Slipjes Voor Thomas - 13

Slot

'Ja, dat is een kolfje naar mijn hand!' riep Chantal enthousiast uit nadat Linda en mama haar de situatie hadden uitgelegd. Opeens was er van de jaloezie van Chantal tegenover Linda niks meer te merken. Linda wist immers dat Chantal een zwak voor mij had, ze beschouwde me meer als een meisje dan als een jongen en haar enige vrees was, dat Linda eerder met mij zou vrijen dan met haar - een vrees die uiteraard al lang bewaarheid was, maar dat wist Chantal natuurlijk niet.

Chantal is een dertigjarige blondine, groot en kloek gebouwd, met grote borsten en een geweldige bilpartij, maar tegelijkertijd afgetraind en gespierd. Ooit was ze een beloftevolle judoka, zwarte band uiteraard, klaar om het te maken op internationale tornooien. Een ongeval waar ze een gebroken knieschijf en een gebroken enkel had aan overgehouden, trokken een streep door haar grenzeloze ambities. Maar ze had niet opgegeven en gaf nu les aan judokameisjes die ze in deze MeeToo-tijden helaas alleen maar kon bekijken in de kleedkamers en de douches. Sommigen ervan had ze wel eens graag mee naar huis genomen. Maar eigenlijk valt Chantal op lingerie. Vrijen met beha en slipje nog aan vindt zij het toppunt: een onderbroekje volspuiten, drie of vier keer na elkaar, is voor haar het toppunt van bevrediging. Daarom heeft Linda het sterke vermoeden dat Chantal mij wel degelijk zag zitten, ook al ben ik een jongen. Toen ik haar volgespoten slipje had gedragen en ze me had gevraagd me erin te tonen, had Linda gezien hoe begerig Chantal naar mij gekeken had en gezegd had dat ze het jammer vond dat ik geen meisje was, anders... Daar was ook de jaloezie van Chantal begonnen. Ze benijdde Linda omdat ze me alle dagen in mijn meisjeskleren en lingerie kon zien. Zelf ben ik ervan overtuigd dat Linda er niets op tegen heeft dat Chantal met mij zou doen wat ze graag doet (al weet ik niet wat dat zou zijn, maar ik weet zeker dat ik Chantals' memmen met plezier zou afzuigen en haar slipje zou laten volspuiten zonder dat ze mijn penis hoeft te zien).

Nadat Chantal de hele geschiedenis van Linda en mama had gehoord, schoten haar ogen vuur: 'Ik zal dat kutwijf, godverdomme, eens een lesje leren. Ik pers alles uit haar! Ik moet weten wat ze van plan is en waar Roxanne is. Kom, we gaan de 'Cache-toi' eens opzoeken!'

Er was gelukkig niemand in de zaak toen de drie vrouwen de winkel binnenstapten, Chantal op kop. Toen Lianne mama en Linda herkende, zette ze haar vriendelijkste gezicht op, maar daar trapte Chantal niet in. Ze liep resoluut achter de toonbank op Lianne af en hield haar onmiddellijk in een ijzeren armgreep.

'Wat betekent dat?' schreeuwde Lianne.

'Dat betekent dat je hier niet zonder breuken wegkomt als je ons niet vertelt wat er gaande is, smerige heks!' krijste Chantal.

'Maar... ik begrijp niet... wat bezielt jullie, Ik...'

'Ah, je begrijpt het niet? Wij willen uit jouw mond horen wat je met die arme Thomas van plan bent; waar Roxanne is en we willen het filmpje te krijgen dat je van Thomas hebt gemaakt terwijl jij je, met pruik en masker op, in je hol niet neuken. Linda, pak jij die sleutels en doe de winkeldeur op slot. En dan gaan we jouw gezellige neukhok, het boudoir, bezoeken zonder dat ik mijn houdgreep los. Als je een gebroken ruggenwervel wilt oplopen, dan zal ik je die met plezier bezorgen. Stribbel dus niet tegen als je niet in een kliniek wil belanden...'

Chantal was in alle staten. Liannes' huid, die normaal al bleek was, kreeg nu de kleur van een wit blad papier met bruine sproetenvlekjes. Chantal gooide haar op de sofa en ging met haar imposante figuur voor Lianne staan, de handen klaar om haar terug vast te grijpen bij de minste beweging.

