2174: de geboorte van de eerste Expi

Ik heb de directeur van het Instituut nog nooit in het echt gezien - niemand van ons trouwens. We kennen hem alleen van zijn jaarlijkse toespraak op 'V-day' die op groot scherm getoond wordt in onze recreatiezaal. 'V-day' is de internationale dag van 'Victory over Human Nature', de dag waarop de menselijke natuur bedwongen werd door de wetenschap. Op die dag ben ik geboren, als allereerste van een nieuw ras mensen dat alle kenmerken van een vrouw en een man in zich verenigt en daarbij ook nog eens tot in de kleinste details wordt 'ontworpen' voor wat we moeten dienen van zodra we geslachtsrijp zijn.

Wanneer de directeur in zijn smetteloos witte pak langs de zijlijn van het sportterrein opduikt, herken ik hem direct. Zelfs nu de gemiddelde lengte van mannen sinds de vorige generatie net boven de tweehonderd centimeter is geklommen, steekt hij er nog met kop en schouders boven uit. Zijn verschijning verbaast onze begeleiders en sportinstructeurs: zijn bezoek moet onaangekondigd zijn. De scheidsrechter ziet hem ook en fluit als teken dat de wedstrijd afgebroken wordt. Zoals gewoonlijk lopen we allemaal op een drafje naar hem toe en gaan in een cirkel om hem heen staan, op een eerbiedige afstand natuurlijk. Hij is immers geen van de onzen - ik bedoel: hij is niet zoals wij, de Expi's. Hij is een 'gewone' mens en staat in hoger aanzien dan wij. Wij zijn de producten van het genie van mensen.

'Expi's,' begint hij op plechtige toon, 'de directeur van onze Instelling en van de Wereldbank van Genderlabo's is zojuist toegekomen. Niet staren, Almore en Getane! Hou jullie blik op mij gericht. Ik weet niet waarom wij de grote eer krijgen de beroemdste dokter van de wereld op bezoek te krijgen, maar het is zeker dat er iets heel belangrijks zal gebeuren. Laten we in een ordelijke rij naar de tribune stappen en voor hem gaan buigen.'

Dat doen we, de jongsten stappen voorop en ik sluit de rij als oudste. Naast mij loopt de scheidsrechter. Ik zie dat hij peentjes zweet. Zoals alle 'gewone' burgers heeft hij zowel een grenzeloze bewondering als een diepe angst voor Nakito Murahari, de directeur van de Wereldbank, die tevens directeur is van ons unieke Instituut. Met twintig zijn we nu op het sportveld, maar de zowat veertig jongsten doen natuurlijk nog niet mee. Ze worden van de wereld afgeschermd, niemand buiten ons Instituut weet van hun bestaan af en volgens onze decaan weet slechts een groep gespecialiseerde artsen buiten deze muren dat wij op de wereld rondlopen. Onze wereld - mijn wereld dus - is het Instituut. Een enorm gebouw dat voor het grootste deel uit laboratoria en tweehonderd studio's bestaat, waarvan meer dan de helft nog nooit bewoond is geweest. In een van die studio's breng ik mijn vrije tijd door en daar slaap ik. Daarnaast zijn er de gemeenschappelijke lokalen waar we les krijgen, spelen, feestelijke bijeenkomsten houden en natuurlijk ook de refter waar we elke dag drie keer samen eten. Rondom die gebouwen liggen dan de uitgestrekte sportvelden, inclusief een golfterrein dat naar het schijnt een der grootste ter wereld is. Daarrond dan weer uitgestrekte cederwouden. Ik heb gehoord dat de afstand van de toegang van het domein tot aan het poortgebouw ongeveer acht mijl is. Je kunt dus gerust stellen dat wij ver van alle mensen wonen. We leren natuurlijk van kleins af aan hoe de wereld eruit ziet, hoe mensen leven en werken, wat er overal ter wereld gebeurt. Althans, ik leer dat omdat ik de oudste ben en altijd afzonderlijk les krijg van een zestal leraren en van twee leraressen. Buiten ons, de Expi's dus, is iedereen hier ofwel man, ofwel vrouw. Van toen ik zes of zeven jaar oud was, werd mij duidelijk gemaakt dat ik van hen verschilde. Lichamelijk dan wel. Maar al van kleins af, zo lang ik me kan herinneren, moest ik wekelijks naar het labo om me te laten onderzoeken. Ik werd dan iedere keer naakt op een onderzoekstafel gelegd en de ene na de andere dokter bekeek me dan, betastte me, deed allerhande metingen en achteraf kreeg ik dan een extra toetje als dessert na het middagmaal. Ze leken iedere keer allemaal heel tevreden te zijn over wat ze mijn 'ontwikkeling' noemden.

