Mijn naam is Ronald en ik ben 45 jaar. De mensen die mij goed kennen noemen mij meestal 'Roon', ik weet niet precies waar ik die bijnaam heb opgelopen maar ik heb die al zo lang ik me kan herinneren. Als zelfstandige ICT'er ben ik dagelijks in de weer om computersystemen te installeren en te onderhouden op verschillende locaties bij verschillende klanten, de meeste zijn vaste klanten. Een grote klant van me is een scholengemeenschap, ik ben hier iedere week wel voor aan het werk, telkens weer op een andere plek, het bevalt me wel. Verder heb ik recent een corona testlocatie geïnstalleerd en een maand of twee geleden nog een dierenartsenpraktijk met aangelegen hondentrimsalon. Zo kom ik nog eens rond, al met al een afwisselende baan op afwisselende locaties.

Vorige maand lag er een verzoek om een server uit te wisselen bij het hoofdgebouw van de scholengemeenschap. Het oude beestje had zijn beste tijd gehad en ook de upgrade naar een nieuwer besturingssysteem was hard nodig. Om de laatste details te bespreken had ik een afspraak gemaakt met het hoofd van de school. We hadden al snel een overeenkomst gesloten: ik doe mijn ding voor het aangeboden bedrag maar wel ná schooltijd, dus in de avonduren, zonder hiervoor extra te berekenen. Mijn vrouw vindt het niet zo leuk als ik de avonden doorwerk maar soms is het niet anders. Deal!

Nadat ik het schoolhoofd 'de elleboog' had gegeven, want een hand geven dat kon nog niet vanwege corona, liep ik zijn kantoor uit, de gang op richting de uitgang. Bij een van de lokalen ging een deur open en ik stond op eens oog in oog met een oude bekende. "Hee Roon, wat leuk om je te zien", zei een zachte stem. Een zachte stem die ik me maar al te goed herinner. Haar stem is niet hees maar heel liefelijk, alsof haar stem soms net iets wil overslaan, voor mij dus 100% herkenbaar. Volledig verbaasd keek ik mijn jeugdliefde in de ogen en ik stamelde: "Hoi Daniëlle, ja ehm.. wat leuk om jóu te zien". Ik voelde dat Cupido zijn pijl had afgeschoten en er waren spontaan vlinders in mijn buik die een dikke 25 jaar geleden waren weggevlogen, het is zo gegaan als het is gegaan. In één seconde ging er van alles door me heen: herkenbaarheid, verliefdheid, verbazing maar ook angst. De angst om iets te doen of te zeggen wat deze spontane ontmoeting zou verpesten. "Wat doe jij hier?", vroeg ze me, terwijl ze de deur sloot van het lokaal. Ik antwoordde dat ik een afspraak had gemaakt om werkzaamheden uit te voeren. Ze vertelde op haar beurt dat ze een zoon heeft die op deze school zit, er was zojuist een gesprek geweest met de mentor omdat het niet zo lekker liep met hem. Het was een ‘1 op 1 gesprek', zonder de zoon zelf. Terwijl we praatten liepen we richting de uitgang en eenmaal bij de uitgang aangekomen tikten we elkaars elleboog aan en zeiden gelijktijdig: "Fijne avond". We lachten om de gezamenlijke uitspraak en zij ging richting de fietsenstalling en ik richting de parkeerplaats. Eenmaal in mijn bedrijfsbusje was ik nog van slag om het feit dat Cupido zo raak kon schieten, zelfs na al die jaren. Raak!

DEEL 1 - 7

"WiFi problemen bij Daniëlle thuis"

Komen in haar onderbroek...

