Beste lezer. Alle namen die in dit verhaal vermeldt staan zijn fictief. Dit verhaal wordt langzaamaan opgebouwd en staat niet gelijk vanaf het begin bol van de seks. Ik schrijf graag gedetailleerd. Mocht je hier niet van houden dan is dit verhaal waarschijnlijk niet voor jou bestemd. Ik denk laat ik het van tevoren maar even zeggen om je te behoeden voor een teleurstelling :) Dan nu hieronder deel één van deze reeks. Ik wens je veel leesplezier.

‘God, wat ik allemaal wel niet over heb voor die vrouw. Echt, alles heb ik haar gegeven. Zelfs mijn ziel zou ik haar nog geschonken hebben als dit mogelijk was.’ Arie knikte begripvol. Met een theedoek droogde hij een paar glazen na die net schoon uit de vaatwasser kwamen. Vanachter de bar stond hij te luisteren naar het dramatische verhaal van de aangedane Niels. Op de achtergrond klonk het nummer van Creedence Clearwater Revival - Bad Moon Rising. Het was niet druk vanavond. Hier en daar zaten er wat mensen gezellig met elkaar te babbelen aan de bar. Verderop aan een tafel zaten wat mannen te kaarten. Aan een grote biljarttafel achter in de zaak speelden er wat lui snooker met elkaar. Arie werkte altijd met veel plezier in dit bruine café waarvan hij de trotse eigenaar was. ‘Wat ik allemaal wel niet voor haar heb gedaan’, jammerde Niels verder. ‘Het hele huis heb ik vorig jaar voor haar verbouwd. Omdat de buren dit deden, moest mevrouw ook zo nodig. Hier schat alsjeblieft, ik hoop dat je nu gelukkig bent. Maar nee, al snel was er weer wat anders dat ze wilde. Een nieuwe inloopkast gevuld met dure kleding. Hier vrouw alsjeblieft, geniet ervan, nu kun je voorlopig wel even voort. Maar nee hoor, het ging maar door. Een paar gouden oorbellen met kerst, een bijpassende gouden ketting en een dure ring voor haar verjaardag. Om de haverklap nieuwe meubels. Dan weer een nieuw bankstel, dan weer een nieuwe eetkamertafel met stoelen erbij. Drie maanden geleden nog heb ik de hele tuin opnieuw voor d’r aangelegd met nieuwe terrastegels en al. En wat denk je?, een paar dagen later kon ik vertrekken en heeft ze me gewoon de deur uitgezet. En waarom? Ik snap gewoon niet waarom. Hoe moet ik nu verder zonder haar? Ik hou van die vrouw. Ik wil ‘r terug Aar. Ik ben gebroken. Hier kom ik nooit meer overheen.’ De wanhoop klonk door in zijn stem. Zwelgend in zijn eigen misère legde hij zijn armen op de bar en liet vervolgens zijn hoofd rusten op zijn handen. ‘Mevrouwtje nooit genoeg’, moppelde hij dronken in zichzelf, ‘mijn vrouwtje nooit genoeg.’

Arie had het erg met hem te doen. Iedere keer wanneer hij Niels zijn verhaal aanhoorde, wou hij dat hij iets voor de man kon doen. Bemoedigend zei Arie: ‘Kop op jongen. Je gaat hier echt wel weer uitkomen. Ook dit gaat weer voorbij.’ Op een viltje schoof hij Niels een biertje toe. ‘Dit is je laatste voor vanavond makker. Ik denk dat je wel genoeg hebt gehad voor vandaag.’ Het leek Niels geheel te ontgaan wat Arie zojuist zei. Voor zover het lukte kwam hij met zijn dronken lijf overeind zitten en ging door met zijn klaagzang. ‘Maar weet je Aar, ik gaf het haar allemaal uit liefde. Hier gaat het me niet eens ‘s om. Wat ik erg vind, is dat ik ‘r kwijt ben. Ik voel me radeloos zonder haar’, zei Niels met bedroefde klank in zijn stem. Er rolde een dikke traan over zijn wang. Arie kon hem door het dronken gemompel soms amper verstaan. ‘Ah jongen, vrouwen wat mot je ’r ermee. Allemaal lastposten zijn het. Ze brengen alleen maar ellende.’ Arie probeerde een beetje met Niels mee te veren. Hij had het echt met de arme drommel te doen en probeerde het met zijn woorden wat lichter voor hem te maken. Met een ongecontroleerde handbeweging pakte Niels zijn zojuist ingetapte glas bier vast en hief deze omhoog. Een deel van de inhoud gutste hierdoor over de bruine houten bar heen. Hij nam een flinke teug uit zijn glas en vervolgde zijn gejammer. ‘Ik aanbid haar. Ik kus de grond onder haar voeten. Wat wil ze nog meer dan dat? Wat heb ik toch verkeerd gedaan? Ik begrijp het gewoon niet Aar.’ Van dit laatste had Arie niets meer meegekregen. Hij stond verderop wat bier te tappen voor nog een paar andere stamgasten. Al gauw kwam hij Niels zijn kant weer uit die ondertussen gewoon was blijven doorbabbelen. ‘Je bent te lief voor me, had ze me gezegd, vlak voordat ze er een eind aan breide tussen ons. Ik zoek een stoere vent. Iemand met karakter waar ik tegenop kan kijken. Je bent een wuss. Een lullo. En daar kon ik het mee doen.’ Arie had er geen woorden voor. Wat een bitch, dacht hij bij zichzelf. Arie zei maar niet wat hij echt van Niels zijn ex vrouw vond. Hij wist dat Niels nog zielsveel van haar hield. Voor hetzelfde geld is het volgende week weer goed tussen hun en dan heb ik het gedaan. Dan ben ik de gebeten hond. Nee...het is beter van niet dat ik daar iets over zeg, dacht Arie. Daarom hield hij op dat moment wijselijk zijn mond. ‘Dus dit kreeg ik allemaal effe voor mijn voeten gegooid. Daarna wees ze me de deur en kon ik gaan. Ik wist niet wat me overkwam. Ik heb me nog nooit zo kut gevoeld als toen. Dat beetje eigenwaarde dat ik nog bezat, heeft ze toen ook gelijk maar vermorzeld. Die woorden van d’r gingen gewoon door merg en been. Met tranen in mijn ogen en een door tweeën gekliefd hart ben ik toen maar naar mijn broer gegaan. Gelukkig hebben hij en zijn vrouw me in huis genomen. Ik kon nergens anders naar toe. Ik heb toen bij mijn broer William in huis op zijn laptop gegoogled naar wat het woord ‘wuss’ betekent. Nou letterlijk vertaald vanuit het Engels naar Nederlands betekent het “watje”. Nou dank je wel Annemiek. Krijg ik nog een trap na ook, na alles wat ik voor haar heb gedaan. En het gekke is Aar...ondanks alles is ze nog steeds mijn meissie.’

