Meer dan duizend vervelende kilometers over Franse autowegen met een nerveuze chauffeur, onze papa, en een betweterige vrouw naast hem, onze mama en naast mij, op de achterbank, mijn zusje die, zoals bijna altijd, landerig doet. Tussen twee ver uit elkaar liggende péages in rijden we door een eentonig landschap, slaapverwekkend eigenlijk. En mijn zusje, Lore, is inderdaad in slaap gevallen. Ze ligt met haar hoofd tegen de zijdeur van de auto, ik heb een kussen tussen haar hoofd en de deur geschoven terwijl ze al sliep. In haar slaap beweegt ze af en toe, op een bepaald moment strekt ze haar benen uit en zo ligt ze nu met haar voeten op mijn bovenbenen. Dank zij de airco is het niet al te warm in de auto, maar om benzine te sparen, heeft papa de temperatuur toch op 23 graden gezet, waardoor ook mama in slaap gevallen is. Ze snurkt zachtjes. Wanneer ik naar Lore kijk, vanaf haar blotevoeten op mijn benen en dan naar haar benen die nog mollig zijn maar het laatste jaar toch al heel wat langer geworden zijn en dan naar... ojee, ik zie gewoon haar witte meisjesslipje, wel voor de helft rond haar billen zitten. Haar lichte jurkje is bij het bewegen en zoeken naar een comfortabele houding omhoog geschoven. Omdat zowel mama als Lore diep lijken te slapen en papa alle concentratie nodig heeft om zich door het drukke verkeer richting zuiden te laveren, kan ik ongestoord naar mijn zusje kijken. Ik ben er ondertussen natuurlijk al aan gewoon geraakt dat mijn plasser soms vanzelf groot en stijf wordt, ik word regelmatig ook wakker met een plakboel in mijn pyjamabroek en mama heeft me al gezegd dat ik daar niet beschaamd over moet zijn. Het is natuurlijk, zei ze, en ik heb op school goed opgelet bij de biologielessen, heb van mijn beste vriend Tonio geleerd hoe mezelf af te trekken en sinds ik dat bijna elke dag doe, zijn die nachtelijke 'zaadlozingen', zoals mama ze noemt, ook opgehouden. Mama zal er het hare wel over denken, ze lacht soms een beetje raar wanneer ik na een aftrekbeurt uit de badkamer kom. Misschien heeft ze wel gegluurd, ik zag dat ik de deur niet helemaal had dicht gedaan.

Maar nu! Dat heerlijke uitzicht op Lore's slapende lijfje, dat witte katoenen onderbroekje waar haar kleine ronde billen strak in afgetekend staan en in het midden, niet helemaal te zien maar wel opwindend genoeg voor iemand als ik, een bolling onder de stof... En, oh ja, ik weet natuurlijk wat daar zit, al heb ik het nog nooit gezien (alle pc's thuis hebben nog altijd een kinderslot en wat ik ook al geprobeerd heb, ik kom nergens uit dan bij saaie sites). Ik moet me de laatste tijd ook bedwingen om niet naar mama's borsten te kijken, vooral nu, in de zomer, wanneer ze diep uitgesneden décolletés draagt en wanneer ze zich bukt, zie ik de welving van haar borsten. Ik heb al wel eens nieuwsgierig naar Lore gekeken, maar die heeft nog niets, of toch te weinig om er iets van te merken.

