Liefde Maakt Je Gek - 2

De paar weken later was het zover. Alle leerlingen vonden het een leuk idee om een dagje te zwemmen in het plaatselijke zwembad. Alleen Louise schrok er wel een beetje van maar ze zei niets. Mijn collega Gerard ging met mij mee. Ik kon natuurlijk dertig leerlingen niet allemaal in de gaten houden. Om negen uur verzamelden alle leerlingen zich in mijn lokaal. Ik tuurde even rond en merkte dat Louise er niet bij was. Rosalie kwam naar mij toe. ‘’Meneer Slot, Louise is ziek en is er dus vandaag niet bij.’’
Ik fronste mijn voorhoofd. ‘’O, dat is jammer.’’ Van binnen vloekte ik. Ik geloofde er natuurlijk niets van. Waarom wilde ze niet mee? Mocht het niet van haar moeder? Of was zij bang? Had ze harige benen? Of schaamde ze zich voor haar eigen lichaam? Zoveel vragen maar geen antwoorden…

In het zwembad vermaakte iedereen zich prima. Ik zat op een stoel met Gerard te kletsen.
Hij zei opeens ‘’Wel jammer dat Louise er niet bij is.’’
Ik keek hem aan. ‘’Hoezo?’’
‘’Nou’’ zei hij aarzelend ‘’Je weet dat ze rare kleding draagt?’’
Ik knikte. ‘’Waarschijnlijk vanwege haar geloof.’’
Hij knikte. ‘’Ja, dat dacht ik ook. Maar ik ben stiekem wel nieuwsgierig naar haar lichaam. Ze heeft mooie blonde haren en blauw-groene ogen.’’
Ik zuchtte. Gerard grijnsde.
‘’Je bent een viezerik’’ mompelde ik.
Hij lachte. ‘’Kijken mag toch. Maar helaas is zij er niet.’’
Maar dit was mijn kans om hem uit te horen dacht ik.
‘’Gerard? Luistert Louise wel goed bij jouw les?’’
Gerard had niet door dat ik serieus was. ‘’Ja hoor, zij luistert erg goed en wilde bijna altijd mijn vragen beantwoorden. Ze doet graag mee met mijn les. Een slimme leerling.’’
Ik humde kort. Duidelijk het tegenovergestelde dan bij mij.
‘’Is zij… euhh… niet verlegen bij jou? Durft zij jou wel in je ogen te kijken?’’ zei ik een tikje aarzelend.
Gerard keek mij meteen indringend aan. Dan vormde zich een grote grijns op zijn gezicht. ‘’`Vindt Louise jou leuk?’’
Ik haalde mijn schouders op. ‘’Ik denk het.’’
Gerard lachte luid. ‘’Arme jij. Maar om je vraag te beantwoorden: nee zij is totaal niet verlegen. Ze is best spontaan eigenlijk.’’
Ik humde opnieuw.
‘’Bij jou klapt zij vaak dicht zeker?’’ vroeg Gerard geamuseerd. Hij vond het wel komisch blijkbaar.
Ik knikte. ‘’Ja, ze heeft een onvoldoende gekregen voor haar eerste toets.’’
Gerard fronste zijn voorhoofd. ‘’Een onvoldoende? Dit is onmogelijk bij jou!’’
Ik haalde mijn schouders op. ‘’Alles moet toch de eerste keer zijn.’’
‘’Hopelijk wordt haar moeder niet boos. Dan zal je het moeilijk krijgen bij het oudergesprek.’’
‘’Hoezo?’’ vroeg ik onmiddellijk.
‘’Zij is eng joh, De moeder van Louise!’’
‘’O.’’
‘’Ja, ik heb haar gezien toen ze een afspraak had met de directeur. Ze had zo’n kil gezicht. Ik kreeg gewoon kippenvel van haar. Ik heb medelijden met je, jongen.’’

Eind november was de tweede toetsweek een feit. Dit keer was de toets uitgebreider. Iedereen kreeg een uur de tijd. Alle leerlingen, inclusief Louise, waren druk bezig met schrijven. Ik was druk met het nakijken van toetsen van de andere klas. Af en toe tuurde ik het lokaal rond, om te kijken of er geen gekke dingen gebeurden. Louise had er wéér moeite mee. Ze trommelde met haar vingers zachtjes op de tafel, ze kauwde regelmatig op haar pen. Haar gezicht was ernstig. Maar ze keek dit keer helemaal niet naar mij. Dat was toch een vooruitgang, dacht ik. Misschien wilde ze niet naar mij kijken, bang dat ze haar concentratie kwijt zou raken. Na een vijftigtal minuten was iedereen klaar, behalve Louise. Ik wilde haar waarschuwen dat zij nog tien minuten had. Dat deed ik niet. Ik wilde haar concentratie niet verpesten. Toen de tijd uiteindelijk om was riep ik haar dat ze haar pen moest neerleggen. Ze stak een vinger op en keek smekend. Ik knikte. Louise schreef snel door. Dan stond ze opgelucht op en leverde het papier bij mij in. Daarna verdween ze snel het lokaal uit.

Ik kon niet wachten en begon meteen met het nakijken van haar toets. Ze had dit keer alle vragen wel ingevuld. Dat was een positief punt, dacht ik. Nadat ik alles nagekeken had begon ik te tellen. Met een diepe zucht schreef ik het cijfer 5.0 op het papier van Louise. De tweede onvoldoende op rij. Het eerste waar ik aan dacht was haar moeder. Ze zou ziedend zijn. Het oudergesprek was over twee weken…

Helaas voor mij ging de tijd te snel want het was alweer tijd voor het oudergesprek. Ik had expres de afspraak met Louise en haar moeder als laatste ingepland, want ik vermoedde dat het wel een lang gesprek zou worden. Ik zat aan mijn bureau en nam de cijferlijst van Louise even door. Ze had bij elk vak een dikke voldoende behalve bij Engels.
Er werd op de deur geklopt. Ik riep dat ze binnen mochten komen. Louise kwam als eerste binnen. Ze was verlegen. Daarachter kwam haar moeder aangelopen. Meteen ging een koude rilling over mijn rug heen. Mijn nekharen gingen overeind staan. Ik snapte meteen wat Gerard bedoelde.
Louise en haar moeder liepen naar mij toe. Ik stond op en stak beleefd mijn hand uit. De vrouw had haar leren handschoenen aan en pakte mijn hand. ‘’Goedenavond, mevrouw Rijnders. Ik ben Danny Slot, de mentor van uw dochter.’’
‘’Goedenavond, meneer. Mijn naam is Deborah, de moeder van Louise. Aangenaam.’’
Ik kreeg opnieuw kippenvel. Haar stem was hoog en klonk bijna kil. Deborah deed haar jas uit. Ik observeerde haar snel van top en teen. Ze was een kop groter dan haar dochter Louise. Ze droeg een grijs mantelpak met een hoge kraag. Haar gezicht was het enige lichaamsdeel dat zichtbaar was. In tegenstelling tot het onschuldige gezicht van Louise had Deborah een hard en kil gezicht. Bijna eng om naar te kijken. Als ze glimlachte was haar glimlach bijna sluw. Deborah had dezelfde blauw-groene ogen als Louise. Even groot en helder. Alleen leken Deborah’s ogen wat indringender, alsof ze dwars door je heen keek. Als laatst deed ze haar lelijke grijze hoed af. Haar haren, in een knot, werden zichtbaar. Net als bij haar dochter waren haar haren witgoud. Deborah oogde zelfverzekerd en dominant. Ze liep met haar borst naar voren.
Deborah en Louise leken veel op elkaar maar er zaten ook veel verschillen tussen.

