Ik slaap de laatste nacht in mijn flatje slecht. Beelden en gevoelens jagen mij achterna. Ik voel de kus van Charlotte nog op mijn mond en de warme kut van Anke nog om mijn geslacht, aangevuld met de woorden van de dames. Ze hebben mij op directe en indirecte manier iets duidelijk gemaakt en die boodschap is overgekomen. Vermoeid kom ik overeind en ik maak mij klaar voor mijn reis naar LA. Ik heb één koffer en een stuk handbagage bij mij en trek de deur achter mij dicht op weg naar Karin en Sjoerd. Sjoerd staat buiten bij hun huis al te wachten en ik geef hem de sleutels van de huurflat zodat hij de laatste spullen en overdacht kan regelen. Karin rijdt met mijn auto zo naar Schiphol waarna zij hem kan gebruiken terwijl ik weg ben.

Karin komt naar buiten en ze doet mij opleven. Ze heeft een mooi jurkje aan, iets dat haar als gegoten zit en haar vrouwelijke vormen goed laat uitkomen. Toch kijkt ze mij met een verbaasde blik aan terwijl ze mij een kus geeft. “Je ziet er afgeneukt uit Bart.” Ze zegt het met een bepaalde ondertoon die het midden houdt tussen boosheid en teleurstelling. Ik kijk haar aan en besluit niet te reageren. “Zullen we gaan Bart?” Ik knik en geef Sjoerd een vriendschappelijke hug. “Bedankt voor alles Sjoerd, je bent een top aannemer. Als ik ergens tegen aanloop dan bel ik je OK?” Sjoerd knikt waarna ik aan de bijrijders kant instap. Karin geeft Sjoerd een zoen en stapt aan de andere kant in. Nog een kleine zwaai en we rijden weg.

Karin zet de vaart erin en onderweg babbelen over van alles en nog wat. Ik breng haar op de hoogte van het feit dat twee woningen verkocht zullen gaan worden en vraag haar om daarvan een verkoopbrochure te maken. “Jullie kennen de woningen ook goed, Sjoerd vanuit de bouwkundige kant en jij vanuit de historische kant, dus het moet lukken om er iets moois van te maken.” Karin knikt terwijl ze schakelt. Haar rokje kruipt steeds verder omhoog en ik vraag mij af of ze dit met opzet doet. In een opwelling vertel ik haar wat ik gisterenavond heb meegemaakt, alsof ik daar mijn schuld mee wil afkopen. Karen luistert aandachtig en ik merk dat het haar opwindt. “Dus als ik het goed heb dan bezit jij een onderdanige jonge vrouw van 18 of 19 jaar en die wil jou dienen? Dat klinkt bizar opwindend Bart.”

Even is het stil in de auto en ik weeg de woorden van Karin. “Tja, als je het zo bekijkt dan is dit wel het geval Karin.” Even kijkt ze mij aan om daarna haar blik weer te concentreren op het verkeer voor haar. “Sjoerd en ik hebben de afgelopen weken heel veel seks gehad en je weet van mijn verlangen en onze afspraak. Wij beginnen ons vrijer te voelen en zien de lust en het verlangen steeds meer als iets dat op zichzelf staat. Wat jij beschrijft is lust, echte lust en daar heb jij van genoten. Die kant gaan Sjoerd en ik ook op en ik hoop, nee ga ervan uit dat jij ons daarin meeneemt. De Lusthof heeft iets wat ik niet ken maar wel wat ik voel. Ik leef sinds kort veel meer Bart, veel meer en er is zoveel om van te genieten.”

Ik ben stil van de woorden van haar en kijk voor mij uit. Ineens pakt Karin mijn hand en ze legt hem op haar dijbeen. De warmte van haar lichaam vermengt zich met de mijn. Ik hoor een zucht van haar alsof het iets is dat moest gebeuren. “Behalve de brochure die ik je vraag te maken geef ik je ook een opdracht mee en jij moet beloven die uit te voeren.” Mijn stem klinkt schor van opwinding en ik zie haar knikken. “Dat is goed Bart, wat moet ik nog meer doen.”

