Zuinigheid Heeft Zijn Prijs - 2

We werden net na acht uur wakker. Gelukkig was Erins kater veel minder dan ik gevreesd had, en aangezien haar surf les over een uur zou beginnen, moesten we ons haasten met ontbijten en ons klaar te maken. Tijdens het ontbijt repte Erin met niets over de avond ervoor.

Weer terug in onze kamer pakte Erin haar zwempak toen ze zich klaarmaakte om naar het strand te gaan. "Dat dacht ik niet," zei ik op ondeugende toon tegen haar.
"Wat niet?" vroeg ze, terwijl ze me verward aankeek.
"Niet dat badpak," zei ik tegen haar.
"Welke dan?" vroeg ze.
"Die bikini die ik zo leuk vind. Mijn favoriet," antwoordde ik.

Mijn erotische gedachten van de vorige nacht hadden nog steeds vat op en ik wilde zien of ik Erin kon overhalen wat uitdagender te worden.
"Die is om te zonnebaden, niet om in te surfen. De top zal in de golven niet blijven zitten," probeerde ze uit te leggen.
"Je zult dat shirt aan hebben, dus het komt goed," antwoordde ik.
"Ja, waarschijnlijk wel, denk ik, maar wat is er in je gevaren?" vroeg ze.
"Het is wat ondeugende meisjes dragen om te gaan surfen," zei ik en probeerde er serieus uit te zien.

Met een glimp van een glimlach haalde Erin de kleine bikini uit haar koffer en trok hem aan. De voorkant van het broekje was laag uitgesneden, waardoor haar gladde, stevige buik werd benadrukt, en de achterkant liet veel van haar billen bloot. Strikjes op haar heupen verbonden de bandjes van de voor- en achterkant en accentueerden haar lange benen. Elke borst werd bedekt door kleine driehoekjes. De bikini had een karmozijnrode kleur die haar bruine haar en ogen goed deed uitkomen.
"Het is maar goed dat jij je daar scheert," lachte ik.
"Ik weet niet of het blijft zitten," zei ze opnieuw met een bezorgde uitdrukking, en gaf me zo nog een kans om van gedachten te veranderen.
"Laten we gaan," reageerde ik. Erin pakte een strandjurkje en trok die over haar hoofd. Nadat ze in haar sandalen was gestapt, gingen we naar buiten.

Juan Pablo stond ons op zijn stand op te wachten toen we aankwamen. "Zo, heb je de hele nacht over surfen gedroomd?" vroeg hij met een glans in zijn ogen.
Erin stelde het uitrekken van haar jurkje zo lang mogelijk uit, maar toen ze het eindelijk deed, leek de jongeman te bevriezen. Zij keek naar beneden, dus ze merkte niet hoe hij naar haar keek toen haar lichaam in beeld kwam, maar ik zag het duidelijk.

Op dat moment van de ochtend was het niet erg druk op het strand, maar verschillende oudere lokale mannen keken ook toe en verborgen hun blikken niet.
Ik moest toegeven dat er een opvallend verschil was in haar uiterlijk van gisteren met dat van vandaag. Gisteren, in het badpak en met haar haar naar achteren getrokken, zag ze er onschuldig en fris uit, maar nu, met haar haar los en meer van haar lichaam zichtbaar, straalde ze niets anders dan seksualiteit uit.
Ik zat in een strandstoel, deze keer dichterbij omdat ik niets van de show wilde missen.

Juan Pablo herhaalde eerst wat van de lessen op het strand en ik merkte dat zijn handen deze keer meer betrokken waren bij de instructie. Hij raakte haar arm, haar rug en soms haar been aan wanneer hij wat uitlegde of een positie corrigeerde. Door haar bewegingen was haar broekje omhoog gekropen, zodat ze nu meer op een string leek dan op een bikinibroekje.
Vervolgens nam hij haar mee het water in en net als de vorige dag oefenden ze op kleine golven. Hij hield het surfboard stil totdat er één kwam en hielp haar dan op gang. Soms viel ze er snel af, maar af en toe reed ze er een flink stuk op de golf mee.
Bij haar derde val moet het bikinibroekje iets zijn verplaatst omdat ik kon zien dat ze het onder water goed deed voordat ze terugkeerde naar Juan Pablo. Een paar minuten later kwam het zelfs aan één kant los en ik zag hoe ze het haastig opnieuw vaststrikte, terwijl haar instructeur met een glimlach toekeek. Twee van de oudere mannen merkten haar problemen ook op en verschoven schaamteloos hun strandstoelen zodat ze recht voor haar surfplek konden gaan zitten.
Enkele pogingen later reed ze de surfboard helemaal naar het strand en eindigde vlak voor de mannen die begonnen te klappen. Met een beschaamde glimlach in hun richting en een blik van minachting naar mij, draaide ze zich om en liep het met het surfboard weer de zee in, meer dan nodig met haar billen schuddend, vond ik.