Arie schudde met zijn hoofd. Hij had geen goed woord over voor Niels zijn ex. Terwijl hij naar Niels luisterde wreef hij met een poetsdoek de houten bar schoon. Op de achtergrond klonk het nummer van ‘Warren Zevon - Werewolves of London’ door de speakers. ‘Hé Arie! Knal dat nummer eens effe harder!’, riep Maria luid vanaf de andere kant van de bar. ‘Sorry Niels, het moet effe jongen’, zei Arie, ‘de dames willen dansen.’ Zuchtend haalde Niels zijn schouders op en liet zijn hoofd weer op de bar rusten. De volumeknop van de muziekinstallatie ging op dat moment flink omhoog. Maria en haar vriendin Suzanne trokken Harry en Peter mee van hun barkrukken. ‘Kom op mannen, dansen!’, riepen ze enthousiast. De twee dames gingen uit hun dak. De mannen swingden gezellig met ze mee. Op zo’n manier aandacht krijgen van twee van die leuke vrouwen dat vonden ze wel wat. Suzanne probeerde Niels ook mee te sleuren in haar enthousiasme. Mmmg.. niet doen, la me los!, bromde Niels. In zijn dronken bui probeerde hij Suzanne van zich af te weren. ’Kom op Niels wees niet zo’n party pooper,’ blèrde Suzanne. ‘Effe die voetjes van de vloer, dat zal je goed doen jongen.’ Maar Niels wilde niet en bleef tegensputteren. Suzanne liet zijn hand maar weer los, want het had geen enkele zin. Niels was er niet voor in de stemming. Hij had niet eens ‘s door dat Suzanne al weer met de anderen stond te dansen. Hij bleef met zijn armen om zich heen maaien, hiermee hoopte hij Suzanne (die daar allang al niet meer stond) te verdrijven. Hij was te dronken om dit nog te signaleren. Door zijn eigen rare maaibewegingen viel hij van de barkruk en donderde keihard op de grond.

Arie zag het gebeuren en kwam gelijk achter de bar vandaan snellen om hem te helpen. ‘Hè Tim, neem het effe van me over jongen’, riep hij luid naar zijn hulpje die wat glazen ophaalde van de tafel bij de mannen die zaten te kaarten. Niels lag plat op de grond. Puffend en kreunend probeerde hij overeind te krabbelen, maar dit lukte niet. Hij kon niet steunen op zijn linkerhand want die deed hem erg zeer. Er zat flink wat bloed op zijn gezicht. Hij had zich waarschijnlijk geschaafd aan de houten vloer door de harde val. Arie boog zich over Niels heen. Met veel kracht probeerde hij hem overeind te hijsen, maar het lukte niet. Niels was een beer van een vent, ongeveer 1.90 m lang, die hef je niet zomaar even overeind. Elke keer wanneer Arie hem rechtop probeerde te zetten zakte Niels weer als een zoutzak in elkaar. Kreunend en zuchtend van de pijn wreef Niels met zijn rechterhand over zijn voorhoofd en zag toen wat bloed op zijn hand zitten. Hij moppelde wat in zichzelf. Twee mannen die aan de bar zaten schoten Arie te hulp. ‘Niels jongen, er zit bloed op gezicht. Laat me effe zien waar je je hebt bezeerd.’ Arie pakte een schone doek en depte het bloed van Niels zijn gezicht. Er zat een flinke snee op zijn voorhoofd. Ondertussen probeerden de twee mannen Niels overeind te krijgen. Maar het lukte Niels niet om op te staan. Het was niet alleen zijn dronkenschap die het op dat moment voor hem onmogelijk maakte om te gaan staan. Er was meer aan de hand dan dat. Niels greep naar zijn linkerbeen. ‘Auw me voet! Aauuww!’, kermde hij. ‘Mannen doe effe rustig met hem’, zei Arie bezorgd, ‘er is iets mis met zijn voet. Jongens breng die arme drommel maar naar achter in de keuken. Zet ‘m daar maar even op een stoel.’ Één van de twee mannen zei: ‘Sorry Niels maar dit moet effe.’ Niels kreunde en steunde. Met veel moeite hieven de twee mannen de kermende Niels omhoog, brachten hem naar de keukenruimte en plaatsten hem daar op een stoel. Arie was met ze meegelopen. ‘Hou die doek maar goed tegen je voorhoofd aangedrukt Niels. Je bloed best wel erg. Ik ga gelijk je broer bellen en hem zeggen dat hij moet komen’, zei Arie. Niels zuchtte diep en knikte met zijn hoofd. ‘Het komt allemaal wel weer in orde jongen’, zei Arie geruststellend terwijl hij het nummer van Niels zijn oudste broer intoetste op zijn mobiel. Hij had William de afgelopen maanden al drie keer eerder moeten bellen om Niels te komen halen. ‘Dank je wel Arie, je bent een gouwe pik’, moppelde Niels kreunend van de pijn. Arie was inmiddels aan het bellen met de broer van Niels. ‘Hè William met Arie hier.’ William klonk verbaasd en vroeg: ‘Arie welke Arie?’

