Natuurlijk had ik al gehoord dat het bijna normaal was in het bedrijfsleven dat bazen hun secretaresses of leden van hun vrouwelijk personeel neukten. Andersom, dat een mannelijke bediende seks had met zijn vrouwelijke chef, daar had ik nog nooit van gehoord. Wie had ooit gedacht dat als ik eenmaal aan het werk was, een van mijn wekelijkse taken zou zijn om mijn bazin te neuken?

Toen ik nog op de middelbare school zat aan het Koninklijk Atheneum in Molenbeek heb ik nooit een meisje geneukt. Enkele heb ik gekust, dat wel, maar meer niet. Wat mij interesseerde waren op de eerste plaats mijn studies, en daarna tennis. Die sport beoefende ik in die tijd bij de Tennis Club De Zwaluw in Ganshoren.

Op school bleek al snel dat ik redelijk wat aanleg had voor wiskunde, maar niet echt voor talen. Dat maakte dat ik na mijn middelbare studies aan de VUB voor Master in de Actuariële en Financiële Wetenschappen ben gegaan. Veel uitleg wil ik daarover niet geven om de lezer niet te vervelen. Alleen maar zeggen dat ik een grondige kennis opgedaan heb van kwantitatieve technieken. Die dienen om actuele problemen in de actuariële en financiële wereld te analyseren en oplossingen voor te stellen.

De zeden aan de VUB waren nogal los. Dat zal wel zo zijn aan de meeste universiteiten. Daarom wil ik helemaal niet verbergen dat tijdens de vijf jaar dat ik daar studeerde ik erg veel meisjesstudenten geneukt heb. Hoeveel, dat weet ik niet. Ik heb ze niet geteld. Een schatting? Laat me zeggen toch wel tussen de veertig en de zestig. Sommige meisje neukte ik maar één enkele keer, anderen tien keer of zelfs meer...

Mijn mooie studententijd vloog voorbij. Werk vond ik tamelijk gemakkelijk eens dat ik mijn diploma had. “Matrix Life Insurance” was een Amerikaanse maatschappij gespecialiseerd in levensverzekeringen. Zij hadden een Belgische vestiging in het Europees kwartier van de stad Brussel, in de Archimedesstraat, niet ver van het Berlaymont gebouw. Die levensverzekeringen waren enkel bestemd voor erg begoede mensen die elk jaar een astronomisch hoge premie konden betalen.

Ik had bij Matrix Life Insurance voornamelijk twee taken. Risicoprofielen van potentiële nieuwe klanten opmaken, dat was de belangrijkste. Daarnaast moest ik in een opslagkelder de klantendossiers zorgvuldig bijhouden. Die laatste opdracht vond ik eerst wat minderwaardig. De laagste bediende van Matrix Life Insurance had evengoed nieuwe documenten op dag en datum kunnen klasseren in de ordners die op metalen rekken stonden in de kelder.

Achteraf verzoende ik me met dat deel van mijn opdracht. Daar in die ondergrondse ruimte, in de stilte en de rust van het archief, voelde ik me van langsom beter. Ik was er eerst moederziel alleen. Niemand stoorde me. Ik moest me op mijn kantoor op de eerste verdieping even niet het hoofd breken over assets en liabilities. Ook als ik daar in die kelder soms uren zat te lanterfanten en dagdroomde kwam er me niemand op mijn actuariële plichten wijzen.

Totdat…

Totdat op een maandagnamiddag plots mijn chef voor me stond. Zij heette Georgette Beulemans, ze was een echte Brusselse, geboren op de Zavel, viertalig. Nu woonde ze niet meer in Brussel zelf, maar dicht bij de Plantentuin in Meise. Beulemans had Rechten gestudeerd, maar niet aan de VUB zoals ik, maar aan de ULB, de franstalige tegenhanger van de VUB.

Hoe oud Georgette precies was toen ik in dienst kwam bij MLI, dat weet ik niet. Haar leeftijd heeft ze me nooit gezegd. Als ik moet schatten zou ik zeggen dat ze achteraan dertig of begin veertig was toen ik voor haar en Matrix Life Insurance ben beginnen werken.

Of ze getrouwd, vrijgezel of gescheiden was, dat heeft ze me ook nooit gezegd. Andere bedienden van MLI, vooral de vrouwen, hadden het daar vaak over. Zij vonden het vreemd dat ze niet het minste wisten over onze chef als privépersoon. Sommigen van die vrouwen lieten hun fantasie gaan en gaven de meest bizarre uitleg voor de discretie die Beulemans aan de dag legde. Meestal kwam het er op neer dat onze chef heel zeker iets te verbergen had…

Die maandag was mijn week niet echt aangenaam begonnen. In de voormiddag had ik anderhalf uur met een Engelsman gediscussieerd over een erg hoge levensverzekering die hij wou nemen op naam van zijn vrouw. Ik vond dat er een luchtje aan zat omdat ik me afvroeg waarom zijn vrouw niet zelf was gekomen of waarom hij haar ten minste niet had meegebracht. Die Brit kon niet begrijpen dat ik hem niet onmiddellijk een contract wou voorleggen en laten ondertekenen. Op een bepaald ogenblik was hij woedend rechtgestaan en had mij verweten voor “fucking moron”. Dan was hij opgestapt en liet hij me achter met de slechte smaak van een mislukking in mijn mond.