Een paar minuten later, na een vervelende val, zag ik haar weer met haar broekje rommelen, en terwijl het water om haar heen wegzakte zagen we haar met de bandjes aan één kant morrelen. Bij een volgende, wat grotere golf, verloor ze haar evenwicht maar Juan Pablo kwam haar snel te hulp. Hij tilde haar op en hield haar stevig vast terwijl zij haar broekje weer vaststrikte. Omdat hij zo dichtbij haar stond vroeg ik me af of hij de mooie schaamheuvel van mijn vrouw had kunnen zien, en om één of andere vreemde reden hoopte ik dat dit inderdaad zo was.

Erin wilde klaarblijkelijk niet op stoppen na een val in het water, dus bereed ze nog twee golven, bereikte bij de tweede helemaal het strand en stopte ermee voor vandaag. Haar kleine show had mijn lul behoorlijk stijf achtergelaten omdat er iets was aan haar recente gedrag dat in mijn hoofd ronddraaide en me opwond. Het was alsof er plotseling een hele nieuwe wereld van kansen was ontketend, en hoewel ik verschillende keren probeerde mijn gedachten te zuiveren, lukte me dat niet.
Dat Erin tot dusver terughoudend was geweest op dit gebied, zowel thuis als tijdens onze reizen, versterkte alleen maar mijn erotische gedachten.

"Heb je daarvan genoten?" vroeg ze zodra ze bij mij kwam.
"Dat heb ik zeker gedaan. Alle anderen ook, denk ik," antwoordde ik lachend en verraste mezelf met mijn vrijmoedigheid. Ze antwoordde niet, maar liep de korte afstand naar Juan Pablo's hut, waar ze het shirt uittrok.

Ik dacht dat ze alleen een afspraak voor de volgende dag zou maken, maar ze bleef bijna een half uur met hem praten, waarbij het tot me doordrong dat ze zich van dichtbij aan hem wilde laten zien en met hem aan het flirten was.
Ik wist ook dat ze het doelbewust deed om het onder mijn neus te wrijven, maar als het bedoeld was als straf, werkte dat niet zo bij mij.
Juan Pablo's was dan misschien jong, maar hij werd blijkbaar niet snel geïntimideerd. Hij geneerde zich niet en bekeek tijdens hun hele gesprek openlijk haar lichaam.

Uiteindelijk kwam Erin terug en we lagen nog even in de zon voordat we vlak voor het middaguur terugkeerden naar de kamer. "Ik moet echt even rusten. Gisteravond en het surfen wordt me een beetje te veel," kondigde ze aan.
"Wil je eerst lunchen?" vroeg ik.
"Nee, misschien later. Ik wil me alleen even afspoelen en op bed liggen, antwoordde ze.
"Oké, ik denk dat ik dan even de omgeving wat ga verkennen," zei ik en zag in haar ogen dat ze inderdaad moe was.

Ik verliet het hotel en begon zonder echte bestemming het strand af te slenteren. Dan herinnerde ik me het visitekaartje van de fotograaf. Ik had die morgen in mijn broekzak gestopt en ik keek naar het adres. Ik vroeg de weg van een straatverkoper, die me in de goede richting wees en legde snel de afstand van een halve kilometer af.
Toen ik ter plekke kwam, kondigde een bord achter de etalage aan dat het de fotostudio was van Esmerelda Caldera. Ik stapte door de open deur een kleine, Spartaans gemeubileerde kamer binnen, waarin verschillende vergrote foto's de muren sierden.