‘Oo..uh..ja..natuurlijk dat is ook zo. Je spreekt met Arie van café “De Drie Pilzen”.’ Toen William eenmal besefte dat het om deze Arie ging, vermoedde hij gelijk al dat hij over Niels belde. Tot zijn grote ergernis zat zijn jongste broer zichzelf zowat dagelijks lam te zuipen in Arie zijn kroeg. Bijna Iedere dag na zijn werk was het weer raak. ‘Ow..ok die Arie. Hé hallo, zeg het eens’, zei William. Arie nam een diepe zucht en zei: ‘Nou William het zit dus zo, je broer Niels zit bij mij in de kroeg.’ William zuchtte geërgerd en zei: ‘Ja en?’ De harde toon waarop William zich uitte overrompelde Arie nogal, maar hij liet zich hierdoor niet weerhouden. ‘Nou, hij is nogal dronken en is zojuist gevallen. Hij heeft zich bezeerd.’ William zuchtte diep en reageerde nogal bits op Arie zijn boodschap: ‘Oo nee hè, is het weer zover, heeft ie zich weer een stuk in zijn kraag gezopen. Ik word er niet goed van. Hij moet eens stoppen met dat gezuip. Nou uh...laat die gozer maar een taxi naar huis toe nemen hoor. Dit is al de zoveelste keer. Ik ga hem niet weer oppikken. Ik ben er klaar mee.’ Arie schrok een beetje van William zijn koude reactie en zei: ‘Ja maar William, die arme jongen heeft zich erg bezeerd hoor. Er zit een flinke jaap op zijn voorhoofd, hij bloed best wel erg. Er is iets mis met zijn voet en volgens mij ook met één van zijn handen. Hij kermde het daarnet uit van de pijn toen hij probeerde om op te staan.’

‘Verdomme Niels!’, riep William nu best wel geschrokken. ‘Ik kom er gelijk aan Aar. Geef me 10 minuten en dan ben ik er.’ Arie was opgelucht dat William eraan kwam en zei: ‘Ok dan zien we je zo. Hoi.’ William verbrak hierna de verbinding en trok gelijk zijn jas aan. Ondertussen vertelde hij zijn vrouw Nathalie wat er aan de hand was en die trok ook gelijk haar jas aan. Ze liet een briefje achter op tafel voor de drie pubers die boven lagen te slapen. Dit zodat die zich niet ongerust hoefden te maken wanneer ze wakker zouden worden en merkten dat hun ouders niet thuis waren. Kort hierna stapten ze samen in de auto en reden ze richting café “De Drie Pilzen”. ‘Die arme Niels. Ik hoop maar dat hij zich niet al te erg heeft bezeerd. Ik heb het zo met hem te doen William’, zei Nathalie met een ongeruste klank in haar stem. Humg..bromde William, ik ben het zat. Hij woont nu al bijna drie maanden bij ons in huis. Steeds is ie dronken. Hij maakt er een zootje van.’ Nathalie keek hem afkeurend aan. ‘Maar William wees toch niet zo hard voor je broertje. Hij ligt wel in een scheiding hoor. Dat valt echt niet mee.’ William keek geërgerd en scheurde ondertussen in een rap tempo met de auto over de weg heen. Ondanks dat hij op Niels afgaf maakte hij zich zorgen over hem. Als oudste broer voelde hij zich verantwoordelijk voor iedereen in de familie en dat was ook waarom hij Niels in zijn huis had genomen toen die nergens anders heen kon. ‘Die jongen moet gewoon effe normaal doen. Dat gezuip moet maar eens over zijn. Het is verdomme drie maanden geleden, sinds Annemiek hem de deur heeft uitgezet. Het wordt tijd dat hij zijn leven weer eens gaat oppakken. Hij is verdorie drieëndertig jaar oud, Nath. Hij is geen baby meer. Ma heeft hem veel te veel gepamperd na pa zijn dood. Zo’n zachtaardige opvoeding is niet goed voor een vent. Die jongen is overgevoelig. Pa draait zich om in zijn graf als hij zou weten wat er van zijn jongste zoon is geworden. Wanneer ik vroeger als kleine jongen huilde zei pa altijd: ‘Take it like a man an suck it up. Diezelfde mentaliteit heb ik ook aan Niels proberen mee te geven, maar helaas, het is bij hem nooit aangekomen. Ik geef mezelf hiervan de schuld. Ik had hem veel harder moeten aanpakken. Kijk nou eens wat ‘r van hem geworden is. Een lulletje rozenwater heeft ma van ‘m gemaakt.’

Nathalie’s hart kromp zowat ineen bij het horen van William’s harde woorden. Mag een man dan niet gevoelig zijn? Wat is daar dan zo erg aan?, vroeg ze zichzelf vanbinnen af nadat ze hem zo hardvochtig had horen praten over Niels. Wat erg dat mannen hun gevoelens moeten onderdrukken en verbergen. De gedachte hieraan deed haar benauwen. Niet mogen uiten wat je vanbinnen voelt, dat is echt verschrikkelijk, dacht Nathalie. Zij kon daar over meepraten, want zij kon namelijk ook niet met haar gevoelens bij haar man William terecht. Een intens verdriet kwam in haar op. De tranen sprongen haar in de ogen. Ze probeerde haar verdriet weg te slikken en veegde de tranen met de rug van haar hand weg. Niels werd door iedereen in de familie verkeerd begrepen. Nathalie had het altijd door wanneer ze zo minachtend over hem deden. En dit allemaal alleen maar omdat hij een gevoelsmens was. Ze vonden hem een lulletje rozenwater. Nathalie vond het verschrikkelijk wanneer ze zo over Niels spraken en hem het gevoel gaven dat er iets mis met hem was. Maar ondanks dat, zou ze nooit tegen de familie in opstand komen. Nathalie was een zachtaardige vrouw en geen voorvechter voor zichzelf of anderen. Maar wat ze wel altijd deed was proberen om het leed van anderen te verzachten. Met haar warme zachtaardige karakter hielp ze iedereen waar ze maar kon. Het deed haar hart altijd pijn wanneer ze zag dat Annemiek Niels als een voetveeg behandelde. Vanbinnen was ze daarom blij dat Niels en Annemiek nu uit elkaar waren. Ze hoopte voor Niels dat hij een mooi leven zou krijgen en dit keer met een lieve vrouw. Een fijn leven, dat juist hij zo verdiende. Ze snifte. ‘Oo God daar heb je ‘r nog zo één. Ga jij nu ook zitten kniezen. Je lijkt Niels wel.’ Nathalie zei niets, maar vanbinnen werd ze flink boos op William. Ze stonden inmiddels voor de deur van café “De Drie Pilzen”. Nathalie stapte geërgerd uit de auto en klapte de deur hard achter zich dicht. William mopperde: ‘Hé moet dat nou! Doe eens even rustig met die autodeur. Hij moet nog langer mee dan vandaag.’ Nathalie negeerde hem compleet en liep haastig op de buitendeur af van café “De Drie Pilzen”. William parkeerde ondertussen de auto naast het gebouw. Nathalie stoof de deur door naar binnen. De muziek stond erg luid aan. Binnen was alle gezelligheid gewoon doorgegaan. Ze vroeg aan Tim, die achter de bar stond, waar Niels was. Die wees naar de keukendeur. Snel ging ze daar naar binnen. Niels en Arie keken beiden op toen de deur openging. Ze zagen Nathalie binnenkomen. Niels was opgelucht om haar te zien. ‘Ooo jij arme jongen. Kijk nou, al dat bloed op je gezicht. Waar heb jezelf pijn gedaan lieverd?’, vroeg Nathalie aan hem. ‘Nou het gaat wel weer denk ik. Het is alleen mijn voet die pijn doet en ook een beetje mijn hand.’ William stapte op dat moment ook de deur door naar binnen. Er ontstond gelijk een bedompte sfeer daar in de keuken. De uitdrukking op Niels zijn gezicht sprak boekdelen. Hij schaamde zich ervoor dat zijn broer hem zo zag zitten en hem uit deze ellende moest gaan halen. Arie zei tegen Nathalie: ‘Nee hoor, het gaat helemaal niet met hem. Hij probeert zichzelf nu groot te houden. Hij kennie éénsus staan. Ik denk dat jullie effe met hem langs de eerste hulp moeten gaan.’