Deborah en Louise zaten naast elkaar voor mijn bureau. Deborah stond op en keek mij strak aan. Louise zat bloednerveus naast haar, starend naar beneden.
Ik zei ‘’Zullen we dan maar beginnen?’’
‘’Dat lijkt me wel een goed idee. Hierdoor moest ik een bezoekje naar de kerk annuleren’’ antwoordde Deborah.
Ik slikte hoorbaar. Louise keek mij nerveus aan.
Ik haalde de cijferlijst van Louise tevoorschijn. ‘’Nou, uw dochter doet het uitstekend op school. Er valt niet veel over te zeggen maar met het vak Engels heeft ze erg veel moeite.’’
De vrouw boog voorover en keek mij indringend aan. ‘’U geeft toch Engels?’’
‘’Ja, mevrouw. Ik geef inderdaad Engels.’’
‘’Dan doet u het niet goed, meneer. Normaal gesproken is Louise goed in Engels. Afgelopen twee jaar haalde ze goede cijfers voor Engels. Nu heeft ze twee onvoldoendes. Heeft u daar een verklaring voor?’’ Ze bleef mij kil aankijken, Louise kromp ineen van de angst.

Wat moest ik zeggen? Moest ik zeggen dat Louise niet oplet in mijn les? Dat ze mij continu aanstaarde? En ze maakte haar huiswerk niet af.
Maar de angstige blik van Louise vertelde mij dat ik dit niet moest vertellen aan haar moeder.
Ik keek Deborah zo vriendelijk mogelijk aan. ‘’Ik weet het eerlijk gezegd niet. Misschien heeft uw dochter concentratieproblemen.’’
Ze antwoordde fel ‘’Mijn dochter heeft geen concentratieproblemen.’’
Ik schrok een beetje. Ik herpakte mij snel en keek Louise aan.
‘’Kunt u misschien vertellen wat het probleem is?’’
Louise oogde nog steeds nerveus en antwoordde zacht ‘’Misschien ben ik gewoon slechter geworden.’’
Deborah keek haar streng aan. ‘’Dat is onzin. Je bent altijd goed in Engels geweest.’’ Ze keek mij aan. ‘’U moet beter uw best doen met lesgeven. Misschien bent u niet geschikt voor dit vak.’’
Ik keek geschokt. Van binnen voelde ik woede opkomen.
Louise keek ook geschrokken. ‘’Nee mam. Het ligt niet aan meneer Slot maar…’’
‘’Zwijg kind’’ riep Deborah streng. Ze keek mij aan. ‘’Misschien moet u mijn dochter extra les geven. Een bijles. Heeft u een rooster van mijn dochter?’’
Ik legde het rooster voor haar neer. Ze bekeek het even. ‘’Het laatste blokuur van woensdag is beschikbaar zie ik. Kan u dan ook?’’
‘’Ja, dat kan ik wel.’’
‘’Nou, dan kunnen jullie dat doen. Een extra les voor Louise.’’ Het klonk niet echt als een voorstel, maar als een bevel.
Louise zei niets meer. Ik zei ‘’Misschien is dat inderdaad een goed idee. Dus elke woensdag het laatste uur bij mij, Louise. Dan geef ik je extra les.’’
Deborah knikte tevreden. ‘’Uitstekend. Ik verwacht bij de volgende toetsweek een voldoende.’’ Daarbij keek ze mij indringend aan.
Ik slikte weer en knikte. ‘’Dat gaan we samen proberen. Ik heb verder geen mededelingen meer. Hebben jullie nog wat vragen?’’
‘’Nee, dit lijkt me wel genoeg zo. Hartelijk dank.’’

Deborah stond op, Louise volgde haar zwijgend. Deborah trok haar jas aan en zette haar grijze hoed op haar hoofd. ‘’Een fijne avond, meneer. Kom, Louise, we gaan naar huis.’’ Ze liep het lokaal uit. Louise keek achterom naar mij. Ze gaf mij een blik: het spijt me.
Ik plofte op mijn bureaustoel en mompelde zacht ‘’Trut.’’
Die vrouw was echt eng. Ze had duidelijk dominantie in haar. Ze had zelfs macht over mij. Ik wist niet hoe ze het deed maar ze had meteen mijn aandacht. Ik had ineens vol medelijden met Louise. Zij zat waarschijnlijk vast in de klauwen van haar moeder.
En ik was ook kwaad. Hoe durfde ze mij zo onbeschoft te behandelen en beschuldigen dat ik ongeschikt was voor dit vak? Gelukkig had ik me beheerst.

Diep in gedachten verzonken kwam ik thuis. Simone zat op de bank. Ze wist dat ik een gesprek had met de moeder van Louise. Ze was razend nieuwsgierig. Ik plofte zuchtend naast haar op de bank en staarde voor me uit.
‘’Gaat het, Danny?’’
‘’Dat wijf is echt gestoord’’ riep ik ongelovig en kwaad tegelijk.
Simone stond op. ‘’Ik haal wat drinken voor je.’’ Ze liep naar de keuken. Ik volgde haar smalle kont, die heupwiegend bewoog. Ik had ineens zin in haar. Ik stond op en volgde haar naar de keuken. Simone stond voor het aanrecht om drinken in te schenken. Ze droeg strakke skinny jeans. Ik legde mijn handen op haar billen en kneep er zacht in. Simone kreunde en bleef stil.
Ik aarzelde even. Ik wilde haar niet zomaar gebruiken. Zo was ik niet.
Simone draaide haar hoofd half om. ‘’Pak me. Gebruik me.’’
Ik schudde mijn hoofd. ‘’Nee, dat kan ik niet doen.’’
Simone glimlachte. ‘’Je weet dat ik me graag laat gebruiken. Ik weet dat je kwaad bent. Je moet stoom even afblazen. Pak me.’’
Dit keer had ik niet meer aanmoediging nodig. Ik greep haar en tilde haar op. In de woonkamer legde ik haar op de bank. Ik knoopte mijn broek haastig los en deed hem naar beneden. Simone trok haar skinny jeans met geweld uit. De slip volgde al snel. Ze begon haar kutje te wrijven om het nat te maken. Ik werd bloedgeil van dit heerlijk uitzicht. Mijn pik was in no time staalhard.
‘’Op je knieën en handen’’ beval ik haar.
Met sierlijk beweging draaide Simone razendsnel om en stak haar smalle billen omhoog. Ze keek me verwachtingsvol aan. Met mijn rechterhand pakte ik haar bil en met mijn linkerhand dirigeerde ik mijn pik in haar naar binnen. Meteen neukte ik haar in hoog tempo. Simone schreeuwde het uit. Ik gromde. Ik had dit echt even nodig. Mijn handen gleden onder haar topje. Ik had al gezien dat ze geen bh droeg. Dat deed ze wel vaker. Eigenlijk hoefde ze helemaal geen bh dragen, ze had toch maar kleine tietjes. Ik hield beide tepels vast met mijn duim en wijsvinger en rolde hard. Simone kreunde luid.
‘’Ohhh neem me… hard en diep!’’
‘’Ik neuk je plat stomme teef’’ gromde ik luid.
Nu had ik haar heup vast. Ik stootte mijn pik zo hard en diep mogelijk in het strakke kutje van Simone. Af en toe gaf ik een tikje op haar smalle billen.