'Vooruit, kutwijf, spreek op! Waar is Roxanne? Wat heb je met haar gedaan?'

'Stil eens,' zei mama, 'luister eens!'

De vrouwen hoorden gebonk achter de deur tussen het boudoir en de ruimte met de wasplaats en het toilet.

'Daar is iemand!' riep Linda en ze opende de deur, keek in het toilet, maar dat was leeg. Weer gebonk en gekreun en Linda zag nu de andere deur, probeerde ze te openen, maar ze zat op slot. Een onderdrukt geroep en nog meer gedreun tegen de deur!

'Waar is de sleutel van die deur?' vroeg Chantal.

Lianne besefte dat Chantal in staat was de deur open te beuken, dus wees ze naar de commode waarop een bos sleutels lag: 'De rode sleutel,' lispelde ze.

In de voorraadruimte vond Linda Roxanne, de handen op de rug met metalen handboeien om en met een blinddoek voor. Er stond een klein vierkant tafeltje en een stoel. Op de tafel de resten van een ontbijt.

Linda trok de blinddoek af en bracht Roxanne het boudoir binnen. Chantal ontplofte van furieuze woede, schudde Lianne door elkaar en eiste de sleutel van de handboeien. Lianne trok een kettinkje dat om haar hals zat uit haar blouse en maakte het sleuteltje dat er aanhing los. Nadat Roxanne bevrijd was, hield Chantal Lianne stevig vast zodat mama haar de handboeien kon aandoen.

'Zoek ook een touw of tape, ergens in de winkel, zodat haar benen kan knevelen,' zegde Chantal. Nu, dat was gauw gevonden: een rol tape lag op de toonbank klaar.

Nu Lianne geïmmobiliseerd was en niet langer bewaakt moest worden, ontfermden de drie dames zich over de onfortuinlijke Roxanne, die nu helemaal in shock was geraakt.

'Neem haar mee in een pashokje,' beval Chantal aan mama, 'stel haar gerust, geef haar wat te drinken, Linda. Ondertussen zal ik deze kutmoeder even het vuur aan de schenen leggen. Kom op, sloerie, vertel, alles, de hele waarheid, of...' en ze kwam dreigend voor Lianne staan die sidderde en beefde voor de uitzinnige oerkracht van Chantal.

Terwijl mama Roxanne in een pashokje bemoederde, luisterden Chantal en Linda naar Liannes' relaas, eerst nog twijfelend of ze werkelijk zou vertellen wat ze wilden weten. Maar Lianne had de schrik goed te pakken, ze wilde alleen nog redden wat er te redden viel nadat Chantal haar had verzekerd dat ze de hele winkel ondersteboven zou zetten als ze niet alles opbiechtte.

Het kwam er met horten en stoten uit:
'Het is allemaal heel ingewikkeld en ik zal jullie alleen vertellen wat noodzakelijk is, wat jullie zeker moeten weten. Het was al lang afgesproken dat Paul Roxanne zou ontmaagden op haar zestiende verjaardag, met mij erbij. Toen hij me de dag ervoor kortaf zegde dat Roxanne hem niet interesseerde en zijn oog op Tina had laten vallen, was ik razend. Ik had Roxanne beloofd dat ze ontmaagd zou worden, en dat wilde ze, echt waar. Ik had er haar al een jaar lang op voorbereid. Maar ik had haar niet gezegd dat Paul het zou doen omdat ik vreesde dat ze dat niet wilde. En toen kwam jouw mama de winkel binnen en ze vertelde me over Thomas en zijn lingeriefetisj. Toen ik Thomas de volgende dag zag, greep ik mijn kans. Als ik hem kon verleiden en hem zo ver krijgen met mij te neuken met de belofte dat hij Roxanne mocht ontmaagden, dan had ik eindelijk de minnaar die ik wilde: een jonge potente kerel met een geweldige lul en grote hoeveelheden vers zaad. Dat was alles wat ik wilde. In het begin dacht ik echt dat ik in staat zou zijn om Roxanne toe te laten verder met Thomas te laten neuken. Maar toen werd ik zo jaloers dat ik hem alleen voor mezelf wilde houden. Ik bedacht het plan om Thomas naar ons huis mee te nemen om hem in onze neukhut te filmen terwijl hij mij anaal nam. Het kostte me geen moeite om Paul voor een week met vakantie aan zee te sturen met Tina. Roxanne zou ik hier zo lang in de stockageruimte opsluiten om elke dag met Thomas te kunnen neuken. Ze kreeg eten en drinken en mocht naar het toilet, ze kwam echt niks tekort. Met de opname van de neukpartij wilde ik Thomas chanteren: als hij mij niet zou neuken wanneer ik dat wilde, zou ik hem zeggen dat ik het filmpje naar de directeur van zijn school zou sturen. Zo, nu weet je alles.'