“Ik wil dat jij samen met Sjoerd op de eerste mooie lentedag, met een gevulde picknickmand bij de kastanjeboom in mijn achtertuin gaat zitten en dat jullie je openstellen voor wat je ziet, proeft, voelt en ervaart. Ik kan niets beloven, maar ik hoop dat deze romantische plek jullie een onvergetelijk mooie middag oplevert. Wil je dat doen en mij laten weten hoe het was.” Even streel ik haar bovenbeen waarna ik mijn hand terugtrek. Hoezeer ook zij mij opwindt, wil ik haar zo niet in een lusttoestand achterlaten, want ik voel haar hitte en opwinding maar al te goed. Bovendien rijden we de afslag bij Schiphol op en zoekt Karin een weg naar de parkeerplaats. “Ik loop nog graag even met je mee naar boven”, zegt ze in antwoord op mijn vragende blik.

Even later lopen we stilzwijgend naar de vertrekhal. We lopen naast elkaar, alsof we een stelletje zijn. Opnieuw voel ik mij rijk in haar aanwezigheid en ik weet dat ik ook haar zo ga achterlaten, omdat we bij een punt zijn aangekomen waar ik wel verder mag en zij niet. Ik draai me naar Karin toe en pak haar bij haar middel. Zij slaat haar armen om mij heen. “Bedankt voor het brengen en ik laat zo af en toe wat van mij horen OK?” Ik wil haar drie zoenen op haar wang geven, maar zij neemt het initiatief en drukt haar mond op de mijne. Even ben ik uit het veld geslagen, maar ik open mijn mond toch waarna onze tongen elkaar vinden. Ze geeft ze mij een afscheidszoen met een ondertoon van ‘ik wacht op je’

Wanneer ik haar loslaat, zegt ze het ook. “Ik wacht op je Bart", heb een mooie tijd in de VS en we spreken elkaar nog wel over de huizen en dergelijke. Ik krijg niet de gelegenheid om iets terug te zeggen want ze draait zich en laat mij genieten van haar heerlijke deinende billen die uit mijn gezichtsveld verdwijnen. “Welkom bij de KLM, wat is uw eindbestemming meneer?” Het is de stem van één van de grondmedewerkers van de KLM en ik laat mijn instapkaart zien. “U kunt inchecken bij die balie en dan wens ik u een fijne reis, meneer Meesters.”

Niet veel later loop ik in de vertrekhal achter de paspoortcontrole. Ik besluit om wat vacuümverpakte kaas mee te nemen voor mijn Amerikaans, Nederlandse opdrachtgever en daarna slenter ik naar de businessclass lounge waar ik heerlijk geniet van een kop koffie en een lichte lunch. Mijn gedachten gaan terug naar de afgelopen 24 uur. Ik heb Charlotte het dagboek gegeven en als zij zich aan de afspraak houdt dan maakt zij die over een kleine twee uur open. Ik ben in het bezit gekomen van een dienstbare jonge vrouw en die heb ik heerlijk mogen nemen in het bijzijn van Monique en haar dochter. Vanochtend heeft Karin mij ook laten voelen dat ze leeft en haar warme dijbeen ligt nog denkbeeldig in mijn eigen hand. Vijf vrouwen, totaal verschillende vrouwen heb ik meegenomen in een avontuur of ontdekkingstocht en dit allemaal nadat ik de Lusthof had gekocht. Er moet iets zijn, er moet nog veel meer zijn dat daarmee samenhangt. Maar eerst, eerst ga naar LA om daar te werken aan een Art-decohuis en ik ben benieuwd naar de associaties met mijn Lusthof.

Niet veel later zit ik in het vliegtuig en ben ik vertrokken naar de andere kant van de wereld. Ik open mijn laptop in mijn ruime businessclass stoel en geniet van de champagne en de rust. Voor mij verschijnen de handgeschreven en ingescande letters van Charlotte en ik ben benieuwd hoe de andere Charlotte het dagboek gaat ervaren.

De huwelijksdag

Best dagboek, vandaag ga ik trouwen met Simon en worden wij man en vrouw. Nog steeds kan ik het niet geloven. De gebeurtenissen van twee dagen geleden hebben mij in vuur en vlam gezet en er is iets in mij gaan branden. Na vandaag is alles anders, lief dagboek en ik zal later een verslag schrijven van wat mijn mooiste dag uit mijn leven moet worden, althans dat hoop ik. Ik ben ook op een punt aangekomen dat ik hier en nu beloof en opschrijf niet alles van mijn leven na vandaag aan het papier toe te zullen vertrouwen. Zeker na de gebeurtenissen twee dagen geleden en de gevoelens die wij bij de Lusthof hebben opgedaan hebben mij er doen besluiten niet alles op te schrijven. Onze huwelijksnacht bijvoorbeeld, die blijft privé, het feit of uit ons huwelijk ook kinderen gaan voortkomen ook. Ik moet hen beschermen voor het leven dat er voor hen nu nog niet is en waarvan het onzeker is of dit er ook ooit gaat komen. Ik vertrouw erop dat de eventuele toekomstige lezers dit standpunt zullen begrijpen en zullen respecteren. Dikke kus Charlotte Kinkelaar.

