Met een ontzettend trots en heerlijk gevoel jaag ik mijn sleutel in de daarvoor bestemde opening van mijn appartement. Zojuist heb ik Monique thuisgebracht na een avond en een ochtend van ongekend seksueel genot. Ik loop naar binnen en ga op de bank zitten en denk terug aan wat ik beleefd heb. Na de heerlijke avond hebben we in de ochtend nog een keer van haar genoten ook al was het minder intens dan wat ik de avond daarvoor beleefd had. Het avontuur tegen de spiegel is mij het meest bijgebleven niet alleen omdat er een totaal onbekend bloedmooie jonge vrouw bij betrokken was maar vooral omdat ik opnieuw bezoek gekregen heb van een geestverschijning terwijl Anke mij pijpte. Ik weet nog precies wat er tegen mij gezegd is. Voorbestemd, vrouwen ontmoeten en op reis gaan. Ook Monique speelt daar een rol in, zei de stem. Ook al voel ik mij uitgeput de gedachten aan de beelden van de afgelopen 24 uur verhogen opnieuw mijn opwinding. Ik weet wat ik ga doen. Ik moet lezen, veel lezen en sta op om het dagboek te gaan pakken.

Ik open het dagboek en lees een paar stukken. Een ervan gaat over de uiteenzetting van Simon over de stijl van de woning. Ze beschrijft wat Simon haar vertelt en dat zij zijn grote inspiratie is. Tekeningen worden besproken zonder dat ik ze zie en ik probeer mij een beeld te vormen van wat ik van de woningen ken en wat zij beschrijft. Zo lees ik een stuk over de grote hal in de middelste woning en ik lees het volgende:

“Waarom heb je in deze hal aan de bovenkant een vierkant blokje getekend met lijnen naar de zijkanten lieverd. Ik bedoel dit vierkantje hier precies in het midden.” Ik weet onmiddellijk waar zij het over heeft want dat was mij ook al opgevallen. “Dat, mijn lieve toekomstige echtgenote is een iets wat mij ook bezighoudt. Ik zie het in mijn dromen vooral wanneer ik aan jou denk. Een trap is een vorm om twee ruimtes met elkaar te verbinden. Die trap, leidt naar onze toekomstige slaapkamer zie ik het als een soort van heilige plaats. De plek boven de deur symboliseert het centrum van de vrouwelijkheid, althans dat is het visioen wat ik daarbij heb. Waarom het vierkant is dat weet ik niet, waarom ik de lijnen naar de ander ruimte heb getekend weet ik ook niet maar het voelt als een verbinding tussen iets wat zich ooit gaat openbaren. Ik vind het mooi en ben benieuwd hoe het eruit ziet wanneer het af is.”

Ik lees het stuk een paar keer en probeer mij een voorstelling te maken van wat Simon zag of welk visioen hij heeft gezien. Ook ik vind het vreemd en voelde instinctief aan dat dit iets wat bij het huis hoort terwijl Sjoerd nog voorstelde om het dicht te smeren. Ik maak een innerlijke aantekening om dit nog een keer met Sjoerd te bespreken.

Dan volgt er een stuk over de aanstaande bruiloft. Charlotte blijkt een afspraak te hebben met de moeder van Simon. Het wordt een gesprek tussen vrouwen onderling. Ik lees.

Ben jij al klaar voor de nadere ontmoeting met mijn moeder. Ze wil je dolgraag wat beter leren kennen. Ze is behalve de moeder van Simon ook een dokter wat op zich al bijzonder is want vrouwelijke artsen zijn er gewoon nog niet veel. Ik ben bloednerveus, heb haar al wel een paar keer gesproken, maar nog nooit echt als vrouwen onder elkaar. Ze is heel formeel en beleefd en eigenlijk precies het tegenovergestelde van mijn eigen moeder. Het contact met mijn moeder is ondertussen gelukkig een stuk beter. Ook heb ik binnenkort een afspraak samen met Simon en de twee andere bewoners van de drie woningen. Een van hen komt uit een familie van bankiers en de andere is notaris, echte notabelen dus. Ook die mannen gaan binnenkort met een vrouw trouwen, maar wie dat zijn weet ik nog helemaal niet. Daar komt dan bij dat ik ook nog naar school moet en hoop binnenkort als kinderjuf een opleiding te gaan beginnen. Kortom, er gebeurt veel maar nu moet ik mij klaarmaken voor een middag met mevrouw Kinkelaar.