'Verdomde slet die je bent,' kreet Chantal, 'smerige hoer! Linda, bel een taxi en laat je moeder Roxanne meenemen naar jullie huis. Ondertussen rij jij met mij en deze feeks naar haar huis. Ik hou haar op de achterbank wel in bedwang. Ze zal maar al te blij zijn om ons dat filmpje van Thomas in de handen te stoppen, nietwaar, kutwijf?'

Lianne knikte alleen maar.

Bij Lianne thuis vonden Chantal en Linda de kamer met de schermen die verbonden waren met de camera's in de winkel, het boudoir, de voorraadkamer en de neukhut in de tuin. Op een geheugenstick vonden ze niet alleen het filmpje waarop Thomas Liannes' anus afreed, maar ook nog verschillende opnames van Roxanne werd gevingerd of waarop Roxanne werd uitgekleed en tussen de benen betast werd tot het arme kind klaar kwam. Slim als ze was, kwam Lianne nooit zelf in beeld. Verder nog opnames van beide dochters in de neukhut terwijl ze naast elkaar op het grote ronde bed lagen en zich masturbeerden zonder dat ze dachten bespied te worden. En tot slot was er ook nog een opname van een gesprek tussen Lianne en Paul dat ze buiten zijn weten had gefilmd en waarin hij zegde dat hij Tina zou ontmaagden. Wanneer ze in die opname wat zou knippen, kon die uitspraak van Paul gemakkelijk dienen als bewijs dat hij van plan was zijn minderjarige dochter aan te randen.

'Je bent nog smeriger dan ik dacht,' sneerde Chantal terwijl ze de geheugenstick in haar tas stak. Ze knipte alle draden van pc's en schermen door. Lianne liet zich wenend op de vloer zakken en was slechts na enkele porren van Chantals' voet in haar zij bereid om de sleutel van de neukhut aan te wijzen. Daar trok Chantal alle camera's uit en nam ze mee. Vervolgens stapte ze met Linda in de auto en lieten ze de schreeuwende Lianne achter: 'Mijn auto staat nog aan de winkel! Hoe moet ik daar nu naartoe? Neem me toch mee!'

'Bel een taxi, vuile teef,' riep Chantal. 'En als je van plan zou zijn iets tegen ons te ondernemen...' en ze trok de geheugenstick uit haar tas.

Lianne zakte door haar knieën en probeerde Chantal te overhalen, haar van alles te beloven, maar de ex-judoka was onvermurwbaar. Linda startte de auto en Chantal wuifde Lianne nog zo lang mogelijk na. Onderweg bleef Chantal maar foeteren en schelden: 'Wat een foute boel is dat daar, zeg. Ze geeft die Tina zo maar mee met Paul, terwijl ze verdomme goed genoeg weet dat hij... bah! En die arme Roxanne... en Thomas...'

Ondertussen was mama met Roxanne bij ons thuis aangekomen. Ik had de hele tijd lusteloos in huis rondgehangen, niet wetend wat de denken of te doen. Toen ik Roxanne zag, liep ik haar uitgelaten tegemoet, maar ik zag al direct dat het slecht met haar ging. Mama legde me in het kort uit wat er gebeurd was en dat ze nu voor Roxanne zou zorgen: 'Blijf maar beneden, Thomas, of nee, breng de naaikamer in orde voor haar. Er staat daar nog een bank waar je een bed van kunt maken. Voorlopig blijft Roxanne hier.'

