'Weet jij wie ik het het liefst zie van iedereen?' vroeg papa me laatst.

Ik keek wat verwonderd - vanwaar ineens die vraag? We zaten gezellig TV te kijken, een hele ouwe romantische film uit de jaren '50 met veel gezoen en af en toe een donkere slaapkamerscène.

'Nou, dat zal mama wel wezen, zeker,' antwoordde ik spontaan.

Papa zette het geluid van de TV wat lager en schraapte zijn keel.

'Nu ja, natuurlijk, mama ook, zeker. Maar er is iemand die ik nog liever zie, hoor.'

'Hoezo? Ben je verliefd op iemand anders? Heb je een - minnares, of hoe noem je dat? Iemand op je werk of zo?'

'Maar neen, Kaatje, dat zou ik nooit doen. Ik heb het over jou.'

'Mij? Hoezo?'

'Ik kan het niet langer voor mezelf houden, Kaatje. Ik heb het al zo lang moeten verzwijgen. Nu je eindelijk zestien bent, vind ik dat je het wel mag weten. Ik ben verliefd op jou en eigenlijk al best lang. Ik dacht echt dat je het ook wist, maar blijkbaar overval ik je ermee.'

'Papa toch!', zuchtte ik, 'wat ben jij er voor eentje! Verliefd - op mij? En mama dan?'

'Nu, je weet wel lieverd, mama is zo bezig met haar carrière dat ze amper nog tijd heeft voor ons - voor jou en ook voor mij. Hoe vaak heb jij ze het afgelopen jaar langer dan een paar uur per week gezien? En dan nog is ze dikwijls nog bezig met verslagen schrijven, bellen, videogesprekken... Er komt geen eind aan. En binnenkort wordt ze CEO van het bedrijf. Dat betekent dat ze nog minder thuis zal zijn. Ze zei het me verleden week: het is zeker. En dat betekent de wereld rondreizen, amper thuis. Zij vindt dat je groot genoeg bent om je plan te trekken, anders zou ze die promotie niet aanvaard hebben. En ze zei me vlakaf dat ze vindt dat we wel wat beter te doen hadden dan seks te hebben - zo zei ze het letterlijk! En weet je, de laatste paar jaar hadden we daar al nauwelijks tijd of gelegenheid toe. Daar was ze te moe voor, ze had haar rust en haar slaap nodig, zei ze altijd weer. En ondertussen zag ik jou opgroeien, borstjes krijgen, een figuurtje dat ik met de tijd steeds maar mooier ging vinden. Ja, en toen - toen besefte ik op een dag dat ik verliefd was geworden op jou, dat ik naar jou verlangde, niet meer als mijn dochtertje maar als vrouw. Misschien vindt je dat gek, maar je moet weten: ik heb nooit iemand mooier gevonden dan jou. En niet alleen mooi, Kaatje, maar je bent ook slim, intelligent, aangenaam om mee te praten...'

'Nou, papa, je overvalt me wel,' onderbrak ik hem.

Hij had me de hele tijd aangekeken, maar nu sloeg hij zijn ogen neer, bloosde zowaar, kon zich geen houding meer geven. Vanuit mijn ooghoek zag ik hoe een jongen met een meisje danste terwijl zijn hand haar over haar bloesje streek en hij haar op de lippen kuste. Ouderwetse romantiek, maar zo zat ik eigenlijk wel in elkaar. Ik vond de filmpjes die mijn vriendinnen zo graag bekeken op pornosites grof en afstotelijk, had ze hoop en al drie of vier keer gezien en hen te verstaan gegeven dat ik daar niet van gediend was. Sindsdien werd ik gepest op school want ze hadden de jongens verteld dat ik frigide was.

Wel, dat ben ik helemaal niet. Ik ben een normaal meisje, sinds vorige maand zestien en best wel bezig met seks. Alleen is dat seks met mezelf en dat is bij momenten echt nodig, die hand tussen mijn benen wanneer ik ga slapen, die vingers tegen mijn nauwelijks behaarde muisje en die trage bewegingen die me opwinden en dan... nu ja, je weet wel wat ik bedoel.