Mijn moeder is alleen thuis wanneer ik thuiskom en ze neuriet in de keuken. Ze weet wat de bedoeling is en ze lacht bemoedigend. “Laat je niet gek maken door die rijkelui lieverd”, zegt ze met een lieve glimlach. Ik heb zin om haar te knuffelen en loop naar toe en sla mijn armen om mij heen. Ik voel haar vrouwelijke vormen onder haar kleding en ze verstijft. “Charlotte, doe niet zo gek, je bent 17 jaar.” Ik kijk haar aan met een vragende blik van, nou en? Dan laat ik haar los en hol naar boven waar ik mij omkleed in iets netjes. Niet mijn zondagse kerkkleding, maar gewoon een nette witte jurk een gepoetste schoenen. Ik kam mijn haar en kijk naar mijzelf. Daar sta je dan Charlotte, mooie jonge vrouw lijkt mijn spiegel tegen mij te zeggen en ik schud even met mijn hoofd om de woorden weg te duwen ook al is er niets mis mee. Daarna loop ik naar beneden. Ik heb een heel klein lief boeketje van kleine bloementjes bij me en dan ga ik op stap. Mijn hartje klopt in een veel hoger tempo en ik voel dat ik rode konen van de opwinding heb. Na een kwartiertje lopen kom ik bij het grote huis van Simon aan, open het hek naar de grote voordeur en klop met de klopper als teken dat ik er ben.

Ik word binnengelaten door een van de huishoudsters. Ze kijkt op mij neer en maakt me kleiner dan ik mij al voel. Weer zie ik mijzelf in een grote spiegel en dan vraagt de huishoudster of ik haar wil volgen. We lopen door een grote hal naar de achterkant van de woning, waar we via de buitendeur de tuin inlopen naar een groot thuishuis achter in de tuin. Daar wordt de deur voor mij geopend en mag ik binnenstappen. Ik sta in een grote ruimte en daar waar ik verwachte dat alles vol zou staan met allerlei handwerk dingen en zo, staar ik naar een grote bibliotheek gevuld met grote en dikke boeken. Op een stoel zit een hele charmante vrouw die ik wel ken van de kerk, maar omdat zij altijd vooraan zitten bestaat de begroeting meestal uit niet meer dan een knik.

Nu ik haar wat van dichtbij kan bekijken zie ik dat het een hele charmante mooie vrouw is. Ze is netjes gekleed, maar niet stijf. Ik loop naar haar toe en maak een kleine kniebuiging en geef haar het boeketje. “Och wat lief van je, dat had je niet hoeve doen. Hilde wil jij die binnen in een vaasje bij het raam zetten en ons dan de komende uren niet storen. Charlotte en ik hebben heel veel te bespreken vandaag.” Hilde knikt, neemt het boeketje over en verdwijnt. “Goed zo, nu dit achter de rug is gaan we ontspannen lieverd. Het feit dat ze mij lieverd noemt, vind ik raar, maar het doet geen pijn. Ik kan alleen maar knikken en ben nog stik verlegen. Ze staat op om een kopje thee in te schenken en geeft er een aan mij waarna ze op de ban gaat zitten. “Kom eens naast mij op de bank zitten schat dan kan ik je eens goed bekijken.”

Ik voel dat ik gekeurd word en ik bloos terwijl ik aan haar verzoek voldoe. Ik ga netjes op de bank zitten, benen tegen elkaar en met mijn handen houd ik het kopje vast. Al die tijd voel ik haar ogen en ik word er zenuwachtig van. Ik houd er niet van om bekeken te worden en helemaal al niet om in de belangstelling te staan. “Nou ik begrijp heel goed waarom Simon idolaat over je is. Je bent een bloedmooie jonge vrouw. Hij heeft het alleen maar over jou en toen hij ons vroeg of wij het erg vonden om jou een huwelijksaanzoek te gaan doen hebben hem alleen maar aangemoedigd. Je moet goed begrijpen Charlotte dat wij onze kinderen altijd hebben aangemoedigd om hun dromen na te jagen en niet terug te vallen op wat gebruikelijk is. Dus wij hebben onze zegen gegeven en hem ook aangemoedigd de huizen te gaan bouwen waar hij het al zo vaak met zijn vader over gehad heeft. Wat hij eenmaal in zijn hoofd heeft dat krijg je er moeilijk uit en daar moet je wel rekening mee houden zeker omdat dit voor vele gebieden geldt. Hij is een echte Kinkelaar.” Ik neem haar reactie tot mij en knik voorzichtig.

