Ze hadden het goed voor elkaar, die meiden. Ze hadden geen vaste woonplaats maar gingen van stad naar stad waar ze iedere keer een paar weken verbleven in een hotel. Ze hadden twee gemeenschappelijke delers: ze waren allebei lesbisch en ze hadden een bloedhekel aan mannen. Ze waren beide erg knap om te zien en ogenschijnlijk ook om te horen en mee te praten maar schijn kan bedriegen. In werkelijkheid waren het twee heel haatdragende dames die maar op één ding uit waren, wraak! Vroeger waren ze allebei veel lastiggevallen met intimidaties zoals fluitende mannen, schunnige opmerkingen en soms zelfs een beetje handtastelijk gedoe, tot er iets in ze knapte en ze de straat bijna niet meer opgingen. Via internet kregen ze contact met elkaar en vanaf die tijd waren het hartsvriendinnen. Ze zaten allebei goed in de slappe was en dat gaf veel vrijheid en ook mogelijkheden voor hun uitgewerkte plan, zoveel mannen als mogelijk was vernietigen.

Die avond zaten ze in een restaurantje en toen ze klaar waren liep Paula naar de balie. Ze zei: ik wil meteen de manager spreken. Toen die kwam begon ze meteen erg hard te schreeuwen: wat is dat voor zaak hier? Uw ober bracht net het dessert en meteen daarna stopte hij zijn handen in mijn blouse en zat aan mijn borsten. We gaan meteen een officiële klacht indienen en zullen hier nooit meer komen, u zult hier zeker nog meer van gaan horen en misschien kunt u het morgen al lezen in de krant. Ze liep terug naar de tafel en zei weer hard zodat iedereen het kon horen: kom Dora, in deze pornozaak hebben we niets te zoeken, we houden niet van vieze mannetjes die aan ons zitten. Zonder te betalen liepen ze naar buiten waar ze al snel in de lach schoten, weer een leven verwoest en misschien wel een hele zaak en nog een gratis maaltijd ook. Op hun kamer vreeën ze nog een beetje maar waren erg moe geworden van het vele eten. Snel vielen ze in slaap met allebei een lach op hun gezicht.

De ober snapte er natuurlijk niets van en de manager werd steeds bozer toen nu ook de andere gasten opstonden en weggingen zonder te betalen en hij begon te schreeuwen tegen de ober, de stakker. Hij werd op staande voet ontslagen en het zou moeilijk voor hem zijn om nu weer een baan te krijgen. Dit was het doel van de meiden, zoveel mannen als mogelijk kapot maken. Volgende ochtend lagen ze naakt op bed met de laptop voor hun te kijken naar het plaatselijke nieuws. Toen ze een stukje lazen over het restaurant en het ontslag van de ober bulderde ze van het lachen en begonnen meteen weer te vrijen. Ze likte elkaars kutjes en kontjes en bijna tegelijk kwamen ze klaar. Paula zei: vandaag nog het gemeentehuis en dan kunnen we morgen weer verder reizen. Ze gingen naast het bed staan en Dora vroeg: weet je het zeker Paula? Doe het nou maar Dora, zei ze, jij was de vorige keer aan de beurt geweest. Ja, dat kon ze zich goed herinneren, ze had er nu nog een beetje last van.

Ze zei: doe je ogen dicht Paula, dan heb je er minder last van en denk erom, al smeek je me, ik stop pas als ik het genoeg vind. Paula knikte en ook al was ze toch een beetje bang, ze hadden dit al vaker gedaan en het gaf altijd veel voldoening. Toen ze haar ogen dicht had begon Dora vreselijk hard in haar gezicht te slaan. Daarna op haar buik en benen en ze kneep overal zodat er al heel snel een hele verzameling blauwe plekken op haar lichaam zaten. Dora vond het wel mooi zo en ze kleedde zich aan. Eerst gingen ze nog even naar de ontbijtzaal voor een lekker ontbijt met koffie en toen ze klaar waren gingen ze op weg naar het gemeentehuis, het laatste project in deze stad. In de hal wachtte ze een hele tijd en hielden strak de balie in de gaten waar twee mannen zaten. Toen er één opstond liep ze er meteen achteraan en toen ze erg dichtbij was schoof ze een stiletto in de zak van zijn jasje. Hij stapte de herentoilet in en zij glipte er achteraan en zag dat de man een hokje in was gegaan. Zachtjes kleedde ze zich zelf uit en gooide haar kleren alle kanten op en haar slipje scheurde ze kapot. Ze ging op de grond liggen en begon hard om hulp te roepen. Meteen kwamen er een paar mannen binnen en ook de man kwam snel uit het hokje, zijn overhemd zat nog niet eens in zijn broek. Er kwam nog een man uit een ander hokje en ze begon heel hard te huilen en riep: ik wil niet meer, stop alsjeblieft, jullie doen me zo’n pijn.