--- --- ---

De zindelijkheidstraining was zowat de eerste en ook de moeilijkste die ik als kleuter moest aanleren. Bewust leren plassen via mijn piemel of via mijn vagina, bijvoorbeeld, in plaats van het zomaar te laten lopen en mijn plas willekeurig ofwel uit het ene of het andere plassertje kwam en soms uit beide tegelijk. Ik leerde het gelukkig heel snel en ik werd de lieveling van het hele personeel. Dat kwam natuurlijk omdat ik vier jaar lang het enige studie-object was in de labo's hier. Daarna kwamen er ineens drie Expi's bij en was ik niet langer alleen. Jaar na jaar kwamen er steeds meer van deze gemodifieerde kinderen toe, zodat we nu al met zestig zijn.

Het duurde nog wel tot ik een jaar of elf was, nog niet zo lang geleden dus, dat ik min of meer begreep wat er met mij aan de hand was - in welke mate ik verschilde van de volwassenen die mij verzorgden, onderzochten en onderwezen. Ik had immers alleen mezelf nog maar naakt gezien.

Op een dag lag ik op de onderzoekstafel in Labo 6, waar de artsen alleen geïnteresseerd waren in die delen van mijn lichaam waarmee ik kon plassen: mijn piemel en mijn vagina en in de opening net onder het gaatje waar mijn ontlasting uit kwam. De verrukte gezichten van dokters, verpleegsters en laboranten over mijn 'ontwikkeling' zal ik nooit vergeten. Soms juichten ze en pakten elkaar vast, omhelsden elkaar en riepen elkaar toe dat ik een volledig geslaagd experiment was. Daar was ik blij om en zelfs heel fier over, al wist ik toen nog altijd niet dat ik daar beneden, tussen mijn benen, heel anders geschapen was dan zij. Die bewuste dag betastte de leidinggevende arts zoals altijd mijn piemel en klemde er zijn vingers om. Ik zag hoe hij mijn lange voorhuid, die mijn eikeltje bedekte, naar achteren schoof en daarna bewoog hij zijn vingers op en neer. Voor het eerst werd mijn piemel groter en ook helemaal stijf. Er steeg al een zucht van opluchting op bij de toeschouwers. De dokter sloeg daarna zijn handpalm rond met piemel en ging rustig verder met zijn bewegingen. Na enige tijd spande ik mijn onderlichaam op omdat ik een vreemde druk in mijn onderbuik voelde. Ik voelde ook voor het eerst iets in het zakje onder mijn piemel, een soort kramp, maar dan helemaal niet pijnlijk. De dokter ging onverstoorbaar verder en ik hief mijn heupen ineens op en op dat ogenblik zag ik zelf dat er een witte straal blubber uit het gaatje in mijn eikel omhoog spatte en op mijn buik terechtkwam. Nu was iedereen ogenblikkelijk door het dolle heen. Iedereen streelde me door het haar, vrouwen kusten me op de wangen, mannen schudden me de hand of gaven me schouderklopjes. Steeds hoorde ik iedereen zeggen dat 'het experiment geslaagd was', dat 'het nieuwe ras' eindelijk een feit was. Ik luisterde onbegrijpend toe. Ik snapte er niets van. Maar wat de dokter daarnet bij mij had gedaan, had ik razend spannend en vooral heel leuk gevonden. Ondertussen had een verpleegster het witte spul van mijn buik geschraapt en het in een glazen buisje overgebracht. 'Snel naar labo 7,' gebood de hoofdarts, 'laat geen seconde voorbijgaan voor het onderzoek.'