Nadat mama Roxanne gewassen en aangekleed had met spullen van Linda, bracht ze haar naar de geïmproviseerde kamer waar ik alles in orde had gebracht. Roxanne leek nu wat tot rust te komen, ik vlijde me naast haar neer, streelde haar door de haren, zoende haar op de wangen. Ze klampte zich aan me vast en weende onophoudelijk: 'Van geluk, Thomas, van geluk...' fluisterde ze. Ik trok mijn jurkje op en legde haar hand op mijn slipje. 'Ik zie je graag, lieveling,' zei ik, 'voel maar.' Mijn pik wilde echter niet stijf worden en met haar hand op mijn broekje viel ze in slaap. De hele tijd bleef ik haar bekijken tot ik beneden herrie hoorde. Chantal en Linda brachten verslag uit en dat wilde ik niet missen.

'Lieve schat,' zei Chantal, 'wat heb jij je bijna in nesten laten werken. Linda en ik leven echt met jou en met Roxanne mee. En ik heb Linda gezegd dat ik jou graag zie. Neuken mag je niet met mij, dat weet je, maar ik sta wel in de schuld bij Linda en bij jou. Dus als je eens een echte, volwassen dikke tiet wilt afzuigen, dan ben ik er voor jou. Het mag van Linda.'

'En hij mag je toch vingeren ook, zeker?' lachte Linda opgelucht.

'Dat ook, zolang hij zijn pik maar in zijn mooie slipje houdt,' beloofde Chantal en ze knipoogde naar mama: 'Die zoon van jou zal ik als een heel lief meisje behandelen, lieve schoonmama.' En ze drukte me tegen haar borsten terwijl ze mijn billen streelde. 'Oh, Thomas, had jij maar een kutje...'

Daarna beraadslaagden we samen wat we zouden kunnen doen. Omdat we geen van allen wisten hoe Paul te bereiken, konden we niet anders dan wachten tot Roxanne zich beter voelde en ons zijn telefoonnummer of dat van Tina kon geven. We wisten niet hoe Paul zou reageren, hoe het zat tussen Paul en Lianne en wat hij zou beslissen over Roxanne.

'Ik hoop dat ze van haar pa hier mag blijven wonen,' zei ik.

'Zo jammer dat er op die filmpjes niks staat dat bezwarend is voor Lianne,' zei Chantal, 'dan kon ze uit haar ouderschap ontzet worden en dan kon Roxanne misschien voorgoed hier blijven...'

'Tijd brengt raad,' besloot mama, 'en jij, Thomas, als de wind terug naar Roxanne. Jij bent de enige die haar weer beter kan maken.'

Roxanne sliep tot in de late namiddag en toen ze wakker werd, was ze koortsig en ijlde ze. Ze wilde alleen dat ik bij haar bleef en klampte zich de hele tijd aan mij vast terwijl ze over haar hele magere lijfje beefde en weende. Ik vroeg haar naar het telefoonnummer van Paul en Tina, maar ze kon het zich niet herinneren. Eindelijk, het was al avond, zegde ze me dat de nummers in haar tasje zaten, bij haar identiteitskaart. Haar eigen smartphone hadden Chantal en Linda niet bij Lianne gevonden - of ze hadden er niet aan gedacht die te vragen.

De dames hadden papa van alles op de hoogte gebracht toen hij thuis kwam van zijn werk. Van zodra ze Pauls' nummer gevonden hadden in Roxannes' tasje, belden ze hem op. Hij had nog niets van Lianne gehoord, zei hij, hoewel hij haar verschillende keren had proberen te bellen. Ze nam nooit op. Hij beloofde dadelijk naar ons toe te komen. Twee uur later, het was ondertussen al elf uur, kwam hij binnengestormd, helemaal over zijn toeren. Hij wilde natuurlijk eerst Roxanne zien en Tina, die ik nu voor het eerst zag, liep met hem mee naar boven. Ik volgde hen op de voet. Nu was Roxanne in staat om haar vader te vertellen wat er met haar gebeurd was: dadelijk nadat hij met Tina was weggereden, had Lianne haar naar de winkel gebracht, haar in de stockageruimte geboeid en geblinddoekt opgesloten en haar 's anderendaags even losgemaakt om haar een ontbijt te geven en haar naar het toilet te laten gaan. Lianne had haar bijna niets gezegd, behalve dat ze niet moest denken dat ze Thomas liet afpakken door zo'n snotneus, zo'n kind als zij...