Het rare is dat ik daarbij altijd over papa fantaseren moet. Het kan blijkbaar niet anders, ik heb er niet om gevraagd. Zijn beeld komt me dan steeds voor ogen en dan nadert mijn hoogtepunt altijd snel. En nu komt diezelfde papa me hier doodleuk vertellen dat hij verliefd is op mij! Ja, misschien had ik dat kunnen weten, hij is altijd lief voor mij geweest en zeker de laatste paar jaar behandelde hij me nooit meer als een kind, maar als iemand waarmee hij als een volwassene kon praten. Doordat mama zo weinig thuis was, gingen we samen naar de bioscoop, naar theater en zelfs een paar keer voor een week met vakantie. Hij boekte dan wel altijd twee kamers, wat ik eigenaardig vond want ach, ik dacht alleen maar aan hoeveel dat kostte. Terwijl ik nu ineens besefte: hij deed het omdat hij zich anders niet had kunnen beheersen en ik was nog geen zestien, het zou nooit met mijn instemming hebben kunnen gebeuren...

'Papa toch,' dacht ik terwijl ik naar hem keek en zag hoe moeilijk hij het had nadat hij me het verteld had. Wat kon ik doen, wat kon ik zeggen? Wat verwachtte hij nu van mij? Dat ik een arm om zijn schouders zou leggen en zeggen dat ik het wel begreep, maar...? Ik wist het niet. Ik had tijd nodig, wilde nu alleen zijn en toch bij hem blijven.

Papa zat daar helemaal niet zielig te wezen, hoor. Ik zag gewoon dat hij het moeilijk had na zijn spontane bekentenis en daar kon ik best inkomen.

Ik ben een slimme meid: altijd de beste van de klas (tot nu toe toch) en dat heb ik van geen vreemden: mijn ouders zijn allebei burgerlijk ingenieurs en dat wil ik ook worden. Mama is zo gedreven en zo ambitieus dat ze er haar gezin aan opoffert, maar papa heeft dat soort ambitie helemaal niet. Hij heeft gekozen om als zelfstandige te werken en dan nog maar de helft van de tijd. Daarom ben ik vaak met hem alleen thuis en heeft hij me altijd veel geleerd, niet alleen dingen waar ik goed mee ben op school, maar ook koken bijvoorbeeld. Kortom: mijn papa is een schat van een vader en een schat van een man. En nu, op dit moment, kom ik zelf ook tot de vaststelling dat ik eigenlijk van hem houd. Of dat nu ook 'verliefdheid' is, weet ik niet zo goed.

'Papa,' zeg ik, 'liefde, is dat iets waar je moet over nadenken?'

'Kaatje, over mijn liefde voor jou denk ik al bijna twee jaar lang na. En eigenlijk zou dat niet hoeven. Liefde voel je, daar denk je niet over na. Behalve als het liefde is voor je dochter. En dan zeker wanneer je dochter nog zo jong is. Maar ik dacht dat er aan dat denken nu wel een einde mocht komen. Ik worstel al zo lang met mijn gevoelens voor jou en nu je zestien bent en voor jezelf kunt beslissen, vond ik dat het beter was het je vlakaf te zeggen, zonder nadenken dus.'

'Ik moet er wel nog over nadenken, papa. Nu je me dat allemaal zegt, weet ik ineens dat je altijd lief voor me bent geweest. En dat dat lief zijn de laatste twee jaar anders was dan ervoor - af en toe een streling over mijn rug, soms een kusje dat me kriebels deed krijgen, je blik die anders was dan vroeger. En ik wil ook niet rond de pot draaien, papa, ik heb de laatste tijd ook wel eens gedacht dat ik verliefd op je was. Als ik mezelf bevredig, bijvoorbeeld, dan denk ik altijd aan jou en dan gaat het heel snel om tot een hoogtepunt te komen. Maar echt, ik heb nooit gedacht dat je er echt bij zou zijn, dat jij je hand tussen mijn benen zou steken, zogezegd. Snap je wat ik bedoel?'

'Natuurlijk snap ik dat, Kaatje. Het is niet alleen omdat ik je zo mooi vind dat ik verliefd op je ben geworden, maar eigenlijk vooral omdat je zo intelligent bent, omdat we zo'n goede gesprekken met elkaar hebben over dingen waar ik met bijna niemand anders over kan praten - van kunst tot wetenschap. En het was uiteindelijk ook ik die je heb moeten voorlichten want daar had mama tijd noch zin in. Ik herinner me nog goed hoe je toen luisterde en van alles vroeg om toch maar echt te weten hoe het zat. En ik weet nog dat ik toen voor het eerst heimelijk hoopte dat je het allemaal niet alleen wilde horen, maar ook zien.'

