Juni is blokmaand. Anneke en ik hebben Dorien op het hart gedrukt dat ze drie weken lang alle tijd in studeren moet steken. Dat lukt aardig. Ze is echt een slimme meid. Ze snapt volkomen dat leren nu belangrijker is dan haar verlangen om me af te trekken. Dat is al vier keer gebeurd nu en gelukkig heeft ze nooit naar meer gevraagd. Mijn aandrang om ondertussen haar rug en haar billen strelen heb ik elke keer kunnen onderdrukken. Charlotte heeft me immers bezworen passief te blijven en het initiatief altijd aan Dientje te laten. Ze is me wel elke keer komen wakker maken en dan liggen we nog een half uur of langer dicht tegen elkaar aan, lepeltje-lepeltje, maar ik ben wel zo verstandig geweest om voortaan een pyjamabroek te dragen. Zij blijft trouwens ook nog altijd in haar onderbroekje, al draagt ze nooit meer een nachtkleedje en heeft ze er duidelijk plezier in wanneer ik mijn arm rond haar sla en haar borstjes streel. Ik kan me vergissen, maar toch denk ik dat die in een goeie maand tijd wat gegroeid zijn. Ik vermijd ook samen met haar op de badkamer te zijn, wat niet altijd lukt. Wanneer ik in de douche sta en zij komt binnen om te plassen, bijvoorbeeld, dan keer ik me met mijn rug naar haar toe al kan ik me niet bedwingen om de sproeier uit te zetten zodat ik haar kan horen plassen. Dat klaterende geluid heeft me altijd opgewonden, zowel bij Anneke als bij Charlotte en enkele andere dames die zich niet geneerden om in mijn bijzijn te plassen. Vooral bij Charlotte leidde dat tot meer dan alleen luisteren en ik besef dat ik moet oppassen om niets aan Dientje te vragen... Een vrouw zien plassen vind ik iets van een absolute schoonheid en daar was Charlotte het volmondig mee eens, maar dan omgekeerd: zij vond het een toppunt van erotiek wanneer ze mij bezig zag.

Die drie volgende keren dat Dientje me aftrok, gebeurde dat 's avonds laat, wanneer Jochen al sliep. Bij mij slapen de kinderen in aparte slaapkamers. Bij hen thuis, bij Anneke, slapen ze op het gelijkvloers in een grote kamer die bij de oorspronkelijke eigenaar van het gebouw eigenlijk een schildersatelier van ruim zes meter op twaalf was. Anneke heeft in het midden van die kamer een gordijn opgehangen dat de kinderen privacy geeft: ze kunnen elkaar niet zien wanneer ze in bed liggen. Maar horen kunnen ze elkaar natuurlijk wel. Het kan niet anders of de geluidjes die bij het masturberen horen - hoe onderdrukt ook - kan hen natuurlijk niet ontgaan. Anneke ziet er voorlopig geen probleem in, al denkt ze erover om die grote kamer toch in twee te splitsen met een muur en een gang. Daar is de ruimte immers groot genoeg voor en er komt toch snel een tijd dat Dientje seks zal hebben, met wie dan ook, en dat hoeft Jochen niet te weten en zeker niet te horen.

Dat nieuwe schooljaar is voor Jochen een hele verandering geweest. Hij was altijd een onbezorgde speelvogel en nu moet hij ineens hard studeren want hij heeft resoluut voor een klassieke richting in een conservatief college gekozen, met paters en al die Latijn als een noodzakelijke wereldtaal beschouwen. De school heeft ook een internaat en naarmate het schooljaar vorderde, is hij beginnen zeuren om daar in september naartoe te gaan. Anneke sluit niet uit dat hij op jongens valt - de school zelf is wel gemengd, al zijn er heel weinig meisjes, maar het internaat is alleen voor jongens bestemd. Ik geloof niet dat het zo'n vaart zal lopen. Misschien wil hij zich eerder losmaken van zijn moeder die wel heel opzichtig is in haar aanrakingen met hem. En tja, mocht het zo zijn, wat is er aan te doen?

