Om 10 over 8 liep Elfie het gebouw in. Links en rechts groetend liep ze regelrecht naar de afdeling waar zij werkte. Met een beker koffie uit de koffieautomaat liep ze naar haar bureau en ging zitten. Ze startte alvast de computer. Ze kletste wat met de collega die tegenover haar zat. Anderen kwamen naar haar bureau toe voor een praatje, totdat de klok half 9 wees en iedereen aan het werk ging. Uit haar tas haalde Elfie haar mobiele telefoon. Ze keek even op de display: 1 bericht. Er stond geen naam, alleen een nummer, dat ze niet herkende. Ze klikte het berichtje open en las: Ik zag je zaterdagmiddag op het terras. Wat je deed was geil om te zien! Geen naam. Verbaasd staarde Elfie naar de tekst. Wie kan dat zijn? Ze dacht na. Het is iemand die haar nummer heeft, maar dat zegt niet zo veel. Elfie heeft al heel wat jaren hetzelfde 06 nummer en hoeveel mensen hebben intussen haar nummer niet? Iemand uit haar vriendenkring? Iemand uit haar familie? Een collega misschien? Ze keek eens goed om zich heen. Ze las de tekst nog eens en glimlachte bijna. Er was dus blijkbaar nog iemand op het terras die genoten had. Ze besloot te reageren en tekste: Jij was dus ook op het terras. Ik ben blij dat je genoten hebt, maar wie ben je? Ze verstuurde de tekst. Er kwam geen antwoord. De hele dag hield Elfie haar telefoon in de gaten, maar geen antwoord. Ach, laat ook maar, dacht ze op een gegeven moment, maar haar nieuwsgierigheid behield de overhand. Ze wilde eigenlijk gewoon weten wie het was, die haar de tekst gestuurd had.

Om half 6 was het werk gedaan. Nog een laatste blik op haar display. Nee, niets. Ze trok haar jas aan en ging weg. Op weg naar huis nog even langs de supermarkt, want daar was de afgelopen dagen niets van gekomen. Rond half 7 was ze thuis. Ze was net binnen toen de telefoon ging: Evert. Hij vertelde haar dat hij bleef overwerken en vermoedelijk niet voor 11 uur thuis zou zijn. “Wacht niet op mij. Ga maar lekker slapen.” Nou, dat was ze toch wel van plan. Koken deed ze maar niet, Ze maakte een paar boterhammen klaar en ging met een glas melk aan de keukentafel zitten. Toen hoorde ze het piepje van haar telefoon. Ze pakte hem op, keek op de display en ineens klopte haar hart een stukje sneller.

Het was ‘de grote onbekende’. Ze las: Ik wil je nog wel een keer zien. Ja, dat begreep ze wel en glimlachte.

Ze tekste: Wie ben je?

Hij antwoordde direkt: Noem me maar Anton!

Elfie: Waarom zou ik me aan jou laten zien? Ik ken je niet!

Anton: Die man op het terras kende je toch ook niet!

Dat was waar. Hij had een punt. Ze dacht na wat ze nu kon antwoorden, maar er kwam een tekst van hem achteraan. Hij tekste: Ik wil je graag vanavond zien. Heb je tijd?

Elfie tekste: Vanavond? Je denkt toch niet dat ik vanavond de straat op ga voor jou!

Anton: Dat hoeft ook niet. Heb je een computer?

Elfie: Ja, die heb ik. Hoezo?

Anton: Meld je aan op de datingsite Eros, kies een gebruikersnaam. Na acceptatie stuur je mij je gebruikersnaam. Mijn naam op de site is Anton27BC.

Elfie: En dan?

Anton: Dan log je in en ik maak contact met je. Je kent m’n gebruikersnaam.

Elfie: Ik weet het nog niet. Ik zie wel.

Anton: Ik spreek je vanavond.

Dat was het. Er kwamen geen berichtjes meer. Elfie stond op en ging haar bord, beker en bestek afwassen. Door haar hoofd spookte zijn verzoek. Verzoek? Het was meer een opdracht en dat beviel haar eigenlijk niet zo. Zal ik het toch maar doen, vroeg ze zich nu openlijk af? Ik wil eigenlijk gewoon weten wie die Anton is.