"Hallo?" riep ik, me afvragend of er wel iemand in de buurt was. Maar binnen enkele seconden stapte een vrouw van ergens achter in de dertig van achteruit het pand de ruimte binnen en naar wat ik zag, vermoedde ik dat ze een geboren Costa Ricaanse was.
Ze was van gemiddelde lengte en bouw, met een aantrekkelijk gezicht en een zekere sprankeling in haar ogen, waardoor ik dacht dat ze in haar jeugd behoorlijk aantrekkelijk was geweest.
"Kan ik je helpen?" vroeg ze terwijl me aankijkend.
"Nou," begon ik, "ik ben hier met mijn vrouw op vakantie en ze neemt surf lessen. Ik heb één van je kaartjes bij de hut van de instructeur gevonden en wilde even komen kijken," legde ik uit.
"Ik begrijp het. Van Juan Pablo?" vroeg ze.
"Precies," antwoordde ik. "Ik nam aan dat het betekende dat je foto's maakt van surfende mensen."
"Ja, ik maak ook fotoreportages van surfers, maar ook van andere sporten, bruiloften, feesten en doe commercieel werk. Wil je wat voorbeelden zien?" vroeg ze met een licht accent. Ik knikte en de manier waarop het haar energie gaf, deed me afvragen of ze veel opdrachten kreeg.

Aan het einde van de toonbank waar ik me bevond, stond een grote monitor en ze draaide hem zodanig dat we allebei op het scherm konden kijken, om vervolgens de muis te pakken.
Al snel was het scherm gevuld met mooie foto's van surfers die vakkundig over grote golven reden. "Heb je ook voorbeelden van beginners?" lachte ik.
"Natuurlijk!"

Met een paar klikken van de muis schakelde het scherm over op een foto van een man van ergens in de veertig die wanhopig probeerde zijn evenwicht te bewaren op een surfboard, terwijl de instructeur ernaast stond.
Ze bladerde door een aantal andere foto's die allemaal toeristen in een ongemakkelijke houding lieten zien. De vergelijking met de foto's van de bekwame, moeiteloos door het water snijdende surfers met deze, was zo enorm dat ik al snel mijn interesse verloor. Voor een aandenken kon ik natuurlijk gewoon een foto maken met mijn telefoon.

"Ze zien er niet erg inspirerend uit, hè?" zei ik. "Ik bedoel natuurlijk het onderwerp en niet de foto zelf," voegde ik er snel aan toe toen ik nadacht over de manier waarop mijn opmerking over kon komen.

Als ze al beledigd was, kon ik dat niet merken, omdat ze me glimlachend aankeek. "Ik kan met mijn camera van niemand een betere surfer maken," zei ze.
"Oké, dank je," zei ik en ik maakte aanstalten om te vertrekken.
"Misschien zijn er nog andere dingen die je wel interesseren," antwoordde ze op een manier die duidelijk maakte dat ze liever geen klant verloor. Omdat ik niet onbeleefd wilde lijken, gaf ik haar mijn aandacht.

Ze begon door andere foto's te bladeren, waaronder abseilen, vissen, fietsen en golfen. Ik vond geen van hen of de concepten aantrekkelijk en dacht eraan toch maar te vertrekken toen er plotseling een foto van een jong, slank en donkerharig meisje verscheen die in een kleine bikini op het strand lag, haar benen gedeeltelijk in het water. Ze leek een meisje van hier, maar de overeenkomsten met mijn vrouw waren best opvallend. Toen ze mijn interesse zag, stopte de fotografe met scrollen. "Spreekt deze foto je aan?" vroeg ze met een glimlach.

Ik had hier nog nooit aan gedacht, maar nu ik het meisje zag en mijn vrouw in dezelfde houding verbeelde, voelde ik dat mijn lul stijf begon en mijn mond droog begon te worden. "Misschien..." kraste ik.
"Ah... het zal een mooi cadeau zijn voor je vrouw, en je zult er lang plezier van hebben," zei de vrouw opgewonden.
"Hoe werkt het? Ik bedoel, hoe doe je het?" vroeg ik, omdat ik wat details wilde weten.
"Er zijn verschillende prachtige stranden waar weinig mensen zijn op slechts een klein eindje rijden. Het is het beste om in de ochtend of het begin van de avond heen te gaan, als het licht goed is en er nauwelijks mensen in de buurt zijn."
"Hoelang duurt het?"
"Twee uur zou voldoende moeten zijn."

We spraken nog een kwartier en ze beantwoordde plichtsgetrouw al mijn vragen, hoewel ik mezelf er niet toe kon brengen datgene te vragen wat ik het liefst wilde weten. Toen we klaar waren, werd afgesproken dat Esmerelda, of kortweg Ezzi, ons die middag om vier uur bij het hotel zou ophalen en ons naar een nabijgelegen, afgelegen strand zou brengen.
Ik kreeg de opdracht om ervoor te zorgen dat mijn vrouw de kleding waarmee ze op de foto wilde zou meenemen en de gewenste make-up op zou brengen.

