Mijn vriendje Chuck bracht me met mijn boedeltje van Corpus Christi naar New York City, waar ik geneeskunde ga studeren. Chuck moet van zijn dad Nicolas honderden miles verderop in Harvard een studie doen en omdat ik niet geloof dat die afstand tussen ons gaat werken heb ik het uitgemaakt. Het doet ons allebei pijn, maar de komende jaren is vrijheid het beste, als we daarna nog om elkaar geven komen we wel weer bij elkaar.

Chuck is het daar niet mee eens maar voor mij is het in ieder geval wél goed, ik wil leren op eigen benen te staan. Omdat we dus uit elkaar gaan waren de twee nachten die we tijdens de reis nog samen hadden vooral een seksfestijn, neukend groeiden we toe naar het moment van uit elkaar gaan…

A real big and fast City…

Inmiddels ben ik alweer zo’n twee weken op Manhattan en het voelt als ‘Sam in Wonderland’. Omdat ik komende maanden alle tijd van de wereld heb om New York te zien ben ik niet als een overhaaste toerist aan sightseeing gaan doen maar ben ik vooral wandelend of hardlopend eerst eens mijn directe omgeving gaan verkennen. Hoewel ik verder nog niks ken van Manhattan ben ik blij dat ik terecht ben gekomen in Chelsea, het is een wijk met niet al te hoge gebouwen en veel kleine parkjes en groenplekjes, soms voelt het bijna aan als een op zichzelf staand stadje. En waar ik direct verliefd op ben geworden is de ‘high line’, vlakbij waar ik woon, een bijna anderhalf miles lang en tegelijk smal park dat ze aanlegden op een oude verhoogde spoorlijn. Het is ontzettend lekker op een bankje zitten daar, om me te vergapen aan de eindeloze stroom van op en neer wandelende mensen.

Vergeleken met de heksenketel van New York was het in Corpus Christie pure stilte en verliep alles er in een veel trager tempo dan hier. Het voelt alsof niemand hier iets op zijn gemak kan doen, iedereen lijkt alleen maar in uptempo op weg te zijn van hier naar daar of weer terug. En ik geniet er van!
Vanaf dag een dat ik hier ben voel ik me opgenomen in de enorme flow van deze mensen, het doelgerichte, de drive die ze laten zien, waarom zou je het morgen doen als het met wat duwen en wringen ook vandaag nog kan.

Hetzelfde voel ik als ik ga hardlopen, waarbij vooral de looproutes langs de Hudson bijna opwindend zijn. Onnoemelijk veel mensen lopen hier ‘smorgens vroeg hard, twee stromen tegen elkaar in en als je je tussen hen begeeft voelt het alsof je samen één groot lichaam wordt van in cadans ploeterende zwetende mensen die tot het uiterste gaan om zich in shape te houden en om iedere overtollige vetcel uit te bannen. Het zweept me op om nog langer en nog harder te rennen en vaak beleef ik het als de reis hierheen, als mijn lichaam warm is gedraaid en ik steeds harder ga lijkt het rennen tussen die witte lijnen van de voetpaden weer op de white line fever van de reis hierheen. Het gevoel dat je voortgedreven wordt en almaar het einde van de lijn wilt bereiken, of zoiets.

Een dag of vier nadat ik hier arriveerde kwam Chuck op zijn terugreis van Harvard naar Texas onverwacht langs, hij wilde me toch nog een keer zien. Hij mocht van mij éen nacht blijven en de uren overdag besteedden we om samen alsnog de toerist uit te hangen. Die ene nacht gebruikten we bijna volledig om elkaar toch weer helemaal suf te neuken, het bleek dat we allebei de seks met elkaar toch wel behoorlijk misten, wat natuurlijk niet anders kan als je een half jaar lang bijna iedere dag en soms wel vaker met elkaar neukt en dan cold turkey stopt. En dus gingen we op elkaar los alsof we elkaar maanden niet hadden gezien, eindeloos beukte Chuck zijn paal op me in en even eindeloos bereed ik hem en zijn heerlijke apparaat terwijl het diep in me stak. Sufgeneukt en bekaf namen we daarna opnieuw afscheid, en dit keer waarschijnlijk voor veel langere tijd…