“Weet jij welke naam hij voor de huizen bedacht heeft lieverd?”, gaat ze verder. Ik schud opnieuw een nee en ze glimlacht lief. “Nou dan heb ik een nieuwtje voor je want hij wil ze Lusthof noemen of heb jij daar problemen mee.” Ik probeer de naam te plaatsen want ik weet eigenlijk niet wat lust is. Ik kijk haar een beetje onwetend aan en ze knikt begrijpend. “Weet jij wat een vrouwenarts is?” Weer een vraag waar ik het antwoord niet op ken alhoewel ik uit de relatie tussen de twee worden wel een idee heb maar meer ook niet.

Ze staat op en loopt naar de gordijnen van het theehuis en trekt ze dicht. Tegelijk doet ze het licht aan waarna ze naar de boekenkast loopt en een groot dik boek pakt. Ze komt opnieuw naast me zitten en legt het boek op haar benen. “Charlotte wat ik je nu ga vertellen is iets wat tussen jou en mij blijft. Daarnaast wil ik dat je eerlijk tegen mij bent oké, want dat wil ik naar jou toe ook zijn. Ik wil dat je dit tegen mij zegt en niet weer met een knikje afdoet. Kunnen we dit afspreken?” Ik voel haar warmte en haar oprechtheid. Het is de verlegen onzekerheid die mij parten speelt niet wetend welke kant zij opgaat. Met moeite kijk ik haar aan en heel voorzichtig geef ik antwoord, “ja mevrouw.”

“Goed en dan ben ik vanaf nu af aan Wilhelmina voor je, want zo heet ik. Mijn man en ik zijn niet zo van de elitaire wereld, deels omdat hij dingen ontwerpt en deels omdat ik, als arts mensen moet leren kennen en mij in hen moet verdiepen. Daarbij probeer ik de afstand zo klein mogelijk te maken omdat we daar beiden baat bij hebben, snap je dit?” “Ja mevr, ehh Wilhelmina.” Het antwoord klinkt zacht, maar ik durf toch die stap te zetten. Bemoedigend legt zij haar hand op mijn been en ze knijpt er zachtjes is, een vorm van genegenheid die mij totaal onbekend is.

“Laat ik beginnen met iets over mijzelf te vertellen. Ik kom uit een artsengezin, mijn vader was arts, mijn opa was arts en zo kan ik nog wel wat generaties verder gaan. Historisch gezien zijn er niet zoveel of heel weinig vrouwelijke artsen en al helemaal weinig vrouwen die iets weten over een aantal specifieke vrouwelijke lichaamsonderdelen. Dat is triest maar waar. Gelukkig komt er langzaam verandering in, maar we zijn nog lang niet waar wij willen zijn. In mijn stellige overtuiging zijn vrouwen en mannen gelijkwaardig aan elkaar en is de vrouw niet ondergeschikt aan de man. Maar we zijn wel verschillend en de vrouw is wellicht het moeilijkst te begrijpen.” Ik luister geboeid naar haar woorden.

Ze slaat het boek open en ik kijk naar een verfijnde tekening van een soort van opening met lippen of iets dergelijks. Doordat er vage lijnen van benen bij getekend zijn vermoed ik dat dit de plek is tussen mijn eigen benen. Een plek die ik zelf niet kan zien, maar niet als ik een spiegel zou gebruiken, iets wat tot dan nog niet in mij was opgekomen. “Dit is een gedetailleerde tekenen van een vagina, Charlotte en deze plek is DE toegang tot jouw lichaam, tot jouw leven. Het is jouw bron. Door mannen toe te laten bestaat de kans dat je zwanger wordt doordat het zaad van de man zich verenigd met jouw eicel. Iedere maand maakt een eicel zich in jouw lichaam los en wacht zij totdat mannelijk zaad zich ermee verenigd. Gebeurd er niets dan wordt die eicel afgestoten wat we de maandelijkse stonden noemen.”

