Terug in Ryans kamer begin ik mijn spulletjes en kleren samen te rapen en in mijn koffer te proppen. Hoe eerder ik dit achter de rug heb, hoe beter, zodat ik me de rest van de vakantie kan lam zuipen om daarna de confrontatie met Kristof aan te gaan.
“Leen, wat doe je?”
“Dat lijkt me duidelijk, mijn koffers pakken.”
“Wacht. Doe dit niet.”
“Maak het niet moeilijker dan het al is, Ryan. Ik denk dat we hier beter mee stoppen.” Ik vermijd het hem aan te kijken.
Ryan doet een stap naar voor en komt vlak voor me staan. “Volgens mij wil je me nog altijd.”
Ik schud mijn hoofd. “We kunnen hier niet verder mee gaan.”
“Maar je wilt het wel.”
Ik zwijg en bijt op mijn lip. Ik doe mijn uiterste best om mezelf onder controle te houden, maar de drang hem aan te raken is onhoudbaar.
“Wat ik voel doet er niet toe,” zeg ik zacht. Natuurlijk wil ik hem nog altijd, maar ik besef meer dan ooit dat het tussen ons moet eindigen. En hoewel ik spijt heb van de manier waarop, het blijft onvermijdelijk.
“Fout, dat is alles wat ertoe doet.” Ryan pakt mijn bovenarm beet en houdt me vast.
“We moeten weer verder met ons normale leven, Ryan. Ik dacht dat we het daarover eens waren.”
“Ik weet dat ik dat gezegd heb. Maar dat was dwaas van mij. Ik kan het niet. Ik wil tijd met je doorbrengen. Naar je luisteren, met je praten. Een leven met je opbouwen dat veel verder gaat dan die geweldige momenten die we samen in bed hebben doorgebracht. Alsjeblieft, Leen, gun me nog een paar extra dagen.”
“Je moet ons vergeten,” probeer ik hem wanhopig te overtuigen. Want het alternatief maakt me doodsbang.
“Nee,” zegt Ryan luid en duidelijk. “Nee!” In een vlotte beweging trekt hij zijn T-shirt over zijn hoofd uit en gooit het op de vloer. Het zien van zijn gespierde bovenlichaam brengt me in de war. Mijn hoofd tolt en vult zich met verlangen. Snel kijk ik naar het shirt dat op de grond ligt.
“Wat doe je?”
Als antwoord trekt Ryan me naar hem toe. “Ik wil je niet vergeten, Leen. Ik wil je. Helemaal opnieuw. Ik verlang naar het geluid van je stem, het gevoel van je aanraking, de zachtheid van je lippen. Ik weet dat je steeds hebt gezegd dat dit iets tijdelijks was, maar sinds die eerste keer ik je zag, spook je de hele tijd door mijn hoofd. Ik kan het niet helpen, Leen, maar niemand heeft me ooit zo gek gemaakt van behoefte en verlangen.”
Zijn ogen dringen diep tot me door. “En ontken niet dat jij dat geweldige verlangen ook niet voelt. Ik zie het in je ogen, telkens je me aankijkt. Je wilt me. Je… Wilt… Me.…”
Nog voor ik kan reageren, duwt hij zijn lippen tegen de mijne.

Een paar seconden lang bevriest mijn hele lichaam. Ik weet dat ik me hiertegen moet verzetten, dat ik hem duidelijk moet maken dat het over is tussen ons. Maar ik kan het niet. De aantrekkingskracht tussen ons heeft gewonnen. Mijn ongehoorzame lichaam heeft gewonnen. Ik beantwoord zijn aanval en duw zijn mond open met harde, hongerige kussen. Automatisch glijden mijn handen naar zijn borst. Niet om hem weg te duwen, maar om hem te voelen. Mijn geplande verzet smelt volledig weg. Mijn verlangen is te sterk om te weerstaan. Al het schuldgevoel is verdwenen en het maakt me niets meer uit. Ik heb nog nooit zo het gevoel gehad dat ik leef als wanneer Ryan zijn lippen op de mijne drukt. Hij heeft me tot leven gewekt met lust. Een lust die zo wild aanvoelt dat ik er volledig door overspoeld wordt. Niets zal me nog tegenhouden om het verbodene te pakken. Want iets wat zo goed voelt als dit, kan toch niet verkeerd zijn?