‘’Ik ben er bijna’’ hijgde ik terwijl ik stevig door bleef neuken. Simone vingerde haar opgezwollen klitje.
‘’JAA! Daar komt ie’’ gromde ik. Mijn zaad schoot hard mijn pik uit, in de hete kut van Simone. Alle spanning in mijn lichaam kwam vrij. Mijn hoofd tolde. De sterretjes dansten achter mijn ogen. Ineens gilde Simone het uit. Haar kutje kneep hard om mijn pik. Haar lichaam verkrampte zich continu. Uitgeput viel ik naast haar op de bank. Simone zakte op haar buik op de bank. We hijgden zwaar na alsof we tien kilometer hard gerend hadden.

Simone krabbelde langzaam overeind. Ik bleef duf op de bank. Simone ging even naar de keuken om zich op te frissen. Even later kwam ze terug - alleen in haar topje - met twee glazen wijn. Ze plofte naast mij en leunde tegen mij aan. Mijn pik hing slap tussen mijn benen. Ze bood het glas aan dat ik dankbaar pakte.
‘’Vertel, hoe was de gesprek?’’
‘’Dramatisch’’ mompelde ik zacht. Ik vertelde haar het verhaal met elk detail.
‘’Zo, een pittig dame’’ zei Simone.
‘’Dat is nog zacht uitgedrukt.’’
Simone lachte. ‘’Maar nu heb je elke week bijles met Louise. Dat is toch goed nieuws?’’
‘’Goed nieuws? Helemaal niet! Ik heb echt geen zin in een heel blokuur met iemand die de hele les verliefd naar mij kijkt.’’
‘’Ja, dat is zo. Maar nu kun je het haar moeilijk maken tot ze geen kant meer op kan. Dan zal ze het jou uiteindelijk vertellen.’’
‘’Ja en dan?’’
‘’Dan kunnen jullie samen overleggen hoe jullie dit het beste kunnen oplossen.’’
Ik humde kort en dacht na. Simone had gelijk. Zoals gewoonlijk. Zij had altijd gelijk.
Ik greep haar en hield haar even vast. ‘’Bedankt, Simone, dat ik stoom kon afblazen bij jou.’’
Ze glimlachte. ‘’Dat mag je altijd doen. Ik vind het zelf altijd heerlijk. Nog een ronde?’’ Ze keek ondeugend.
‘’Jij onverzadigbare, kom naar boven.’’

Het was kerstvakantie. Ik vierde oud en nieuw samen met mijn vrienden in de kroeg. Het was bomvol. Dat was elk jaar hetzelfde, maar altijd gezellig. Ik was ook blij met de vakantie. Ik had even tijd nodig door al dat gedoe met Louise. Ik had tijd nodig om goed na te denken. Ik wilde dat het stopte, zo snel mogelijk.
Ik was dus met mijn maten in de kroeg om te zuipen. Ik ging nieuw bier halen bij de bar. Daar stond ineens Rosalie naast me, de vriendin van Louise. Ze wachtte op haar bestelling.
‘’Hallo, meneer Slot. Gelukkig nieuwjaar.’’
Ik glimlachte. ‘’Noem mij maar gewoon Danny, ik ben vandaag niet je leraar. En jij ook de beste wensen. Is je vriendin Louise niet bij je?’’
Ze schudde haar hoofd. ‘’Nee, die gaat nooit stappen.’’
‘’O, vindt zij dat dan niet leuk?’’ Ik wist natuurlijk wel waarom maar ik liet niets merken.
‘’Nee, dat mag nooit van haar moeder. Dat is een engerd.’’
‘’O, dat is jammer voor Louise.’’
‘’Ja, ik vind het heel zielig voor haar. Zij mag bijna niets van haar moeder. Alleen paardrijden mocht ze gelukkig wel. Dat is haar grote passie. Maar verder mag ze vrijwel niets.’’
‘’Waarom eigenlijk niet?’’
Ze haalde haar schouders op. ‘’Geen idee eigenlijk. Haar moeder is zeer streng gelovig. Ze vindt alles gevaarlijk, bla bla bla, je weet wel.’’
Ik humde. ‘’Daarom is zij zeker ook niet meegegaan naar het zwembad?’’
Ze knikte. ‘’Inderdaad. Ze was helemaal niet ziek.’’
‘’Is Louise zelf ook gelovig?’’
‘’Nee niet echt. Ze moest wel altijd van haar moeder mee naar de kerk. Waarom vraag je dat eigenlijk?’’
Het was maar goed dat het hier donker was want ik kleurde licht. ‘’O, niets. Ik vroeg het mij gewoon af. Eigenlijk mag ik het niet zeggen, maar zij draagt wel vreemde kleding.’’
Rosalie lachte kort. ‘’Ja, dat moet ook van haar moeder.’’
‘’Pff, vind het wel erg voor Louise. Ik heb wel respect voor geloof, maar ik snap het niet. Waarom mag je bijna niets doen? Je moet toch van je leven genieten?’’
Zij knikte. ‘’Ja, ik snap het ook niet. Ik vind het ook helemaal niets. Maar haar moeder was eerst ook niet gelovig, wist je dat?’’
Ik keek verbaasd. ‘’Oh?’’
‘’Toen haar man, de vader van Louise, overleed aan een tragisch auto-ongeluk, werd zij gelovig. Zeer gelovig. Louise is daar helaas de dupe van geworden.’’
‘’Ik vind erg voor haar. Maar ik ga maar weer eens terug naar mijn vrienden. Kunnen we dit gesprek onder ons houden? Ik hou werk en privé graag apart.’’
Rosalie knikte. ‘’Geen probleem, Danny.’’
Ik glimlachte. ‘’Ik zie je volgende week. Fijne avond nog.’’
‘’Jij ook hetzelfde.’’

Terug aan de tafel zat ik in gedachten. Ik begreep de situatie rond Louise steeds beter. Alhoewel het mij natuurlijk niets aanging. Ik wilde haar graag helpen zodat ze zich weer kon concentreren op school. Maar ik vroeg me één ding af. Wist Rosalie dat Louise verliefd op mij is? Ik wist natuurlijk nog niet zeker of Louise überhaupt verliefd op mij was, maar ik ging ervan uit van wel. Ik had niet de indruk dat Rosalie ervan wist. Anders had ze wel iets laten merken.