Toen mijn chef Georgette Beulemans in de archiefkelder voor mij kwam staan dacht ik eerst dat zij me een bolwassing kwam geven omdat ik dat verzekeringscontract in de soep had gedraaid. Maar ik had me vergist. Heel kalm haalde ze uit het jasje van haar mantelpak een biljet van 20 en eentje van 5 euro. Die legde ze voor me op het bureau waaraan ik zat, zonder iets te zeggen.

Ik zei ook niets. Ik had onmiddellijk begrepen wat haar bedoeling was. Alleen vroeg ik me af hoe zij wist wat mijn tarief geweest was aan de VUB om in de cafés mijn piemel te laten zien aan andere studenten en studentinnen. Ik vroeg toen vijftien euro per toeschouwer om mijn piemel in rust te zien, tien euro meer als ze mijn lul in erectie wilden zien.

Het was alsof Beulemans mijn gedachten kon lezen, want ze zei:

“Je denkt toch zeker niet, Nick, dat we hier iemand voor een verantwoordelijke functie zoals die van jou zomaar aannemen? Dat gebeurt niet zonder dat we eerst die persoon grondig doorlichten en zijn of haar achtergrond uitspitten. Dat ik alles van je weet, dat is niet waar, maar toch heel erg veel, geloof dat maar. En nu, hier is je geld. Kom jij nu maar eens over de brug. Laat me maar eens zien wat je te bieden hebt.”

Ik zat daar in die kelder in mijn beste pak, eentje van Giorgio Armani, met een smetteloos wit hemd en een dure zijden das… Mijn broek en mijn onderbroek uittrekken, dat was ik niet van plan. Er moest maar plots eens iemand anders die op zoek was naar onze chef in mijn kelder verschijnen… Dus trok ik de ritssluiting van mijn broek naar omlaag en haalde langs mijn gulp mijn lul uit om die aan Beulemans te laten zien.

“Mooi,” zei ze, “zelfs slap is hij indrukwekkend. Mag ik je er attent op maken dat ik je vijfentwintig euro heb gegeven, en geen vijftien?”

Dus ze wou mijn penis in erectie zien. Zelf verdomde ik het aan mijn jongeheer te beginnen rukken. Ik schoof mijn stoel van achter het bureau uit, deed mijn benen uit elkaar en maakte met mijn hand een uitnodigend gebaar naar mijn chef. Zij kwam dichterbij, boog zich over mijn piemel om hem eens van naderbij te bekijken, en begon toen mijn voorhuid over mijn eikel op en neer te trekken. Het duurde minder dan één minuut of mijn lul was hard en stond pal rechtop.

“Jezus Christus, wat een orgaan heb jij wel!” zei Georgette Beulemans. “Ik had geen idee dat zoiets echt bestond.”

Wat moest ik daarop zeggen? Tijd om daarover na te denken kreeg ik niet. Voordat ik goed en wel besefte wat er gebeurde stroopte mijn chef haar rok naar omhoog en kwam schrijlings op mijn schoot zitten. Een onderbroek had ze niet aan. Dus had ze al van voorop gepland wat er in de archiefkelder ging gebeuren.

Die zekerheid werd nog groter toen ze de voorkant van haar donkerblauwe bloes ook naar beneden trok. Een beha had ze daaronder ook niet aan. Voor mijn ogen verschenen haar bleke tieten. Mooi waren die wel, dat moet ik zeggen. Rond en met bleekroze tepels, en ze roken ook erg goed. Waarschijnlijk had Beulemans ze ingesmeerd met een dure crème om de huid van haar borsten rimpelloos te houden…

“Speel er wat mee, wil je?” vroeg mijn chef me. “Je hoeft niet op mijn tepels te zuigen of ze te kussen. Aai ze maar wat, masseer mijn tepels lichtjes. Om die knaap die jij hebt in me naar binnen te wurmen moet ik goed nat worden, dat zal je wel begrijpen.”

Ik begon Georgette haar tieten te aaien, te masseren en een beetje te kneden. Zij wachtte niet totdat haar kut daardoor nat genoeg was. Al onmiddellijk nam ze mijn stijve lul vast, deed haar benen nog wat verder uit elkaar en probeerde mijn eikel in haar spleet naar binnen te duwen. Dat ging niet. Daarvoor stond haar muis nog te droog, en eigenlijk deed Beulemans me pijn, maar ik durfde daar niets van zeggen. ten slotte was zij mijn chef, en heel onaangenaam vond ik het ook niet om met haar goed gevulde borsten bezig te zijn.