Ik lees verder en inderdaad is er vanaf dat moment iets veranderd. Charlotte schrijft meer beschouwend en minder expliciet. Ik lees hoe zij zich aankleedt in de lingerie die zij van haar nieuwe vriendinnen heeft gekregen en hoe zij haar jurk aandoet waarna haar moeder haar naar beneden begeleid. Wel schrijft zo over de vreugde en het verdriet dat zij in haar moeder ziet. “Je bent nu een volwassen vrouw en behoort aan hem. Ik verlies een kind en krijg er een volwassen vrouw voor terug. Zijn familie is niet de onze dat weet je maar vergeet nooit waar je wieg gestaan heeft Charlotte.”

Dan de plechtigheid en ze schrijft over de dienst en het trouwen voor God in het bijzijn van de hele gemeente. Het klinkt allemaal zo zwaar en zo niet van deze tijd, maar er was toen geen andere manier. Dan de receptie en het feest en weer haalt zij haar moeder aan die de opmerking eerder die dag herhaalt, alleen nu in het bijzijn van de moeder van Simon. “Onzin”, zegt de moeder van Simon. Charlotte en Simon zijn net zo goed een onderdeel van ons als van jullie,” zo lees ik. “Ik stel voor dat je moeder een keertje bij mij op de thee komt in het theehuis. Dan kunnen wij elkaar eens wat beter leren kennen, als vrouwen onder elkaar.” Ze kijkt mij aan en geeft mij een knipoog. Ik glimlach lief naar beide moeders en kan inwendig wel juichen, want ik hoop zo dat mijn moeder ook haar geluk en genot gaat vinden.

Er wordt gedanst en gesproken en de dag loopt op zijn einde. Uitvoerig beschrijft Charlotte het moment dat zij door Simon over de drempel gedragen wordt in de op tijd gereedgekomen middelste woning van de Lusthof. Van de huwelijksnacht vind ik inderdaad geen uitgebreid verslag, alleen een korte terugblik.

“O lief dagboek ik heb Simon in mij gevoeld en hij heeft mij zijn vrouw gemaakt. Hij was zo lief en het was zo geweldig mooi. Ik voel me rijk en gelukkig en alles zingt in mij. Wat ben ik dankbaar dat ik hem aan mijn zijde heb. Vanavond gaan we iets eten onder de kastanjeboom, als het weer het toelaat want er hangt onweer in de lucht. Tot gauw lief dagboek.”

Nippend aan mijn drankje kijk ik voor mij uit. De kastanjeboom, de plek waar ik dingen heb gevoeld die tot daarvoor verborgen voor mij waren. Wat heeft die plek in mij los gemaakt en nog mooier wat heeft het voor en met de vrouwen gedaan die ik sindsdien ontmoet heb. Zelfs Sjoerd voelt daar dingen die hij niet kent en ook zijn relatie met Karin is veranderd alsof het vuur in hen weer is gaan branden. Ik glimlach bij het idee dat ik Karin heb opgedragen ook daar een keer te gaan picknicken. Dat wordt wat mij betreft ook een mooie plek om romantisch te eten en ik kan niet wachten om daar met Charlotte te zitten. Maar ik heb ook Anke nog. Anke nog zo jong en gewillig onervaren. Kan ik haar geven waar zij naar verlangt en wat zij voelt. Onderdanigheid is een apart iets, maar kennelijk op een bepaalde manier ook gekoppeld aan opwinding of lust.

