Ik rekte me eens lekker uit toen ik wakker was geworden. Dat ik gisteravond vroeg naar bed was gegaan bleek een goed besluit, ik was zo fris als een hoentje en had er zin in om naar het feestje te gaan.

Degene die dit feest gaf, had het feest een thema gegeven en had iedereen gevraagd om in een toga te komen. Het thema luidde “De oude Romeinen” en het was de bedoeling om er een liederlijke bedoening van te maken zoals in de nadagen van het Romeinse Rijk toen de decadentie hoogtij vierde.

Alleen degenen die in de klas zaten mèt eventueel hun vaste vriend(in) waren uitgenodigd en het feest werd gegeven in een grote blokhut ergens bij Lierop.

Het was voor de meesten een eindje uit de buurt, ook voor mij, en daarom was het mogelijk gemaakt om de nacht door te brengen òf in slaapzak op de vliering van de blokhut òf in een eigen tent die op een dichtbij gelegen camping opgezet kon worden.

Willie had de beschikking over een heuse bungalowtent en werd door haar vader gebracht. Ze had besloten om er nog een paar dagen aan vast te plakken en die op de camping door te brengen. En ze had aan Eline en mij gevraagd of we haar niet wilden vergezellen. Aangezien het zo ook een prima gelegenheid was om met zijn drieën het schooljaar af te sluiten hadden we daar enthousiast op gereageerd. Eline en ik zouden er met de fiets naar toe gaan.

We hadden besloten om op tijd te vertrekken en lekker vroeg op de camping aan te komen zodat we na het opzetten van de tent nog wat tijd over hadden om de omgeving te verkennen. Het was nog vroeg in het seizoen en er waren nog niet veel campinggasten. Willie had een mooi afgelegen plekje onder een paar grote bomen uitgezocht dat redelijk ver van de andere tenten lag. De tent had twee slaapgedeelten voor drie personen en een behoorlijke voortent.

Gelukkig stond er een sanitaire ruimte op zo’n twintig meter van de tent zodat we niet zo ver hoefden te lopen voor het douchen en dergelijke.

Bij de camping was een restaurant waar je tegen een redelijke prijs een goede maaltijd kon gebruiken wat we dan ook deden zodat we een goede bodem in onze magen hadden voordat we ons overgaven aan het bacchanaal.

“Hmmm, dat was lekker,” zei Willie toen ze het laatste frietje in haar mond had gestoken. “Ja,” beaamde Eline, “ik heb nog niet eerder zo’n lekkere hamburger gehad. Maar het haalt het wel niet bij de kookkunsten van je moeder, Mucike!”

“Neen, dat misschien niet,” antwoordde ik, “maar het heeft mij ook goed gesmaakt. We kunnen er in ieder geval tegen vanavond. Niet dat ik zoals de anderen veel alcohol zal drinken, ik ben niet gewend om dat goedje in grote hoeveelheden te gebruiken. Ik wil mijn energie liever aan iets anders geven.”

Beide meiden bogen zich naar me toe en kusten me op de wangen en Willie fluisterde in mijn oor: “We kunnen niet wachten!”

“Hoe was het trouwens nog gegaan na het laatste feest?” vroeg ik, “ik ben toen met Marian meegegaan en heb een uiterst interessante nacht gehad met haar èn haar moeder.”

“Met haar moeder!?” riepen beide meiden uit.

“Ja, joh!” zei ik, “Marian komt zoals jullie weten uit een eenoudergezin en kennelijk hebben beide dames het woord ouderliefde erg letterlijk opgevat in de afgelopen jaren. En toen ik met Marian bij haar thuis aankwam, lag ik dan ook al gauw met twee behoorlijk geile dames in bed. Ik heb de dag daarna dan ook behoorlijk uitgeslapen daar we tot 6 uur in de ochtend niet aan slaap waren toegekomen.”

“En jullie?” vroeg ik nog eens, “jullie nog iets bijzonders gedaan?”

