Elise spoedt zich uit het water en trekt een spurtje naar de poort, waar haar pleegzoon Amed hulpeloos met een kruk staat te schutteren. Ze legt zijn vrije arm over haar nek en samen schuifelen ze naar de ligstoelen. Hij loopt puffend met een vertrokken grimas op zijn gezicht.

“Mijn been doet gek genoeg zo’n pijn”, brengt hij zachtjes uit.

“Ach, schatje toch”, zegt Elise en ze strijkt haar hand over zijn bezwete gezicht, “doet de wond zo zeer?”
Amed schudt zijn hoofd: “Nee nee, helemaal niet, maman, het is juist mijn bovenbeen en mijn lies. Ze voelen aan als een bonk stijve spieren”.

Ik denk vertederd over Ameds woordkeus: een ‘bonk spieren’, dat klinkt niet gek voor iemand die net twee jaar in Nederland is. Dat heeft ie vast overgehouden aan het lezen van al die literatuur. Zijn boekenlijst is de meest uitgebreide in de klas, zowel in aantal als in diepgang, tot en met de middeleeuwse bruidslyriek van Hadewych.
“Je loopt ook verkrampt, jongen, waarschijnlijk heb je spierpijn?”, stelt Elise vast. “Zal ik je been anders even masseren?“

Amed knikt, zij het aarzelend. Hij zakt iets onderuit in de stoel.

“Sorry schat, je zult toch even weer moeten staan. Je pantalon uit moeten doen. Je hebt je zwembroek er toch nog onder aan?”.

Amed knikt en staat kreunend op uit zijn stoel. Hij lijkt een oude man. Dan trekt hij, zich plotseling van mij bewust, met de rug naar me toe, half verlegen zijn pantalon uit.

Ik wil moeder en pleegzoon ruim baan bieden en zeg: “Ik ga mijn jurkje eens aandoen. Kijken of ie al droog is”.
“Maar er is geen sprake van dat je nu vertrekt, hoor Elke! Je blijft gewoon bij ons eten”, roept Elise me na.

Ik knik, zie dat Elise ondertussen Amed helpt om met ontblote benen weer behaaglijk in de stoel te zakken. Ze begint hem meteen te masseren. Ik zie het tafereel vertederd aan. Ze aait eerst, maar al gauw kneedt ze hem stevig, van zijn knie naar zijn lies, alsof ze zijn huid wil opstropen. Amed heeft mooie gespierde wielrennersbenen, dun en lang en onbehaard. Elise mompelt iets, is niet tevreden.

“Elke, als jij je jurkje uit de droger pakt, wil je dan ook even uit de lade van mijn bikini’s een flesje meenemen? Het is massageolie”.

Mijn vertedering mengt zich nu met het erotische beeld van een flesje van Elke in haar bikinilade. Ik word in de intieme sfeer van dit huis getrokken. Onmiskenbaar. Maar het voelt aangenaam.

Als ik naar boven loop, zie ik Pieter in de keuken. Hij grijnst naar me en zegt: “Dat was net op tijd he?”.

Ik ben wat afwezig en bedenk me dan dat ie de vrijscène van daarvoor bedoelt. Ik glimlach: “Het zou een cultuurschok voor Amed zijn geweest als hij ons zou hebben gezien”, zeg ik glimlachend.
Pieter knikt.

“Ik ga even naar mijn jurkje kijken”, zeg ik hem. Pieter is druk met de voorbereidingen voor de maaltijd. Hij vertelt me waar de droger staat.

Die is boven snel gevonden. Tot mijn schrik heeft Pieter hem op een lang droogprogramma gezet. Dat was niet de bedoeling! Erg riskant met natuurlijke stoffen, zoals dit fijne jurkje. Typisch een man om zoiets te doen. Ik had hem beter moeten instrueren, bestraf ik mezelf.