Na zijn definitieve vertrek richting Texas besloot ik de energie die ik nu voorlopig niet meer in seks kan omzetten te gebruiken voor het trainen van de New York-marathon, om die hier komend najaar mee te kunnen lopen. Manhattan is een eiland, de omtrek ervan is zo’n dertig miles en mijn trainingsdoel is die afstand uiteindelijk rennend af te kunnen leggen, als ik dát kan is de marathon een eitje. En dus train ik fanatiek iedere morgen en kom ik per keer ook steeds een eind verder, terwijl ik zo tegelijkertijd Manhattan verken. Daarnaast kocht ik een fiets om niet steeds de metro in te hoeven en hoewel het soms behoorlijk gevaarlijk kan zijn is het met een beetje goed uitkijken toch best goed te doen. En zo peddel ik er op los, van de Bronx via Brooklynbridge over het hele Long Island tot aan de Hamptons en alles daar tussenin en van Queens tot diep in New Jersey aan de overkant van de Hudson. Maar het meeste geniet ik toch wel van het rennen langs de Hudson, het water en de ruimte daar doen me een beetje denken aan Mustang Island waar onze caravan stond, hoeveel honderden miles ik daar niet liep…

Een dak boven je hoofd

In huis heb ik inmiddels een leuke meid leren kennen, Francine, ze woont op dezelfde verdieping en is aankomend balletdanseres. Net als ik is ze gek op lang en stevig trainen en regelmatig lopen we samen hard, m’n eerste nieuwe contact hier! Af en toe drinken we samen ook een wijntje, vaak met wat andere vriendinnen van haar erbij en langzaam raak ik zo toch wat ingeburgerd. Het doet me goed om te merken dat ze me opnemen, want een van de eerste keren al vertelde Francine dat ze Shelley, het vorige meisje dat hier woonde erg mist. Ze is voor een paar jaar naar het buitenland en gaf de makelaar opdracht in ieder geval met een jonge vrouw op de proppen te komen, voor haar vriendin maar ook om met een gerust hart haar appartement gemeubileerd en wel aan te kunnen verhuren. Het voelt allemaal als een lotje uit de loterij.

Na een maand gaat er echter iets anders knagen, m’n studie start pas over vijf weken en ik begin het te missen dat ik niet een baantje heb of zoiets. Voor het geld hoef ik het niet te doen want mum’s nieuwe lover Nicolas maakt iedere maand genoeg geld over, waar ik heel blij mee ben maar toch wil ik iets zinnigs te doen hebben. Vanaf dat moment begin ik wat om me heen te kijken, naar een baantje of vrijwilligerswerk. Daardoor komt het dat er, als ik op een namiddag rond een uur of vier, amper een paar straten vanaf mijn huis langs een opvang voor daklozen fiets me een bordje met ‘vrijwilligers gevraagd’ opvalt.

Op het trottoir voor de shelter zie ik het type mensen rondhangen die me doen terugdenken aan het allegaartje dat op ons white-trash kampje woonde. Voor deze mensen zou ik wel wat willen doen en ik besluit spontaan af te stappen om eens binnen te kijken. Ik word opgevangen door een jonge vrouw, Vicky en als ik vertel dat ik benieuwd ben naar wat hier gebeurt en misschien wel mee wil werken reageert ze verheugd en geeft ze me een kleine rondleiding. Ze vertelt dat ze hier homeless-coach is, dat zij de daklozen bij de deur opvangt, hen een slaapplaats toewijst en helpt bij eventuele problemen. Vanaf vijf uur in de middag mogen mensen hier binnen komen voor een maaltijd en een plek om te slapen, de volgende dag krijgt iedereen ontbijt en moeten ze om uiterlijk negen uur weer weg zijn.