Dientje valt in ieder geval allesbehalve op leden van haar eigen geslacht. Voorlopig valt ze zelfs alleen op mij. Jongens van haar eigen leeftijd laten haar siberisch koud. Ik heb mijn kleine oogappel al min of meer beschreven: blond krullend haar dat rond haar blozende gezichtje danst bij elke beweging van haar hoofd; helderblauwe ogen, een lief klein neusje en volle rode lippen op een mondje dat meestal op lachen staat. Ik heb ook al geschreven dat ze nog nauwelijks borstjes heeft, maar de natuur is volop aan het werk. Haar grote, bleke tepelhoven lijken op een meertje boven op een kleine, afgeplatte vulkaankrater zoals je die wel eens ziet in een woeste bergstreek. De dieper gekleurde tepels richten zich al mooi op wanneer ik haar zachte heuveltjes streel. Verder is Dorien veruit de kleinste van haar leeftijdsgenoten. Ze maalt er niet om, want ze heeft misschien wel de grootste mond van allemaal. Ze laat zich nooit beduvelen en het kan haar niet schelen dat jongens haar niet zien staan of haar 'kleintje' of 'kaboutertje' noemen. Ze meet een meter zesenveertig en weegt (met haar slipje aan) zesenendertig kilo en achthonderd gram. Ze lacht wanneer ik haar zeg dat ik meer dan het dubbele weeg als zij: 'Dan kan ik dus gemakkelijk twee keer in jou,' schatert ze met haar onbevangen lach. Ze zal net als haar mama niet groot worden en ook niet zwaar: Anneke is op een meter vierenvijftig blijven steken en haar gewicht schommelt tussen zevenenveertig en negenenveertig kilo. Ze letten trouwens allebei heel erg op hun lijn. Jochen is net als ik een snoepdoos, maar Dientje deinst dikwijls al terug wanneer er taart of zoetigheid op tafel komt. Ik houd daar rekening mee en ik kook 's zaterdags alleen nog vegetarisch.

Uit wat ik schrijf, heb je wel begrepen dat ik Dientje nog nooit helemaal in haar blootje heb gezien. Wel, ik geloof dat zij er geen behoefte aan heeft, anders zou ze haar slipje toch niet aanhouden wanneer ze bij mij in bed sluipt op zondagochtend. Ik moet bekennen dat ik er wel nieuwsgierig naar ben, maar omdat ik weet dat ik af en toe bij Anneke of bij Charlotte terecht kan voor seks, maakt het me momenteel niet zoveel uit. Tijdens de blokperiode zonder rukspelletjes kom ik dus goed aan mijn trekken: elke week, op woensdag of donderdag kan ik bij Charlotte terecht en ik slaap elke zondagnacht bij Anneke thuis. Het geeft de kinderen rust, te weten dat papa en mama weer met elkaar omgaan als volwassen mensen. Dat Anneke op maandagochtend in de keuken het ontbijt klaarmaakt in haar slipje en met een wijd, openhangend bloesje zonder beha eronder, vind ik een beetje raar. Maar blijkbaar zijn Dorien en Jochen dat gewoon. Ze kijken er in ieder geval niet van op. Ik nog altijd wel: Anneke heeft kleine, harde appelborstjes met zalig grote, beige tepelhoven en uitgesproken grote, rozige tepels. Het kan niet anders of Dorien zal later heel erg op Anneke lijken: klein, mager, pezig en lenig. Wanneer ik hen in hun onderbroek zie, hebben ze zelfs identieke billen - niet dik, maar allesbehalve plat, net de juiste rondingen. Mocht Anneke niet zo klein zijn, zou ik zeggen dat Dorien Anneke 'in het klein' is. Een miniversie van een vrouw die nu al perfect weet hoe ze een man kan verleiden, dat is Dientje ten voeten uit.