Een week later vernam ik van de hoofdarts dat alles in orde was: wat er uit mijn piemel, of 'penis' gekomen was, noemde hij 'sperma' of 'zaad' en hij feliciteerde me: het was allemaal normaal voor een jongen van mijn leeftijd. Ik stuur je straks naar de gynaecologen, zegde hij. Die zullen je van naaldje tot draadje uitleggen wat en waarom en hoe... Wat je mannelijke kant betreft, ben je nu geslachtsrijp, zoals dat heet. We vragen ons alleen af waarom je vrouwelijke kant zich nog altijd niet ontwikkeld heeft. Je vagina lijkt nog geheel gesloten en ontoegankelijk. We weten er eigenlijk nog niets van af, Rane. Je bent de eerste en tot nu toe de enige. We kunnen niet vergelijken. We hopen alleen dat je vrouwelijke kant zich even volmaakt zal ontwikkelen als je mannelijke, al weten we natuurlijk dat je geen baarmoeder of eierstokken hebt. Maar dat was ook niet de bedoeling. En wat je sub-vagina betreft, die opening tussen je vagina en je anus: eerlijk gezegd weten we niet waar die vandaan komt en welke functie ze heeft. Die hoorde in ieder geval niet wij het ontwerp. Hoe dan ook, ze heeft met jouw unieke seksualiteit te maken, dat staat vast. Maar je bent meer dan een hermafrodiet, Rane. Je bent een raadsel voor de wetenschap, maar we zijn er om raadsels op te lossen. Doe nu je kleren uit en ga op de behandelingstafel liggen.'

Dat deed ik zonder er bij na te denken. Ik was het al van kleins af gewoon en nu hoopte ik dat de dokter weer met mijn piemel zou spelen. Dat gebeurde ook en weer werd hij groter en helemaal stijf en na enkele minuten schokte ik heftig met mijn heupen. Terwijl hij verder bewoog rond mijn piemel, nam hij met zijn vrije hand een schaal en plaatste die schuin op mijn buik. Toen het witte spul, mijn sperma dus, tevoorschijn spoot, ving hij het in die glazen schaal op en verdween er onmiddellijk mee. Even later kwam hij terug en gebood me mijn knieën op te trekken zodat hij mijn vagina goed kon bekijken. Ik voelde hoe hij de lippen van mijn gleufje uit elkaar trok en me daar met zijn vinger aanraakte en duwde.
Hij schudde zijn hoofd teleurgesteld: 'Nee, nog volledig gesloten. Alleen de plasbuis werkt normaal, maar dat is al van bij je geboorte in orde. Ik vraag me af wanneer je vagina zich eindelijk zal openen. Daar wachten we allemaal op.' Daarna liep hij weg.
n
Na enige tijd kwam een verpleegster me ophalen. Ze vertelde me dat ik me niet hoefde aan te kleden: de gynaecologen verwachtten me in het lokaal naast de dokterskamer.

De twee gynaecologen, een vrouw en een man, zegde me op een stoel voor hen plaats te nemen. De man stond op en begon zich uit te kleden. Toen hij helemaal naakt was, vroeg hij mij of ik het verschil kon merken tussen hoe hij gebouwd was en hoe ik er uitzag, daar beneden. Onbevangen antwoordde ik dat zijn penis veel groter was dan de mijne, dat zijn onderbuik behaard was. Hij hief zijn penis op en toonde me zijn balzak. Nu, dat was een veel groter exemplaar dan bij mij en dat zegde ik hem ook. Vervolgens ging hij op een brits liggen die tussen hem en mij instond en spreidde zijn benen. Hij tilde zijn balzak op en vroeg me of hij ook daar op mij leek. Nu, dat was overduidelijk niet het geval. Tot mijn verwondering was daar... niets!

'Bekijk nu dan dokter Xi,' zei de man en hij stond op van de brits. De vrouwelijke gynaecologe was duidelijk van Chinese afkomst en dat werd bevestigd door haar naam. Ze was een heel tengere persoon en toen ze geheel naakt voor me stond, met gespreide benen en met een voet op de brits, zag ik tot mijn verwondering helemaal geen piemel, maar alleen wat bij mij onder mijn piemel en balzak zat: een kaal heuveltje dat overlangs door een gesloten gleufje doorsneden werd. Ze ging op de brits liggen en spreidde haar benen zo ver mogelijk zodat ik alles goed kon zien. Ze hief haar heupen op en trok haar billen met al haar vingers uit elkaar.