Ze wacht even en kijkt mij aan terwijl ik met rode oortjes geboeid zit te luisteren. Wilhelmina vervolgt. “Dit is het machtscentrum van de vrouw. Dit centrum is gevoelig en gevoelloos tegelijk afhankelijk van wat het doorstaat. Bovenaan, daar waar de lippen bij elkaar komen zit en klein rond knopje. We noemen dit de clitoris en het strelen van de clitoris brengt de vrouw in een staat waardoor de vagina zich opent en het de man prettiger kan ontvangen.” Ze slaat een paar bladzijde om en laat een tekening zien van een recht overeind staande stam. Ik herken het gelijk want dit was het ding dat Simon mij van zichzelf heeft laten zien. “Dit is de penis en die brengt de man als hij opgewonden is bij de vrouw naar binnen. Wanneer hij klaarkomt, schiet hij zaad via deze kleine opening bij de vrouw naar binnen in de hoop dat een van zijn zaadjes het betreffende eitje vindt, daarmee samensmelt waardoor je zwanger raakt en na 9 maanden een kind gaat baren.”

Ze slaat een bladzijde terug en ik zie hetzelfde ding of de penis nu in slappe toestand tussen twee ballen hangen of liggen. “Mannen raken snel of makkelijker opgewonden waardoor hun geslacht stijf wordt en het zich klaarmaakt om een vrouw te betreden, maar als de vrouw niet opgewonden is of er niet voldoende met de clitoris gespeeld is dan kan het bij de vrouw pijn doen en daar wringt hem de schoen Charlotte. Het moet geen pijn doen, het moet fijn zijn. Vrouwen zijn zo veel gevoeliger dan mannen dat dingen als sfeer, romantiek, liefde en verlangen net zo belangrijk zijn dat de vrouw haar man wil binnenlaten. Het verschil tussen het openen van je benen en je man toelaten omdat jij naar hem verlangt, is zoveel groter en mooier dan wanneer je je benen opent omdat hij het wil en jij er niet klaar voor bent. Dan smelt de liefde samen met de lust. Lust is het verlangen om iets aan je partner te geven omdat jij het wilt, maar begrijp me goed dat je de lust ook kan beleven zonder liefde. Lust is iets om van je partner te verlangen omdat jij het wilt. Het is geven en nemen en niet eenzijdig nemen.”

Ik luister aandachtig en begrijp meer dingen niet dan wel. Het gesprek met mijn moeder komt terug omdat zij mij vertelde dat ik moet doen wanneer de man zin in heeft in…in mij eigenlijk. Het klinkt bizar, maar ik begrijp dat ik de man moet toelaten en niet andersom. Ik voel me ook een zekere opwinding bezit van me nemen en ik vind het allemaal heel erg spannend. Wilhelmina gaat door. “Mannen en vrouwen zijn ook in staat om klaar te komen en te genieten van elkaar zonder dat de penis in je vagina wordt toegelaten. Je kan zelfs van jezelf genieten wanneer je alleen bent. Vertel me eens Charlotte, speel jij wel eens met je vagina en zo ja wat voel je dan.” Ik schrik van de vraag en voel dat ik een knalrode boei heb waarmee ik wellicht meer van mijzelf weggeef dan ik zou willen. “Je hoeft je niet te schamen Charlotte want ik speel heel graag met mijzelf en ik kan heerlijk van mijzelf genieten hoor.”

Zonder dat ik iets kan zeggen staat Wilhelmina op en trekt ze aan de ceintuur van haar jurk die daardoor gelijk openvalt. Ik zie dat ze vreemde kousen draagt die met een gordel worden vastgehouden. De onderbroek die ze aan heeft, herken ik al helemaal niet. Gehaast trekt ze haar onderbroek naar beneden, gaat op de bank zitten en spreidt haar benen. Ik zie haar schaamhaar en ze overvalt mij ermee. “Charlotte ik wil je bijbrengen dat vrouwen juist ook mogen genieten en dat ze een lichaam hebben dat tot meer in staat is dan mannen te ontvangen. Je kan en mag van je eigen lichaam genieten.” Haar handen strelen haar dijen en dan raakt ze haar eigen vagina aan en ze slaakt een zucht. Ik herken dit heel goed want dit is wat ik ook voel wanneer ik mijzelf aanraak.