Ik doe het programma onmiddellijk uit, open het deurtje en voel aan de stof van het warm-klamme jurkje. Het ruikt zoetig – naar mezelf denk ik vluchtig – en ik pak ook mijn slipje en bh. Die bh had er al helemáal niet in gemogen! Enfin, het is allemaal wel ongeveer droog. Ik gris alles mee en loop weer naar de slaapkamer waar ik het door Elise bedoelde flesje aantref.

Met mijn handen vol loop ik naar beneden. In de tuin tref ik Amed en Elise aan. Ik zie hoe ze keuvelen, terwijl Elise zacht over de gezwachtelde kuit van hem strijkt. Het is een en al ongedwongenheid tussen die twee. Ik zie haar daarvan genieten. Ze pakt het flesje aan en schenkt het direct vrij ruim uit over zijn bovenbeen. Het is lavendel, een heerlijke geur. Elise begint het over het been van Amed uit te strijken weer vanaf zijn knieën. Ze masseert afwisselend stevig en liefdevol, een mooie combi. Als ze in zijn lies komt, zie ik Amed verschrikt zijn mond openen. Hij verstijft.

Elise merkt het ook op: “Doet het daar zeer?’.

“Nee, nou, ja… het is … gevoelig natuurlijk”, stamelt Amed.

Ik grinnik. Elise komt veel te dicht in zijn intieme zone. Ik stap ondertussen in mijn jurk en trek hem over mijn billen en buik. Ik zie Amed steels naar me kijken, langs Elise heen. Als ik mijn handen in de mouwtjes steek, merk ik direct dat het jurkje aanzienlijk is gekrompen. Mijn borsten spannen ineens in het lijfje, het zit krap in mijn schouders. De rits op mijn rug, die normaal makkelijk dicht kan is nu een gapende vork. Ik probeer het jurkje dicht te zippen, maar het is compleet onmogelijk. Ik ben zenuwachtig. Het schiet ineens door mijn hoofd dat ik zo niet meer over straat kan, zelfs niet in het donker. En mijn jurkje is verpest.

“Ach toe, Elise, help me even”, zeg ik tegen haar. Maar Elise heeft haar handen onder de olie. Onder het toeziend oog van Amed trekt ze goedbedoeld aan de ritssluiting, maar die glipt uit haar glimmende vingers.

“Die krijg je ook niet meer dicht”, zegt ze, “dat wordt in mijn badpak naar huis fietsen. Sexy”. Ze lacht.
Ik vind dat allemaal minder grappig. Treur om mijn zomerjurkje en denk in lichte paniek na over hoe ik inderdaad thuis moet komen. Elise ziet het en heeft direct spijt van haar opmerking.

Dan loopt Pieter de tuin in. “Je hebt haar jurkje verpest, oen”, werpt Elise hem verwijtend toe. Pieter kijkt als de vermoorde onschuld. Hij haalt zijn schouders op en zegt: “Het spijt me vreselijk Elke, het was goed bedoeld. En ik betaal je de schade, uiteraard”.

Ik zeg dat ik daar niet aan twijfel. Maar hoe moet ik over straat? “We brengen je straks wel”, stelt hij me gerust, “en je moet maar gewoon even een jurk van Elise lenen”.

Ik zie haar denken, terwijl ze nog steeds het stevige vlees van haar puberzoon tussen haar vingers rolt. Ik zie in een flits dat Amed aardig verhit aan het raken is van het kneden door zijn pleegmoeder. Hij heeft een gloeiende kop en als ik naar zijn kruis kijk dan zie ik dat zijn penis als een imposante slurf over zijn rechterbeen ligt, vanachter het lycra. Hij is ruim bemeten, zie ik.

“Is het lekker jongen, help dit masseren?”, zegt Elise op semi-fluisterende toon.

“Humpf”, pruttelt Amed.

Ik zie ineens een glimlach op het gezicht van Elise verschijnen. Ze zegt: “ik heb trouwens nog wel een mooie jurk voor jou liggen. Zo’n Syrische haremjurk, die mag je wel van me lenen. Weet je wat, dan kleed ik me daar ook in. Voor bij het avondeten.”