Later die avond ging ze naar Eros. com. Een kijkje nemen ging niet. Onmiddellijk vulde haar scherm zich met een gratis registratieformulier. Wat nu? Aanmelden? Wel de enige manier om misschien te weten te komen wie die Anton is. Nou ja, vooruit dan maar. Ze noemde zich Wil. Maar de naam Wil werd later al niet geaccepteerd. Elfie maakte er maar Wil18011968 van. De nummers zijn het geboortejaar van haar moeder. Verder vulde ze zo min mogelijk in. Alleen de verplichte velden en met de waarheid nam ze het niet zo nauw. Een foto zou ze later wel toevoegen. Of niet natuurlijk. Na acceptatie tekste ze Anton haar gebruikersnaam en wachtte af. Het zat haar op de een of andere manier niet lekker. Het gevoel was niet goed. Niet lang daarna kwam op het scherm zijn verzoek. Ze moest hem wel accepteren. Vervolgens leidde hij haar naar een privé-chatroom.

Anton deed als eerste zijn cam aan. Elfie zag hem zitten in een bureaustoel. Zijn bovenlichaam was bloot en hij droeg een soort trainingsbroek. Maar zijn gezicht was buiten beeld. Ze zag hem vanaf zijn borst tot aan zijn knieën. Ze herkende hem niet.

Hij tekste: Ik wil je zien.

Weer een opdracht. Het beviel Elfie minder en minder. Toch speelde ze mee in de hoop hem te kunnen ontmaskeren.

Ze antwoordde: Ogenblikje.

Snel trok ze haar joggingsbroek aan. Ze stelde de cam zo dat ook hij haar gezicht niet kon zien. Niet dat dat veel zin had, want hij kende haar. Toen deed ze haar cam aan.

Hij tekste: Wat je draagt is nou niet bepaald sexy.

Elfie antwoordde niet. Hij is niet aardig, dacht ze. Hij wil over mij de baas spelen. Hij zal wel met allerlei opdrachten komen. Daar hou ik helemaal niet van.

Er kwam een nieuwe tekst: Trek je broek eens uit.

Flikker op, schoot het door haar hoofd. Ze schrok eigenlijk van haar eigen gedachte. Maar om te weten te komen, wie Anton is, speelde ze maar mee.

Ze tekste terug: Misschien. Eerst jij!

Hij trok zijn trainingsbroek uit en zat even later in zijn slip. Elfie zag zijn pik afgetekend in zijn onderbroek staan, maar het wond haar niet op.

Even later kwam een nieuwe tekst van hem: Bevalt het wat je ziet? Hij streek met zijn vinger over de lengte van zijn pik.

Elfie: Ik zie niet veel.

Daarop zag ze hoe hij zijn onderbroek naar beneden schoof. Hij had een stijve en Elfie moest toegeven, dat die flink groot was.

Hij tekste: Heb je ooit zo’n grote gezien?

Elfie: Hij is echt groot. Nee, nooit eerder gezien.

Hij legde z’n hand op z’n pik. Elfie zag dat hij een trouwring droeg. Hij is getrouwd! Zijn vrouw zal waarschijnlijk van niets weten, maar nog weet ik niet wie hij is.

Anton: Hij kan nog groter worden. Veel vrouwen houden van hem. Daarom staat er in mijn gebruikersnaam BC. Big Cock, snap je? En nou wil ik jou zien. Trek je broek uit.

Het beviel Elfie helemaal niet. Toch trok ze haar joggingsbroek uit. Ze droeg toch nog een slipje.

Anton: Dat is alvast wat beter. Open je benen eens! Ook dit wilde Elfie nog wel doen, maar voor haar was hiermee de grens bereikt. Ze tekste: Ik wil wel eens zien hoe groot je pik kan zijn. Ik wil je helemaal naakt zien van top tot tien met die grote pik van je.

Anton tekste: Mijn pik is voldoende. Wat wil een vrouw nou meer? Als ze maar een pik in hun kut hebben en geld in hun portemonnee.

Gadver, dacht Elfie. Wat voor een klootzak is dit? Ze was geschrokken van de manier waarop hij over vrouwen sprak. Wat denkt hij wel?

Een nieuwe tekst volgde: Trek je slipje uit. Open je benen, ik wil je kut zien.

Genoeg! Genoeg! Wat een eikel.