“Kom eens op je knieën voor mij zitten en kijk wat ik ga doen.” Ik doe het grote boek dicht en glijd van de bank af, nieuwsgierig geworden wat Wilhelmina van plan is te gaan doen. Ik zit nu op een korte afstand van de vagina van Wilhelmina. Zij glinstert van het vocht en staat een klein beetje open, precies zoals zij vertelde. Ik kijk er gebiologeerd naar. De vingers van Wilhelmina trekken haar vagina verder open en ik zie een knopje aan de bovenkant net zoals op van de tekening in het boek. Ik zie het rode vlees van haar innerlijke vrouwelijkheid en trekt haar spieren aan waardoor het vlees een beetje samentrekt als een soort zuigende mond. Haar vingers glijden door haar lippen en ik zie het vocht zich hechten aan haar vingers waarna ze deze laat rusten op haar clitoris. Ze kreunt en ik schrik ervan. Niet zozeer om wat ze doet, maar omdat ik mijn eigen opwinding ook weer voel. Dit is dus wat ik ook aan het doen ben wanneer ik alleen op mijn kamer ben.

“Ohhh Charlotte, dit is zo ontzettend lekker weet je. Ik kan hierdoor zo ontzettend van mijzelf genieten en er gaat geen dag voorbij dat ik niet aan mijzelf voel. Kom geef me je hand.” Haar hand komt los van haar clitoris en ze draait haar vingers zo dat ze een uitnodigend gebaar maakt. Aarzelend steek ik mijn hand uit en raken mijn vingers die van haar. Voorzichtig trekt ze mijn vingers in de richting van haar clitoris en het contact verbaast me. Alsof ik weet wat ik moet doen beweeg ik mijn vingers lichtjes heen en weer en onmiddellijk kreunt ze harder dan eerst. Ze grijpt mijn pols vast alsof ze bang is dat ik mijn vingers wil terugtrekken. De beweging van de vingers maken nu verschillende bewegingen en ik merk dat iedere beweging een iets andere reactie bij haar ontlokt. Dat ik mijn eigen vagina ook nat voel worden lijkt een logisch gevolg te zijn van wat ik bij haar doe. Ineens verstart ze, knijpt de hard in mijn pols en duwt ze haar vagina op mijn vingers. Ik beweeg nu zo vlug als ik kan en dan valt ze terug op de bank. Ze laat mijn pols los maar ik laat mijn vingers bewegen door de opening van haar vagina. Ze voelt ontzettend nat.

Ik blijf mijn vingers lichtjes bewegen en haar opwinding is nog lang niet verdwenen. Haar hand strekt zich opnieuw uit en ze raakt mijn kin aan. Ik ruik de vochtigheid op haar vingers, maar haar vingers duwen mijn hoofd omhoog. Ze kijkt me aan en ik zie een heel andere vrouw dan aan het begin van dit bezoek. “Kom eens naar mij toe en ik volg haar hand en kom overeind, min of meer gevangenzittend tussen haar benen. Onze gezichten komen dichterbij en ze fluistert, “Dat heb je heerlijk gedaan en dit was niet de eerste keer dat je een vagina hebt aangeraakt is het niet?” Ik knik zachtjes en antwoord, “Ik heb sinds ik Simon beter heb leren kennen gevoelens die ik niet kan plaatsen, ze lijken te worden veroorzaakt door een jeukend gevoel die ik ervaar op de plek waar de vagina zit dus ik vermoed dat het daarvan komt.” Ze glimlacht en komt met haar gezicht nog dichter bij dat van mij.

“Ik ben zo blij om dat te horen.” Ze heeft de woorden nog niet uitgesproken of haar lippen raken die van mij. Er gaat een schok door mij heen en ik weet niet wat ik moet doen. Moet ik schrikken en mij terugtrekken of moet ik haar laten voelen dat ik het ook boeiend vind. Onze lippen liggen tegen elkaar en ik blijf zitten waar ik zit. Ineens voel ik een klein tikje van een tong die tegen mijn lippen aanduwt. Ik kan niet anders dan haar binnenlaten en ik open mijn mond voorzichtig een beetje. Dan dringt haar tong bij mij naar binnen en ik geef mij over. Dit voelt zo anders, zo veel vrouwelijker. Ik kom haar tegemoet en rustig vinden onze tongen elkaar. We tasten elkaar af.