Meteen kwam er een bewaker binnen die naast haar ging zitten en wilde haar schouder vastpakken maar meteen riep ze: blijf van me af, ga nu maar iemand anders aanranden. Hij kreeg er een rood hoofd van en kreeg een dekentje dat die over me heen legde. Iedereen moest weggaan, behalve de 2 mannen die in de hokjes zaten. Ze bleef huilen tot de politie erbij kwam. Ze bekeken de verwondingen en een agente vroeg: wie heeft dit gedaan mevrouw? Ze keek angstig omhoog en zei met een bibberende stem: die mannen agent en ze hebben een mes ook, ze wilde me vermoorden. Meteen liepen er een paar agenten op de stomverbaasde mannen af. Toen hoorde ze een wc doorspoelen en er kwam nog een man uit en ze krijste meteen: die was er ook bij agent en dat was de gemeenste. Die man snapte er helemaal niets van. Hun zakken werden doorzocht en al heel snel vonden ze de stiletto en alle 3 de mannen gingen in de boeien en werden afgevoerd naar het bureau. De agente raapte haar kleren op die ze snel aan trok toen de mannen weg waren en ze ging mee naar het bureau voor een aangifte.

Natuurlijk klonk het erg geloofwaardig en ze vroegen of ze zelf wel naar huis kon gaan of gebracht moest worden maar ze koos voor het eerste. Buiten liep ze om de hoek en Dora stond daar te wachten. Ze vroeg: wat heb jij nou gefikt Paula? Die schoot in de lach en zei: ja, het was helemaal niet de bedoeling, het ging maar om 1 man maar toen ik daar lag kwam er steeds weer een andere man uit een hokje en nu zijn ze allemaal de lul. Dora lachte en zei: jij bofkont! Ja, zei Paula, en het was zeker iedere blauwe plek waard, we gaan net zo lang door tot er geen mannen meer zijn. In het hotel begonnen ze al in te pakken en toen ze die avond even tv keken was er op de plaatselijke zender al een groot item over de brute aanranding door de drie mannen en de poging tot moord. Ze hadden dikke pret, dit was veel mooier geworden dan ze zich hadden voorgesteld. Er zou ook een groot onderzoek komen naar misstanden en intimidaties in het gemeentehuis, de burgemeester lag onder vuur. Ze pakte hun koffers weer in en Paula liep laat in de avond naar buiten.

Ze ging onder het raam staan van hun kamer, die 1 hoog was en Dora liet de koffers zakken en liep daarna ook naar buiten. Ze pakte allebei een koffer en liepen naar hun auto, die een straat verder stond. Nog die avond gingen ze de kamer in van het nieuwe hotel in de volgende stad. Via roomservice lieten ze meteen was drankjes en hapjes bezorgen en ze zaten goed in hun vel. Ook deze stad bleek een succes te zijn en ze hadden gehoord dat die drie mannen voorlopig vrij waren, in afwachting van het proces. De mannen kende elkaar natuurlijk en meteen de eerste avond zaten ze bij elkaar met behoorlijk wat biertjes. Ze verweten elkaar eerst een tijdje de schuldige te zijn maar al snel bleek dat ze er alle drie niets mee te maken hadden gehad. Sterker nog, ze waren ervan overtuigd dat de vrouw het in scene had gezet. Uiteindelijk was één van de mannen zo slim om te zeggen: laten we eens kijken naar aanrandingen in deze regio.

Meteen doken ze achter een laptop en al heel snel hadden ze al tientallen zaken gevonden met een bepaalde gelijkenis. Er was altijd sprake van twee vrouwen en soms van één maar de beschrijving van die vrouw kwam overheen met één van die twee vrouwen, ze wisten het haast zeker. Ze besloten op zoek te gaan naar een foto van dat duo, maar dat was helemaal niet makkelijk. Er stond nooit een foto van ze op internet maar wel wisten ze dat ze van plaats naar plaats gingen. Ze moesten dus wel in een hotel verblijven. Volgende dag kwamen ze weer bij elkaar en besloten alle hotels in de regio te bellen en navraag te doen over twee vrouwen, die samen een kamer huurde. Net toen ze de moed wilde opgeven kregen ze een hotel aan de lijn waar een boze man zei: nou, die komen er niet meer in hier. Ze hadden een torenhoge rekening en zijn zonder te betalen weggegaan. Dat gaf hoop en ze vroegen: heeft u ook beelden van die dames? Nou, die had die wel en hij vertelde dat er een waarschuwing naar de hotels in de buurt was gegaan want ze bleken dit al veel vaker gedaan te hebben.

Hij gaf een korte beschrijving van die twee en één van die vrouwen voldeed helemaal aan die vrouw die in de toilet lag. Gelukkig hadden ze nog niet gedronken en reden meteen naar het bewuste hotel en kregen de beelden te zien. Natuurlijk herkende ze de vrouw van de wc en gingen weer terug. Ze waren nu iets op het spoor en zetten het op een kaart uit, gebaseerd op de datum van het incident en zochten ook berichten op van vrouwen die zonder te betalen het hotel verlieten. Ze kregen nu een duidelijk beeld van de richting die ze aanhielden en prikte nu op een paar mogelijke hotels waar ze zouden kunnen zijn. Dat was een hoop werk voor 1 dag en nu gingen ze aan de drank. Ze waren echt een stuk vrolijker want hun onschuld lag in het verschiet. Na een lange avond spraken ze af morgen erg vroeg weer bij elkaar te komen en mogelijke nieuwe hotels te bezoeken.