Ze hielden zich beiden op de vlakte en zeiden niet zoiets als ik gedaan te hebben, maar daar wel graag als toeschouwer aanwezig hadden willen zijn.

“Nou, in ieder geval hebben we nog een paar mooie dagen voor ons èn een leuk feest!”

Nadat we hadden afgerekend, gingen we terug naar de tent om ons om te kleden. Aangezien we geen schaamtegevoel naar elkaar toe kenden, deden we dat gewoon in elkaars bijzijn.

Het was de bedoeling om onder de toga helemaal niets te dragen. De meisjes dus ook geen BH.

Voor op onze hoofden hadden we kransen gemaakt die eruit zagen als heuse laurierkransen.

Aan de voeten uiteraard sandalen.

Het was gelukkig een zwoele zomeravond en we liepen heerlijk luchtig het terrein af naar de blokhut. Buiten de blokhut stonden een aantal statafels opgeteld en een paar bankjes rond een vuurplaats. Tussen de dakrand van de blokhut en de bomen liepen kabels met allerlei gekleurde gloeilampen erin die het geheel een erg feestelijke indruk gaven.

In de blokhut stond een kleine bar met een tafel voor de glazen en de drank. In het midden was aan het plafond een discobal bevestigd die de verschillend gekleurde lampen die her en der in de blokhut hingen op alle muren, het plafond en de vloer weerkaatste. De muziek kwam uit een stereoinstallatie met een Akai bandrecorder en twee redelijke grote geluidsboxen, die op een tafel naast het keukenblokje stond. Verder stonden er ook in de blokhut banken en een paar grote fauteuils.

Zo tegen een uur of acht waren al diegenen die uitgenodigd waren, aanwezig en begon de stemming er goed in te komen. Rond een uur of negen begon een van de aanwezige meisjes op de klanken van ‘In-A-Gadda-Da-Vida’ van Iron Butterfly solo te dansen en binnen no-time stonden de hele meute om haar heen zich mee te bewegen. ‘In-A-Gadda-Da-Vida’ werd gevolgd door ‘Echoes’ van Pink Floyd

De lucht in de blokhut begon een beetje zwaar te worden van de transpiratie die van alle bewegende lijven verdampte. Ook bleken een paar gasten joints te hebben meegenomen die in de groep rondgingen. Dit liet ik niet aan mij voorbij gaan daar ik er wel veel over gehoord had maar er nog niet mee in aanraking was geweest. Na een paar trekjes begon ik erg licht in mijn hoofd te worden en kwamen de geluiden en de lichten nog meer bij me binnen.

Op een gegeven moment voelde ik een hand onder mijn toga gaan en tussen mijn billen strelen. Waar ik normaal gesproken al erg gevoelig voor was, leek het alsof er een tsunami van over me heen kwam. Ik stak mijn armen uit en ving een van de andere gasten op die ook een eind weg was en tegen mij aan kwam hangen. Ik nam haar mee naar een bank om haar daar neer te leggen.

Onderweg ernaar toe werd mij een joint aangereikt waarvan ik nog eens een paar trekjes nam.

Bij de bank aangekomen liet ik me met haar in mijn armen op de bank vallen en begonnen we te vrijen. Ik wist bij god niet wie het was, ik had haar volgens mij niet eerder gezien. Maar dat deed er niet toe, ik voelde tussen haar benen dat ze gruwelijk nat was en had wel trek in een lekker hapje. Ik wrong me tussen haar benen en duwde haar toga omhoog en stortte me met mijn mond op haar kut.

“Oh, ja! Wat is dat lekker!”

Ze reikte met haar hand onder mijn toga en had al snel mijn lul te pakken en begon er zonder pardon aan te trekken. Het was veel gevoeliger dan anders en ik had dan ook al snel een paal van hier tot ginder. Ik begon mijn verwennerij te intensiveren waardoor ze als een dolle begon te kronkelen. Opeens pakte ze mijn hoofd vast, siste: “Ik wil je lul in mijn kut, nu!” en manoeuvreerde zich zodanig onder me dat ik zonder enige moeite bij haar binnen kon schuiven en begon te pompen als een gek.