De dag was aangebroken dat ik de server ging vervangen, ik was ruim voor sluitingstijd van de school aanwezig en had alle nodige voorbereidingen thuis al getroffen zodat het een niet al te ingewikkelde klus zou worden. Tegen 17.00 uur was zo ongeveer iedereen wel vertrokken en kreeg ik het sein van het schoolhoofd dat ik mocht beginnen. Hij gaf me een sleutel en vroeg of ik het pand wilde afsluiten wanneer ik klaar was. Hij zou later die avond nog een keer terug komen om het alarm in te schakelen. "Prima", zei ik, "ik zal de deur achter je afsluiten". Eenmaal alleen in het gebouw begon ik met mijn werk. Na een uurtje had ik de boel plat, alle werkstations die ondanks mijn verzoek toch niet waren afgesloten zelf maar even afgesloten, de server uitgebouwd en de nieuwe spullen klaargezet om in te bouwen. Terwijl ik via mijn laptop de nodige dingen geautomatiseerd liet gebeuren liep ik terug naar mijn bus om de opdrachtbevestiging te pakken, zo kon ik nog eens goed nalezen of ik niets vergat. En op dat moment vergat ik juist de deur achter mijn kont op slot te doen.

Ik was bezig om de laatste hand te leggen aan mijn werkzaamheden toen ik een deur hoorde dichtvallen, op dat moment dacht ik dat het schoolhoofd al kwam afsluiten maar niets bleek minder waar. De deur van de computerruimte ging open en daar kwam Daniëlle binnen. "Kijk wie we daar hebben", zei ik en ze lachte vriendelijk naar me. "Ja ik was sporten en kwam langs fietsen en zag je busje staan, ik denk ik ga even kijken wat je allemaal aan het doen bent". Inmiddels was ik wat minder geschokt dan de eerste keer maar nog steeds vond ik het spannend, de vlinders waren er weer. Ik besloot om maar even uit te leggen wat ik zoal had uitgespookt deze avond. Ze luisterde aandachtig en knikte af en toe haar hoofd, soms hoorde ik: "hmm, ja.." en ik bleef maar praten. Op een bepaald moment stond ze met haar rug naar me toe, met haar gezicht richting de bekabeling. Terwijl ze, op haar tenen staand, vroeg of ik echt wist waar al die draadjes voor dienden, kon ik natuurlijk niet voorkomen dat ik naar haar achterkant keek. Ze was nog net zo fijntjes als vroeger, een normaal en prachtig gevormd lichaam, ongeveer 175cm lang, haar benen in een strakke witte jeans met daarop een zacht gekleurde blouse met lange mouwen. Alleen haar blonde haar was kort, in tegenstelling tot vroeger. Vroeger droeg ze haar lange blonde haar vaak in een vlecht, ik heb dat altijd heel mooi gevonden. Maar het korte haar stond haar ook goed, het gaf de indruk van een sterke vrouw, iets wat me aantrekt, wauw.

"Gaat het?", vroeg ze terwijl ik uit mijn droom werd geholpen. "Ja hoor, sorry ik werd even afgeleid", brabbelde ik weer. "Je hoeft niet zenuwachtig te zijn hoor, we kennen elkaar toch?", zei ze en ze aaide met haar hand over mijn bovenarm en liet haar hand vervolgens zakken over mijn onderarm en liet me toen weer los. Het eerste wat ik dacht was dat dit niet echt corona-proof was, niet dat ik dáár een probleem van zou maken maar het zette me aan het denken, ze wilde me waarschijnlijk even aanraken, hoopte ik. "Oké, ik zal proberen minder zenuwachtig te zijn maar ik vind het gewoon zo bijzonder dat onze wegen zich in eens na al die jaren weer kruisen", zei ik. "Prima, laten we dan even een kopje koffie drinken in de aula, goed?", vroeg ze. Ik stemde in en even later zaten we in de aula te kletsen over vroeger en hoe het allemaal is gegaan na 'onze tijd'. Zij was net als mij getrouwd, ze heeft een zoon en een goede baan bij een bank. Toen de koffie op was keken we elkaar in de ogen aan en ik zei spontaan: "Sorry dat ik vroeger zo was zoals ik was". "Hoe bedoel je dat?", vroeg ze. "Nou, dat ik vroeger alleen maar oog had voor dat ene en daarbij min of meer zelf alles heb verprutst tussen ons. Ik denk dat ik een eikel was." Met haar lieve stem zei ze terug dat ze er achteraf ook spijt van had zich zelf niet iets meer open te hebben gesteld. "Maar je was inderdaad altijd ... geil, zeg ik het goed?". Ik liep een beetje rood aan en antwoordde haar dat het inderdaad een kwestie van hormonen was, dat ik dat ook niet altijd zelf kon sturen en me er vaak rot om voelde. We hebben er om gelachen en het voelde heel fijn om dit tegen haar te hebben kunnen zeggen. Uit het niets zei ze in eens: "Weet je nog dat we het nooit zonder condoom hebben gedaan?" Ik hapte naar adem en zei: "Ehm, nee, dat klopt. Of, ik bedoel.. nee niet hé?" "Weet je", zei ze, "ik ben ook veranderd hoor, ik heb er vaak aan gedacht en soms denk ik er nog wel eens aan. Je was wel echt heel gek op me, dat weet ik. Je was lief en voorzichtig en dat ben ik ook nooit vergeten." Een beetje meer rood aangelopen en inmiddels ook licht opgewonden keek ik haar in haar mooie lichtblauwe ogen. Ze zei "Maar wat niet is..." "Ja, dat kan nog komen!", schoot me er uit. Een twinkeling in haar ogen verscheen, ze stond op en zei "Ik bel je, is dat goed?" "Ja, dat is goed, wel doen dan hé?". Ze gaf me een zoen op de wang en liep de aula uit, ik stond met een lichte erectie en een rood gezicht naast het tafeltje en keek haar na, hoe deze prachtige blonde vrouw met haar lekkere billen in die strakke witte broek de aula uitliep. Mijn gedachten gingen alle kanten op en ik wist niet goed wat ik er van moest denken, hoe houd ik thuis mijn mond dicht, ik bedoel, ik moest oppassen dat ik niets zou laten merken. En ik heb mijn nummer niet eens gegeven, wat een sukkel ben ik.