Ik kijk haar verrast aan. Zie dat ze pretoogjes heeft en kuiltjes in haar wangen. Ze blaast even wat lucht uit en zegt: “Op één voorwaarde trouwens….”.

Amed doet alle moeite om de krachtig knedende handen van Elise te negeren. Maar het doet hem meer dan hij wil toegeven. Ik zie hem kronkelen in de stoel. Hij knarst met zijn tanden.

“En dat is….”, vraag ik belangstellend.

“Dat jij ons nog van dat 1001 nacht sprookje verder vertelt. Dat verhaaltje waar je ook Pieter al iets over zei. Wacht, laten we eerst die jurken maar aandoen”.

Ze laat het masseren acuut zitten en ik zie dat Amed zich ontspant, alsof hij onder een banvloek is weggekomen.

“Was ik te wild met je?”, zegt Elise, hem spottend aankijkend.

“Ging wel”, fluistert Amed.

We lopen gearmd naar de keukendeur, met Pieter achter ons aan en voor de zoveelste keer die middag trekken we naar de ouderslaapkamer op de eerste verdieping. Pieter blijft achter in de keuken.

Als we binnenkomen, draait Elise zich subiet om. Ik struikel in haar armen.

“Zag je dat?!”, zegt ze.

Ze zoent me op haar lippen en draait me om: “Amed kreeg het helemaal te kwaad van mijn massagebeurt”, zegt ze lachend. Ik knik. Samen kijken we door het raam naar beneden. Ik voel Elises warme borsten tussen mijn schouderbladen. Ze staat met haar onderlichaam stijf tegen mijn billen aangedrukt. Ze is warm.

“Kijk nou toch eens, onze jongen”. We zien allebei dat Amed zijn zwembroekje stiekem heeft afgestroopt en aan zijn gezwollen penis trekt. Hij beweegt zijn hoofd heen en weer. Elise grinnikt: “Toe maar jongen, het mag gewoon”, zegt ze.

“In zijn eigen privacy”, zeg ik, terwijl ik denk aan het verhaal van Pieter in de klas. Ik voel mezelf een voyeur, maar ik geniet vooral van zijn onschuld.

We zien Amed verkrampen en hij komt klaar. Het landt met name op zijn buik. Hij kijkt schichtig om zich heen en bedekt dan zijn onderlichaam met een handdoek.

Elise streelt van achteren ondertussen zachtjes over mijn borsten. “Adembenemend om te zien”, zegt ze met een zucht, “en geruststellend, want seks is dus kennelijk niet zo taboe als ik bij hem dacht”. Ik knik. Het laat me niet koud. Er gaat een rilling door mijn lijf en dan voel ik de handen van Elise ineens van voren in mijn bikinislipje glijden.

“Je bent er nat van”, fluistert ze in mijn oor.

Ik kreun, “Ik ben al een tijdje nat, hoor. Wat jullie me niet allemaal aandoen. Heerlijk, hoor”, is het enig dat ik kan
zeggen. Er schiet me door het hoofd dat ik haar wil zoenen. Ik draai me impulsief en snel om, maar Elise kijkt me onderzoekend aan. Alsof ze me nog even wil behoeden voor een nieuwe stap. Zij draait van me weg en loopt naar de kast. Van een rek pakt ze twee jurken die netjes in plastic zijn verpakt.

“Hier, nog rechtstreeks van de stomerij in Damascus”. Elise scheurt het plastic open en er verschijnt een prachtig geel-beige jurk met een soort goudbrokaat. De jurk is licht en doorschijnend. Ze trekt hem als een lange jas aan en knoopt hem met touwtjes provisorisch dicht. Hij staat haar beeldig en sexy. Als ze zich om haar as draait zie je haar silhouet prachtig doorschijnen. Gauw doet ze de jurk weer uit en scheurt de andere verpakking open. Ik zit op het bedbankje ademloos naar de sierlijke bewegingen van Elise te kijken. Deze is korenblauw en ook doorschijnend. Deze moet je over je hoofd aantrekken. De jurk valt als een waterval om Elises gestalte en staat haar nog mooier dan die andere.

