Mijn jeugdvriendje Alec heeft mijn voorbeeld gevolgd en staat nu bloot voor me. Práchtig is hij en hoewel hij nog al zijn intieme beharing heeft is het bij hem juist opwindend om te zien, die korte haartjes op zijn borst en rond zijn stam. Zijn stam, die imposant mijn kant op staat te wijzen...

De Hertog van Wessex, de echtgenoot van mijn zus Eleonora, heeft ons het voorvaderlijke landgoed Haslmere-Abbey terug geschonken, en ik heb op de terugweg naar Portsmouth een omweg gemaakt om te zien in welke staat het is. Mijn moeder woont er nog in het koetshuis en hoewel ze me écht voor een appel en een ei verkwanselde aan meneer Robertson heb ik vrede met haar gesloten.

Nu ga ik een ritje te paard maken en in de stallen tref ik mijn jeugdliefde, Alec, waar ik het afgelopen jaar zo naar kon hunkeren en waarvan ik soms heel naïef hoopte dat hij me kwam redden…


Tot klaarheid komen

Nu Alec bloot voor mij staat is er maar één weg te gaan, en die is wat er nu gebeurt. De komst van Alec zijn stam in mijn lichaam voelt alsof dit al lang geleden had moeten gebeuren, zoals wij nu één worden, dat heb ik zó gemist bij mijn echtgenoot. ‘Mmm Janey, wat is dit genieten, hoe vaak ik hier niet van gedroomd heb’ zegt Alec dan, terwijl hij diep in me verankerd zit en me steunend op zijn armen aankijkt. Ik knik, en opnieuw springen me de tranen in de ogen, van geluk denk ik want het enige wat ik momenteel beleef is hoe fijn het nu is.

‘En wat is je kutje nog lekker strak, terwijl je toch al kinderen hebt’ gaat Alec dan verder.
Huh? Kutje? ‘Noem jij dat zó, mijn pussy, een kutje?’ Alec kijkt me verbaasd aan. ‘Ja toch? Iedereen doet dat toch?’ ‘Ohw, nou, nooit van gehoord. En hoe noem je jouw stam dan?’ Alec kijkt me grinnikend aan: ‘stam? Ehm, wat dacht je van pik? Of lul… of paal… of neuklat?’
Neuklat?’ vraag ik stomverbaasd. ‘Ja Janey, neuklat, van neuken, je weet wel, wat wij nu doen, mijn pik op en neer laten gaan in jouw kutje, néuken heet dat.’

Ik word hier echt heel giechelig van, krijg ik ineens een lesje in taal van de commons over de gemeenschap van man en vrouw. Vooral het woord neuken intrigeert me, het klinkt zo lekker normaal en doenerig: ‘kom, laten we gaan neuken’, ik hoor het me al zeggen.
Even oefenen: ‘nou Alec, vooruit dan, neuk me maar eens flink.’ Ik voel hoe Alec zijn hartelijke lach via zijn pik doorgeeft aan mijn kutje, whow, wat een heel andere termen, ik mág ze.

Alec doet wat ik vraag en schuift zijn …ehm, zeg maar pik hard op en neer in me. Hij is misschien niet zo groot en dik als die van de master was, maar juist daardoor is het misschien juist wel intenser wat ik voel, alsof alles in me minder hard en daardoor meer gevoelig beroerd wordt. Ieder plekje in mijn buik lijkt mee te doen aan deze liefdesdans van Alec in mij, en ik kan alleen maar reageren door hem zo ver mogelijk tegemoet te komen, mijn benen om zijn heupen te klemmen en me zo open mogelijk voor hem te maken.

Met iedere keer dat hij op en neer gaat in me schuren de haartjes van zijn borstkas ook over mijn borsten en m’n tepels lijken na een tijdje wel in brand te staan. Langzaam maar zeker voel ik hoe er steeds meer vuurbolletjes in mijn buik razen die allemaal op weg lijken te zijn naar mijn kutje, om zich daar te verenigen met de pik die dat alles veroorzaakt. Het is niet tegen te houden, steeds steviger klem ik me aan Alec vast en steeds harder kreun ik, op het ritme van zijn paal die in me op en neer gaat. Tot alles in me ontploft en ik me helemaal vloeibaar voel worden, alsof Alec met zijn hele lichaam in me opgaat en me tot in iedere vezel vult.