Paul nam Roxanne in zijn armen, wiegde haar. Tina troostte haar zus zo goed ze kon. Alle drie zaten ze op het bed te wenen. Oh, wat haatte ik Lianne!

Beneden beraadslaagden we allemaal samen, alleen Roxanne bleef boven, ze was zo moe en uitgeput, dat ze weer in een koortsige slaap was geraakt. Paul en Tina keken wel op dat ze mij in een nappa rokje en een dunne roze blouse zagen zitten, Lianne had hen niets verteld over haar en mij en Paul en Tina hadden mij alleen nog maar gezien op de camera toen ik naakt met Roxanne in het boudoir bezig was.
'Thomas draagt lingerie en meisjeskleren,' zei mama, 'maar hij is een echte jongen, een man, en hij ziet Roxanne graag.'
'Dat weet ik ondertussen al wel,' zei Paul en hij vertelde dat hij mij en Roxanne bezig had gezien. 'Wat mij betreft, is dat allemaal in orde. Ik weet dat Roxy eraan toe was, ze was er rijp voor en wilde niet liever. Alleen volgde ik Lianne niet in haar wens dat ik haar zou ontmaagden. Daar was ze eerst heel boos over, en toen moet ze het in haar hoofd gekregen hebben om Thomas in haar plannetjes te betrekken. Dat vind ik heel erg. Roxanne mag van mij hier blijven tot ik met Lianne alles heb uitgesproken. We zijn nooit een alledaags gezin geweest, verre van dat. En ik had wel kunnen weten dat Lianne wraak zou kunnen nemen omdat ik niet deed wat ze wilde. Het was eigenlijk alleen om Tina te sparen dat ze absoluut wilde dat ik Roxy zou ontmaagden, volgens haar althans. Ze verbood me ook om Roxy op voorhand iets te vertellen. Nu was de band tussen Roxy en mij het laatste jaar niet meer zo sterk, ik voelde me steeds meer tot Tina aangetrokken en Roxy was opgehouden kinderlijk lief te doen met mij. Ik wist bijna zeker dat ze niet wilde dat ik haar... dat ze het zou opvatten als een verkrachting... en dat wilde ik ook niet. Het is allemaal zo ingewikkeld, ik snap dat jullie er niks van begrijpen...'
Tina had ondertussen een hand op Pauls' benen gelegd en streelde hem met de andere hand troostend door de haren, zoende hem zachtjes op de wangen. Ze was al groter dan Roxanne, zag er in haar modieuze outfit al even oud uit als haar zus.

Papa nam nu het woord: 'Van ons mag Roxanne hier logeren tot jullie een oplossing hebben gevonden. We hebben op zolder nog een tweepersoonsbed staan en die kan op de naaikamer komen. Thomas en Roxanne hoeven niet op die ongemakkelijke slaapbank te liggen. Ik ga morgen wel een matras kopen en lakens en een donsdeken hebben we nog. Maar vannacht is het beter dat Roxanne alleen slaapt, Thomas. En als ze morgen nog koorts heeft, laten we een dokter komen. En Paul, Ik stel voor dat jij en Tina nu naar huis gaan en Lianne aan de tand voelen. Deze zaak moet zo snel mogelijk opgelost worden. Door jullie, niet door ons.'

Hand in hand verlieten Paul en Tina het huis, mama deed hen uitgeleide.
'Denk niet,' zei Paul, 'dat er iets gebeurd is tussen ons. Ik hou me aan mijn belofte. Tina is nog altijd maagd.'
'Al goed,' antwoordde mama, 'dat is uiteindelijk jullie zaak, betrek er ons niet in, alstublieft.'

En zo kwam er een einde aan een lange, vermoeiende dag. Ik was zo uitgeput dat ik op de slaapbank naast Roxanne in slaap viel met mijn kleren nog aan.


Beste lezer,

hiermee eindigt mijn verhaal over Thomas omdat ik er niet meer over weet.

Jelle