Lore is geen verlegen meisje, zeker niet. Het is een echte spring-in-'t veld, 'onze tweede zoon' zoals papa haar vaak noemt omdat ze liever met jongens speelt - voetbal bijvoorbeeld - en onze buurmeisjes vindt ze saai, sommigen spelen nog met poppen, stel je voor! Lore draagt dan ook meestal shorts en t-shirts en zeker nog geen beha, dat zou ik al wel gezien hebben. Bij het zwemmen wel, natuurlijk, dan draagt ze een eendelig badpak dat heel nauw rond haar lijfje zit, en dan, alleen als ze rechtop staat, zie je iets dat op borsten gaat lijken. Nu ik zo ongegeneerd naar Lore kan kijken, wordt mijn piemel keihard, zeker wanneer ze in haar slaap haar rechterbeen nog wat meer naar rechts legt. Nu kan ik al iets beter tussen haar benen kijken, ik zie aan de linkerkant een roze biesje aan de rand van haar onderbroekje. Eigenlijk wil ik nog iets meer zien en om te testen of ze echt slaapt, pak ik haar rechtervoet in mijn handen en streel die een beetje. Geen beweging. Ik duw met mijn duim in haar voetzoel. Geen beweging. En dan durf ik haar rechterkuit tot net aan mijn knieën te schuiven, verder kan ik niet gaan maar nu ligt ze wel met haar kruis helemaal naar mij toegekeerd. Mijn plasser doet bijna pijn in mijn short en ik kan me niet bewegen met Lore's onderbenen op mijn bovenbenen. Mijn piemel zit gevangen tussen haar linker kuit en mijn onderbuik. En dan voel ik dat het plakkerig spul tegen mijn vel komt, net als in mijn pyjamabroek. Maar nu lijkt het nog veel meer te zijn dan in bed, het houdt niet op, ik voel hoe het uit mijn pik vloeit. Ik hoop maar dat ik straks niet uit de auto moet met een natte plek op mijn broek. En ondanks dat nare gevoel van plakkerigheid, blijf ik gewoon naar Lore's kruis staren. Mijn hand glijdt gemakkelijk over haar onderbeen tot aan haar knie, verder kan ik niet door de autogordel en door het gewicht van haar benen op de mijne. Ik zou zo graag eens zien wat er onder die stof zit, hoe een meisje er daar uitziet. Zou Lore daar al haar hebben? Ik heb zelf nog niet zoveel, dus misschien heeft zij er nog geen, alhoewel, ze zeggen toch dat meisjes voor zijn op jongens. Ze bloedt in ieder geval al; om de zoveel weken. Mama heeft me uitgelegd wat 'maandstonden' zijn en waarom meisjes in die week kregelig zijn en niet veel kan uitstaan. Bij Lore merk ik nochtans weinig van kregeligheid, eerder van ongeduld en ruzie zoeken. Dan denk ik: ze heeft haar regels, meer niet. Ik was, eerlijk gezegd, nooit in Lore geïnteresseerd - als meisje dan, wel te verstaan - gewoon als mijn zus trek ik heel de tijd met haar op, dan denk ik gewoon niet aan dat verschil in de broek. Nu kan ik echter niet anders, ze keert zich nog iets meer in buiklig en haar billen komen nu bijna helemaal onder haar jurkje uit.

'Na de volgende péage is er een plaspauze,' zegt papa ineens, 'en dan gaan we voor de laatste keer picknicken. Nog tweehonderd kilometer te gaan.' Mama wordt wakker van zijn stem en kijkt om.

'Timmie, lieverd,' zegt ze, 'slaapt Lore al lang?'

'Yep,' zeg ik zo gewoon mogelijk, 'ze ligt al een hele tijd met haar voeten op mijn benen, ik kan me niet bewegen en ik wil haar niet wakker maken.'

'Probeer haar jurkje eens naar beneden te trekken, dat is toch geen gezicht.'

Ik probeer, maar kan er niet niet bij. Mama's hand gaat tussen de twee voorste zetels en met haar vingers kan ze net bij Lore's jurkje en kan het net over haar billen trekken. Nu kan ik alleen nog een klein wit driehoekje zien. Wel het plekje dat me het meest interesseert. Maar Lore is wakker geworden bij de aanraking van mama.

'Hey, wat doe je, Tim,' vraagt ze slaapdronken.

'Ik deed niks, mama heeft je kleren een beetje goed gelegd,' zeg ik.

Ze gaat rechtop zitten en doet haar gordel weer om. Ze buigt zich naar me toe en vraagt stilletjes: 'Heb je iets kunnen zien?'

'Hoezo?'

'Ik voelde dat iemand mijn jurk naar beneden trok toen ik wakker werd. Ik dacht dat jij het was.' Nu gaat ze over op fluistertoon: 'Lag ik soms met mijn billen bloot?'

'Nee,' fluister ik terug, 'dat kan toch niet. Je hebt toch een onderbroek aan?'

'Maar die heb je wel gezien, hé?'