Woensdag, de schoolweek was alweer begonnen. De eerste bijles voor Louise. Gek genoeg was ik zelfs nerveus, ook al wist ik niet waarom. Vandaag leek de tijd erg langzaam te lopen. Maar uiteindelijk brak het uur aan.
Ik zat achter mijn bureau op Louise te wachten. Ik had een aantal opgaves klaar staan voor haar. Louise schuifelde langzaam het lokaal binnen. ‘’Hallo meneer.’’ Ze ging op haar eigen plaats zitten.
‘’Hey Louise. Kom maar voor mijn bureau zitten.’’
Louise was heel stil.
Nog voordat ik kon beginnen zei ze plots. ‘’Sorry voor mijn moeder.’’
Ik fronste mijn wenkbrauwen. ‘’Huh?’’
‘’Ze was niet zo aardig bij het oudergesprek. Zo is zij.’’ Louise durfde mij niet aan te kijken.
‘’Het is al goed, Louise. Dat doen sommige ouders als hun kind geen goede cijfers haalt.’’
‘’Dat komt door mijn vader’’ gooide ze er ineens uit.
‘’Sorry?’’
‘’Mijn vader… hij overleed drie jaar geleden aan een auto-ongeluk. Mijn moeder was er helemaal kapot van. Sindsdien is zij helemaal veranderd. Ze was eerst zo’n lieve moeder en nu is zij bikkelhard en streng.’’ Louise zweeg abrupt.
Ik keek haar aan, ze bleef naar haar handen staren. ‘’Waarom vertel je dit aan me?’’
‘’Omdat je moest begrijpen waarom mijn moeder zo bot tegen je deed.’’
Ik leunde achterover. ‘’Ik geef toe dat ik wel geschrokken was van haar gedrag.’’
Louise keek mij met haar heldere ogen aan. ‘’Daarom wil ik je laten weten hoe het komt. En het spijt me. Het was niet jouw schuld dat ik een onvoldoende kreeg.’’ Ze zweeg opnieuw abrupt.
Oei, nu kwam het echt dichtbij besefte ik. Ik moest voorzichtig doen.
‘’Je hoeft je niet te verontschuldigen voor je moeder. Daar kan jij niets aan doen. Maar die onvoldoendes vind ik wel zeer spijtig. Maar kun je nou vertellen wat er is?’’

Louise deed haar mond open en weer dicht. Er kwam niets uit haar mond. Ze schudde haar hoofd zachtjes.
Ik haalde mijn schouders op. ‘’Zullen we maar beginnen?’’ Louise knikte verlegen. De rest van het blokuur werkten we samen aan de punten waar Louise meeste moeite mee had. Louise keek mij regelmatig aan met verlangende ogen. Als ik naar haar keek, gloeiden haar wangen rood en ze keek vlug naar het papier. Ze had grote moeite om naar mijn uitleg te luisteren, dat kon ik goed merken. Maar vandaag wilde ik niets zeggen. Misschien bij de volgende bijles. Nu even niet. Even rustig opbouwen. Louise meer tijd geven. Aan het eind van de les zei ik ‘’Nou dat ging best goed toch?’’ Ik glimlachte. Louise keek mij met dromerige ogen aan. Ze keek zo verliefd, besefte ik. Ik vond het er best eng uitzien. Ze knikte verlegen. Ze had het hele uur weinig gezegd, behalve bij het begin.
Toen de les afgelopen was keek Louise mij aarzelend aan. ‘’Meneer, ik… euh…’’ Ze hakkelde even. Ik zei niets en wachtte geduldig af. Maar ik keek haar wel vragend en hoopvol aan. Ik hoopte zo dat ze het eindelijk ging vertellen.
Uiteindelijk schudde ze haar hoofd en vroeg of ze naar huis mocht. Ik knikte. Ze verdween haastig uit het lokaal. Ik zuchtte diep.
Ze was zo dichtbij! Ondanks alles moest ik erom lachen.

De tweede bijles ging ook vrij moeizaam voor Louise. Ze probeerde elke keer alle moed bij elkaar te rapen om mij iets te vertellen. Maar ze haakte op het laatste moment toch steeds af. Ze was de hele les niet op haar gemak, dat was duidelijk te zien voor mij.
Louise zat nu voor mijn bureau, het was alweer haar derde bijles. Ik had besloten om haar een handje te helpen. Het kon niet langer zo doorgaan. Halverwege de les keek Louise mij aan. Ze was haar concentratie kwijt. Ik leunde achterover en keek Louise aan. Ze wendde haar blik meteen af.
‘’Louise, kijk mij aan.’’ Mijn stem was zacht maar dwingend.
Met moeite keek ze mij aan.
‘’Wat is er aan de hand met jou? Ik kan zien dat je ergens veel moeite mee hebt. Vertel mij iets alsjeblieft. Het kan zo niet meer doorgaan. Je kan je amper concentreren. Zeg iets alsjeblieft. Als je niets zegt, kan ik je niet helpen.’’
Louise keek naar de raam en schudde haar hoofd langzaam. ‘’Nee, ik kan het niet’’ fluisterde ze.
Ik boog voorover en fluisterde ‘’Waarom niet? Je kunt mij vertrouwen.’’
Haar hoofd bleef schudden. Haar ogen werden glazig. Er kwam een traan uit haar oog. ‘’Nee, ik kan het niet.’’
Ik stond op en ging naast haar zitten. Ik legde mijn hand voorzichtig op haar schouder. Ik fluisterde zacht. ‘’Hee meid, wat is er nou? Ik maak me zorgen om je.’’
De tranen sprongen uit haar ogen. ‘’Nee, ik kan het niet’’ reageerde Louise ineens fel. Ze huilde.
Ik wreef troostend over haar schouder en zei niets.
Ineens stond Louise op, griste haar schooltas en rende het lokaal uit. Ik keek verbijsterd toe. Ik was te verbaasd om achter haar aan te gaan.

Deed ik het verkeerd? Was ik te snel? Ik vond dat ik wel voorzichtig deed. Wat moest ik nou doen? Ik had medelijden met Louise. Ik wilde haar zo graag helpen. Maar hoe? Moest ik haar gewoon zeggen wat ik dacht? Verdomme… Wat een gedoe… Waarom deed ze godsamme zo moeilijk?