Na de seks met Charlotte - die nu terug in is voor anaal en net als vroeger heel veel glijmiddel wil, wat erg comfortabel is voor mij, want ze is nog altijd heel nauw en ze kan haar kringspier zelfs met veel gel zo rond mijn paal knijpen dat ze me in haar endeldarm aftrekt - praten we elke week in juni ook over Dorien. Het is duidelijk dat Charlotte bezorgd is om het meisje, maar ook om mij. Ze wil alles horen over hoe het tussen ons gaat, of Dientje geëvolueerd is sinds de eerste keer en wat ik precies voel wanneer ze zich zo dicht tegen me aandrukt in bed. Krijg ik dan spontaan een stijve? Natuurlijk, daar heb ik geen controle over. Kan Dorien dat voelen? Dat kan niet anders, ze drukt zich altijd stevig met haar billen tegen mijn onderbuik. Gaat ze dan rijden op mijn pik? Nee, ze ligt heel stilletjes te genieten van het moment. En wanneer ik haar borsten streel: is dat op haar vraag? Neen, Charlotte, dat heb ik van de eerste keer nadat ze me afgetrokken heeft zelf gedaan, 's anderendaags toen ze me was komen wekken. En neen, ze heeft geen enkel teken gegeven dat ze het niet leuk vond, integendeel, ze spint als een jong poesje en drukt haar rug nog stevig tegen mijn buik aan. Heb is soms de aandrang om haar te neuken? Dat ligt wat moeilijker, daar kan ik niet direct ja of nee op antwoorden. Ik heb er nog gewetensbezwaren over. Uiteindelijk is ze nog maar... 'Ik begrijp het,' zegt Charlotte terwijl ze een vinger op mijn lippen legt en eindelijk houdt ze op met vragen.

'Misschien onderschat ik Dorien toch een beetje,' zegt ze aarzelend, 'net zoals ik jou onderschat heb in jouw relatie tot haar. Je bent een vreemde snoeshaan, Geert. Bij Anneke kan je ruw doen en snelle seks hebben. Bij mij leef je je uitbundig uit met een heel lang voorspel en allerhande standjes, net zoals ik het graag heb. En bij Dorien laat je haar braafjes en langzaam doen waar ze zin en nood aan heeft. Echt, ik wist niet dat er mannen als jij bestaan. Maar dat je geen gewone bent, dat wist ik al na de eerste keer seks met jou, hoor. In die twee jaar dat we met elkaar vrijden, heb ik geen enkele behoefte gehad om een one night stand te hebben. En daarna trouwens ook niet, op een paar keer na die me slecht bekomen zijn. Dat je me belde over Dorien kwam voor mij op het goede moment. Ik dacht er toen aan weer eens op een site te zoeken naar iemand die me kon neuken.'

We liggen naast elkaar. Ze streelt met een hand door mijn weelderige haardos en met haar andere beweegt ze langzaam van mijn navel naar het topje van mijn slappe lul die geduldig de sporen van onze vrijpartij draagt: haar geil en mijn zaad.

'Ik geloof niet dat je er nog leven in krijgt,' zeg ik haar, 'ik ben al twee keer klaargekomen.'

'Dan heb ik gewonnen,' lacht ze, 'vijf keer, wat zeg je daar van?'

'Dat is het trieste lot van man zijn,' antwoord ik, 'de natuur heeft ons misdeeld.'

'Ik zou het nu ook niet meer kunnen, Geert, geloof me. Maar mijn blaas spant. Ga je mee?'

Ze springt uit bed en trekt me mee. Ik weet maar al te goed wat ze in de zin heeft en daar heb ik geen enkel bezwaar tegen. Ze loopt de douche in. Die is groot genoeg om met zijn tweeën alle bewegingsruimte te hebben. Ze neemt me bij mijn schouders, drukt me naar beneden terwijl ze door haar knieën buigt. 'Kijken,' beveelt ze streng. Ik ga voor het gemak op mijn billen voor haar zitten, mijn benen gespreid rond haar voeten. Het spannende bij Charlotte is dat ze haar plas dan lang kan ophouden en ze controleert ondertussen of ik perfect kan zien wat er straks zal gebeuren. Wanneer de eerste druppels aarzelend hun weg naar buiten vinden, zucht ze, haalt dan weer adem, ademt uit en perst. Dan komt de stroom op gang. Weten dat ze bekeken worden tijdens het plassen, windt haar op. Ze houdt haar handen stevig op mijn schouders, drukt ze nog lager. Pas wanneer ze de allerlaatste druppeltjes afschudt met een kokette beweging van haar heupen en billen, kijkt ze me liefdevol aan, gaat op haar knieën zitten en geeft me een kus die overgaat in een tongzoen die dankbaarheid uitdrukt.