'Lore, ik ben niet blind, hoor. Zoals jij daar lag, kon ik niet anders dan het zien.'

'En je hebt goed gekeken, zeker?'

Ik word zo rood als een pioen. Ze lacht me bijna uit, slaat haar hand voor haar mond om het niet uit te proesten.

'Vertel me straks maar wat je juist gezien hebt,' zegt ze, met haar hand nog altijd voor haar mond.

Dan komen we aan de péage en ik voel dat ik nu dringend moet plassen. In de verte zie ik al de borden van een benzinestation. Mijn schaamhaar is stijf van het opgedroogde kwakje, mijn piemel is weer slap geworden maar het blijft een raar gevoel. Ik hoop dat ik de kans krijg me in de toiletten daar een beetje te wassen.

Maar die kans krijg ik niet, het is er veel te druk en dus moet ik nog tweehonderd kilometer met de opgedroogde plakboel in mijn onderbroek blijven zitten en ondertussen de bekende autospelletjes met Lore spelen: ik zie wat jij niet zie en zo.

Eindelijk, na tien uur rijden, komen we op onze bestemming aan: een gîte aan de voet van de Franse Pyreneeën met uitzicht op een meertje en in de verte de hoge bergtoppen. Lore en ik stormen het huisje binnen om de beste kamer te vinden. Maar we komen al snel tot de vaststelling dat er maar twee slaapkamers zijn, eentje aan de achterkant met een tweepersoonsbed en eentje aan de voorkant, met zicht op het meer, en daar staat een stapelbed. Kiezen kunnen we dus niet want hier zullen mama en papa zeker niet slapen. In de kleine huiskamer staat ook nog een bank en wanneer papa de bagage heeft binnen gebracht, zie ik hoe hij probeert of van die bank een bed kan gemaakt worden. Het lukt niet. Ik ga terug naar de kamer met het stapelbed. Lore is haar koffer al aan het uitpakken, ik blijf in de deuropening staan en hoor papa zeggen:

'Hoe is dat nu in godsnaam mogelijk? Er stond in de brochure toch dat er ook een slaapbank in de eetkamer was? Maar deze bank is veel te smal en je kunt er geen bed van maken. De kinderen kunnen toch niet bij elkaar gaan slapen?'

'Ach, Joris,' hoor ik mama nu, 'er is een stapelbed, ze hoeven niet bij elkaar te slapen. Tim boven en Lore onder. Het is nu eenmaal zo, anders dan thuis en ze moeten ook leren met wat minder luxe om te gaan. Ze zullen elkaar niet opeten, hoor!'

'Nee, opeten niet,' bromt papa, 'maar eigenlijk hoort het niet, zo'n jongen en zo'n meisje samen op een kamer te slapen leggen. Daar zijn ze nu toch ietsje te groot voor?'

'Ach,' lacht mama nu, 'met wat jij in je hoofd zit! Denk jij nu echt...Ben jij soms een pervert die ervan uitgaat dat die twee... kinderen... ach. Toe nou, ze zullen het best naar hun zin hebben, dat weet ik zeker. Ze hebben alleen maar spelen in de zin, rennen, zwemmen, genieten... En als het jou kan geruststellen, wil ik er met hen over praten - over hun manieren houden en zo.'

'Neen,' zegt papa nu kortaf, 'dat is nu net wat je NIET moet doen, dan maak je hen misschien pas echt nieuwsgierig.'

'Zie je wel,' zegt mama, 'nu zeg je het zelf. Je gaat ervan uit dat er niks zal gebeuren tussen die twee en tegelijk ben je bang van wel. Kom, zet de auto onder het afdak. Ik ga de bagage uitpakken. En jij kunt ondertussen al beginnen met aardappelen schillen, grote beer van mij.'

Nu glip ik de kamer in zodat mama niet weet dat ik alles gehoord heb. 'God nog aan toe,' denk ik, 'papa denkt dat we aan elkaar gaan zitten.' Ik had er zelf nog niet aan gedacht, maar nu natuurlijk wel... Ik zie Lore weer op de achterbank liggen, haar benen bijna gespreid met dat witte slipje rond haar billen gespannen en dan dat... Het bloed stijgt me naar het hoofd en ik voel weer spanning in mijn broek. Ach ja, ik moet dringend naar de badkamer. Mijn piemel zit vastgeplakt in mijn schaamhaar en nu hij stijf wordt, doet het echt pijn. Ik zoek een nieuwe onderbroek en verdwijn naar de badkamer en neem ineens maar een douche.