“Aaah!, harder, harder, ja…., oh, ik kom, ik kom!” schreeuwde ze in mijn oren en sloeg haar benen om mijn middel en kneep me zo hard dat het wel een bankschroef leek.

Na enkele seconden verslapte ze haar greep waardoor ik door kon gaan met neuken. Niet lang daarna kwam ook ik met een oerkreet en ik had het gevoel alsof ik helemaal leeg liep. Ik viel hijgend op haar neer en wist even niet meer hoe ik het had. Ik richtte mijn gezicht naar dat van haar toe en zag dat ze haar ogen gesloten had en nog helemaal in trance was.

Ik keek om me heen en zag dat geen bank of fauteuil onbezet was en dat iedereen het met iedereen deed. Ook zag ik een van de meisjes bezig met twee jongens en haar op een gegeven moment door beiden geneukt worden, een van voren en een van achteren. Dat was een schouwspel dat ik niet eerder had gezien en het was ook niet eerder in mij opgekomen. Het lijkt mij dat je dan als vrouw wel in een heel zwakke positie zit en je het maar over je heen moet laten komen, of je nu wil of niet. Lijkt me niks, maar ik geloof niet dat dàt meisje er problemen mee had omdat ze nogal luid liet weten er wel pap van te lusten.

Ik voelde een hand de mijn hoofd vastpakken en me in de richting van het meisje onder mij draaien. Ik keek in twee hele blauwe kijkers, waarschijnlijk de meest blauwe die ik ooit had gezien en hoorde haar zeggen: “Dat was niet slecht, helemaal niet slecht! Je bent beter dan mijn vriendje!” Ik kreeg een natte tongzoen van haar waarna ze aangaf wel te willen opstaan. Ik stond op en hielp haar van de bank af. “En nog een heer ook nog. Je vriendin boft maar met je!” Ik kreeg nog een zoen van haar waarna ze wegliep.

Ik stond even een beetje beteuterd rond te kijken, trok mijn toga weer recht zodat die weer fatsoenlijk om mijn lichaam heen hing en ging naar buiten. Het was inmiddels al donker geworden en er was een vuur aangestoken waar enkele van mijn klasgenoten om heen zaten. Ik ging bij hen zitten en sloot me bij hun gesprek aan. Zoals we gewend waren in onze klas waren het weer hele diepe onderwerpen waar je uren lang over kon palaveren.

Op een gegeven moment hoorde ik gegil van achter de blokhut komen en ik sprong op om te gaan kijken wat er aan de hand was. Twee van mijn klasgenoten gingen met me mee en toen we achter de blokhut waren aangekomen zagen dat er een man zich over een van onze klasgenoten boog, haar bij de strot vasthad en haar klappen in het gezicht toediende.

Ik stoof op hem af en duwde hem van het meisje af en stelde me tussen haar en de aanvaller op. De man viel op de grond en stond met een vloek op en wilde me een vuistslag toedienen. Ik dook onder zijn armen door en schopte hem met mijn voet hard in zijn kruis. Ik zag hem ineen schrompelen en raakte hem nog eens met mijn voet op zijn arm zodat hij op de grond viel.

Mijn andere klasgenoten pakten hem vast en hielden hem in bedwang. Ik keek om naar het meisje en zag dat het Eline was. Ik was al boos maar toe voelde ik een enorme woede over mij heen komen.

“Wat dacht je met mijn vriendin te gaan doen!?” beet ik hem toe en sloeg hem met mijn volle vuist op zijn neus die meteen begon te bloeden.

“Au! Godverd….,” riep hij uit. “Ze heeft me de hele avond lopen opgeilen en toen ik erop wilde, gaf die slet niet thuis!” Ik gaf hem nog een klap maar met mijn vlakke hand en zei: “Dat is nog geen reden om haar te verkrachten, zakkenwasser! Als een meisje neen zegt, is het neen, klootzak!! En hoezo, een slet, vuile kloothommel of ben je zo’n hoerenloper soms?”