'Zie je nog iets dat bij jou heel anders is?' vroeg de dokter. 'Ja, natuurlijk, er is maar een enkel gaatje tussen haar billen,' antwoordde ik, 'heeft ze daar alleen maar een anus, misschien?'.
'Goed geraden, Rane, dan kunnen we nu met de les beginnen. We gaan je uitleggen hoe uniek je bent en waarom dat zo is.' Hij kleedde zich aan en dokter Xi deed hetzelfde. Mijn kleren lagen nog in de onderzoekskamer en ik bleef dan maar naakt voor hen zitten.

'In principe zijn er maar twee soorten mensen, of liever twee verschillende geslachten: mannen en vrouwen. Ofwel ben je man, ofwel ben je vrouw. Zoals je gezien hebt, heeft een man een penis en een scrotum of balzak. In die balzak zitten twee ballen of testikels, ongeveer zo groot als duiveneitjes. In die testikels wordt zaad aangemaakt en dat kan er alleen maar uit door de penis te strelen of eraan te rukken. Wat je er nog mee kan doen, leg ik later wel uit. Je weet nu wat dokter Hexler vorige week bij jou gedaan heeft. Hij heeft je afgetrokken of gemasturbeerd. Dan komt het sperma te voorschijn, zoals je ondertussen weet. Bij een vrouw, zoals bij collega Xi, is er een vagina. Tussen haar benen heb je een gleuf gezien zoals jij er ook eentje hebt, al is die bij jou niet zo lang. Wanneer we nu die gleuf zouden openen - start de diavoorstelling alstublieft, collega - zie je, Rane, wanneer we nu de beide zijden van die gleuf naar opzij duwen, zien we wat zich daaronder bevindt. Helemaal onderaan een opening, daarboven een zeer klein puntje met een minuscuul gaatje erin en helemaal bovenaan, tussen een kapsel van weefsel, een klein bolletje. Dat hele kleine openingetje boven de eigenlijke vagina is het plasgaatje en het bolletje bovenaan is de clitoris. Wanneer we nu verder naar onderen bewegen zie je tussen de billen, net als bij de man, alleen maar de anus. Waar die voor dient, weet je zelf wel. Om kinderen te maken moet de stijve penis van de man in de vagina van de vrouw komen en door wrijving komt het zaad van de man dan in de vagina van de vrouw terecht. Op de volgende dia zie je hoe een vrouw er binnen uitziet. Iedere maand is er een eitje rijp in de baarmoeder van de vrouw, dat eitje gaat dan naar de eileiders waar het wacht op een zaadje van de man. De zaadjes gaan via de baarmoederhals naar binnen en eentje bereikt uiteindelijk het rijpe eitje en bevrucht het. Soms komen er ook twee zaadjes terecht, heel zelden drie of vier. Dan groeit er niet een foetus in de vrouw, maar twee of meer. Maar, Rane, onthoud goed: al die kinderen worden uitsluitend man of vrouw.

Nu had men al heel lang ontdekt dat in sommige delen van Zuid-Azië mensen bestonden die er meestal wel als vrouw uitzagen, maar die naast een vagina ook een soort penis hadden. Het was echter heel zelden dat die penis volledig stijf kon worden en dat komt omdat de testikels, de ballen dus, ontbreken of geen zaad kunnen aanmaken. Deze mensen noemt men hermafrodieten, tweegeslachtelijken dus. Waarschijnlijk hebben er altijd zo'n mensen bestaan, maar altijd bijzonder, bijzonder weinig. In landen als Thailand, waar een paar honderd jaar geleden hermafrodieten hun lichaam aanboden als prostitué of hoer, kende het sekstoerisme vanuit het vroegere Europa en de vroegere Verenigde Staten van Amerika een ongekend succes. Van over de hele wereld stroomden mannen toe om seks te beleven met zo'n hermafrodiet en de staatskas van Thailand werd gespekt met het geld van dat sekstoerisme. Dat duurde tot ongeveer 2050.