"Zo, je bent zover zie ik?", sprak het hoofd van de school, hij was blijkbaar naar binnen gekomen toen Daniëlle naar buiten ging. Ze zijn elkaar vast tegengekomen dacht ik nog. Ik bevestigde dat ik alleen nog even wat moest opruimen en dat het verder inderdaad helemaal klaar was. Ik pakte mijn spullen en maakte dat ik wegkwam. Eenmaal thuis aangekomen heb ik mijn vrouw gezoend, het eten opgewarmd en daarna een douche genomen waar ik mezelf even tot zinnen moest brengen.

De volgende ochtend was ik onderweg naar een nieuwe klant, een transportbedrijf in de buurt van Utrecht, op ongeveer 30km van mijn woonplaats. Ik was aan de vroege kant en heb daarom even een wegrestaurant bezocht. Enkel een kopje koffie, dat moest makkelijk kunnen. Terwijl ik mijn koffie dronk ging mijn telefoon, het nummer was mij niet bekend en ik nam op met mijn bedrijfsnaam en voornaam. "Hallo, je spreekt met Daniëlle", klonk het aan de andere kant van de lijn. "Hee Daniëlle, fijn dat je me belt. Ik baalde al dat ik mijn nummer niet had gegeven, hoe heb je dat nu gedaan?", vroeg ik haar. "Wat denk je zelf? Je nummer staat toch op je busje? Ik heb dat even snel in mijn telefoon opgeslagen". Na wat kleine zinnetjes over en weer vroeg ze of ik zin had om vandaag even langs te komen. "Weet je wel?", zei ze. Ik antwoordde dat ik dat zeker wilde maar dat ik onderweg was naar een klant en tegen 12.00 uur klaar was, daarna zou ik kunnen. Ze gaf aan tijd te hebben tot pak hem beet 14.00 uur. We spraken af en ik verbrak de verbinding. In mijn beleving was dit gewoon een regelrechte afspraak om vreemd te gaan, ze was toch ook getrouwd? Dit was echter een eenmalige kans, dit zou nooit meer weer gebeuren, dus als ik het wilde... dan moest het vandaag. En ik wilde! Ik rekende af en vervolgde mijn reis naar de nieuwe klant.