“Deze….”, zeg ik bewonderend.

“Wil jij deze aan?”, zegt ze.

“Nee, deze staat jou zo prachtig, bedoel ik”.

Elise reikt me vervolgens de andere jurk aan: ‘Deze kun je gewoon over je bikini aantrekken. Er zitten belletjes aan”. Ik hoor nu dat de zoom van de jurk rinkelt.

Met een zucht trek ik de jurk aan en Elise helpt me met de touwtjes en knoopjes. Ze heeft haar gezicht vlak bij het mijne. Als ze klaar is kijkt ze in mijn ogen en geeft me een kus op mijn lippen.

“Je ziet er uit als een sprookjesprinses”, zegt ze gemeend.

“Jij ook”, zeg ik en we omhelzen elkaar licht, bang om onze jurken te kreuken.

“Kom”, zegt ze en ze schrijdt de kamer uit met sierlijke pas.

Ik loop achter haar aan en we maken onze entree op het terras buiten. Amed kijkt ons verbaasd aan en zegt iets wat lijkt op: ‘al amirat’.

“Wat?”, zegt Elise, maar ze pakt mijn hand en laat me een pirouette draaien. Mijn jurk rinkelt vrolijk. Dan gaan we zitten. Zowel Amed als Elise kijken me verwachtingsvol aan. Ik word er verlegen van. “Wat?”, vraag ik.

“Je verhaal. Nu je bent aangekleed ga je ons je verhaal vertellen”, zegt Amed.

Oh ja, dat zou ik. Ik denk even na en begin:

“Het is het verhaal van een jaloerse koning. Er waren twee broers die allebei koning waren. De ene koning zag op een dag dat zijn vrouw stiekem vree met een van haar slaven in een stal met paarden. Hij was woedend en liet haar en haar slaaf gevangen zetten en doden. Zo ging dat in die tijd, maar hij had er daarna nog geen vrede mee. Hij werd depressief en wilde geen koning meer zijn. Besloot op reis te gaan naar zijn oudere broer. Die ontmoette hem in zorgwekkende toestand: vermagerd en broos, met doffe ogen waaruit het leven was verdwenen. De koning overlaadde hem met luxe en geschenken, maar niets hielp zijn jongere broer.

Tot op een dag de koning op pad was en zijn depressieve broer alleen in het paleis achterliet. Hij zat in een kamer die uitkeek op de grote paleistuin. Het was die dag warm geweest zoals alle dagen, maar op die avond woei er een aangenaam koel briesje door de witte lakens op het terras. Hij zag de koningin met haar slavinnen de groene tuin binnenkomen in lange wapperende witte gewaden. Ze giechelden en dansten om elkaar heen.”

“Wacht”, zegt Elise, “sta eens op”. Ik ben een beetje van mijn à propos, maar laat me door haar optrekken en vervolgens danst Elise zingend om me heen. “Zo ging dat dus Amed”. Die kijkt met glinsterende ogen naar ons twee vrouwen. We zien hem genieten.

“Vertel verder, verder. Maman! Laat Elke nou vertellen!”, zegt hij.
Ik ga schrijlings in mijn stoel zitten, waardoor éen pand van mijn been glijdt. Amed kijkt naar mijn kuiten, maar ik herneem het woord:

“De broer merkte dat de meisjes hem niet zagen. Twee slavinnen begonnen elkaar te zoenen en te strelen en ze lieten hun jurk van zich af glijden. Al stoeiend en knuffelend stapten ze naakt de grote vijver in, middenin de tuin. De koningin sloeg het glimlachend gade en riep twee andere slavinnen die haar eigen jurk begonnen open te knopen”.