Wanneer ik terugkom zie ik mama en papa aan het aanrecht het avondeten klaar maken. Ze zijn al lachend met elkaar aan het praten. Ik kom in onze slaapkamer net op het moment dat Lore een nieuw slipje aantrekt, het andere ligt naast haar voeten op de vloer.

'Sorry,' haast ik me te zeggen.

'Ik zou niet weten waarom,' antwoordt ze gewoonweg. 'Mensen doen een onderbroek aan en als je zo lang in de auto gezeten hebt is dat nodig. Kijk, helemaal nat van het zweet. Mijn jurk is ook helemaal doorweekt. En ze trekt haar jurk over haar hoofd. Ze staat daar met alleen haar verse onderbroekje aan voor mij en ik zie haar beginnende borstjes als driehoekige heuveltjes met een grote dikke beige kring en daarop kleine spitse tepeltjes. Ze doet alsof ik er niet ben en loopt zo naar de badkamer met een handdoek om zich heen geslagen.

Wanneer ze weg is, kan ik niet anders dan voelen dat mijn piemel weer stijf wordt. Ik hoop maar dat zoiets niet gebeurt als Lore in de buurt is. Ik zou me dood schamen. En dan bedenk ik dat ik haar wel bloot zou willen zien. Waarom zou zij mij dan niet mogen bekijken. Maar ik weet dat meisjes dat niet interesseert, bij mijn weten heeft Lore me nog nooit begluurd of aangekeken op een manier zoals ik nu naar haar heb gekeken.

Ik ga voor het raam staan en bewonder het uitzicht. Hoe mooi is dit! En dan pak ik mijn koffers uit en loop naar het keukentje dat in de eetkamer is, bij het raam. Heel braaf stel ik voor om mee te helpen, maar alles staat al op het vuur te pruttelen.

'Dan haal ik nog even een boek op de kamer,' zeg ik.

En daar staat Lore zich aan te kleden, nog altijd met alleen een onderbroekje aan. Ze trekt een t-shirt en een korte broek aan en zegt: 'Wow, Tim, heb je het uitzicht al gezien? Machtig mooi, hé?' En ze pakt mijn hand en trekt me naar het raam. En zonder mijn hand los te laten, staan we daar wel een minuut lang naar dat onmogelijk mooie landschap te kijken.

'Morgenvroeg gaan we in het meer zwemmen, jij en ik,' zegt ze, 'nog voor mama en papa uit bed zijn. Dan hoeven we hen niet te horen als ze bezig zijn.'

'Oef', denk ik bij mezelf, 'ik ben dus niet de enige die oog of oor heeft voor zoiets. Maar Lore zit niet met mij in haar hoofd zoals ik met haar - zij houdt zich blijkbaar bezig met wat mama en papa doen met elkaar.'

Zelfs nadat wij al waren gaan slapen, hoorde ik mijn ouders nog lang discussiëren en ik vermoedde dat het nog altijd voor die kamer met twee stapelbedden zou zijn waar een jongen en een meisje samen sliepen. Lore sliep al, ik kwam zo stil mogelijk uit de hoogslaper en zette de kamerdeur op een kier. En ja, bingo, het bleef papa dwarszitten:

'Schat, ik geloof dat jij naïef bent. Ik ben ook een jongen geweest, ik zal toch wel weten hoe een jongen in elkaar zit. Je moet de kat niet bij de melk zetten. De hormonen vliegen door je lijf, je ding wordt om de haverklap stijf...'