'Papa toch,' riep ik uit, 'ik was toen nog maar...'

Hij legde zijn vinger op mijn lippen om me niet verder te laten uitspreken.

'Ik weet het, Kaatje, en het is toen ook snel uit mijn gedachten gegaan. De eerste keer dat ik echt verliefd op je werd, was toen je al een beha droeg maar op een ochtend aan het ontbijt zat met een spannend shirtje en je je beha nog niet aanhad. Misschien herinner je je nog mijn blik van toen.'

'Eerlijk, papa, dat deed ik niet bewust, ik droeg toen niet graag een beha en dat doe ik nog altijd niet van harte. Ik doe het gewoon omdat iedereen het doet. Maar mocht ik de keuze hebben, dan zou ik dat ding zo snel mogelijk vergeten. Ik heb ook maar een A-cup, hé, maar het vervelende is dat ik grote tepels heb en als die stijf worden, is het echt niet leuk, dat heb ik ook eens meegemaakt op school en sindsdien draag ik er altijd een al is het tegen mijn zin. En eigenlijk is dat zonde, want ik voel zo graag de stof van een bloesje of een t-shirt tegen mijn tepels, daar gaan ze altijd mooi recht van staan en dan voel ik me... nu ja... sexy, weet je wel? Maar nu wil ik over alles eens nadenken, papa. Het is toch al bijna tijd om te gaan slapen, dus ga ik maar naar boven en ik beloof je dat ik er serieus zal over denken. En dan zou ik nu toch nog graag weten wat jij onder verliefdheid voor mij verstaat, zodat ik weet waar ik precies moet over nadenken. Hoe zie jij dat voor jou?'

'Kaatje, luister: je weet dat ik je bewonder om je volwassen manier van in het leven staan. Voor mij ben je al lang geen kind meer, maar een evenwaardig persoon, een echte vrouw. En zo zou ik met je willen leven. Straks zijn wij bijna de hele tijd alleen hier want echt: mama zal de wereld rondreizen en dit huis zal voor haar niet meer zijn dan een plek om af en toe wat te komen rusten, slapen, en god weet nog te werken ook. En ik ben er altijd en ik zal er altijd zijn voor jou om je te helpen voor school en, zo stel ik het mij voor, om je te zien als de vrouw waar ik mijn leven mee doorbreng. Ik ben in mijn leven nog niet vaak verliefd geweest en ik weet van mezelf dat ik heel trouw ben. Ik heb je moeder bijvoorbeeld nooit bedrogen in al die tijd dat ik haar ken en dat is al bijna vijfentwintig jaar. Daarom weet ik heel goed van mezelf dat ik je altijd trouw kan blijven als je daar zelf over beslist om - ja, ik kan het niet anders zeggen dat op deze manier - als je zelf beslist om mijn vrouw te zijn. Ik weet dat ik dat aankan, je graag zien, je beminnen.'

'En dus ook met mij te vrijen,' vulde ik aan.

Papa keek me in de ogen: En met jou te vrijen, Kaatje. Dat hoort er nu eenmaal bij.

'Goed,' antwoordde ik, 'nu weet ik waar ik over kan nadenken. Slaap wel, papa.'

Ik stond op zonder hem een nachtzoen te geven, wat we normaal toch haast elke avond doen. Maar ik was bang dat ik nu zin in meer zou krijgen en hij ook en ik zag mezelf eerlijk gezegd nu niet in staat om te gaan rollebollen en wie weet wat nog meer. Zo zit ik helemaal niet in elkaar.

In bed lag ik rustig ons gesprek te overlopen en na te denken over de consequenties van een keuze voor of tegen. Natuurlijk leek het me aanlokkelijk om eens echt te vrijen, dat had ik nog nooit gedaan. Ik had zelfs nog nooit een jongen gekust terwijl al mijn vriendinnen al echt gevrijd hadden en daar in geuren en kleuren over vertelden. Maar de jongens op school beschouwden mij als een magere nerd met veel te kleine tieten en veel te platte billen. Ze hadden niet alleen geen interesse in mij, ze pestten me ook de hele tijd. En ik vond geen enkele jongen de moeite waard om iets mee te beginnen, dat is ook waar. Nee, dan papa; dat was toch altijd mijn idool geweest, zo moest een man er volgens mij uitzien en zijn: lang, slank, goed gespierd, sportief en vooral verstandig. Vreemd toch dat ik hem tot voor kort alleen maar als mijn vader had gezien en dat ik sinds een paar weken niet meer kon masturberen zonder aan hem te denken... Daarvoor dacht ik gewoon aan niets wanneer ik mezelf bevredigde en ik besefte nu ineens dat ik nu pas echt wist wat klaarkomen was wanneer ik me voorstelde dat het papa's hand was die mijn muisje streelde...