Rond 11.30 uur was ik zover dat ik alweer in de bus zat. Het was geen goed gesprek en ik had het sterke vermoeden dat ik hier geen opdracht aan over ging houden. Ik was er dan ook niet echt bij met mijn hoofd, gevalletje eigen schuld dikke bult. Maar wat zou het, ik ging ten slotte een mooie middag tegemoet. Via de snelweg was ik redelijk snel waar ik wilde zijn. Het adres had ik gevraagd en ik kon er naar toe zonder navigatie, ik had vooraf even op Maps gekeken, gelukkig maar, want een afwijkend adres in mijn navigatiesysteem zou vragen kunnen oproepen. Aangekomen op het adres besloot ik toch om het busje maar even een straat verder te parkeren. Just in case...

Ik liep naar het huis, een mooi vrijstaand huis met een strakke tuin ervoor. Via het paadje liep ik naar de voordeur. Er hing zo’n bel met camera. Ik dacht bij mezelf: Fuck, ik word zo nog gefilmd ook. Nadat ik had besloten om toch maar op de bel te drukken hoorde ik de ringtone, even later volgde de voordeur die werd geopend. Een allerliefste stem zei vrolijk: “Ah daar heb je de computerman, kom maar binnen, ik ben Daniëlle, maar dat wist je al.” Ik zei: “Eh ja, toch?”, en liep achter haar aan de woning in. Achter ons viel de deur in het slot. “Ik had mijn partner geappt dat ik vandaag iemand zou laten komen om naar onze WiFi te kijken, dat die er vaak uit ligt de laatste tijd”, zei ze. Ik gaf aan de irritatie te herkennen waarop ze zei: “Nee joh, dat heb ik maar verzonnen. We kunnen thuis allemaal de beelden op die stomme bel nakijken en er zou zomaar iets gedacht kunnen worden.” Ik wist het zeker, er ging nu iets gebeuren. Eenmaal in de ruime woonkamer / keuken aangekomen dirigeerde ze me op de bank en vroeg of ik iets wilde drinken. “Een glaasje water is prima”, zei ik en ze zei dat ze dat zelf ook nam. Ze liep naar de keuken en weer keek ik naar haar mooie lichaam, dit keer in een zomerjurkje, donker blauw met een zacht gekleurd patroon er op. Ze stond met de rug naar me toe toen ze de glazen pakte en water inschonk. Haar billen duidelijk gevormd in het jurkje en haar bovenrug ontbloot, haar zachte en licht zongebruinde huid prachtig mijn kant op. Nadat ze het water had ingeschonken draaide ze zich om en liep met de twee glazen in haar handen mijn kant op, haar borsten wiegend in het jurkje, volgens mij draagt ze ze ‘los in de wei’ schoot er door me heen. “Ik heb je toch niet weer afgeleid hoop ik?”, vroeg ze. Ik antwoordde: “Nee hoor, deze keer was ik heel erg geconcentreerd”. Ze glimlachte en nam plaats naast me op de bank. We dronken het water en praatten over vroeger. Over dat ik vond dat ze nog steeds dezelfde mooie vrouw is van toen. Ze zei over mij dat ik haar ook nog steeds raakte in haar gevoel, ze had de laatste 24 uur alleen maar aan ons gedacht, ons vroeger. Toen zei ik: “Maar dat ene, dat kan ik nu beter handelen, zeg maar doseren, …minder, snap je wat ik bedoel?” Ze zei dat ze dat fijn vond om te horen en voegde er aan toe dat zij zelf ook beter kon doseren tegenwoordig: “een beetje … meer dan, snap je?”, zei ze. Ik zette mijn glas weg en vroeg het maar op de persoon af: “Zeg het me, waarom ben ik hier?” Ze zette haar glas weg en pakte mijn hand vast en zei: “Zeg jij me dan ook waarom je hier naar toe bent gekomen?”