Ik griste mijn telefoon en belde Simone op. Ik hoopte dat ze opnam want ze was in Rusland.
Ze nam gelijk op. ‘’Hey lekkertje. Mis je mij nu al?’’ klonk de vrolijke stem van Simone.
Ik lachte kort maar werd serieus. ‘’Ik heb je raad nodig.’’
Simone merkte het meteen aan mijn stem en zei. ‘’Oh vertel, gaat het over Louise?’’
Ik bevestigde het en vertelde de hele toestand aan haar.
Simone humde kort. ‘’Je deed niets verkeerd. Je deed wat elke mentor zou doen. Je was niet opdringerig. Het ligt gewoon aan haar. Gun haar wat tijd. Ze weet nu in ieder geval dat je op antwoord wacht. Volgende week zal ze misschien weer proberen het te vertellen. Maar het zal niet zo lang meer duren, denk ik. Ze kan dit niet meer zo lang volhouden.’’
Ik zuchtte. ‘’Wat ben ik toch blij met jou. Ik kan altijd op je rekenen.’’
Ze lachte. ‘’Als ik thuiskom verwacht ik een stevig beurt van je.’’
Ik zuchtte opnieuw. ‘’Je denkt echt alleen maar één ding hè?’’
Er klonk een korte grinnik. ‘’Maar sorry, ik moet nu echt gaan. Doe rustig aan, gun Louise wat tijd, dan komt het vast wel goed.’’
‘’Oké, zal ik doen. Bedankt, seksverslaafde.’’
Ik hoorde haar gelach nog voordat ze ophing.

Donderdag en vrijdag was Louise niet op school. Ze had zich ziek gemeld. Maandag zag ik haar in de aula. Ze had geen les van mij op maandag. Dinsdag het eerste uur had ze wel les van mij. Louise was de hele les afwezig. Ze ontweek mij alsof ik niet bestond. Misschien schaamde ze zich voor haar gedrag van afgelopen woensdag. Toen de bel ging was Louise de eerste die uit het lokaal verdween. Ik haalde mijn schouders op. Ze zocht het maar uit, het was haar probleem, niet het mijne. Maar ik voelde me toch wel verantwoordelijk voor haar als mentor.

Woensdag, het laatste blokuur zat ik keurig op Louise te wachten. Ze was een minuut te laat. Twee minuten… vier minuten… Zou ze überhaupt wel komen, vroeg ik me af. Dat zou haar moeder niet leuk vinden.
‘’Sorry meneer!’’ riep Louise hijgend toen ze binnenstormde.
‘’Geeft niet’’ reageerde ik kalm.
‘’Het spijt me van vorige week’’ zei ze gelijk toen ze op de stoel plaatsnam.
‘’Het is al goed’’ fluisterde ik. ‘’Zullen we maar beginnen?’’ Louise was duidelijk opgelucht dat ik niet verder doorvroeg. Ze keek me glimlachend aan en knikte. De hele les deed Louise haar uiterste best om mij niet de hele tijd aan te staren. Ik had het allang door maar deed alsof ik niets in de gaten had.
Tien minuten voor tijd sloeg Louise ineens met haar vuist op de tafel. ‘’Ik kan het niet meer!’’ riep ze licht hijgend. Ik keek geschrokken op en zag dat ze bijna huilde. Ik stond zwijgend op, liep naar de deur en deed die op slot. Terug op de stoel keek ik haar aan. Ik zei niets, wachtte geduldig af.
Louise zat te worstelen met haar gevoelens en gedachten. Het duurde even maar uiteindelijk sprak ze. ‘’Meneer, ik… ik moet je iets vertellen.’’
Ze ademde moeilijk alsof ze geen lucht kreeg. Haar hals maakte regelmatig slikbewegingen. Haar voorhoofd glom een beetje van het zweet.
Ik bleef stil en sloeg mijn armen over elkaar.
‘’Meneer…’’ begon ze. Ze haalde diep adem. Nog eens, en nog eens.
‘’Meneer…’’ Ze schudde haar hoofd.

Ik stond op, pakte een andere stoel en ging recht tegenover haar zitten. Ik draaide Louise naar mij toe. Haar hoofd hing naar beneden, ze staarde naar de grond.
‘’Louise? Kijk mij aan, alsjeblieft’’ fluisterde ik.
Haar hoofd bewoog langzaam omhoog. Onze blikken kruisten elkaar. Haar ogen waren nat. Ze zag er doodsbang uit.
‘’Louise, vertel het mij gewoon. Ik denk dat ik het wel weet, maar ik mag het niet zeggen. Je moet het zelf zeggen. Zeg het gewoon, dan zal een zware last van je schouders afglijden. Doe het gewoon.’’
Louise keek mij even geschokt aan. ‘’Meneer, Ik… ik ben…’’ Ze blies adem uit.
‘’Ik ben verliefd op je’’ gooide ze er uiteindelijk uit. Ze wendde haar blik van me af. Ze hijgde zwaar.

Het bleef even stil. Ik was achterover geleund en gunde haar de tijd om bij te komen. Louise keek mij uiteindelijk aan, enigszins verbaasd omdat ik niet boos was of niet reageerde. Ze werd nog verbaasder toen ik een klein glimlachje toverde op mijn gezicht.
‘’Die indruk had ik, ja’’ fluisterde ik. ‘’Maar je weet dat het niet kan hè?’’
Louise zuchtte. Ik kon goed zien dat de zware last van haar schouders afgevallen was. Ze was een stuk kalmer geworden. ‘’Ik weet het.’’
‘’Daarom heb je moeite met je Engels?’’
Louise bloosde. ‘’Ja’’ was haar enige antwoord.
‘’Hoezo dan?’’ Ik wist wel wat het antwoord was maar ik wilde het van haar horen, uit haar mond.
Louise haalde haar schouders op. ‘’Gewoon, ik… ik denk alleen maar aan jou.’’ Haar wangen bleven rood.
Ik boog voorover. ‘’Ik wil één ding weten. Ik snap het eigenlijk niet. Waarom vind je mij zo leuk? Ik bedoel…. ik heb toch niets gedaan voor jou? We hebben toch niets bijzonders gedaan?’’

De bel luidde. Louise bleef op haar stoel zitten, evenals ik.
Louise hakkelde. ‘’Ik… euhm... ik weet het niet.’’
‘’Nou, ik denk wel dat je het weet.’’
Louise haalde diep adem. De spanning keerde terug in haar lichaam. De mond van Louise ging open en het ging allemaal automatisch. ‘’Ik vind je gewoon een knappe man. Bij de eerste ontmoeting was ik al weg van je. Je bent precies mijn type. Ik werd op slag verliefd op je. Zelfs al ken ik je amper. Ik vind je mooi, lief en vooral grappig. Ik vind je ogen zo mooi. Zacht en lief maar toch ook mannelijk. Ik vind je humor altijd zo leuk. Ik kan er niets aan doen. Ik denk alleen maar aan jou. Ik krijg je niet uit mijn kop. Ik heb van alles gedaan om jou uit mijn kop te krijgen, maar dat lukte me gewoon niet. Als ik naar jou kijk, ben ik meteen verloren. Daarom heb ik zo’n grote moeite om me te concentreren bij jouw les.’’
Haar ogen werden ineens groot. Ze sloeg haar hand voor haar mond. Ze besefte ineens wat ze allemaal zei. Ze werd knalrood.