'Nu jij.' Het is eerder een bevel dan een vraag, maar ze weet dat ik niet liever wil. Terwijl ik nog op mijn billen zit, mijn benen nog steeds gespreid, laat ik mijn water lopen. Het topje van mijn slappe lul raakt de vloer van de douchecabine. Een bijna kleurloze stroom zoekt zijn weg naar het laagste punt van de douche en verdwijnt onder het afvoerdekseltje. Ze staat op en trekt me recht, gaat dan weer op haar knieën voor mij zitten en neemt mijn penis in een hap helemaal in haar mond. Daar laat ze hem zwellen tot ze kokhalst en hem tot over de helft uit haar mond laat glijden. Ze drukt mijn eikel tegen haar gehemelte en met haar tong masseert ze mijn toompje. Of ik het nu wil of niet, ik kom nog eens klaar, al kan het onmogelijk veel zijn. Ze slikt dankbaar door, richt zich op en weer versmelten we in een tongzoen tot we het beiden koud krijgen.

'Ik durf het haast niet te vragen, Geert,' zegt ze terwijl ze zich na het afspoelen afdroogt. Ze staat met haar rug naar me toe, alsof ze me niet wil aankijken. 'Ik heb het ook nog nooit gedaan, geloof me, maar nu had ik er toch weer zo'n zin in...'

'In wat dan?'

Ze blijft met haar rug naar mij gekeerd staan terwijl ze met de handdoek haar liezen droogt.

'Ik ben bang dat het je bruuskeert en zit er niet over in als dat zo is, Geert, maar ik fantaseer al heel lang om het in mijn mond te krijgen.'

'Dat iemand in je mond piest, bedoel je dat?'

'Niet boos worden, Geert, het is een fantasie. Misschien niet meer dan dat. Misschien vind ik het in het echt helemaal niet leuk. Echt, ik schaam me een beetje, hoor. Ik kan me voorstellen dat je het griezelig vindt. Of dat je me abnormaal vindt...'

'Ik heb er nooit over nagedacht. Het is nooit bij me opgekomen. Het enige wat ik weet is dat ik opgewonden raak als ik een vrouw hoor plassen op een toiletpot. Jij bent de enige die daar verder in gaat en die graag heeft dat ik ondertussen naar je kijk en die ook naar mij wil kijken.'

'Ach, we zien wel. Zoiets moet ook spontaan kunnen gebeuren. Maar goed, het hoge woord is eruit en je weet nu dat het mag, als jij het niet vies vindt...'

'Het zou erg zijn als ik mijn eigen plas vies zou vinden, Charlotte. Ik zou eerder denken dat jij dat vies vond.'

'Nee, dus.'

Ze keert zich eindelijk naar me toe, kijkt me strak in de ogen en zegt dan met vaste stem: 'Het is precies omdat jij het bent, dat ik het niet vies vind. Ik ben verslingerd geraakt aan jou, Geert, voor de tweede keer in mijn leven. En als je me door mijn vraag een abnormale, vuile slet vindt, dan spijt me dat. Ik vind me er niet slechter door dan anders en, eerlijk gezegd, ik ben blij dat ik het heb durven zeggen. Maar zoals altijd: om iets te doen, moeten we allebei akkoord zijn. Jouw 'nee' zou me wel verdriet doen, maar ik zou er vrede mee nemen, wees daar zeker van.'

'Het overvalt me een beetje,' zeg ik, 'dat begrijp je toch?'

'Ja, dat begrijp ik perfect, Geert. Maar wil je er over nadenken?'

'Dat zal ik doen, maar wil je dan ook dat ik jouw...'

'Daar heb ik dan weer niet over gefantaseerd. Zolang het een spel is tussen ons, waarom niet? We hebben al raardere dingen met elkaar gedaan, vind je niet? Toen ik jou met een voorbinddildo nam die mij ondertussen met een vibrator deed klaar komen, dat vond ik, eerlijk gezegd, net iets raarder.'

'Tja, dat vond ik toen ook heel raar en je hebt me er toen helemaal niet om mijn akkoord over gevraagd.'

'Toen was ik je leermeester, Geert, dat was in de tijd dat ik je klaar stoomde om gereed te zijn voor die veeleisende ex van jou.'

'En waar ik nu de vruchten van pluk, dat is waar,' geef ik toe, 'en goed, Charlotte, ik geloof wel dat ik er voor in ben. Ik wil het alleszins een kans geven. Als je zelf zegt dat je het eens wilt proberen... anders zou ik het niet doen.'

Ze kijkt me diep in de ogen: 'Doe het volgende keer, Geert. Denk vooral niet dat je me erdoor vernedert of zo. Je weet dat ik een sterke vrouw ben. Het is precies vanuit mijn kracht dat ik wil dat jij alles aan mij geeft.'