Elise staat lachend op en wil mijn jurk open knopen maar ik weer haar grinnikend af. Amed klapt van plezier in zijn handen. “Houd toch eens op Maman, je stoort mevrouw in haar verhaal”.

Elise lacht terug: “Ok ok, ik zal niet meer plagen”. Maar ze blijft staan en blijft in zichzelf een beetje neuriënd dansen en draaien. De avondzon die vanachter schijnt doet de jurk blauw opvlammen, terwijl je er tegelijk dwars doorheen kijkt. Haar silhouet is een schitterend gezicht. Amed gaat wat verzitten, ik zie dat hij het alweer wat moeilijk heeft, als ik stiekem een blik op zijn kruis werp.

Elise loopt op me toe, reikt haar handen naar voren en pakt mijn gezicht vast. Ze kust me zacht op de mond en kijkt dan steels naar Amed.

“Maman!”, zegt hij, half verschrikt.

“Ik vind Elke lief en mooi”, zegt ze, “jij niet?”. Amed is er verlegen onder, maar hij knikt.

Er valt een stilte. Ik schraap mijn keel en zeg:

“De broer vond de koningin, de vrouw van zijn broer dus, een prachtige verschijning. Toen ze naakt uit haar jurk stapte, tipte ze met haar teen eerst voorzichtig de waterspiegel aan. Daarna stapte ze gracieus naar voren en gleed ook de vijver in. De koningin legde haar armen wijd op de rand van de vijver. Haar borsten wiegden half verscholen op het water, zoals de waterlelies in de rest van de vijver, en ze trappelde lichtjes met haar lange benen, zoals de kikkers daar ronddreven, af en toe slagen makend met hun lange achterpoten. De koningin keek met een schuin hoofd geïnteresseerd naar de kussende slavinnen en zuchtte. Ze fluisterde een slavin wat woordjes in haar oor en die liep dadelijk weg, de tuin uit.

De broer van de koning was ondertussen helemaal opgeleefd van het schouwspel. Sinds de dood van zijn vrouw had hij het bloed niet meer zó door zijn aderen voelen stromen. Hij voelde de opwinding in elke vezel van zijn lijf. En…. hij merkte het ook.. tussen zijn benen. Die sensatie had hij sinds hij het land had verlaten niet meer gevoeld. “Ik krijg mijn levenskrachten terug”, zei hij verbaasd tegen zichzelf, terwijl hij even naar zijn kruis bleef kijken. Hij sloeg zijn ogen weer op naar het tafereel in de tuin en zag nu het slavinnetje dat om een boodschap was gestuurd terugkeren. Achter haar stapte een grote gespierde slaaf de omheining binnen. Een man met een prachtig diep-donkere huidsteint. Een borstkas die blinkend glom in de avondzon. De slaaf stapte op aangeven van de slavin stoer, maar tegelijk verlegen, de vijver in en bleef staan voor de koningin. Die wenkte hem en hij…. tja… hoe zeg ik dat….. ze bedreven de liefde met elkaar. Hij keek haar niet aan en zij keek opzij, bleef naar de andere slavinnetjes gluren”.

Amed zucht. Ik kijk hem aan en zeg: “misschien ben je hier nog wat te jong voor”. Ik steek mijn tong speels tegen mijn wang en glimlach.

Amed kijkt me wat mistig aan en zegt: “ik wist niet dat die 1001 verhalen ook zo ….. eh, erotisch waren”.

Ik knik, “niet alleen de Westerse literatuur is zo … speels en vrij, Amed. Weet je nog dat verhaal van Louis Paul Boon dat we in de klas lazen? De roots van onze westerse literatuur liggen in jouw cultuur”.

“Maar ik heb al veel verhaaltjes van Aladin en Sinbad uit 1001 nacht gelezen, maar nooit iets van wat U vertelt”.