William keek streng en zorgelijk uit zijn ogen. ‘Zo jongen, hoe heb je dit nou weer voor elkaar gekregen. Je ziet er niet uit. Je moet eens stoppen met dat gezuip van je.’ Met een blik vol berouw keek Niels naar de grond. ‘Sorry broer, ik weet dat ik je teleurstel’, zei hij met een schuldige klank in zijn stem. Arie keek een beetje verontwaardigd naar William. ‘Wees toch niet zo hard voor die jongen. Hij heeft het moeilijk.’ William voelde zich aangevallen. ‘Ja ja ja en zo is er altijd wel wat met hem. Maar Arie uh..zou je me kunnen helpen om hem in mijn auto te krijgen?’, vroeg William hem. ‘Wacht effies. Ik vraag het die twee van zonet wel. Het is me daar straks zowat in mijn rug geschoten toen ik Niels overeind probeerde te krijgen, zie je. Mijn ouwe rug moet nog wat langer mee dan vanavond.’ William knikte dat hij het begreep. Arie liep de deur door naar achter en kwam al snel weer terug met de twee mannen. De mannen en William kregen het na veel gedoe voor elkaar om de kreunende en steunende Niels in de auto te zetten. Nathalie ontfermde zich zoveel mogelijk over Niels en sprak hem zorgzaam toe. Arie gaf Niels opnieuw een schone theedoek, want die andere zat inmiddels onder het bloed. Voordat het drietal met de auto wegreed zei Niels met een dubbele tong: ‘Soh..soh..sorry Arie voor alle overlast die ik je vanavond heb bezorgd.’ Met een blik vol compassie keek Arie hem aan en zei op een vaderlijke toon: ‘Ah jongen dat zit wel goed. Maak jezelf daar nou maar niet druk om. Zorg jij nou maar goed voor jezelf, dan ben ik allang weer blij.’ William bedankte Arie en de twee mannen. Het drietal reed daarna snel weg richting het ziekenhuis. Daar aangekomen haalde Nathalie één van de rolstoelen op die daar buiten geparkeerd stonden voor de bezoekers. Met veel moeite kregen ze Niels in de rolstoel en rolde William hem bij de eerste hulp naar binnen. Er zit bijna niemand’, zei Nathalie opgelucht, ‘dan zijn we gelukkig snel aan de beurt.’ Het was inderdaad rustig in de wachtkamer. Er zat alleen een vrouw met een man aan haar zijde. Zo te zien had zij zichzelf bezeerd aan haar been, ook zij zat in een rolstoel.

De baliemedewerker achter het glazen raam wenkte dat ze konden komen. Het drietal liep gelijk op de balie af. Alles werd door Nathalie aan de baliemedewerker uitgelegd. Niels werd ingeschreven middels zijn identificatiebewijs en zijn verzekeringspas. Hierna konden ze plaats nemen in de wachtkamer. Niels zou zo spoedig mogelijk geholpen worden werd hem gezegd. Na niet al te lange tijd kwam er een verpleegster hun kant uitlopen. Het was een mooie jonge vrouw om te zien. Ze had haar blonde haren opgestoken ztten. Haar blauwe ogen fonkelden. Met een vriendelijk gezicht keek ze op naar de mensen die in de wachtruimte zaten. Op haar uniform boven haar linkerborst zat een naamplaatje met daarop de naam Inge de Groen gedrukt. ‘Meneer van Dijck’, riep ze. William en Niels keken beiden op toen ze haar hun achternaam hoorden roepen. Niels riep met een dronken stem: ‘Jaa da ben ik.’ William stak zijn hand op ter bevestiging. ‘Komt u maar met me mee meneer van Dijck’, zei ze. William stond gelijk op en duwde Niels voort in de rolstoel. Nathalie bleef achter in de wachtruimte. Met een zorgelijke blik in haar ogen keek ze haar zwager en man na. De mannen volgden de verpleegster door een lange gang. In tegenovergestelde richting liepen twee zorgmedewerkers hen voorbij. Bij de behandelkamer aangekomen vroeg de verpleegster hen om daar plaats te nemen. ‘Dokter Sneijder komt er zo aan.’ William knikte en zei: ‘Dank u wel.’ Niels knikte ook en brabbelde wat. Hij had pijn. Gelukkig voor hem werd een deel van zijn pijn onderdrukt door de drank. Ondanks zijn pijn was het Niels opgevallen hoe mooi de verpleegster was. Hij was diep onder de indruk van haar schoonheid en gaapte haar aan. Met een dubbele tong van dronkenschap overviel hij de verpleegster met zijn vleiende woorden. ‘Wa benu ‘n mooie verschijning zeg.’ De verpleegster glimlachte en bloosde ervan. Die had ze niet zien aankomen. William zei: ‘Doe eens effe normaal Niels. We zijn hier in een ziekenhuis. Dit is erg ongepast wat je nu doet. Je brengt mevrouw hier helemaal in verlegenheid.’ Inge moest er een beetje om lachen. Ze vond het wel grappig. ‘Maar het is toch zo’, brabbelde Niels terwijl hij nog altijd de theedoek tegen zijn voorhoofd hield aangedrukt. William vond haar ook een mooie vrouw maar hield dit voor zich. Met een grote glimlach op haar gezicht bedankte ze Niels en zei ‘Dat is erg aardig van u meneer van Dijck.’ Hierna zei ze hun gedag en verliet ze de kamer.