Ze schoof mijn richting op en kwam met haar mond langzaam richting de mijne. Heel zacht drukten onze lippen tegen elkaar. Onze lippen waren zacht en vochtig van het water dat we zonet dronken. Zachtjes zoenden we, terwijl af en toe, onze lippen openden en we beurtelings met het puntje van de tong bij elkaar voelden. Ik besloot mijn handen niet te gebruiken behalve om haar vast te houden om haar middel. Het zoenen stopte op enig moment en ik hield haar tegen me aan en zei: “Ik hoop dat ik weet waarom ik vandaag bij je ben.” Ze zei: “Vandaag is het zeven juli, weet je wel de 7e van de 7e. En zeven is mijn lievelingsgetal, was je dat vergeten?” Ik wist inderdaad weer dat zeven haar favoriete nummer was. Ze zei: “Ik ga met je een uitdaging aan maar alleen als je 100% ja zegt. Zeven keer ga ik je zien, vóór iedere 7e dag en we doen waar we zin in hebben, met elkaar of bij elkaar. Vandaag is dag 1, woensdag dus. Deal?” Mijn erectie was niet meer te houden en ik moest even iets anders zitten om wat ruimte te creëren. “Mijn antwoord is ja maar het zal moeilijk worden om dit geheim te houden”, zei ik. Ze stond op en stapte met een been over mijn benen en ging vervolgens op mijn bovenbenen zitten. Weer zoenden we al was het nu wat heftiger. Onze tongen waren onlosmakelijk met elkaar verbonden. Ondertussen wreef ze haar kruis zachtjes over de mijne. Onder het jurkje had zij natuurlijk meer de ruimte dan dat ik had in mijn spijkerbroek. Ze ging iets naar achter en friemelde mijn broek open. “Geef hem maar iets ruimte dan”, zei ze en ze kwam even iets omhoog. Snel ontdeed ik me van mijn jeans, omlaag tot op mijn enkels, ik was wel zo brutaal om mijn boxer ook maar meteen iets naar beneden te schuiven. Ze tilde haar jurkje op en ik zag een mooie zwarte onderbroek van kanten stof. Ze nam weer plaats op me en onze fijnste plekjes schoven weer over elkaar. Ze reed me, met alleen het stukje stof er nog tussen. Terwijl ze me reed, me wreef en we heerlijk zoenden voelde ik al snel mijn hoogtepunt naderen, de spanning was hoog en dat merkte ze. “Mag ik het zien, als je komt?”, vroeg ze. Ik zei: “Ja graag”, en ze ging iets naar achteren, ze tilde haar jurkje op zodat ik haar op haar kruis keek, alleen het stukje stof nog er voor. Terwijl ik verlekkerd naar haar keek, naar haar borsten in het jurkje trok ze me zachtjes af. Mijn hoogtepunt naderde en ze zei: “Maak het zelf af dan kijk en geniet ik”. Met een hand hield ze haar jurkje op en met de andere plezierde ze zichzelf, zachtjes wrijvend terwijl ze naar mijn hand keek die op en neer bewoog. Ze vroeg: “Kom je op mijn poesje?” en ze lichtte de stof van haar slipje op en schoof het opzij. Terwijl ik nu voor het eerst haar venusheuvel zag met alleen een dun streepje schaamhaar, naar beneden richting haar spleetje, kon ik het niet meer houden. Ik wilde het ook niet meer houden. Ik mikte en schoot raak, een dikke straal, mijn warme zaad, tegen haar venusheuvel, een beetje er boven tegen haar onderbuik. Na de eerste straal volgden er nog een paar en mijn sperma droop omlaag richting daar waar het eigenlijk hoort. Ik kwam schokkend klaar en voelde de voldoening. Ze bracht de stof van haar slipje terug over haar poes en ik zag de vochtige plekken in de stof ontstaan. Ze kwam naar voren, duwde zich tegen me aan en na een lekkere tongzoen zei ze: “Ik vond het heerlijk, dank je.” In haar oor fluisterde ik: “Jij ook bedankt, je bént heerlijk.” Het was even stil en toen zei ik: “Ik heb zo vaak aan je gedacht, ik ben je nooit vergeten.“ Plotseling hoorden we geluid in de tuin, volgens Daniëlle was dat vast haar zoon met een paar vrienden. We besloten dat ik maar snel via de voordeur zou vluchten, dan kwamen er ook geen vragen. Bij de voordeur, net voor het open doen, zei Daniëlle: “Tot volgende week Roon, ik bel je”. Ik knikte, gaf haar een zoen en opende de deur. “Bedankt computer man” zei ze waarna ze de deur dicht deed. Ik stapte in mijn busje en reed richting huis.