Nadat ik Ezzi had verlaten, slenterde ik door de stad en dacht na over de komende sessie, en hoe ik het aan Erin zou uitleggen. Opeens stond ik voor Diego's, net toen ze de zaak geopend werd. Het besluit een biertje te nemen terwijl ik nadacht, klonk goed. Ik ging op een kruk zitten en wachtte tot de barman arriveerde.

Er waren verder nog geen klanten, dus toen hij terugkwam met mijn bier, begon hij graag een gesprekje. De volgende twintig minuten spraken we over van alles. Van het lokale voetbalteam tot vissen, en over de dingen die er aan de bar gebeurden.
Ik hoorde dat zijn naam Rodrigo was en hij vertelde me dat het in het hoogseizoen veel drukker en levendiger was. Ik vroeg of hij ooit één van de jonge meisjes had ervaren, wat hij weglachte door uit te leggen dat het in Costa Rica niet moeilijk was mooie meisjes te krijgen.

In een opwelling vroeg ik naar de oude man die aan mijn vrouw had gezeten, in de hoop dat het niet algemeen bekend was geworden. Er was maar een simpele beschrijving en het aanwijzen van de plek waar hij gezeten had voor nodig voor Rodrigo wist wie ik beschreef.
"Ah... Ja. Dat is senor Tejeda. Hij komt regelmatig hier," legde Rodrigo uit.
"Hij leek me heel stil," zei ik, terwijl ik meer informatie probeerde los te peuteren zonder opdringerig over te komen.
"Ja, hij is stil en ook nogal vreemd," antwoordde hij.
"Gaat hij ooit met de meisjes mee? Ik bedoel, gisteravond heeft hij met niemand gepraat."
"Ik heb hem nog nooit met een meisje gezien, en ik denk dat ze bij hem wegblijven," antwoordde Rodrigo terwijl hij een vers biertje voor me pakte.

Ik besloot dat ik waarschijnlijk genoeg had gevraagd, en hoewel Rodrigo reageerde, was ik niet echt iets te weten gekomen over de man wat interessant was. We keerden terug naar het bespreken van verschillende onderwerpen toen hij uit het niets terugkeerde naar Senor Tejeda. "Die man. Ik weet dat de eigenaar van deze tent hem niet mag. Hij noemt hem de ‘varkensboer uit de heuvels’," legde de jonge barman uit.
"Waarom mag hij hem niet?"
"Hij gelooft dat die man slecht is voor zijn zaken."

Erin sliep nog toen ik terugkwam en ik zat rustig een half uur op de bank te wachten voordat ze zich begon te roeren. Haar ogen gingen langzaam open en toen ze me zag, kreeg ze een verwarde blik op haar gezicht. "Wat doe je?"
"Gewoon naar jou kijken... beseffend hoeveel geluk ik heb," antwoordde ik met een brede grijns over mijn gezicht.
"Je hebt geluk. Vergeet het niet," giechelde ze.

Na diep ademhalen vertelde ik haar over Ezzi en de fotosessie die ik later die middag had geboekt. Ik vertelde over het kaartje dat ik bij Juan Pablo's hut had meegenomen, mijn aanvankelijke motivatie over de surffoto's en beschreef vervolgens hoe ik de foto van de jonge vrouw op het strand was tegengekomen en aan haar had gedacht.
"Alleen jij, ik en de fotograaf, die een vrouw is?" vroeg ze.
"Ja, lieverd. De foto's zullen geweldig worden," reageerde ik en ik probeerde haar met mijn enthousiasme te besmetten.

Hierna warmde Erin snel op voor het idee en bespraken we al snel kleding en poses. Ze vond het geweldig om gedeeltelijk in het water te liggen zoals het model wat ik had gezien, maar maakte duidelijk dat ze niet naakt wilde.
"Waar gaan we heen?" vroeg mijn vrouw en daar bracht ze een goed punt naar voren.
"Ze zei dat het een rustig strand was," zei ik mijn schouders ophalend, ik wist niet wat ik anders moest zeggen.

Ezzi stond ons in een kleine SUV net buiten het hotel op te wachtten. Toen ik in het voertuig klom, kon ik achter in een berg apparatuur zien liggen. De rit duurde minder dan twintig minuten, en toen we aankwamen waren we allebei blij om een prachtig strand met schoon zand en verschillende rotspartijen te zien. Het strand was inderdaad verlaten. Op een paar spelende kinderen helemaal aan het eind na, was er niemand in de buurt. Gelukkig scheen de zon, en hoewel er enkele wolken waren, was het licht goed.