En zo zit ik eenzaam op tien kilometer hoogte en voel ik mij niet alleen eenzaam, maar ook geil. Ik wissel de tijd af door een filmpje te kijken en wat in het dagboek te lezen, maar het boeit me niet of ik kan er de aandacht niet bijhouden. De tijd verstrijkt en een vlucht van elf uur is fucking lang, ook al zit je nog zo goed en is er voldoende eten en drinken. Ik mis mijn vrouwen en ik schrik van het bezittelijk voornaamwoord. Ik bedoel ze zitten in mijn leven en ja Anke mag zich dan aan mij gegeven hebben, bezitten doe ik haar niet, zo voel ik dit. Er hangt een zweem van geuren, beelden, warmte en gevoelens om mij heen en ik heb het gevoel dat ze met mij meereizen. Ik dwing mijzelf om wat te slapen, maar herbeleef de zondagavond en het moment dat ik Anke nam, niet een keer maar vele keren. Er ligt een deken over mijn broek, maar ik ben keihard en verlang naar haar en naar hen.

Niet lang daarna begint het vliegtuig aan de daling en ik kijk uit het raampje. Onder mij verschijnt een stad zo ver als het oog reikt met duidelijke patronen van brede wegen die vol staan met auto’s. Een stad die eigenlijk geen stad is, omdat het een aan groep van aan elkaar gegroeide kleinere kernen is. Dit wordt mijn werkdomein en ik ben benieuwd wat ik hier ga ervaren. De lust en het gemis aan de dames in Nederland duw ik in mij terug. Vaag hoor ik de woorden van Monique over het ondernemen van een reis. Die vage woorden worden door landing geluiden van het vliegtuig verdreven en zo rol ik het land van Uncle Sam binnen.

Zodra het vliegtuig aan de gate staat, maak ik mijn telefoon weer actief door hem van de airplane modus af te halen en stap ik uit op vreemde bodem. Beth komt mij ophalen en ik ben benieuwd hoe en waar ik haar ga vinden. Eerst door de paspoortcontrole en dan mijn koffer ophalen. Mijn telefoon trilt in de kontzak van mijn spijkerbroek, maar gun mij geen tijd om het bericht te lezen. Zodra ik mijn koffer van de band gehaald heb, loop ik in de richting van de uitgang en loop ik een grote hal in waar veel mensen staan te wachten op andere reizigers. Even heb ik een flashback naar Love Actually, een van mijn favoriete romantische films. Ik heb echter maar één doel en dat is Beth Hope vinden.

Dat blijkt helemaal niet zo moeilijk. In de verte zie ik een bloedmooie vrouw staan met lange blonde haren. Ze draagt een niet te strak zittend kort jurkje waaronder twee mooi gebruinde benen verschijnen en die daarna verdwijnen in korte cowboylaarsjes. Een van haar voeten is omhooggetrokken en haar voet rust tegen de pilaar waar ze tegen aanleunt. Op haar hoofd draagt ze een grote zonnebril en een cowboyhoed. Het oogt zoals het oogt en ze is verbluffend mooi. Ze trekt ook veel, zo niet alle aandacht naar zich toe, maar zij slaat er geen acht op. In haar handen heeft ze een iPad waar met sierlijke letters mr. Meesters staat geschreven. Ik heb haar gevonden en loop als door een magneet aangetrokken naar haar toe.

Ik zie dat ze mij gezien heeft en onzichtbaar vinden haar verborgen ogen de mijne en zo trekt ze mij verder haar aura in. Ik steek mijn hand uit die ze aanpakt. “Bart, Bart Meesters,” is alles wat ik zeg. Ze trekt me iets naar voren en geeft mij drie zoenen. “Aangenaam Bart en welkom in California. Heb je een leuke vlucht gehad.” Even ben ik uit het veld geslagen en ik knik als een bijna verlegen jongen. Zoveel schoonheid danst er om haar heen. Toch is ze niet beledigd of uit het veld geslagen, integendeel, het lijkt wel alsof ze het gewend is. “Kom, we gaan dan kan je bij het zwembad lekker bijkomen. Je hebt een aantal dagen nodig om aan het tijdsverschil van 9 uur te wennen dus we beginnen lekker rustig. Ik vind het wel gezellig om weer eens een Nederlander over de vloer te hebben.” Ze geeft mij een arm en samen lopen we naar de parkeerplaats waar een grote convertible klaar staat. In die loop worden we bekeken en er zijn heel veel ogen die haar en mij volgen. Het deert haar ogenschijnlijk niet. Ik stel mij de vraag wat ik zou doen als zij mij in het voorbijgaan voorbij zou lopen. Ik krijg het er warm van en het is warm voor de tijd van het jaar, maar gelukkig nog niet heet.