Ik was ook even sprakeloos. Dit had ik niet van Louise verwacht.
Louise keek mij voorzichtig aan. ‘’Vind je… vind je mij ook leuk?’’ Ze praatte zo zacht dat ik haar nog maar net kon verstaan.
Ik keek ineens serieus. ‘’Louise, ik zal eerlijk zijn.’’
‘’Oh natuurlijk voel je niets. Ik ben toch lelijk. Nee, ik snap het, meneer. Het is al goed.’’
Ik keek haar fronsend aan. ‘’Louise. Je bent helemaal niet lelijk. Hoe kom je daarbij?’’
Ze haalde haar schouders op. ‘’Zie je dat niet? Ik draag lelijke kleren. Ik draag geen make-up.’’
‘’Ja, dat is toch vanwege je geloof?’’
‘’Nee, dat moet van mijn moeder. Ik geloof niet in god.’’
Dat eerste wist ik al. Maar over de laatste zin, dat ze niet in god geloofde, was ik wel verrast.
‘’Toch ben je niet lelijk, Louise. Maar ik heb geen gevoelens voor je. We zullen nooit samen een stel zijn. Sorry dat ik het zo zeg. Maar ik ben gewoon eerlijk. En we kunnen ook niet samen zijn. Ik ben verdorie je leraar!’’
Louise was heel erg teleurgesteld.

‘’Maar Louise, hoe gaan we dit oplossen? Het moet echt ophouden, je moet verder gaan. Hoe kan ik je het beste helpen? Wil je naar de andere klas?’’
Louise schrok. ‘’Nee! Alsjeblieft niet!’’
‘’O, het was maar een idee. Dat dus niet. Wat wil je dan?’’
Louise viel stil. ‘’Ik weet het niet.’’
‘’We moeten wel iets verzinnen, want het kan zo niet doorgaan.’’
‘’Ja, dat weet ik ook wel.’’ Ze zuchtte diep.
‘’Ga maar naar huis. Ga er maar goed over nadenken, dan praten we volgende week wel verder.’’

Louise stond op en propte haar boek in haar tas. Ze keek mij een beetje angstig aan. ‘’Je gaat dit niet doorvertellen aan anderen hè?’’
‘’Nee, geen zorgen. Niemand komt dit te weten.’’
Louise knikte tevreden en liep naar de deur. Ze draaide het slot open. Ze bleef staan. Ik keek naar haar. Louise stond lang te aarzelen. Ze ademde weer zwaar. Ik wist dat ze iets wilde zeggen maar ze durfde weer niet.
‘’Meneer… Misschien weet ik wel iets.’’ Ze staarde naar de grond.
‘’O, wat dan?’’
Ze keek mij drie tellen aan en dan draaide haar hoofd weer om. ‘’Mag ik misschien… jou kussen?’’ Ze schrok van zichzelf en stormde de kamer uit.

Ik keek vol verbijstering toe. Wat zei ze nou? Had ik het goed gehoord? Wilde ze mij kussen? Waarom dat? Zou dat helpen? Ik zag er geen logica in. Begreep ze nou niet dat het niet kon? Ik was verdorie haar leraar! Snapte ze dat niet? Maar zou ze zich weer kunnen concentreren als ik haar een kus gaf? Ik dacht eerder van niet. Dat zou het alleen maar erger maken. Ik snapte er weer niets van. Meisjes… wat hadden ze toch…?

Verdoofd kwam ik thuis. Ik liep naar de keuken, pakte een biertje uit de koelkast en strompelde naar de woonkamer. Ik stond abrupt stil. ‘’Wat doe je hier? Ik dacht dat je moest werken, Simone?’’
‘’Hallo, wat een fijn welkom zeg!’’
Maar ze zag mijn blik meteen. ‘’Wat is er?’’
Ik plofte op de bank. ‘’Ze heeft het verteld.’’
Simone fronste. ‘’Louise?’’
Ik knikte eenmaal en nam een flinke slok van mijn bier.
‘’Dat is toch goed nieuws? Waarom kijk je zo verward?’’
‘’Ze wil mij kussen.’’
Simone verslikte zich in haar wijn. ‘’Wat?’’
‘’Je verstond me wel’’ mompelde ik.
‘’Vertel mij hele verhaal, ik wil elk detail horen!’’
Ik voldeed aan haar wens en sloeg geen enkel detail over. Simone luisterde aandachtig.
Simone humde lang toen ik klaar was met vertellen.
Ik keek Simone aan. ‘’Ik snap niets van Louise. Waarom zou een kus helpen? Ik denk dat die het juist erger maakt. Misschien wordt ze alleen maar verliefder. Vrouwen. Ik zal ze nooit snappen.’’
Simone lachte. ‘’Hey, wel respect hebben voor vrouwen hè?’’
Toen werd ze serieus. ‘’Louise weet nu dat je niet verliefd op haar bent. Ze weet nu dat het nooit iets tussen jullie zal worden. Ik denk dat ze het wel begrijpt. Het zal voor haar heel moeilijk zijn om te accepteren. En die kus, ik denk dat ik het wel snap. Zij is stapelverliefd op je. Als je haar niet geeft wat ze wil, dan zal ze waarschijnlijk voor een lange tijd verdrietig zijn. Misschien zelfs voor haar hele leven. Ze moet gewoon iets van je krijgen. Anders blijft het gevoel haar achtervolgen. Dat zal alleen maar moeilijker en irritanter worden. Ze heeft gewoon voldoening nodig om door te kunnen gaan.’’

Het bleef stil. Ik was geschokt.
‘’Moet ik dus haar kussen?’’
Simone dacht na. ‘’Als het voor Louise voldoening geeft om door te gaan, denk ik wel dat je haar moet kussen.’’
‘’Verdomme, ik ben niet gek! Het kan me mijn baan kosten! Ik ga het niet doen.’’
‘’Dan moet Louise de rest van haar leven de leegte voelen in haar lichaam. Omdat jij haar nooit gaf wat ze verlangde. Ze zal intens verdrietig zijn.’’
‘’Vrouwen… Wat hebben ze verdomme toch? Wat een gedoe’’ zei ik geïrriteerd. ‘’Kan dat niet anders dan met een kus?’’
Simone haalde haar schouders op. ‘’Ik weet het niet. Dat moet je aan Louise vragen. Maar ik denk het niet. Je moet haar gewoon kussen. Eén keer. Dan zal het over zijn. Nou ja. De eerste weken zullen moeilijk zijn voor haar. Uiteindelijk gaat het wel beter. Dat weet ik zeker.’’
Ik keek geschokt. ‘’Jij vindt dus dat ik een zestienjarig meisje dat hopeloos verliefd op mij is, moet kussen?’’
Simone knikte.
‘’Je meent het echt. Weet je hoe gevaarlijk dat is? Wat als ze iets doorvertelt? Dan kan ik mijn baan vergeten. Dit is echt veel te gevaarlijk.’’
‘’Ik denk dat Louise dat niet doet. Zij is te verliefd op je. Ze zal je nooit verraden. Dat zou ze nooit doen. Ze zou het zichzelf nooit vergeven als het gebeurd zou zijn.’’
‘’Het klinkt alsof je Louise goed kent’’ mompelde ik.
Simone lachte. ‘’Nee, ik denk logisch na.’’
Ze draaide zich naar mij toe. ‘’Gewoon een zoentje. Klaar is Kees. Zo moeilijk is het toch niet?’’
Ik keek vertwijfeld. ‘’Ik moet hier echt goed over nadenken.’’
Simone boog voorover en gaf mij een korte zoen op mijn lippen. ‘’Tadaa, klaar is Kees. Makkie toch?’’ Ze grijnsde ondeugend.
Ik gromde. ‘’Ik moet hier goed over nadenken maar bedankt. Je bent een goede vriendin.’’
Ze glimlachte. ‘’O nee, je wordt niet verliefd op mij, hoop ik?’’
‘’Nee, anders vermoordt Louise je uit jaloezie.’’
Samen lachten we even.
Simone zei plots, ‘’Ik heb nog een stevige beurt van je tegoed.’’ Ze keek verleidelijk. Ik zuchtte. ‘’Daar is Simone weer.’’