En toen tekste hij iets ongelooflijk stoms. Hij tekste: Of wil je dat ik het filmpje dat ik zaterdag op het terras gemaakt heb van je, naar je baas stuur!

Vol ongeloof keek Elfie naar het bericht op het scherm. Ze dacht razendsnel na. Hij zal zijn gezicht niet laten zien. Dat is wel duidelijk. En deze hufter zou een filmpje hebben gemaakt? Daar geloof ik niks van. Dan zou die dat met zijn mobiel hebben moeten doen en had-ie dichterbij moeten staan. Ik zou hem zeker gezien hebben. Nee, eikel, ik geloof er niets van.

Juist wilde ze hem van repliek dienen toen er weer een tekst binnenkwam: Nou kom op! Laat BC je kutje maar eens zien!

Elfie ontplofte bijna en typte: “Jij verwaande eikel. Jij, ongelooflijke boerenlul. Wie denk je wel dat je bent? Je stuurt het filmpje maar naar m’n baas, eikel. Sodemieter op en neem die paardelul van je mee!

Daarop logde ze uit en sloot het programma. Trillend zat ze in haar stoel. Wat afschuwelijk. Wat denkt-ie wel? Mezelf zo te laten zien? Een antwoord op haar vraag wie die Anton is, had ze niet gekregen, maar dat interesseerde haar niet meer. Ze pakte haar telefoon en blokkeerde zijn nummer. Eikel! Ze dacht terug aan haar plezierige ervaringen van het afgelopen weekend. Dat was leuk. Dat was spannend. Dat was opwindend. Dit is vulgair, laag bij de grond. Rot op! Ze stond op, liep wat heen en weer en besloot toen een douche te nemen. Misschien raakte ze daarmee deze nare ervaring kwijt.

Zo werd Elfie geconfronteerd met een negatieve kant haar exhibitionisme. ten minste voor haar was het negatief. Pas veel later op de avond lukte het Elfie haar gedachten te verzetten. De positieve ervaringen van het weekend namen weer de overhand. Ze dacht aan het komende weekend. Alleen naar Scheveningen en zien of ze iemand kon teasen. Helaas was het pas maandag, dus het duurt nog wel even.

Toch hoefde ze niet zo lang te wachten. De volgende dag kreeg ze te horen dat er op donderdag een training was in Utrecht. Elfie werd verzocht daar aan deel te nemen. Het was een eendaagse training van 9 uur ‘s morgens tot 4 uur ‘s middags. Elfie nam zich voor om met de trein te gaan, aangezien de locatie waar de training zou worden gegeven op loopafstand van het centraal station was. Gekleed in een keurig mantelpakje nam ze de trein. Eerste klas! Dat had het kantoor geregeld. Donderdagochtend zat ze op tijd in de trein. Eerste klas, dus geen probleem om een zitplaats te vinden. Ze keek om zich heen. Niet al te veel passagiers. Verschillende mannen reisden alleen. Een van de mannen keek haar aan en glimlachte vriendelijk om zich daarna weer met z’n papieren bezig te houden. Hij had het er maar druk mee, merkte Elfie op. Ze vond hem aantrekkelijk. Hij was keurig gekleed in een colbert. Zijn jas hing aan het haakje. Gedurende de reis keken de twee als bij toeval elkaar meerdere malen aan en even zo vaak glimlachte de man. Verder contact was er niet, maar Elfie merkte op dat ze onrustig werd. Er kwam een bepaalde, voor haar heel herkenbare spanning in haar lichaam. Het begin van de drang om zich te laten zien. Hoe zou hij reageren, bedacht ze zich. De conducteur kwam om de kaartjes te controleren. Hij zei tegen Elfie: “Nog 5 minuten, mevrouw, dan zijn we er.” Jammer, dacht Elfie.