Wilhelmina komt meer overeind en ik weet haar te volgen. Ze slaat haar armen om mee heen en ik…ik doe hetzelfde bij haar. Er is geen schaamte en is honger, honger om elkaar te ontdekken. Dat haar handen over mijn borsten gaan verbaast me niets meer. Ik volg haar hand en doe hetzelfde bij haar. Ze laat haar handen naar beneden zakken en trekt mijn jurkje omhoog. Gewillig strek ik mijn armen, een handeling waarbij onze monden toch even alleen verder moeten leven, maar gelukkig niet voor lang. Ik sta in een bustier en onderbroek voor en voel me niet naakt. Ik ben niet naakter dan zij, we zijn elkaars gelijken. Weer vinden onze monden elkaar. Ik voel gefriemel op mijn rug en dan schiet mijn bustier los. Ik wil mij bevrijden van mijn borsten gevangenis, wil me aan haar laten zijn, me vrij of vrijer voelen. Onhandig doe ik hetzelfde bij haar. Wanneer deze kledingstukken hun weg naar de grond gevonden hebben slaan we de armen om elkaar heen en smelt de warmte van mijn borstvlees samen met die van haar.

Ademhalingen gaan sneller, gejaagder, de opwinding giert door mijn lichaam. Ik kan niet bevatten wat me overkomt of wat ik aan het doen ben maar het kan nu even niet schelen. Ik voel haar lichaam net zoals zij die van mij voelt. Hongerig opgewonden zoeken twee paar handen naar het genot dat in ons borrelt. Weer volg ik haar handen en ze glijden over mijn rug naar beneden. Het elastiek van de onderbroek wordt getest en een hand glijdt over mijn billen, kneed mijn billen waardoor onze onderlichamen tegen elkaar aanduwen alsof we een verbinding zoeken die er niet is en ook nooit zal zijn. Dit is vrouwen onder elkaar en het gebrek aan mannelijk geslacht wordt goedgemaakt doordat we alleen maar oog hebben voor elkaar. Ik kneed haar billen net zoals zij die van mij kneedt. Een hand glijdt verder en mijn onderbroek wordt naar beneden getrokken. Ik wiebel ongeduldig om het kledingstuk van mij af te schudden. Ik wil naakt zijn voor haar en haastig stap ik uit het kleinood.

We draaien onbewust een halve slag en met een haast soepele beweging duwt Wilhelmina mij op de bank, mijn val brekend doordat ze mij vasthoudt, Automatisch spreid ik mijn benen wijd en zo lig ik in vrijwel dezelfde positie waarin Wilhelmina enen hiervoor ook lag. Ze zoent we weer terwijl haar handen mijn borsten kneden en strelen. De aanraking van mijn tepels stuurt signalen naar mijn vagina. Ik voel me opgewonden. Wanneer ze mijn mond loslaat, kijkt ze mij aan.

“Vertrouw je mij?”, vraagt Ze. Ik weet niet hoe snel ik moet knikken terwijl een ja mijn mond verlaat die als een gesproken getuige in de lucht blijft hangen. Ze geeft me weer een kus en zoent me verder, over mijn kin naar mijn hals, schouder en weer een beetje omhoog, dan weer naar beneden. Al die tijd strelen haar vingers mijn tepels en ik kreun aan een stuk door een constante tinteling in mijn vagina herinnert mij eraan dat het lekker is. Haar mond zakt verder en komt bij de bovenkant van mijn borst. De spanning in mijn borsten is te snijden. Ze zijn gespannen en haar warme mond maakt me gek. Ik leg een hand op haar hoofd en streel haar zachtjes als een teken dat ik het lekker vind en dat het goed is.