Een kort moment later kwam dokter Sneijder de behandelruimte binnenlopen. Ze knikte vriendelijk en schudde alleen William de hand aangezien dit bij Niels niet kon. Zijn ene hand had hij namelijk bezeerd en met zijn andere hand hield hij de theedoek tegen zijn voorhoofd aangedrukt. De dokter nam plaats achter haar bureau. Niels vertelde dokter Sneijder een beetje warrig wat er allemaal was gebeurd. De vrouwelijke arts knikte en luisterde aandachtig naar zijn verhaal. Nadat Niels alles wel zo’n beetje had verteld, stond de dokter op van haar stoel en zei: ‘Zo meneer van Dijck laat me eerst eens even naar uw voorhoofd kijken. Niels haalde de theedoek weg. De dokter bekeek de wond en zei: ‘Hmm dat is een nogal diepe wond. Deze moet gelijk behandeld worden. Ik ga eerst de snee op uw voorhoofd behandelen, daarna kijk ik naar uw linkerhand en voet. De dokter ontsmette de wond op Niels zijn voorhoofd. Hij kreeg vijf hechtingen. Hierna werd er een diagnose gemaakt van zijn linkerhand en voet. De dokter vermoedde dat het om een kneuzing ging aan zijn pols en enkel. Om er zeker van te zijn, liet ze Niels nog even langs de afdeling radiologie gaan. Hier werden er van zijn linkerpols en enkel röntgenfoto’s gemaakt. Daarna kwamen ze weer terug bij de arts. De eerdere diagnose bleek te kloppen. Niels had gelukkig geen botbreuken opgelopen. Zijn enkel en pols waren beiden gekneusd. William vroeg: ‘Hoe lang gaat zoiets duren dokter?, want hij moet zo gauw mogelijk weer aan het werk kunnen.’ Niels moppelde dat hij dit ook graag wilde weten. Hij hield van zijn werk. Niels was timmerman. Dit werk was het enige dat hem nog gaande hield na de breuk met Annemiek. Zijn werk was hem naast zijn ex alles. De dokter zei dat het herstel van Niels zijn enkel ongeveer 4 tot 6 weken kon duren en het herstel van zijn pols ongeveer twee weken. ‘Meestal na een week of twee is het wel weer mogelijk om te kunnen lopen. Belast de voet niet te zwaar na deze twee weken. Vooral bij fysiek zwaar werk is het raadzaam om de druk weer langzaamaan op te voeren. Na acht tot twaalf weken kunt u weer sporten en de voet volledig belasten zoals u dit voorheen deed. Bouw het rustig aan op. Tijdens het herstel is het belangrijk dat u zowel de pols als enkel zoveel mogelijk rust geeft. Leg uw voet zo vaak mogelijk hoog, dit vermindert de zwelling. Regelmatig koelen helpt de zwelling afnemen. Probeer regelmatig rondjes te draaien met de voet of tenen. Dit bevordert de doorbloeding. Probeer de pols gedurende de dag meerdere malen te bewegen, ga tot de pijngrens. Wanneer het teveel pijn doet, stop dan met bewegen. Lichte pijn mag. Het bewegen van de pols is belangrijk zodat de spieren niet verslappen. Een pijnstiller zoals paracetamol kunt u innemen bij hoge pijn, echter wees voorzichtig wanneer u dit in combinatie met alcohol gebruikt. Over vijf dagen kunt u via uw huisarts de hechtingen laten verwijderen.’ Niels en William luisterden beiden aandachtig naar de vrouwelijke arts. ‘Er komt zo een verpleger bij u om uw hand en voet te zwachtelen.’ Ze keek de heren aan en vroeg: ‘Is het u allemaal duidelijk?’ De heren knikten beiden dat het hen duidelijk was. ‘Heeft u verder nog vragen?’ William zei verder geen vragen te hebben en Niels beaamde dit door nee te schudden. Kort hierna werd het consult beëindigd en wenste de dokter Niels beterschap. Beide heren bedankten dokter Sneijder voor haar hulp en zij verliet daarna de kamer.