--- --- ---

De dagen en weken vliegen voorbij. Ik ben alleen met vakantie geweest in de Vogezen en enkele dagen naar Parijs met Charlotte. Ik ben met Anneke en de kinderen een aantal daguitstappen gaan doen. Jochen is twee weken op scoutskamp geweest en Dorien is een week bij de ouders van Anneke gaan logeren en daarna voor veertien dagen met de CM naar Zwitserland vertrokken. Veel tijd heb ik dus met Dientje niet doorgebracht. Terwijl Dorien weg is, logeert Jochen een hele week bij mij. De band tussen hem en mij groeit dag na dag. Op een avond zitten we op het terras te genieten van de zonsondergang. Ik heb gebarbecued omdat hij graag een stevige hap vlees eet en ik ontkurk een fles wijn. Ik vraag of hij ook een glas wil.

'Dat is dan wel de eerste keer,' grinnikt hij, 'van mama mag ik geen alcohol drinken.'

'Het is maar slappe rosé, jongen, daar word je niet dronken van. Maar als ik de fles laat staan, wordt de wijn slecht. Echt, het kan geen kwaad en al bij al - je bent toch dertien, dat is de grens voor mij. Vanaf nu mag je heel soms iets heel lichts drinken van mij.'

Hij proeft aandachtig, vindt het blijkbaar lekker en ik vul zijn glas een tweede keer halfvol zodat de fles leeg is. Toch heeft de wijn een uitwerking op hem. Plotseling zegt hij: 'Papa, ik heb een meisje gekust.'

'Proficiat,' lach ik, 'dat is een mooi moment om op te drinken. Iemand van op school?'

'Nee, daar zou het niet kunnen, pa. De paters en de leraars zijn heel streng en we mogen zelfs op de speelplaats niet met de meisjes praten. Het was op het scoutskamp, tijdens de zoektocht, 's nachts. En zij lag naast mij in een put, we moesten verhinderen dat scouts van het andere kamp het onze zouden innemen, maar er gebeurde niets. Die anderen hadden een heel andere weg genomen, zie je? Zo zijn we aan de praat gekomen en ze zegde dat ik de leukste jongen van de hele groep was. Ze vroeg ik haar ook leuk vond. Ik zei van ja, al kende ik haar alleen van zien. We hadden tot dan toe nog niet veel tegen elkaar gezegd. En toen gaf ze me een kus op mijn mond en daarna stak ze haar tong in mijn mond. Dus nu weet ik wat tongzoenen betekent, waar mama het soms over heeft.'

'Ja, het is heel plezierig, dat tongzoenen,' val ik bij.

'Papa, op de laatste dag van het kamp heb ik het aangevraagd met Sterre. Ze heeft ja gezegd. Vind je dat erg?'

'Waarom zou ik? Is ze even oud als jij? Wonen jullie in elkaars buurt? Kunnen jullie elkaar wel vaak genoeg zien?'

'Ja, ze is precies even oud als ik, twee dagen jonger. Ze woont in ons dorp, maar helemaal aan de andere kant, in het boswachtershuis. Haar vader is boswachter. Ze gaat wel naar een andere school, naar die van Dorien, maar natuurlijk in een lagere klas. Maar nu, papa, ik zou echt graag op internaat gaan straks en jullie hebben nog niets beslist. Er zijn nog kamers vrij, weet ik van Klaas. Alleen, dan zou ik Sterre inderdaad niet dikwijls kunnen zien. Dan zal ze wel met een andere jongen gaan...'

'Zo is het leven nu eenmaal, Jochen. Je kunt niet alles hebben: op internaat gaan en elke dag je liefje zien, dat gaat niet samen. Wat wil je het liefst van die twee?'

'Eigenlijk toch op internaat. Thuis word ik teveel afgeleid.'

'Door Dorien? Of door mama?'

'Niet door Dorien...' Hij aarzelt even, zwijgt en loopt rood aan.

'Luister, Jochen. We spreken vanavond als mannen met elkaar. Ik weet van jou en Dorien en ik vind dat helemaal niet erg. Dat gebeurt nu eenmaal. Zou je dat missen, met Dorien?'

Hij wordt helemaal verlegen en dreigt in zijn schulp te kruipen.

