze kijkt naar me, doet een stapje naar voren en neemt de spons van me over. Ze zeept me verder in. De minste aanraking van haar levert me weer een steigerende lul op. Ik voel hem kloppen. Ze drukt haar lichaam in mijn rug en ik grijp mijn lul alweer beet om me af te trekken. Nadat ik haar zo heb zien genieten, wil ik uiteraard ook meer.

“Wacht, wacht”, fluistert ze. “Laat mij deze keer.”

Haar zachte hand sluit zich om mijn keiharde pik en langzaam begint ze me zo af te trekken. Ik had verwacht dat ze er handiger in zou zijn, maar het gaat niet geheel soepel. Maar al snel wordt ze zekerder en voelt het beter wat ze doet. Nou ja, elke man is waarschijnlijk anders. Ze moet even de juiste schwung te pakken krijgen. Ik denk weer aan haar woorden. Voel! Ik voel haar borsten in mijn rug, het gekriebel van haar schaamharen tegen mijn billen. Haar hand strijkt over mijn pik. Mijn voorhuid rolt steeds over mijn eikel. Haar duim streelt bij elke beweging ook even mijn gladde eikel. Ik voel haar ademhaling in mijn nek. Ze ademt onregelmatig, net als vorige keer. Wellicht is dit niet zo’n handige houding voor haar, of raakt ze zelf ook weer opgewonden. Haar vrije hand heeft ze op mijn buik. Ik ben zo opgewonden, dat ze maar een paar minuten nodig heeft. Ik explodeer in een keihard orgasme. Een paar stralen dik romig sperma verlaten met kracht mijn lichaam. Ze kreunt, alsof ze het zelf ook lekker vindt. Voorzichtig beweegt ze haar hand nog een paar keer op en neer. Zo lekker!

Ze doet een stapje terug en zegt dat ik me moet haasten. Ik droog me af en begin me weer aan te kleden als ook Sonja onder de douche vandaan komt. Ik geef haar voorzichtig een zoen.

“Tot morgen”, zeg ik.

Als ik thuiskom, staat mijn moeder net in de gang haar jas aan te trekken.

“Hoe ging het vandaag?”, vraag ze.

“We hebben weer hard gewerkt, mam”, zeg ik, en dat is geen leugen.

“Kun je een beetje opschieten met je tante?”, is haar volgende vraag. “Gaat het goed tussen jullie?”

“Ja hoor, ze is best aardig”, zeg ik. “Ik geloof dat we wel een klik hebben.”

Dit is denk ik het understatement van het jaar, maar nog steeds geen echte leugen.

“Ik moet gaan”, zegt ze. “Ik heb een afspraak met Sonja. Er staat eten in de oven. Wacht niet op mij, het kan laat worden.”

Ik zie dat ze enorm gespannen is.

“Succes, mam”, zeg ik, en ik meen het. Ik hoop dat alles goed komt tussen mijn moeder en mijn tante.

Ze kijkt nog even om, terwijl ze de deur dicht trekt.

“Dank je wel, jongen”, hoor ik haar nog net zeggen. Dan is ze weg.

Na het eten heb ik geen zin om op de computer een spelletje te spelen. Ik kan me onvoldoende concentreren. Misschien helpt het om een film te kijken. Ik zoek op Netflix naar een spannende actiefilm. Als de film éénmaal op gang is, kom ik er goed in en vergeet gedurende anderhalf uur even al het andere. Maar na de film heb ik Sonja weer helemaal op mijn netvliezen. Ze is het beste wat me is overkomen. Ik leer veel van haar, en ik geniet van haar. Ik geniet van haar lichaam, ik word geil van haar, en het liefste van alles wil ik haar neuken. Ik hoop dat het zover komt, anders eindigt deze week alsnog in een enorme teleurstelling. Maar ik geniet ook van haar als mens. Zo relaxed en toegankelijk. Ze behandeld me bijna als een volwassene. Ik moet uitkijken dat ik niet verliefd op haar word.

Op mijn slaapkamer haal ik het slipje van Sonja tevoorschijn. Gelukkig was ze niet boos. Ze leek het helemaal te begrijpen. Het is nu vergeven van de spermavlekken. Het herinnert me meer aan mij dan aan Sonja. Nee, er is geen goede reden om het nog langer te bewaren. Ik stop het alvast in mijn broekzak, zodat ik het morgen niet vergeet.

Ik bed lig ik vooral na te denken over Sonja en mijn moeder. Waar zouden ze over praten? Zou het goed gaan? Kunnen ze elkaar vergeven? Ik lig een tijdje te malen, maar val uiteindelijk in slaap.