Het verbaast me hoe mooi en schoon alles is en als ik dat zeg gloeit Vicky gewoon van trots. Ze wijst me op een plaquette aan de wand van de eetzaal waarop alle sponsors staan, het shelter draait voornamelijk op hun geld. Bovenaan het lijstje staat ‘ ACC - Anderson Callaghan Constructions Inc.’, een afkorting die ik her en der in de stad ook al op huge hijskranen en andere grote apparaten bij verschillende gebouwen en wolkenkrabbers in aanbouw zag. Vicky vertelt dat alleen dat bedrijf al goed is voor ruim de helft van al het geld dat nodig is om het shelter draaiend te houden, omdat hun missie is dat iedereen een dak boven zijn hoofd verdient. Goh, bedenk ik me een beetje cynisch, doet een rijke patser eindelijk eens iets goeds met z’n geld. Want zeg nou eerlijk, het aantal superrijken neemt alleen maar toe terwijl er tegelijkertijd heel veel meer arme en dakloze mensen komen, als je het mij vraagt zit er ergens iets goed mis dat dat tegenstellingen steeds groter worden.

Terwijl ik zo wat loop te mijmeren zijn we op weg naar de uitgang en daar vraagt Vicky of ik dus interesse heb om als vrijwilliger enkele dagdelen per week te komen helpen, als hulp in de keuken of bij het poetsen of wat dan ook. Ja, dit is misschien wel iets, we spreken af dat ik morgen kom proef draaien en als dat wat wordt ga ik hier twee middagen per week werken. Als ik weer buiten sta ben ik blij dat ik deze impuls volgde, het is fijn om ook weer iets nuttigs te doen, zeker voor deze mensen die weinig hebben en hier al geduldig in de rij staan te wachten tot het vijf uur is om binnen te mogen.

De volgende dag arriveer ik om éen uur en word dan door Vicky opgevangen. Ze legt ze me uit hoe alles hier werkt, de ochtend wordt grotendeels gebruikt om alles na de nacht weer op orde te brengen, de middag staat vooral in het teken van de ontvangst van de mensen en het bereiden van het avondmaal voor hen. Ik word in de keuken aan het werk gezet om groenten te snijden en de allereerste persoon die ik daar tegen het lijf loop laat mijn hart een paar keer overslaan, een adembenemend mooie jongen. Een heel ander type dan Chuck, mijn eerste gevoel is dat deze jongen minder aanwezig is, er minder op uit is om alles en iedereen om hem heen naar zijn hand te zetten. Ook is hij wat smaller gebouwd en niet zo lang als Chuck, hij is maar een klein stukje groter dan ik en ik schat hem een jaar of vier ouder, twee- of drieëntwintig lijkt me. En verder, heel special, de blauwste ogen ever met lange bruine haren, op een staart en ondanks zijn leuke sloeberige skaterkleren kan ik wel zien dat daar een strak lijf onder verborgen zit.

Hij komt met een brede smile op me toe, whow, ook nog eens een smile met kuiltjes in zijn wanggen.... Hij steekt zijn hand uit en als ik die schud zegt hij: ‘hi, ik ben Jim O'Neil en iedereen noemt mij Jimmy.’ Als antwoord zeg ik zonder er bij na te denken: ‘nice to meet you Jimmy. Ik ben Samantha Geffen, iedereen noemt mij Sam, maar alleen voor jou mag Sammy ook.’ Zijn grijns wordt nog breder als hij reageert: ‘hmm, Sam’n Jimmy, Sammy‘n Jimmy, both sounds good.’ Zo, de toon is gezet, de vonken knallen door mijn lijf, alsof er diep van binnen van die schrikdraadjes gespannen staan tussen mijn tepels en mijn kutje. Is dit nou het gevolg van een gebrek aan seks? Of zou ik Chuck al aan het vervangen zijn? Dit gaat wel heel snel, nou ja, ik wou mijn vrijheid terug en mag nu dus zelf weten wat ik doe.