'Jochen, luister eens, ik ben ook jong geweest. Ik weet het allemaal wel. Je bent normaal en wat je met Dorien doet is dat ook, heel normaal. Die dingen gebeuren. Mama weet het, ik weet het en niemand heeft jullie tegengehouden, laat staan gestraft. Waarom daar dan beschaamd over zijn? Of vind je zelf dat het iets is waar je je voor moet schamen? Heeft Dorien je ertoe aangezet misschien, of gedwongen?'

'Nee, helemaal niet!' roept hij heftig, 'nee, papa, het kwam van mij. Het was de eerste dag van de paasvakantie en mama was met Dorien gaan winkelen. Ik dacht dat ze, zoals gewoonlijk, de hele namiddag zouden weg blijven. Ik had het net ontdekt... je weet wel...'

'Dat je je zalig kunt afrukken,' help ik hem uit zijn woorden.

Hij wordt weer vuurrood: 'Ja, het is vanzelf gekomen op een keer. En toen was ik op mijn bed gaan liggen en omdat ik dacht dat er niemand was, deed ik het. En ineens kwam Dorien binnen en ze zag het. Ik weet niet wat er door me heen ging, papa, echt niet, maar ineens flapte ik het eruit, of ze wilde meedoen met mij.'

'En dat heeft ze, als goede zus en als dochter van een toegewijde verpleegster, ook onmiddellijk gedaan,'

'Het ging allemaal zo snel, pa, en achteraf zegde Dorien dat ik het altijd aan haar mocht vragen, dat ze het heel leuk vond.'

'Dat kan ik me voorstellen, Jochen. Ik zou ook in de wolken geweest zijn met zo'n zusje.'

'Dus jij en tante hebben het nooit gedaan zoals ik en Dorien?'

'Niet echt, maar dat lag niet aan mij, Jochen. Ik zou het fantastisch gevonden hebben als mijn zus het zou gedaan hebben. Maar nu: zou je dat ook missen als je op internaat ging?'

'Nee, want de laatste maanden heeft Dorien het niet meer gedaan. Ik denk dat het haar niet meer interesseert, zie je?'

'Tja, Dorien wordt groot, ze voelt zich al bijna een vrouw en dan verandert alles,' merk ik op, 'en voor jou is het ook beter dat je een vriendinnetje hebt, denk ik. Alleen, dat internaat nu...'

'Het is omdat mama altijd zo rond mij hangt, papa. Ik denk dat ze me overbeschermt, of hoe heet dat? Alsof ik een porseleinen popje ben dat ieder moment kan breken, zoiets...'

'Luister, Jochen, ik zal er morgen met mama over praten, over dat internaat. Niet voor de eerste keer, hoor, we hebben het er al dikwijls over gehad. Samen kunnen we dat wel betalen, alleen moeten we zeker zijn dat je het echt graag wilt en dat je nu al weet dat je er gelukkig mee zult zijn.'

'Dat denk ik wel, papa, mijn twee beste vrienden zijn op internaat: Klaas en Rune. Eigenlijk heb ik niet zoveel zin om met een meisje te gaan en dan mijn vrienden minder te zien.'

'Mama denkt dat je misschien liever jongens ziet dan meisjes,' zeg ik hem.

'Ik praat liever met jongens dan met meisjes, dat is waar. Maar meisjes kunnen jongens kussen en Sterre voelde zo zacht...' droomt hij hardop.

'Zo is dat, boy. De nagel op de kop. Ik regel dat internaat wel met mama, let maar op.'

Hij kijkt me dankbaar aan. Niet dat ik Jochen minder vaak wil zien, maar daardoor krijgt mijn intieme band met Dientje natuurlijk meer kansen om zich te ontplooien. Ik noch Anneke, en ook Dorien zelf, willen niet dat Jochen daar iets van weet.

Ik aarzel even om het nog iets te vragen, durf het dan toch: 'Dat je zo Dientje zo spontaan zegde dat ze mocht kijken toen je jezelf aftrok en dat je haar zelfs vroeg om mee te doen... is dat iets dat je fijn vindt? Ik bedoel: fantaseer je erover dat iemand je ziet terwijl je masturbeert?'

Hij loopt weer rood aan. 'Het geeft niet, Jochen, ik ondervraag je niet, hoor. Ik heb dat lang gehad, dat ik op mijn bed lag te rukken en hoopte dat iemand door het raam zou gluren, bijvoorbeeld. Of dat er iemand de kamer binnen zou komen en dan bleef kijken tot ik klaar kwam.'