De zoektocht leek op niets uit te lopen tot ze bij één van de laatste kwamen en de man zei: ja, die ken ik wel hoor, ze hebben hier een kamer, kamer 10. Moet ik ze even voor u bellen? Nee, zeiden we, we wilde alleen maar wat informatie. Er bleef er één in de lobby zitten met een camera en de andere 2 reden meteen naar het politie bureau en legde al hun materiaal voor. In het begin kregen ze maar weinig oren maar naarmate ze meer vertelde werd toch de nieuwsgierigheid gewekt. De agent zei: ik weet niet hoe het zit heren, maar we kunnen op ze minst even een kijkje gaan nemen in dat hotel want na de aangifte hebben wij die vrouw ook niet meer gezien, ondanks herhaaldelijke verzoeken. Ze voelden hun kansen al groeien en liepen weer naar buiten waar ze terug reden naar het hotel. Ze gingen bij de man in de lobby zitten die al een paar foto’s had gemaakt toen ze naar de ontbijtzaal liepen. Ze waren nu weer op hun kamer, vast weer een nieuw plannetje aan beramen. Ze bleven wachten op de agenten die zouden komen en hadden er een kopje koffie bij.

Ondertussen waren de dames ook goed bezig. Ze waren nu van plan de spoorwegen in diskrediet te brengen en hadden alles op papier uitgebreid uitgewerkt. Het was echter wel nodig dat één van de twee zwaar mishandeld moest zijn en daar hadden ze sm voor bedacht. Dora was deze keer de pineut en werd naakt met handboeien aan het bed vastgemaakt. Ze kreeg een dildo diep in haar kutje en in haar kontje en had al behoorlijk wat striemen op haar buik. Paula sloeg haar met regelmaal vooral in haar gezicht en de aftekenen van een blauw oog waren al te zien. Ze riep: vraag om meer vuile pot, ik ben je meester en smeek om meer straf. Dora riep huilend: geef me meer straf meester, ik ben uw kleine hoertje. Paula stond er lachend bij met een leren jurkje aan en een leren petje op en op hoge hakken en de zweep in haar handen. Ze riep: hou je bek smerige slet, ik sla je helemaal kapot vuile hoer, net zoals we al die mannen kapot gemaakt hebben!

Ondertussen waren de agenten al in de lobby aangekomen. Het waren er vier en de commissaris was er ook bij. Hij zei: laat mij maar eerst even gaan mannen en als het nodig is roep ik jullie wel. Hij had een loper gekregen van de manager en liep de trap op. Net op het moment dat Paula haar laatste woorden schreeuwde was hij al binnen gekomen en stond het te bekijken. Hij herkende meteen de vrouw die aangifte van de aanranding had gedaan en vroeg: wat heeft dit te betekenen dames? Paula riep meteen: je mag onze kamer niet zomaar binnen komen vuile smeris, je bent zeker een zielige verkrachter, ik zal je verdomme dood slaan. Ze liep dreigend op hem af met de zweep omhoog en hij riep via de walkietalkie meteen de 4 agenten op. Die kwamen binnen stormen en meteen liet Paula zich op de grond vallen en begon te huilen. Ze snikte: help me agenten, die ene agent verkracht ons en slaat ons helemaal stuk. Mijn vriendin heeft die al aan het bed vast gemaakt. Dat was voor de commissaris genoeg en meteen pakte hij de zweep af. Paula werd in de boeien geslagen en Dora, nadat ze losgemaakt was ook.

Ze werden door de vier meegenomen naar het bureau en de commissaris bleef nog even om de kamer te onderzoeken. De drie mannen stapte nu ook naar binnen en al vrij snel zeiden ze: kijkt u hier eens commissaris. Daar lagen de plannen in detail van hun volgende stunt en hij zei: ik geloof dat een excuus hier wel op zijn plaats is. We reden allemaal weer terug naar het bureau en na een tijdje kwam de commissaris naar ons toe en zei: nogmaals onze excuses, ik heb net met de burgemeester gebeld en u kan per onmiddellijk weer aan het werk met terugbetaling van de gemiste dagen en wij hebben nog een hoop werk. Alle benadeelde zullen benaderd moeten worden en er zal nog een hoop moeten recht gezet worden. Wat er met de dames gebeurd hangt af van de rechter maar ik weet zeker dat het enige hotel waar ze voorlopig zullen verblijven het overheidshotel is, zonder gelegenheid om er stiekem vandoor te gaan. Ze schoten in de lach en de mannen gingen weer naar huis.

In de krant kwam een erg groot artikel over de zaak en ook een rectificatie voor het restaurant en ook de ober werd weer aangenomen. Je zou zeggen: eind goed al goed, maar alle getroffen mannen waren verder hun hele leven erg sceptisch over vrouwen en ze vertrouwde er geen één meer. Dat hadden Paula en Dora bereikt, nog meer vrouwenhaters.