Ryan grijpt de zoom van mijn kleedje vast en trekt het in een snelle beweging over mijn hoofd. Even staren we elkaar hijgend aan, daarna storten we ons opnieuw op elkaar. Zoenend maakt Ryan mijn beha los en trekt hem van mijn lichaam. Ik sla mijn armen om zijn nek, terwijl hij met zijn handen mijn borsten begint te kneden. Mijn tepels worden hard onder zijn aanraking. Zonder nog verder na te denken duw ik Ryan naar achter tegen de muur en beginnen we elkaar weer ruw te kussen. Mijn handen dwalen af naar onder en trekken ongeduldig aan de knoop van zijn broek. Eens open, duw ik die tezamen met zijn short naar beneden, ver genoeg om zijn erectie te bevrijden. Ik voel hoe die tegen de binnenkant van mijn dijen vrij springt. Het stemmetje van mijn geweten, dat mij probeert te overhalen hiermee te stoppen, wordt de mond gesnoerd door mijn groeiende verlangen. Ik heb geprobeerd het te weerstaan, echt waar. Ik heb het zo hard geprobeerd, maar ik wil hem. Ik heb hem nodig.
Ryan schuift de stof van mijn slipje opzij en brengt zijn pik tot voor mijn opening. In een soepele beweging glijdt hij bij me binnen. Ik hou mijn adem in en druk mijn nagels in zijn schouder. Dit is wat ik wil en nodig heb. Het is al lang geen keus meer, enkel noodzaak.
Langzaam trekt hij zich terug en glijdt rustig opnieuw naar binnen, tot zijn volledige lengte bezitneemt van mijn kutje. Heel mijn lichaam omsluit zich rond hem, hunkerend naar de verbinding die we maken en de ontlading die niet lang op zich zal laten wachten. Het is of we elke keer weer een connectie maken. De hartstocht brandt uit onze lichamen en de geilheid is duidelijk in onze ogen te zien. Het verlangen naar elkaar heeft ons helemaal opgeslokt.
“Oh mijn god,” kreunt Ryan. Hij drukt zijn voorhoofd tegen het mijne. Steeds sneller begint hij in me te bewegen. Ik sla mijn armen strak om zijn nek, hij kan niet dichtbij genoeg zijn. Als het kan, zou ik in hem kruipen.
“Oh Ryan,” kreun ik.
“Jij bent van mij, voor altijd en ik zal je alles geven wat je nodig hebt.”
Tijd om over zijn woorden na te denken, krijg ik niet want zijn bewegingen worden steeds dwingender. Mijn heupen beginnen dan ook snel te schokken en de spieren in mijn vagina knijpen zich om hem samen.

“Rustig aan,” mompelt hij zachtjes met zijn lippen op de mijne, een stuk rustiger dan daarnet. Waarschijnlijk omdat hij weet dat hij me nu heeft. Bij Ryan zijn heeft me onverzadigbaar gemaakt. Het heeft seks intenser gemaakt, overdonderend.
“Ik wil het langzaam doen, dit keer.” Zijn helder ogen fonkelen vol verlangen en wanhoop. “Ik wil de tijd ervoor nemen en genieten van de momenten samen.” Hij gaat met zijn mond naar mijn nek en kust die zachtjes. Er gaat een vuurwerk van genot naar mijn kruis toe. Ik kreun luid en doe mijn ogen dicht, terwijl hij met zijn mond mijn huid verkend. Hij pakt met zijn handen mijn billen vast en tilt me op. Hij draagt me naar het bed, intussen lieve woorden fluisterend. “Ik ga je nooit meer laten gaan.”
Hij legt me op mijn rug en trekt mijn slipje naar beneden. Daar neemt hij alle tijd voor. Hij stelt mijn geduld zodanig op de proef dat ik begin te jammeren. “Alsjeblieft, schiet op,” hijg ik. Mijn ogen verkennen intussen zijn hele lichaam en nemen elk detail in me op. Zijn spieren zijn strak gespannen, zijn pik wijst staalhard naar voor, smekend en kloppend. Onbewust lik ik mijn lippen. Hij zet een knie in de matras en een hand naast mijn hoofd om zichzelf overeind te houden. Met een hand pakt hij zijn pik vast en draait hij met zijn natte topje over mijn klitje. Ik gil het uit en mijn lichaam kromt hevig. Het schreeuwt om penetratie. “Ryan, alsjeblieft.”
Hij kijkt me aan, zijn ogen vurig van verlangen. “Zeg me hoe graag je me wilt.”
“Ryan!”
“Zeg het me, Leen. Ik wil horen hoe graag je me wilt.”
“Ik wil je!” schreeuw ik.
“Meer…”
“Ik wil je meer dan ik ooit iets gewild heb in mijn leven.” Ik leg mijn handen op zijn schouders en hou hem vast.
“Ik wist het,” gromt Ryan. Hij duwt zijn bekken naar voor en duwt zichzelf diep in mij met een enkele stoot. “Je zorgt ervoor dat ik me levend voel.”
Ik glimlach. Maar wanneer ik de betekenis van mijn woorden besef, verstrak ik. Ik slik. Mijn gedachten dwalen af.
“Niet aan denken, denk alleen maar aan het hier en nu.”
Ryan vindt mijn lippen en kust me langzaam. Intussen beweegt hij zachtjes met zijn heupen, steeds weer in en uit me. Hij slaagt er in het verlangen in me weer aan te wakkeren. Op een of andere manier maakt hij telkens weer iets los in mij. Hij voelt me perfect aan en wakkert het vuur in me aan tot een echte vlammenzee. Onze lichamen werken in volledige harmonie samen, alsof we elkaar tot in het diepst van onze ziel kennen. We zijn vuur en benzine. De perfecte combinatie. De perfecte catastrofe.