'Haha, je ding!' schaterde mama, 'je ding! Goed, ik neem aan dat Tims' 'ding' wel eens ding-dong slaat, ik weet misschien evenveel van jongens af als jij, maar waarschijnlijk andere dingen dan jij. Jij onderschat kinderen. Heel hun jeugd gaan kinderen door fases waarin ze experimenteren. Soms loopt dag geweldig goed, soms lopen ze met hun kop tegen de muur. Op die manier leren ze, zo worden ze volwassen. Hou kinderen kort, controleer ze, verbied ze - en je krijgt een soort volwassene die niks zelf heeft ervaren, en alles heeft van horen zeggen, van bevelen en van verboden. Uit wat je zegde, dat je ook een jongen bent geweest en daardoor precies weet hoe Tim in elkaar steekt, leid ik af dat jij ook hebt kunnen experimenteren. En dat ik daar mee kan profiteren, want je hebt iets geleerd in die tijd: hoe het kon en hoe het niet moest.'

'Ja, en uiteindelijk heb ik voor een zeer intelligente vrouw gekozen, dus zo ervaren was ik niet...'

Dat laatste begreep ik niet goed, maar mama lachte hartelijk, dus zal het wel geen belediging geweest zijn.

'Joris, stel dat... alleen maar: stel dat... ze elkaar in hun blootje zouden zien, OK, thuis is dat zonder dat er woorden gevallen zijn, niet aan de orde. Wanneer ze in hun nakie door het huis zouden lopen, zou ik dat ook niet goed vinden, ik zou het zelfs verbieden. Maar nu jij: stel dat ze thuis zijn, alleen, wij zijn aan het werk, het is woensdagnamiddag, en ze krijgen het in hun hoofd om elkaar te zien zoals ze geboren zijn... Wat hier kan in die kamer met twee bedden, dat kan thuis evengoed in twee kamers met één bed. Nu jij!'

'Ja, maar thuis hebben ze twee kamers en dus privacy. Hier hebben ze maar één kamer, twee weken lang.'

'Akkoord, maar aan wat denk jij nu dat er zou kunnen gebeuren? Dat ze met elkaar gaan vrijen of zo?'

'Welnee, ze zijn nog zo jong... ik zie Tim zich eerder liggen bevredigen op die hoogslaper en dat Lore dan wakker wordt en zich afvraagt wat er boven haar gebeurt...'

'Kom, Joris, laat ons gaan slapen. Ik ben moe en ik ben het moe om al die hypotheses te horen. Wij slapen in een tweepersoonsbed en owee wanneer ik jou vannacht hoor terwijl je jezelf aan het bevredigen bent.'

Nu lachten ze allebei en ik hoorde dat ze rechtstonden, dus sloot ik de deur voorzichtig en klom nog voorzichtiger in mijn bed. Ik keek nog even naar Lore, in het halfduister - want we hadden de luiken niet gesloten - zag ik dat ze het laken van zich afgewoeld had. Ze lag languit op haar rug in een kort slaapkleedje dat net een wit driehoekje onbedekt liet. Mijn piemel werd stijf, maar ik durfde er niet aan te komen en viel tamelijk snel in slaap.

De volgende ochtend scheen het zonlicht al in de kamer rond zes uur. Lore stak haar hoofd boven het bed uit en gaf me een kneep in mijn voeten.

'Wakker worden, Tim, we gaan zwemmen!'

Het kostte me een kwartier om helemaal bij mijn positieven te komen, net lang genoeg om Lore een douche te nemen. Ik zat rechtop in bed toen ze binnen kwam met alleen een badhanddoek over zich heen geslagen. Thuis zou ze zoiets nooit doen, NOOIT! - maar hier deed ze alsof het doodnormaal was. In haar blootje, met haar rug naar mij toe, deed ze haar badpak aan en zei dat ik me kon gaan wassen. Een kwartier later stonden we buiten en renden we naar het meer. Vanuit de kamer was het alsof het vlakbij was, maar dat kwam door de helling die we van binnen niet konden zien. We stormden naar beneden, toch wel driehonderd meter en daar lag het meer, spiegelglad in de ochtendzon. Het beloofde een hete dag te worden. We liepen een paar meter het water in en dan was het al diep genoeg om te zwemmen. Na tien minuten kropen we aan de kant en legden ons languit op het bedauwde gras. Ik sloot mijn ogen en genoot van de zon op mijn lijf. Toen ik mijn ogen opendeed, schrok ik me een hoedje: Lore lag helemaal bloot op een meter of twee naast mij, haar badpak lag uitgespreid in het gras. Ik ging met een ruk zitten, ze lag daar met haar ogen dicht te genieten. Nu zag ik de stompe torentjes van haar beginnende borstjes pas goed, kleine piramides, maar dan rond, halverwege gingen ze over in beige kapjes. Tepels zag ik niet meer, waar waren die in godsnaam naartoe? Gisterenavond had ik ze duidelijk gezien, of was dat maar verbeelding?