'Hé, ja, dat heb ik ook. Bijna altijd. Dat maakt het gewoon leuker om te doen.' Hij stottert een beetje wanneer hij het zegt. Ik moedig hem aan om nooit beschaamd te zijn en vraag hem of hij ook fantaseert dat mama hem zou bezig zien.
'Nee, zij niet,' antwoordt hij nu resoluut, 'mama heeft daar niks mee te maken. Ik denk soms dat zij het wel zou willen.'
'Nu, in ieder geval is het altijd leuk wanneer je meisje toekijkt,' ga ik verder, 'en als ik hoor wat je over Sterre vertelt, dan ben ik wel zeker dat zij het fijn zou vinden.'
'Dat hoop ik,' geeft hij weer aarzelend toe, 'nu denk ik aan haar als ik het doe. Dat is eigenlijk nog prettiger dan wanneer Dorien erbij is.'
'Zo zit verliefdheid in elkaar, jongen. Dat je het zo spontaan aan Dorien voorstelde, kwam eerder uit een moment van grote opwinding. En je had het geluk dat zij er niet van schrok of je verontwaardigd de rug toekeerde. Ze deed het gewoon om je te helpen, daar ben ik zeker van. En waarschijnlijk deed ze het nog goed ook...'
Hij kijkt me aan en weet niet goed wat te zeggen. Eindelijk vindt hij toch nog de woorden: 'Ze deed het van de eerste keer zo goed dat ik dacht dat ze het al dikwijls gedaan had, papa. Maar ze zegde dat ze eerlijk waar de eerste keer was.'
'Dorien is een rastalent, Jochen. Je mag blij zijn met zo'n zus.'
'Dat weet ik wel, pa. Ik zie haar graag en zij ziet mij graag. Maar met Sterre is het heel anders.'
'Ik dacht dat jullie alleen nog maar gekust hadden?'
Hij wordt weer rood: 'Nee, papa, op de laatste dag van het kamp hebben we elkaar gevoeld. Heel eventjes maar, want we waren bang dat iemand er zou op uitkomen. Maar dat alleen al vond ik leuker dan dat met Dorien, echt waar. Dorien heb ik niet gevoeld, hé.'
'Je hebt het haar waarschijnlijk ook nooit gevraagd.'
'Natuurlijk niet, ze is mijn zusje!'
Ik zeg hem dat ik naar binnen ga om de late nieuwsuitzending op TV te zien. Hij wil nog wat in de tuinstoel blijven liggen. Wanneer de nieuwsuitzending gedaan is, laat ik de TV aanstaan en loop op mijn gemak naar buiten. Hij heeft me niet gehoord. In het donker, slechts verlicht met een tuinlamp, zie ik hoe hij zich langzaam aan het aftrekken is. Ik draai me om en zo stil als ik kan, loop ik naar boven, naar de badkamer. Voor alle zekerheid doe ik de deur op slot en laat ik mijn short zakken, trek mijn boxer naar omlaag en ruk me op mijn beurt ook af. Het beeld van Dientje verschijnt op mijn netvlies wanneer ik met mijn ogen dicht klaarkom.


--- --- ---

De laatste dag van augustus ben ik jarig. Er is een feest bij Anneke omdat zij een grote tuin heeft. Ik heb mijn vrienden uitgenodigd en er zijn ook een paar leuke collega's van op Anneke's werk. Een van hen is net als Anneke begonnen met seksuele bijstand. Ze had Anneke gevraagd hoe dat in zijn werk ging en Anneke had enthousiast gesproken over haar 'klantjes'. Zodoende had ik dadelijk iets om over te praten met Vera, een mollige vrouw van eind veertig, met mooie handen en uitzonderlijk lange vingers. Ik kon ze me direct voorstellen wanneer ze iemand in bed of in een rolstoel aan het aftrekken was.

'Met mij erbij kunnen we nu eindelijk iedereen helpen,' vertelt ze, 'maar zonder Anneke zou ik het nooit gedurfd hebben. Het is zalig om zien hoe die mannen eindelijk eens bevrediging krijgen. En eigenlijk is het belangrijkste nog het gesprek vooraf en daarna,' voegt ze er peinzend aan toe, 'we mogen niet te close worden met onze cliënten en daar is Anneke dan beter in dan ik. Ik ben heel empathisch. Bij Anneke is het werk als een ander, denk ik.'