Ik keek Eline aan en vroeg zachtjes: “Wil je aangifte doen?” Ze schudde van neen. Ik twijfelde even of ik nog moest aandringen om het wel te doen, maar ik wilde geen druk op haar uitoefenen.

Ik draaide me weer om naar de man en beet hem toe: “Je mag van geluk spreken dat ze niet naar de politie wil gaan, zak tabak. En nu opflikkeren en steek je pik maar in de eerste beste koe die je tegenkomt, misschien dat je daar dan van klaarkomt, als je überhaupt ergens toe in staat bent!”

De jongens verslapten hun greep en op dat moment stoof hij in mijn richting om me te pakken. Maar ik was daarop bedacht en ik draaide mijn lichaam zodanig dat ik hem met een schouderworp met een klap op de grond gooide. Ik liep naar hem toe en pakte hem bij zijn haren, ramde hem nog een keer op zijn neus en siste hem toe: “Doe dat nog eens en ik breek je spillebeentjes, zielenpoot en nou opdonderen!”

Nu stond ik met mijn beide klasgenoten schouder aan schouder naar hem toegewend en zei: “Ik tel tot drie en als je dan niet weg bent, dan ram ik je van het terrein!”

Hij wist niet hoe snel hij weg moest komen.

Toen hij uit het zicht was verdwenen, wendde ik me toe Eline om te zien hoe ze er aan toe was. Ik vroeg zachtjes: “Wil je nog naar het feest terug of zal ik je naar de tent brengen?”

Met trillende stem antwoordde ze: “Ik wil graag terug naar de tent, maar ik wil niet alleen zijn.”

“Geen probleem,” zei ik, “ik blijf bij je.” Ik vroeg aan een van mijn klasgenoten of hij Willie kon opzoeken en kon vragen om even naar buiten te komen.

Toen Willie naar buiten kwam en zag hoe Eline eraan toe was, schrok ze enorm en sloeg haar armen om haar heen om haar te troosten.

“Ze wil graag terug naar de tent en ik blijf bij haar, maar ik wil niet dat jij later alleen door het donker naar de tent gaat. Het lijkt me daarom het beste als je met ons mee gaat,” zei ik.

“Natuurlijk ga ik mee!” zei ze, “ik laat mijn schatjes toch niet in de steek!”

Ik dankte mijn andere twee klasgenoten voor hun hulp en verzocht hen ons te excuseren bij degene die het feest gaf. Ze gaven me allebei schouderklopjes dat ik zo snel en effectief had gereageerd.

“We wisten niet dat je judo kon, Mucike!” zei een van hen. “Het is geen judo,” antwoordde ik, “maar pentjak silat, een Indonesische verdedigingstechniek die ik van mijn vader heb geleerd. Ik had alleen niet verwacht dat ik het ooit nodig zou hebben. Een van de allereerste dingen die hij mij heeft bijgebracht is dat het geen schande is een gevecht uit de weg te gaan en ik had liever geen geweld gebruikt. Maar dit kereltje vroeg er als het ware om, de lafaard. Een meisje slaan vind ik wel zo laag. Hoe dan ook, nog bedankt voor de hulp. Ik breng de meiden naar de tent. Ik zie jullie nog wel! Houdoe!”

De meiden en ik liepen door het donker terug naar de tent. Ik had gelukkig een zaklantaarn bij me zodat we niet over iedere kiezel op de grond of gat in de grond zouden struikelen.

Bij de tent aangekomen, deden we eerst de toga van Eline uit en deden haar pyjama aan. Vervolgens deden ook Willie en ik onze slaapspullen aan. Het tandenpoetsen lieten we achterwege tot de volgende ochtend en gingen snel met zijn drieën in een van beide slaapgedeelten liggen en vielen al snel in slaap.