Ze kijkt me aan in een mix van genegenheid, verlangen en iets van lust. Voor het eerst zie ik lust bij een vrouw en ik kan het niet bevatten, kan het niet vasthouden, maar het is er wel. Ineens laat ze haar mond op een van mijn tepels vallen en ik kom van schrik en opwinding overeind. Nieuwe sensaties razen door mijn lijf en ik bijt op mijn hand om de schrik en opwinding te kanaliseren. Ik weet niet wat en vooral niet wat er in mij gebeurt. Haar tong flitst over mijn tepel en een constante stroom van signalen dendert naar mijn vagina. Ik moet zeiknat van de opwinding zijn, precies zoals Wilhelmina vertelde. Dat ik dit met een vrouw deel, die bovendien binnenkort mijn schoonmoeder wordt deert me niet. Ik kreun luider en gejaagder zeker wanneer haar mond van de ene tepel naar de andere schiet. Ik sta in brand en lig met mijn vagina te draaien als een naar aanraking verlangende jonge vrouw. Haar mond vervolgt haar weg naar beneden. Kusjes over mijn buik en mijn navel ervaar ik als gekriebel. Haar handen vinden opnieuw mijn net gelikte spenen op mijn borsten en het ermee spelen gaat door.

Ik voel de ademhaling van haar mond op mijn huid en ze zakt steeds verder. Ze blaast warme lucht aan de bovenkant van mijn schaamhaar en de warmte vindt een weg ertussendoor. Ze gaat toch niet, ze zal toch niet. Het schiet door mijn hoofd, maar tijd om een antwoord te vinden krijg ik niet. Haar mond glijdt over mijn vagina en ze blaast opnieuw lucht over dit deel van mijn naar aanraking hunkerende lichaam. “Ohhh wat lekker, wat doe je met mij?” Het blazen stopt en dan voel ik haar tong tussen mijn schaamlippen naar boven glijden en zuigt ze zich vast op mijn clitoris. Ik schrik van deze plotselinge aanval en kreun luid, misschien te luid. Haar tong flitst over mijn knopje en er gaan ongekende sensationele golven van genot door mijn lichaam. Alles lijkt met elkaar in verbinding te staan, alles voelt prettig, nee zalig.

Ze laat mijn clitoris weer los en haar lippen en mond zuigen aan mijn vagina. Met lange halen likt ze over de volle lengte van mijn geslacht om zich dan weer even vast te zuigen op mijn clitoris. Ik geef me over en voel dat er zich iets los, gaat maken in mijn lichaam. Het is een soort van stuwmeer dat als een golf steeds groter wordt en dan uit elkaar spat. Mijn spieren trekken zich samen en geven zich over en weer krijg ik dat heerlijke intense gevoel dat door mijn lichaam spoelt en kom dan langzaam tot rust. Wilhelmina is inmiddels gestopt en kijkt mij verlekkerd aan. Schaamte kruipt mijn lichaam binnen en ik sla mijn handen voor mijn ogen. Wat heb ik gedaan, wat is er met mij gebeurd.

Vlug komt Wilhelmina omhoog en ze houdt me vast en ik klamp mij aan haar vast. Ik kom tot rust en dan fluistert ze. “Dit noemen we nu een orgasme of ook wel klaarkomen. Zowel mannen als vrouwen kunnen zit beleven. Bij de man in de vorm van zaad dat uit zijn penis schiet bij de vrouw gebeurt dit onzichtbaar in jouw lichaam. Dat is wat je voelt wanneer je opgewonden bent, wanneer je lichaam zich echt klaarmaakt om de man te ontvangen. Het probleem is dat we in een dergelijke mannenwereld leven dat dit nog bij vrijwel niemand bekend is. Mannen bekommeren zich niet om de gevoelens van de vrouw. Heeft je moeder je ooit iets verteld?”

Ik kleine zinnetjes vertel ik haar wat mijn moeder mij laatst vertelde. “En dat is precies de reden waarom ik je hier heb uitgenodigd. Wij hebben onze kinderen en dan meer de jongens nog dan de meisjes, zo opgevoed dat ze respect moeten hebben voor de vrouw. Niet iedere vrijpartij hoeft te betekenen dat je gelijk zwanger raakt. Er zijn sinds kort condooms op de markt die man om kan doen waardoor je wel kan vrijen, maar dan wordt het zaad in het condoom opgevangen. Deze nieuwe condooms zijn sterker en flexibeler en maken dat het gevoel het gevoel blijft. Als arts kan ik gelukkig makkelijk aan deze condooms komen, maar daarover later meer.”