Even later werden Niels zijn linkerhand en voet gezwachteld met een drukverband. De verpleger die hem behandelde vroeg hem ondertussen of er iemand thuis was die voor hem kon zorgen. Dit aangezien hij niet op zijn linkerhand en voet kon steunen en daardoor de komende twee weken afhankelijk zou zijn van iemands hulp. William zei meteen dat Nathalie dit wel zou doen. William was nog van de oude stempel en wilde dat zijn vrouw thuis voor de kinderen zorgde. Hij zorgde wel voor het inkomen wanneer zij de kinderen en de huishoudelijke taken op zich nam. De kinderen waren inmiddels pubers maar nog steeds had William liever dat Nathalie niet ging werken. Hij vond het verstandiger dat Nathalie de kinderen opving wanneer zij tussen de middag thuiskwamen van school om te lunchen. Dus zodoende was Nathalie toch al thuis en kon zij volgens William de zorg wat betreft Niels wel op zich nemen. ‘Nathalie kennende zou het ook niet anders willen’, zei William. ‘Ik rij zo gelijk even langs ma, dan pik ik haar inklapbare rolstoel wel op. Die gebruikt ma toch niet. Dan kan Nathalie wanneer je moet, je in dat ding mooi naar de wc toe duwen.’ Niels keek hem aan en vond het ergens geen goed plan. Hoe dronken hij ook was. Hij wilde Nathalie hier niet mee opzadelen. ‘En waar moet ik dan slapen? Ik kan zo toch niet naar boven komen?’ William keek geërgerd uit zijn ogen. Hier had hij zelf nog niet over nagedacht. ‘Je gaat nu gewoon mee naar huis, dan zien we daar wel weer verder. We hebben ergens op zolder nog een opklapbed staan. Die halen we wel naar beneden. Dan kun jij daar gewoon op slapen.’ De verpleger had ook zijn bedenkingen en vroeg aan Niels. ‘Is dit wat u wil meneer van Dijck? We kunnen herstelzorg voor u regelen, in ieder geval totdat u weer kunt lopen.’ William was hier echt niet blij mee en keek Niels dwingend aan. William hield graag de dingen in eigen hand. ‘Wij zorgen zelf wel voor hem. Dat herstelgedoe dat doet ie maar bij ons thuis.’ Niels voelde de druk van zijn broer en durfde verder niet tegen hem in te gaan. Hij had William vanavond al genoeg teleurgesteld en wilde de situatie niet erger maken dan het al was. ‘Ik ga wel met mijn broer mee.’ De verpleger knikte en liet het verder bij hun. Er werd een mitella bij Niels omgedaan waarin hij zijn hand kon laten rusten. Kort hierna verliet het drietal het ziekenhuis. Onderweg werd er niet veel gesproken. De starre houding van William was duidelijk te voelen in de auto. De sfeer was om te snijden. Ze waren nog even snel langs hun moeders huis gereden om de opvouwbare rolstoel op te pikken. Het was al laat. Het was bijna één uur ‘s nachts. Moeders sliep al en had van dit alles niets meegekregen. William had een briefje met uitleg op tafel voor hun moeder achtergelaten. William klapte de rolstoel in de laadbak van zijn grote auto. Hierna reden ze naar huis.

Eenmaal thuis aangekomen werd Niels met de rolstoel de huiskamer in gerold. William zorgde ervoor dat het opklapbed in de woonkamer kwam te staan naast de bank zodat meneer tv kon kijken wanneer hij dat wenste. Nathalie zorgde voor de kussens, lakens en dekens. ‘Dank jullie voor al goede zorgen’, moppelde Niels terwijl hij in het bed werd geholpen door William en Nathalie. William bromde: ‘Hopelijk heb je je lesje nu geleerd.’ Nathalie keek geërgerd naar de de grond. Ze vond het zo oneerlijk hoe William tegen Niels deed. Maar ze zei niets. Ze plaatste ondertussen wat kussens onder Niels zijn linkerknie en voet en dekte hem liefdevol toe. William zei: ‘Nou ik ga naar bed. Mocht je iets nodig hebben of naar de wc toe moeten dan bel je Nathalie maar met je mobiel.’ Niels knikte schuldig kijkend uit zijn ogen. Hij vond het verschrikkelijk dat hij Nathalie hiermee opzadelde. Maar Nathalie leek het niet erg te vinden. Ze glimlachte moederlijk naar hem. ‘Oo enne Nath, pak die urinaal maar even van zolder. Je weet wel dat ding waar ik in kon plassen toen ik door mijn rug was gegaan, van toen ik een aantal dagen niet kon lopen. Gelukkig hebben we dat ding nog niet weggegooid. Zo zie je maar alles komt een keer van pas.’ Nathalie knikte en zei: ‘Oja dat is een goeie. Ik zal het ding gelijk even pakken en naast je bed neerzetten Niels.’ Hij keek haar met zachte ogen aan en zei: ‘Dank je wel Nath voor al je lieve zorgen.’ William liep brommend de trap op en ging naar bed. Nathalie zorgde ervoor dat de urinaal naast het bed kwam te staan.

Ze pakte een icepack uit de diepvries, wikkelde deze in een theedoek en legde deze tegen Niels zijn gekneusde voet aan. ‘Wil je een pijnstiller Niels, zodat je wat beter kunt slapen zodadelijk?’, vroeg Nathalie hem. ‘Ja dat zou fijn zijn Nath. Ik voel dat de drank begint uit te werken. De pijn wordt erger.’ Nathalie die op haar knieën voor hem zat, stond op en gaf hem liefelijk een aai over zijn hoofd. Terwijl ze weg wilde lopen om een paracetamol voor hem te halen pakte hij met zijn rechterhand haar arm vast, keek naar haar op en zei: ‘Sorry Nath dat ik je hiermee opzadel.’ Nathalie die haar pas inhield en hem compassievol aankeek zei: ‘Maak je hier nou geen zorgen over Niels. Ik doe het met liefde.’ Kort hierna bracht ze hem zijn pijnstiller en nam hij deze met een paar slokken water in. ‘Nou lieverd Ik ga ook naar bed. Ik ben best wel moe. Probeer zelf ook wat te slapen. Mocht je me nodig hebben, bel me. Je mobiel ligt op het tafeltje naast je bed.’ Niels glimlachte en knikte dankbaar. ‘Welterusten Nath’, zei hij terwijl hij zo comfortabel mogelijk probeerde te gaan liggen. Maar dat ging moeizaam. Nathalie gaf hem een aai over zijn bol en zei: ‘Trusten Niels, ik hoop dat je een beetje kunt slapen.’ Hierna liep ze de woonkamer uit en ging ze naar boven. Na veel gedoe en gewoel viel Niels een uur later in slaap. Rond een uur of vier in de nacht werd hij wakker. Niet meer dronken begon het hem weer te dagen wat er was gebeurd. Hij keek naar zijn linkerhand die gezwachteld zat in een drukverband en probeerde zijn linkervoet onder de deken op te liften. ‘Aah kut, dat doet zeer’, vloekte hij. De pijn stak even gemeen de kop op toen hij zijn linkervoet wilde bewegen. ‘Shit ik kan niet opstaan. Ik moet plassen, moppelde hij slaperig in zichzelf. Er stond een schemerlampje aan in de woonkamer. Deze had Nathalie bewust voor hem aan laten staan. Hij keek om zich heen en zag rechts van hem naast het bed een urinaal liggen. ‘Oja dat is ook zo, die had Nath voor me klaargezet.’ Het lukte hem net niet om het ding te pakken te krijgen. Als hij zich wat meer zou inspannen was hij bang dat hij uit het bed zou rollen. Zuchtend en vloekend in zichzelf pakte hij zijn mobiel van het tafeltje naast hem. Er zat niets anders op dan Nathalie te bellen. ‘Die arme vrouw lastig vallen omdat ik zonodig moet plassen. Kut..shit..klotezooi! Nou ja ik moet wel. Ik kan het niet laten lopen.’ Dus drukte hij haar nummer in op zijn mobiel. Een zachte dromerige stem klonk aan de andere kant van de lijn. Niels voelde zich bezwaard en legde aan Nathalie uit dat hij moest plassen maar niet bij de urinaal kon. ‘Ik kom er gelijk aan’, zei ze. Ze stond naakt op uit bed. Haar lange donkere haren zaten warrig om haar gezicht heen. Met haar handen probeerde ze haar haren enigszins wat in model te brengen. Hierna trok ze haar peignoir aan en liep ze van de trap af naar beneden.