De volgende ochtend werd ik als eerste wakker, wreef mijn ogen even uit en keek naar Eline. Ik zag de vingerafdrukken van die kerel in haar hals staan en een rode plek op haar wang. Weer voelde ik een woede in me opkomen. ‘Ik had echt zijn benen moeten breken of in ieder geval zijn tanden uit zijn bek moeten peren!’ dacht ik bij mezelf.

Beide meisjes lagen nog te pitten en ik stond op om naar de campingwinkel te gaan om het ontbijt te verzorgen. Ik nam een lege thermosfles mee die je met koffie kon vullen in de winkel en een plastic tasje om wat brood in te doen.

Ik kwam na een half uurtje terug met de koffie en een tasje vol met croissants, boter en aardbeienjam. Ik deed de voortent open en legde de boodschappen op het klaptafeltje dat in de voortent stond en nam drie bordjes, mesjes en kopjes uit de picknick koffer die Willie van huis had meegenomen. Ik hoorde achter me de rits van de slaaptent opengaan, draaide me om en zag Eline de voortent instappen. Behalve de blauw-rode plekken in haar hals en gezicht zag ze er wel goed uitgerust uit.

Ik liep naar haar toe en nam haar in mijn armen en vroeg: “Hoe voel je je, lieverd? Gaat het een beetje?”

Ze keek me met een tedere blik aan, gaf me een zoen en zei: “Het gaat wel, ik heb er gelukkig niets van over gehouden, geloof ik.”

“Uuuh…, je hebt jezelf nog niet in de spiegel gezien, Eline,” zei ik voorzichtig.

“Hoezo dan? Wat bedoel je?” vroeg ze met een verschrikte blik in haar ogen. “Nou, hij heeft je toch wel hard in je keel geknepen want zijn vingerafdrukken zijn goed te zien en je hebt ook nog een blauw-rode vlek op je wang. Waarschijnlijk van een klap die hij je heeft gegeven.”

“Dat moet ik even zien,” zei ze, “ik ga even naar de douches toe want daar hangt een spiegel als ik me goed herinner.”

“Okay,” antwoordde ik, “dan ga ik verder met het ontbijt klaar te maken. Ik zie je zo wel weer.”

Ze liep de voortent uit om naar de sanitaire ruimte te gaan en ik liep naar de slaaptent om te zien of Willie alweer terug was in het rijk van de levenden. Ik ritste het slaapgedeelte open en zag dat ze zich net aan het uitrekken was.

“Goedemorgen, prinses! Ik heb het ontbijt klaarstaan. Kom je?” vroeg ik. Nog voordat ze kon antwoorden, hoorden we een keiharde gil van buiten. Ik stond meteen op mijn benen en rende de tent uit in de richting van de sanitaire ruimte. Ik rukte de deur open en zag Eline met betraande ogen voor de spiegel staan.

“Moet je eens zien wat hij me heeft aangedaan!” zei ze snikkend en viel huilend in mijn armen. Ik pakte haar beet, sloeg een arm om haar schouder heen en nam haar mee terug naar de tent, waar Willie bezorgd in de voortent stond.

En die zich kapot schrok toen ze de keel en het gezicht van Eline zag en begon spontaan te huilen. Ze sloeg haar armen om de hals van Eline heen en probeerde haar te troosten.

Ik sloeg op mijn beurt de armen om beide meiden heen en sprak sussende woorden. Na een poosje hield Eline op met snikken richtte haar hoofd op en zei: “Als jij er niet was geweest gisteravond, Mucike, dan weet ik niet wat er gebeurd zou zijn. Je bent zo’n goede vriend! Ik hou echt van je!”

“Ik ook,” voegde Willie eraan toe, “en we gaan je echt missen het komende collegejaar, lieverd!”