Snelle duivel

De eerste paar uur staan Jimmy en ik samen tientallen kilo’s groente weg te snijden, serieus, niemand hoeft mij ooit meer te vertellen dat Amerikanen ongezond eten, in ieder geval de daklozen niet die als ze de mazzel hebben hier aan kunnen schuiven. Als rond drie uur de twee koks arriveren wordt het vanaf dat moment een heksenketel, er gaan huge grote pannen op de fornuizen en aan de lopende band klinken er nogal dringend geplaatste verzoeken om dan dit aan te geven en dan dat nog snel even te doen. Jimmy en ik werken ons in het zweet maar het resultaat is wel dat er om vijf uur een grote hoeveelheid heerlijk eten klaar staat voor de mensen die dan naar binnen mogen.

Wat heel sneu is dat er niet voor iedereen plek is, het is ‘wie het eerst komt het eerst maalt’, wat als gevolg heeft dat mensen soms heel lang tevoren al in de rij gaan staan om maar binnen te kunnen. Ik heb het er met Jimmy over en hij reageert dan dat er eigenlijk een uitbreiding zou moeten komen zodat er voor iedereen altijd plek is. Maar ja, dat zal wel wishful thinking zijn want hoeveel daklozen zijn er wel niet in New York, wie weet komen ze dan allemaal deze kant op. Maar een systeem waarbij ze niet meer in de rij hoeven staan zou wel mooi zijn.

Het is me ontzettend goed bevallen, deze middag, hoewel het hard werken was. Zodra iedereen aan tafel zit is onze klus geklaard en ik loop met Jimmy naar de uitgang als Vicky me opvangt: ‘en, Sam? Ga je door als vrijwilliger?’ Ik knik van harte ja maar kijk dan naar Jimmy die meteen aanvoelt wat er speelt: ‘Ohw, leuk Sammy, ik ben ook vrijwilliger, kom je dan voortaan als ik werk?’ Ik knik blij ja, we spreken met Vicky af dat ze onze roosters op elkaar afstemt en zo werken we vanaf dat moment voortaan samen als een hecht team, groente snijden, bedden opmaken, sanitair poetsen, maakt niet uit als het maar samen is, waarbij we dan de grootste lol hebben.

Op een dag, na een paar weken, komen we na de middagdienst buiten en slaat de warmte ons als een natte warme doek op het lijf, whow, het is echt heet. Gelukkig hebben we ons allebei al luchtig gekleed, Jimmy draagt oversized fleeceshorts met een shirt met een opdruk van een of andere band en ik draag een dun jurkje met daaronder alleen een broekje en een sportbeha, maar toch, het is om af te pikken. Normaal gesproken nemen we op de stoep afscheid maar dit keer vraagt Jimmy of ik mee ga zwemmen. Hij weet op Long Island niet ver van de Hamptons een huis waar nooit iemand komt en waar hij op het bijbehorende privé-strand wel vaker wat gaat chillen. ‘Graag, maar ik heb geen zwemspul bij me’ reageer ik maar Jimmy zegt dat dat ook niet hoeft want ‘…er is daar niemand, we kunnen toch bloot zwemmen?’ Ohw, ja, precies wat ik graag doe…

Jimmy blijkt een lichte stadsmotor te hebben en nadat hij uit een bagagetas voor ons allebei een helm tevoorschijn heeft gehaald en we die hebben opgezet, stap ik achter hem op en als hij er dan als een snelheidsduivel vandoor raast moet ik hem stevig vastgrijpen om er niet af te kukelen. Het is adembenemend, het tempo waarin hij door downtown Manhattan naar Brooklynbridge scheurt en vervolgens het hele eind naar de Hamptons in no time aflegt. Door de wind fladdert mijn jurkje regelmatig behoorlijk omhoog en de meeste tijd zit ik alleen maar in mijn broekje, te kijk voor iedereen, nou ja, dat ze er maar van genieten. Het voelt heerlijk om mijn lichaam tegen het zijne te drukken, met mijn armen om zijn middel, wat mij betreft mag dit zo wel een tijdje doorgaan. Ergens halverwege stopt Jimmy even om in een supertje wat inkopen te doen en dan razen we weer verder