Nathalie kwam de woonkamer binnen in een roze satijn gekleurde peignoir die haar bovenbenen maar voor de helft bedekte. Niels schrok hier een beetje van. Dit kwam hem totaal onverwachts. Zo had hij Nathalie nooit eerder gezien. Ze mag er best wezen, dacht Niels. Haar blote benen zagen er sexy uit. Haar decolleté toonde zich tussen de overlapping van haar peignoir. Het geheel zag er zo sensueel uit dat Niels eventjes moest wegkijken. Ondanks zijn pijn en ongemak begon er iets bij hem te kriebelen. Dit was de vrouw van zijn broer. Zo had hij haar nooit eerder bekeken. Ik mag haar ook niet op deze manier bekijken. Dit kan ik niet maken, zei hij afkeurend in gedachten tegen zichzelf. Al drie maanden woonde hij bij hun in huis, maar nog geen enkele keer had hij Nathalie in haar nachtkleding gezien. Meestal kwam hij ‘s avonds laat thuis en dan sliep het hele gezin al. Om vijf uur in de ochtend stond hij gewoonlijk op en vertrok dan rond zessen richting zijn werk. Rond die tijd lag iedereen in dit huis nog te slapen. Vandaar dat dit de eerste keer was dat hij Nathalie in haar nachtkleding zag. Nathalie bukte om de urinaal op te pakken. Niels keek toe hoe zij het ding van de vloer nam. Haar decolleté sprong hierdoor nog meer in het oog. Tijdens het bukken viel totaal onverwachts haar peignoir open en kwam één van Nathalie haar borsten bloot te liggen. ‘Oeps’, zei Nathalie geschrokken. Ze kreeg er een kleur van op haar gezicht en wist niet hoe snel ze haar peignoir weer dicht moest maken. Beiden voelden ze zich erg ongemakkelijk op dat moment. Niels moest ondanks zijn pijn en plasdrang even slikken. Haar welgevormde borst met die rozebruine tepel had een kort moment zachtjes heen en weer gedeind voor zijn gezicht. Dit beeld bleef zich een paar keer herhalen in zijn hoofd. Hij kreeg er terplekke een stijve piemel van. Nathalie drukte de urinaal in zijn hand en vroeg beschaamd kijkend: ‘Heb je verder nog ergens hulp bij nodig?’ Niels keek ook beschaamd uit zijn ogen en probeerde zijn steigerende staaf te bedekken door de urinaal neer te leggen op de plaats waar zich een duidelijke bobbel aftekende tegen de dekens. ‘Uh nee hoor Nath, dank je wel. Ik red het verder wel alleen.’

‘Nou dan ga ik weer naar boven toe hoor. Welterusten Niels enne bel me wanneer je me nodig hebt oké?’ Niels knikte en wist niet hoe hij het had. Hij was blij dat ze weer ging. Hierna draaide Nathalie zich om en keek hij automatisch naar haar heupen die sensueel bewogen in de satijnen stof van haar roze peignoir. Zijn blik daalde onbewust nog even af naar haar blote benen en smalle enkels. Hij kuchte. Eventjes was hij in de war van wat er zojuist tussen hun tweeën gebeurde. Zijn penis maakte wat opgewonden schokjes. Het was al weer een tijdje geleden dat een vrouw hem zo seksueel geprikkeld had. Na zijn breuk met Annemiek had hij daar ook niet echt de behoefte toe gevoeld. Vanuit de deuropening glimlachte Nathalie nog eventjes opgelaten naar Niels. Hij glimlachte ongemakkelijk naar haar terug. Hierna trok ze de deur achter zich dicht en ging weer naar boven, terug naar haar bed. Nathalie voelde zich net zo opgelaten als Niels. Hij had haar blote borst gezien. Niemand anders dan William had ooit haar blote borsten gezien. Ze schaamde zich diep voor wat er daarnet was gebeurd en hoopte maar dat Niels dit nooit aan William zou vertellen. Al huiverend zag ze voor zich hoe William totaal uit zijn plaat zou gaan als hier iets over zou horen. Niels weet hoe William is, die gaat hem dit vast niet vertellen. Nee die kijkt wel uit. Die twee hebben al genoeg trammelant met elkaar. Niels en zij zouden er beiden niets over loslaten aan William. Dat wist ze nu wel zeker. Ze nam zich daarom voor om zich ‘r verder maar niet meer druk over te maken. William lag luid naast haar te snurken. Onrustig bleef ze woelen in haar bed. Ze kon de slaap niet meer vatten door dat gesnurk naast haar. Maar ook de gebeurtenis van zojuist met Niels hield haar wakker. Haar gedachten dwaalden steeds af naar Niels die met een nieuwsgierige blik naar haar blote borst had gekeken. Maar had ik dat nou goed gezien?, vroeg ze zichzelf af in gedachten. Kreeg Niels nou gewoon een stijve van mij? Het idee dat hij opgewonden was geraakt van haar blote borst, deed haar tepels groeien. Onder de dekens liggend zocht ze met haar handen naar haar zachte borsten. Opgewonden streelde ze haar stijve tepeltjes.