Toen de trein stopte, stapte Elfie als eerste uit. direct na haar volgde de man. Hij glimlachte opnieuw en zei: “Prettige dag, mevrouw” en liep weg. Hij had een warme,aangename stem. Elfie keek hem na terwijl hij in de richting van de taxi’s liep. Vanaf het station was het maar 5 minuten lopen. Eenmaal in het gebouw volgde Elfie de aanwijzingen die haar naar de zaal leidde waar de cursus werd gegeven. Die begon klokslag 9 uur. Het onderwerp was vooral technisch en nogal droog. De lunch was uitstekend en daarna begon de middagsessie. Rond half 4 werd de dag geëvalueerd, zoals dat zo mooi heet en om 4 uur was het klaar. Elfie verliet de zaal en liep naar de damestoiletten. Ze had zich allang voorgenomen om tijdens de terugreis geen slipje te dragen. Ze trok het uit en borg het op in haar tasje. Toen liep ze naar buiten. Ze wandelde terug naar het station en wachtte op het perron. De trein reed op tijd. Ze stapte in en liep naar de Eerste klas. Het was behoorlijk stil. Ze koos een zitplaats bij het raam en wachtte tot de trein zou vertrekken.

Toen ging de schuifdeur open en een man stapte de coupé in. Er ging een schok door Elfie heen. Het was dezelfde man die haar deze morgen een aantal malen vriendelijk had toegeglimlacht. Toen hij Elfie zag, groette hij haar met een blik van herkenning. “Dag mevrouw, leuk u weer te zien. Heeft u een fijna dag gehad?”

Elfie antwoordde: “Dat ging wel, meneer.”

De man glimlachte en ging schuin tegenover haar zitten aan de andere kant van het gangpad. Hij vouwde een krant open en begon te lezen. Nu hij dichterbij zat, kon Elfie hem beter observeren. Hij was echt aantrekkelijk. Ze schatte hem op een jaar of 35. Een ring droeg hij niet. Maar helaas, echt aandacht gaf hij haar niet. Het zal wel net zoals vanmorgen worden, dacht Elfie, tenzij.. en ze glimlachte. De trein reed inmiddels het station uit. De man bladerde door de krant, maar Elfie voelde een paar keer zijn ogen op haar gericht. Keek ze terug, dan glimlachte hij of keek weer in de krant. Elfie voelde spanning. Er was verder niemand. Ze stond op en nam van het rek boven haar ‘Rails’, het tijdschrift van de NS. Ze ging weer zitten maar nu zo dat ze schuin naar hem toezat. De spanning in haar steeg. Bij het gaan zitten had ze er voor gezorgd dat haar strakke mantelrokje halverwege haar dijen zat. Zogenaamd verdiept in het blad, begon ze langzaam haar been, die ze over de ander gelegd had op en neer te bewegen. Toen ze vanuit haar ooghoek zag, dat de man langs zijn krant in haar richting keek, wist ze dat ze zijn belangstelling gewekt had. Ze zette haar benen naast elkaar, maar bewoog haar rechterknie heen en weer. Weer was daar zijn blik. De spanning in Elfie nam toe. De opwinding steeg toen zij voor een kort moment haar knieën uit elkaar hield en hij zijn blik kort op haar benen gericht hield. Ze ging wat verder onderuit zitten, wachtte een moment en opende toen haar benen weer. Ze krabde de binnenkant van haar linker dijbeen alsof ze daar jeuk had. Nu kon hij onder haar rok kijken. Toen ze als per toeval zijn richting uitkeek, zag ze hoe hij keek. Spontaan werd ze vochtig door het heerlijke idee dat hij haar zag. Toen keek hij op naar haar gezicht. Hun ogen ontmoeten elkaar en hij glimlachte. Elfie glimlachte terug en sloot haar benen. Er was een moment van rust, maar na een paar minuten wilde Elfie zich opnieuw tonen, opnieuw de man teasen. Een drang van binnenuit die ze niet tegen kon houden, niet wilde tegenhouden. Ze nestelde zich in de hoek bij het raam en wilde juist haar linkerbeen optrekken, toen de man opstond. Opnieuw die aardige glimlach. Hij kwam naar haar toe en ging tegenover haar zitten. Hij zei: “Is het goed mevrouw, als ik bij u kom zitten?” Maar hij zat al. Hij stelde zich voor: “Ik ben Harry.”

Elfie keek hem aan. Ze had direct een goed gevoel bij hem. Zijn warme stem deed wat met haar.

Ze antwoordde: “Ik ben Elfie.”

“Elfie,” zei hij, “betekent dat niet ‘goede elf?”

Elfie zei: “Dat weet ik niet.”

“Ik werk voor een accountantskantoor en had vandaag een afspraak met een bedrijf in Utrecht. Toevallig dat ik u weer in de trein zie.”