“Dat komt omdat ze na de eerste publicaties eruit zijn gesneden. Maar de verhalen zijn er gewoon nog wel”, zeg ik. Ik hoor mijn eigen doceertoon terug.

“Is dat het hele verhaal?”, vraagt Elise. Ik schud mijn hoofd.

“Nee, de broer van de koning was dolgelukkig dat hij zijn levenskracht had hervonden. Tegelijk voelde hij zich bedrukt over wat hij had gezien, specifiek waar het de vrouw van zijn broer betrof. Ook die was ontrouw geweest. Hij had altijd gedacht dat zijn eigen situatie uniek was. Nu besefte hij dat hij zijn vrouw had gedood terwijl het veel meer voorkwam. Hij besloot zijn broer niks te vertellen.

Maar de koning trof hem ’s avonds verkwikt en energiek in het paleis aan en verwonderde zich over deze plotselinge ommekeer. Hij vroeg zijn broer wat de reden was. De broer aarzelde en vertelde in stukjes iets over de orgie die hij in de paleistuin had aangetroffen. De koning was erg geïnteresseerd toen hij vernam dat zijn vrouw daar ook bij betrokken was. Hij vroeg honderduit en wilde natuurlijk alle details horen, maar merkte dat zijn broer wat voor hem achterhield. Ze kregen haast ruzie. Tot slot besloot de jongere broer alles te vertellen. De koning was troosteloos en boos tegelijk.”

Ik zie dat Amed en Elise geïnteresseerd naar me kijken. Ik sta op en draai nu zelf een pirouette in de zonnestralen. Hef mijn armen op en zeg: “En dat is het eerste verhaal in de sprookjes van 1001 nacht. Morgen verder”.

Amed zegt verbaasd: “Morgen verder? Nee, nu!”. Ik loop op hem af en ga op de stoelleuning zitten. Ik reik met mijn vinger naar zijn neus.

“Nee, beste leerling van me, morgen verder. Het lesuur is alweer voorbij. Dit is de magie van 1001 nacht: je wil blijven luisteren en dat werd Sheherazades redding”.

Elise gaat op de andere leuning zitten. Amed lijkt geïntimideerd door zoveel vrouwelijk schoon. Hij slaat zijn ogen neer. We horen Pieter achter ons:

“Kijk nou, Amed heeft ineens een harem.” We staan allebei op en lopen dansend naar Pieter, alsof het afgesproken is. Pieter grinnikt en geeft ons beiden een handkus.

“Het eten is klaar, Amed, dek jij de tafel?”. Maar Pieter bedenkt zich dat Amed niet zoveel kan en doet het snel zelf. Het eten is heerlijk. Ik zie Amed tijdens het eten steeds naar de borsten in mijn jurk kijken. Doordat Elise en ik in het tegenlicht van de avondzon zitten, zijn we goed zichtbaar. Ik krijg er stijve tepeltjes van.

Als Elise en ik de borden afruimen, terwijl de mannen buiten blijven, zegt Elise: “Ik trek mijn bikini eronder uit. Doe jij dat ook! Eens kijken hoe onze mannen daarop reageren. En als ze niet reageren, dan gaan we samen dansen.” We giechelen beiden en ontdoen ons van de bikini’s onder onze gewaden. Ik zie het blote kutje van Elise en kan me niet beheersen, strijk even met mijn hand over haar venusheuvel. Elise kijkt me aan.

“Ik zie dat je al een beetje meer aandacht krijgt voor vrouwelijk schoon. Je leert snel bij”. We omhelzen elkaar en staan even in elkaars armen.

“Kom”, zegt ze dan, en we lopen hand in hand naar buiten. Pieter zet direct ogen als schoteltjes op. Amed heeft het niet direct door. Die ligt een beetje te knikkebollen in zijn stoel. Pieter staat op en zegt tegen Amed dat het tijd wordt om te gaan rusten. Hij helpt hem met zijn kruk en ze strompelen het huis in.