Strandlol

Jimmy heeft niks te veel gezegd als we bij een groot landhuis arriveren, huge, en wel helemaal ingericht maar dat er toch onbewoond uitziet. Jimmy parkeert doodgemoedereerd zijn motor uit het zicht achter de garage, haalt dan de rugzak met de inkopen die hij deed uit een van de motortassen en even later lopen we naast elkaar via de tuin naar een doorgang, zo het strand op. Daar kleden we ons uit en opnieuw word ik verlegen, wat ik anders toch echt nooit ben. Sneaky kijk ik naar Jimmy die al snel in zijn blootje staat, terwijl ik langzaam ook alles uittrek. Hij ziet er precies zo uit als ik al dacht, niet breed maar wel afgetraind, slank, lekker, echt héel lekker. Tegelijk zie ik hoe Jimmy natuurlijk ook mij bekijkt, maar niet sneaky, zo bloot als hij is staat hij ongegeneerd toe te kijken hoe ook bij mij alles tevoorschijn komt. Als ik net als hij spiernaakt ben draai ik dan maar een pirouetje voor hem en dan zegt hij ‘whow Sammy, wat ben jij beeldschoon...’

Daar zijn ze weer, de stroomstoten tussen mijn tieten en mijn poes en omdat ik echt niks weet te zeggen ren als antwoord het water in, blij met de afkoeling die ik in alle opzichten hard nodig heb. Het voelt als een eeuwigheid geleden dat ik thuis kon zwemmen en ik neem nu de kans om parallel aan het strand eens flink wat baantjes te trekken. Tot mijn verrassing zwemt Jimmy al snel met me op en hoewel ik een geoefende zwemster ben houdt hij me moeiteloos bij. Zonder iets te zeggen ploeteren we zo eendrachtig een half uur lang door en als we dan voldaan maar wel flink hijgend van de inspanning het water uit gaan, liggen we eerst een tijde uit te puffen op de handdoeken die Jimmy meenam.

En dan blijkt dat hij zich goed hierop heeft voorbereid want op een bepaald moment komt hij omhoog en tovert hij uit zijn rugzak een paar heerlijke salades en een nog koele fles witte wijn tevoorschijn. Ik vind dit zo onwijs romantisch en opnieuw zijn ze er, die schrikdraadjes, op slag worden mijn tepels hard en begint mijn kutje te kloppen alsof het hoognodig bezocht wil worden. Jimmy ziet mijn stijve tepels en grijnst breed: ‘heb je het koud, Sammy?’ Als ik dan opnieuw tegen mijn gewoonte in verlegen wordt en een biet krijg: ‘hey Sam, hoeft niet hoor, je bent écht onwijs mooi!’

Ik geloof hem want ik heb hem al vaker best wel verlekkerd naar mij zien kijken. In stilte eten en drinken we en langzamerhand ebt de spanning weer wat weg. Na die tijd liggen we genietend van de late zonnewarmte en de zee-geluiden naast elkaar wat te chillen. Maar ja, we zijn allebei bloot en of ik nou wil of niet, de aantrekkingskracht tussen onze lichamen windt me langzaam maar zeker op. En als ik éen ding van mum heb geleerd is het om nooit maar wat af te wachten en dus neem ik het initiatief. Ik draai me op mijn zij en leunend op een elleboog bekijk ik aandachtig Jimmy zijn lijf, die met zijn blauwe kijkers nauwlettend volgt wat ik doe. Ik vind hem een onwijs mooie maar ook heel leuke jongen, ben ‘m echt lief gaan vinden. Zijn rust, zijn lach, zijn bedachtzame manier van doen, zijn nu losse lange haar met die donkerbruine kleur terwijl hij intens blauwe ogen heeft, zijn slanke sportieve lijf, zijn best wel goed uitgevallen lul, die overduidelijk aan een ontwaakmomentje is begonnen.