Nadat we Ezzi hadden geholpen met uitladen en een korte bespreking van het programma, lieten we haar aan de slag gaan, terwijl Erin een spiegel gebruikte om wat laatste aanpassingen aan haar haren en make-up te doen. Ze had mijn favoriete bikini aangetrokken, dus zodra Ezzi er klaar voor was, stuurde ze mijn vrouw naar een plek waar de binnenkomende golven zachtjes om haar heen zouden rollen en het volgende kwartier wegviel. Erin nam verschillende poses aan, staand, knieën en buikligging, en door de glimlach op haar gezicht kon ik zien dat ze echt van de ervaring genoot.

"Misschien moeten we naar de rotsen verhuizen. Wil je je omkleden?` vroeg de fotografe.
"Nog niet," antwoordde ik, nadat ik een blik van mijn vrouw had gekregen.

We liepen een dertig meter naar de dichtstbijzijnde rotspartij en Ezzi begon mijn vrouw te instrueren. De setting was geweldig en Erin zag er fantastisch uit, dus ik hoopte dat Ezzi's vaardigheden gelijke trend zouden houden. Ik wist, dat als dat zo was, we een verzameling foto's zouden hebben die we de rest van ons leven zouden koesteren.

"De zon is over dertig minuten perfect, dus als je je nu wilt omkleden, kunnen we er nog meer nemen. Je kunt dit later weer aantrekken als je wil," verklaarde onze fotograaf.
"Hoe zit het met die gele?" stelde ik voor, verwijzend naar een bikini waar ik dol op ben.
"Oké," antwoordde Erin met een sprankelende stem en ze liep naar de auto om het kledingstuk op te halen en zich om te kleden.

“Wil je naaktfoto's?" vroeg Ezzi moedig toen mijn vrouw was weggelopen.
Hoewel de gedachte bij me opgekomen was en ik het onderwerp wilde aansnijden, werd ik door de plotselinge vraag overrompeld. "Uh... ik weet het niet. Is het normaal? Ik bedoel, Ik weet niet of Erin dat wil."
"Veel vrouwen willen het wel als ze er eenmaal mee beginnen. Ik denk dat je vrouw het wel zal doen. De foto's worden dan twintig procent duurder," legde ze uit.
"Denk je dat ze dat zal doen?" vroeg ik, terwijl ik naar de SUV keek en zag dat Erin de deur had geopend en probeerde zich er discreet achter te verkleden.
"O ja... ze is heel mooi," antwoordde ze.
"Nou, als ze het wil..." zei ik zachtjes.

Al snel keerde Erin terug en Ezzi nam een reeks foto's in vergelijkbare posities als voorheen, maar deze keer met de andere kleur bikini. Toen ze klaar was, liet ze ons weten dat het licht zo perfect was en dat we ongeveer tien minuten de tijd hadden te beslissen welke bikini het zou worden, om te kleden en klaar te maken.
Natuurlijk wist ik dat ik haar in mijn favoriete bikini wilde hebben, dus ik vroeg haar om die weer aan te trekken, waar ze met een snel knikje mee instemde.

Ezzi positioneerde mijn vrouw met de branding om haar knieën en met de ondergaande zon boven de rotsen, achter haar. Ik ging achter de fotografe staan en wist dat het geweldige foto's zouden worden.
Ezzi en Erin hadden een goede verstandhouding opgebouwd, waarbij mijn vrouw zich gemakkelijk en efficiënt liet sturen door de fotografe, waarbij mijn bemoedigende woorden hielpen de scène te perfectioneren.

"We hebben nog maar een paar minuten," kondigde Ezzi plotseling aan en ze stopte. Ik kende de betekenis van haar woorden, maar Erin-uitdrukking toonde verwarring. Ik dacht erover om het te laten gaan en gewoon te genieten van de geweldige ervaring die tot nu toe had plaatsgevonden, maar ik besloot dat de kans op een nieuwe mogelijkheid zo klein was dat ik het risico wilde nemen.
"Eh... lieverd... misschien moet je je bikini uitdoen," zei ik met wat beverige stem.
"Nou, ik wist dat dat zou komen," antwoordde ze met haar ogen rollend.