“Ik denk dat Pieter verstandig is”, zeg ik tegen Elise, als ze weg zijn en we een beetje dansen en schuifelen bij de rand van het zwembad.

Elise laat me een pirouette draaien en zegt: “Amed is geen eunuch, dat weten we inmiddels. Hij moet als jongeman nu maar even niet in onze harem blijven”.

Pieter komt teruglopen en zegt: “Wow dames, wat zien jullie er appetijtelijk uit”.

Hij stapt op zijn vrouw af en kust haar lang op de mond, terwijl zijn handen begerig over haar jurk strijken. Langs haar borstaanzet, haar zij, haar heupen. Elise stapt iets achteruit en begint te buikdansen. Ze nodigt me uit het ook te proberen. Ze is geoefend, maar ik probeer zo goed mogelijk haar bewegingen te spiegelen. We stappen in hetzelfde ritme. Het verschil is dat wanneer ik naar voren stap, mijn blote kruis door de panden van mijn jurkje steekt. Pieter merkt het op en kijkt er gebiologeerd naar. Elise doet of ze jaloers is en trekt Pieter een beetje bij me vandaan. Pieter loopt glimlachend achteruit met haar naar de eettafel en draait dan de rollen om. Hij vlijt haar met haar rug achterover en knielt tussen haar benen. Hij stroopt haar blauwe jurk op rond haar middel en spreidt haar benen lichtjes.

Ik kniel naast Pieter neer. We kijken elkaar aan en hij zegt: “Wil jij haar eerst likken?”. Ik slik. Denk na. Ja, ik voel weer de lust. Ja, ik wil het.

Voor het eerst in mijn leven ga ik een vrouw proeven. Ik steek mijn tong uit en glijdt heel voorzichtig van de onderkant van haar vagina naar boven. Ik cirkel lichtjes om haar knobbeltje heen, raak hem nog niet aan. Precies zoals ik het zelf altijd lekker vind. Ik voel meteen het effect op Elise. Die begint te sidderen en ze kermt: “Toe… toe”.

En als ik dan eindelijk haar kittelaar met mijn tong aanraak, slaakt ze een tevreden zucht. “Jaa, nog eens”, zegt ze.

Pieter tikt me op de schouder. Ik buig iets naar achter en zie hoe Pieter zijn penis tegen haar kutje zet. Hij veegt even door haar lippen en drukt hem dan diep naar binnen. Elise stoot een kreun uit. Even is het stil. Langzaam begint Pieter te bewegen. Ik zoek ondertussen met mijn hand de kittelaar van Elise en begin die heel zachtjes, maar geleidelijk aan steeds dwingender te masseren. Zo houdt Elise het niet lang. Ze komt snel en hard klaar.

“Zo, nu zijn we allemaal vandaag aan de beurt geweest”, zegt Pieter, terwijl hij met een vlakke hand het zweet van zijn voorhoofd veegt. Hij trekt zijn penis uit Elise en we zien dat er zaad direct uit haar binnenste naar buiten lekt. Hij is dus gelijk met Elise gekomen. Ik heb het niet gemerkt. Ik kijk onwillekeurig even naar boven en zie nog net de gordijnen op de slaapkamer bewegen.

“Ik geloof dat we boven een toeschouwer hebben”, zeg ik grinnikend. De ouders Telkamp knikken tevreden.

Pieter zegt: “We hebben Amed vandaag een harmonieus inkijkje gegeven in wat liefde is en hoe we dat hier in het Westen beleven. Nota bene mede dankzij zijn cultuur. Deze geschiedenis vergeet hij zijn leven lang niet denk ik”.

“Kom, ik breng je naar huis”, zegt Elise, “ons sprookje voor vandaag eindigt hier’.

“Van het zomerjurkje en 1001 nacht”, zeg ik, terwijl ik mijn jurkje pak en achter Elise aan naar de poort loop, de donkere nacht in.