Als ik na deze extase weer wat tot mezelf kom vraagt Alec: ‘kwam je lekker klaar, Janey?’
Ohw, weer iets nieuws geleerd, ja, klaarkomen, dat klinkt óók mooi. Het vóelt ook als klaar, of als tot klaarheid komen, verlicht worden, opgetogen en blij zijn. Terwijl ik zo lig te mijmeren neukt Alec nog wat door maar op een gegeven moment vraagt hij: ‘Janey, je wou toch paard rijden?’ Als ik knik draait hij zich met mij in een stevige houdgreep om en even later zit ik inderdaad schrijlings op hem, alsof hij een paard is, met niet een zadel ónder mij maar zijn pik ín me, die doordat ik nu op hem zit ook dieper lijkt te zijn binnengekomen.

Steeplechase

Als ik onwennig en stil op hem blijf zitten brengt Alec zijn handen naar mijn borsten, die niet erg groot zijn maar waar hij toch wel erg van lijkt te genieten. Hij omvat ze beiden met zijn handen en kneedt ze alsof hij ze los wil zien te krijgen van mijn lichaam. Dan neemt hij de tepels tussen duim en wijsvingers en draait hij er net zo lang aan tot ze weer in brand lijken te staan. Het gevolg is dat alles in mijn buik begint te razen en als Alec mijn toenemende onrust merkt zegt hij: ‘come on meissie, te paard!’ en met zijn handen op mijn heupen geeft hij dan het tempo aan.

Ik moet ervan giechelen, nu pas begrijp ik wat hij hiermee wil, ik begin voorzichtig op zijn stam op en neer te schuiven en als ik een beetje doorkrijg hoe ver ik me steeds kan verheffen zonder dat hij uit me raakt voer ik mijn tempo op, totdat het voelt alsof ik op mijn vroegere merrie een steeplechase doe, alsof ik door bossen en velden storm, over heggen en sloten spring en ondertussen de wind door mijn haren voel suizen. Ik lééf, dat is het besef wat nu bij me binnendringt, alles in me lééft en ik voel dat ik deze vrijheid nooit meer kwijt wil raken. Ik ben nu gezegend, ik ben rijk, ik heb twee prachtige kinderen, ik heb mijn familie én mijn jeugdliefde terug, dít is wat ik wil in het leven.

‘Janey, ik kom!’ kreunt op een gegeven moment Alec en dat maakt dat ik ook alles in me laat gaan, álles doet mee om Alec en mij te verenigen in onze gezamenlijke extase en samen komen we kláár!
Zwetend laat ik me voorover vallen en terwijl ik mijn borsten plet tegen zijn borstkas voel ik zijn ademhaling, hijgend net als de mijne, en elkaars ritme vindend komen we langzaam weer tot rust. Ondertussen is het heel grappig om te horen hoe onze buiken door het zweet steeds wat aan elkaar plakken en bij het uitademen met een geluidje elkaar weer loslaten.

‘Oehw Janey, dat was lekker. Maar nou is het wel heel warm hé? Zullen we op ons oude plekje gaan zwemmen?’ Ik knik en nadat we nog even hebben gezoend kleden we ons allebei zo goed en zo kwaad als dat gaat weer aan, en als Alec een handelbaar paard voor me heeft gezadeld rijden we in galop naar ons geheime en voor alle ogen verborgen plekje aan de beek. Daar gaan snel onze kleren weer uit en eenmaal in het water verenigen we ons opnieuw met elkaar.

Het grote móeten is er nu vanaf en veel rustiger dan daarstraks genieten we van elkaar en van het beleven van elkaars lichaam, hoe we in elkaar opgaan. Na afloop gaan we op de walkant liggen drogen en de eerste tijd zeggen we niks, het enige wat je kan horen is het ruisen van het kleine watervalletje in de verte, het ritselen van de boombladeren in de wind en het fluiten van de vogels. Precies zoals het altijd was als we hier kwamen en opnieuw besef ik hoe ontzettend ik dit gemist heb. Tegelijk is het heerlijk om dit nog een keer te mogen beleven na mijn ellende met de master, en het is alsof ik nu pas vrede vind en mijn jeugd kan loslaten.

Rentmeesterschap

Als we na een tijdje beginnen te praten vertel ik Alec van mijn ervaringen, en dat ik nu dus eigenaar van een grote company ben. Ook vertel ik hem dat Haslmere-Abbey weer in het bezit van onze familie is gekomen en dat ik het tot de terugkomst van mijn broer uit India zo goed mogelijk wil beheren. Alec vertelt op zijn beurt dat hij dus nog steeds in de stallen werkt maar dat hij uitkijkt naar een andere betrekking, omdat het zó slecht gaat met het landgoed dat hij ieder moment verwacht ontslagen te worden. Ik vraag Alec dan mij te laten zien hoe het er voorstaat met het landgoed.