Even later zitten we op de snelweg. Ze rijdt rustig en de wind ruist om mij heen in de cabriolet waarin wij terugrijden. Het maakt mij loom. Weer voel ik mijn telefoon trillen en weer besteed ik er geen aandacht aan. Mijn ogen volgen het verkeer voor mij. Haar rokje is omhooggeschoven en ze zit wijdbeens in de auto, het voordeel van het rijden van een automaat. Even vang ik een glimp op van haar schaamstreek en ik zou zweren dat ze geen string of iets dergelijks aanheeft. Opnieuw merk ik aan haar niets van deze erotische glimp die ik van deze godin heb opgevangen, want dat is ze, ze is een godin. Het verkeer is altijd druk en soms rijden we stapvoets en kunnen we wat praten, dan weer rijden we harder en is een conversatie haast niet mogelijk. Toch voel ik mij opnieuw rijk, ontzettend rijk dat ik in het bijzijn van deze godin over het asfalt van California rijd.

We rijden de heuvels bij LA op en via een slingerweg bereiken we een groot hek, dat vlak voor onze aankomst opendraait en zich weer sluit nadat wij het hek rijdend gepasseerd zijn. Voor mij doemt een waanzinnig groot huis op. Het oogt niet modern en niet klassiek. Ik vind het weinig inspirerend. Het heeft in het midden een grote entree en aan de linkerkant staat een belachelijk grote carport annex garage met wel tien verschillende auto’s van klein tot groot. Vermoeid stap ik uit en ik kijk op mijn horloge. Het is twee uur ’s middags, wat betekent dat het 11 uur in de avond in Nederland is. Hierna lopen we samen naar binnen en opnieuw word ik getroffen door de omvang van het huis.

Ik volg haar naar de keuken waar ze wat te drinken inschenkt. “Wij willen ons vrij voelen Bart en hebben zo weinig mogelijk personeel, in tegenstelling tot andere buren. Het huis wordt één keer per week van top tot teen schoongemaakt en dan zorg ik dat ik niet thuis ben. Kom ik zal je je kamer wijzen en dan geef ik je een rondleiding. Voel je thuis OK, is alles wat wij je kunnen meegeven. We doen niet zo moeilijk en zijn heel open naar elkaar toe.” Ik kijk haar aan en verdrink bijna in haar ogen. Hoe doet ze dit want ze moet hele legers mannen gek maken met haar bedroom eyes. “Dank voor alles Beth en ik weet zeker dat ik het hier naar mijn zin ga krijgen.”

Ik volg haar billen naar mijn slaapkamer en ze laat me binnen. “Het is handig om zo lang mogelijk op te blijven om aan het tijdsverschil te wennen. Waarom kom je zo niet even naar het zwembad dan praten we even bij en dan zwemmen we wat OK?” Fuck wie wil er nu niet met haar in het zwembad of aan het zwembad liggen en ik knik als bevestiging. “Prima, dan zie ik je met een half uurtje en dan maak ik wat een kleine salade met wat toast. Tot zo Bart.” Mijn slaapkamer is belachelijk groot, bijna net zo groot als mijn voormalige appartement. Ik heb een klein kantoor waar een grote iMac staat en die uitkijkt op de tuin met zwembad. Er staan ligbedden rondom het zwembad en ik zie een bar. Ik gebruik mijn tijd om mijn koffer uit te pakken en zie dat ik verkeerde kleding heb meegebracht. Een zwembroek heb ik ook niet meegenomen en mijn koffer heeft slechte een korte broek. Met dit klimaat moet ik eerst gaan shoppen merk ik. Misschien morgen er even op uit.

Ik trek mijn jeans uit en pak mijn telefoon. Wanneer ik hem open zie ik dat ik de nodige appjes gemist heb en ik scroll door de lijst. Er zitten ook een paar berichtjes van Charlotte bij.

