Dit verhaal beschrijft geen snelle sex; maar heeft een trage opbouw. In deel 1 gebeurt niks maar wordt de school gepresenteerd. In deel 2 starten de lessen. 
 

Er waren tien jaar voorbij gegaan nadat Jorn en Kitty het kasteel hadden gewonnen. De laatste tijd waren er niet zo veel klanten meer die van hun specifieke diensten gebruik wilden maken. Enerzijds omdat de therapie behoorlijk duur was en anderzijds om de maatschappelijke druk in deze enclave toenam (het Kasteel stond op grond van de ambassade); ook van uit het verre land waar deze grond bij hoorde. Geheime therapie en trainingsprogramma's voor 13 jarigen waren niet meer van deze tijd? Of zouden ze toch een andere insteek kunnen vinden? Jorn en Kitty besloten in overleg met het stichtingsbestuur waarvan Mevrouw van Garderen de laatst overgeblevene was de statuten aan te passen en hier een PR stunt van te maken. Tegelijkertijd zouden ze een doorstart te kunnen maken, met toestemming van het Ministerie van Onderwijs. Door haar contacten wist mevrouw van Garderen dat het Ministerie drie grote dillemma's had. Het eerste was het lage niveau en de beperkte blik van afgestudeerde middelbare scholieren en studenten. Het tweede was dat er een enorm lerarentekort was; veroorzaakt door lage lonen, slecht gemotiveerde leerlingen en de verdwenen machtspositie van de leraar. Als een leraar alleen maar met een vinger wees naar een leerling kreeg hij al een stel boze ouders op bezoek die dan ook nog hun zin moesten krijgen, omdat de school anders negatieve PR kreeg. Mevrouw van Garderen had een plan gemaakt en een nieuwe wet was gister ondertekend. De nieuwe wet bepaalde dat een nieuwe school gefinancierd zou worden als ze konden aantonen dat ze leraren konden aantrekken en behouden en dat de resultaten van de leerlingen minimaal 20% boven het landelijk gemiddelde lagen. De school mocht zonder verdere inspecties of eisen hun werk doen en de invloed van ouders kon geregeld worden in het schoolreglement. Resultaat was het enige wat telde; het doel heiligt de middelen. 
 
In een paginagrote advertentie werd de Burgerschool 2.0 gepresenteerd. Discipline is ons toverwoord. Onze maatschappij gaat ten onder aan het gebrek aan discipline en dat begint bij de postie van de ouder en de leraar. Bij ons staat de leraar centraal en dat doen wij om het beste aan uw kind mee te geven. Onze leraren worden goed betaald en ze hebben de spreekwoordelijke broek aan. Onze school bestaat uit een traject van drie maal vier jaar, wat afwijkt van wat nu gebruikelijk is. De onderbouw van 13 tm 16 jaar heet Opvoeding; de middenbouw van 17 tm 20 heet Intensivering en de studentenjaren 21 tm 24 noemen wij Borging. Kies je voor onze school als ouder of leerling dan kies je voor wie niet horen wil moet maar voelen, en het doel heiligt de middelen. Klagen mag alleen als de resultaten tegenvallen. Als je als leraar voor ons kiest wordt je vorstelijk beloond en heb je de vrijheid je onderwijs zo in te richten als je wilt, mits het resultaat afwerpt. Geen onderwijsgraad? Geen probleem; resultaat willen we en daarvoor is niet altijd een diploma nodig. Aanmelden leerlingen en leraren kan vanaf heden op Burgerschool2punt0 at mail punt com 
 
Ons kasteel was groot genoeg om een aantal klassen te herbergen en een aantal docenten hadden we al. 
 
De school was nu een jaar open. Irene fietste samen met haar 4 jaar oudere buurmeisje Maaike naar haar nieuwe school. Ze zou les gaan krijgen in het Kasteel zoals het in de gemeente bekend was. Eigenlijk wist ze niks van het Kasteel, behalve dat er vage geruchten gingen over sextherapie. En dat laatste verontruste haar, ook omdat Maaike weinig zei over haar eerste jaren op school; behalve dat het streng was en ze de dingen anders deden. Haar ouders waren eerst ook argwanend maar na een persoonlijk onderhoud met het Bestuur was Irene's moeder op voor Irene onverklaarbare wijze als een blad aan een boom van mening veranderd en stond ze erop dat haar dochter zo spoedig mogelijk zou worden ingeschreven. Het Bestuur bestond uit twee jonge mensen (33 en 30 jaar) en ze hadden een prachtig nieuw onderwijsplan, volgens haar ouders. Zenuwachtig fietste ze door en de stilte Maaike hielp ook niet om de onrust weg te nemen. Nadat ze de fietsen hadden neergezet liepen ze naar de poort; er was geen weg terug. Irene zou hier ten minste 4 jaar moeten blijven komen. Binnen waren al meer leerlingen van verschillende leeftijden aanwezig. Maaike was ineens in de menigte verdwenen. Elke nieuwe leerling werd opgevangen en zo ook Irene. Een vriendelijke vrouw, Mevrouw K, zoals ze zich voorstelde vertelde haar dat ze in een van de gangen in kamer 1 zich om kon kleden; ze hoorde nog net dat een volgende leerling naar kamer 2 moest. Ze liep er naartoe en ging binnen. Het was een grote vierkante ruimte waarin tegen de donkere wanden een bed en een bank stonden. Het gaf een beklemmende Middeleeuwse sfeer van tucht en straf en Irene rilde.

Achter een soort tafel stond een grijnzend aziatisch vrouwtje die aan Irene een kostuum gaf. Op het bed zat nog een meisje zich om te kleden en op de bank zat een jongen die bezig was de knopen van zijn shirt dicht te doen. Ze leken wat ouder dan Irene. Ze kleedde zich om en toen ze klaar was, zag ze dat ook het meisje en de jongen hun pak aan hadden. De meiden hadden een zwarte strakke rok aan tot over hun knieën en een strakke beige blouse met op de linkerzijde een gestyleerde lelie en rechts de letters BSK. De jongen had een broek en een overhemd in dezelfde stijl aan. Ze liepen terug naar de gang die naar de hal terug leidde en zagen een nog een stuk of 10 andere leerlingen. Het viel gelijk op dat de oudere meiden een rok hadden die halverwege het bovenbeen kwam en er waren ook een paar die niet veel meer dan een minirok aan hadden. Bij de jongens zag Irene niet veel verschil. Het ontging haar dat de heren van Borging een megastrakke legging aanhadden en de meiden met de minirok een zwarte string in plaats van hun eigen ondergoed. Toen iedereen in de hal was nam Mevrouw K het woord. "Welkom in het nieuwe schooljaar op de Burgerschool. Ik ben Mevrouw K en hier rechts van mij staat Meester J. Jullie zullen wel merken dat alles zich hier van zelf wijst. Spreken is slechts toegestaan als je iets wordt gevraagd of als je toestemming krijgt. Het dagrooster is elke dag strikt van 8 tot 16 uur.  En als je je niet aan de regels houdt, krijg je straf. Als je op een of andere manier niet mee kan komen met een vak, krijg je bijles, of ondersteuning tot je het wel kan. Alles wat we hier doen is er op gericht dat je slaagt in het leven. Een ding nog: de methodes die wij gebruiken mogen niet besproken worden buiten deze muren.