De rest van de dag en ook een groot deel van de volgende maken we samen een ronde en overal waar we komen blijken de verwaarlozing en het verval groot te zijn. De velden worden nauwelijks nog bewerkt, de boerderijen zijn haveloos, de dorpjes en vooral Haslmere zijn aan het leeglopen en de Abbey zelf is er met een lekkend dak en verwilderd park ook al niet best aan toe. Het ging al slecht ten tijde van mijn vader maar de hertog heeft er duidelijk ook geen cent aan uitgegeven en dat maakt me boos, dat hij ons familiebezit zo heeft laten verlopen.

Terwijl we een korte pauze nemen merk ik dat ik er wat moedeloos van word maar snel zet ik me dankzij Alec zijn gedrevenheid er weer overheen. Ik vertel Alec dan dat ik de middelen heb om het landgoed er bovenop te helpen en op dat moment zie ik hoe zijn ogen gaan schitteren. Hij vertelt me dat hij namelijk een tijdje terug met onze oude rentmeester meneer Hobson al min of meer een plan heeft uitgewerkt, voor als er ooit geld beschikbaar zou komen.

Op hoofdlijnen komt het er op neer dat het nú nog mooi weer is maar dat als straks de herfstbuien loskomen alle daken weer in orde moeten zijn. Ook moeten nu de velden worden voorbereid op de winter en moeten er zaaigoed en vee worden gekocht, zodat dat in het voorjaar via de oogsten en de opbrengsten van het vee de lokale economie weer op gang kan komen. Tot die tijd zouden alle dorpelingen tegen betaling mee kunnen werken aan de restauratie van de boerderijen, de huizen en de Abbey.

Samen gaan we in Haslemere naar meneer Hobson, de rentmeester en als ook hij onderbouwt waarom dit een goed plan is en hij me nog wat meer van de ins en outs schetst ben ik wel om, en vraag ik hem wat het kost. ‘Met zeven duizend pond komen we een heel eind, M’lady’ antwoordt hij dan, beseffend dat dat een gigantisch vermogen is. Tot verbazing van zowel meneer Hobson als Alec zeg ik toe dat ik dat geld volledig maar wel in fases beschikbaar stel, mits ze hun plan per direct gaan uitvoeren en ik in Portsmouth wekelijks een rapport over de voortgang ontvang.

Ook wil ik dat iedere maand de assistent-rentmeester overkomt om rekenschap en verantwoording af te leggen. Als Alec me dan met grote ogen aankijkt zeg ik met een vilein lachje: ‘inderdaad Alec, jij dus. Jij bent vanaf nu de assistent van meneer Hobson, en als je het goed doet zul je hem vast ooit opvolgen.’

Die avond zoeken we in de Abbey een kamer die in redelijke staat is om nog één nacht bij elkaar te kunnen zijn en de volgende dag nemen we innig afscheid, het is voor mij tijd om weer naar huis te gaan, mijn kindjes terug te zien en me bezig te houden met de company. Nadat ik ook afscheid heb genomen van mummy en haar over de plannen heb verteld reizen we weer af richting Portsmouth en eenmaal samen in de intimiteit van de koets kan Sophie het natuurlijk niet laten: ‘mmm, geen slechte smaak Ma’am.’

Ik glimlach, ja, het was fijn met Alec. En in Portsmouth zullen we bij zijn rapportages zeker nog wel eens samen zijn, maar mijn toekomst ligt dáár en niet in Haslmere-Abby of bij Alec, dat weet ik nu…

Baas in eigen huis

Weer in Portsmouth merk ik aan het personeel dat ze blij zijn dat ik terug ben. De Majordomus vertrouwt me toe dat zijn mensen bezorgd waren dat ik er voor zou kiezen om bij mijn familie te blijven en mijn kindjes naar daar zou laten overkomen. ‘Maakt u zich geen zorgen meneer Smith, het is me hier gaan bevallen, ik kan u en de anderen en dit huis en deze stad niet meer missen.’