Terwijl ik worstelde om een goede reden te bedenken, was het de fotografe die tussenbeide kwam en hielp. "Erin," zei, "ik denk dat je later teleurgesteld zult zijn als je het niet doet. Je lichaam is zo mooi en het zal zo'n geweldig cadeau zijn voor je man."
Erin keek ons van zes meter afstand enkele seconden zwijgend aan, dan verdwenen haar handen achter haar rug, en in minder dan tien seconden had ze haar topje verwijderd en was ze uit haar bikiniboekje gestapt. Haar heerlijke gladde kutje was volledig te zien en alleen de plekken waar de zon haar niet gebruind had verstoorden de kleur van haar lichaam.

De volgende paar minuten positioneerde Ezzi mijn vrouw, nam foto's die haar geweldige kont benadrukten en draaide haar vervolgens om zodat haar mooi geproportioneerde borsten, strakke buik en gladde schaamstreek de lens vulden.
Ik stond als bevroren en kon nauwelijks ademen, terwijl ik getuige was van het kunstzinnige proces. Toen was het voorbij. Met een snelle beweging gaf ik Erin haar bikini aan en hield haar stevig vast terwijl ze zich aankleedde.

"Je bent heel mooi. Je zult die foto's zeker leuk zult vinden," kondigde Ezzi aan. Gelukkig had haar naaktheid het plezier dat Erin had ervaren niet getemperd, en terwijl we terugreden naar de stad, legde ze geanimeerd uit hoeveel ze van de ervaring had genoten.
Ezzi zei dat ze de volgende dag wat bewijzen klaar zou hebben staan en we gaven allebei aan hoe graag we ze wilden zien.

"Nou, dat was de moeite waard," zei ik tegen haar zodra we bij ons hotel uit de SUV stapten.
"Het was leuk," gaf ze toe met een brede glimlach.
"Het was geweldig," antwoordde ik, en liet haar zo weten dat haar beschrijving ontoereikend was.

Zodra we terug waren in onze hotelkamer, ging Erin douchen om het zand en zout van haar lichaam te spoelen. Daarna gingen op pad om te gaan eten. We liepen langs het strand totdat we ergens stopten. Nadat we waren gaan zitten en hadden besteld, had ik zin om een beetje speels te zijn. "Welke bikini ga je morgen dragen?" vroeg ik dus aan Erin.
"Geen bikini, een badpak, er komen geen shows meer," antwoordde ze meteen.

Ik was wat geïrriteerd doordat mijn poging tot speelsheid zo snel en nadrukkelijk was neergeschoten, maar besloot niet te pushen. Er was de afgelopen dagen veel gebeurd en het was waarschijnlijk het beste om even een pauze te nemen.
Het duurde echter niet lang voordat er een andere gedachte in mijn hoofd opkwam en ik de vraag niet kon onderdrukken. "Ik heb Maria horen zeggen dat Juan Pablo een bijnaam heeft. Wat is dat?" vroeg ik nieuwsgierig. Ik was benieuwd waarom de jonge prostituee het als een geheim had laten klinken.
"Is dat zo? Ik weet niet of ik het me nog herinner," antwoordde ze op een manier die me liet weten dat ze ontwijkend was.
"Ja, wat heeft ze je verteld?" vroeg ik, terwijl ik haar een blik gaf die haar vertelde dat ik het niet los zou laten.
"El Domador," zei ze na een korte pauze.
"En wat betekent dat?" vroeg ik. Ik kende de Spaanse term niet.
"De trainer," antwoordde ze.

Het klonk logisch gezien zijn rol als surfinstructeur, maar de context van Maria's woorden deed me denken dat er meer aan de hand was. Toen ik vervolgens de betekenis van het woord overwoog, werd ik nog achterdochtiger. "Hmm..." zei ik en haalde mijn iPhone tevoorschijn. Ik zag Erin met haar glas spelen en dat ze probeerde niet te glimlachen.

Nadat ik een paar minuten later een vertaalsite had gevonden en het woord had ingevoerd, zei ik: "Hier wordt gezegd dat El Domador voor Temmer," betekent. Wat denk je dat hij precies temt?"
Ik vroeg dit precies op het moment dat mijn vrouw een slokje had genomen. Mijn vraag deed haar hoesten en uiteindelijk giechelen, dus het duurde een paar seconden voordat ze kon antwoorden. "Het gerucht gaat dat hij zeer goed bedeeld is," zei ze dan.
"En dan te denken dat jij bijna naakt bij hem in de buurt was," zei ik sarcastisch.
"Ik weet het," antwoordde ze snel en begon luid te lachen.

We besloten dat een goede nachtrust het meest logisch was op dit moment, dus zodra we uitgegeten waren, keerden we terug naar het hotel en gingen meteen naar bed.

Wordt vervolgt in deel 3