Er brandt een vraag op mijn lippen en ik stel hem toch voorzichtig. “Weet Simon hiervan, van wat wij doen?” Wilhelmina kijkt mij aan glimlacht liefjes. “Simon weet van de vrij open manier waarop en hoe wij over vrijen en seks praten dus hij zal heus wat vermoeden maar wat wij precies gedaan hebben blijft tussen ons maar niet als jij het hem wil vertellen. Je moet weten wat ik geen idee had dat dit ging gebeuren, maar nu ik je eenmaal geproefd heb en gevoeld heb, echt gevoeld heb Charlotte, hoe je genoten hebt, ben ik nog blijer dat hij jou als vrouw gekozen heeft. Ik hoop oprecht dat jullie zoveel verschillende manieren van vrijen ontdekken dat het veel meer brengt dan alleen met gevoel te hebben dat je er bent om de man te dienen en te bedienen. Ik vind het oprecht triest wat jij van je moeder gehoord hebt. De maatschappij zal ooit veranderen, maar dit gaat veel te langzaam naar mijn zin. Over jou hoef ik mij geen zorgen te maken dat heb ik net gevoeld.”

Het is even stil en dan durf ik nog een vraag te stellen. “Zou ik dit ook een keer bij jou mogen doen Wilhelmina. Ik bedoel, ehhh ik wil graag leren je vagina te likken en te proeven en voelen wat dit met jou doet.” Waar ik het lef vandaan haal weet ik niet maar ik stel de vraag sneller dan dat ik hen door mijn rationele hersenhelft heb kunnen halen. Wilhelmina lacht en ik zie haar ogen oplichten. “Natuurlijk Charlotte, natuurlijk maar niet nu, niet vandaag.” We laten elkaar los uit onze omhelzing en nog een keer zoenen wij elkaar, een zoen waarbij ik toch een stukje van mijzelf proef. Hierna staan we op en kleden we ons zwijgend weer aan. Wilhelmina loopt naar de boekenkast en pakt er een boek uit die zij aan mij overhandigt. “Dit is een van de eerste romans waarin over een vorm van vrijen wordt gesproken. Het is Madame de Bovery van Gustave Flaubert. Ik wil je vragen om dit stiekem te lezen. Ik zeg stiekem want in de ouderlingen van de kerk zullen dit boek eerder op een brandstapel gooien dan toestaan dat het gelezen wordt. “

Nadat wij ons hebben aangekleed lopen we samen het theehuis uit langs de woning naar het hek dat ik eerder vandaag geopend heb. Beleefd maak ik een kleine buiging zoals het hoort en dan nemen we afscheid van elkaar. Het boek zit in een tasje zodat het niet opvalt en zo loop ik terug naar huis. Ik voel me zoveel wijzer en rijker en kan haast niet geloven wat ik heb meegemaakt. Wanneer ik thuiskom loop ik ongezien naar mijn kamer waar ik mijn belevenissen van deze dag in het dagboek opschrijf. Zowel mijn dagboek als het gekregen boek berg ik goed op want ik realiseer mij dat alle ontboezemingen gevolgen kunnen hebben wanneer de woorden in andere of verkeerde handen vallen.

Dus dagboek, ik heb weer een pagina aan mijn leven mogen toevoegen, een blanco bladzijde is gevuld met een belevenis die ik achteraf niet had willen missen. Ik kan niet wachten tot we getrouwd zijn. Ik ben zo dankbaar dat ik het genot in mijzelf heb mogen ontdekken en juist het feit dat het kan en mag, maakt mij opgewekter dan ook. Tot een volgende dag of nieuwe blanco bladzijde.”

Ik kijk voor mij uit naar en stop met lezen. Weer is er een stukje van de puzzel gelegd, weer heb ik het gevoel dat er steeds meer duidelijk wordt. Ik hoor de stemmen van gisteravond opnieuw. Het zijn flarden van voorbestemd, Monique of is het Aphrodite en zelfs op reis gaan. Het verhaal over de lijnen boven de slaapkamer en de gevoelens die Simon daarbij heeft. Het is veel erg veel allemaal en ik voel een vermoeidheid opkomen. Het is opwindend uitputtend geweest en heb voor mijn gevoel zoveel gekregen als dat ik gegeven heb. Wat gaat Charlotte nog meer prijsgeven en wie zijn de andere twee bewoners van de Lusthof. Het zijn alleen maar vragen waar ik nu nog geen antwoord op krijg. Morgen ga ik eerst naar Sjoerd om de plannen nog een keer goed door te nemen.