Met een glimlach neemt hij buigend afscheid van me en is het tijd om Rosy en Eddy te gaan begroeten. Ik ben een kleine tien dagen weg geweest maar het lijken wel maanden, de kinderen zijn ontzettend gegroeid. Zoals altijd zet Rosy het meteen op een schreeuwen alsof ik haar ik weet niet wat heb aangedaan, terwijl Eddy me genoeglijk met een big smile begroet en zijn mollige armpjes naar me uitsteekt. Ik vind het heerlijk hun kleine baby-lijfjes weer tegen me aan te voelen en ik besluit dat ik ze nooit meer alleen achterlaat.

De dagen na mijn terugkomst richt ik me eerst op de company en daarna neem ik met meneer Smith door hoe ik de martelkamer veranderd wil hebben. Alles moet eruit en daarna wil ik dat de kleuren geel en wit van mijn boudoir worden doorgetrokken in deze kamer, waarna het een gezellige privé-salon moet worden. De kamer daarnaast, die van de master was, laat ik ongemoeid, de deur blijft voorlopig op slot en ik zal wel zien wanneer ik er aan toe ben om ook daar veranderingen door te voeren.

Inmiddels wordt het steeds drukker met heren die om me heen draaien, en vooral vanwege mijn adellijke titel en mijn rijkdom zijn het inmiddels ook de nodige lords die om mijn aandacht hengelen. Na de dood van mijn zuster Eleonora heb ik tot hij meerderjarig is haar zoontje George in huis genomen en zelfs zijn vader de hertog van Wessex toont interesse in mij. Maar helaas voor alle heren geldt dat ze geen schijn van kans maken, hoewel ik het wél leuk vind ze aan het lijntje te houden en een beetje met ze te spelen. In het debutanten-seizoen bezoek ik ook af en toe weer een bal in de beau monde van Portsmouth, ik zorg dan dat ik er op mijn mooist uitzie en laat me er ongegeneerd omhullen met alle mannelijke aandacht.

Vanuit Haslemere-Abbey komen nu iedere week keurig op tijd de rapporten van Alec en meneer Hobson met de voortgang van de restauratie van het landgoed. Het tempo zit er goed in, als het zo doorgaat halen ze het wel voor de winter om alle gebouwen weer goed bewoonbaar en de velden winterklaar te hebben. En als dan na de eerste maand Alec zoals afgesproken rekenschap komt afleggen blijkt zelfs dat de kosten ruim onder het budget blijven, omdat alle dorpelingen flink meewerken en in plaats van rekeningen te sturen vooral blij zijn dat ze binnenkort weer goed in hun eigen levensonderhoud kunnen voorzien.

Die nacht dat Alec hier verblijft is onvergetelijk. Nadat we tijdens een diner voor twee alle zaken hebben doorgesproken vallen we helemaal stil, allebei verlegen met de situatie, niet goed wetend hoe het nu verder moet. Dan hak ik de knoop door en zeg ‘kom’, waarna we niet veel later allebei naakt verstrengeld in mijn bed liggen, genietend van de aanrakingen en gewaarwordingen die we elkaar geven. Al gauw penetreert Alec me, of eigenlijk moet ik zeggen: néukt Alec me. Want dit is wel heel serieus echt neuken, mijn kutje was er duidelijk helemaal klaar voor en meteen al die eerste keer schuift hij zich dieper dan diep in me.

Nog meer dan de vorige keren in Haslemere valt me nu op hoe goed en hoe lang hij dit neuken kan volhouden. Hij schuift zijn pik maar in me op en neer, alsof hij onvermoeibaar is en alsof mijn kutje onverslijtbaar is. Na een tijdje beginnen mijn extases op gang te komen en kom ik keer na keer klaar. Nog weer later draaien we ons om en berijd ik Alec woest en met passie tot ook hij klaar komt. Waarna we na een half uur alweer opnieuw beginnen.

Het geeft me een heerlijk gevoel om samen met deze lieve jeugdvriend mijn lichaam zo te beleven en tegelijk put het me helemaal uit, wat echt fijn is na alle gepraat. Zodra Alec vertrokken is kan ik er weer even tegen, in de wetenschap dat hij er over een maand opnieuw zal zijn. We weten inmiddels allebei van elkaar dat we niet méér van elkaar verwachten, dat het voor zo lang het duurt zo goed is. En míj geeft het de ruimte om alle aanbidders op afstand te houden, omdat mijn lichaam weet dat het af en toe toch wel naar de hemel gevoerd wordt…



ThnX dat je dit verhaal lest, ik hoop dat je het mooi vindt.
Liefs. Zazie