Toen begonnen in het grootste geheim onderzoeken naar hoe men het geslacht van een nog te maken kind kon bepalen en meer nog, hoe men zaad en eitje zou kunnen manipuleren om het te maken kind te voorzien van blauwe ogen, een grote gestalte of vrij van ziekten die generaties aan elkaar kunnen doorgeven. Dat lukte grotendeels. Zoals je weet zijn alle mensen nu groot en gezond en lichamelijk perfect. We worden gemakkelijk honderd jaar oud zonder ziek te worden, de meeste jongere sterfgevallen zijn het gevolg van ongelukken, terreuraanslagen en zelfdoding. Alleen in arme landen die de techniek onmogelijk kunnen bekostigen, bestaat er nog op grote schaal kindersterfte. Maar hier in Japan, in China, Australië, Noord-Amerika en in het vroegere Europa zijn we al lang in staat om kinderen te maken die beantwoorden aan de wensen van de ouders en die zonder veel problemen een hoge leeftijd bereiken.

Een hele tijd geleden, in 2092, begonnen de artsen van verschillende universiteiten in heel de wereld het onderzoek naar het geheim van de hermafrodieten: zou men ook via laboratoria in staat zijn mensen te produceren die zowel mannelijke als vrouwelijke geslachtskenmerken vertoonden? En meer nog: zouden die geslachtsdelen beide ook perfect kunnen werken, wat bij de klassieke hermafrodieten het grote probleem was?

De redenen om die onderzoeken serieus te starten waren zuiver economisch: het zou de staten heel veel geld opbrengen wanneer een nieuw geslacht zou kunnen ontstaan dat de kenmerken van man en vrouw had en ook nog eens perfect functioneerde. Zoals altijd experimenteerde men er op los, zonder tot de gewenste resultaten te komen. Eindelijk, we schrijven dan al 2170, was het zo ver: hier in Japan zou het niet meer om zuivere experimenten gaan, maar om echte wetenschappelijk verantwoorde en risicoloze manipulatie van zaadcel en eitje. Zaadcel en eitje werden na veel onderzoekingen en manipulatie uiteindelijk in een proefbuisje gekweekt en vervolgens bij een streng geselecteerde vrouw, die zelf al het gevolg was van extreme manipulatie, ingebracht. En jij, Rane, was de eerste baby waarbij het schijnbaar gelukt was. Je werd in 2174 geboren en de hele wetenschappelijke wereld stond op zijn kop. Toch werd er nog geen ruchtbaarheid aan gegeven. In latere jaren werd de techniek overal ter wereld toegepast en de kinderen waarbij het gelukt was, werden naar hier gebracht om in alle rust op te groeien. Dat is dus de reden waarom je vriendjes hier minstens drie jaar jonger zijn dan jij. Maar bij jou en bij enkele andere kinderen stelde men vast dat er naast een penis, testikels en een vagina, ook nog een andere opening was, tussen vagina en anus in. We weten nog niet precies wat daar het nut of de bedoeling van is. Daarom volgen wij je ontwikkeling zo op de voet. Dat het met je seksuele identiteit te maken heeft, staat vast. We weten nu al dat de binnenkant van die opening niet groot is, maar wel volledig doorbloed is en van ontelbare zenuwuiteinden is voorzien. Ze kan dus niet anders dan op genot gericht zijn. Omwille van de strenge wetgeving, mogen we helaas niet met Expi's van jouw leeftijd naar willekeur experimenteren. We moeten wachten tot je de leeftijd hebt bereikt waarop seks met jou mag, ook al is dat nu al wel mogelijk. De interne controle is hier echter zo streng dat niemand van de artsen het waagt iets met jou te ondernemen. En jaloezie speelt ook mee: wie mag het eerst jou seks hebben met jou, dat is hier al de meest gestelde vraag sinds je geboren bent. Het zou natuurlijk een grote eer zijn voor jou om door de Directeur van de Wereldbank van Labo's ontmaagd te worden, maar de vraag is of hij zich dat kan veroorloven door zijn status. Hij is wereldberoemd en kan zich geen schandaal veroorloven door met een Expi te neuken.