Elfie: “Zeg maar ‘je’. Dat vind ik wel zo prettig.” Daarop vertelde Elfie kort over haar studiedag in Utrecht. Daarna ontspon er een kort gesprekje. Ze vond het aangenaam naar hem te luisteren toen hij iets over zichzelf vertelde. Zijn warme stem trok haar aan. Toen de conducteur binnenkwam om hun kaartjes te controleren, bleef de man even ‘hangen’. Al snel begreep Elfie dat Harry een vaste treinreiziger was. Tijdens het praatje van de conducteur en Harry, kon ze hem goed bekijken. Hij is echt aardig, dacht ze. Toen de conducteur wegliep, pakte Harry zijn telefoon. “Een ogenblik, Elfie, ik moet echt even bellen. Ik moet nog een kort bezoek in Dordrecht afleggen. Harry belde en sprak zachtjes om Elfie niet te storen. Elfie pakte haar tijdschrift weer op. Ze las niet, maar dacht na. Zou ze….? Hij zat nu wel erg dichtbij! Ze twijfelde heel even, maar deed toen haar linkerschoen uit. Daarna trok ze haar been op en zette haar voet op de bank. Ze masseerde haar tenen. Ze hoorde zijn stem. Hij rondde het gesprek af. Ze keek naar haar voet, maar haar zintuigen waren op Harry gericht. Ze wist dat hij nu recht in haar kruis kon kijken. Ze keek hem niet aan, maar voelde zijn blik. Ze masseerde verder en ze genoot van het feit dat hij haar bekeek. Daarna nam ze haar voet van de bank en deed haar schoen aan. Nu pas keek ze hem aan.

“Vermoeide voeten?” vroeg hij.

“Ja, maar een beetje massage helpt dan gelukkig.”

“Zal ik je andere voet masseren?”

He? De vraag verwarde Elfie. Dit had ze bepaald niet verwacht. Hij bood aan haar voet te masseren? Zou ze dat toe staan? Dat kan toch niet. Of? Hij kan me dan ook zien, flitste het door haar heen.

“Alleen je voet, Elfie, je hoeft niet bezorgd te zijn.”

“Bezorgd ben ik niet, maar mijn voeten zijn niet bepaald fris.”

“Dat geeft niets. Kom maar.”

Iets in zijn warme stem, maakte dat Elfie haar rechtervoet van haar schoen ontdeed en op de bank naast de man zette. De man pakte haar voet en nam die op zijn schoot. Ze voelde zijn krachtige handen maar ze wist ook dat hij nu zo onder haar rok kon kijken. God wat lekker en ze opende iets verder haar benen. Ze zag dat hij naar haar voet keek, maar soms dwaalden zijn ogen naar het warme, vochtige pllekje onder haar rok. Want warm en vochtig was ze. Ze genoot en het mooie was, dat ze nu weinig kon doe om zichzelf te verbergen. Wat maakt het uit. God wat heerlijk! Zijn massage duurde veel langer dan de hare. Vaker keek hij naar haar kutje. Ze was nat. Ze genoot van zijn blik al hoewel ze uiteraard pretendeerde dat ze niets in de gaten had. Na geruime tijd liet hij haar los en zette haar voet zachtjes op de grond. Hij zei: “We zijn bijna in Dordrecht. Ik moet er uit. Maar ik wil je heel graag weer zien.”

Elfie wilde hem ook weer zien, maar twijfelde. Inmiddels remde de trein af. Uit zijn binnenzak haalde Harry een kaartje. Op de achterkant schreef hij snel zijn 06 nummer en gaf het kaartje aan Elfie. Toen stond hij op. Hij nam Elfies hand en keek in haar ogen. Hij zei: “Ik hoop dat je echt belt.” Toen liep hij weg.

Elfie keek naar het kaartje. Daarop stond behalve zijn naam ook de naam van het accountantskantoor. Verder een telefoon nummer en een email. Maar interessanter was de achterkant. Daarop stond zijn persoonlijke nummer! Nog voordat de trein in Breda aankwam had Elfie al besloten de uitnodiging te aanvaarden. Ze nam zich voor hem vanavond te bellen.

Toen de trein op het station in Breda aankwam, stond Elfie op. Ze keek nog even of ze niets had vergeten en zag tot haar plezier een natte plek op de bank. Glimlachend verliet ze de trein!

(laatste deel volgt)