We draaien ons om en ik zet me recht op zijn schoot. Zijn vingers klemmen zich vast in mijn dijbenen, zijn ogen kijken me aan terwijl ik hem langzaam bereid. Met een hand pakt hij mijn nek beet en trekt me naar zijn mond. Terwijl ik op en neer blijf wippen en met mijn heupen blijf draaien, kus ik hem alsof de wereld morgen niet meer bestaat. De gedachte dat dit min of meer zo is, is moeilijk om toe te geven. Want ooit komt de dag dat ik de waarheid onder ogen moet zien. Dat ik niet de zijne ben, maar van iemand anders.
“Leen,” gromt Ryan. Het is alsof hij mijn gedachten kan lezen. “Richt je op ons. Op dit.”
Ik schreeuw het uit van frustratie en begin heviger op en neer te bewegen. Op die manier duw ik de ongewenste gedachten weer naar de achtergrond. Ons liefdesspel heeft alle tederheid verloren en wordt uitzinnig. Het zweet parelt op mijn lichaam, mijn ogen zijn groot. Ik breng me met elke stoot tot het randje van overgave. Ik geniet ervan, ik heb die prikkels nodig, want dat is wat me alle zorgen doet vergeten. Hoe langer we neuken, hoe wilder we worden totdat zijn vingers in mijn huid drukken en hij me bijt in plaats van zoent. Het is snel en hard, dierlijk en primitief.
Op het moment dat het orgasme me overspoelt, trekt Ryan me tegen hem aan en ramt hij zijn mond op de mijne. Hij tempert daarmee mijn gekreun, mijn genot verlengend. Wanneer ik niet meer kan, verbreken we onze kus. Ik hap naar adem. Ryan stoot nog een paar keer in me, hard en snel. Ik voel zijn pik groter worden en dan schreeuwt hij het uit. Het geluid dat uit zijn mond komt is zo primitief dat er een rilling langs mijn ruggengraat gaat. Hij ademt een keer diep in en zijn gezicht verstrakt.

We blijven in elkaars armen liggen, allebei buiten adem. Er lijkt geen einde te komen aan de roes waarin ik na mijn orgasme verkeer. Ik voel me overweldigd. Emotioneel. Opgelucht.
Ryan duwt zijn neus in mijn nek, zijn armen liggen strak om mijn middel. Het voelt zo natuurlijk, zo goed.
Maar dan begint de realiteit opnieuw tot me door te dringen. Wanhoop en schuldgevoel overspoelen me. Tranen beginnen over mijn wangen te stromen.
“Alsjeblieft,” fluistert Ryan, “Niet huilen.”
Ik schud mijn hoofd en probeer mijn tranen te stoppen, maar ik voel me te beladen. Te kwetsbaar omdat ik niet weet hoe ik met de situatie moet omgaan. Ik weet dat ik mijn leven zojuist een stuk ingewikkelder heb gemaakt. Ik weet dat ik Ryan had moeten weerstaan. Weg moeten duwen. Maar telkens ik hem voor me zie, is het mijn verlangen dat de bovenhand krijgt. Ik ben weg aan het zakken in een ravijn van emoties en hoewel ik weet dat ik mezelf eruit moet sleuren voordat ik ervoor altijd in verdwijn, ben ik bang dat ik niet in staat ben om afstand te nemen. Ik ben doodsbang dat mijn verslaving aan Ryan zo groot is dat er niets is wat me tegen zal kunnen houden om steeds weer voor hem te vallen. Niet mijn geweten en zelfs Kristof, mijn man, niet. De stilte duurt me te lang, waardoor ik me steeds meer gekweld voel. Ik weet dat ik nu moet weglopen om hier een eind aan te maken. Ik duw me langzaam omhoog, los van zijn lichaam. Zijn halfharde pik glijdt uit me. Ik kijk Ryan aan en zie hem staren naar het plafond. Ik wil weten waar hij aan denkt, maar hou mezelf tegen het hem te vragen. Want ik ben bang voor het antwoord.

Zwijgend loop ik naar de badkamer en doe de deur achter me dicht. Ik kijk naar mijn naakte lichaam in de spiegel. Mijn borsten zijn roze gekleurd door ons liefdesspel van daarnet en de binnenkant van mijn dijen glinsteren als bewijs van onze gezamenlijke ontlading. Ik kijk naar mijn gezicht en zie woorden rond mijn hoofd dansen. Overspelig. Zwak. Harteloos. Hoer. Slet. Ik grijp de rand van de wasbak vast en laat mijn hoofd zakken, niet in staat mezelf nog langer aan te kijken. Hoe ben ik zo geworden? Hoe is het zover kunnen komen? Ik haat mezelf. Ik heb een andere man geneukt. Meerdere keren.
Mijn hart knijpt zich pijnlijk samen. Ik zou hier niet mogen zijn. Ik zou bij Kristof moeten zijn. De vraag “wat nu” ligt op het puntje van mijn tong, maar iets voorkomt me dat ik daar verder over nadenk. Het is angst. Angst voor de toekomst.