'Dat geloof ik niet,' val ik in, 'op het moment zelf is Anneke heel betrokken, maar eens de deur uit denkt ze er niet meer aan. Ik geloof dat het de juiste ingesteldheid is. Anders houd je dat niet vol, of je wordt verliefd op de een of andere.'

'Juist, dat bedoel ik,' beaamt Vera, 'ik heb ook teveel medelijden met die mannen, terwijl ze stuk voor stuk dappere mensen zijn die voor de rest heel goed hun plan kunnen trekken. Alleen dat ene, nu ja, het ligt zo moeilijk om dat uit te leggen.'

'Je spreekt met een man, Vera, ik zou zelf de eerste zijn om zo'n barmhartige dame te hulp te roepen als ik het zelf niet meer kon. Ik vraag me trouwens af of er ook zo'n dienstverlening voor vrouwen bestaat, als ze het zelf niet kunnen.'

'Tja, daar vraag je me wat,' bedenkt ze, 'nooit van gehoord. Terwijl ik het me zelf niet kan voorstellen. Ik woon nu al drie jaar alleen en ik ben echt wel blij dat ik mijn vingers nog heb.' Ze lacht even en wordt dan verlegen.

'We zijn allemaal mensen met dezelfde wensen, Vera. Maakt niet uit of we man zijn of vrouw. We hebben allemaal eten, drinken, slaap en liefde nodig. Ik bewonder je dat het wilt doen en ik zie dat het jou ook goed doet.'

'Dat wel, maar toch... elke keer dat ik zo'n... ach, ja, wat doet het ertoe, we zijn toch mensen onder elkaar... elke keer dat ik zo'n penis zie en vast neem, besef ik wat ik zelf mis.'

'Ik zie niet in waarom je alleen zou blijven, Vera. Je bent nog jong, je bent mooi en verstandig. En empathisch ook.'

'Juist, en door dat werk heb ik weer zin gekregen om uit te kijken naar een maatje,' zegt ze nu met veel nadruk, 'en dat zal ik ook doen. Mocht je iemand kennen die bij mij past...' Ze knipoogt schalks en meisjesachtig.

'Nu, mocht ik vrij zijn, ik zou mezelf kandidaat stellen,' lach ik.

'Je bent toch vrij, of heb ik het mis?'

'Ik loop met mijn privé leven niet te koop, Vera, maar ja, mocht je daarnet een sollicitatie gedaan hebben: het is helaas niet aan mij besteed op dit moment.'

'Ik begrijp het,' antwoordt ze, 'het zou echt te mooi geweest zijn.'

En dan komen de andere gasten de tuin ingelopen en het wordt een vrolijke boel. Ik laat Remi, een van mijn vrienden, subtiel weten dat Vera naar gezelschap snakt en hoop dat ze met hem meer geluk heeft dan met mij. Aan de picknicktafel komt Dorien naast me zitten. Ze legt haar hand bijna onmerkbaar voor anderen op mijn knie en fluistert: 'Oef, papa, dat is lang geleden.' We proesten het beiden uit. Later loopt ze me na wanneer ik in de keuken biertjes uit de koelkast haal.

'Ik ben blij dat het volgende week weer school is,' zegt ze, 'dan wordt alles weer normaal. Ik heb je zo gemist, papa.'

'Ik jou ook,' beken ik, 'maar nu gaan we lekker feesten. Vandaag ben ik vierendertig geworden. Nu ben ik een oude meneer.'

Ze schatert het uit: 'Nee, papa, nu ben je een mooie meneer, de mooiste meneer van de hele wereld.'

'En in oktober is het jouw beurt om jarig te zijn en dan ben jij het mooiste prinsesje van de hele wereld,' zeg ik haar.

'Ik wou dat het al zaterdag was,' zucht ze, 'je ziet me toch nog graag, hé, papa?'

'Daar mag je nooit, echt nooit een seconde aan twijfelen, meid,' verzeker ik haar, 'maar nu terug de tuin in. Dit blijft nog altijd een geheim tussen jou en mij, vergeet dat niet.'

Ze knipoogt samenzweerderig en rent naar buiten. Ik ben benieuwd naar wat ze volgende zaterdag voor mij in petto heeft...