De hele week was zwaar voor mij. Ik dacht er continu aan. Ik had met mijn vader erover gesproken. Hij begreep het wel van Louise maar hij vond het ook te riskant voor mij. Hij zei dat ik de keuze zelf moest maken. Hij zei dat hij altijd aan mijn kant stond, ongeacht wat mijn beslissing zou zijn. Dinsdag, tijdens de les wierpen Louse en ik regelmatig onwennige blikken. Ik had haar in de les grotendeels genegeerd. Ik had zelfs moeite om mijn hoofd erbij te houden. Dat viel veel van mijn leerlingen ook op. Een leerling vroeg of ik wel in orde was. Ik zei dat ik veel aan mijn hoofd hat. Toen ik dat zei, keek Louise schuldig naar mij. Ik had Rosalie ook even geobserveerd. Het leek erop dat ze duidelijk niets wist van Louise en mij. Ze liet in ieder geval niets merken. Dat was een positief punt.

Dan brak woensdag aan. Ik had dramatisch slecht geslapen. Mijn hoofd bonkte van de pijn. De tijd kroop zo langzaam alsof er iemand de ‘slow-motion’ knop had ingedrukt. Maar het laatste blokuur kwam steeds dichterbij. Ik werd nerveuzer. Louise waarschijnlijk ook, bedacht ik me. Toen het uiteindelijk zover was, trilden mijn vingers heftig. Mijn mond was droog.
Verdomme, ontspan nou Danny, sprak een stemmetje in mijn hoofd. Je bent leraar, je bent baas in dit lokaal. Laat je niet kennen door een zestienjarig meisje. De bemoedigende woorden hielpen helaas niet. Ik werd er juist zenuwachtiger door.
Ik kreeg bijna een hartverzakking toen er op de deur geklopt werd.

Er kwam amper geluid uit mijn keel. ‘’Binnen.’’
De deur ging traag open. Louise keek mij verlegen en angstig aan. ‘’Hoi’’ zei ze kortaf.
‘’Doe de deur maar op slot’’ mompelde ik.
Louise deed de deur op slot en liep naar haar stoel. Ze ging zitten. We zeiden niets. Er viel een lange en pijnlijke stilte. We voelden ons erg ongemakkelijk.
Uiteindelijk nam ik het initiatief. ‘’Nou, Louise. Over die kus. Dat wilde je toch?’’
Louise kreeg meteen een knalrood hoofd. Ze bleef stotteren dat ze geen woord uit haar keel kreeg.
Ik zei zacht. ‘’Waarom wil je dat? Is dat voor jou een oplossing? Zou je je daardoor weer kunnen concentreren in mijn les? Zou je je dan beter voelen?’’
Het viel weer stil. Louise had tijd nodig om de juiste woorden te vinden. Ze antwoordde met een heel zacht stemmetje. ‘’Ja.’’
‘’Eén kusje maar?’’
Ze knikte verlegen en keek naar de grond.
‘’Weet je zeker dat dit echt de oplossing is? Ik wil meer horen van je.’’
Ze keek mij verlegen maar ook hoopvol aan. ‘’Ik weet het eigenlijk niet. Ik heb het gevoel dat ik dit nodig heb, anders blijft dit mij achtervolgen. Ik vind je zo leuk. Ik begrijp dat je niet met mij wilt, maar…’’ Ze zweeg even.
‘’Ik droom de hele tijd over je. Ik fantaseer de hele tijd over je. Ik moet gewoon iets van jou hebben. Anders word ik helemaal gek van, denk ik.’’
Ik zuchtte hoorbaar. ‘’Besef je wel wat je me vraagt?’’
Haar wangen werden rood. Ze staarde naar haar handen. ‘’Ja, ik weet het. Als je niet wilt, dan snap ik het wel.’’
‘’Is er ook ander oplossing?’’
Ze aarzelde. ‘’Ik denk het niet, sorry.’’
Ik humde kort. ‘’Luister Louise, kijk mij aan.’’
Haar blauw-groene ogen drongen bijna in mijn ogen. ‘’Ik wil je best helpen, maar dan moet je het echt tussen ons houden. Na de kus wil ik hier geen woord meer over horen. Als de kus niet geholpen heeft, dan is het jouw probleem, niet het mijne. Ik heb echt geen zin in gedoe meer. Ik riskeer mijn baan en misschien mijn privéleven ook.’’
Louise haalde diep adem. ‘’Ik zal geen woord erover zeggen. Rosalie komt dit ook nooit van mij te weten. Niemand. Ik beloof het.’’ Ze keek me ineens verwachtingsvol aan.
‘’Oké, dan gaan we het doen. Eén kusje, dan is het echt afgelopen.’’

Ik stond op, Louise volgde aarzelend mijn voorbeeld. We stonden dichtbij elkaar. Ik was een kopje groter dan Louise, maar ik wilde dat zij het initiatief nam. Ineens vroeg ik me af hoe de kus eruit moest zien. Een vlugge kus? Of een intieme zoen? Met of zonder tong?
Ik keek haar aan, ze keek mij aan. Louise durfde duidelijk niet de eerste stap te zetten. Ze keek wel verlangend naar mij. Ik kon goed zien dat ze echt verliefd op mij was. Aan de ene kant vond ik het wel grappig maar aan de andere kant vond ik het best eng.

Louise zag er vandaag normaal uit met haar tuttige kleding. Haar haren zaten weer in een saaie knot. Haar gezicht was bleek, geen make-up. Ik staarde naar haar lippen. Ze deed waarschijnlijk hetzelfde bij mij. De sfeer was heel ongemakkelijk.