Ze lag met haar benen dicht bij elkaar, ik kon alleen haar platte buik zien die lichtjes op en neer ging door haar ademhaling. Ze deed haar ogen open, keerde haar gezicht naar mij toe:

'Het uitzicht is hier nog mooier dan vanuit onze kamer, hé Tim?'

Ze was niet eens verwonderd dat ik naar haar zat te kijken!

'Doe jij je zwembroek niet uit? Ik kon mijn badpak geen seconde langer meer verdragen. Dat plakt toch aan je vel nu?'

'Ja, maar als ik bloot ben, dan zie je van alles en als jij bloot bent, zie ik niks. Dat is niet eerlijk.'

'Oh, maar ik zou jou echt eens willen zien, hoor. Doe maar uit. Hier kan het toch. Er is niemand. En kijk eens: van hieruit zie je het huis niet eens. Wat let je? Ik zou eens graag een jongen helemaal bloot zien. En een normale jongen wil toch ook zien wat een meisje hier heeft? Maak me niet wijs dat je niet zou willen zien, Timmie.'

'Lore, ik moet je wat vertellen,' zei ik. En ik vertelde haar wat ik papa en mama had horen zeggen over ons en over de kamer met twee bedden en dat papa bang was dat we... enzovoorts.

'Papa had gelijk, maar mama ook,' zei Lore. 'Het is niet omdat ik een jaar jonger ben dan jij dat ik niet even slim kan zijn dan jij, Tim. Papa is bang . Hij weet dat ik mijn maandstonden krijg en dat betekent dat ik een kindje zou kunnen krijgen. Denkt hij nu echt dat ik dat zou willen? Heb jij nog nooit een meisje helemaal bloot gezien, Tim?'

'Heu, nee, jij wel?'

'Meisjes wel, haha! In de kleedkamer natuurlijk, er zijn maar weinig meisjes die zich generen om in hun blootje onder de douche te staan na de handbal, hoor. Maar een blote jongen, dat is iets anders.'

'En heb jij dan al een blote jongen gezien?'

'Ja, maar dat mag je tegen niemand zeggen. Een jongen uit mijn klas heeft het net voor de vakantie met mij aangevraagd en weet je wat? Ik heb hem gevraag of hij zijn ding durfde laten zien, anders ging ik niet met hem.'

'En?'

'Oh, hij ritste direct zijn broek open en haalde zijn piemel eruit, streelde hem met zijn hand en die werd direct stijf. Dus ja, helemaal bloot eigenlijk niet, maar het interessantste dus wel. En ik heb vals gespeeld. Ik heb het niet aangemaakt. Ik heb geen zin om hem te kussen of zo, en dat wordt toch verwacht als je het aanmaakt, niet? Nu jij: heb jij al een meisje helemaal bloot gezien?'

Ik werd verlegen. Ik was een jaar ouder dan Lore en nee, ik had nog nooit een meisje bloot gezien, behalve Lore, gisterenavond, half bloot nog maar en dan nog van opzij en nu terwijl ze daar lag, zag ik haar twee borsten of wat daarvoor moest doorgaan. Maar een poesje, nee, dat had ik nog nooit gezien en ook nu niet. Nu ik rechtop zat, zag ik weg wat blonde haartjes tussen haar gesloten benen.

'Nee dus,' besloot ze.

'Nee,' gaf ik toe.

'Wel, als jij die stomme natte zwembroek uittrekt, dan zie ik jouw piemel en dan mag jij mij ook zien,' zei ze zonder een spoor van verlegenheid.

'Erewoord?'

'Zeg, Tim, we zijn hier niet op scoutskamp, hé? Ik meen wat ik zeg.'

'Ja, maar dan heeft papa toch gelijk, dat van het een het ander komt - van zien komt aanraken en van aanraken komt nog meer...'

