Dit is een begin van een serie, waarvan ik nog geen idee heb hoe lang die wordt. Dit eerste verhaal is inleidend. Onze seksuele ervaringen volgen in volgende delen.

Deze keer wil ik jullie graag meenemen in iets wat mij recent overkomen is en waar ik mij nog dagelijks gelukkig mee prijs. Wie ben ik? Ik ben Robert-Jan, een vader en echtgenoot van eind dertig. Sportief ingesteld, jeugdig en slank uiterlijk. Het begon allemaal een aantal maanden geleden, voor de lockdown. Het was een droge herfstdag, de bomen hadden alle kleuren die bij de herfst horen van bruin via oranje en rood naar soms zelfs felroze. Ik had een sloom dagje en slenterde een beetje door het centrum, niet op zoek naar iets specifieks. Onbewust liep ik naar mijn favoriete koffietentje en zocht een plekje. Vrij snel werd mijn dubbele espresso gebracht en ik genoot van de heerlijke koffie. Ik kan wegdromen bij een goede espresso, ik heb een voorkeur voor espresso’s met de perfecte mix van zoet, licht fris en een bittertje aan het einde. Geen chocolade en mokka, maar espresso met tonen van rood fruit, van aardbei. Ik dwaal af…

Ik zat zo een beetje te genieten van mijn espresso toen zij binnenkwam. Vanaf het moment dat ik haar zag, begon mijn hart sneller te kloppen en kreeg ik een knoop in m’n maag. Ze kwam binnen met een blik van vrolijke verwondering. Ze keek de zaak rond en liet het interieur, met alle gekke snuisterijtjes, op zich in werken. Ik zag een vrouw met een lach die mij deed smelten, een paar ogen die tot de mooiste van de wereld moeten behoren en haar gezicht omlijst met een flinke bos donkerbruine krulletjes, tegen het zwart aan. Haar ogen gingen de zaak rond en namen alles in zich op, totdat haar blik op mij viel. De manier waarop ze naar me keek, gaf me het gevoel het meest bijzondere op deze aarde te zijn. Ik voelde mezelf wegzakken in een bad van warmte en liefde, dompelde me onder in die donkere ogen die mij zo intens in zich opnamen. Totdat ik me besefte dat ik haar aanstaarde en snel mijn ogen wegdraaide. Wat was dit voor vrouw? Wat deed ze met me? Ik keek naar het kopje koffie in mijn handen, waar ik normaal zo van kan genieten, maar deze vrouw had mijn volledige hersencapaciteit gekaapt.

Toen ik weer opkeek, bewoog ze zich richting de counter om te bestellen. Mijn ogen gleden over haar lichaam. Niet zo’n typisch schoonheidsideaal, maar een voluptueus vrouwenlichaam, dat ze met een betoverende zelfverzekerdheid door de zaak bewoog. De heupen wiegend van links naar rechts, haar bovenlichaam nog verpakt in een dikke jas. Ongelofelijk dat deze vrouw vanaf het moment dat ze binnenkwam mijn volledige aandacht opslokt. Ze bestelde een cappuccino en draaide zich een klein beetje, terwijl ze wat van haar krulletjes achter haar oor stopte. Ze keek weer mijn kant op en zag me haar weer aanstaren, maar dit keer leek ze een beetje verlegen te lachen. Waar haar vrolijke glimlach net me al liet smelten, haar verlegen blik, haar lippen licht gekruld, was van een geheel ander niveau. Mijn hele lichaam reageerde op haar op manieren die ik nog niet kende. Ik moest haar leren kennen!

Ze pakte haar cappuccino op en zocht naar een plekje, maar het was vrij druk. Ik wenkte uitnodigend naar het stoeltje aan mijn tafel en tot mijn grote vreugde accepteerde ze mijn uitnodiging. Ze zette haar drankje neer en zei: “Hoi…”, met de meest aandoenlijke, ondeugende en verlegen blik die ik ooit heb gezien. Ze begon haar jas uit te doen en dat was het moment dat ik meer van haar lichaam mocht aanschouwen. Ze had een net jasje aan, maar haar borsten waren net zo voluptueus als de rest van haar lichaam. Mijn ogen gleden over haar lichaam, totdat ik merkte dat ze stil stond. Ik zat weer te staren. Ik keek haar aan en zei: “Oh, hoi. Ik ben Robert-Jan.” “Ella”, reageerde ze kort. Ze ging zitten en keek me aan. Achteraf gezien is dit een moment dat ik nooit ga vergeten. De manier waarop ze toen naar me keek… Geen idee hoe ik het moet benoemen. Het leek een mengeling van vrolijkheid, verlegenheid en het idee dat ik het meest bijzondere was dat ze ooit gezien had en zo voelde ik me ook op dat moment. En het enige dat ik, voor mijn gevoel, kon doen, is haar aangapen. Wat een wonderlijk mooie vrouw.

We begonnen een wat ongemakkelijk gesprek over de menukaart, over de inrichting van het koffiebarretje en langzaamaan vonden we gezamenlijke onderwerpen, vonden we een natuurlijk gesprek over van alles en nog wat, waaronder onze kinderen en de wereld van het ouderschap. We keken elkaar het hele gesprek recht in de ogen, terwijl we maar bleven kletsen. De hele wereld om ons heen was verdwenen, zij was nu mijn wereld. Haar lach, haar frons, de resterende sproetjes die nog overleefden van de zomer, haar gezicht als ze geagiteerd over iets sprak, alles nam ik in mij op, terwijl wij spraken over onderwerpen van suikerklontjes tot sterrenhemels. Ik keek op de klok en zag dat ik zo mijn dochters van school moest halen. Samen besloten we nog een rondje te wandelen. Als een verliefd stel wandelden we naar buiten. Dit was niet haar stadje, dus ik leidde haar rond. Terwijl we zo liepen, wilde ik haar knuffelen, wilde ik haar zoenen. Maar tegelijkertijd zag ik ook een schoolmoeder voorbijfietsen, die me eraan herinnerde dat hier overal om ons heen bekenden konden zijn. Het werd tijd om afscheid te nemen. We keken elkaar aan en toen gebeurde het toch. Het verlangen in haar ogen, dat alleen geëvenaard werd door mijn verlangen, zorgde ervoor dat onze monden naar elkaar toe bewogen. Ik voelde haar lippen, haar tong die danste om mijn tong, maar ik voelde ook de spanning van de straat waar we in stonden, de bekenden die van alle kanten konden komen. Met veel moeite trok ik me terug en moest haar teleurstellen. Het kon niet. Niet nu. Snel wisselden we telefoonnummers uit en spraken af spoedig een nieuwe ontmoeting te organiseren. Dansend en huppelend ging ik naar de school van mijn kinderen, dromend over deze vrouw.