Onbewust likte Louise haar lippen nat. Toen ze zich realiseerde wat ze net deed, werden haar wangen rood. Van binnen moest ik grinniken. Maar ik volgde haar voorbeeld automatisch en maakte mijn lippen ook nat. Louises ogen werden groot.
‘’Nou, het lijkt me wel duidelijk dat jij het initiatief moet nemen. Het is immers jouw idee’’ zei ik zacht.
Louise slikte hoorbaar en knikte begrijpend. Haar handen bewogen aarzelend omhoog om mijn handen te pakken. Ik pakte haar handen beet. Haar handen trilden toen ze mijn hand voelde. Haar handen waren zacht en warm. Louise stapte dichterbij. Haar hart bonkte hard tegen de ribbenkast. Ik boog voorover. Louise ging op haar tenen staan en hief haar hoofd omhoog. Onze hoofden waren nu heel dichtbij. Louises lippen streken zacht tegen mijn lippen. Ze sloot haar ogen, haar handen gleden langzaam omhoog naar mijn nek. Ze drukte mij nog verder naar beneden. Onze lippen drukten stevig tegen elkaar. Haar lippen waren zacht, warm en vochtig. Mijn handen sloten voorzichtig om haar middel en haar lichaam drukte zich tegen het mijne aan. Ik voelde haar hart snel kloppen. Haar lichaam trilde zacht van opwinding. Louise greep mijn nek stevig vast en hees zichzelf bijna op. Haar lippen drukte nu stevig tegen de mijne. Gek genoeg genoot ik intens van binnen. Het was niet zomaar een kus, maar een passionele, intieme zoen.

Mijn verstand keerde plotseling terug en ik liet haar los. Met tegenzin liet Louise mij ook los. Ze hijgde licht van opwinding. Ik rechtte mijn rug en staarde naar haar. Louise likte haar lippen alsof ze mijn smaak wilde proeven. Ze fluisterde ‘’Dank je wel.’’
Ik glimlachte flauwtjes. ‘’Graag gedaan.’’
Even bleven we staan, niet wetend wat te zeggen.
‘’Ga maar naar huis, Louise’’ zei ik alleen.
Ze knikte een keer en wendde haar blik af. Ze pakte haar tas en liep langzaam het lokaal uit, zonder mij aan te kijken. Ik leunde tegen de houten tafel aan en staarde voor me uit.

Bijna slaapdronken kwam ik thuis. Simone en mijn vader Hans zaten aan de tafel, verwachtingsvol kijkend naar mij.
‘’Oohh kijk eens aan, wie er verliefd is!’’ gierde Simone het uit van het lachen.
Ik keek kwaad. ‘’Ik ben helemaal niet verliefd!’’
‘’Maar je hebt het gedaan hè?’’ zei mijn vader.
Ik knikte en pakte mijn pilsje.
‘’En het was niet zomaar een kus’’ grijnsde Simone. Ik keek haar geërgerd aan.
‘’Oké, het was inderdaad niet zomaar een kus. Ze kon goed zoenen.’’
Simone lag dubbel van het lachen. Ze vond het geweldig. Hans keek haar streng aan. ‘’Kappen alsjeblieft.’’
Hans keek mij aan. ‘’En nu?’’
‘’Niets. Het is afgelopen. Dat hoop ik althans. Ik heb haar gegeven wat ze wilde.’’
‘’Wat is er gebeurd na de zoen?’’ vroeg Simone.
‘’Niets, ik heb haar naar huis gestuurd.’’
‘’Zonder iets te zeggen?’’ fronste Simone haar wenkbrauwen.
Ik knikte en haalde mijn schouders op. ‘’Ik denk dat ze kreeg wat ze wilde. Dus het was goed gegaan.’’
‘’Ik hoop voor je dat het nu afgelopen is. Ik ben bang dat Louise het moeilijk gaat krijgen.’’
‘’Dan heeft zij pech. Ik wil verder gaan met normaal leven. Zij moet ook verder gaan. Als het weer niet werkt stuur ik haar naar de andere klas.’’
Simone keek me met grote ogen aan. ‘’Dat meen je niet.’’
‘’Ik ben serieus, Simone.. ik wil echt dat dit ophoudt. Ik ben er klaar mee.’’

De volgende dag werd ik wakker door het licht van buiten. Ik fronste en keek de wekker aan. Ik had me verslapen. De afgelopen nacht was beroerder dan de vorige nacht. ‘’Verdomme’’ vloekte ik luid en belde mijn collega Gerard op om te laten weten dat ik later zou komen. Het eerste uur mocht uitvallen. Haastig kleedde ik me aan en reed met hoge snelheid naar de school. Het eerste blokuur was bijna om. Ik holde snel naar mijn lokaal en stond abrupt stil bij de deuropening. Ik staarde ongelovig naar binnen.

‘’Wat is er aan de hand?’’ vroeg ik verbaasd.
Op mijn bureaustoel zat mijn directeur. Naast hem stonden een vrouw en een man gehuld in politiekleding. De twee stoelen die voor mijn bureau stonden, waren bezet door Louise en… haar moeder.
‘’Kom binnen en doe de deur op slot’’ zei de directeur. Nog verbaasd sloot ik de deur en bleef bij de deur staan.
Alle blikken waren ernstig behalve die van Louise. Ze keek verslagen naar de grond. Deborah keek nijdig.
‘’Wat is er aan de hand?’’ vroeg ik ongeduldig.
De directeur stond op en nam het woord. ‘’Danny, gistermiddag heb ik een mededeling van een leerling gekregen dat u een leerling gekust heeft, klopt dat?’’

Mijn wereld stortte in. Mijn knieën knikten. FUCK! Hoe? Hoe wist die leerling dat? Mijn hoofd draaide om naar de deur en er ging een schok door mijn lichaam heen. Naast de deur zat een smal raam dat ik helemaal vergeten was. Iemand had ons zien kussen! Hoe dom kon ik zijn…
‘’Danny? Klopt dat?’’ vroeg de directeur nogmaals.
Ik hakkelde paniekerig. Wat moest ik vertellen? Wat moest ik doen?
De politieagente liep naar Louise en knielde op een knie. Ze keek Louise aan. ‘’Heeft meneer Slot je gedwongen om te kussen? Heeft hij je verleid?’’
Nu schrok ik me echt dood. Nee! Dat kon niet waar zijn. Ik keek Louise bang aan.
Louise was heel bang en durfde niets te zeggen. Haar moeder zei kil ‘’Natuurlijk heeft hij dat gedaan. Hij wilde haar verkrachten!’’
‘’Dat is niet waar’’ schreeuwde ik.
De politieman stapte op mij af. ‘’Even rustig meneer, anders moet ik u arresteren.’’
De agente keek Louise aan. ‘’Kun je mijn vraag beantwoorden? Heeft hij je gedwongen om te kussen?’’

Ik bedacht ineens iets. Als Louise ontkennend antwoord gaf, zou ze gehaat worden door haar moeder en de rest van school. Ze zou uitgelachen worden. En gepest worden. Haar wereld zou instorten. Als ze bevestigend antwoord gaf dat ik haar dwong, zou mijn wereld instorten. Dat zou ze zichzelf nooit vergeven. Ze zou kapot zijn. Louise stond nu in tweestrijd. Ik moest haar helpen en redden.
Ik keek de politievrouw aan en zei ‘’Mevrouw, ik heb haar inderdaad gedwongen om mij te kussen…’’