“JE HEBT MIJ HET DAGBOEK VAN MIJN OMA GEGEVEN BART!!!” Het staat in hoofdletters op het scherm en ik kan een glimlach niet onderdrukken. “BEL ME ZODRA JE KAN, PLEASE!” Een tweede bericht staat ook in hoofdletters. Ik kijk op mijn horloge en zie dat het al over twaalven is, terwijl het laatste bericht al drie uur geleden gestuurd is. Ik besluit het te proberen en druk op het telefoontje om verbinding met haar te maken. Bij de eerste ringtoon neemt ze al op. “Bart!” zo klinkt haar stem, “O Bart wat heb je gedaan en wat doe je met mij?” Haar stem zit vol emotie alsof ze tegen het huilen aanzit. “Wist jij dit Bart, wist jij van de connectie tussen mij en het dagboek.” Ik weet dat ik nu eerlijk tegen haar moest zijn. “Ik vermoedde het Charlotte. Herinner jij nog dat ik mij verslikte in mijn koffie toen jij jezelf voorstelde. Ik verslikte mij niet in je achternaam, maar in het feit dat jij dezelfde naam had als de Charlotte in het dagboek. Meer weet of wist ik niet. Misschien is het een tante, misschien je oma of een andere connectie.”

Even is het stil aan de andere kant. “Is dit de reden waarom jij het gisteren aan mij gegeven hebt met de uitdrukkelijke opdracht het pas open te maken als jij in de lucht zou zitten.” “Ja Charlotte. Ik heb een digitale versie laten maken en die heb ik meegenomen en ik wil kijken of dit dagboek voor jou een stukje van jou verleden zou inkleuren zonder dat ik daarbij zou zijn. Het is jouw zoektocht en niet de mijne en ik ben blij voor je dat het je oma blijkt te zijn.”
“Ik ben je dankbaar voor wat je mij gegeven hebt, maar ik ben boos of teleurgesteld dat je niet naast me staat. Ik kan je verdomme niet eens fatsoenlijk bedanken lul.” Ik merk dat ze breekt en ik voel met haar mee en voel me schuldig. “Ik wilde jou de gelegenheid geven om dit in je eentje te doen Charlotte. Dit is jouw zoektocht weet je nog.” Ik weet dat het zwak klinkt en ik kan het nu niet veranderen. “Ik mis je Bart, ik mis je enorm en ik wil dat jij onderdeel uitmaakt van mijn zoektocht.”

“Dat doe je al mooie Charlotte, dat doe je al. Ik heb de Lusthof gekocht en maak alleen op basis daarvan al deel uit van deze zoektocht. Jij voelde ook iets toen je in de kelder stond en het dagboek gaat je helpen te ontdekken waarom deze plek zo bijzonder is. Dat ik daar niet bij ben is helaas een toevallige samenloop van omstandigheden. Ik heb deze reis ook nodig om mijzelf te ontdekken en wat jullie mij gisteren hebben gegeven is een teken dat ik bij jullie en bij jou terugkom in de hoop de ware Charlotte te leren kennen en ontdekken. Meer kan ik je nu niet geven mooie vrouw. Ik raad je aan het dagboek niet in één keer te lezen en nu lekker te gaan slapen. Ik ben je de komende dagen nog wel, zullen we dat afspreken?”

Ik hoor haar ademhaling. “Je hebt gelijk, denk ik, sorry dat ik zo emotioneel ben. Ik mis je en wil je vasthouden en je voelen, maar je bent niet hier. Ik weet niet hoe ik je moet bedanken Bart, maar voor het eerst in mijn leven heeft een man iets voor mij gedaan zonder er iets voor terug te verlangen. Duizendmaal dank en ik spreek je gauw. Mag ik je een denkbeeldige kus geven Bart.” Ik hoor een smakkend kus geluid in mijn oor en dan is de verbinding verbroken.

Via het raam kijk ik de tuin in en ik schrik van de opwinding en het beeld dat mijn ogen waarnemen. Beth zit in de zon op een ligbed en kijkt in haar telefoon. Ze lacht en voert een gesprek. Dat is op zich niet zo bijzonder. Nee, waar ik van schrik is wat zij aanheeft of eigenlijk niet aanheeft. Ze draagt het kleinst denkbare bh stukje die haar mooie volle borsten nauwelijks bedekken. Haar slipje is niet meer dan een lapje dat over haar schaamheuvel ligt. Fuck wat is ze mooi en echt. Er is niets dat nep aan haar is. Ik voel mij hard worden in mijn korte broek, maar kan mijn ogen niet van haar afhouden. Ik voel me een voyeur die zich loopt op te geilen op een bloedmooie vrouw. Dan kijkt ze mij aan en ik voel mij betrapt. Ze zwaait met haar hand en maakt een kom naar beneden gebaar terwijl ze het telefoongesprek voert. Ik voel me betrapt en loop met lood in mijn schoenen naar beneden.