'En heb jij daar iets tegen, misschien? Ik had de piemel van die jongen ook wel willen aanraken, hoor, maar ik was bang dat iemand ons zou kunnen betrappen, het was op school.. en hij was ook wel bang, dus hij stopte hem direct weer weg. Ik had liever veel langer willen kijken en ja, er aan komen ook, het leek me spannend. Kom, Tim, het is nog maar zeven uur of zo, mama en papa slapen uit en daarna gaan ze vrijen tot de middag, daar ben ik zeker van. Als er nu een plekje is waar het kan, dan is het toch hier. En we hebben alle tijd, en een mooi uitzicht, als er iemand aankomt, zien we het al van ver.'

Ik gaf toe, trok mijn zwembroek uit en daar stond ik dan, maar deze keer niet met een stijve. Ik keek naar beneden en wat ik zag was een in elkaar gekrompen stukje vlees dat tegen een zakje lag met twee ballen er in. Mooi was anders. En hij groeide niet eens, terwijl Lore toch naar me keek. Ik was bang dat ze me zou uitlachen omdat die jongen bij haar op school een stijve had en ik niet.

'OK,' zei ze, 'nu ik. Kom hier maar zitten, bij mijn voeten. Toen ik neerzat, opende ze haar benen, trok haar knieën op en kreeg ik het volle uitzicht op wat ik beleefd 'vagina' moest noemen, maar dat wij, jongens, natuurlijk heel andere namen gaven, ook al hadden we het nog nooit gezien.

Onder de lichte blonde haartjes zag ik het rozige vlees, heel dik eigenlijk, en daarin, van boven tot onder een lijn, een gleuf, helemaal bloot. Ik geloof niet, nee ik wist zeker dat ik nog nooit zo iets moois had gezien. Het was gewoon volmaakt. En dat droeg mijn zusje dus de hele tijd zomaar mee, elke dag, elke minuut, elke seconde, en er was niemand die dat kon zien, het zat altijd opgesloten in een broekje!

Ze tilde haar hoofd op en keek naar mij.

'Ha, hij begint te groeien,' kirde ze. Ik keek naar beneden en ja, daar stond mijn flurk al mooi rechtop zonder dat ik het bemerkt had.

'Wat is hij mooi,' zuchtte ze.

'Nee, dat van jou is veel, veel mooier dan mijn piemel,' antwoordde ik.

'Dat komt omdat jij een jongen bent en ik een meisje, meer niet.'

'Ik heb nog nooit iets mooiers gezien, Lore.'

'Dan hebben we alle twee geluk,' zegde ze en ze ging rechtop zitten, met haar benen nog altijd opgetrokken, maar haar muisje was nu minder goed zichtbaar.

'En nu ga ik aan jou voelen,' zei ze en ze schoof dichterbij. 'Ik wil die penis van jou goed zien en voelen.'

Ze stak haar hand uit en legde ze onder mijn kloppende pik.

'Pas op, Lore, ik heb niet veel nodig voor mijn spul eruit komt.'

'Dat wil ik ook zien, Tim, maak je maar geen zorgen.'

Ze hoefde niks te doen, zoals ik zelf altijd moest doen om klaar te komen. Haar hand tegen mijn stijve pik was genoeg, daar kwam het al, op haar arm, in het gras, en een enkel spettertje op haar buik.
'Als ge het nu aanvraagt, dan ga ik met jou,' zei ze en ik zag dat ze het meende.

We klommen de helling weer op, het was al bijna middag en het werd bloedheet. Achter het raam van onze slaapkamer zagen we mama staan. Ze wuifde naar ons. Toen we binnenkwamen viel de koelte van het huis op ons. Mama riep ons, we liepen naar haar toe.
'Wat een prachtig uitzicht hebben jullie,' zuchtte ze. 'En wat zijn jullie mooi, allebei.'
Ze omhelsde eerst Lore en kuste haar op de wang, daarna pakte ze mij in haar armen en drukte me tegen zich aan; mijn hoofd tegen haar borsten. 'Wat een prachtig uitzicht,' dacht ik ook en plotseling kwam de geur van een vrouw in mijn neus, een geur waar ik voor altijd op verslingerd zou blijven.