Zou het zo gemakkelijk zijn, dacht ik, dat vrijen met papa? Misschien wel. We stonden al zo dicht bij elkaar en ik wist zeker dat hij heel lief zou zijn voor mij. Hij was echt wel de man van mijn dromen... ik zou alleen maar met iemand kunnen vrijen die echt op hem leek... dus waarom niet met hem? Wat konden mij die jongens schelen die er alleen maar op uit waren te hun ding in een kutje te steken en daar dan over te pochen? Ze konden allemaal de pot op! En alhoewel ik me niet kon voorstellen hoe het zou zijn om met papa te vrijen, wist ik eigenlijk ook dat ik het met niemand anders zou willen. Ja, ik moest het voor mezelf toegeven: ik was verliefd op hem.

Van slapen kwam er niet veel terecht. Ik hoorde hem boven komen, naar de badkamer gaan, het toilet doorspoelen, de deur van zijn slaapkamer dicht doen... Naast mijn kamer was die van mijn moeder. Het grote tweepersoonsbed daar stond leeg. Daar sliep papa met haar wanneer ze thuis was en zin had om hem bij haar te hebben.

Ik stond midden in de nacht op en ging op mama's bed liggen, stelde me voor dat papa naast me lag en dat ik hem zei dat ik hem nodig had... Ik spreidde mijn benen, mijn vingers vonden het juiste plekje en zonder me te generen spoot ik het onderlaken vol. En dat spuiten, dat was me een paar weken nog maar de eerste keer overkomen, de eerste keer toen ik aan papa dacht terwijl ik mijn klitje verwende...

Uiteindelijk viel ik in slaap.

Mijn wekker had ik op mijn eigen kamer laten staan zodat ik me oversliep. Papa schudde me wakker.

'Kaatje, wat doe je hier? Ik hoorde je wekker aflopen toen ik naar beneden ging, maar je kwam niet. Toen heb ik op de deur van je kamer geklopt en omdat er geen antwoord kwam, ben ik gaan kijken en je was er niet. En hier stond de deur open, ik zag je... Waarom ben hier komen slapen, schat?'

Hij zat op de rand van het bed. Ik richtte me op en sloeg mijn armen om hem heen, kuste hem in de hals, onder het oor. Daarna stond ik vlug op en haastte me naar de badkamer. Het was hoog tijd om snel te ontbijten en naar school te fietsen, misschien zou ik wel te laat komen.

We ontbeten samen en het enige wat ik hem zei was: 'Papa, ik heb er over nagedacht. Denk jij vandaag ook nog maar eens na hoe we het kunnen aanpakken.'

'Dus je wilt mijn vrouw zijn?' vroeg hij met opgetrokken wenkbrauwen.

'Op dit ogenblik wel,' antwoordde ik, 'maar ik wil er vanavond verder over praten. Ik wil niet als een domme gans genomen worden door iemand die zin heeft in een vluggertje en me daarna niet meer ziet staan.'

'Daar ben ik het helemaal mee eens, Kaatje. Als we het allebei willen, dan is het tot jij iemand anders vind. Geloof me: ik heb echt niemand anders nodig dan jou. Maar ik besef natuurlijk ook dat jij op een bepaald moment iemand zult tegenkomen met wie je echt kunt samenleven als man en vrouw en kinderen krijgen. Daarom wil ik je ook zeggen dat ik weet dat er zo'n moment zal komen. Ik beloof je trouw te zijn maar dat vraag ik niet van jou. Jij moet je altijd vrij voelen. Is dat goed?'

'Ik denk het wel, papa, maar nu moet ik echt naar school.'

Ik griste mijn rugzak en spoedde me naar buiten. Ik was graag bij papa thuis, maar ik wou ook geen minuut de lessen missen. Zo ben ik nu eenmaal, zo zit ik in elkaar.

(wordt uiteraard vervolgd)