Niels lag ondertussen beneden te wachten totdat zijn stijve jongen weer slap werd. Hij moest plassen maar dat lukte zo niet met een stijve pik. Het beeld van Nathalie haar blote tiet bleef zich herhalen in zijn hoofd en dat hielp er ook niet echt bij. ‘Nu niet meer aan die tiet denken, gewoon ontspannen’, moppelde hij in zichzelf. Hij stak zijn piemel alvast in de urinaal. Door het koude gevoel van de fles tegen de huid van zijn penis werd deze gelukkig weer slap. ‘Hè..hè eindelijk plassen. Pffft wat een verlossing’, zei hij zuchtend tegen zichzelf. Kort hierna zette hij de urinaal naast hem neer op de grond. Over het voorval van daarnet met Nathalie wilde hij niet langer nadenken. Hij was moe en hoopte morgen met wat minder pijn wakker te worden. Al snel viel hij in slaap. Nathalie die een verdieping hoger lag dan hem, kon echter de slaap nog niet vatten. Ze bleef maar denken aan het voorval van daarnet tussen haar en Niels. Haar blote borst en zijn groeiende penis. Nooit eerder had ze hem seksueel bekeken. Hij was immers de broer van haar man. Het jongste broertje. Ze mocht hem zo ook niet bekijken van zichzelf. Zij moest de komende twee weken voor hem zorgen en zich verder niets raars in haar hoofd halen. Wat bezielt je in godsnaam Nathalie. Jezelf zo liggen opgeilen aan de jongere broer van je man. Ben je niet helemaal wijs ofzo! Afkeurend liet ze haar twee handen wegglijden van haar borsten. Ook zij besloot om het voorval van daarnet van zich af te zetten en er nooit meer aan te denken. Kort hierna viel ook zij in slaap.

Het was ochtend. Nathalie werd wakker geneukt. Toen ze haar ogen opende zag ze William bovenop haar liggen en hoorde ze hem opgewonden hijgen. Hij had zijn stijve lul in haar kutje geschoven terwijl ze sliep. Zijn venijnige penisstoten en gegrom hadden haar doen ontwaken. Helemaal nog gedesoriënteerd voelde ze hoe zijn enorme pik met veel kracht heen en weer ging in haar kutje. William hield van stevige seks. Nathalie was zachtaardig en fijntjes. Maar ondanks dat was ze er aan gewend om zo wakker gemaakt te worden door haar man. Vanbinnen fantaseerde ze vaak over liefdevolle en romantische seks. Maar dat zat er met William helaas niet in. Dit was nu eenmaal niet zijn aard. Maar van een stevige beurt op z’n tijd kon ze ook wel genieten hoor. Het gevoel van Williams grote staaf in haar vlezige grotje liet haar meestal niet onberoerd. Nathalie was niet vies van seks. Ze zou alleen wat meer affectie van haar man willen. Nathalie gaf wat ingetogen kreuntjes. William was best wel een heerszuchtige man. Hij was de baas in huis. Hij wilde dat Nathalie altijd naakt in hun bed sliep. Zo kon hij haar makkelijk neuken wanneer hij daar zin had. Nathalie had zichzelf in de loop der jaren aangepraat dat dit normaal was en dat dit zo hoorde. Ze had haar rol binnen dit gezin geaccepteerd en had zich er in het begin van hun relatie al aan over gegeven. Wanneer hij haar ‘s morgens vroeg besteeg was haar kutje meestal nog droog. Zo had William een kut het liefst, stroef en strak. Meestal na een paar flinke stoten begon Nathalie haar kutje lekker nat te worden en kon ook zij genieten van de penetratie. Maar haar klaar laten komen daar hield hij zich niet mee bezig. Als het toevallig zo uit kwam dat het gebeurde dan vond hij dat prima. Zolang hij zijn kwakkie maar kwijt kon, dat was voor hem het belangrijkste.

Hij greep haar borsten en kneedde ze ruw. Het bed drilde bij elke stoot. William begon al harder te hijgen. Als een bezetene ging hij tekeer in haar kutje. Nathalie liet wat opgewonden kreuntjes en wreef met haar vingers over haar gevoelige klit. Ze was inmiddels flink nat en geil. William naderde zijn hoogtepunt. ‘Ah mmgg arg’, met een laatste diepe stoot kwam William grommend klaar in Nathalie haar hete poes. Ze voelde zijn lul in haar kutje pulseren. Het zaad dat met een stevige tred uit zijn lul vandaan spoot verwarmde haar schoot vanbinnen. William rolde hijgend van haar af en zei: ‘Mmm er gaat niets boven een lekker stroef ochtend kutje. Zo je dag beginnen, dat zou elke man moeten doen.’ Nathalie negeerde zijn woorden en liet het allemaal maar over zich heen komen. Nog helemaal versuft kroop ze met geile gevoelens in haar lijf naar de rand van het bed en ging ze overeind zitten. Ze moest even bijkomen. Net hard genomen door haar man, voelde ze hoe zijn zaad uit haar kutje droop. Ze was niet klaargekomen en voelde zich nog helemaal opgewonden. Net toen het vanbinnen bij haar begon te kriebelen en ze op gang kwam, had hij zijn zaad in haar geschoten. Gelijk daarna was hij van haar afgerold en werd ze door hem gecommandeerd. ‘Ga je aankleden Nath! De kinderen en ik willen graag ontbijt.’ Nathalie moest haar geile gevoelens voor nu onderdrukken en overgaan tot de orde van de dag. Meestal wanneer de kinderen naar school waren en haar man naar zijn werk, nam ze ergens in de loop van de dag haar moment nog wel om zichzelf alsnog naar een hoogtepunt te brengen. ‘Wat zit je nou te trutten Nath. Schiet eens op en ga kijken hoe het met Niels is!’ Toen ze haar man de naam Niels hoorde zeggen kwam het voorval van de afgelopen nacht weer bij haar naar boven. Ze kreeg er ter plekke weer een kleur van op haar gezicht. De gedachte aan Niels die naar haar ontblote borst had gekeken deed haar opnieuw rillen van opwinding. ‘Ja sorry ik ga al. Ik moest even bijkomen’, zei ze verdedigend. ‘Mgg, schiet nou maar op’, bromde William. Gauw duwde ze de gedachte aan Niels terzijde en stond ze op uit bed. Zoals iedere morgen nam Nathalie als eerste van het gezin een douche. Daarna kleedde ze zichzelf aan en maakte ze haar kinderen wakker. Eerst wekte ze haar jongste dochter van dertien genaamd Kelly. Daarna Roy haar zeventienjarige zoon en als laatste haar dochter Linette van zestien. Hierna ging ze naar beneden.

Einde deel 1

Liefs Aphrodite 😘