Want dit moet je vanaf nu weten en goed onthouden, Rane: jij en je soortgenoten zijn ontworpen om multiseksuele wezens te worden die zowel door mannen als vrouwen gebruikt kunnen worden om seksueel aan hun trekken te komen. Jullie zijn staatsbezit. Jij bent bijvoorbeeld eigendom van een stadsstaat in wat vroeger Nederland was, de Vrijstaat A'dam. Vanaf het ogenblik dat je de minimumleeftijd hebt bereikt om aan seks te doen, ga je daar naartoe en word je onder toezicht van het Ministerie van Financiën geplaatst. De rijkste mannen en vrouwen van over de hele wereld zullen in de rij staan om met de eerste Expi te kunnen neuken. Jij wordt een staatsambtenaar en de opbrengst van je werk komt rechtstreeks in de staatskas terecht. Je zult natuurlijk een zorgeloos leventje leiden en op handen gedragen worden. Van zodra je echt klaar bent voor wat je geschapen bent, zal je bestaan voor heel de wereld kenbaar gemaakt worden. Tot die tijd blijf je een groot geheim. We kunnen ons niet veroorloven iemand de wereld in te sturen die niet volmaakt is volgens het Grote Plan. Nu is het werk van heel het team hier om je klaar te stomen voor je levenswerk: geneukt worden en zelf neuken. Naast veel testen zal je ook nog een heleboel onderzoeken moeten ondergaan en allerhande preparaten moeten toegediend krijgen om te zien welke het beste resultaat geven om je een normale penislengte en penisomvang te geven, om genoeg zaad te produceren, om te zien of je vrouwelijke geslachtsdelen perfect uitgroeien, zoals je clitoris bijvoorbeeld waar nu nog niet veel van te zien is en of je even gevoelig of liefst nog veel gevoeliger bent in je kutje dan een gemiddelde vrouw. En het onderzoek naar dat andere gaatje blijft uiteraard ook doorlopen. Van je endeldarm weten we nu al die die in perfecte staat is en ook beide kringspieren zijn stevig, maar nog lang niet elastisch genoeg om er een penis in toe te laten.

Zo, dat is alles voor vandaag. Weet dat we altijd klaar staan voor meer uitleg. Als je vragen hebt, stel ze aan om het even wie hier. Je zult altijd doorverwezen worden naar een dokter die het best geplaatst is om je te antwoorden. En... nog iets, goed nieuws trouwens voor jou, je mag nu zelf ook zonder het iemand te vragen beginnen met masturberen. Wel maximaal een keer per dag. Nooit meer. En je mag natuurlijk ook een dag of meerdere dagen overslaan. Doe het gewoon wanneer je er zin in hebt, maar wel altijd als je alleen op je studio bent. En je zwijgt er in alle talen over met de andere kinderen. Is dat allemaal duidelijk, Rane?'

'Jawel, dokter,' antwoordde ik, al duizelde het mij van de vele informatie. Maar wat ik begrepen had was, dat ik een uniek schepsel was, het resultaat van een geneeskundig experiment en genetische manipulatie. En ook dat het mijn taak zou zijn om mensen die alleen man of vrouw zijn het plezier te geven om seks te hebben met een wezen dat in laboratoria gekweekt werd en daarna voortdurend werd bijgewerkt, gemanipuleerd, verbeterd...

--- --- ---

We liepen dus met zijn allen het sportveld af in de richting van de tribune. Daar stond de Directeur in zijn smetteloze witte pak ons op te wachten. De scheidsrechter liet de rij halt houden en stapte naar de Directeur toe. Op een meter of twee van hem vandaan bleef hij staan en boog het hoofd. Daarna paradeerden we een voor een tot bij de rijzige, witte gestalte en bogen het hoofd zonder hem echt te durven aankijken. Toen ik als laatste voor hem ging staan en boog, stapte hij tot mijn verbazing op mij toe en legde zijn handen op mijn schouders.

'Rane,' sprak hij met gedempte stem, zodat alleen ik hem kon verstaan, 'het is tijd voor jou om hier te vertrekken. Vanavond word je hier opgehaald en naar mijn landgoed in Watanake gebracht. Je blijft een week bij mij wonen, daarna moet ik weer verder naar Australië en Canada. Jij gaat dan naar China waar de laatste voorbereidingen zullen worden getroffen voor je naar je eigen staat kunt gaan en met je werk kunt beginnen. Op een handvol mensen weet niemand dat je een week lang bij mij zult verblijven. Zeg dit dan ook zelf tegen niemand.'

Ik knikte alleen. Hij tilde mijn kin op en keek me in de ogen. Hij lachte minzaam en vriendelijk. Zijn golvende grijze haar, zijn grijzende slapen, zijn hemelsblauwe ogen, zijn perfecte neus en zijn aantrekkelijke volle lippen deden me van verlangen trillen over mijn hele lijf. Ik vermoedde en ik hoopte dat deze prachtige man mij zou inwijden in mijn seksuele leven.