Even moet ik zoeken naar de uitgang naar de tuin, maar dan stap ik de zon in en geniet ik van de warmte van de koperen ploert. Ze slaat op een bed naast mij en ik ga erop zitten. “Je mag je shirt en shorts best uittrekken, Bart,” zegt ze met een knipoog. Nu ik zo dicht bij haar ben, vind ik haar nog mooier en opwindender. “Ik heb geen zwembroek bij me en ik ben blij dat ik een korte broek bij mij heb.” Het klinkt verdedigend, maar Beth wuift het weg. “Je hoeft je niet te schamen, Bart, we zijn met z’n tweetjes, dus voel je vrij. Ga lekker in je boxershort zitten,” moedigt zij mij aan. Allemaal leuk en aardig, denk ik, maar ik heb een keiharde paal in mijn broek. Ik draai mij om en trek mijn shirt en shorts uit. Onhandig neem ik plaats en ik trek mijn been omhoog. Zo probeer ik te ontspannen wat gewoon verdomd moeilijk is met Beth aan mijn zijde. Ik kan mij niet voorstellen dat zij niet doorheeft dat ik hard ben.

“We gaan het rustig aandoen Bart. Ik stel voor dat we morgen in de middag een uurtje naar het huis gaan, dan kan je even de sfeer proeven. Daarvoor shoppen we wat en ik zal zo een bedrag op je creditcard overmaken. Je zal wel vroeg wakker worden, maar ik raad je echt aan je thuis te voelen. George zal ook zo thuiskomen en dan eten we wat. Ik vind het supergezellig dat je er bent en ik hoop niet dat ik je te veel opwind.” Onbewust heb ik mijn been laten zakken en mijn erectie is wel erg zichtbaar. Ik kijk haar aan in de verwachting dat ze mij uitlacht, maar dat doet ze niet. Haar ogen kijken dwars door mij heen. Ik voel mij gênant, maar mijn lichaam reageert zoals het reageer. Ik moet iets zeggen.

“Word je er nooit moe van dat alle mannen je nakijken of bekijken?” Ik weet niet waar de vraag vandaan komt, maar ik heb hem gesteld voordat ik er erg in heb. Ze kijkt me aan en zucht herkenbaar. “Natuurlijk Bart, maar wat kan ik eraan doen. Ik ben wie ik ben en heb gekregen wat ik heb. Soms maak ik er handig gebruik van en soms is het vervelend, maar ik geleerd om mij ertegen te wapenen. Ik zie heus wel dat je opgewonden raakt van mij outfit en misschien doe ik dit wel bewust. Je zal gaan merken dat ik er ben Bart. Hier voel ik mij veilig en kan ik mijzelf zijn.” Ze heeft de woorden nog niet uitgesproken of ze steekt haar hand uit en pakt mij harde lul beet. Ik schrik en kreun tegelijk. De opening van mijn boxershort geeft mijn eikel bloot en als het voor haar de normaalste zaak van de wereld is, sluit ze haar hand om mijn pik en begint mij af te trekken.

Ik ben te verschrikt of te vermoeid om iets te doen of om haar hand weg te duwen. Het voelt zo ontzettend lekker en ik ben nog zo geil van gisteren. Ik kijk haar aan en we hebben oogcontact en houden elkaar vast. Haar hand beweegt op en neer en ik voel me in de zevende hemel. Ze weet wat ze doet en ze volgt mijn ademhaling terwijl ze mij aftrekt. “Het is goed Bart, ik wil dit dus laat je gaan.” Ze zegt het met een lage stem en ik laat me gaan. Alle emoties en spanningen van de afgelopen weken komen tot ontlading en ik kom luid kreunend op haar trekkende hand klaar. Wild spuit ik alles wat ik heb uit mijn geile lichaam en al die tijd hebben we oogcontact, houden we elkaar vast. Dan trekt ze haar hand terug, proeft mijn zaad en veegt de rest af aan een handdoek. Ik vraag mij af waar ik nu weer in terecht ben gekomen en laat mijn hoofd naar achter vallen in een mix van schaamte en genot.