En dan werd ik gewaar dat zij tussen haar benen natter en malser werd, heter ook, dat meende ik toch te voelen. Ik gaf een voorzichtig stootje omhoog met mijn piemel, en zij werkte mee. Echt naar binnen glijden in haar natte poes, dat was er wel niet bij, daarvoor was mijn pik te dik. Maar het ging, en ik zag aan de manier waarop de ogen van Georgette wegdraaiden dat ze het goed had toen zij voorzichtig op en neer ging met haar kont terwijl mijn lul geleidelijk aan dieper en dieper in haar neukgat naar binnen drong. Mijn hele piemel kreeg ze in haar kut niet verwerkt, daarvoor was hij te lang. Dat hoefde ook niet. De voorzichtige manier waarop ze boven op mij bewoog maakte dat ik geen pijn had, en dat zij zich ook geen pijn deed.

Plots begon mijn chef te trillen zoals een espenblad in de wind. Ze pakte me vast bij mijn schouders en kromde haar lichaam naar me toe. Ik moest haar tieten aan hun lot overlaten, want die drukte ze als het ware plat tegen mijn mooie witte hemd. Ze trilde nog even, en dan kwam ze klaar. Ik moet zeggen, Georgette Beulemans toonde veel zelfbeheersing op het ogenblik dat ze haar orgasme kreeg. Ze gilde of krijste niet, en kutvocht spuiten deed ze ook niet. Daar was ik wel wat bang voor geweest. Als dat gebeurd was kon de broek van mijn mooie en dure pak van Armani misschien voor de lappenmand bestemd zijn. Alleen dat trillen, en ook een soort zuchten dat van diep uit haar keel kwam wezen erop dat ze klaarkwam.

Zij keek me in de ogen toen het voor haar gebeurd was.

“Ga jij nu maar je gang,” zei ze. “Ik ga wel op je schoot blijven zitten. Probeer maar niet je hele piemel in mijn kut kwijt te worden. Het zou me dan heel erg pijn kunnen doen, en dat is toch niet de bedoeling. Mijn vagina moet na vandaag ook nog dienst kunnen doen.”

Wat Georgette zei was waar. Ik neukte haar al zittend, voorzichtig, en zij ging met haar billen mee op en neer als ik in haar stootte. Een paar keer trok ze wel een gezicht dat er voor mij op wees dat ik te diep in haar flamoes zat. Maar het duurde toch ook niet lang voordat ik mijn geil in haar kut pompte. Toen Georgette gewaar werd dat ik klaar ging komen legde zij haar hand op mijn mond. Dat deed ze om te beletten dat ze op de verdieping hoger mijn orgastische kreet zouden horen.

Nu, ook daarmee was ik voorzichtig. Toen ik mijn zaad in mijn chef haar kut wegschoot brulde ik niet. Ik hijgde en ik zuchtte, dat wel. Na mijn orgasme viel ik stil. Georgette Beulemans stond voorzichtig recht en hield haar benen uit elkaar. Ik begreep niet waarom dat nodig was. Niet te geloven, maar ze had in het jasje van haar mantelpak ook papieren zakdoeken van Kleenex meegebracht. Met haar benen gespreid veegde zij eerst mijn terugvloeiend sperma weg van tussen haar schaamlippen. Toen dat gebeurd was liet ze haar rok weer zakken, trok haar bloes weer over haar tieten naar omhoog en gaf me ook een Kleenex om mijn piemel af te drogen.

Van die dag af bleef mijn baas Georgette Beulemans elke maandagnamiddag in de archiefkelder verschijnen, behalve wanneer zij haar maandstonden had. Dan sloeg ze een week over. Haar neuken gebeurde ook maar één keer per week. Het was na enkele weken een echte routine geworden. Ik vergeleek het met telkens op een vaste dag een Lottoformulier in te vullen. Ook bleek dat mijn chef eigenlijk een gewoontedier was. Nooit had ze een onderbroek of een bustehouder aan als ze me in de archiefkelder kwam opzoeken om zich te laten neuken. Nooit wou ze het doen op een andere manier dan de eerste keer. Zij noemde onze sekspositie “stoeltje”, en dat was ook de beste benaming die je aan dat standje kon geven. Ik had wel al eens zin om haar op haar rug te leggen in mijn kelder, boven op haar te kruipen en haar te berijden in de positie die de meeste koppels gebruiken als ze seks hebben. Ik heb haar dat nooit durven voorstellen. Georgette Beulemans was immers mijn chef, en een gemakkelijke vrouw was ze niet. Ze lachte wel meestal, behalve als ze je een uitbrander gaf. Ik vertrouwde haar gemaakt lachje niet. Mijn indruk was dat ze voor iedereen zorgvuldig verborg wat ze dacht en wat er in haar omging. Dat dacht ik niet alleen. Ook andere personeelsleden vonden dat Beulemans een vals lachje op haar gezicht had. Maar we moesten het nemen zoals het kwam met haar. In ons bedrijf was haar wil wet, en niemand waagde het haar ook maar een strobreed in de weg te leggen.

Nu, mijn chef neuken heeft wel een aantal gevolgen voor me gehad in de tijd dat ik voor Matrix Life Insurance werkte. De meeste daarvan waren positief, maar enkele dan weer helemaal niet…