Terwijl ik Jimmy bekijk en als ik dan zie dat hij het ook spannend vindt kán ik niet anders en leg ik zachtjes een hand op zijn al ietsje gezwollen pik. Zonder iets te doen voel ik hoe die onder mijn hand met kleine schokjes groeit, het is onwijs opwindend om te voelen hoe zijn ‘dingetje in ruste’ uitgroeit tot een seksapparaat van behoorlijke afmeting. Onontkoombaar kruipt Jimmy zijn lul naarmate hij harder wordt onder mijn hand vandaan, het is echt geinig als het koppie ervan na een tijdje sneaky tevoorschijn komt. Ik leg mijn hoofd op Jimmy zijn buik en geef een klein kusje op de eikel, waarna meteen de pik in zijn hele lengte verheugd opspringt. Ondertussen hoor ik hoe daarbinnen in dat warme zachte en toch harde mannenlijf van hem van alles borrelt, grappig gehoor.

Jimmy is me in mijn haar gaan kroelen en streelt me zachtjes over mijn rug. Ohw, dat is gemeen lekker zeg, ik kronkel een beetje onder zijn aanraking en geef dan aanwijzingen waar het zó erg jeukt. Jimmy grinnikt ervan: ‘hmm, lekker erotisch dit, Sammy, ben ik ineens een soort veredeld krabhandje geworden.’ Ik kan er niks aan doen, hoe meer hij me krabt hoe meer jeuk ik krijg. Als dank neem ik de eikel van zijn pik in mijn mond en sabbel er op, met mijn tong het randje teasend, dit zal Jimmy wel motiveren en hem even aan de gang houden op mijn rug…

Op een gegeven moment trekt Jimmy me languit over zich heen tot mijn mond boven de zijne is aangeland. Ik kijk hem aan en als we elkaar zo secondenlang als het ware met onze ogen vasthouden zegt Jimmy op een gegeven moment: ‘ohw Sammy, die duistere poeltjes van jou. Wat zou ik daarmee graag eens een tijdje mee naar het leven om ons heen kijken.’ Ik moet er van giechelen, grappig idee en voel hoe ik de door het lachen ontstane trilling van mijn buik doorgeef aan zijn lijf onder me, waardoor Jimmy op zijn beurt ook begint te lachen.

‘Denk jij dat ik echt de dingen anders zie dan jij? Hoe is het dan om alles lichtblauw te zien?’ giechel ik nog even door. ‘Zo zeg, daar zou ik echt niet aan moeten denken’ grijnst Jimmy, ‘dan zou jij nu een soort van Alien zijn.’ En zo geiten we nog even door, maar we weten allebei dat schijn bedriegt want onder dat lacherige laagje ontwikkelt zich een dijk van een erotische orkaan, hij zat er al dagen aan te komen, we zitten nog een allerlaatste moment in het windstille oog maar daar omheen raast het al behoorlijk.

Fuckbuddies

Na onze ogen zijn het onze lippen die hun onvermijdelijke werk doen. Jimmy zijn ontzettend mooie rooie kuskussentjes lonken me steeds dichterbij en als ik ze uiteindelijk met de mijne zachtjes aanraak is à la minute het hek van de dam. Hongerig zoeken onze tongen elkaar op, blijkbaar allang beseffend wat er moet gebeuren waar wij nog treuzelen, dat er iets samen te smelten valt en dat daar ook haast bij geboden is. Ik voel hoe tot in ieder uithoekje het vuur door mijn lijf raast, alsof er een droog bos met windkracht tien in de hens vliegt, het is bijna alsof ik vóel hoe mijn kutje zich klaarmaakt voor de strijd.