“Kom, we gaan zwemmen en ze staat op. De string van haar bikinibroekje zitten tussen haar billen. Ze zijn stevig en mooi en bewegen nog mooier mee wanneer ze naar het zwembad loopt. Als een trouw hondje volg ik haar met mijn ogen. Ze zijn ogen gefixeerd op dit goddelijke lichaam. Het water slokt haar op totdat ze tot haar nek verdwenen is. De zon schittert in het water en geeft haar gezicht een bijzondere uitstraling. “Kom je nog Bart” Ik sta op en voel mij opnieuw opgewonden worden. Onhandig loop ik het water in en ik probeer haar te mijden. Alleen mijdt zij mij niet en zwemt ze naar mij toe en slaat vervolgens haar armen om haar heen. Ik weet niet waar ik mijn eigen handen moet laten en ik voel mij weer geil worden. Ze kijkt me aan en zegt. “Zo en vertel mij nu, maar eens precies wat er met de Lusthof aan de hand is.”

Ik ben met stomheid geslagen en heb geen idee hoe zij dit weet. Ik kan mij niet verzetten en begin in hoofdlijnen te vertellen over wat ik met en bij de Lusthof ervaren heb. Ze luistert aandachtig en onderbreekt mij niet. Wanneer ik klaar ben antwoord ze. “Dan had ik het bij het juiste eind Bart. Wat ik van de Lusthof gezien heb, heeft zoveel meer te maken dan met het herbouwen of verbouwen van een woning. Er zit een ziel in dat huis, van de ontwerper en nu van jou. Dat is wat ik voelde en toen wij ons Art-decohuis kochten en ik jou gevonden had, wist ik dat hij ook hier die sfeer heeft weten te creëren.”

Terwijl ze dit zegt, heeft ze haar benen om mij heen geslagen en haar onderlichaam drukt tegen mijn opnieuw met bloed gevulde lul aan. Het lijkt haar niet te deren en zo rust ze op mij uit. “Ahh, I see that our guest has arrived and that you have given him the hospitality treatment darling” Als door een bij gestoken probeer ik de afstand tussen Beth en mij te vergroten, maar zij laat mij niet los. “Of course, darling, you know how friendly I am and as Bart is Dutch this makes it even special for me, darling. How was your day?”

Ik schaam me dood en heb een rood hoofd. Gelukkig laat Beth mij los en loopt ze het bad uit. Ze slaat, nat en al, haar armen om hem heen en geeft hem een innige zoen. Dan gaat ze naast hem staan en houden ze elkaars hand vast. Ik voel me gedwongen om uit het zwembad te komen, ook al heb ik alleen maar een boxershort aan. Gelukkig is mijn lul weer maatje pink en wat moet dat moet. Zo klim ik uit het zwembad, weet een handdoek te scoren en sla deze om mijn onderlichaam waarna ik naar George loop. Ik geef hem een stevige handdruk. “It is a pleasure to meet you George and I am happy to be here. Thanks for having me.”

“Nonsense Bart, we should be grateful for you being here.” Come let’s sit at the table and let’s have a drink. You must be tired after today’s flight, right?” Even later zitten we aan een tafel en wisselen we het een en ander uit. Beth verdwijnt om zich om te kleden en wanneer ze weer verschijnt, eist ze onmiddellijk alle aandacht weer op. Nu heeft ze een doorzichtige jumpsuit aan zonder een bh en ik vermoed ook geen string. Ze schuift aan en ik geniet van haar volle borsten. Haar tepels prikken tegen de stof aan. Ik zie dat ze een hand legt op het been van haar man en die ligt verdomd hoog. Ik probeer er geen acht op te slaan. Het is gewoon gezellig en de terwijl de tijd verstrijkt voel ik de vermoeidheid toenemen.

“Before you go to bed, I need to ask you one thing Bart. Do you know what a slutwife is?” Ik moet even nadenken en heb het woord wel ergens gehoord, maar kan het niet plaatsten dus ik reageer dat het mij weinig zegt. “Well in that case I suggest that you search for it on the internet and then we will talk about it tomorrow when you are less tired OK?” Ik knik voorzichtig en sta op. Ik ben moe en verlang naar mij bed. “OK, I see you tomorrow then, goodnight.” Hierna loop ik in de richting van mijn slaapkamer. Het enige wat ik nog hoor zijn de woorden van Beth. “Now I want you to fuck me on this table. I am fucking horny all-day George and I need your cock now, darling.”

Met die woorden loop ik, opnieuw hard geworden, naar mijn kamer waar ik moe in slaap val, alhoewel de laatste woorden van Beth en het woord slutwife nog in mijn actieve geheugen blijven hangen.

Wordt vervolgd