“Ik zal nog wel bij jullie op bezoek komen in Utrecht, hoor! Maar inderdaad, het komende collegejaar zal het voor ons alledrie anders en dus wat vreemd zijn in het begin. Maar jullie hebben elkaar ten minste nog. Ik zal in mijn uppie in Rotterdam studeren want er is niemand in de klas die ook naar Rotterdam gaat. Gelukkig heb ik al een kamer, enne… die is bij de tante van Josie!”

“Wat!!” riepen ze allebei, “bij de tante van Josie? Hoe komt dat nou zo ineens?”

“Nou, dat is een lang verhaal en dat vertel ik jullie nog wel eens. Maar ik wil eerst even weten van Eline of ze er nu anders over denkt en ze toch aangifte wil doen van aanranding.” Ik keek Eline aan om te zien of ze van gedachten was veranderd.

“Ik zou wel willen, maar ik weet niet eens wie die vent was. En ik ken alle vriendjes van onze klasgenotes. Misschien is die met iemand meegekomen, ik weet het niet.”

“Ja, daar zeg je zowat,” reageerde Willie, “en als er een breed politie onderzoek van zou komen, dan zal de aap ook uit de mouw komen over ons toga-feestje. En of dat dan zo bevorderlijk is voor de zaak van Eline, is maar de vraag. Maar als Eline aangifte wil doen, dan steun ik haar natuurlijk!”

Ik keek Eline aan: “Zeg het maar, Eline. Wij staan pal achter je, wat je ook doet.”

“Laten we eerst maar gaan ontbijten,” zei Eline, “ik heb eigenlijk wel honger gekregen. Dan kan ik er even over nadenken, okay?”

“Okay! Ik heb de tafel bijna klaar. Geef me nog een paar tellen en dan kunnen we eten,” en ik ging verder met het voorbereiden van het ontbijt.

Nadat we zwijgzaam het ontbijt hadden opgegeten, liep ik met de vuile bordjes, kopje en messen naar de sanitaire ruimte om ze ven af te wassen. De meiden konden dan in alle rust even met elkaar praten en Eline kon dan eventueel tot een besluit komen.

Toen ik de voortent weer binnenging, zag ik niemand maar hoorde ze wel in de slaaptent met elkaar praten. Ik borg eerst de spullen op en liep toen naar de slaaptent en ritste hem open. Ik zag Eline in de armen van Willie liggen. Ze keek me aan en zei dat ze nu geen aangifte ging doen. Ze wilde er eerst met haar ouders over hebben en ook uitzoeken wie die vent nu eigenlijk was. Ik zei nogmaals dat ik haar steunen zou in welk besluit ze dan ook zou nemen.

Ze stond op en zei toen: “Ik wil deze fijne tijd er niet door laten verpesten en wil nog een paar leuke dagen met jullie hier op de camping doorbrengen. Zullen we maar een wandelingetje gaan maken?”

De wandeling duurde al gauw een uurtje of twee, want hoewel het bos waar de camping stond niet zo groot was, konden we ook nog het dorp in om een beetje te flaneren. Het was het begin van de laatste week die we samen doorbrachten en waarin we genoten van het goede weer en van elkaars gezelschap.

En uiteraard seksten we nog veel met elkaar tijdens die week, waarna we uiterst ontspannen naar huis gingen. Eline en ik op de fiets en Willie met de tent in de auto van haar vader.

Terugkijkend op mijn eindexamenjaar kan ik niet anders zeggen dan dat het een belangrijk jaar was in mijn leven. Behalve dat ik toen mijn HBS-diploma haalde, heb ik ook ervaren hoe het is om met anderen op een gelijkwaardige basis samen te werken en jezelf voor anderen in te zetten zonder daar zelf direct profijt van te hebben.

Daar heb ik in mijn loopbaan veel aan gehad ondanks dat ik veel te maken had met lieden die een wat egoïstischere werkwijze hadden.

De examenfeesten waren in ieder geval een waardige afsluiting van mijn middelbare schooltijd. En ik kon niet wachten tot het nieuwe hoofdstuk van mijn leven zou gaan beginnen….