Terwijl wij elkaar tongen of ons leven er van af hangt beweeg ik me onrustig op en neer over Jimmy zijn heerlijke warme geile harde lijf en uiteindelijk lukt het me zijn lul tussen mijn kutlipjes te krijgen. Wriemelend en kronkelend weet ik hem een stukje naar binnen te krijgen en dan is het hek van de dam, in één beweging duw ik me over hem heen, pak ik wat er te pakken valt en geeft Jimmy alles aan paal wat er te geven valt! Enthousiast bouwen we in volledige samenwerking ons ritme op en nu pas voel ik hoe erg ik er aan toe was om me weer met zo’n stevige jongenslul te vullen. Mijn kutje lijkt er om te vragen om keer op keer doorboord te worden, alles in me schreeuwt om die beweging, dat ritme eindeloos te laten duren.

Jimmy weet duidelijk ook van wanten, we weten elkaar behoorlijk lang bezig te houden. Het voelt hemels lekker, zijn lange lul diep in me, zoals hij steeds tegenstoot als ik me over hem heen duw en dan zijn heerlijke lijf onder me waarbij iedere centimeter van mijn huid die van hem opzoekt. Als ik op een gegeven moment voel dat ik klaar ga komen lijkt Jimmy dat naadloos op te pikken, hij streelt me op alle lekkere plekjes die er maar te vinden zijn, bewerkt met een vinger mijn kontgaatje, steekt hem er zelfs een stukje in en dat blijkt het startsein te zijn om te ontploffen, ik lijkt in duizenden stukjes uit elkaar te vallen terwijl ik me krampachtig aan Jimmy’s lijf vast klamp, mijn kutje zo stevig mogelijk om zijn paal klemmend om alles uit dit orgasme te halen.

Als het na een tijdje wegebt neemt Jimmy het over, hij draait zich met me om, vouwt mijn benen zo ver mogelijk open en dan zet hij het op een neuken alsof ook hij enorme achterstanden in moet halen. Op zijn amen steunend hangt hij boven me en omdat zijn lange haren los hangen lijkt hij een soort coconnetje om ons heen te bouwen terwijl hij me maar aankijkt en ondertussen keihard paalt. Opnieuw voel ik hoe een orgasme door mijn lijf raast, ik trek Jimmy tegen me aan zodat onze lichamen meer contact maken en dat geeft hem het laatste zetje, even later voel ik hoe hij zich helemaal in me leeg spuit, terwijl hij almaar ‘ohw Sammy, …Sammy’ kreunt.

Na een tijdje valt hij stil op me en zo liggen we lijf aan lijf uit te hijgen, met zijn best wel stijf blijvende pik nog steeds in me. Als ik na een tijdje diep zucht drukt Jimmy zich kort extra stevig tegen me aan, komt dan omhoog, richt zijn intense blauwe ogen op me en vraagt hij zachtjes wat er is. ‘Ja, ehm, dat weet ik zelf eigenlijk niet’ zeg ik dan. ‘Eigenlijk is nu álles anders geworden tussen ons, wat zijn we nou van elkaar?’ Jimmy denkt even na, dan is daar weer zijn brede leuke grijns: ‘ehm, niet alleen werkmaatjes maar ook fuckbuddies?’ Hmm, ja, dat moet het voorlopig maar zijn, we zien verder wel.

Daarna laat ik het maar los, ik zie wel wat er op ons afkomt, ik vouw me nog iets steviger om Jimmy heen die me dan weer met zijn lijf bedekkend zachtjes gaat neuken en zo liggen we nog fijn een tijdje te genieten, van elkaar, van elkaars lijf en de wrijving die we samen veroorzaken, van de zon, van alle geluiden uit de natuur om ons heen. Ik voel me gelukkig…

ThnX dat je mijn verhaal leest! X. Zazie